| |
Download PDF
Het huis van de Heilige Maagd Maria te Efeze
Geschiedenis
Een vraag die vele christenen zich stellen is die over de laatste verblijfplaats van Maria. Hierover zijn twee theorieën bekent. Sommigen beweren dat Maria gestorven is op de sterfplaats van Jezus, zoals aangegeven wordt met "dormitio Hierosoymitana" of "de dood in Jeruzalem". Anderen menen dat het een "dormitio Ephesiana" of "dood in Efeze" was. Tijdens de christenvervolging in Jeruzalem, ongeveer 4 jaar na de kruisiging van Jezus, is Maria samen met de evangelist Johannes (aan wie Jezus zijn moeder had toevertrouwd, zie Joh 19; 26-27) naar Efeze gevlucht. Daar verbleef zij samen met hem tot aan haar dood, op 59 jarige leeftijd. Volgens de overlevering schrijft Johannes dat hij in zijn huis in Efeze geleefd heeft. Hij werd er bisschop en is er gestorven. De enorme basiliek die keizer Justinianus (527-565) op zijn graf liet bouwen is daar het bewijs van. Het lijkt onmogelijk dat Johannes Maria, in Jeruzalem achtergelaten zou hebben, toen hij naar Efeze vertrok.
Bewijsmateriaal
Oude documenten met als onderwerp Efeze wijzen ook in deze richting en vele beroemde geschiedschrijvers, zoals Cornelius, Lapide, Serry, Tillement. Baillet en Benoit ondersteunen de theorie. In het jaar 431 werd het huisje door het oecumenisch Concilie als dat van Maria aangenomen.
In de jaren 1740-1758 gaf de paus het volgende communiqué uit: "Apostel Johannes heeft de hem toevertrouwde taak op uitstekende wijze uitgevoerd. Toen hij naar Efeze ging, heeft hij Maria meegenomen en de heilige Moeder is daar ten hemel opgestegen".
Vele wetenschappers beweren dat Maria in Efeze heeft gewoond, zoals Lipsius. Ernest Curtois gaat nog verder op 7 maart 1874 tijdens een seminar in Berlijn over Efeze zegt hij: "In de eerste eeuw was het graf van Maria in Efeze."
In 1818 werd door C. Brentano de volgende getuigenis van een visioen van Katharina Emmerich opgetekend. Katharina, een duitse zuster, kreeg visioenen waarin de laatste verblijfplaats van Maria aangegeven werd. Zij zei: "Toen de Christenen steeds erger vervolgd werden, vertrokken Maria en Johannes samen vanuit Jeruzalem naar Efeze. Zij bewoonden een huis op de berg Bulbul die ten zuiden van de stad Efeze ligt." In 1891 besloot de superieur van de Lazaristen, Eugene Paulin, om de visioenen te onderzoeken. Samen met een priester, Jung genaamd, en een commissie van wetenschappers, begaven zij zich naar Efeze. Na een reeks van onderzoeken werd het huis opgespoord en geïdentificeerd als het huis van Maria. Het huisje werd herbouwd en is nu een bedevaartsplaats voor christenen en moslims. De resten van het graf van Maria zijn te vinden op een kleine 500 meter van het huisje. Het huisje bevind zich op de 420 meter hoge Bülbül-Dag [berg van de Nachtegaal].
Toen de vondst wereldwijd bekend werd, stelde de aardbisschop Timoni het huis open voor herdenkingsfeesten. In 1961 verklaarde Paus Johannes XXIII het huis tot pelgrimsoord. In 1967 maakte paus Paulus VI een pelgrimstocht naar Efeze, hij gaf een bronzen beeld van de Maagd Maria als geschenk. Ook andere pauzen bezochten de bedevaartsplaats.
Jaarlijks wordt het huis door vele gelovigen, zowel Christenen als Moslims, bezocht. De Moslims vereren Maria als moeder van Isa Peyamber, of van de profeet Jezus. Moeder Maria wordt in vele verzen in de Koran, de zogenaamde soera's, genoemd. Er wordt oa. beschreven hoe zij Christus baarde. Aangezien de moslims Christus als profeet erkennen, respecteren zij Maria als moeder van deze profeet.
Men zou eindeloos veel boeken kunnen volschrijven over de dood en het graf van Maria. Feit is dat de eerste formele beleving van het christelijk geloof en de eerste christelijke kerk beide grond in Efeze vonden. Hier werd een belangrijk Concilie gehouden en niet in de laatste plaats worden al vele jaren Pasen en de Hemelvaart op 15 augustus bij de Heilige Bron bij Panaya Kapulu gevierd.
Pelgrimstocht
Elke vijftiende augustus, op het feest van Maria Ten Hemel Opneming, bestijgen honderden pelgrims de Bülbül-Dag (Berg van de Nachtegaal). Op die dag houden de Orthodoxen een christelijke processie in islamitisch gebied. De deelnemers zijn veelal Orthodox, maar ook niet-Prthodoxe christenen van over heel de wereld zijn aanwezig. Er worden liederen gezongen en wierrook stijgt op naar de hemel. Het is er heel warm, maar eenmaal boven kan men in de koelte van het huis en de bron vertoeven.
Enkele interessante weetjes over het huis
- Nabij het huis in de tuin bevinden zich enkele fonteinen waaruit bronwater stroomt. Aan het water wordt een geneeskrachtige en zuiverende werking toegeschreven.
- De mensen uit de streek, moslims en christenen, geloven dat uit de grafkamer van Johannes een geneeskrachtig stof omhoog stijgt, die alle ziekten geneest.
- Een 3D voorstelling van het huis kunt u bekijken op het internetades http://www.kusadasi.biz/virgin-mary/virtual-reality-1.html
- Op 20 en 21 augustus 2006 woedde een hevige brand nabij het Maria-heiligdom in Efeze. De brandweer kon niet verhinderen dat de vlammen tientallen gebouwen verwoestten. Toen de brand het Maria-heiligdom naderde, doofde hij zonder menselijk ingrijpen, beweren ooggetuigen. Anderen zeggen dat de brandweer het pelgrimsoord heeft gered.
- Het huis is in de Byzantijnse tijd tot een kruisvormige basiliek verbouwd.
Gebed tot OLV van Efeze
Heilige onbevlekte Maagd Maria,
U, die Jezus' welbeminde leerling zijt gevolgd in Azië,
U, die te Efese werd uitgeroepen tot Moeder van God
Bescherm de kerk van Smyrna,
De enige overblijvende van de zeven Kerken uit de Apocalyps,
Erfgenaam van hun tradities,
Moeder van Gallische Kerken, alsook die uit de lage landen
en in het bijzonder van Banneux en Beauraing,
van Scherpenheuvel, Oostakker en Maastricht
Wij smeken U, spreid over heel Uw westerse Kerk
alsook over de oosterse Kerk, waar de wieg van ons geloof staat,
Uw heilbrengende liefdadigheid van Uw Moederlijke bescherming.
O, Onze Lieve Vrouw van Efese,
Koningin ten Hemel opgenomen,
Gij die de Moeder zijt van ons allen
Waak over ons,
Bescherm ons tegen alle kwaad
dat ons zowel geestelijk als lichamelijk kan bedreigen.
Spreek ten beste voor ons, bij Uw Goddelijke Zoon;
wij, die naar het voorbeeld van onze vaders,
geheel ons vertrouwen en onze liefde in U stellen.
Amen.
Met dank aan Marieke
Waar ging de maagd Maria naartoe na de kruisiging?
De maagd Maria verliet Jeruzalem na de kruisiging. De Kerk vernam de plaats van Maria’ s laatste onderkomen door een visioen van Zuster A.C. Emmerich. Op de top van de "Bulbuldagi" of "berg Nachtegaal" en negen kilometer van de ruïnes te Efese, staat er een klein stenen huisje, heilig voor zowel christenen als moslims. Men gelooft dat dit huisje de laatste thuis was van de Maagd Maria en nu is het een erkend en eindelijk aanvaard heiligdom. Het heiligdom trekt zowel christenen als moslims aan. Christenen bezoeken het huis omdat het gaat om een figuur die hoog wordt vereerd in het christendom, de Maagd Maria, de moeder van Jezus de Messias. Moslims dragen de Maagd Maria hoog in het vaandel als de moeder van Jezus ... een profeet van de islam.
Het huis van de Maagd Maria
Het kleine, sobere huisje speelde naar men gelooft, een zeer belangrijke rol in het leven van de Maagd Maria. Het heiligdom werd bezocht door drie pausen en werd officieel erkend als bedevaartplaats.
Het huis was lang onbekend voor het officiële christendom tot in 1811 een Duitse zuster, A.C. Emmerich, het zag in een visioen. Ze herinnerde de Bijbelse aanhalingen over het feit dat Maria Jeruzalem verliet, na de verrijzenis van Jezus, samen met de apostel Johannes. In haar visioen zag A.C. Emmerich het huisje en beschreef tot in detail de kenmerken. Het visioen en het huis werden beschreven in een publicatie maar het huis kreeg geen officiële erkenning als heiligdom. De ontdekking van het huis en het verhaal hoe het de status van heiligdom verwierf is de moeite om te lezen.
Deze details werden bijna honderd jaar later gevonden door een Franse onderzoeker die zocht naar het gebouw in de heuvels rond Efese. Het huis was toen al bekend als het huis van de Maagd Maria bij de mensen die in de omgeving woonden. Zij hadden het altijd bekeken als een heilige plaats. Zij wisten dat de Maagd Maria daar onderdak had gevonden en dat ze daar geleefd had tot aan haar dood op de leeftijd van 64 jaar. Plaatselijk was het erkend als heiligdom waar ieder jaar op 15 augustus, het feest van de hemelvaart van Maria, een bedevaart plaatsvond.
Uiteindelijk bezocht Johannes Paulus II het huis in 1980 en verklaarde het oord tot een bedevaartplaats. Het eenvoudige huis was helemaal van steen gemaakt. De bepaling van de leeftijd door de koolstofmethode toont aan dat dit werd gebouwd of herbouwd omstreeks de zesde of zevende eeuw. De oorspronkelijke structuur begon aangetast te zijn en restauraties werden uitgevoerd teneinde het gebouw te bewaren. De restauratie gebeurde rond 1950. Interessant, de lijn van waar het gerestaureerd is, is duidelijk te zien.
Een natuurlijke stroom van gebed om voorspraak
Een belangrijk kenmerk van de plaats is dat er een natuurlijke stroom onder het huis vloeit. Het water werd door Maria gebruikt. Men gelooft dat het water miraculeuze krachten heeft. Bezoekers van het heiligdom staan erop om van het water te drinken. Het water wordt afgeleid naar drie drinkfonteinen in een prieel buiten het heiligdom. Bezoekers kunnen een kaars aansteken en bidden om goddelijke hulp. Men gelooft dat Maria gebeden en vragen beantwoordt en op de grens van het heiligdom is er een muur waar men allerlei smeekbeden op vasthecht om Maria’s voorspraak en hulp te vragen bij allerlei levensproblemen.
Het heiligdom ademt rust en vrede uit. Tussen de pijnbomen en olijfbomen kijkt het huis uit op Efese, de antieke Griekse en Romeinse stad die eens één van de meest ontwikkelde steden was van de Oude Wereld. Heden ten dage zijn de ruïnes van Efese één van de meest bezochte tussen de historische plaatsen in Turkije en een aantrekkelijke haven voor cruiseschepen. Een bezoek aan het heiligdom wordt dikwijls aangeboden bij het bezoek aan Efese.
Het huis van de Maagd Maria heeft zowel een toeristische als godsdienstige betekenis, als heiligdom voor christenen en moslims, en ook de toeristen staan verbaasd van het mooie berglandschap waar het zich bevindt.
Vertaling: Anne Van Der Sloten
2. De maagd Maria bezoeken in Efese
Toen ik een twintigtal jaren geleden episcopaals werd, was één van mijn vreugdes kunnen uitkomen voor mijn liefde voor de Maagd Maria. In een andere gezindte opgegroeid, werd mij geleerd dat Maria mocht uit de kast komen met Kerstmis. De rest van het jaar was het afgodendienst. Desondanks werd ik toch door haar aangetrokken. Heimelijk wenste ik een beeld van haar in mijn tuin. Ik leerde mezelf het Weesgegroet. Ik voelde mij aangetrokken tot Maria heiligdommen op mijn reizen. Toen ik dan episcopaalse werd, verheugde het mij in de anglicaanse media te vernemen dat het fijn is om het hele jaar door bij Maria te kunnen zijn.
Van alle plaatsen in de wereld waar ik zo gelukkig ben geweest haar te ontmoeten, is er geen enkele plaats geweest die zo mijn hart heeft geraakt dan de afgelegen plaats nabij Efese in Turkije.
Bovenaan een kronkelige bergweg boven de Grieks-Romeinse ruïnes staat een eenvoudig stenen gebouw bekend als het huis van de Maagd Maria. Volgens de overlevering zou Maria hier haar laatste jaren doorgebracht hebben nadat ze hier gebracht werd door de apostel Johannes.
Is het verhaal waar? Het beste antwoord dat ik kan geven is dat van de schrijfster Phyllis Tickle over de benadering door een jonge man nadat ze een opmerking maakte over het dogma over de maagdelijke geboorte in een toespraak: "Natuurlijk geloof ik in de maagdelijke geboorte," zei hij, "Waarom zou het niet waar zijn? Het is allemaal zo mooi dat het wel moet waar zijn, of het nu zo is of niet."
De diepere waarheid van het huis van de Maagd Maria in Efese is de vrede die het uitstraalt. Het kleine huis is omringd met geurige pijnbomen en zingende vogels. Het zorgt ervoor dat je rustig en stil wordt, wat voor mij een bevestiging is dat ik mij op heilige grond bevind. In tegenstelling tot de typische Maria heiligdommen zoals in Lourdes in Frankrijk is er hier niet veel. Binnen in het huis staat er een beeld van Maria op een altaar met twee flikkerende kaarsen aan iedere kant. Voor het altaar zijn er twee plaatsen om te knielen. Dat is alles.
Omdat het winter was toen ik het bezocht en er weinig toeristen waren, had ik alle tijd die ik wenste in het huis. Toen ik knielde, kon ik mij voorstellen hoe Maria hier leefde. Na alles wat zij geleden had in haar leven, wou ik geloven dat zij haar laatste aardse dagen in dit vredevolle heiligdom had mogen doorbrengen, zelfs al zou het niet de precieze plaats geweest zijn. Ik hoopte dat de vogels haar toegezongen hadden terwijl zij de dingen, waar zij getuige van geweest was, in haar hart overpeinsde.
Maar het wonderlijkste vond ik was dit: toen ik het huis buitenkwam zag ik een klein moslimheiligdom voor Maria. Ik herinnerde mij dat mijn gids in Istanboel me verteld had dat Maria meer in de Koran vermeld wordt dan in het Nieuwe Testament. "We vereren haar als Maryam, de moeder van de profeet Jezus," verklaarde hij.
Toen ik bleef kijken zag ik een groep vrouwen met hoofddoek dit heiligdom naderen. Ik vroeg mij af welke gebeden zij zeiden toen ze daar zo met gesloten ogen stonden. Ik dacht dat het wel gelijkaardige gebeden waren zoals de onze en dat Maria geen onderscheid maakte tussen de gebeden van een christen of die van een moslim.
Ik wil hier de theologische verschillen tussen christenen en moslims niet minimaliseren of het ingewikkelde politieke web dat onze twee religies scheidt. Maar op dat lieflijke, serene plaatsje leek dit van geen enkel belang.
Als moeder weet ik hoe families veel te dikwijls gebroken en van elkaar vervreemd zijn. En ik geloof dat deze breuken die Ene die ons allen geschapen heeft diep kwetst, of het nu gaat over individuele families of over een grotere menselijke familie. Denk aan de genezing die kan gebeuren als we allen terugkeren naar het huis van onze moeder.
Alles wordt vergeven, zegt ze. Er is plaats voor iedereen, zelfs als het erop lijkt dat het huis te klein is. Wees rustig en in vrede en luister maar naar de vogels die zo mooi zingen.
Bron: Lori Erickson, 28 februari 2011
Vertaling: Anne Van Der Sloten
|
|
