De oproep tot Gebed

De zesde oproep van de boodschap: "Bid, bid heel veel!"

Zoals u reeds weet, werd deze oproep gedaan tijdens de tweede verschijning van de Engel. De drie kinderen zaten aan de kant van de bron die grensde aan mijn ouders huis. De Hemelse Boodschapper verscheen en zei tot hen; "Wat bent u aan het doen?" Daarop ging hij, zonder te wachten op een antwoord door: "Bid, bid heel veel! De harten van Jezus en Maria hebben plannen van genade voor u. Offer voortdurend gebeden en boetes voor de Allerhoogste […] Maak van alles een soort offergave en schenk het aan God als een daad van herstel voor de zonden door dewelke Hij wordt beledigd en bijkomend voor de bekering van de zondaars. Op deze wijze zult u vrede brengen over uw land. Ik ben de engelbewaarder van uw land, de beschermengel van Portugal. Boven alles moet u met onderdanigheid het lijden dragen en aanvaarden die die Heer u zal zenden."

Bovennatuurlijke onthulligen gaan gewoonlijk gepaard met de bijzondere genade die hun betekenis opheldert. In feite stonden de drie kinderen destijds inderdaad heel ver van het begrijpen van de volle betekenis ervan, zoals we dit met onze ogen van vandaag bekijken en naar onze zielen overbrengen, daar het Gods wil is dat ik hier op aarde tot Zijn beschikking blijf.

De zesde oproep van de boodschap: "Bid, bid heel veel!"

Zoals u reeds weet, werd deze oproep gedaan tijdens de tweede verschijning van de Engel. De drie kinderen zaten aan de kant van de bron die grensde aan mijn ouders huis. De Hemelse Boodschapper vrscheen en zei tot hen; "Wat bent u aan het doen?" Daarop ging hij, zonder te wachten op een antwoord door: "Bid, bid heel veel! De harten van Jezus en Maria hebben plannen van genade voor u. Offer voortdurend gebeden en boetes voor de Allerhoogste […] Maak van alles een soort offergave en schenk het aan God als een daad van herstel voor de zonden door dewelke Hij wordt beledigd en bijkomend voor de bekering van de zondaars. Op deze wijze zult u vrede brengen over uw land. Ik ben de engelbewaarder van uw land, de beschermengel van Portugal. Boven alles moet u met onderdanigheid het lijden dragen en aanvaarden die die Heer u zal zenden."

Bovennatuurlijke onthulligen gaan gewoonlijk gepaard met de bijzondere genade die hun betekenis opheldert. In feite stonden de drie kinderen destijds inderdaad heel ver van het begrijpen van de volle betekenis ervan, zoals we dit met onze ogen van vandaag bekijken en naar onze zielen overbrengen, daar het Gods wil is dat ik hier op aarde tot Zijn beschikking blijf.

In die tijd begrepen de kinderen niet dat deze oproep tot gebed niet alleen tot hen was gericht, maar tot de hele mensheid. Vandaag kijk ik naar deze oproep als een aanwijzer die de weg aanduidt die is geplaveid door God voor Zijn schepselen, sinds het begin van de schepping.

In zowel het Oude als in het Nieuwe Testament, die het woord van God bevatten, vinden we het pad dat sterk door God is uitgelijnd voor de mensheid. Ongelukkiglijk hebben de mensen de betekenis verontachtzaamd waarvoor ze uiteindelijk zijn geschapen. Zij ontkennen het bestaan van God, hun Schepper. Zij willen niet horen over de Heilige Naam van God, die ze nooit "Vader" hebben genoemd, en ze wensen ook de weg niet te kennen die ze moeten volgen om op een dag gelukkig te zijn in het Huis van de Vader.

In feite vinden we zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament, die de woorden van God bevatten, heel duidelijk het pad terug die de Heer voor de mensen heeft in kaart gebracht. Ongelukkiglijk hebben de menselijke wezens, in haar geheel, het doel waarvoor ze geschapen zijn, geminacht. Zij ontkennen het bestaan van God, hun schepper en kennen de Heilige naam van God niet, die zij nooit Vader hebben genoemd en bovendien weten ze ook niet welke weg zij te dienen volgen om ooit, op een dag, gelukkig te zijn in het Huis van de Vader.

En zo is het grootste gedeelte van de mensen het slachtoffer van onkunde en zoeken zij hun geluk waar het niet te vinden is en zinken op die wijze nog dieper in hun ongeluk en tegenspoed. Laat ons een korte blik nemen op de wereld waar we vandaag in leven! Wat zien we? Welke beelden verschijnen ons voor de ogen? Oorlogen, haat, ambitie, ontvoeringen, overvallen, wraak, fraude, moord, zedenloosheid, enz… En als straf voor als deze zonden: ongevallen, ziekten, rampen, hongersnood en elk soort van lijden en pijn, waaronder de mensen wenen en kermen.

De mensheid, die zichzelf als wijs en machtig beschouwd, gaat door met het plannen van nog meer oorlogen, dood, ellendigheid en nood, waardoor ze nog meer bloed doen vloeien in de zee van bloed waarin hele volkeren nu reeds verdrinken, dezelfden die deze zogenaamde wijze mensen zouden moeten leren hoe te leven en zichzelf te behelpen.

En voor welk doel? Om de mensheid er onderuit te halen en deze te vernietigen in golven van haat, ambitie, wraak, zedenloosheid … en zichzelf te verliezen in de ondergrond. Uiteindelijk zullen ze voor eeuwig tot as terugkeren in hun graf! Waar zijn thans hun voorouders die leefden en vechten op dezelfde wijze? In vele gevallen is het zelfs niet gekend op welke wijze ze om het leven kwamen. En waar zullen hun zielen zich bevinden voor de eeuwigheid?

Hun lichamen zijn uiteraard teruggekeerd naar de aarde, vanwaar ze weggenomen zijn, zoals geschreven staat: "Want stof ben je en tot stof zul je terugkeren" [Genesis 3: 19]. En de zielen die het leven gaven aan dezen? Ook zij zijn teruggekeerd naar de plaats vanwaar zij kwamen. Het Eeuwige Wezen is God. De ziel, die geestelijk is, is door God geschapen naar Zijn gelijkenis: toen maakte God, de heer, de mens. Hij vormde hem uit stof, uit aarde, en blies hem levensadem in de neus. Zo werd de mens een levend wezen." [Genesis 2: 7] Het was de levensadem uit Gods lippen die leven gaf aan onze ziel, naar Zijn onsterfelijke gelijkenis."

Vanaf het ogenblik dat Adam zondigde, door ongehoorzaam te zijn aan Gods bevelen, zijn al zijn nakomelingen gedoemd tot de pijn van de lichamelijke dood. Onze ziel blijf echter leven en keert terug tot God, ofwel in een staat van genade, ofwel in een staat van zonde, de zonde die de mensheid wegleidt van God en haar brengt naar de eeuwige straf.

Op de dag van de algehele opstanding, zullen we opnieuw verrijzen om verenigd te worden met onze zielen en dezelfde eeuwige bestemming delen die het lichaam en de ziel samen hebben verdiend: ofwel eeuwig geluk met God, of het ongeluk van de eeuwige straf. Jezus zelf heeft ons dit verteld toen Hij sprak over het werk dat de Vader had toevertrouwd aan Zijn Zoon: "Wees hierover niet verwonderd, er komt een moment waarop alle doden zijn stem zullen horen." [Joh 5: 28]

Aldus is het heel belangrijk dat we voor onszelf het eeuwige leven zouden winnen omdat, wanneer ons leven op aarde van voorbijgaande aard is, is het eeuwige leven onveranderlijk en oneindig. Wat moeten we dan doen. Overweeg deze woorden van Sint Paulus: "De eerste mens kwam uit de aarde voort en was stoffelijk, de tweede mens is hemels. Ieder stoffelijk mens is als de eerste mens, ieder hemels mens is als de tweede. Zoals we nu de gestalte van de stoffelijke mens hebben, zo zullen we straks de gestalte van de hemelse mens hebben." [1 Kor. 15:47-49].

Dit hemelse beeld waarover de apostel spreekt en dat we moeten pogen te bereiken voor onszelf, is Jezus Christus. We moeten hem vermenigvuldigen in onszelf door het geloof en de liefdadigheid zodat, op de dag van ons vertrek naar de eeuwigheid, de Vader in ons karakteristieken van Jezus Christus kan zien en ons kan verwelkomen als Zijn kinderen in Zijn Koninkrijk, en ook zo dat, in de verrijzenis van de dood, ons lichaam dit mag delen in het geluk van de geest.

Een beetje verder, in dezelfde brief, zegt Sint Paulus over de laatste dag: "Ik zal u een geheim onthullen: wij zullen niet allemaal eerst sterven, toch zullen wij allemaal veranderd worden, in een ondeelbaar ogenblik, in een oogwenk, wanneer de bazuin het einde inluidt. Wanneer de bazuin weerklinkt, zullen de doden worden opgewekt met een onvergankelijk lichaam en zullen ook wij veranderen." [Kor. 15: 51-52]. En zo moeten we zeker zijn dat deze verandering in ons zal plaatsvinden, in overeenstemming met Gods genade die, in Zijn barmhardigheid, zal worden verleend aan ons als antwoord op onze eigen inspanningen van nederige trouw en niet volgens onze tegenspoed of welke zonde ook die we hebben begaan. Laat ons niet denken dat dit alles een soort van utopia is: het is een bewezen werkelijkheid. Als ons ongeloof ons in dergelijke zonde stort, zijn we verloren. Vertrouwen houdt niet op te bestaan en dit omdat de ongelovigen het ontkennen! Wat gisteren waar was zal morgen nog steeds waar zijn, omdat Jezus Christus gisteren dezelfde was, vandaag dezelfde blijft en morgen ook nog steeds dezelfde zal zijn. Jezus Christus blijft dezelfde, gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid! [Hebr. 13:8]

Dit alles toont onze grote nood aan om, in gebed, dichter te komen tot God. Het is door het gebed dat we ons verzekeren van vergeving voor onze zonden, dat we de sterkte en de genade verkrijgen om te weerstaan aan de dingen van de wereld, de duivel en het vlees. Wij zijn heel zwak en zonder deze sterkte zouden we dit nooit kunnen overwinnen. Vandaar dat Jezus zijn apostelen aanspoorde: "Blijf wakker en bid dat jullie niet in beproeving komen. De geest is wel gewillig, maar het lichaam is zwak." [Mt. 26:41]

Het is om deze reden dat de Boodschap de woorden van de Heer hernieuwt: "Bid, bid, heel veel!" Deze oproep tot gebed is een kopie van de oproep tot gebed dat zo dikwijls voor ons werd herhaald en dat Jezus Christus naliet tot Zijn apostelen, zowel als tot onszelf: "Kijk en bid."

In diverse gedeelten uit de Heilige Schrift vinden we een Jezus Christus die ons een voorbeelden geeft waarin hij ons aanspoort tot het bidden en Hij spoort ons niet enkel aan tot het bidden, hij leerde ons ook hoe te bidden, zoals in dit gedeelte uit het Evangelie van de Heilige Mattheus: "Bid daarom als volgt: Onze Vader in de hemel, laat uw naam geheiligd worden, laat uw koninkrijk komen en uw wil gedaan worden op aarde zoals in de hemel. Geef ons vandaag het brood dat wij nodig hebben. Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij hebben vergeven wie ons iets schuldig was. En breng ons niet in beproeving, maar red ons uit de greep van het kwade." [Mt. 6: 9-13] En zo komt het van zijn eigen lippen hoe we tot "Onze Vader" moeten bidden, het mooiste van alle gebeden die wij tot God richten en een gebed waarin Jezus Christus ons leert hoe wij ons moeten richten tot God door de mooie benaming van "Onze Vader."

Dit opent voor ons het raadsel van het goddelijke Vaderschap en bevestigt in ons de waarheid dat we allemaal kinderen zijn van dezelfde God. Deze waarheid, door Jezus Christus bevestigd, vult ons met vertrouwen en sterkt ons in liefde. Wie heeft ons ooit liefgehad zoals God zelf? Vandaar dat ons gebed tot het punt van een ontmoeting moet komen tussen de liefde van een kind, dat uitreikt naar het hart van de Vader, en de liefde van de Vader die neerdaalt op het kind, luistert naar wat het heeft te zeggen en aandacht schenkt aan de verzoeken, de woorden van lofprijzen en de dankbetuigingen en daarop deze gebeden beantwoordt.

Er zijn vele manieren van bidden, om God in het gebed te ontmoeten. Welke gebed is het beste gebed? Het beste gebed voor elke persoon is de wijze waarop die bepaalde persoon God het beste kan ontmoeten en in intiem contact kan blijven met Hem, hart tot hart, trillend met liefde voor de Vader en het Hart van Jezus Christus, dat dezelfde verlangens en gevoelens aanneemt als Jezus Christus zelf en waarin we één worden met Christus, zoals Hij van ons verlangde en in deze zin bad tot de Vader: "Ik bid niet alleen voor hen, maar voor allen die door hun verkondiging in mij geloven. Laat hen allen één zijn, Vader. Zoals u in mij bent en ik in u, laat hen zo ook in ons zijn, opdat de wereld gelooft dat u mij hebt gezonden." [Joh 17: 20-21]

In dit verheven gebed van Christus bespeuren we Gods plan voor ons: om met Hem te zijn in onze vereniging met Christus: "Zoals u, Vader, in mij bent en ik in u, laat hen zo ook in ons zijn." Maar deze vereniging met Christus kan enkel worden bereikt door het gebed. Het is in het gebed dat we God ontmoeten en het is in deze ontmoeting dat Hij aan ons Zijn Genade, Zijn Geschenken, Zijn Liefde en Zijn vergiffenis schenkt.

We zien dat, in dit gebed, ook ten behoeve van ons vroeg: “Ik bid niet alleen voor hen, maar voor allen die door hun verkondiging in mij geloven..” En we hebben het geluk om onder dezen te mogen zijn die, door het woord der apostelen, dat met welslagen aan ons is doorgegeven door hun opvolgers, in God mogen geloven, en dat is wat Christus vroeg ten behoeve van ons. Ik voel me zo gelukkig dat ik aan Hem bekend was toen Hij dit gebed richtte tot zijn Vader, dat Hij aan mij dacht en mij voorstelde aan de Vader als een kind van Zijn Liefde!

Hij dacht aan mij, Hij dacht aan u en Hij dacht aan de ontelbare vermenigvuldiging van zijn broers en zussen. En opdat ons eigen gebed doordrongen zou worden met dezelfde verlangens en gevoelens als Jezus’ eigen gebed, moet het verenigd zijn met Zijn gebed voor al degenen wie zullen komen om in Hem te geloven en zullen gered worden door hun verdiensten.

Laat ons terug gaan naar wat ik zei over de verschillende manieren van bidden. Ons gebed kan overwegend worden gesproken, dus tot God gericht in woorden, maar onze gebeden kunnen ook deze zijn die spontaan uit ons hart komen en formules bevatten als bijvoorbeeld: het Onze Vader, het Weesgegroet, het Glorie zij de Vader, de Geloofsbelijdenis als vele andere dergelijke gebeden die worden gebruikt in de Heilige Liturgie.

Dit is de meest gebruikelijke manier van bidden en ook het meest toegankelijke gebed voor de gewone gelovigen. Daarenboven is het door Jezus Christus aan ons zelf aanbevolen: "Bid daarom als volgt: Onze Vader in de hemel, laat uw naam geheiligd worden, laat uw koninkrijk komen en uw wil gedaan worden op aarde zoals in de hemel. Geef ons vandaag het brood dat wij nodig hebben. Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij hebben vergeven wie ons iets schuldig was. En breng ons niet in beproeving, maar red ons uit de greep van het kwade." [Mat. 6: 9-13]. Dit is het meest verheven gebed van alle gesproken gebeden, omdat het aan ons onderricht werd door de Zoon van God zelf. Aldus moeten we het steeds met een hernieuwde toewijding, vertrouwen, nederigheid en liefde bidden.

Dan is er nog een ander soort gebed dat we aan God moet offeren, samen met onze gesproken gebeden: het is het gebed van ons werk, van de voorstelling van al onze plichten in ons leven met een geest van nederige onderwerping aan God, omdat het Hem was die de wet van het werk aan ons doorgaf. We moeten dit doen met liefde en trouw aan God en onze naaste en op deze wijze: onze alledaagse bezigheden, hoe onbetekend ze soms ook zijn, moeten aan God worden geofferd in een gebed van lofbetuiging, dankbetuiging, boete en verzoeken. Zoals bij Tobit, aan wie de Engel zei; "Nu dan: toen jullie aan het bidden waren, u en Sara, heb ik jullie gebed onder de aandacht van de Heilige gebracht. Ik was het ook die, toen u de doden begroef, dichtbij u was. Ook toen u zonder dralen opstond en uw maaltijd liet staan om een dode te begraven, is die goede daad me niet ontgaan, maar was ik bij u." [Tobit 12: 12-13]

Dit gedeelte uit de Heilige Schrift vertelt ons hoe we de tijd dienen te gebruiken die Gods ons geeft tijdens ons leven. Een gedeelte ervan moet besteed worden aan het gebed, een ander gedeelte wordt besteed aan onze levensverplichtingen en de rest in het goed doen voor de anderen en dit uit liefde voor God. Er zijn vierentwintig uren in een dag. Een aantal minuten per dag besteden aan een ontmoeting met God is zeker niet te veel gevraagd.

Dit gedeelte uit de Heilige Schrift vertelt ons hoe we de tijd dienen te gebruiken die Gods ons geeft tijdens ons leven. Een gedeelte ervan moet besteed worden aan het gebed, een ander gedeelte wordt besteed aan onze levensverplichtingen en de rest in het goed doen voor de anderen en dit uit liefde voor God. Er zijn vierentwintig uren in een dag. Een aantal minuten per dag besteden aan een ontmoeting met God is zeker niet te veel gevraagd.

In het uitvoeren van onze dagelijkse taken moeten we pogen ons bewust te maken van Gods aanwezigheid: roep in uw gedachten op dat God en onze Engelbewaarder dicht bij ons zijn, zien wat we doen en met welke geesteskader we dit doen. Zo heiligen we ons werk, onze rust, onze maaltijden, ons geheel van ontspanningen alsof ze een voortdurend gebed zijn. Het weten dat God aanwezig is, is voldoende om Hem van tijd tot tijd in onze gedachten op te roepen om Hem een paar woorden toe te spreken. Of dit nu uit liefde gebeurd [Ik hou van u, Heer], of uit dank [Ik dank u Heer voor al wat u goed doet voor mij], of voor een intentie [Help mij Heer om uw trouw te blijven, vergeef mijn zonden, mijn ondankbaarheid, mijn koudheid, mij falen in het begrijpen, mijn hervallen] of uit eerbetoon [Ik zegen u Heer, voor uw grootsheid en uw goedheid, voor uw wijsheid, voor uw kracht, uw genade, uw rechtvaardigheid, uw liefde]. Dit intiem en vertrouw gesprek met God, hervormt onze werken en onze dagelijkse bezigheden in een waar en duurzaam leven van gebed, waardoor we God meer behagen en kunnen genieten van bijkomende en bijzondere genaden en zegeningen.

En we kunnen niet zeggen dat we geen tijd hebben voor dit soort gebeden, omdat het bidden gebeurt tijdens de tijd dat we ermee bezig zijn tijdens ons dagelijkse taken. Zoals een vrouw die met haar man samen aan het werk is: stilletjes en intiemd pratend met elkaar, waarbij ze hem verteld, hoezeer ze alles wat hij voor de familie doet, waardeert, waarbij ze zijn kennis en ervaring looft, hem aanmoedigt in zijn werk en hem vraagt om hulp en advies en hem vertelt over haar zorgen en wensen. Of zoals kinderen die alles aan hun vader tonen, vertellen en van hem verwachten. Zoals een moeder die haar kinderen grootbrengt, die altijd wel iets opmerkzaam moet zeggen, zowel aan haar kinderen die nog heel klein zijn, als aan haar grotere kinderen, omdat ze geen acht slaan op bepaalde dingen of het niet begrijpen. God daarentegen begrijpt altijd wat we zeggen en luistert altijd naar ons, ziet ons altijd en besteed altijd aandacht aan ons.

Bijgewerkt tot en met 23 september

Vertaling: Chris De Bodt