Fr. Pétar Ljbicic, OFM is geboren in 1946 in Prisoje, Tomislavgrad. In 1967 trad hij in bij de Franciscaner Orde in de provincie van Bosnië-Herzegovina. Hij werd tot  priester gewijd in 1972. Hij studeerde theologie in Sarajevo en Koenigstein. Hij was parochiale vicaris in Vitina en Tihaljina Seonica, en van 1984 tot 1995 in Medjugorje. Na het verlaten van Medjugorje, diende hij in de Kroatische Katholieke Missie in Zwitserland. Hij is de schrijver van verschillende boeken over de gebeurtenissen te Medjugorje. Tijdens zijn verblijf te Medjugorje en later, nam hij deel aan ontelbare gebedsbijeenkomsten, die over geheel Europa door Medjugorje bedevaarders werden georganiseerd.

Aan Mirjana Dragicivec zijn de belangrijkste geheimen te Medjugorje doorgegeven. Met uitzondering van het derde geheim, is het niet geweten of de geheimen voor alle zieners dezelfde zijn. In feite kunnen er dus maximum 55 geheimen zijn, maar hoogstwaarschijnlijk zijn er nog een aantal geheimen die door meerdere zieners worden gedeeld, waaronder het eerste geheim. Mirjana Dragicevic, die ondertussen is uitgegroeid tot de hoofdzieneres te Medjugorje, heeft Pater Pétar Ljubicic uitverkoren als priester om, samen met haar en vooraleer elk geheim zich gaat manifesteren, tien dagen vooraf afgezonderd te bidden en te vasten. Na zeven dagen of drie dagen op voorhand, zal elk geheim aan de wereld worden bekend gemaakt.

Mirjana heeft ook de reden bekend gemaakt waarom zij Pater Pétar heeft gekozen: hij was opvallend vriendelijk en attent, vooral voor de armen en de weeskinderen en dat ging niet onopgemerkt aan Mirjana voorbij.

Het was nadat Maria aan Mirjana het tiende geheim had bekend gemaakt [Kerstmis 1982] dat Onze Lieve Vrouw haar vroeg om een priester te kiezen die, samen met haar, de geheimen zal bekend maken. Hij heeft deze verantwoordelijkheid aanvaard en moet het volbrengen. Maria heeft steeds herhaald om beter niet over de geheimen te spreken, maar in plaats daarvan te bidden, omdat, wanneer iemand Onze Lieve Vrouw als een moeder en God als een vader aanvoelt, deze persoon niets te vrezen heeft. Onze Lieve Vrouw heeft ook gezegd dat zij het zijn die Gods liefde niet willen kennen, te vrezen hebben. Maar wij, als mensen, spreken steeds over de toekomst, over wat, wanneer en waar. Maar steeds zeg ik hierbij hetzelfde: "wie van ons weet dat hij hier morgen op deze wereld nog zal rondlopen?" Daarom heeft Onze Lieve Vrouw ons gezegd dat we op elk moment moeten klaar zijn, omdat we op elk moment voor God kunnen komen te staan. Wat er in de toekomst gebeurt is Gods wil en het is onze taak om op dat moment te zijn voorbereid.

Na zijn periode als parochiaal vicaris te Medjugorje heeft hij een tijdlang als priester gediend in de parochiekerk van Blankenau bij Hosenfeld, Duitsland. De gemeente Hosenfeld is ingedeeld in drie parochies:

• De Sint Petrus en Sint Paulus in Hosenfeld met meerdere filiaalkerken te Schletzenhausen [Sint Nicolaas] , Jossa [Sint Rochus]. De volgende gemeenten die vallen onder Hosenfeld, met name Gersrod, Poppenrod en Pfaffenrod, hebben geen parochiekerk.
• De Sint Petrus en de Sint Judas Thaddeüskerk in Blankenau
• De Sint Simplicius, Sint Faustinus en Sint Beatrix von Romkerk te Hainzell.

De pastorie voor deze drie parochies is gevestigd in Hosenfeld-Blankenau, dat onder het dekenaat Neuhof-Großenlüder en het bisdom Fulda valt. Het bestuursdistrict Fulda is overwegend katholiek. Daartegenover was er ook het vroegere bestuursdistrict Lauterbach dat in 1972 werd opgenomen in het Vogelsbergsdistrict, dat door de reformatie overwegend Evangelisch protestants werd. Met de oprichting van het bisdom Fulda in het jaar 1752 werd Hosenfeld hieraan toegevoegd en aldus ligt Hosenfeld aan de zogenoemde "Konfessionsgrenze," de voormalige grens tussen katholieken en protestanten. Die grens is nu niet meer zo afgebakend en katholieken en protestanten wonen nu onder elkaar. In de gemeente Jossa bevindt zich bij de windmolen een bedevaartsoord, de zogenaamde "Schlingenkapelle" die aan de Moeder Gods, de Heilige Maria is toegewijd.

De hoofdkerk te Hosenfeld

Zicht op Blankenau

Vr. Pétar's parochie in Blankenau  [Klooster, proosdij en kerk]

Rond 2008-2009 begint Pater Pétar instinctmatig aan te voelen dat de geheimen, die Maria in Medjugorje aan de zieners heeft gegeven, dichterbij beginnen komen en vestigt hij zich in een Franciskanerklooster te Buková, Mesihovina een gebied rond Tomislavgrad, nog een eindje ten noorden van Medjugorje, omdat hij het geschil tussen het bedevaartsoord Medjugorje en Bisschop Péric van Mostar niet verder wil doen escaleren.

Wat later begeeft hij zich naar Citluk, bij Medjugorje, maar een tijdje daarna moet hij, net als Pater Jozo Zovko, het ambtsgebied van bisschop Péric verlaten. Opnieuw gaat hij naar Tomislavgrad en het is pas met de oprichting van de Vierde Commissie rond Medjugorje, waarbij de bevoegdheden van Péric om nog langer te oordelen over het bedevaartsoord worden ontnomen, dat Vr. Pétar Ljubicic zich opnieuw te Medjugorje kan vestigen.

Tot het bekend maken van de geheimen van Medjugorje, maakt hij vele reizen in Europa, waarbij hij opnieuw gaat prediken rond het fenomeen Medjugorje. Zijn toespraken lokken telkens vele mensen in verschillende landen. Hierbij heeft hij verscheidene bezoeken aan ons land gebracht, waarbij telkens vele gelovigen aanwezig waren.

In 2008 werden aan Vr. Pétar de volgende vragen gesteld:

Vraag: Vr. Pétar, uw toekomst is verbonden met Medjugorje. Kunt u daar iets meer over vertellen?
Vr. Pétar: Misschien hebt u het over een der ziensters die mij heeft gekozen om de geheimen te onthullen. Is het dat wat u vraagt?

Vraag: Inderdaad, ja!
Vr. Pétar: Dat is Mirjana. Zij is een zienster. We weten niet wanneer dit alles zal plaatsvinden. Zij ontving van Onze Lieve Vrouw tien geheimen. Zij ontving eveneens een soort perkament dat niet van deze wereld is, maar iets is wat Onze Lieve Vrouw haar heeft overhandigd en waarop de geheimen zich bevinden. Wanneer de tijd komt voor de geheimen, om vrijgegeven te worden, of beter het eerste geheim, zal Mirjana mij tien dagen op voorhand het perkament overhandingen. Daarop zal ik, samen met haar zeven dagen bidden en vasten. Dan zal ik aan de wereld kunnen openbaren wat er zal plaatsvinden: waar, wanneer, hoe en hoelang. Zo zal dat voor elk geheim zijn.

De eerste twee geheimen zijn waarschuwingen die vooral bestemd zijn voor de mensen van Medjugorje, omdat onze Lieve Vrouw hier verscheen. Wanneer de eerste twee geheimen zich zullen hebben voltrokken, zal het voor iedereen duidelijk zijn dat Onze Lieve Vrouw werkelijk hier was. Het derde geheim zal een onvernietigbaar teken zijn dat zal kunnen worden waargenomen op de Berg der Verschijningen, op de plaats waar Onze Lieve Vrouw voor de eerste keer verscheen. Dat teken zal een grote vreugde betekenen voor allen die geloofden dat Zij met ons is. Ook zal het een laatste oproep zijn tot diegenen die zich nog niet hebben bekeerd en Haar boodschappen niet wensten te aanhoren. Maar het is zeker niet verstandig om op dat teken te gaan wachten.

Dit is het moment van bekering. Dit is een tijd voor gebed. Die is de tijd voor onze geestelijke reiniging. Dit is de tijd om te belissen om voor God en Jezus Christus te leven. Daarom noemen we deze tijd een "tijd van genade." Dat is wat ik over de geheimen kan zeggen. Daarom moeten we voordeel halen uit deze tijd om zo klaar te zijn om Onze Lieve Vrouw met Haar geheimen te ontmoeten. Het is mijn plicht om dit aan de mensen te vertellen, opdat ze niet zouden voor verrassingen komen te staan bij alles.

Vraag: Vr. Pétar; hebt u er over nagedacht hoe u het eerste geheim zal onthullen? Hoe zal dat gebeuren?
Vr. Pétar: Eerst zal ik het aan mij dichtste en dierbaarste vrienden vertellen. Zij zullen klaar zijn om te bidden. En uiteraard, via het internet, televisie, radio en satellietprogramma’s. Ik denk dat dat de gemakkelijkste opdracht zal zijn. Voor mij is het belangrijker dat de mensen er klaar voor zijn. Dat is de wens van Onze Lieve Vrouw en van haar Goddelijke Zoon... Wat u zichzelf zou moeten afvragen is: 'Ben ik klaar?' en dat is wat telt. Wanneer Hij zal komen, zal Hij ons dan waardig en klaar vinden. Dan zullen we 'gezegenden' genoemd worden. Als we tegen die tijd niet klaar zijn, rest er ons maar weinig tijd meer om 'gezegend' te zijn. We mogen onszelf ook niet toelaten om 'verrast' te worden, want op dat moment zullen diegenen niet weten hoe ze moeten handelen, hoe ze ermee moeten omgaan.

Vraag: Wat voel jij over de geheimen voor zover ze tot uw verantwoordelijkheid behoren? Voelt u het gewicht op u?
Vr. Pétar: Wat dat betreft voel ik geen gewicht op mij. Ik weet dat er een heel leger achter mij staat om voor mij te bidden. Ik kan gewoon niet wachten tot wanneer dit zal plaatsvinden. Wat het is mijn overtuiging dat, als gevolg daarvan, zoveel mensen als mogelijk zich zullen bekeren. Ik ben steeds bereid tot elke opoffering die de Heer mij op mijn weg zal zenden.

Vraag: Hoe vroeg voelt u in uw hart, dat dit gaat gebeuren. Hebt u gevoelens in uw hart over wanneer het eerste geheim zal plaatsvinden?
Vr. Pétar: Ik heb een soort besef en gevoel dat dit reeds vlug, heel vlug kan geschieden, maar ik wens er niet over te gissen of er data rond te vertellen. Als u naar de wereld kijkt vandaag, ziet u dan ook niet hoe dringend het voor ons is om ons te bekeren en ons tot God te richten?

Zij die in de verschijningen geloven zijn dikwijls nieuwsgierig naar de zogenaamde geheimen, vooral in welbekende plaatsen zoals Medjugorje in Bosnië-Herzegovina, dat momenteel bestudeerd wordt door het Vaticaan. Nog onlangs, op 24 juni 2011 , tijdens een toespraak van Ivan Dragicevic ter gelegenheid van de dertigste verjaardag van de verschijningen, gaf hij een een opmerkelijke commentéar.

Toch merken we op dat de zieners, in hun pogingen om de geheimen zoveel als mogelijk "geheim te houden," elkaar hierin nogal eens durven tegen te spreken. Dit hoeft niet noodzakelijk door hun vrijwillig toedoen te gebeuren, het kan ook zo zijn omdat de zieners niet allen dezelfde geheimen hebben ontvangen. Men kan zich niet van de indruk ontdoen dat de zieners op dat gebied veel te verbergen hebben, alleen al omdat de geheimen verschrikkelijk zullen zijn [cfr. Verschijningen te Akita, Garabandal, Kibeho, die over hetzelfde onderwerp gaan].

Zo zegt Ivan bijvoorbeeld: "Vele mensen vragen mij of Onze Lieve Vrouw ooit heeft gesproken over de Tweede Komst van Jezus? Mijn antwoord is neen..." Daartegenover staat dat Vicka tijdens haar interview met Vader Livio van Radio Maria Italia, net het tegenovergestelde suggereert. Haar antwoord op dezelfde vraag is: "Denk na. De eerste verschijning vond plaats op 24 juni. Op die dag wordt Johannes de Doper herdacht en Johannes De Doper was de voorloper van Jezus."

Op de vraag of Onze Lieve Vrouw ooit gesproken heeft over het einde van de wereld, ontkent Ivan dat Onze Lieve Vrouw ooit iets dergelijks heeft gezegd. Dit was ook zo bij overige verschijningen, waar Maria het had over het "einde der tijden," een begrip dat niet mag worden verward met het "einde van de wereld."

Ivan sprak ook nog over het volgende: "Onze Lieve Vrouw komt hiervoor niet naar hier. Zo velen vragen wat Onze Lieve Vrouw allemaal te zeggen heeft? Waarover spreekt u met haar elke dag? We spreken over heel wat zaken. En geloof me, als we 24 uren hadden, zouden we tijd missen om alles op te sommen. Maar op de dag, wanneer de tijd zal komen, wanneer sommige dingen zullen worden onthuld, zult u begrijpen waarom de verschijningen zo lang duurden en waarom ze elke dag plaatsvinden. Geleidelijk aan zullen we de dingen beginnen te begrijpen en zullen onze ogen worden geopend. Wanneer we de fysieke veranderingen zullen waarnemen die de wereld zal ondergaan. Dit is zo belangrijk om te begrijpen. Ik zal u de geheimen niet vertellen. De tijd die voor ons ligt is er een van grote verantwoordelijkheid."

Chris De Bodt