Hieronder volgt een getuigenis uit de mailbox van een achttienjarige jongen, die een roeping als priester kreeg te Medjugorje.

Ik ben als 11 jarige jongen veranderd [bekeerd] in Medugorje. elk jaar opnieuw in de grote zomervakantie ging ik op bedevaart naar Medugorje. Nu ben ik 18 jaar oud en ben er al zes keer geweest. Dit jaar ga ik dus voor de zevende keer. Vorig jaar in Medugorje is er iets speciaals gebeurd. Het was alsof God mij echt uitnodigde, ik weet nog dat we tijdens de bedevaart naar een bijzondere pater [Jozo Zovko] gingen luisteren. We wisten niet over wat de pater ging preken maar toen hij begon wisten we allemaal dat het over priesters ging. Hij heeft me wakker geschud, hij vertelde over de realiteit en wat we er aan moesten doen. Hij vertelde over onze Hemelse Moeder die nog altijd dagelijks verschijnt aan 3 zieners...

Ik weet niet wat me was overkomen maar ik kon niets anders meer dan mijn woorden in tranen om te zetten na de preek van de pater Jozo. Tijdens de terugreis naar het hotel [± 30 minuten] had ik heel de weg terug tranen in de ogen. Wat ik meemaakte kan ik niet in woorden of gedachten beschrijven. Alleen God en ik begrepen elkaar.

Na de ontmoeting met de pater kwamen er nog vele gevoelige en emotionele momenten tijdens de diverse activiteiten. Wat we ook gingen doen, het ging altijd over "priesterroepingen." Die nacht ben ik nog een keer naar het heiligdom van Medjugorje gegaan [het beeld van de Verrezen Christus]. Ik zie het nog voor mij: er was niemand, alleen ik en God in mijn hart, ik ging plat op de grond liggen, voor het kruis en zij tot Hem: "God! Help mij bij mijn roeping tot priester, vergeef me al mijn zonden en zegen mij." Na mijn roeping te aanvaarden ben ik nog even blijven bidden en bezinnen.

De volgende dag gingen we de kruisweg bidden [Krizevac]. Eenmaal bovenop de berg heb ik aan de pater die met ons op bedevaart ging gevraagd of hij mij de handen zou opleggen als teken van hulp en trouw op mijn lange weg tot priester. Het was toen dat ik wist dat mijn toekomst, tussen God en de mensen zal zijn als priester.

Na nog veel intense momenten van gebed en aanbidding, gingen we terug naar huis. In de bus op weg naar huis heb ik dan ook een getuigenis gehouden voor iedereen.

Getuigenis Medjugorje: 9/07/2008 [van een zeventienjarige jongen]

Dag lieve mensen.

Als jongere zou ik graag willen vertellen over mijn getuigenis van Medugorje. In Medugorje is mijn leven totaal omgekeerd. Toen ik voor de eerste keer in Medugorje kwam [toen was ik 11 jaar], dan voelde ik iets, heel diep in mijn klein kinderhartje . Ik voelde liefde, echte onbeperkte liefde!!! Ik weet nog dat iemand in Medugorje tegen mij zei: "het is hier toch zo rustig, zo vredig en iedereen is hier zo vriendelijk voor elkaar." Ik wou daar nooit meer weg , omdat ik mij daar thuis voelde!! bij mijn Hemelse Moeder. De goddelijke liefde die ik daar voelde, daar moest ik als kind wel van getuigen. Mijn bekering in Medugorje, de uitnodiging van onze Hemelse Moeder Maria, was voor mij daar voltooid. Het was daar in Medugorje waar ik ben beginnen te geloven!!!

Ja !!! ik geloofde in de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, en niet te vergeten in onze Hemelse Moeder Maria samen met alle engelen en heiligen. Als ik in dat geloofde! dan groeide mijn geloof almaar door.

Tot de dag van vandaag ben ik al enorm gegroeid met mijn geloof, maar we mogen niet vergeten dat we niet kunnen groeien zonder onze zwakheden te kennen. Nu probeer ik de weg naar God te volgen met geheel mijn hart en ziel! Als 17 jarige is het ook niet altijd gemakkelijk om die weg te volgen. Voor niemand is dit gemakkelijk! Voor zowel jongeren als voor ouderen is het een weg met vallen en opstaan!! Zoals pater Lode ons gezegd heeft: "satan is sterk!!! Hij pakt ons waar hij ons pakken kan, vooral bij onze zwakheden!"

Dan zijn we zo goed bezig de weg van God te volgen, en dan laat hij [satan] mij op die rechte weg vallen in de modder!! En dan?? Wat moeten we nu doen?? Eenmaal in de modder, altijd in de modder? Nee !!!!!! Ik denk dan aan Jezus: hij vergeeft ons onze zonden. Bid tot hem om vergeving. Bid bid bid voor de zondaars! En ga biechten om satan van u weg te jagen, wel wetend dat hij u nooit gerust laat!

In Medugorje kom ik altijd terug uit de modder. Je voelt terug de genade die God ons geeft, uw hart staat dan terug open. Je bent genezen!!! je leeft terug!!! en zo gaat de weg van God, met vallen en opstaan. Mijn weg is deze dagen enorm vooruitgegaan meer dan al mijn andere bedevaarten naar Medugorje. nog nooit ben ik zo diep geraakt geweest bij pater Jozo Zovko. Hij heeft mijn wereld er helemaal anders laten uitzien. Na de eerste keer in Medugorje dacht ik van: mooier kan het niet meer! Maar deze bedevaart heeft het voor mij nog mooier gemaakt!

Lieve mensen, iedereen, elk van u, heeft mij een stapje verder geholpen tot mijn roeping tot priester.

Dank u God!!! Voor onze Heer en onze God voor het grootste geschenk dat Hij ons gaf tijdens Zijn lijden op het kruis!!!!! Dank u Jezus voor onze Moeder Maria. Zij heeft mij en ieder van u zoveel liefde gegeven!!!!!! Onze Moeder is altijd bij ons!! Laten wij ons ook altijd bij Haar zijn !!!

Amen.

Schrijver gekend bij de redactie