Op 16 juni 2007 sprak Jakov tot een grote groep pelgrims. Jakov was één van de twee zieners (de andere was Vicka) die door Onze-Lieve-Vrouw letterlijk werd meegenomen naar de hemel, het vagevuur en de hel. Jakov houdt er niet van om van zijn ervaring in de hel te spreken. Het enige wat hij erover wenst te zeggen is dat hij de hel zelfs zijn ergste vijand nooit zal toewensen.

Ik groet u allen en ik ben heel gelukkig omdat u hier bent. En ik ben nog zeker van iets anders: u bent hier niet zomaar. U bent hier omdat Onze-Lieve-Vrouw u heeft uitgenodigd om hier te zijn. U bent hier omdat Onze-Lieve-Vrouw het zo wenste. Een vriend van mij, een priester, heeft hierover ooit eens iets gezegd wat mij steeds is bijgebleven. Zij die elkaar hier ontmoeten in Medjugorje, zijn hierop al eeuwen voorbereid door de Heer. Zij die denken dat ze hier enkel toevallig zijn, hebben het volledig mis. We zijn hier omdat Maria het zo wil.

Ik ga u mijn verhaal vertellen, over mijn verschijningen en over wat ik denk wat het belangrijkste is waarom Onze-Lieve-Vrouw ons in Medjugorje uitnodigt. Ik had mijn eerste verschijning op 25 juni 1981. Ik was de kleinste van de zes, en ben nog steeds de kleinste, zoals u kan zien. Ik was toen tien jaar oud. Vóór de verschijningen begonnen had ik een leven zoals alle overige kinderen in het dorp. Wij waren graag onder elkaar en ik speelde, zoals hen, veel voetbal. Ik had het geloof van een kind, wat mijn ouders mij hadden verteld, mij hierover hadden bijgebracht. Ik wist over het bestaan van Onze-Lieve-Vrouw, Onze Heer. Ik bad elke avond binnen de familie, meestal gedwongen, soms door het bijwonen van de Heilige Mis. Het kon voor mij niet vlug genoeg gedaan zijn.

Op 25 juni 1981 bevond ik mij thuis bij Marija. Na een tijd kwam Vicka en vertelde ons het verhaal dat ze de dag ervoor Onze-Lieve-Vrouw had gezien en dat ze nu onderweg was naar dezelfde plaats als gisteren. Ik weet niet of het uit nieuwsgierigheid of iets anders was, maar wij zeiden tot Vicka: "Als Onze-Lieve-Vrouw ginds is, dan gaan we mee." En zo gingen wij haar na. Zij schreeuwde en weende: "Onze-Lieve-Vrouw is op de heuvel", en we liepen haar achterna. We bevonden ons aan de voet van de berg en zagen ginds boven de gestalte van een dame, die met haar hand gebaarde om dichterbij te komen. Op dat ogenblik overviel mij een enorme angst en wou ik wegrennen, maar op hetzelfde ogenblik voelde ik eveneens in mijn hart het verlangen om die dame ginds, te zien. Ik kan mij niet meer herinneren hoe we de heuvel opklommen, maar ik herinner me wel dat het wondermooi was om in de ogen te mogen kijken van Onze-Lieve-Vrouw en hoe ik Haar enorme liefde voelde...hoe ik me op dat ogenblik beschermd voelde. Ik zag mijn eigen Moeder voor mij. Ik kan u verzekeren dat er geen woorden bestaan om dat gevoel, dat ogenblik, te omschrijven. Enkel mijn hart sprak en mijn hart zei: "Ik hoop dat dit nooit overgaat."

Ik kan u verzekeren dat vanaf dan voor mij een nieuw leven begon, een nieuw leven dat zoveel mooier was. In het begin begreep ik er wel een beetje van...Ik had van God de grote genade gekregen om Onze-Lieve-Vrouw te mogen zien, maar langzaam aan realizeerde ik mij dat ik tegelijkertijd een nog grotere genade had verkregen en dat was de genade dat ik Jezus Christus mocht leren kennen door Haar. Dit is de wezenlijke reden waarom Onze-Lieve-Vrouw naar Medjugorje komt. Zij wil ons allen tot Jezus Christus brengen. Zij wenst ons naar Zijn vrede en Zijn vreugde te leiden. U komt hierheen als pelgrim. Als u van zichzelf denkt dat u geen pelgrim bent, ik kan u verzekeren dat u er wel een bent.
Laat mij u iets heel eenvoudigs vertellen en dat is ... de overgave aan Onze-Lieve-Vrouw. Vertel Haar in uw eigen woorden, zoals ook ik deed: "Ik ben klaar. Ik ben klaar om te aanvaarden waartoe U mij uitnodigt. Ik wens U mijn hart te geven. Ik wens altijd bij U te zijn. We hoeven enkel maar een eenvoudig "ja" tot Onze-Lieve-Vrouw te zeggen, omdat Zij zelf vele keren zei: "Lieve kinderen, het is voldoende om u zelf open te stellen voor wat er hier gebeurt en Ik zelf zal de rest doen..." Dit is heel belangrijk. Wanneer de pelgrims hierheen komen, vraag ik iedereen steeds om er een oprechte bedevaart van te maken, wij hebben een gezuiverd hart nodig. Om ons hart te zuiveren, kunnen we te biechten gaan. Eerst moeten wij te biechten gaan, want enkel met een gezuiverd hart, kunnen wij aanvaarden waartoe Onze-Lieve-Vrouw ons uitnodigt.

Ik weet dat er velen verbaasd zijn over het feit dat Onze-Lieve-Vrouw hier reeds zo lang komt. Velen vragen, waarom? Velen vragen waarom Onze-Lieve-Vrouw zovele boodschappen geeft. Ongelukkiglijk vertellen anderen dat Onze-Lieve-Vrouw steeds weer opnieuw hetzelfde zegt. En dan antwoord ik hierop steeds aan iedereen: in plaats van ons eerder af te vragen waarom, zouden we een andere woord moeten zeggen, nl. "bedankt." Dank de Heer voor alle gaven die Hij ons heeft geschonken. Dank de Heer omdat Hij toestaat dat Onze-Lieve-Vrouw onder ons is en ons toelaat om dit aan te voelen, om onze harten te openen, zodat wij zouden begrijpen waarom Onze-Lieve-Vrouw komt. Zij komt niet enkel voor ons zes, noch enkel voor onze parochie. Zij komt voor de hele wereld. Zij is een moeder die van Haar kinderen houdt. En zoals ik reeds zei, wenst ze Haar kinderen naar de vrede en de vreugde te leiden. We moeten de Heer hiervoor bedanken. Dat is de boodschap die Onze-Lieve-Vrouw hier in Medjugorje geeft.

Diegenen die zeggen dat de boodschappen van Onze-Lieve-Vrouw steeds dezelfde zijn, dat zijn diegenen die niet in de boodschappen geloven, want elkeen die de boodschappen heeft aanvaard, begrijpt eveneens dat ze de kracht van het leven zijn. En ook nog dit: zij geven een antwoord op al onze vragen, omdat Onze-Lieve-Vrouw zovele malen gezegd heeft: "Bid en u zult al uw antwoorden krijgen op uw vragen." Onze-Lieve-Vrouw wenst ons te leiden op de weg, de weg die leidt naar Jezus Christus. Dit is de weg van gebed, bekering, vasten, vrede en de Heilige Mis. Het enige wat Onze-Lieve-Vrouw van ons vraagt is om te bidden. Zij vraagt om opnieuw de Rozenkrans te bidden. En als Onze-Lieve-Vrouw vraagt om te bidden, vraagt ze van ons ook om te bidden met het hart. Voel de vrede en de vreugde in het gebed, maak van uw gebed een vreugdemoment, want niemand van ons kan bidden wanneer we ons hiertoe verplicht voelen. Wij weten dit van Onze-Lieve-Vrouw, omdat Zij nooit zal zeggen: "u moet", neen, Zij nodigt enkel uit. Wij hoeven te noodzaak om te bidden voelen in onze harten, wij hoeven dit aan te voelen als ons dagelijks brood, dat een antwoord geeft op alles.

Onze-Lieve-Vrouw spreekt over het vasten op brood en water, elke woensdag en vrijdag. Vandaag is het vrijdag, geen probleem. De pelgrims die hier naar Medjugorje komen hebben het moeilijk met dit vasten en willen er steeds over praten. Zij wensen hun eigen weg te gaan.
 

Waarom vasten? Onze-Lieve-Vrouw zegt eenvoudig: vasten is water en brood. Waarom dan vasten? Ik probeer het altijd zo uit te leggen. Wij vasten omdat Zij het ons vraagt. Herinner u wat de Gospa steeds zegt: "Lieve kinderen, met vasten en bidden kunt u alles bekomen, u kunt er zelfs oorlogen mee stoppen." Dat is waarom we moeten vasten. Vele malen begrijpen wij niet waarom wij vasten, waarom we bidden. Waarvoor? en voor Wie? Voor ons zelf, onze toekomst, onze redding. Met het vasten leren we ook opnieuw kritisch te zijn voor ons zelf en voor deze maatschappij: het opent onze ogen en we zien wat er mis gaat. Wanneer we dit niet doen, laten wij ons leiden door deze wereld en zullen wij ook stilaan de normen van deze maatschappij normaal beginnen vinden, terwijl ze juist niet normaal zijn. Het doet ons nadenken.

Heel dikwijls ben ik verwonderd en maak in me zelfs kwaad. Onze-Lieve-Vrouw komt hier nu zolang. Ze geeft ons het recept om ons gelukkig te voelen. En we aanvaarden het niet. We staan verbaasd en vragen ons af wat me moeten doen. Neem dit voorbeeld. Als we ziek zijn, gaan we naar de dokter. Het geeft ons een voorschrift, het recept. We gaan naar de apotheker. We nemen het geneesmiddel en wij beginnen te genezen. Hier geeft Maria ons het recept om ons goed te voelen, maar we willen dit medicijn niet tot ons nemen. En dan komt plots de dag dat wij ons kruis moeten dragen, en dan vragen de mensen: "Heer, waar bent u? Waarom helpt U mij niet? Bent U mij vergeten?" Ik zeg u dat in de plaats hiervan iets anders dient te zeggen. Wij moeten ook onszelf durven vragen te stellen. Waar zijn wij geweest? Wat hebben wij gedaan met onze leven? Indien de Heer altijd in de eerste plaats komt in uw leven, is Hij eveneens heel dichtbij. Maar wij zijn eerder diegenen die Zijn aanwezigheid vaak niet op prijs stellen, omdat wij falen, omdat wij zondigen. We denken enkel aan Hem als wij Hem nodig hebben en dan willen we ook nog dat het onmiddellijk gebeurt. De Heer dient aanwezig te zijn in onze levens. Hij is onze kracht.

Ik zeg steeds tot diegenen die naar Medjugorje komen, om niet naar hier te komen om in de eerste plaats de zieners te zien, want we zijn normale mensen zoals iedereen. We komen ook niet naar hier om tekenen te zien. Wat is het belangrijkste? Wat is het teken dat we wensen te ontvangen? Het is uw bekering! Begin een nieuw leven hier, een nieuw leven samen met Onze-Lieve-Vrouw. Dat is het belangrijkste en neem dat nieuwe leven mee naar uw huizen. Uw echte bedevaart begint pas als u terug thuis bent. Het is niet zo belangrijk om te zeggen dat u naar Medjugorje bent geweest. Laat de anderen Medjugorje in u ontdekken, zodat ze de Heer en Zijn werk in u kunnen herkennen. Dat is het ware voorbeeld van Medjugorje. Dat is het voorbeeld dat Onze-Lieve-Vrouw van ons allen verlangt. Spreek niet met woorden, maar met uw leven. Dat is het belangrijkste.