 |
|
 |
| |
Download PDF
Interview met de ouders van Danijel Setka door Vader Svetozar Kraljevic [3 april 1983]
Danijel Setka werd gezond en wel geboren in het hospitaal te Mostar op 21 september 1978. Het was het derde kind van John en Andja Setka. Toen hij vier dagen oud was, werd Danijel ernstig ziek en spoedden ze zich naar het kinderhospitaal van Mostar. Op Pasen 1983 [3 april] bezocht ik de ouders thuis in Mrkodol, nabij Mostar en praatte met hen over Danijels ziekte en het ogenblik waarop zijn gesteldheid plots beter begon te worden, nadat zij op bedevaart naar Medjugorje waren gegaan en via de kinderen de Heilige Maagd vroegen om help.
Vr. Svetozar: John, vertel me over de Danjiels gezondheidstoestand bij zijn geboorte en de daaropvolgende dagen.
John: Zijn geboorte was volledig normaal, maar vier dagen later merkten de verpleegsters op dat het kind stijf en blauw werd en stuiptrekkingen kreeg. Niemand kon zeggen wat er gebeurde. Hij werd naar het Kinderhospitaal gestuurd en de dokter weigerde bijna om hem toe te laten. In feite weigerde hij eerst. Hij zei: "Wat kunnen wij doen voor een dood kind?"
Vr. Svetozar: Werd zijn gezondheid dan beter of slechter?
John: Hij verbleef een maand in het hospitaal van Mostar en daarna brachten we hem naar huis om te worden gedoopt. Daarop gingen we van de ene kliniek naar de andere en van de ene dokterspraktijk naar de andere, om de oorzaak van zijn ziekte te vinden. Niemand van de vele dokters die we hebben geraadpleegd kon hem helpen. Dan namen we hem mee naar West Duitsland, waar ik werk, en daar verbleef hij gedurende een maand. Tijdens deze maand kreeg hij medische behandeling, maar geen oefeningen.
Vr. Svetozar: Wat zeiden de dokters over zijn toestand?
John: Een soort verlamming, kinderverlamming. Ik weet niet precies wat.
Vr. Svetozar: Wat deed u daarna?
John: Er was niets wat ik niet zou gedaan hebben voor mijn zoon. Zelfs Amerika was niet te ver om er heen te gaan, als ik dacht dat hij daar zou kunnen geholpen worden. We gingen reeds voor zijn geboorte op bedevaart naar de vereringsplaatsen van de Heilige Johannes en de Heilige Rotko. Toen ik hoorde van de verschijningen van de Madonna in Medjugorje, gingen we allen, John inbegrepen, daarheen. Onmiddellijk!
Vr. Svetozar: Andja, Wat gebeurde er toen u naar Medjugorje ging?
Andja: Toen we de eerste keer gingen, op een zondag, vroeg John aan de zes kinderen om aan de Madonna te vragen om onze zoon te helpen. Ze beloofden mij dat ze het Haar zouden vragen en de volgende dag vroegen ze ons om 's anderendaags terug te keren omdat er reeds teveel verzoeken waren voor die dag. En zo beklommen we de volgende dag opnieuw de berg. Dan, volgens wat Jakov vertelt, zei de Madonna dat wij, de ouders, vurig moesten geloven, en indien zo, zou Danijel genezen.
Vr. Svetozar: Ik begrijp, John, dat u onderweg naar Medjugorje, stopte aan een restaurant. Wat gebeurde er in dat restaurant?
John: Danijel kon niet praten, noch stappen, maar op de een of andere manier werd hij krachtiger nadat wij de plaats hadden bezocht waar Maria was verschenen. Opeens, toen we in het restaurant aan tafel zaten, hield Danijel zijn hand omhoog, sloeg op de tafel en zei: "Geef mij te drinken." Mijn moeder en mijn vrouw waren daar en zagen het en ook de andere mensen in het restaurant. Onmiddellijk schreeuwde ik het uit: "Dit is een genezing!"
Vr. Svetozar: Andja, u was de hele tijd bij Danijel, elk moment van uw leven. Wat was zijn toestand toen u hem voor de eerste keer naar Medjugorje bracht en hoe veranderde zijn toestand daarna?
Andja: De eerste keer dat wij hem naar de heuvel brachten, kon Danijel één of twee stappen doen. Dat was alles, verder zou hij vallen en zou zijn hoofd over zijn rechtschouder vallen. Ook kon hij niet praten. Zo droegen John en ik hem op de berg. Toen begonnen wij op te merken dat hij kon staan en wandelen waar de grond vlak was. Toen zei hij een paar woorden, eerder stamelen, en dan begon hij te praten! Toen stapte hij normaal tussen de rotsen en op de paden. Hij riep op mij: "Mama, kijk, ik ben aan het stappen!" Ik kan u verzekeren, het was het gelukkigste ogenblik uit mijn leven, om mijn zoon zo te zien stappen. [Andja weende toen ze mij dit vertelde.]
Vr. Svetozar: Kan Danijel nu normaal de trappen opgaan?
Andja: Niet alleen hij normaal de trappen opgaan, maar hij raast ze naar beneden! Zijn rechterhand is nog niet zo goed als zijn linkerhand en zijn spraak is nog niet zoals het moet zijn. Hij kan alles zeggen maar hij kan alle woorden nog niet correct uitspreken.
Vr. Svetozar: John, sedert u Danijel meenam naar de heuvel in Medjugorje, leefde u meestal in Duitsland, maar u keerde regelmatig terug om uw familie te bezoeken. Welke veranderingen merkte u op bij Danijel?
John: Elke keer dat ik uit Duitsland terugkeerde, was hij beter.
Vr. Svetozar: Gelooft u John, dat het de Madonna was die hem genas?
John: Niemand anders. Dit is alles wat ik kan zeggen. Het is de Madonna die hem heeft geholpen en alhoewel ik ook de Heilige Johannes ging bezoeken, was de genezing het werk van God.
Vr. Svetozar: Hebben de dokters hem op de een of andere manier geholpen?
John: Neen, dat denk ik niet. Indien ze dit zouden hebben gekund, dat zouden ze hem geneesmiddelen hebben gegeven, een behandeling. Alles wat ze deden waren testen. Ze gaven mij het de raad om oefeningen met hem te doen, maar dat zag ik niet zitten. Wat ze moesten doen was oefeningen voorschrijven die hem zouden helpen te spreken.
Vr. Svetozar: U gelooft hetzelfde als uw echtgenote, Andja?
Andja: Ik geloof dat de Madonna mijn zoon gedeeltelijk heeft genezen en dat Zij hem volledig zal genezen, zodat zijn rechterhand evengoed wordt als zijn linkerhand.
Vr. Svetozar: Ik dank u John en Andja, voor dit gesprek en uw getuigenis.
John: Er is niets om ons te bedanken, Vader. Ik ben steeds blij dat ik elke vraag aan elkeen hierover kan beantwoorden. Ook schrik ik er niet voor terug om zo'n vragen te beantwoorden. Of ik nu hier ben of in Duitsland, ik vertel aan iedereen: "Ik heb thuis het bewijs!" Er moet mij niemand komen vertellen of er een God is of niet, dat het waar is of niet, dat God helpt of niet, dat de Madonna verschijnt of niet. Ik geloof in God en voor mij is dat voldoende.
Vr. Svetozar: Toen ik het huis verliet, zag ik de kleine Danijel op een voetbal trappen in de voortuin.
Vertaling: Chris De Bodt
|
|
 |
|
 |
