Pater Pio van Pietrelcina [Pietrelcina, 25 mei 1887 - San Giovanni Rotondo, 23 september 1968] was een Kapucijner pater. Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Francesco had vanaf zijn vroege kinderjaren reeds mystieke ervaringen, die hij als heel gewoon ervoer. In 1903 trad hij in in de Kapucijner Orde en in 1910 ontving hij de priesterwijding. Vanaf 1903 tot 1910 verbleef Pater Pio O.F.M.Cap. in Benevento wegens zijn voortdurende slechte gezondheid. In 1916 werd hij naar San Giovanni Rotondo verplaatst, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1968.
In 1918 kreeg hij de zichtbare stigmata, die gedurende zijn verdere leven zouden bloeden, waardoor hij op mystieke wijze met Christus' lijden verbonden was. Men verhaalt dat hij door zijn zwakke gezondheid en de stigmata zijn verdere leven veel pijn heeft moeten verdragen en dat hij zijn lot droeg voor de bekering van ongelovigen en zondaars. Reeds tijdens zijn priesterlijk leven werd Pio als een heilige vereerd, hoewel vele bisschoppen hem tegenwerkten. Opvallend was dat hij uren- tot dagenlang de biecht hoorde van vele duizenden gelovigen en heel langzaam en in zijn geest verzonken de Heilige Mis opdroeg. Beperkingen en straffen van de zijde van de kerkelijke hiërarchie verdroeg hij met veel geduld en gehoorzaamheid. Hij hoorde de biecht van mensen uit de gehele wereld, ook in hun eigen taal. Tijdens het biechthoren was hij zeer streng voor iedereen, ook in de kerk eiste hij van iedereen eerbiedigheid zowel in kleding als in houding. Door kinderen raakte hij altijd vertederd. Na een lang onderzoek werd hij in 1999 zalig en in 2002 heilig verklaard door Paus Johannes Paulus II.
Deze speelfilm uit 2000 duurt 200 minuten en staat onder regie van Carlo Carlei. Met Sergio Castellitto, Jürgen Prochnov, Aldolfo Lastrett, Lorenzo Indovina en Pierfrancesco Favino. De film is gebaseerd op het boek "Padre Pio, un santo tra noi," van Renzo Allegro.
