Maandelijkse faxen van Zr. Emmanuel: jaar 2011 [januari-juni]

	Download PDF Maandelijkse faxen van Zr. Emmanuel: jaar 2011 [januari-juni] Januari 2011 Medjugorje, 18 januari 2011 Dierbare kinderen van Medjugorje, Geloofd zij Jezus en Maria! Op 2 januari 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis, omringd door een grote menigte, vooral Italianen. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Vandaag roep ik u op tot eenheid in Jezus, mijn Zoon. Mijn moederlijk hart bidt, dat ge zoudt mogen begrijpen dat ge Gods familie zijt. Door de geestelijke vrijheid van wil, die de Hemelse Vader u gegeven heeft, zijt ge geroepen om de waarheid, het goede en het slechte, te herkennen. Moge het gebed en de vasten uw harten openen en u helpen de Hemelse Vader te kennen door mijn Zoon. Door de Vader te ontdekken, zal uw leven er op gericht worden Gods wil te doen en Gods familie te verwezenlijken, zoals mijn Zoon het verlangt. Ik zal u niet alleen laten op deze weg. Dank u!" Aan het einde van de verschijning, zei Mirjana aan de Gospa: "We zijn allen naar u gekomen met onze pijnen en onze kruisen. Help ons, wij smeken U!" Toen heeft de Heilige Maagd haar armen naar ons uitgestrekt en ze zei: "Open uw harten voor mij! Geef me uw pijnen! De moeder zal u helpen." 50 redenen om te danken! Aan het einde van het jaar hebben we hier in huis een traditie: We schrijven een dankbrief naar de Heer. De bedoeling is om minimum 50 punten te vermelden, 50 momenten, waar we tijdens het voorbije jaar geraakt werden door de liefde van de Heer, door zijn gunsten en door zijn hulp. Op het moment zelf, schrikken de nieuwelingen: "50 punten! Ik vind er nooit zoveel!" Het is een feit dat we nog heel weinig de gewoonte hebben om God te danken, we zijn vlugger bereid om Hem te vragen als we in nood zijn, soms ontvangen we zijn gaven zelfs als een verworvenheid. Gospa herinnert ons dikwijls aan het belang van God te danken voor alle kleine en grote gaven, die Hij ons geeft. Spring even binnen in een kerk of zet u voor uw gebedshoekje en, met de hulp van de Heilige Geest, overloop gans het voorbije jaar. Ge zult genoeg hebben om meerdere pagina’s te vullen! De vrucht van deze akte van dankzegging is de vreugde en ook de genezing van heel wat wrok! Zij, die hun brief naar Medjugorje willen zenden, om hem aan de voeten van de Heilige Maagd neer te leggen, mogen hem naar ons zenden. Een prachtig geschenk voor Haar!. Ten minste 3 maal 30 jaar! Volgens chronologische volgorde zijn er dit jaar drie belangrijke evenementen te herdenken: De 30e verjaardag van de geboorte van Marthe Robin in de Hemel [6 februari 1981]. Ze was een grote Franse mystica, waarvan het proces tot zaligverklaring aan de gang is. De 30e verjaardag van het martelaarschap van Johannes-Paulus II bij de aanslag op het St. Pietersplein [13 mei 1981] De 30e verjaardag van de verschijningen van de H. Maagd in Medjugorje [24 juni 1881]. In het Eerste Verbond zien we dat God veel belang hecht aan de verjaardagen. De Joden zijn het volk van de herinnering en God heeft hen gelast de belangrijkste gebeurtenissen van de heilsgeschiedenis met vurigheid te herdenken. De grote meerderheid van de Joodse en Christelijke feesten zijn verjaardagen. Bij die gelegenheden geeft God bijzondere genaden. Reeds tijdens haar leven "reisde" Marthe Robin naar mensen die wanhoopten en zich klaar maakten voor een zelfmoord. Moge haar vurig gebed meer dan ooit dit werk van medelijden verder zetten, vooral in deze tijden, nu te veel jongeren eerder voor de dood kiezen dan voor het leven. "Het zijn niet de woorden, die ik u zou willen zeggen, die het werk van God in u helpen, maar vooral mijn gebed", zei ze aan iemand, die leed. Reeds tijdens zijn leven vulde Johannes-Paulus II de wereld met het licht van Christus. Laten wij om zijn vurig gebed smeken! Dat het, meer dan ooit de mensen naar de levende God zou trekken en hen beletten in de handen te vallen van de vijand. Ik geloof dat zijn zaligverklaring als een geestelijke ontvlamming zal zijn voor de wereld! Moge hij ons helpen om een beschaving op te bouwen van liefde en om de cultus van de dood te overwinnen, die zich gevaarlijk verspreidt. En Medjugorje! Wat bereidt de H. Maagd voor, voor deze 30e verjaardag? Ze bewaart het voor ons als een verrassing. Voor hen, die nog twijfelen, is dit het moment om te komen. Wie weet of de dagelijkse verschijningen meer dan 30 jaar zullen duren? Nado Clilic is teruggekeerd naar de Vader. Enkele dagen geleden heeft een dierbare vriend hier in het dorp ons onverwacht verlaten. Nado was een gekende figuur in het dorp, zijn geloof was als in de rots gebeiteld. Hij was geboren in een van die kleine hoevetjes aan de voet van Krizevac en kreeg een harde opvoeding. Als kind liep hij kilometers ver naar school, of het sneeuwde of 40° warm was, altijd zonder schoenen en zelfs zonder hoop er ooit te zullen dragen. Deze families hadden toen enkel God als zekere vriend. Ze baden zoals ze ademden. Ze hebben de Heilige Maagd aangetrokken, die reeds heel vroeg aan de zieners zei: "Ik heb dit dorp gekozen omdat ik hier echte gelovigen heb gevonden". Nado kende God van binnen uit. Hij viel op door zijn nooit verblekende vreugde, ondanks het zware werk dat hij moest doen op de kleine hoeve en op de velden. Nooit zocht hij zijn eenvoud van zijn leven op te geven, terwijl anderen trachtten pensions te bouwen. De tradities bewaarde hij intact. Nooit zou hij een maaltijd begonnen zijn zonder gebed en God te hebben gezegend. Elke zaterdag besprenkelden zijn vrouw en hijzelf het huis en de omgeving met wijwater. In Medjugorje is het gebruik van de Sacramentaliën niet verloren gegaan, zoals bij ons. Als hij iemand de Naam van God of van de Heilige Maagd hoorde vervloeken, had hij de adem afgesneden en leed tot tranen toe. Hij beminde God met heel zijn hart en telkens hij een ogenblik vrij was, las hij de Bijbel. Hij zei: "Ik ga mijn boek lezen". Hij verslond hem en kende er ganse passages uit van buiten. Daaruit putte hij veel wijsheid. Ook een grote menslievendheid. Op een dag ontdekte hij een zware onrechtvaardigheid, die zijn vrouw en hem werden aangedaan. Hij had kunnen optreden tegen de betrokken personen en recht verkregen hebben. Maar hij zei: "Laat maar! God ziet het! Hij zal ons niet in de steek laten". Op deze 30e verjaardag geeft ik dit getuigenis omdat het nodig is dat wij bidden voor de jonge generatie in Medjugorje, die geboren is in materiële welstand en grote bekoringen moet trotseren. Moge de Heer hen behoeden voor het kwaad en het virus van het modernisme. Johannes-Paulus II heeft het aan meerdere mensen gevraagd: "Beschermt Medjugorje!" Lieve Gospa, onze welbeminde koningin, wij verenigen onze harten en onze stemmen om u te smeken: Moge uw plan voor Medjugorje zich in zijn volheid verwezenlijken! Neem ieder van ons als instrument! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2011 Februari 2011 Medjugorje, 15 februari 2011 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Op 2 februari 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning in Italië. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Ge verzamelt u rond mij, ge zoekt uw weg, ge zoekt, ge zoekt de waarheid en ge vergeet het belangrijkste: Ge vergeet om goed te bidden. Uw lippen spreken een oneindig aantal woorden uit maar uw geest merkt niets. Zwervend in de duisternis, stelt ge u God zelf voor volgens uw eigen inzicht en niet zoals Hij echt is in zijn liefde. Lieve kinderen, het echte gebed komt uit het diepste van uw hart, uit uw pijnen, uit uw vreugden, uit uw zoeken naar de vergeving van de zonden. Het is de weg van de kennis van de echte God en langs daar ook van de kennis van uzelf, want ge zijt geschapen naar zijn Beeld. Het gebed zal u brengen naar de vervulling van mijn verlangens, van mijn zending hier met u: De eenheid in de familie van God. Dank u." De H. Maagd zegende alle aanwezigen, ze dankte ons en nodigde ons uit om te bidden voor de priesters. In Egypte worden de boodschappen van Gospa verder verspreid. Bij de huidige gebeurtenissen blijven onze vrienden bidden en ze blijven in vrede. Ze verlaten zich op Hem, die alles kan en die mooie dingen voorbereidt. De verantwoordelijke voor "Enfants de Medjugorje" in Cairo zei me zo te bidden: "Jezus, vergeet niet dat Egypte U beschermd heeft, toen Ge nog klein waart. Welnu, bescherm nu Egypte!" Laten we hen steunen met ons vurig gebed en moge dit "Bescherm Egypte" zich ook uitbreiden tot gans het Midden-Oosten! Op 6 februari hebben we 30 jaar gevierd van de geboorte van Marthe Robin in de Hemel. Ziehier, bij deze gelegenheid en in verband met de boodschap van 2 februari over het gebed, een zo mooi citaat uit de geschriften van Marthe van 29 januari 1930: "Laten we bidden: voortdurend het gebed met het hart, soms het gebed met de lippen. Jezus heeft ons de formule gegeven, zo kort en zo volledig: "Het Onze Vader". Laten we ons gebed niet opzeggen, laten we het bidden! Het is de ziel die onze bewegingen moet bevelen. Het is onze ziel die onze knieën moet plooien, ons lichaam doen buigen, het is de ziel, die onze handen moet vouwen, onze oogleden doen sluiten of onze blikken naar de Hemel moet richten. Het is de ziel die, opstijgend naar God, gans het wezen meetrekt. Bidden is het belangrijkste, het meest dwingende van onze plichten! Laten we dus bidden en mogen al onze gebeden, onze gezangen opschieten uit ons hart als vlammende liefdespijlen. Laten we onze pijnen, onze offers, ons werk offeren, laten we ons versterven, laten we boete doen voor een missionaris, voor de priesters, onze herders, laten we hen helpen in hun werk als apostelen! Laten we beminnen voor hen die strijden. De gemeenschap van de heiligen: dat is de onderlinge en broederlijke hulp..." De boodschap van 25 januari is met geestdrift ontvangen door alle vrienden van Medjugorje! We moeten toegeven dat Gospa ons maar zelden gelukwenst omdat we open staan voor haar oproep en voor de liefde van God! Als moeder geeft ze een boodschap voor al haar kinderen. Bij haar kinderen zijn er, die naar haar luisteren en anderen, die niet naar haar luisteren. Ze lijdt voor hen, die niet luisteren en ze doet alles om hen te winnen. Er was echter ook een boodschap nodig om diegenen te bemoedigen die ze zo mooi als "de meesten van hen, die "ja" gezegd hebben" beschrijft. Moge ieder van ons behoren tot deze gezegende "menigte" en volharden in het "Ja", zoals zijzelf heeft volhard in het Ja, dat ze gegeven heeft in Nazareth. Een persoonlijk getuigenis. Toen de Heer Jezus me in april 1976 riep om me helemaal aan Hem toe te wijden, deed ik een Heilig Uur voor het Heilig Sacrament. Ik herinner het me nog heel goed, alsof het gisteren was. Verschillende zaken hebben me toen getroffen in deze bijzondere tijd tussen zijn zeer duidelijke oproep om zijn bruid te worden en mijn antwoord [dat ook zeer duidelijk moest zijn: ofwel Ja, ofwel Nee!] Jezus liet me volledig vrij. Geen enkele druk, geen enkele "sentimentele chantage," geen enkele aandrang zelfs! Met hetzelfde gemak kon ik Ja zeggen of Nee. Jezus sprak me aan als een arme, niet als een rijke, die zou getracht hebben me te bekoren met mooie beloften. Jezus toonde me zulk een grote liefde dat ik begreep dat niemand ter wereld me zou kunnen beminnen, zoals Hij me beminde. Na een minuut ben ik dan ook voor Hem door de knieën gegaan en heb ik Hem mijn Ja gegeven. Als ik terug denk aan die minuut stilte, waarin Jezus wachtte op mijn antwoord en met welk een gemak ik Hem ook Nee had kunnen zeggen, dank k nu dat ik voor het Ja heb gekozen! En wat als ik Nee had gezegd? Ik had toen geen enkel idee van het plan, dat Hij had voor mijn leven, ik wist maar één ding: Dat ik mijn leven met Hem en voor Hem zou beleven. Dat alleen vervulde me met vreugde! Na zovele jaren, terwijl zijn plan voor mijn leven elke dag wat duidelijker wordt, kan ik op vandaag zeggen dat het vooral Hij is, die op die dag Ja gezegd heeft, vermits Hij, meer dan men zich kan voorstellen, trouw gebleven is. Mijn heel klein Ja, zo fragiel en dikwijls zo gemengd, Hij neemt het, zoals het is, om het om te vormen, om het te maken als het zijne en het de Vader aan te bieden. Als ik naar de wereld van vandaag kijk, de conflicten, de scheidingen, de doodstrijd van ontredderde families, hoezeer dank ik dan de Heer dat Hij me op die dag dit offer gevraagd heeft en dat Hij tevreden was met dit kleine Ja, fragiel maar eerlijk, om me mee te nemen in zijn boot ... en welke boot! Soms maakt hij water, de stormen doen hem soms hevig schudden, maar hij zal niet vergaan. Jezus zit er in. Dit alles om met deze zekerheid met u te delen: Ja zeggen aan God, dat is het mooiste avontuur, dat men op aarde kan beleven. Men zal er nooit spijt van hebben Ja te hebben gezegd aan God! Lieve Gospa. Dank U dat U ons Jezus gegeven hebt. Wat zouden we zonder Hem doen? Help ons om te volharden in het "Ja" in de bijzonderheden van ons dagelijks leven! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2011 Maart 2011 Medjugorje, 18 maart 2011 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Op 2 maart 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning in aan het Blauwe Kruis omringd door een wat minder grote menigte wegens de winter Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Mijn moederlijk hart lijdt vreselijk als ik naar mijn kinderen kijk die koppig de voorkeur geven aan wat menselijk is boven wat van God is, naar mijn kinderen, die, ondanks alles wat hen omringt en ondanks alle tekenen, die hen gezonden worden, menen dat ze zonder mijn Zoon kunnen op weg gaan. Ze kunnen dit niet! Ze gaan naar het eeuwig verderf. Het is daarom dat ik u verzamel, gij, die bereid zijt uw hart voor mij te openen, die bereid zijt apostelen te zijn van mijn liefde, die bereid zijt om me te helpen, zo dat ge door de liefde van God te beleven, een voorbeeld kunt zijn voor hen, die deze liefde niet kennen. Moge het vasten en het gebed u daarin de kracht geven en ik zegen u met de moederlijke zegen in de naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest. Dank u.. Op 18 maart 2011 verscheen O. L. Vrouw aan Mirjana voor haar jaarlijkse verschijning, eveneens aan het Blauwe Kruis. Daarna gaf ze de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Ik ben bij u in de naam van de grootste liefde, in de naam van de algoede God, die tot u genaderd is langs mijn Zoon en die u de echte liefde heeft getoond. Ik verlang u mee te nemen op de weg van God. Ik verlang u de echte liefde te leren opdat de anderen deze liefde in u zouden zien en opdat gij ze zoudt zien in de anderen, dat ge voor hen een broeder zoudt zijn en dat de anderen in u een barmhartige broeder zouden zien. Lieve kinderen, wees niet bang om me uw harten te openen. Door mijn moederlijke liefde zal ik u tonen wat ik van ieder van u verwacht, wat ik verwacht van mijn apostelen. Kom met me mee! Ik dank u". De H. Maagd riep ons op om te bidden voor de priesters. "Nogmaals leg ik er de nadruk op, zei ze, met hen zal ik overwinnen". Voor een betere Vasten. Tijdens mijn verblijf in Italië, hebben we iets nieuws beprefd in het beleven van de Vasten en dat zou ik met u willen delen. Het zal menige familie of gemeenschap inspireren. Van de eerste maaltijd af in Sassuolo, samen met een tiental vrienden, heb ik voorgesteld onder ons in het geheel niet over voedsel te praten, maar er op te letten enkel over onderwerpen te spreken, die het licht in onze zielen zou kunnen vermeerderen en ons zo zou laten groeien. Natuurlijk hadden we het over Jezus, over wat Hij ons recent nog had willen zeggen langs het Evangelie of langs een gebeurtenis in ons leven. Het resultaat liet niet op zich wachten! Aan het einde van de maaltijd hadden we het moeilijk om mekaar te verlaten, iedereen wilde immers deze onderwerpen verder bespreken. Zozeer waren onze harten ontvlamd. Een beetje zoals de leerlingen van Emmaüs [alle verhoudingen in acht genomen!]. De aanwezigheid van Jezus tussen ons was voelbaar en we hadden de lust om Hem te zeggen: "Nog! Blijf nog bij ons!" Het volstaat de beslissing te nemen voor het eten. We hebben de gewoonte aan tafel te gaan zonder na te denken over dit groots moment, dat door God gewild is. We praten dan over alles wat ons door het hoofd gaat. Zo is het dan gemakkelijk te spreken over dingen, die niet zo belangrijk zijn, of zelfs, ongelukkiglijk, kwaad te spreken over de naaste! Deze tijd tezamen kan nochtans een prachtig moment zijn van delen, waarbij ieder er zorg voor draagt het Koninkrijk van God te doen groeien in het hart van zijn tafelgenoten. Als we dit beslissen tijdens het zegeningsgebed aan het begin van de maaltijd, stellen we heel vlug vast dat God naar de afspraak komt [Hij is nog zo blij voor een keer uitgenodigd te zijn!] en de maaltijd neemt een heel andere wending. Een Kroatische grootmoeder had de gewoonte elke dag naar de H. Mis te gaan. Als ze thuis kwam, deelde ze met de huisgenoten over wat de priester tijdens de preek gezegd had. Op een dag, in het begin van de verschijningen, kon ze om gezondheidredenen niet naar de kerk gaan. Haar familie ging echter wel. Toen ze thuis kwamen vroeg ze wat de pater had gezegd. Die avond had de pater immers aan alle parochianen gevraagd zich er toe te verbinden de avond door te brengen zonder één enkel woord te zeggen dat tegen de naaste was. Bij dat nieuws, riep de grootmoeder uit: "Maar, waarover gaan we dan praten?" Op aarde heeft Jezus zelf gehouden van dit bevoorrechte moment, dat de gezamenlijke maaltijd is. Moge dit moment voor ons een tijd van zegen worden en niet de gelegenheid om leegte te brouwen of om te zondigen. Dikwijls stel ik vast dat Jezus tegemoet komt aan de wens van wie vraagt: "Heer, gebruik me tijdens deze maaltijd opdat Hij tot uw eer zou verlopen!" De tragedie in Japan. We zijn allen getroffen door de beelden en het nieuws uit apan. Verre van er nog meer commentaar aan toe te voegen, wil ik hier nogmaals herinneren aan de middelen die Gospa ons gegeven heeft en die de meest effectieve middelen zijn om nieuwe aardbevingen te vermijden. De moeder van de Schepper zegt ons: "Enkel met vasten en gebed kunt ge oorlogen doen ophouden, oorlogen verhinderen ..." en vaak vergeten we het einde van die boodschap: "de natuurwetten opheffen". Het lijkt er inderdaad op dat de aarde kreunt onder de duisternissen, die onze mensheid overdekt, die het zonder God wil doen. Maar heeft de H. Maagd ons onlangs nog niet gezegd dat ze de hoop niet opgaf? Heeft ze ons niet gesproken over een "nieuwe tijd", over een tijd van vrede, waar haar hart met ongeduld op wacht? We kunnen de tijd van beproeving verzachten en inkorten! Ik ontmoet veel mensen, die begonnen zijn met vasten volgens haar voorschriften, maar die na verloop van tijd er weer mee hebben gestopt, ontmoedigd tegenover de strijd of om andere redenen. Nee, we moeten volhouden! De uitdaging is te groot! Teveel broeders en zusters, die God niet kennen hebben onze toewijding en onze trouw nodig. De H. Maagd heeft nog boodschappen om ons te geven, vandaag zegt ze ons: "Ik zal u tonen wat ik van ieder van u verlang, wat ik verlang van mijn apostelen". Laten we bij haar blijven, ze zal immers aan elkeen zijn bijzondere rol laten zien in deze tijd van beproeving. Ze rekent zo sterk op ons! Concreet: we kunnen veel doen voor de slachtoffers van de ramp: Voor degenen, die omgekomen zijn, kunnen we voor hun zielenrust minstens één H. Mis laten opdragen. Dat is een sterk gebaar van naastenliefde. Voor de overlevenden, voor hen, die alles verloren zijn, voor hen die gewond zijn en voor hen die vrezen de volgende slachtoffers te zijn, kunnen we met gans ons hart bidden en vasten. We kunnen hen ook onze bewaarengelen zenden om hen te helpen en hen te bemoedigen op hun kruisweg. Dat zal voor hen een hulp zijn, die rechtstreeks uit de Hemel komt want menselijke hulp heeft haar beperkingen. Feest van de H. Jozef, op 19 maart. Niemand heeft er ooit spijt van gehad de H. Jozef te hebben gekozen als patroon en als gids van zijn familie. Ook als hartsvriend. Het is hij, de "voedstervader van de Zoon Gods" die het best kan voorzien in onze tijdelijke en onze geestelijke noden. Laat hem niet werkeloos! Hier in Medjugorje is zijn hulp voelbaar, telkens we hem aanroepen. Families, die in moeilijkheden zijn, hebben er heel veel baat bij. Ook na zijn feest kunnen we b.v. zijn litanie bidden. Lieve Gospa, nu meer dan ooit, nemen we onze toevlucht tot U! Verlaat ons niet! We willen uw Zoon de eerste plaats geven in ons leven! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2011 April 2011 Medjugorje, 18 april 2011 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Op 2 april 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte die de Podbrdo bedekte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Met moederlijke liefde verlang ik het hart van ieder van u te openen en u persoonlijke eenheid te leren met de Vader. Om dit te aanvaarden, moet ge begrijpen dat ge belangrijk zijt voor God en dat Hij u persoonlijk roept. Ge moet begrijpen dat uw gebed een gesprek is van een kind met de Vader, dat liefde de weg is waarmee ge u moet doen kennen ... liefde voor God en voor uw naaste. Dat is, mijn kinderen, de liefde, die geen grenzen kent, dat is de liefde, die voortkomt uit de waarheid en tot het einde gaat. Volg mij, mijn kinderen, zodat anderen, door de waarheid en de liefde in u te erkennen, u kunnen volgen. Dank u. Vol bewondering kom ik terug van een lange reis in Zuid-Oost Azië. Hier vlug enkele belevenissen: In Kota Kinabalu [Maleisië], terwijl we zingend het Rozenhoedje van de Barmhartigheid aan het bidden waren, begon een van de assistenten, die maar heel wazig zag, plots duidelijk te zien en dit klaar zicht verbeterde nog gans de dag. Dank U, Jezus! In Kuching [Maleisië] werd onze vriendin Maria gealarmeerd door een zeer angstige collega van op haar werk, een familievader, wiens kindje prematuur geboren was aan 7 maanden. Het kindje moest een zeer gevaarlijke operatie ondergaan, omdat het een waterhoofd had [Hydrocephalie]. Maria besloot om voor het kindje te gaan bidden en nam enkele rozenblaadjes mee, die door O. L. Vrouw in Medjugorje gezegend waren. De ouders van het kindje zijn Anglicanen en namen het voorstel voor gebed aan. Maria zei de vader het rozenblaadje op het hoofdje van het kindje te leggen en een "Weesgegroet" te bidden. Hij kende dat gebed. ’s Anderendaags, de dag waarop de operatie moest doorgaan, kon men deze annuleren omdat het vocht spontaan verdwenen was. De dokter kon niet uitleggen hoe dat kon. Dank U Maria! In Djakarta [Indonesië] kwam een koppel bij een van onze bijeenkomsten luisteren naar de boodschappen van Medjugorje. Ze hadden hun dochter meegebracht. Toen ik uitlegde hoe de Satan tegenwoordig geniepig bij de mensen werkt langs sommige occulte praktijken, zoals het dragen van amuletten, talismannen of andere voorwerpen, die uitgedeeld worden door tovenaars [vermomd als liefdevolle mensen], voelde het meisje zich geviseerd. Ze droeg, inderdaad, aan de hals een voorwerp, dat iemand haar gegeven had met de raad het te dragen om "geluk te hebben". De persoon had haar gezegd: "Pas op! Doe het nooit af, want als ge dat doet zult ge ongeluk hebben!" Toen ze haar ouders na de bijeenkomst dit vertelde zeiden deze haar het voorwerp weg te werpen. Het meisje had echter teveel schrik en weende. Toch besloot ze het aan de priester te geven, die er bij was. Dezelfde avond nog zond ze een boodschap aan haar ouders om hen te danken. Sinds ze zich immers van het voorwerp ontdaan had, ondervond ze een innerlijke vrede, die ze tevoren nog nooit zo sterk gevoeld had in haar leven. Gans haar lichaam was bevrijd van een zware benauwdheid, die haar voordien bedrukte ter hoogte van haar wervelzuil en haar hoofd. Nu weende ze van vreugde en naderde tot Jezus. De vrees was weg. Dank U, Jezus! In China kon ik weeshuizen bezoeken, die door Katholieke zusters beheerd worden. Bijzonder was ik getroffen door een in het noorden van het land. Alle zusters zijn jong. Hun werk bestaat er in verlaten kinderen op te nemen en te verzorgen. Volgens de Chinese wet hebben de families enkel recht op één kind [hier en daar op twee]. Als een kind dan gehandicapt geboren wordt, willen de families een ander en ze leggen het gekwetste kindje anoniem voor de deur van de zusters. In dit weeshuis zijn er evenveel zusters als kinderen en er zijn evenveel postulanten als zusters. Sommige kinderen lijden veel. Het is niet moeilijk in hen het gelaat te zien van de onschuldige en gekruisigde Jezus. Nu we Goede Vrijdag naderen, dank ik God dat Hij me op die manier zijn Zoon in doodstrijd getoond heeft en ook de grootheid van de roeping van deze zusters, die Hem met zoveel liefde en toewijding verzorgen. Ze kennen de waarde van het lijden, dat de Vader wordt aangeboren samen met dat van Christus. Hun leven is als een permanente H. Mis. Daar waar de mens niet beschouwd wordt in zijn eeuwigheid maar enkel naar waarde geschat volgens zijn werelds rendement, zijn deze zusters een lichtend teken, een zon, die China verlicht. Moge hun voorbeeld ons inspireren in deze Goede Week en moge ons deemoedig gebed hen ondersteunen! Op een dag, in het eeuwig licht van God, zullen we met verrassing zien wie er onder ons het mooiste waren op deze aarde en hoeveel genaden we te danken hebben aan het offer van deze, door de wereld misprezen en verworpen mede-verlossers. Hij is levend! Hij bestaat werkelijk!" In Singapore vond ik een vriend terug, die ik op een dag in Medjugorje heb ontmoet: Pater Michaël Lim, een baby-priester [zo genoemd, omdat hij nog maar een maand gewijd is]. Hij bracht een mooi getuigenis. Chinees van afkomst, hoewel in Singapur geboren, Boeddhist, kende hij niets van het Christelijk geloof en wilde er ver van blijven. Zijn oudere zuster, Violet, werd tijdens haar adolescentie zwaar ziek en moest veel pijnlijke operaties ondergaan. Een was bijna dodelijk, en haar toestand ging vlug achteruit. Aan een rolstoel geluisterd was ze oorzaak van veel zorgen voor haar familie, die niet bij machte was om haar te helpen. In juni 1995 raadde Rose [katholiek] Michaël aan haar mee te nemen naar een kerk waar men bezig was een charismatische genezingsdienst te organiseren. Michaël aanvaardde. Hij was immers bereid gelijk wat te proberen om zijn zus te helpen. Tijdens het gebed voelde hij zich niet lekker. Hij vond alles eigenaardig en zelfs belachelijk. De mensen baden de een voor de ander, hieven de handen op zonder schroom en loofden God met luide stem. Voor hem allemaal rare dingen. Hij vroeg zich af waar hij terecht gekomen was! Rose zei hem te bidden tot Jezus opdat Hij zijn Heilige Geest zou zenden door de priester, opdat deze Violet zou zegenen. Michaël begreep niets van deze woorden. Voor de eerste keer richtte hij zich echter tot Jezus en zei: "Laat haar lopen en ik zal in U geloven!" De priester naderde en bad voor Violet. Dan zei hij: "Nu, sta recht!" Toen openende Michaël wijd zijn ogen, verstomd: Hij zag Violet recht komen, gaan, dan lopen in de kerk! Hij was verward tot in het diepste van zijn ziel en zei met verstomming: "My goodness! He is alive! He is real!" [Ongelofelijk! Hij is levend! Hij bestaat werkelijk!"] Hij begon te wenen, te wenen... Die dag keerde zijn leven totaal om. Gretig begon hij alles te zoeken wat met het Katholicisme te maken had. Hij ontdekte de Bijbel. In minder dan 60 dagen verslond hij hem, van A tot Z. Hij kon er niet van scheiden. Hij las hem meerdere uren per dag, zoals een dorstige, die eindelijk levend water gevonden heeft om zich te laven en die er zelfs de ogen niet meer kan van afwenden. Zijn ziel verlangde zo naar de Levende God! Natuurlijk dat de geschiedenis daar niet eindigt. Ik kan zeggen dat daarna gans zijn familie zich liet dopen. Michaël werd aangenomen in het seminarie op de leeftijd van 38 jaar. Hij werd priester gewijd op 25 maart laatstleden, het feest van Maria Boodschap. Hij zei aan zijn parochianen: "Ik heb er 35 jaar over gedaan om God te vinden. Gij hebt hem echter gekregen bij uw geboorte! En gij wilt u van Hem ontdoen? Luister naar mij: Laat Hem nooit los!" Ja, Jezus leeft! Met Pasen zullen we vieren dat we zulk een God hebben, die niet gemaakt is met mensenhanden en onbekwaam om te redden, maar werkelijk, echt levend. En zijn naam is Liefde! Zijn Naam is "God redt", Ieshua! De liturgische gedachtenis van de Zalige Johannes-Paulus II zal gevierd worden op 22 oktober, voor de bisdommen van Rome en Polen, volgens de Congregatie van de Goddelijke Eredienst. Het is de verjaardag van zijn inhuldiging, zes dagen na zijn verkiezing als Paus op 16 oktober 1978. Laten we niet vergeten dat het Johannes-Paulus II is, die ons Zuster Faustina gegeven heeft en haar prachtige boodschap! De noveen van de Goddelijke Barmhartigheid begint op Goede Vrijdag en eindigt op de zondag na Pasen, op het feest van de Goddelijke Barmhartigheid. Mis deze gelegenheid niet! Onnoemelijke zegeningen werden voor deze tijd door Jezus beloofd aan de zuster! Lieve Gospa. Uit medelijden en liefde hebt U deel genomen aan het lijden van uw Zoon Jezus en aan de vreugde van zijn Verrijzenis! Open onze harten voor zijn liefde opdat Hij in dit Paastriduum niet tevergeefs aan de deur van ons hart zou aankloppen, maar in ons trouwe vrienden zou vinden! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2011 Mei 2011 Medjugorje, 15 mei 2011 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Op 2 april 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. God de Vader zendt me om u de weg van het heil te tonen, omdat Hij, lieve kinderen, verlangt om u te redden en niet om u te veroordelen. Het is daarom dat ik, als moeder, u rond mij verzamel, omdat ik met mijn moederlijke liefde, u wil helpen om vrij te zijn van het duistere van het verleden en een nieuw en een ander leven te beginnen. Ik roep u op om te verrijzen in mijn Zoon. Samen met het biechten van uw zonden, verzaak aan alles wat u van mijn Zoon verwijdert en uw leven leeg en ongelukkig gemaakt heeft. Zeg "ja" met het hart aan de Vader en begeef u op de weg van het heil waartoe Hij u door de Heilige Geest roept. Dank u. Ik bid bijzonder tot God voor de herders [de priesters] opdat Hij ze zou helpen om van ganser harte aan uw zijde te staan." Voor haar boodschap van 2 mei, de dag na de Zaligverklaring van Johannes-Paulus II, kon de H. Maagd geen betere woorden vinden om uitdrukking te geven aan het gebed van haar hart! Ze bidt opdat God de herders zou helpen om van ganser harte aan onze zijde te staan. Is het niet juist dat, wat we allen in het leven van Johannes-Paulus bewonderd hebben? Een hart van herder bij uitstek! En dat tot zijn laatste adem! Hoewel hij geen stem meer had en geen kracht, kon hij zich een laatste maal richten tot de jongeren, die onder zijn venster verzameld waren op 2 april 2005. Hij zei: "Ik heb u opgezocht en nu zijt gij het, die mij komt opzoeken! Dank u!" Laten we, meer dan ooit tot Johannes-Paulus bidden! Mochten al onze herders zulk een hart krijgen, nauw verbonden met Christus en zo dicht bij de mensen van alle culturen en alle godsdiensten! Franck en Johannes-Paulus II. In het college "Koningin van de Vrede" in New Jersey [USA] werd Franck uitgekozen om Johannes-Paulus II in oktober 1995 te verwelkomen aan de luchthaven en zijn H. Mis bij te wonen in het immense stadium. Franck was een voorbeeldige leerling, steeds wellevend, bedaard en begaafd. Enig probleempje evenwel: Franck was protestant. Hij begreep niets van de rol van de Paus in de Kerk en hield niet op hem te bekritiseren. Hoe mee de datum naderbij kwam, des te meer mopperde hij tegen de Kerk. Franck had deze keuze aanvaard omdat dit hem toeliet 24 uur het college te verlaten en een wereldbekend leider te ontmoeten. Toen hij terug kwam in het college, straalde hij zo dat zijn vrienden hem met vragen overstelpten. Hij vertelde: "Die morgen, voor de aankomst van de Paus, verwachtte ik een arrogante en zelfzuchtige leider te zullen ontmoeten. Op het moment echter dat de Paus naar de menigte toe ging om de mensen te zegenen, stond ik vlak bij de omheining die de massa tegenhield. Toen hij naderbij kwam, keek hij me recht in de ogen, hief zijn rechter hand op en tekende een kruis op mijn voorhoofd". Toen men hem vroeg welk een indruk dat op hem gemaakt had, antwoordde Franck en hij blijft het steeds herhalen: "Toen ik zijn ogen zag, heb ik Jezus gezien! Tegenover hem kan men niet nalaten het gevoel te hebben dat men in de Hemel is, men ziet de Hemel in zijn ogen!" Sinds die dag is Franck niet meer dezelfde. Johannes-Paulus II is zijn vriend geworden, zijn broer, zijn held en zijn vader. Hij laat geen enkele gelegenheid voorbij gaan om te vertellen over zijn "ontmoeting met de hemel" en hij is onuitputtelijk over de blik van Johannes-Paulus II. Zijn grootste schat, die hij koestert als een precieuze reliek, is de paternoster die de Paus hem gegeven heeft. Op heden is Franck een vurige apostel, die vele mensen naar Christus aantrekt. Hij is niet Katholiek geworden, maar een instrument van eenheid. Johannes-Paulus II draagt hij steeds in zijn hart en ... deze heeft nog niet zijn laatste woord gezegd! Zonnewonder. Een Portugese vriendin is naar Fatima gegaan voor de grote plechtigheden van 13 mei, de verjaardag van de 1ste verschijning van Maria in 1917. Dit jaar vierde Fatima echter ook de Zaligverklaring van Johannes-Paulus II. Reusachtige schermen waren opgetrokken om rechtstreeks de beelden van de Zaligverklaring te tonen en 20.000 mensen waren verzameld rond de basiliek. Onze vriendin vertelde dat rond 13.30, toen de beelden van Johannes-Paulus II op de schermen verschenen, er zich plots een brede lichtende krans rond de zon vormde. Het was als een regenboog, die stralen van alle kleuren uitzond. De zon begon te dansen aan de hemel alsof ze zich wilde aansluiten bij de viering. De Portugese media hebben hetzelfde bericht verspreid. Johannes-Paulus was zeker heel erg met Fatima verbonden! Na de aanslag van 13 mei 1981 heeft hij zijn bescherming steeds toegeschreven aan Onze Lieve Vrouw van Fatima. "Een hand heeft geschoten, zei hij, een moederlijke hand heeft de kogel geleid". Heeft de Paus van het "Totus Tuus" [Gans de Uwe, Maria] ons een teken willen geven? Reeds op 13 oktober 1917, bij de zesde en laatste verschijning van Maria in Fatima, zagen 70.000 mensen de zon dansen! Het is een belangwekkende gebeurtenis. De Chinese bisschop. Bij mijn reis in China vorige maand bezocht ik de provincie Hebei in het noorden van het land. Daar leerden mijn vrienden me een figuur kennen, die hen nauw aan het hart ligt, hun bisschop, die vorig jaar in de Hemel geboren is: Mgr. Wan Chong-Lin Lin. Hij werd als priester aangehouden in 1958 en leefde in gevangenschap gedurende 21 jaar. Eerst in 1979 kon hij naar huis terug keren. Toen hij in 1983 Bisschop gewijd werd, was zijn bisdom uitgebloed. Er waren geen priesters, geen religieuzen, geen klooster, zelfs geen kerk, niets. Hij ging op bedevaart naar het Mariaheiligdom van de provincie Shanxi om de Heilige Maagd te smeken. Hij had een geweldige liefde voor Haar. Aan zijn verwanten zei hij: "Ge weet hoe edel het is om Bisschop te worden en hoe zwaar die verantwoordelijkheid is. Ik kan me enkel toevertrouwen aan de Maagd Maria! Ze is de Moeder van God, de Moeder van de Kerk en ook mijn teerbeminde Moeder. De Kerk heeft mij bisschop gewijd, de Kerk heeft hier echter niets! Geen grond, zelfs geen kamer, geen seminaristen ... Welk een arme herder ben ik! Wat wil de Moeder Gods?" Hij hoorde spreken over het Mariaal heiligdom van Bansishan, waar de H. Maagd reeds sinds 1982 verschijnt. Hij besloot er naartoe te gaan en vertelde: "Een stem scheen me aan te zetten daar mijn Moeder te gaan bezoeken. We baden de Rozenkrans op de knieën en tijdens het gebed is Ze me verschenen dicht bij de kerk, in een wit kleed met een blauwe gordel. Ik keek in haar ogen en zij keek in mijn ogen. O Moeder, mocht ge altijd uw blik op mij gevestigd houden! ’s Anderendaags heb ik de H. Mis opgedragen voor haar intenties. Voor mij was het een zeer belangrijke H. Mis, omdat ik er de 60.000 gelovigen van mijn bisdom aangeboden heb, ik heb mezelf aangeboden en gans mijn bisdom en heb hen allen aan de H. Maagd toegewijd. Ik zei haar: "Vermits ik niets heb, kan ik ook niets doen. Moeder, ik vertrouw u mijn bisdom toe, draag er zelf zorg voor!" Mijn Moeder antwoordde me: "Mijn kind, wees niet ongerust, ik zal zorg dragen voor u, zoals ik zorg draag voor mijn Zoon Jezus.". En zo was het! De H. Maagd ging in op zijn verzoek want bij zijn terugkeer begonnen de priesters en de seminaristen toe te stromen. Na korte tijd kon hij een seminarie oprichten [1985], de Congregatie van de H. Theresia terug oprichten, een weeshuis openen, een centrum voor roepingen, een centrum voor lekenvorming, enz ... Deze bisschop is er in geslaagd het onmogelijke te verwezenlijken. In zijn armoede en zijn eenzaamheid heeft hij gebeden met geloof, hij heeft alles toevertrouwd aan de Moeder Gods en heeft zich totaal op haar verlaten met een kinderlijk vertrouwen. Hij wist dat Ze de zaken van haar Zoon beter dan gelijk wie zou ter harte nemen. Hoeveel gewijden zijn tegenwoordig met dergelijke toestanden van gebreken van eenzaamheid geconfronteerd en hebben de neiging de armen te laten zakken tegenover de omvang van de taak, die hen is toevertrouwd. De H. Maagd is echter klaar om wonderen te doen als het de zaken van haar Zoon en het heil van haar kinderen betreft! Zo tracht ze ons in Medjugorje al 30 jaar op de knieën te doen vallen! De dertigste verjaardag van de verschijningen zal gevierd worden op 25 juni. Overvloedige genaden zullen neerkomen over hen, die zullen komen en zich zullen verenigen met het gebed van de parochie. Laten we ze grijpen terwijl ze langskomen! Sommigen hebben al gepland om een dertigdaagse aan te bieden aan de Koningin van de Vrede, met bekeringen, gebeden, vasten, beslissingen tot vergeving, liefdadigheidsacties, offers, enz... Ooit zei de H. Maagd tot de gebedsgroep: "Mijn grootste vreugde is u samen te zien bidden tot mijn Zoon, verenigd in één enkel hart". Elke familie of groep vrienden kan dit geschenk aan de H. Maagd aanbieden om haar te danken voor haar bezoeken en er zo zeker van te zijn haar te verheugen. Lieve Gospa. Hoe kunnen we U danken voor de buitengewone zending, die U al 30 jaar bij ons vervult. Kom in ons hart fluisteren welk geschenk U graag van ons zoudt krijgen. Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2011 Juni 2011 Medjugorje, 15 juni 2011 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Op 2 juni 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Als ik u vraag te bidden voor hen, die er nog niet toe gekomen zijn om de liefde van God te kennen en als ge in uw hart zoudt kijken, dan zoudt ge verstaan dat ik over velen van u spreek. Vraag u eerlijk af, met een open hart, of ge de levende God wilt, of wilt ge Hem verwijderen en leven zoals ge wilt. Kijk rondom u, mijn kinderen, en zie waarheen de wereld gaat, de wereld, die denkt alles te doen zonder de Vader en die wandelt in de duisternis van de bekoring. Ik bied u het licht van de Waarheid en de Heilige Geest. Volgens Gods plan, ben ik bij u om u te helpen om in uw harten mijn Zoon te bezitten, zijn Kruis, Zijn Verrijzenis en zijn overwinning. Als een moeder verlang en bid ik om uw eenheid met mijn Zoon en zijn werken. Ik ben met u, gij beslist. Dank u. [De H. Maagd was droevig. Ze zegende heel bijzonder de aanwezige priesters.] Gelukkige dertigste verjaardag, lieve Gospa! Deze maand viert de Gospa haar "Paarlen jubileum": 24 juni 1981 - 24 juni 2011, 30 jaar met ons in Medjugorje! Laten we haar van harte vieren! Ze heeft ons 30 jaar dagelijkse verschijningen gegeven, 30 jaar buitengewone genaden, duizenden bekeringen, inwendige en lichamelijke genezingen, bevrijdingen, verzoeningen, roepingen, allerhande troost, herstel van families en parochies, verrijzenis van drugsverslaafde jongeren, onverhoopte zwangerschappen, enz ... De lijst is oneindig! 30 jaar ... zoals het verborgen leven van Jezus! Op een dag zullen we vernemen dat de dagelijkse verschijningen een einde genomen hebben! Niemand weet wanneer dit zal gebeuren, maar elke dag brengt ons dichter bij dit einde. Dat zet er ons toe aan ten volle te genieten van de genade, die ons vandaag aangeboden wordt en nog te kunnen zeggen: "Ze zal vanavond komen! Ze zal de Hemel openen, ze zal zich tonen en zich laten horen op onze wereld! Ze zal met ons bidden. Ik zal haar ontvangen in mijn hart!" In mijn brief van 15 mei heb ik het voorstel gedaan om van 25 mei tot 25 juni de H. Maagd een dertigdaagse aan te bieden: Een geschenk van 30 dagen voor 30 jaar verschijningen! Zij, die dit niet wisten, kunnen nog een noveen doen ter voorbereiding van de 30e verjaardag. Deze begint vandaag. [Men kan nog steeds op de rijdende trein springen!] Zie ook op de website: http://www.medjugorje.ws/en/novena/ Van de eerste verschijningen af heeft de Gospa aan de zieners gezegd dat ze een plan had. Een plan om de ganse wereld te bekeren en met God te verzoenen. Door haar Zoon Jezus gezonden, is ze gekomen om ons te helpen omdat de wereld in de duisternis wandelt. Ze is ons dichter bij het hart van God komen brengen. Is ze geslaagd? Is haar plan verwezenlijkt? Het lijkt er op dat de laatste boodschappen een antwoord geven op deze vragen. "De wereld verwijdert zich elke dag meer van God" [25 oktober 2008] Haar moederlijk hart is bedroefd! Vicka zegt dat we ver verwijderd zijn van wat Ze gehoopt had te bereiken met haar komst. Vele van haar kinderen zijn nog niet door haar boodschappen bereikt en van hen , die ze hebben ontvangen, is er een deel die besloten heeft ze te beleven, anderen echter hebben niet volhard. Op 24 en 25 juni zullen we dus haar komst vieren. Ze zal verschijnen, in een gouden kleed en de vreugde zal overvloedig stromen. Achter deze vreugde zal er ook een moederhart schuilen, dat stil bloedt bij het zien van het groeiend aantal van haar kinderen, die verdwaald zijn in de zonde en ondermijnd door zoveel kwalen, zoals ze nog gezegd heeft in de boodschappen van 25 mei en 25 juni. Mirjana zei dat Gospa bedroefd was. Bedroefd? We kunnen niet verdragen haar zo te laten! Daarom moeten we Haar, meer dan ooit, in ons leven verwelkomen als onze beminde Moeder en naar Haar luisteren en vooral kunnen we haar doen jubelen van vreugde als we haar tonen dat we haar Zoon Jezus, eindelijk, de eerste plaats geven in ons leven! Laten we concreet zijn! Tijdens deze noveen is het goed het mooie gebed dat Maria gedicteerd heeft aan Jelena Vasilj te herhalen, de Toewijding aan het onbevlekt Hart van Maria [PS], ofwel de litanieën te bidden, zoals deze in Medjugorje gebeden worden. We zullen echter ook de H. Maagd verheugen met elke dag een of ander concreet gebaar: zoals bij voorbeeld: Een uur met uw kind bezig zijn zonder een elektronisch apparaat te gebruiken. Een heel vriendelijk gebaar stellen tegenover een persoon, die ge niet sympathiek vindt. Iemand opbellen die eenzaam is. Een bejaarde van uw familie bezoeken, die weinig bezoek krijgt. 24 uur vasten van negatieve woorden. Een persoon in nood uitnodigen voor een goede maaltijd. Een gebakje of wat chocolade brengen aan een buur waarmee we weinig contact hebben. Een dankwoordje zenden naar iemand, die ons geholpen heeft [een verwant, uw overste, een medewerker, enz...] Een jonge moeder een avondje gratis babysit aanbieden. Aan uw kind zeggen waarom ge zoveel van hem of haar houdt. Een oude vriendschap herstellen die door nalatigheid verwaterd is. De onderzoekscommissie over Medjugorje gaat met discretie verder met haar werk. De zieners zijn naar Rome uitgenodigd om er hun getuigenis te geven. In afwachting van de resultaten zijn de private bedevaarten steeds toegelaten [niet de officiële bedevaarten]. De eerste 3 geheimen. Zoals Pater Petar laatst nog gezegd heeft aan de bedevaarders, gaan de 2 eerste geheimen over de mensen van de parochie en hun verantwoordelijkheid tegenover de verschijningen. [Dat weten we al sinds het begin]. Anderzijds heeft de H. Maagd in 1980 in verschillende boodschappen gezegd dat de Hemelse Vader aan het einde van de dagelijkse verschijningen een teken zal oprichten op de Podbrdo dat onverwoestbaar, blijvend en voor ieder zichtbaar zal zijn. Ze heeft dat teken aan enkele van de zes zieners laten zien en dat is hun derde geheim. Vicka en Jakov zeggen dat het zeer mooi is. Dat teken zal vooral voor de ongelovigen gegeven worden. Maar zelfs dan zegt de H. Maagd, zullen sommigen weigeren te geloven. Natuurlijk weet niemand wat dat teken zal zijn. Het zal komen op zijn tijd. Het loont de moeite niet om te trachten te weten wat het zal zijn. De H. maagd vraagt ons immers voor haar komst eerst en voor al te werken aan onze persoonlijke bekering. Dat is van kapitaal belang! Zeer zeker: het is nooit te laat om zich te bekeren! Maar vergeten we niet dat volgens de H. Paulus, "het loon van de zonde, de dood is". Het zou kunnen dat dit loon van dood dat aan de zonde te wijten is, reeds zeer zwaar is om dragen! Onze Moeder wil ons heel veel lijden besparen! Lieve Gospa, U bemint ons zozeer! Help ons uw liefde te aanvaarden, en u wederkerig onze liefde te schenken door uw boodschappen te beleven! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2011 Met dank aan Dr. Guy Claes