Onze Lieve Vrouw van het Welslagen: Hstoriek van het beeld

	Download PDF Onze Lieve Vrouw van het Welslagen: Hstoriek van het beeld Madrid Onze Lieve Vrouw van het Welslagen [Nuestra Señora del Buen Suceso] is een van de titels van de Heilige Maagd Maria. Deze benaming wordt gedeeld met talrijke beeltenissen over de hele wereld: een aantal beeltenissen in Spanje, een in Ecuador, en een in Parañaque City, een stad op het eiland Luzon in de Filipijnen (Ina ng Mabututing Pangyayari). Alle beeltenissen hebben een verschillende oorsprong en kennen hun mirakels, maar enkel te Quito was er een verschijning, aan Moeder Mariana de Jésus Torres. Twee Spaanse broeders, Vader Gabriel de Fontaned en Guillermo de Rigosa reisden naar Rome om er de Paus te ontmoeten voor de goedkeuring van hun Orde der Miniemen of ook nog de Orde van Franciscus van Paola genoemd. Toen ze door de stad Traguera reisden, een stad in de Spaanse provincie Castellón in de regio Valencia, brak er een hevige storm los. De broeders baden voor Gods begeleiding en hulp. Spoedig merkten ze een raadselachtig licht op vanuit een grot in een steile rots. Ze gingen de grot binnen en ontdekten een mooi beeld van de Heilige Maagd met het Kindje Jezus in Haar armen. De sfeer was er heel vreemd: flikkerende lichten en bloemen met een buitengewone geur van aroma. De twee besloten om het beeld mee te nemen op hun weg, omdat niemand er het bezit van opeiste. Zij hoopten dat het beeld van de Heilige Moeder hen ging helpen in de goedkeuring van hun Orde. Onze Lieve Vrouw van het Welslagen, Madrid In Rome werden zij heel zenuwachtig omdat ze vreesden geen goedkeuring te verkrijgen. Toen Paus Paulus V het verhaal van hun reis hoorde, knielde hij voor het beeld en plaatste zijn borstkruis rond de hals van het beeld. Toen hij het beeld kuste en omhelsde, riep hij luidkeels: 'Kijk broeders! Zij glimlacht! Waarom glimlacht Zij zo? Welk welslagen beleefden jullie op deze reis! Er bestaat geen twijfel dat Onze Lieve Vrouw zich waardig heeft geacht om jullie te steunen in uw werk. Daarom kan het niet aan mij besteed zijn om tegen Haar te zijn. Dat al uw wensen een welslagen mogen kennen!" Daarop zegende hij het beeld en noemde Haar Onze Lieve Vrouw van het Welslagen. Het beeld werd geplaatst in het Koninklijk hospitaal van Madrid. Hier werd het beroemd "wegens de talrijke genaden die door de Hemel door Haar werden verleend." In 1641 gaf Filips III het bevel tot de bouw van het Heiligdom van Puerta del Sol, waar het beeld werd geplaatst. Spoedig werd Onze Lieve Vrouw van het Welslagen heel geliefd en begon de verering zich te verspreiden. Daarop werd er een kopij gemaakt van het beeld en op verschillende plaatsen in Spanje getoond: Orduña, La Puebla de Gordon, Tudela en nog andere plaatsen. Ecuador Vijf religieuze zusters uit Spanje reisden van Spanje naar Quito te Ecuador om er een eerste klooster op te richten. Mariana de Hésus Torres, één van de jonge zusters, kreeg zelf verschijningen van de Heilige Moeder. Het was zij die vrijwillig haar leven opofferde voor de zonden van de twintigste eeuw. Zij kreeg ook de keuze om naar de Hemel te gaan of op de aarde te blijven. Het verlangen voor haar opoffering was te groot en zij besloot op de aarde te blijven. Op 2 februari 1594, toen Maria aan het bidden was voor de Heilige Moeder, verscheen Zij terug aan haar en zei: "Ik ben Maria van het Welslagen, die u met zo’n tedere liefde hebt aanroepen. Uw gebed heeft Mij heel veel bevallen. Uw geloof bracht Mij naar hier. Uw liefde heeft Mij uitgenodigd om u te bezoeken..." Maria vertelde aan Mariana bepaalde voorspellingen voor de twintigste eeuw, in het bijzonder over het verval, de verdrukking en het niet voorhanden zijn van de sacramenten en ook over de crisis binnen de clerus. Op 16 januari 1599 vroeg Onze Lieve Vrouw van het Welslagen om een beeld te maken naar haar gelijkenis en zei: "...nu vraag ik u een beeld te maken voor de vertroosting en het behoud van mijn klooster en voor de gelovige zielen want er zal een grote verering komen voor mij, want ik ben de Koningin van de Hemel voor vele onder hen met een roeping ... Door dit beeld zal ik niet enkel dit klooster genegen zijn, maar eveneens de mensen van Quito en alle mensen over de hele wereld." Onze Lieve Vrouw van het Welslagen vertelde nog aan Moeder Mariana dat dit beeld diende te worden gemaakt omwille van de volgende redenen: "Ten eerste ... opdat de mensen er zich in de toekomst zouden van bewust zijn hoe machtig Ik ben om verzoening te verkrijgen voor de goddelijke gerechtigheid en genade en vergeving te bekomen voor elke zondaar die tot Mij komt met een berouwvol hart. Ik ben de Moeder van Genade en in Mij is er enkel goedheid en liefde. Ten tweede ... wanneer geestelijke verwarring of lichamelijk lijden iemand beklemt en bedreigt in een bodemloze zee te verdrinken, laat deze dan naar Mijn Heilige Beeld staren en Ik zal steeds bereid zijn om te luisteren naar hun smeekbeden en om hun lijden te verzachten. Zeg hen dat zij steeds moeten naar hun Moeder gaan met vertrouwen en liefde..." Tien lange jaren heeft het geduurd eer Moeder Mariana tevreden was met het uiteindelijke beeld. Ook ondervond ze vele moeilijkheden om het te laten maken. Eén ervan was de angst voor afgoderij door de indianen en een ander was de persoonlijke angst van Moeder Mariana om niet te worden geloofd en het lot van het klooster op het spel te zetten. Er was reeds een oproer geweest door ontrouwe en opstandige zusters die andere zusters tegen haar en de andere trouwe zusters opzetten. Deze zuster stond gekend als "La Capitina [de kapitein]" en was, omwille van haar slechte daden, zeker bestemd voor de hel. Moeder Mariana werd door Maria ingelicht over het gruwelijke eeuwige lot van de zuster. Toch besloot zij om deze ziel voor de eeuwige verdoemenis te redden en de enige oplossing die aan Moeder Mariana werd gegeven was dat zijzelf het lijden en de straffen van de hel, die deze zuster te wachten stond, op haar moest nemen. Dit lijden moest zij gedurende vijf jaar ondergaan. Moeder Mariana had ingestemd met de straf. Zij was het voorbeeld van deugdzaamheid gedurende deze tijd en niemand, buiten haar biechtvader, was op de hoogte van de kwellingen die zij ondertussen moest doorstaan. Maar het uiteindelijke resultaat werd bereikt, want "La Capitana" was ondertussen tot inkeer gekomen en leefde de rest van haar jaren in berouw voor de zonden die ze had begaan. In het jaar 1610 vroeg zij de toelating aan de Bisschop om het beeld te mogen laten maken. Deze stemde hiermee onmiddellijk in. Het beeld van Onze Lieve Vrouw van het Welslagen werd gemaakt door Francisco del Castillo. Hij werd gekozen omdat hij zo goed was in zijn vak en omdat hij een diepe verering had voor de Heilige Moeder. Hij werkte lang en hard aan het beeld. Toen hij aan de laatste verflaag bezig was, ging hij op zoek naar de kleur die het best bij het gelaat van de Maagd Maria en het Kindje Jezus zou passen. Ondertussen gingen Moeder Mariana en de overige zusters naar het koor om er de belofte van Onze Lieve Vrouw af te smeken. Later werd Moeder Mariana alleen achtergelaten toen plots Onze Lieve Vrouw van het Welslagen, samen met de Aarstengels Michael, Gabriël en Rafaël en de Heilige Franciscus van Assisi, aan haar verschenen. De Aartsengels maakten een diepe buiging voor Maria en zongen een gebed: "Gezegend zijt Gij, Maria, meest heilige dochter van God de Vader." (Sint Michaël) "Gezegend zijt Gij, Maria, meest Heilige Moeder van God de Zoon." (Sint Gabriël) "Gezegend zijt Gij, Maria, meest zuivere echtgenote van de Heilige Geest." (Sint Rafaël) "Gezegend zijt Gij, Maria, meest heilige tempel en heiligdom van de Meest Heilige Drievuldigheid." (de drie Aartsengelen). Onze Lieve Vrouw van het Welslagen, Quito Hierop was het beeld voltooid. Het was alsof Maria in het beeld zelf wandelde. Onze Lieve Vrouw van het Welslagen begon het "Magnificat" te zingen. Dit gebeurde om drie uur tijdens de nacht van 16 januari 1611. Op die dag plaatste zij het beeld boven haar zitbank en dit op het eigen verzoek van Maria, als een teken voor allen dat zij regeerde en waakte over het klooster. Toen de overige zusters zich opnieuw bij haar voegden zagen zij het veranderd beeld, omgeven door een hemels licht. Het beeld van Onze Lieve Vrouw van het Welslagen werd gezegend op 2 februari 1611. Op die dag werd het, op Maria’s eigen verzoek, geplaatst boven de abdiszetel en dit als een teken dat Zij het was die het klooster leidde en er over waakte. Haar officiële titel is dan ook "Onze Lieve Vrouw van het Welslagen der Zuivering." Ecuador (vervolg) "Geliefde dochter van Mijn Hart. Op mijn linkerarm draag ik mijn allerheiligste zoon, terwijl ik de scepter in de rechterhand houd. Ik ben gekomen om u goed nieuws te brengen: over tien maanden en tien dagen zult Gij uw ogen sluiten voor het aardse licht en deze wereld om ze te openen in de helderheid van het altijddurende licht. Ik ga u vijf redenen opsommen waarom het licht uitdooft: De eerste reden waarom de lamp uitging was, omdat er op het einde van de negentiende en tijdens de twintigste eeuw, dwaalleren zich overal zullen voordoen: Wanneer de dwaalleren zich zullen verspreiden en overheersen, zal het dierbare Licht van het Geloof worden gedoofd in de zielen door het algemene verval van gewoonten en zeden. De tweede reden is dat de geloofsgemeenschappen bijna zullen verlaten zijn en zelfs worden beïnvloed door slechte gewoonten en valse vereringen. Als een direct gevolg ervan zullen vele roepingen verloren gaan en zullen de gelovige zielen voortdurend een langzaam martelaarschap ondergaan en in het geheim wenen voor het inkorten van deze tijden. De derde reden waarom de lamp uitdooft is omdat er tijdens deze eeuw een wereldwijde opstand tegen de waarden van de kuisheid en reinheid de vernietiging van de jeugd tot gevolg zal hebben. Onze Lieve Vrouw van het Welslagen bevestigde dat er bijna geen maagdelijke zielen meer zullen zijn op deze wereld. De vierde reden is om aan te tonen hoe de vrijzinnige en andere sekten zo’n grote invloed zullen hebben op de gemeenschap en de kerk. Tijdens deze ongelukkige tijdens zal het kwade de kinderlijke onschuld bevangen en zo zullen de roepingen tot het priesterschap verloren gaan, wat een ware ramp tot gevolg zal hebben. Toch zouden er nog goede en gelovige zielen overblijven die bereid zijn tot lijden voor de redding van de zielen en de ondersteuning van de Katholieke Kerk. Tijdens deze tijd zullen de gelovigen veel laten vallen om begeerd te worden omdat de priesters onvoorzichtig zullen worden in hun heilige plichten. Door een gebrek van hun goddelijke begrip zullen ze van de weg, die God voor het priesterschap heeft getekend, afdwalen en zullen zij gehecht worden aan weelde en rijkdom, die zij uitermate zullen willen bekomen. Hoe zal de Kerk leiden tijdens deze donkere nacht! Door het gebrek aan een kerkvorst en Vader die hen leidt met een ouderlijke liefde, beminnelijkheid, sterkte, wijsheid en voorzichtigheid, zullen vele priesters hun vitaliteit verliezen, waardoor ze vele zielen in gevaar zullen brengen. De arme priesterlijke zielen die zullen weerstaan zullen een groot lijden doorstaan want tegen hen zullen de goddelozen een vreselijke oorlog voeren en ze zullen hen overweldigen met beschimpingen, belasteringen en pesterijen opdat ze hun goddelijke opdracht zouden laten varen. Maar zoals vuurzuilen zullen ze onwankelbaar blijven en iedereen laten kennismaken met de geest van nederigheid en opoffering die hen zal worden toegekend door de onbegrensde verdiensten van Jezus die hen zal liefhebben tot in de binnenste vezels van Zijn Meest Heilige en Tedere Hart. De gelovige mensen zullen de Heer smeken om deze verdorven tijden te beëindigen. De vijfde reden waarom de lamp doofde is omwille van zij die in deze tijden wel de geldelijke middelen zullen bezitten, maar niets zullen doen om de Kerk te willen steunen. Omwille van hun onverschilligheid tegenover God en Zijn Kerk, zullen ze toelaten dat het kwade schijnbaar overwint. Na het aanzien van deze visioenen stortte Moeder Mariana volledig in en bleef gedurende twee dagen totaal onbewust. De dokter had haar bijna dood verklaard, maar ze herstelde en herwon haar gezondheid. Moeder Mariana de Jesus Torres was een zuster van de congregatie van de Conceptionisten. Zij leefde van 1563 tot 1635 in de hoofdstad Quito van Ecuador in Zuid-Amerika. Zij kreeg talrijke hemelse mededelingen en zij leed veel als een slachtofferziel. Zij aanvaardde vol liefde ongewone offers en kastijdingen die haar, met haar toestemming, door Jezus werden opgelegd. Moeder Mariana maakte in opdracht van haar oversten een geschreven verslag van haar belevenissen, dat door de plaatselijke bisschop, die haar goed kende, werd goedgekeurd. Quito Quito is de hoofdstad van het Zuid-Amerikaanse land Ecuador. De stad ligt 2850 meter boven zeeniveau, in een bekken aan de voet van de vulkaan Pichincha (4787 meter). Bij de bevolking is het indiaanse (Inca) element sterk vertegenwoordigd. De stad heeft in het oude centrum haar oude karakter goed bewaard: steil oplopende, nauwe straten. Behalve universiteitsstad is Quito ook de zetel van een aartsbisschop. In het verleden was de stad het middelpunt van de staat Kara, die tot de verovering door de Spanjaarden in 1532 tot het Incarijk behoorde. Vlak voor het Tweede Vaticaans Concilie, in 1961, telde Quito (zetel van het aartsbisdom) 710.000 inwoners waarvan er 705.000 katholiek waren, 80 parochies en 364 priesters. De missionering begon in 1534 door de Franciscanen, daarna kwamen de Dominicanen en later waren ook de Jezuïeten van de partij. Het Concordaat van 1862 onder president Garcia Moreno, gaf de Kerk grote invloed. Na de moord op Moreno in 1875 namen liberalen de macht over. Ruim vijfentwintig jaar later kwam het tot een scheiding van Kerk en staat. De liberalen wilden de invloed van de R.K. Kerk sterk terug dringen en slaagden daar zeer goed in. Na het laatste concilie worden door protestanten veel 'bekeerlingen' gemaakt. Met name de aanhang van de Christian and Missionary Alliance (oorspronkelijk uit de U.S.A. afkomstig) en de zevendedagsadventisten groeit de laatste decennia sterk. Van belang is ook de World Radio Missionary Fellowship die bij Quito een eigen zendstation heeft, 'De stem van de Andes'. Filippijnen Parañaque City, Filippijnen De geschiedenis van Onze Lieve Vrouw van het Welslagen van Parañaque City is gebaseerd op de geschriften van Vader Nicolas de San Pedro, de plaatsvervanger van de Sint Andreas Parochie. Augustijnen gaven het beeld van Spanje als een geschenk naar van de Koning aan de bekeerde Filippijnen. De Augustijnen verbleven in Palanyag (Parañaque City) en bouwden de Heilige Andreas Parochie in 1580, hetzelfde jaar dat het beeld werd geschonken. Toen een arme inwoner, Catig, zag dat het beeld, ondanks alles wat het al doorstaan had, nog onaangeroerd en met stof bedekt was, meldde hij dit aan de kerkmeester. Daarop nam hij het mee naar zijn kleine huis, om Maria te vereren. Onze Lieve Vrouw van het Welslagen, Parañaque City Toen Catig stervend was, riepen zijn buren om Vader Juan de Guevarra voor de laatste sacramenten. Tijdens het toedienen van deze laatste sacramenten zag Vader Guevarra het mooie beeld naast het bed en vroeg om het te mogen kopen. Aanvankelijk weigerde Catig, maar veranderde van mening omdat hij wist dat Zij door het volk zou worden vereerd. Vader Guevarra nam het beeld en plaatste het in zijn cel na de dood van Catig. Daar gebeurde er een groot mirakel waarbij een raadselachtig licht uitging van het beeld en Vader Guevarra ook hemelse hymnen hoorde. Hij kwam tot het besluit dat het beeld miraculeus was. Verheerlijking op het altaar Vader Guevarra bracht de overste van de Augustijnen, Vader Alonzo de Mentrida, van het mirakel op de hoogte. Toen hij de woorden van de broeder hoorde, gaf hij het bevel om het beeld op het altaar van de Heilige Andreas Parochie te plaatsen. Op 10 augustus 1625 werd er een grote processie gehouden en werd Onze Lieve Vrouw van het Welslagen opnieuw op het altaar geplaatst. De mensen van Palanyag kwamen bijeen en stemden voor Haar titel. Ieder schreef een favoriete benaming op een stuk papier, waarop deze in een doos werden verzameld door een achtjarige jongen. De benaming "Buen Suceso" werd zes maal vernoemd en behaalde het. De eerste feestdag werd gehouden op 26 november 1626 door kardinaal Miguel Garcia Serrano en enkele officiële genodigden uit Manilla. Er wordt gezegd dat Kardinaal Serrano als eerste een noveen opstelde en het altaar liet herbouwen. Daarop werd een andere feest gehouden op 22 februari 1627 met een enorme massa aanwezigen uit alle streken van het land. Bekroning De bekroning als "Patrones van Parañaque City" gebeurde op 8 september 2000, dezelfde dag van in de Kerk de geboorte van Maria wordt gevierd. Velen waren aanwezig: parochianen, afgevaardigen van de regering en Gloria Macapagal-Arroyo, die later president van de Filippijnen werd. Nadat Onze Lieve Vrouw was gekroond, riepen de mensen "Viva La Virgen" Na de mis werd er een processie gehouden waarin het beeld werd gedragen. Thans is ze ook de patrones van het nieuwe bisdom van Parañaque City. Feestdag In Ecuador en Spanje wordt de feestdag van Onze Lieve Vrouw van het Welslagen gevierd op 2 februari, de dag dat Zij aan Moeder Mariana verscheen, samen met de aartsengelen en Franciscus van Assisi. In Parañaque City viel de feestdag oorspronkelijk op 29 november, maar Mgr. Manuel Gabriel verplaatste de feestdag naar 10 Augustus, toen het beeld op het altaar werd geplaatst. Vertaling: Chris De Bodt