Maandelijkse faxen van Zr. Emmanuel: jaar 2002 [juli-december]

	Download PDF Maandelijkse faxen van Zr. Emmanuel: jaar 2002 [juli-december] Juli 2002 Medjugorje, 15 juli 2002, Dierbare kinderen van Medjugorje, Geloofd zijn Jezus en Maria! In Montreal verliet op 2 juli, ten gevolge van een operatie, een grote mystica deze wereld: Georgette Faniel, 86 jaar. Georgette had haar leven geofferd voor Medjugorje en voor de priesters. Ze was heel sterk met Medjugorje verbonden. Tot ons groot geestelijk voordeel waren we reeds jaren met haar in contact. Ze nam alles wat we met haar deelden ter harte en kreeg van God prachtige antwoorden. Ze was onze heilige kleine "mamie" aan wie we onze geheimen konden vertellen want ze bad voortdurend. En hoe vreugdeval was ze! Samen met Pater Slavko is ze nu bij onze "engelen" daarboven, die over Medjugorje waken. Ze had me beloofd dat ze ons nog veel meer zou helpen van uit de Hemel dan ze reeds deed op de aarde. Dank U, Heer! Met vreugde stel ik me haar nu voor, dansend met de uitverkorenen! Hier volgen nu enkele uittreksels uit "Geschiedenis van een andere ziel," een hoofdstuk uit "Medjugorje, de jaren 90", 1996 die ons kunnen helpen ons Georgette Faniel beter voor te stellen. [We noemden haar "Mimi"]. Georgette werd geboren in Montreal in 1915 waar ze een zeer verborgen leven leidde, in intens gebed. Van de leeftijd van 6 jaar af sprak Jezus tot haar zowel in het hart als duidelijk hoorbaar. Ze dacht toen dat iedereen zoals zijzelf de stem van Jezus hoorde. Vanaf de leeftijd van 6 jaar kreeg ze een ziekte die haar meer en meer deed lijden en haar uiteindelijk invalide maakte. Haar "hemelse vrienden" helpen haar echter dit kruis te dragen en haar lijden met dat van Jezus te verenigen. Ze zag dan ook de engelen die haar heel concreet, met soms zeer veel humor, hielpen. In 1950 kreeg ze de wonden van Jezus en zag Zijn Lijden. Op een dag gebeurde er voor haar een belangrijk feit dat allen die van Medjugorje houden, zal verheugen: Op Goede Vrijdag 1985 vroeg de Heer haar of ze aanvaardde haar leven, al haar lijden en haar gebeden te offeren opdat de echtheid van de verschijningen in Medjugorje zou erkend worden. Georgette had over Medjugorje gehoord van Pater Girard, haar geestelijke leidsman. Van dat moment af hield ze niet meer op voor Medjugorje te "werken". Zowel overdag als ’s nachts [ze sliep maar één uur] offerde ze zich voor de zieners, de Franciscanen van de parochie, de plaatselijke bisschop en natuurlijk ook voor de parochianen en de bedevaarders. Als ze op zending waren in Canada lieten noch de Paters, noch de zieners na haar een bezoek te brengen. Georgette maakt deel uit van hun geestelijke familie. Persoonlijk ben ik er van overtuigd dat de buitengewone vruchtbaarheid van Medjugorje te danken is aan deze zielen, in het geheim geofferd ergens op een kamer, en die tot bloedens toe de machten van het kwaad bestrijden en van Gods hart de meest precieuze overwinningen verkrijgen. Georgette maakt hiervan ten volle deel uit. Ik voel haar enkele dag en als ik een zending moet volbrengen voor Gospa wordt ik gedragen door haar steun. We werken samen als een tweespan. Ik weet dat ze als in een doodstrijd meeleeft met al de beledigingen aan de Koningin van de Vrede, de kuiperijen die tegen Medjugorje beraamd worden, onze onverschilligheid tegenover de boodschappen, onze verdeeldheid, onze traagheid. Georgette kreeg inzicht over de fundamentele rol van Paus Johannes-Paulus II voor Medjugorje en ze volgt inwendig, als op een mystiek televisiescherm, de grote strijd die in Medjugorje geleverd wordt voor het heil van de mensheid. "Sinds de Eeuwige Vader me gevraagd heeft Hem mijn pijnen op te offeren en te bidden voor de zaak van Medjugorje, zei ze, is de satan op mij razend zoals nooit tevoren." Georgette had de gave van de "transverberatie" [mystieke term voor het doorboren van het hart], zoals de H. Teresa van Avila. "Het is alsof een vurige pijl het hart doorboort. De pijn is zeer hevig. Ik voel dat mijn ziel nooit mag ophouden dank te zeggen als Jezus mijn hart doorboort. Op dat ogenblik ken ik een zeer intense vreugde in mijn hart. De grootste vreugden van de wereld kunnen niet evenaren wat ik dan in mij voel. Deze kwetsuur maakt me gelijk aan Jezus, omdat ik mijn wil met die van de Vader verbind, zoals Jezus deed aan het kruis. De Vader vraagt me deze kwetsuren te offeren voor de H. Vader, de gewijde zielen, de priesters van Medjugorje, de zieners, opdat ze zouden beschermd worden tegen hun zichtbare en onzichtbare vijanden, voor de bisschoppen van ex-Joegoslavië en voor allen die om onze gebeden vragen. Het is voor mij een plicht. Ik offer mijn lijden opdat de boodschap van de Koningin van de Vrede overal in al zijn echtheid zou verspreid worden. Op een dag, nadat ik gebeden had opdat de verschijningen zouden erkend worden en de hinderpalen zouden verdwijnen, zag ik de H. Maagd Maria wenen. Ik was er van overtuigd dat ze weende omwille de toestand van Medjugorje. Als ik haar hoor wenen omwille van de gewijde zielen, dan is dat een snikkend wenen, als een lichamelijke pijn. In het geval van Medjugorje hoor ik geen snikken. Ze weende overvloedig, maar in de stilte en de adel van een Moeder en een Koningin. Ze vraagt gebed voor de priesters van Medjugorje, maar ook voor de priesters die deze gezegende plaats bezoeken, de bedevaarders, de zieners, opdat ze zouden trouw blijven aan wat zij van hen vraagt. Met aandrang vraagt ze te bidden opdat de Kerk, door de kracht van de H. Geest, de verschijningen zou erkennen." Georgette is een van de mooiste sieraden van Medjugorje. Als u ze in de Hemel zal zien zult ge haar identiteit niet moeten vragen ... ik geloof dat de Koningin van de Vrede u zal vertellen wie deze grote dame voor haar geweest is. Begin juli verzamelde de retraite voor de priester hier 500 priesters. Velen vertelden ons dat het programma van grote kwaliteit was. Pater Angelo De Pompa getuigde: "Ik kom van een kleine parochie nabij Vancouver in Canada. Vorig jaar besloten mijn parochianen me een geschenk te geven voor mijn verjaardag. Ik trachtte te raden wat het zou zijn. Feitelijk hadden ze me een vliegtuigticket gekocht voor Medjugorje en ze kondigden me dat één maand voor het vertrek aan. Ik was zeer geprikkeld want op een dag kondigden ze, na de H. Mis, voor alle aanwezigen aan dat ze me dit geschenk aanboden. Ik was waanzinnig! Ik verwachtte dat ze me zouden zeggen: "We laten u naar Hawaï gaan!" of naar een andere plaats. Ik dacht bij mezelf: "Waarom naar daar? Wat kan ik daar gaan doen?" Nee, niet dat ik de verschijningen niet geloofde, maar ze waren nog niet erkend. Mijn vlucht was echter zodanig geregeld dat er niets meer kon veranderd worden. We landden dus in Split. Nauwelijks waren we in de bus of de gids begon al met het rozenhoedje. Daarna liet hij ons een cassette beluisteren. Ik werd steeds zenuwachtiger. We zien daar de prachtige Adriatische zee en men stopt zelfs niet om ons eens het water te laten zien! Eindelijk, bij het naderen van Medjugorje, aan de bocht nabij de post, kwam er plots [terwijl ik inwendig razend was] een immens gevoel van vrede over me. Ik kan het alleen maar fysiek beschrijven. Ik voelde iets, een vrede, die boven op mijn hoofd begon, langs mijn nek afdaalde, over mijn schouders en zo heel zachtjes tot mijn voeten. Ik ervoer zulk een vrede dat, toen het voorbij was, ik bij mezelf zei:"Hawaï, Geen belang!" Ik ervoer ook een bijzondere aanwezigheid en dat vermeerderde nog mijn gevoel van vrede. En toen het moment van vetrek gekomen was wilde ik feitelijk nog blijven!" Zr. Emmanuel: " Pater, wat heeft er u het meest overtuigd van de verschijningen hier? P.Angelo: Dat is die ervaring van vrede in de ziel die ik hier voel. Want, voor ik naar Medjugorje kwam was ik in mijn parochie voor het minste geïrriteerd. Ik was moe en er hing spanning in de lucht, ja, alles irriteerde me. Toen ik terug was hadden al deze kleine dingen niet meer effect op me als een druppel water op de pluimen van een eend. Ik vertelde mijn parochianen over de parochie van Medjugorje en zei hen: "OK, Ge hebt me naar Medjugorje gezonden, wel, nu is de tijd van de wraak aangebroken! Ziehier wat we gaan doen." Ik legde hen dan het 3 uur durende avondprogramma uit en ik zei dat we van tijd tot tijd, niet alle dagen, hetzelfde zouden doen. Ze applaudisseerden! Ze waren tevreden dat te horen! Dat was dan de zichtbare vrucht. Daarnaast is er ook mijn persoonlijk leven. Ik vroeg immers aan een priester in Medjugorje een "algemene biecht" te spreken. Ik heb altijd geloofd dat mijn zonden vergeven waren, maar zei aan de priester:"Maar wat te doen met wat er aan mij blijven kleven is als slechte gewoonten? De priester bad dan voor mijn genezing en bevrijding, wat me verloste van al die kleine duivels die nog aan me blijven plakken waren ... en ik kreeg een dubbele dosis! Buiten dat, ik ben 71 jaar, ben ik er vorig jaar niet in geslaagd de Verschijningsheuvel te beklimmen. Ik moest stoppen na één derde. Dit jaar heb ik beide heuvels beklommen [en heb nog pijn aan mijn voeten].Dat zegt veel! Volgend jaar ga ik trachten de twee op één dag te doen! Zr. Emmanuel: Pater wat zou u zeggen aan hen die Medjugorje niet aanvaarden? P. Angelo: "Wel ... Heb geen vooroordelen! U moet het zelf ervaren!" En aan hen die het wel aanvaarden zou ik zeggen: "Gebruik geen woorden van de wereld om te trachten te overtuigen. Uw woorden kunnen uw persoonlijke ervaring niet vertolken. Dus: beleef het!" We hebben een plaatselijke krant waarin de mensen van de aanpalende parochies beurtelings een artikel schrijven. Toen ik terugkeerde, was het mijn beurt om te schrijven en ik zei: "O, ik heb niets klaar. Ik kom juist terug van Medjugorje!" De verantwoordelijke zei me: "Van waar komt ge??" "Van Medjugorje!" antwoordde ik. Ze vroeg: "Waar is dat?" Ik legde haar dan het belangrijkste uit over Medjugorje en ze zei me: "Wel, wilt ge daar een gans blad over schrijven?" Ik schreef dus mijn ervaring en eindigde met: "Ik denk dat ik een hoekje van de Hemel verlaten heb om hier op de aarde terug te keren." En zij besloot het artikel: "In elk geval, één ding is zeker, Pater Angelo is veranderd!" Lieve Moeder, hoe waar zijn uw woorden! Ja, met u zijn we in veiligheid! Zr. Emmanuel Augustus 2002 Medjugorje, 15 augustus 2002 Dierbare kinderen van Medjugorje, Geloofd zij Jezus , die Maria welkom heet in de Hemel! In Medjugorje heeft Gospa meerdere manieren om nieuwe instrumenten aan te werven voor haar plan van vrede. Het verhaal dat hier volgt komt van Suzan M., 65 jaar, uit de USA: In 1996 overleed mijn moeder plots en liet een grote leegte achter in het hart. Een vriendin nodigde me toen uit me aan te sluiten bij haar groep die naar Medjugorje vertrok. Na te hebben aanvaard, dacht ik aan al de moeilijkheden die me te wachten stonden om, na het overlijden van mijn moeder, mijn vader gedurende 10 dagen alléén achter te laten.Ik nodigde hem uit met me mee te gaan, maar hij weigerde. Door verdriet overmand had hij nergens nog zin in. Ik bleef aandringen, maar hij zei steeds neen. Uiteindelijk vroeg hij me op een dag waar hij een reispas moest vragen. Toen we in Medjugorje aankwamen, waren we met alles gelukkig. Vooral met de beklimming van de heuvel van de verschijningen. Ik zei voortdurend tot mezelf: "Niet te verwonderen dat de H. Maagd deze plaats gekozen heeft." Bij het neerkijken vanop de heuvel naar het mooie dorp, het kraaien van de hanen in de verte en de gezangen van uit de St. Jakobskerk ... ik was in de hemel. Gedurende gans het verblijf, terwijl we door de velden liepen of in de kerk bleven zitten, vroeg mijn vader me regelmatig of ik rozen rook. Neen, ik rook ze nooit. De laatste avond hadden we besloten het avondprogramma buiten te volgen, in de hoop de zon te zien draaien. Mijn vriendin Kelly was echter nog niet op de verschijningsheuvel geweest. Ik zei haar: "Je mag niet vertrekken zonder daar geweest te zijn! Ik zal met je meegaan." We meenden dat de H. Maagd, als ze dat wilde, ons wel de draaiende zon zou laten zien terwijl we naar boven klommen. We keken naar de zon maar deze straalde zo hevig dat we alleen maar hoofdpijn kregen. Boven gekomen, zetten we ons neer op de stenen en baden de rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid. Het ging wat moeilijk want geen van beiden kende deze goed. Daarna begon ik het gebed te lezen: Boven op de Verschijningsberg uit het boekje "Bidt met het hart". Ik was zo ontroerd dat ik Kelly moest vragen verder te lezen. Dit zette haar er toe aan het boekje te kopen. Toen we terug beneden waren, gingen we aankloppen aan de pastorij om het boekje te krijgen. Er was iemand die ons vroeg even te wachten. Na 40 minuten wachten in het donker en een drukkende hitte, kwam er eindelijk een pater buiten en zei: "Ik heb u laten wachten, hé?" Hij nam ons bij de arm en leidde ons naar de winkel van de Franciscanen. Later, toen we de foto zagen van deze priester, hebben we er ons rekenschap van gegeven dat het Pater Slavko was, [4 jaar voor zijn dood]. Toen we vertrokken besefte ik dat ik het instrument van Maria geweest was om mijn vader naar Medjugorje te brengen opdat zijn hart zou genezen en hij de vrede terugvinden na het overlijden van mijn moeder. Terug in de USA zocht ik een middel om de boodschappen van O.L.Vrouw te verspreiden. Ze nam toen zelf de teugels in handen en alles regelde zichzelf. Het was mijn idee een winkel voor haar te openen. Ik vond een lokaal aan een lage huur dat hier en daar wat moest worden opgeknapt. Voor weinig geld kon ik uit failliete winkels materiaal kopen voor het uitstalraam. Een katholieke boekhandel, die gesloten werd, verkocht me aan een lage prijs alle materiaal, uitgezonderd de boeken. Vier maand na mijn terugkeer uit Medjugorje werd de winkel geopend onder de naam "Geschenken van de Goddelijke Barmhartigheid". [Deze naam ..., dat was een andere geschiedenis!] Ik vroeg een priester de winkel te zegenen en toe te wijden aan onze Moeder in de Hemel. Ik deed het ook ter ere van mijn wereldse moeder. Enkele maanden later, terwijl ik, liggend op mijn bed en met gesloten ogen, de rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid aan het bidden was, had ik plots het gevoel van Medjugorje, de geur van Medjugorje ... ik was er! Ik wilde mijn ogen niet openen om dat gevoelen niet te verliezen. Inwendig kwam elke bijzonderheid van mijn beklimming van de Podbrdo, zoals ik reeds beschreef, terug voor de ogen. Ik zag alles opnieuw, zelfs al wat ik vergeten was. Te midden dit alles sprak de H. Maagd me aan en zei: " Je hebt de zon niet zien draaien, maar je hebt de Goddelijke Barmhartigheid gekregen." Ik opende mijn ogen en wist, zonder de minste twijfel, dat ze sprak over de winkel. Ik had steeds geloofd dat deze reis bedoeld was om mijn vader te helpen. Maria bevestigde me echter dat de wil van God de winkel was en dat Hij me deze opdracht had toevertrouwd juist op het moment dat ik op mijn steen zal boven op de berg. Telkens ik daaraan terugdenk, ben ik weer ontroerd zoals die dag toen ik op de heuvel was. Het volgend jaar kwam ik terug naar Medjugorje, enkel om op de heuvel van de verschijningen te gaan. Ik zette me neer op dezelfde steen en dankte Jezus en Maria. Het is nu reeds meer dan zes jaar dat God me toeliet de "Geschenken van de Goddelijke Barmhartigheid" te openen en de mensen te dienen die er komen. Ongelofelijke getuigenissen hoort men op deze plaats. Vreugden en lijden worden gedeeld in de winkel van de H. Maagd. Welk een zegen! De Heer zij geloofd, Hij heeft me toegelaten een klein deeltje te hebben in dit miraculeus plan! De Gospa heeft ons, voor haar 2018e verjaardag [5 augustus] allen die avond uitgenodigd op de Podbrdo. Duizenden jongeren overdekten de heuvel van de verschijningen. Het was buitengewoon! Onze Moeder kwam met drie engelen en ze zei dat ze gelukkig was dat we rond haar verzameld waren. Na de verschijning hebben we "Gelukkige Verjaardag" gezongen in alle aanwezige talen. We verwachtten van haar een kerngedachte, een raad voor de jongeren van onze generatie. Niet tevergeefs, want de boodschap die ze ons gaf bevatte twee zeer betekenisvolle uitnodigingen: a] Ze riep de jongeren op tot heiligheid! Dit betekent dat ze geen onderscheid maakt tussen de enkele jongeren die ze zelf gedurende jaren, in haar prachtige school heeft opgeleid, en alle andere jongeren die aanwezig waren op het festival, wat ook hun huidige toestand moge zijn. We zijn ALLEN geroepen tot heiligheid! b] Ze vroeg de jongeren te beginnen met het gebed. Velen van hen zijn thuis in allerhande communicatiemiddelen: emails, draagbare telefoons, surfen op het internet, enz ... Is het gebed echter juist niet de weg naar een betere werkelijkheid, die oneindig kostbaarder en blijvender is: de gemeenschap van de harten?! Diezelfde avond heeft hun Moeder uit de Hemel hen de enige toegangsweg getoond tot wat ze het meest missen, en waar ze wanhopig van dromen: de echte liefde! Lieve Gospa, als we verstrooid en leeg zijn, als we zonder doel rondzwerven, trek onze ziel dan aan naar de mooie dingen van de Hemel!! Zr. Emmanuel September 2002 Medjugorje, 15 september 2002 Dierbare kinderen van Medjugorje, Geloofd zij Jezus en Maria! Na hun huwelijksreis naar een eiland in de Adriatische zee zijn Jelena en Massimiliano enkele dagen naar Medjugorje gekomen, voor ze naar Rome vertrokken om er aan hun nieuw leven als gehuwd koppel te beginnen. Ze waren stralend! Jelena vertelde ons overvloedig van uit haar hart over de eenheid die ze met Massimiliano beleeft in het sacrament van het huwelijk, door God op de eerste plaats te zetten. Het is prachtig de weg te zien die iemand gaat die in het leven van elke dag zozeer de schoonheid ter harte genomen heeft van de school van Gospa. We zullen in de volgende nieuwsbrieven verder met u de woorden van Jelena delen. Vandaag zou ik met u de boodschap van 25 augustus willen lezen in het licht van de Joodse afkomst van de Maagd Maria. [In werkelijkheid was deze boodschap moeilijk te vertalen, we slaagden er niet in de woorden even goed te laten overkomen als in het Kroatisch!] "Lieve kinderen! Ook vandaag ben ik met u in gebed opdat God u een nog sterker geloof zou geven. Kindertjes, uw geloof is klein en toch zijt ge er u niet van bewust hoe weinig ge bereid zijt bij God de gave van het geloof te zoeken. Daarom ben ik bij u, kindertjes, om u te helpen mijn boodschappen te verstaan en ze te beleven. Bidt, bidt, bidt en alleen in geloof en door gebed zal uw ziel vrede vinden en zal de wereld de vreugde kennen met God te zijn. Dank dat u aan mijn oproep gehoor gegeven hebt." De manier waarop Gospa de nadruk legt op het geloof is zeer sprekend. Het is zo belangrijk dat we echte "gelovigen" worden! Het is dan ook niet te verwonderen dat het gebed van de Geloofsbelijdenis [Credo] haar zo dierbaar is. Ze heeft zelfs aan de zieners gezegd dat het haar lievelingsgebed is. Ongelukkiglijk hebben veel van onze parochies het Credo vervangen door liedjes die niets meer verkondigen over het geloof en een leegte achterlaten in het hart van de gelovigen. Ook hier komt Gospa ons genezen van deze dodelijke wonde, en, als vrome joodse vrouw, roept ze ons toe: "Het belangrijkste is: een sterk geloof hebben!" en "Mogen de priesters het geloof van het volk versterken!" In een ex-communistisch land is dit zijn gewicht in goud waard. Bij ons betekent de uitdrukking "Ik geloof dat" heel dikwijls: "Ik veronderstel, maar niets is minder zeker". Ik geloof dat het mooi weer wordt. Ik hou dus rekening met een mate van onzekerheid! Op geestelijk vlak zeggen veel mensen: "Ik geloof in God maar pratikeer niet." Dikwijls betekent dit "Ik geloof in God" "Ik weet dat God bestaat maar ik pratikeer niet omdat deze gedachte dat God bestaat niet van aard is om mijn leven te veranderen." Op dezelfde manier geloof ik dat dit sterrenbeeld aan de hemel bestaat, en dan? Wat verandert dat in mijn leven? Pater Slavko vergeleek dat met veel humor aan iemand die zou zeggen: "Ik ben roker, maar ik rook nooit." Om de buitengewone gehechtheid aan het Credo van Maria te begrijpen en haar vurige wens om van ons echte "gelovigen" te maken te vatten, moeten we met haar doordringen in de diepe, echte, bijbelse betekenis van het woord "Ik geloof". In het Hebreeuws is dit: "Ani maamin". In de Bijbel zijn immers de meest geestelijke, de meest goddelijke woorden ontleend aan de meest concrete en meest bezielde werkelijkheden van de schepping. Dat geeft aan onze Joods - Christelijke godsdienst de diepe zin van de Incarnatie. Neen, "Animaamin", wil niet zeggen "Ik weet dat dit bestaat", het betekent: "Ik stem er mee in". Het gaat om een zeer reële lichamelijke werkelijkheid: ik kleef er aan vast, ik ben eraan gehecht, ik maak er deel vanuit, net zoals een sticker vastzit op het raam van mijn auto. [Als ik de sticker "Ik hou van Medjugorje" op het raam van mijn auto kleef, volgt het mij waarheen ik ook rijd en kan men de auto niet meer bekijken zonder tegelijkertijd ook de sticker te zien! En je kan altijd nog proberen om de sticker eraf te halen.] Als ik zeg: "Ik geloof in Jezus", dan wil dat zeggen dat ik aan Hem gehecht ben met gans mijn wezen. Ik plak aan Hem vast en aan zijn totale realiteit, ik vorm met Hem één lichaam. Ik ben waar Hij is, ik ga waar Hij gaat, ik krijg de stenen als men Hem stenigt, ik krijg de zoen als men Hem kust, in één woord: ik ben één met Hem. Als mijn geloof sterk is [als de lijm sterk is] dan kan niets me van Hem scheiden. Als mijn geloof zwak is [als de lijm slecht is], dan zal de hechting los komen bij de minste beproeving, bij het minste geweld. Ik zal dan afstand nemen, me afscheiden en alléén verder dwalen. Vandaag zegt de H. Maagd ons: "Uw geloof is klein". Dat betekent dat onze lijm van slechte kwaliteit is en dat we niet sterk genoeg aan God gehecht zijn. "En ge zijt er u zelfs niet van bewust" zegt ze. We zijn inderdaad nog zo ver van Hem en we zijn er van onze kant niet van bewust aan welke goddelijke liefde we verzaken door niet in Hem te geloven. We zijn nog gehecht aan onze "povere belangen" en maken dikwijls de verkeerde keuzen voor onze bindingen. Laten afstand nemen van de verkeerde interpretatie van het woord "Geloof", die zou bestaan in het [goede] idee dat God bestaat. De Grieks ... Latijnse cultuur heeft dit geÏntellectualiseerd. Laten we terug keren naar de Bijbelse openbaring en het genie van de Incarnatie. Satan weet immers ook dat God bestaat! Hij koestert hierover geen de minste twijfel. Nochtans, Satan gelooft niet in God; Satan is geen gelovige, maar integendeel, het perfecte prototype van de ongelovige: hij is niet gehecht, hij is voor altijd "ontkoppeld" van God. [Christenen zeggen niet: "Ik geloof in Satan" maar "Ik weet dat Satan bestaat", want er is geen spraak van om aan Satan gehecht te zijn.] In dit proces van verkleving is de genade natuurlijk de lijm. Om echter de goede lijm te verwerven is er enkel het gebed! "Bidt om een sterk geloof te hebben" zegt Maria ons. In het Credo bevestig ik niet alleen "Ik geloof in God". Ik zeg ook dat ik geloof in de verschillende mysteries van het leven van Jezus, in de meervoudige functies van de H. Geest, aan de verrijzenis van de doden, enz ... Welnu, wat de H. Maagd het meest in verrukking brengt als de zieners het Credo bidden, is de scheppende, omvormende en levenmakende kracht van deze belijdenis van ons geloof. Laten we ook hier teruggaan naar wat ze zelf geleerd heeft op de knieën van de H. Joachim en de H. Anna: Als een gelovige met zijn lippen een geloofswaarheid uit, dan wordt deze waarheid in hem sterker, ze leeft in hem, ze verwezenlijkt zich en wordt voor hem een werkelijkheid. Telkens ik dus met gans mijn hart belijd "Ik geloof in de Verrijzenis" ontplooit zich gans de werkelijkheid van de Verrijzenis in mij. Ik verrijs meer en meer in Christus. Neen, ik lees geen oud geschiedenisboek! Ik beleef de Verrijzenis! Als ik zeg: "Ik geloof in de H. Geest", dan laat ik deze Geest toe al zijn eigenschappen in mij te ontplooien. Op een dag vroeg ik aan Vicka: " Waarom houdt Gospa, volgens u, zoveel van het Credo?" Ze zuchtte diep, haar blik veranderde, ik zag dat ze me een onmetelijke schat wilde meedelen, maar er geen woorden voor vond die mooi genoeg waren. Eindelijk zei ze: "Maar! In het Credo! Moest ge dat zien! Maar de Vader is levend! Jezus is levend! De Geest is levend!" Ze had enkel dit woord in de mond: Levend! Myriam van Nazareth, dank U! U is een goede rabbijn. Lieve Gospa, openbaar ons nog meer uw zoon Jezus, en zijn vurige wens volledig met ons één te zijn! Zr. Emmanuel Oktober 2002 Medjugorje, 15 oktober 2002 Dierbare kinderen van Medjugorje, Geloofd zij Jezus en Maria! Op 27 september schonk Marija Pavlovic-Lunetti het leven aan haar 4de zoon, Giovanni Maria. Moeder en kind stellen het goed. Danken we de Schepper en vieren wij samen met Paolo en Marija en hun oudere kinderen de zegen van dit nieuwe leven in hun familie. Deze maand is echt de maand van Maria en we willen, in deze dagen van grote nood, niet nalaten de sterke boodschap van 25 oktober 1984 te beleven, die ons zo goed toont wat de H. Maagd ons aanbiedt: " Lieve kinderen, bidt deze maand. God heeft me toegelaten u elke dag met genaden te helpen om u tegen het kwaad te beschermen. Deze maand behoort mij toe. Ik wil ze aan u geven. Het volstaat voor u dat u bidt en God zal u de genaden geven die u zoekt. Ik zal uw verzoeken steunen ". Johannes-Paulus weet heel goed hoezeer Maria onze vragen zal steunen. Onlangs toonde hij, in zijn audiëntie van 9 oktober, hoezeer zijn woorden gelijken op deze van de Koningin van de Vrede. Hij zei: "Ik nodig u uit, dierbare jonge mensen, om elke dag de Rozenkrans te bidden. Ik nodig u uit, dierbare zieken, om u met vertrouwen in de handen van Maria te leggen en haar zonder ophouden door de Rozenkrans te aanroepen. Ik roep u op, dierbare pasgehuwden, om dit gebed niet te verwaarlozen evenmin als de meditatie van de mysteries van Christus, in het licht van de blik van de H. Maagd." In september heeft de H. Vader aangekondigd dat hij een document voorbereidt om ons te helpen de schoonheid en de diepte van dit gebed opnieuw te ontdekken. Hij zei: " Het is nodig dat de Kerk " zich naar diep water begeeft " i n het begin van dit nieuw millennium en begint het gelaat van Christus te beschouwen. Ik wens het bidden van de Rozenkrans aan te bevelen aan individuele personen, aan de families en aan de Christelijke gemeenschappen. Ik wil nogmaals de grote zaak van de vrede aanbevelen aan het rozenkransgebed. Wij moeten het hoofd bieden aan een internationale toestand vol spanningen, die elk moment kunnen ontvlammen. Ik denk aan de naties, maar ook aan de families: hoezeer zou de vrede verzekerd zijn in de familiale relaties als de familie de Rozenkrans bad!" [29 sept.02] Toen ik onlangs Vicka bezocht samen met enkele vrienden, toonde Mario ons de Apostolische Zegen die de Paus persoonlijk getekend had voor Vicka. Zoals hij ook deed voor Pater Jozo en Marija. Geen enkele van de vier andere zieners heeft deze zegen gekregen, ten minste niet bij deze gelegenheid. We kunnen ons maar verheugen voor dit teken van erkenning van de H. Vader ten aanzien van deze buitengewone getuigen van de Koningin van de Vrede. Laten we onze traditie verder zetten met het vervolg van het interview met Jelena: Zr. Emmanuel: Jelena, tot wanneer hebt u inwendige locuties gekregen? Jelena: Tot 1992. Ik ben gaan studeren in de Verenigde Staten. De locuties zijn dan onregelmatig geworden en ze zijn gestopt in 1994. Nu voel ik dat de H. Maagd me leidt. Het is niet zo dat ik haar als afwezig ervaar, ik hoor echter niet meer die precieze woorden die ik van haar gewoon was te krijgen. Zr. Emmanuel: Herinnert u zich de oefeningen die de H. Maagd u gaf voor de gebedsgroep? Heeft zij u niet geleerd hoe mekaar te beminnen? Jelena: O, ja! Pater Slavko hield van deze oefeningen. Ik herinner me dat de H. Maagd ons vroeg te bidden met de persoon van wie we het minst hielden. Ze vroeg geen natuurlijke sympathieën te scheppen in de gebedsgroep, maar onze relaties te funderen op een bovennatuurlijke liefde. Ik denk dat de H. Geest dit echt kan bewerken. Ik ken mensen die zeer vervelend en moeilijk waren. Als de H. Geest echter tussen ons was, kwamen we er toe hen te beminnen met wie we moeilijk overeen kwamen. Er zijn weinig mensen die me tegensteken, er zijn er nochtans enkele omdat ik ook een mens ben. Het is echter als ik niet bid dat ze me tegensteken. Met andere woorden: als ik niet mijn inwendige vrede bewaar. Niemand zou in staat mogen zijn onze vrede weg te nemen! Als dat toch gebeurt dan is het omdat het peil van ons gebed te laag is. En dat we onze batterijen terug moeten opladen. Onze gebedsgroep verzamelde drie maal per week gedurende anderhalf uur. Na de school of na het werk. Het was werkelijk een tijd van genade ik weet immers niet hoe we daarin slaagden. We baden ganse dagen en nachten op de berg en 's morgens gingen we naar school. Daarna hadden we het huiswerk. Als er niets meer te doen was liet ik me vallen en sliep terwijl de anderen naar het tabaksveld trokken. Zr. Emmanuel: Bad u spontane gebeden in de gebedsbijeenkomst? Jelena: Ja, de H. Maagd zei ons dat we naar mekaar moesten luisteren bij deze spontane gebeden. We moesten samen bidden als gemeenschap en niet bidden voor hetgeen ons toevallig in het hoofd kwam. Zr. Emmanuel: Ik was gefascineerd te zien hoe de H. Maagd met zoveel nadruk herhaalde dat het haar grootste vreugde was uw eenheid van harten te zien als jullie samen tot Jezus bad. Welk zijn de mooiste herinneringen uit uw kinder- en uw adolescentiejaren in de groep? Jelena: Ik herinner me hoe Pater Slavko ons op een dag zei: " Ik wist dat de H. Maagd u leidde, door de liefde die ik zag tussen de leden van de gebedsgroep." Dat was waar, en onze gebeden waren soms zeer persoonlijk. Nooit heb ik iemand commentaar horen uitten over de gebeden die in de gebedsgroep uitgesproken waren. Er was veel respect en veel liefde omdat alles gebaseerd was op de bovennatuurlijke liefde. We waren toen jong, en O.L.Vrouw wil juist daarom jongeren: ze staan zo open voor de genade! Ze hebben geen bijbedoelingen. Met ouder te worden beginnen we te berekenen. We zien dat in onze omgeving. Volwassenen kijken naar mekaar en vragen zich af: "Ga je me groeten en goede dag zeggen? Hoe behandel je mij? Hoe ga ik u behandelen?" Kinderen, integendeel, lopen van ene huis naar het andere. Zr. Emmanuel: Hoe kan men bovennatuurlijke liefde krijgen? Jelena: Wel, men moet een beetje bezeten zijn van het Evangelie! Het volstaat de H. Geest toe te laten ons om te vormen. Als er geen liefde is, dan is er gewoonlijk vrees. Angst voor de andere, angst dat iemand ons kwaad wil of van ons wil profiteren. We denken: "Hoe gaan ze me ontvangen? Wat denken ze van mij? Zullen ze me aanvaarden? " Veel jongeren hebben daarom allerhande moeilijkheden. Ze hebben er nood aan bemind te worden, maar, vermits ze menselijke liefde zoeken, worden ze vaak ontgoocheld en blijven eenzaam. Wij hebben echter het enorme geluk gehad onze vriendschap te baseren op een bovennatuurlijke liefde! De Geest geeft zoveel vertroostingen dat men nooit chocolade nodig heeft. Als jongeren hebben we deze troost nodig, wij zijn zo fragiel! Zonder de troost van de H. Geest, kunnen we ons zeer eenzaam voelen en dat kan een belangrijke bron worden van moeilijkheden en van zonde. Zr. Emmanuel: Denkt u dat de H. Maagd haar plan met u in de gebedsgroep verwezenlijkt en voltooid heeft? Jelena: Dat is inderdaad een moeilijke vraag! Ik denk niet dat het gedaan is. Het zou geen zin hebben dat ze ons zovele jaren geleid heeft en dan haar plan niet voltooit. Welnu, ik zie haar plan zich realiseren in het persoonlijk leven van de leden. Ik ontmoet verder mensen die deelnamen aan de gebedsgroep. Ze zijn erg verschillend van hen die geen deel uitmaakten. Ze gaan verder naar Krizevac, naar de Verschijningsberg en persoonlijk blijven ze toegewijd aan het plan van de H. Maagd. Ik denk dat er een tijd komt waarin men nog meer leken zal nodig hebben voor de geestelijke vorming. We moeten leren onze rol als leek in de Kerk te vervullen door de geestelijke gaven te aanvaarden en ons geloof te delen. Er zijn hier mensen die echt de boodschappen beleven. Nu is het belangrijk dat ze handelen daar waar ze wonen om er hun geloof te delen. Ik zou ze ook willen zien werken in de wereld. De wereld heeft er zoveel nood aan! Vervolgt ... Lieve Gospa, overdek de wereld met zulke gebedsgroepen. De eenheid van harten zal stralen van uw moederlijke vrede en zal het kwaad overwinnen! Zr. Emmanuel November 2002 Medjugorje, 15 november 2002 Dierbare kinderen van Medjugorje, Geloofd zij Jezus en Maria! De tweede verjaardag van het overlijden van Pater Slavko nadert en vandaag beginnen we in eenheid met hem een noveen tot 24 november, de dag waarop hij ons verliet om terug te keren naar zijn Vader. Als u toevallig te laat zou beginnen omdat u dit bericht te laat ontvangen hebt, wees er dan zeker van dat de Hemel dit zal begrijpen! We zouden allen het gebed van de H. Franciscus van Assisië [Zie verder bij het P.S.] kunnen bidden gedurende de noveen:" Maak van mij een werktuig van uw vrede." Pater Slavko hield er van en zong het steeds als hij de rozenkrans in de kerk animeerde. Enkele maanden voor hij ons verliet, stelde Pater Slavko ons een doeltreffend middel voor om goed te reageren als men verneemt dat er kwaad bedreven werd. We hebben dit al eens gepubliceerd, maar we moeten wel toegeven dat, ondanks het feit dat deze raad zo sterk is, we hem nog niet echt in praktijk hebben gebracht in ons leven. Het is echter niet te laat! Als apostel van Jezus, biechtvader en psychotherapeut, had Pater Slavko vaak de gave om de menselijke ziel uit te leggen en sommige ongezonde reacties die ze kan vertonen. Als we een kwaad zien gebeuren, zei hij, of er lucht van gekregen hebben dat iemand zich niet goed gedragen heeft, zijn we er vlug bij om naar onze vrienden te telefoneren: "Kom eens, ik moet u iets vertellen!" We steken er dan heel wat tijd in om dit kwaad te vertellen en er allerhande commentaar bij te geven. Er is echter een betere houding tegenover het kwaad en het lijden. Roep uw vrienden en zeg hen: "Ik moet u iets over die persoon vertellen, kom maar bij me, maar ik vertel het u alleen op voorwaarde dat ge met mij een rozenhoedje bidt of samen met mij voor die persoon vast." Ge zult dan kunnen vaststellen dat veel van uw vrienden niet zo erg meer zullen geïnteresseerd zijn om het verhaal te vernemen. Het aantal van uw toehoorders zal sterk verminderen. Dank zij hen echter, die zullen aanvaarden te bidden en te vasten, zult ge een slechte toestand in iets positiefs veranderen en zult ge goed doen. Ge kunt veel loze woorden vermijden die de nieuwsgierigheid prikkelen maar de liefde kwetsen. [ Zie fax van 1.04.00]. Dit is een zeker middel om aan onze bekering te werken en naar de heiligheid te streven. Dank u, Pater Slavko. Een andere keer legde hij in een homilie uit hoe men schade kon berokkenen aan het werk van God, zonder er zich zelfs rekenschap van te geven. Ik hoor hem daaromtrent nog zeggen: Als God ons iets goeds laat doen voor anderen en we beginnen deze gave in praktijk te brengen, dan lopen we het gevaar ons te veel aan dit werk te hechten. Bij voorbeeld, we hebben een apostolaat, een vereniging, een centrum, een liefdadigheidswerk of iets dergelijks, dat werkelijk door God geïnspireerd is. Maar zie, we ontdekken dat dezelfde gave ook aan iemand anders gegeven is, die eveneens veel goed doet. We stellen vast dat hij beter werk doet dan wijzelf en we beginnen ons minder goed te voelen. We laten een gevoel van jaloersheid ons overmeesteren. Dat pijnigt ons en eindigt in een echte ziekte. In plaats van verheugd te zijn in het goede dat gebeurt, worden we droevig en gefrustreerd omdat dit goed niet uit ons werk ontstaat. We nemen de zaak zo slecht op dat we de andere beginnen te zien als een bedreiging en zelfs zijn werk willen vernietigen. We beginnen kwaad van hem te spreken, negatieve commentaren te geven over zijn apostolaat, als om heel duidelijk te maken dat WIJ diegenen zijn die dit goede doen. Dat kan ons de vrede doen verliezen zodat we het goede dat ons opgedragen was niet meer kunnen doen. Ziedaar hoe we, na begonnen te zijn met al onze goede wil en buitengewoon werk te hebben verricht, we er toe komen schade te berokkenen aan het werk van God en God zelf te kwetsen! Hoe kunnen we dat vermijden? Door alléén God en zijn eer te zoeken in alles wat we doen, zonder er onze eigen belangen in te vermengen. Door er ons van bewust te worden dat we gemakkelijk bezitterig worden tegenover de gaven van God en door dit te biechten. Door ons te onthechten van onze daden en van de vruchten die ze voortbrengen. Deze behoren ons immers niet toe. Om te vermijden God het plan dat Hij met ons heeft te beledigen moeten we ons hart onderzoeken en nagaan of we wel echt vrij zijn, bereid om God toe te laten ons zijn opdrachten op elk moment terug af te nemen. Bij zijn reizen doorheen de ganse wereld hoorde Pater Slavko veel van deze verhalen in de Mariale groepen. Hij wist dan ook waarover hij het had in zijn onderrichtingen! Hij was ook een man van de stilte en bewaarde vele confidenties in zijn hart over kleine oorlogen en grote stormen die de kinderen van Medjugorje teisteren. Hij dompelde ze onder in zijn gebed, vooral tijdens zijn beklimmingen van de berg in de vroege morgen, waar hij ten beste sprak. Natuurlijk zijn al deze dingen samen met hem begraven. Het is echter goed zich te herinneren hoe diep dit in hem doordrong toen hij nog op de aarde was om onze manier van handelen te zuiveren volgens zijn klaar onderricht. Deze tussenkomst van Pater Slavko herinnert me aan deze prachtige woorden die Jezus sprak tot de H. Mechtildis van Hackerborn [Duitsland, XIIIe eeuw.] en die te lezen zijn in Het Boek van de Goddelijke Genade: " Allen die de gaven eren die ik aan anderen gegeven heb, zullen er dezelfde verdiensten en eer van ontvangen. Als het bruiloftskleed van de ene schitterender is dan dat van anderen, zou men zelf even mooi kunnen worden door haar met een liefdevol hart te benaderen." Lieve Gospa, U opent voor ons een toekomst vol hoop! Wij willen U volgen en in uw vreugde binnengaan. Zr. Emmanuel December 2002 Medjugorje, 15 december 2002 Dierbare kinderen van Medjugorje, Geloofd zij Jezus en Maria! Morgen, 16 december, begint de noveen voor Kerstmis. Ze is de H. Maagd zo dierbaar. Van in het begin van haar komsten, heeft onze moeder, in haar school van Medjugorje, aan de jongeren geleerd hoe te leven en wat te doen gedurende deze waardevolle dagen. Met u zou ik enkele punten willen overlopen opdat ieder voor zichzelf zou kunnen beslissen hoe dit in praktijk te brengen om Jezus met Kerstmis op de beste manier te kunnen ontvangen. De H. Maagd noemt Kerstmis "de dag van vreugde". In 1992 gaf ze voor de noveen van Kerstmis volgende boodschap: "Herinnert u, lieve kinderen, hoe we gelukkig waren in de stal toen mijn Zoon geboren is. Ik nodig alle families uit om even gelukkig te zijn als wij toen allen waren, toen mijn Zoon geboren is". Deze boodschap werd nochtans gegeven volop in de oorlog! Een mooie uitnodiging om de "vreugde in praktijk te brengen", in welke toestand we ons ook mogen bevinden. We moeten vechten om onze negatieve gevoelens de gave van de vreugde, die we voortdurend krijgen van de H. Geest, niet te laten overspoelen. "Dankt God, lieve kinderen, voor de vreugde van de gave van het leven!" De H. Maagd nodigt ons uit met de anderen te delen wat we hebben, en niemand in eenzaamheid en verdriet te laten. Laten we in gebed, samen met haar, zoeken naar wie ze ons wil leiden om de behoeftigen te kunnen helpen en hen die honger hebben te overladen met liefde en materiele goederen. Als we beslissen voor de liefde worden we zeer vindingrijk in onze manieren om anderen te helpen. Een eenvoudige glimlach kan zoveel veranderen. Herinneren we ons hoe Jezus aan Zuster Faustina de drie stappen heeft uitgelegd in de Barmhartigheid tegenover anderen: 1] actie, 2] woord, 3] gebed. Een parabel van de dichter Rabindranah Tagore kan ons helpen om te verstaan hoe de "economie" van het Rijk der Hemelen werkt. Een zeer arme man in Indiê bedelde langs de weg. In zijn armzalige bedelzak had hij enkel een handvol graantjes om te overleven. Plots vulde zijn hart zich met hoop toen hij het geluid hoorde van een wagen die in zijn richting kwam, en die gemend werd door een prachtige koning, gans in het goud gekleed en overladen met juwelen De koning hield halt voor de arme man die bij zichzelf zei: "Nu is mijn geluk gekomen!" Tot zijn grote verbazing echter vroeg de koning aan de bedelaar: "Wat kan u me geven?" De arme man nam zijn bedelzak, nam er een korreltje graan uit en gaf het. De koning dankte, en, hop, weer vertrok hij! Bij het vallen van de avond schudde de bedelaar de graantjes uit zijn zak om ze te tellen. En zie, er was één korrel goud bij! Onmiddellijk begreep hij en zei bij zichzelf: "O, waarom heb ik niet alles gegeven!" In het Rijk de Hemelen bezitten we maar echt wat we geven en verliezen we wat we voor onszelf houden! De H. Maagd raadt ons aan de televisie te doven om alle verstrooiing te mijden door wat niet belangrijk is. Het is zo gemakkelijk het hoofd vol onzinnige dingen te hebben, als het ware bevuild door waardeloze woorden en beelden. Laten we, integendeel, de tijd nemen om "in de Bijbel de gebeurtenissen te lezen die te maken hebben met de Advent en hierover in familie te delen". De kerkvaders zeggen dat "we worden wat we beschouwen". Hoe groot zal onze schoonheid niet zijn als we onze ogen, onze oren en ons hart vullen met de schatten uit de Hemel! Kijk naar het gelaat van een kind dat zich de ganse dag met televisie verzadigd heeft ... en kijk naar zijn gelaat als het de dag heeft doorgebracht in tegenwoordigheid van mensen die vrede en eenheid uitstralen! "Doe afstand van wat ge het liefst hebt", zei de H. Maagd ons in 1989. Ik geef het voorbeeld van Patrick, die deze uitnodiging voor het eerst hoorde. Hij vertelt met een glimlach: "Ik heb dan gezocht naar wat ik in het leven het liefst had en heb twee zaken gevonden: mijn vrouw Nancy en koffie. Na wat overleg heb ik dan besloten af te zien van koffie!" "Besteed meer gewijde tijd aan gebed". Neem een vast besluit en regel uw tijd in functie van uw beslissing. De H. Maagd zegt ons: "Moest ge de waarde weten van een eenvoudig gebed, dan zoudt ge voortdurend bidden!" Heb geen angst voor spot als ge u in uw kamer terugtrekt om te spreken met uw God, die in uw hart woont. Een goede biecht is nodig, zoals de H. Maagd ons herinnert in haar laatste boodschap van 25 november 2002. "Kindertjes, opent uw hart voor God, door de heilige Biecht en bereid uw ziel voor opdat de kleine Jezus opnieuw in uw hart zou kunnen geboren worden". Wilt ge de beste biecht van uw leven spreken? Ziehier een idee: Vooraleer een priester te ontmoeten, stel u uzelf voor in deze heilige nacht van de geboorte. Ge wandelt door de velden in de richting van de stal. Ge bereid u inwendig voor want, natuurlijk, als ge zult binnengaan, zult ge daar het Kindje Jezus vinden, uw ware God, uw hemelse Moeder, de Maagd Maria en de H. Jozef. Voor ge binnen gaat, zijt ge u heel erg bewust dat, als ze u zullen zien, ze u met een ongelofelijke liefde zullen ontvangen. Hun liefdevolle blik zal doordringen tot in het diepste van uw hart. Bezin u dan en ga na of ge niets in u draagt waar ge u over zoudt moeten schamen tegenover zoveel schoonheid en onschuld. Vraag u af: Is er iets dat ik van me af moet schudden, voor ik binnenga? Is er een onzuiverheid dat het Kindje Jezus zou storen? Is er in mij een donkere plek of een zonde die hem zou kunnen pijn doen? Ziedaar, dat is uw Biecht! Zeg dat allemaal aan de priester, heel eenvoudig, en ontvang de stroom van vrede en van liefde die de pasgeboren Jezus voor u heeft voorbereid! De viering van "O. L. Vrouw van Guadelupe" op 12 december was de mooiste voorbereiding die we ons kunnen inbeelden! Volgens de onderzoeken en de wetenschappelijke analysen, laat de Tilma van de H. Juan Diego [de ziener, die dit jaar heilig verklaard werd] zien dat de H. Maagd zwanger is. Ook de stof, die miraculeus bewaard is gebleven, blijft voortdurend op de temperatuur van een moeder die moet bevallen! Laten we haar vreugde delen nu ze de geboorte van haar kindje verwacht! In feite is het geen toeval dat O. L. Vrouw van Guadelupe op een bijzondere wijze onze gezellin is ... Herinnert u, Ze is de heilige beschermster van ons allen, "Kinderen van Medjugorje". We hebben haar gekregen voor het jaar 2002. Anders gezegd, we hebben niet alléén haar gekregen, maar ook het kindje Jezus, dat ze draagt en zelfs de bijzondere band die ze met mekaar hebben in deze tijd van verwachting. Zoals de H. Maagd Jezus gevormd heeft, zo vormt ze ook ons voor de nieuwe tijden, die komen. Daarom heeft ze nodig dat we ons volledig aan haar plannen toevertrouwen. Ze heeft het nodig dat we volledig van haar afhankelijk zouden zijn, zoals een kindje dat geboren moet worden volledig afhangt van zijn moeder. De H. Bernardus zegt dat we maar geboren worden als we in de Hemel binnenkomen en, voor dat we in de Hemel zijn, gedragen worden in de schoot van Maria! Waarom zouden we, tijdens deze noveen, de H. Maagd niet aannemen als onze moeder, die ons in haar schoot draagt? Haar zo laten handelen zal voor velen een bron van genezing zijn . Als onze Moeder in de Hemel zal ze, wat we voor God werkelijk zijn, hervormen en herstellen. Daar zal een grote vrede uit voortkomen. Ze zal de liefde aanvullen, die we in onze jeugd hebben gemist. Ze zal ons hart mooi maken en het vullen. Hoe gelukkig zal Jezus met Kerstmis zijn als hij in uw ziel een goed voorbereide kribbe vindt, terwijl de wereld zich zal verliezen in materiele dingen. Onze moeder zei het in haar boodschap: "Bereid uw ziel voor opdat de kleine Jezus opnieuw in uw hart zou kunnen geboren worden." [25 nov.02] Reeds enkele maanden voel ik een diepe wens om elke dag op de heuvel te gaan en, in gebed, meer tijd te besteden aan de H. Maagd. We weten allen hoezeer gebed wonderen kan verrichten! En ook, toen de Paus het "Jaar van de Rozenkrans" aankondigde, heb ik een oproep gekregen: Deze wens waar te maken. Bovendien zou ik verder willen werken aan mijn boek over de H. Eucharistie. In gebed is het me duidelijk geworden dat enkel een offer me deze periode kon doen beleven. Ik heb dan ook besloten deze nieuwsbrieven niet meer te schrijven tot na het "Jaar van de Rozenkrans". Gelukkig hebben onze trouwe Denis en Cathy Nolan aanvaard om af te lossen en ik ben volledig in vrede. Ze zullen deze zending voor u zeer goed verder zetten. Ze hebben veel te delen en zullen van tijd tot tijd anderen, die van de geest van Medjugorje doordrongen en ons al deze jaren zeer nabij zijn, uitnodigen. Ik ben tevreden dat deze verandering u nieuwe dimensies zal laten ontdekken. Volgende keer draagt Denis de fakkel. Moge God u zegenen! Zalig Kerstfeest! Lieve Gospa, we kunnen u nooit voldoende danken dat U ons Jezus gegeven hebt. We smeken u, help ons Hem te beminnen zoals U Hem bemint! Zr. Emmanuel Met dank aan Dr. Guy Claes