Little Audrey Santo leefde in Worcester, Massachusetts. De verandering in het leven van de kleine Audrey begon op een hete zomerdag, 9 augustus 1987. Toen Audrey drie jaar oud was en op de oprit aan het spelen was met Stephen, haar broertje, verzeilde ze tijdens het spel in het familiezwembad, ook al had ze schrik van het water.

Audrey herstelde maar werd toch met spoed naar het hospitaal gevoerd waar ze een overmedicatie kreeg. De doktor schreef haar te veel phenobarbital voor en Audrey glipte weg in een coma. In die toestand bleef ze voor ongeveer een drietal weken.

Daarbij kwam nog eens een verkeerde behandeling door de kinesitherapeut, waarbij haar schouder werd ontwricht en haar been werd gebroken. Hierna drong de dokter aan op een tracheotomie (luchtpijpsnede). Ze verbleef 24 uur op 24 uur op intensieve zorgen. Na drie weken ontwaakte ze uit haar coma, maar ze verbleef in een akinetisch mutisme, waarbij ze niet kon spreken en slechts beperkt kon bewegen.

De ziekenhuisstaf drong er op aan om Audrey in een instelling onder te brengen, maar Audrey’s moeder voelde dat ze zelf haar kind beter kon verzorgen thuis in familiekring. Zo werd in november, 4 maanden na het voorval, Audrey naar huis overgebracht.

Vanaf het begin kwamen honderden mensen voor Audrey bidden in het ziekenhuis, oude bevrienden, aanverwanten en zelfs vreemden, katholieken en andersgelovigen en er werden gebeden, kaarten en geschenken toegezonden aan Audrey. Het ziekenhuis werd zodanig overspoeld door bezoekers, de media en telefoons dat ze een private kamer kreeg. Om één of andere reden wou God dat Audrey bekend werd voor de buitenwereld. Sint Paulus vertelt in de Geschriften dat God ons tekenen en wonderen zend om onze aandacht te vragen. Was het dit wat God wou met de kleine Audrey?

En er openbaarden zich tekenen en wonderen via het moedige meisje. Ze kreeg de wondtekenen van Christus op haar tere lichaam. De Heilige apostel Paulus vertelt ons eveneens dat we ons lijden moet opdragen voor Christus’ verlossend lijden. Het lijden is niet nutteloos wanneer het wordt opgedragen. En het lijden van Audrey werd met Christus’ lijden verenigd en kreeg op deze wijze een bijzondere betekenis.

Diverse beelden van Jezus en Maria, ook overige beelden en portretten in Audreys kamer begonnen op een onverklaarbare wijze olie en bloed af te geven en de Commissie die door de Bisschop werd aangesteld kwam in haar rapport tot het besluit dat er geen bedrog mee gemoeid was.

De grootste genezende kracht heeft God ons nagelaten door zijn Zoon, Jezus Christus, in de Eucharistieviering. Wij moeten Hem elke dag ontvangen en Hem dikwijls bezoeken. Als we dat niet doen, is er een tekortkoming in ons. Audrey leidde ons naar de Eucharistie. Er waren vijf gezegende hosties waaruit menselijk bloed vloeide. Dit betekent niet dat deze hosties beter zijn dan elke andere gezegende hostie. Het betekent eenvoudigweg dat God in Zijn Goedheid ons een diep en mooi geschenk verleent. Opnieuw tekenen en wonderen om onze aandacht te trekken.
 

Het verhaal van Audrey maakt ons ook klaar en duidelijk dat God het leven bijzonder inschat. Hij toont ons hiermee dat het leven, zelfs op het laagste niveau, zijn waarde heeft. We leven thans in een epidemische rage van ondankbaarheid en precies daarom was Audrey een teken van hoop en genade. Alhoewel Audrey niet kan stappen, noch praten, acht God haar hoog in waarde, zoals hij dikwijls diegenen kiest die zichzelf niet meer kunnen behelpen, maar ook de meest zuiveren en onschuldigen om zijn boodschap uit te dragen. In een wereld van kindermoorden, moorden en volkerenmoorden wil God dat we de juiste weg kiezen.

De familie heeft haar vertrouwen geplaatst in de Eucharistie om te bewijzen dat er leven bestaat via de Eucharistie en ook om de waarde van ons leven te onderstrepen.

Door zichzelf volledig over te geven aan Gods wil, vóór de leeftijd van 7 jaar [de leeftijd van enig begrip], is het erg onwaarschijnlijk dat het kleine meisje ooit heeft gezondigd. Vader Emmanuel Charles McCarthy, een katholieke priester uit Massachusetts, wiens werken zich vooral toeleggen rond vrede en gerechtigheid, is er van overtuigd dat het kleine meisje bevrijdend verbonden is met de zonden van nucleaire vernietiging.

Betekenisvolle data in Audrey’s leven, zijn de dag en het uur waarop Audrey voor het eerst in het ziekenhuis werd opgenomen, 9 augustus om 11 uur 3 minuten, wat ook het exacte tijdstip is van het droppen van de atoombom op Nagasaki, 42 jaar eerder. De datum van Audreys ontslag uit het ziekenhuis is ook de datum dat de bomaanslag op de afbeelding van Onze Lieve Vrouw van Guadaloupe, Patrones van Amerika, in 1921 heeft plaatsgevonden.

Père René Laurentin, een wereldbekende theoloog, heeft persoonlijk vier jaar onderzoek verricht naar Audreys leven. De gerespecteerde Katholieke geleerde heeft zijn positieve bevindingen overgemaakt. Hij bezocht Little Audrey in 1993 en was diep getroffen toen hij bij haar aanwezig was en verklaarde: "Dit is Heilige Grond". Little Audrey is een ziel die waarachtig gezegend en gekozen is door God.

Audrey werd kunstmatig gevoed, maar er was wel één ding dat ze via de mond kon naar binnen werken: de gewijde hostie. Elke dag ontving Audrey haar dierbare Jezus in het grootste Mirakel aller tijden.

En hoe moeilijk het ook voor de buitenwereld voor deze familie moet lijken, hun huis is vervuld van vrede en liefde. Wanneer u Linda zou zien, zou u haar zware taak niet eens aan haar merken. Velen hebben brieven geschreven en alle brieven zijn voorgelezen en liggen netjes opgeborgen bij het tabernakel in Audreys kamer.

Bisschop Daniel Reilly van Worcester, Massachusetts, heeft een Commissie samengesteld van psychologen, theologen en dokters om de gebeurtenissen rond de kleine Audrey nader te bestuderen. De familie is Rome steeds trouw gebleven wat het geloof en de Kerkelijke leer aangaat. De familie werd bijzonder getroffen door de bezoeken en de zegen van Bisschop Reilly.

Op 14 april 2007 riep God Little Audrey bij Hem. De begrafenis vond plaats in de Kathedraal van Sint-Paulus. Vader John Foley (Audreys pastoor en de Voorzitter van de Stichting voor de Zaligverklaring van Audrey Santo), verzorgde de homilie bij Audrey’s wake.

Bischop Robert McManus en Bischop Daniel Reilly droegen de begrafenis op en Vader Emmanuel Charles McCarthy stond in voor de homilie tijdens de viering. Er waren bovendien nog tientallen priesters en duizenden mensen aanwezig.

Wat nu volgt is een getuigenis van Vader Leroy Smith uit Cincinnati, Ohio op de Mariale conferentie te Pittsburgh van september 1997.

Het eerste onderwerp waar ik wens over te spreken is de zaak van een kleine, mystieke ziel, een offerziel, namelijk deze van Audrey Santo van Worchester, MA. Ik was in de mogelijkheid om haar drie maal te bezoeken. Zoals het verhaal gaat, was Audrey buiten aan het spelen, toen ze per ongeluk in het zwembad verzeild raakte. Vanaf toen verbleef ze praktisch onafgebroken in een comateuze toestand. Ze kan slechts haar ogen openen en als je haar hand vasthoudt zal zij u herkennen en er zachtjes in knijpen. Dat zijn de enige bewegingen die Audrey nog kan doen. Zij ontvangt dagelijks de Heilige Communie als haar enige vaste voedsel. Er bevindt zich een tabernakel in de kamer zodat Linda, haar moeder, het kind elke dag de Heilige Communie kan geven. In een ander tabernakel bevinden zich de vijf Eucharistische Mirakelen die in het huis hebben plaatsgevonden.

Deze Eucharistische mirakelen zijn het bloeden van de Hostie toen een priester de Heilige Mis opdroeg. De Bisschop voreg om deze Eucharistische Mirakelen in een Monstrans te plaatsen. Deze bevinden zich nu in een ander tabernakel van Audreys kamer. Er zijn momenten waarop het bloeden zo hevig is, dat men doeken moet aanbrengen om het Dierbaarste Bloed dat uit het tabernakel stroomt te kunnen opvangen.

Er gebeuren zo vele mirakels rond dit kleine meisje dat dit alles onder de aandacht werd gebracht van de Bisschop, die haar erkent als een offerziel, een waarlijk levend mysterie.

De laatste maal dat ik haar bezocht was op 9 augustus, de verjaardag van haar ongeval. Ik werd uitgenodigd om, samen met wel zestig overige priesters, de plechtigheid op te dragen in de parochiekerk van Christus Koning, in aanwezigheid van duizenden gelovigen die kwamen om de Audrey te kunnen zien.

Toen ik de dag ervoor aankwam, regende het hevig en Linda had in de achtertuin een grote tent laten plaatsen voor een Misviering, opgedragen door zeven priesters en honderd speciale genodigden. Ik droeg de Mis op. Toen de Heilige Mis begon met het kruisteken, zei Linda bij het woord, Amen: "Vader, kijk naar het kruisbeeld!"

Er bevond zich een kruisbeeld naast het altaar en toen ik er naar keek, kon ik het bloed zien stromen uit de Jezus’ borst en naar beneden vloeien. In minder dan vijf minuten was het hele lichaam bedekt met bloed. Maar eenmaal de mis begonnen, kan een priester hier niet mee ophouden, en het enige wat ik kon doen was naar het kruisbeeld wijzen en alle aanwezigen keken met verbazing mee. Ik ging daarna door met de Eucharistieviering en vroeg mij af: "Waarom doet Christus dit?" Misschien probeerde Jezus ons op een bijzondere wijze duidelijk te maken dat we samen met Hem op Calvarietocht waren in het Heilig Offer van de Mis.

Toen het tijd werd voor de Heilige Communie en we het Dierbare Bloed van de Heilige Mis in de kelk deden, zodat de aanwezigen de Heilige Communie zowel onder de vorm van het vlees en bloed konden ontvangen, begon er zich olie af te geven uit de kelk en zich te vermengen met het Dierbare Bloed. Zo ontvingen de mensen niet enkel het Dierbare Bloed, maar ook de helende olie, dat onmiddellijk van God zelf afkomstig was.

Tegen het einde van de Heilige Mis, ging elke deelnemende priester rond het altaar staan om het bloedende kruis te kunnen kussen. Toen de mensen dit zagen, stonden deze meteen ook op, om dit gebaar te volgen. Het kruisbeeld werd daarop in de kleine kapel van Audreys huis bijgezet en daar bevindt het zich vandaag nog steeds.

In deze kleine kapel is er geen enkel beeld of portret dat geen bloed of olie heeft afgegeven. Bevindt er zich een foto van Jezus aan de muur, dan is de muur bedekt met bloed. Naast het tabernakel is er een kleine kelk. Deze is tot bovenaan gevuld met zelf afgegeven olie. Deze olie wordt door priester aangewend bij genezingen. Het misboek van deze Eucharistieviering, de Eucharistische gebeden in het midden van het boek, zijn volledig bedekt met olie.

De kleine Audrey lijdt onmetelijk. Ze ligt nu al meer dan tien jaar te bed, heeft de tekenen van de wonden van Christus. De poriën in haar handen bloeden spontaan. Ze bloed verder uit haar borst en voeten en dan houdt het weer op. Van de Goede Week wordt er gezegd dat zij dan zoveel lijdt alsof het Christus zelf is die lijdt. Op Goede Vrijdag tussen 12 en 15 uur ondergaat ze hetzelfde lijden als Christus aan het kruis. Na drie uur valt zij dan onmiddellijk in slaap om weer te ontwaken op Paaszondag, de dag van Christus verrijzenis. Dan opent ze haar ogen en is klaar om de Heilige Communie te ontvangen.

Eenmaal Audrey in die mate er bovenop was dat ze de reis naar Medjugorje zou kunnen verdragen, kon Linda, haar moeder, dit niet langer meer uitstellen. Een moeilijke taak daar ze de hele dag verpleging nodig had.

In Medjugorje was Little Audrey tweemaal aanwezig in de Verschijningskamer toen Ivan er zijn verschijning van Onze Lieve Vrouw had. Onmiddellijk na de verschijning, leunde Ivan voorover, knielde dan naast haar neer en fluisterde iets in het Kroatisch in haar oor. Niemand weet wat Ivan haar toefluisterde. Dit gebeurde tweemaal.

De mensen in Medjugorje waren op een of andere wijze te weten gekomen dat Little Audrey in hun dorp aanwezig was en riepen haar moeder Linda buiten. Linda ging de mensen tegemoet die allemaal naar de maan aan het wijzen waren. In de maan zag men de preciese afbeelding van de kleine Audrey. De volgende avond deed zich hetzelfde fenomeen voor, maar deze keer zagen de mensen twee manen. In de ene Maan zag men de beeltenis van de kleine Audrey en in de andere Maan de afbeelding van een oude Zuster. Tot op vandaag heeft men geen enkele aanwijzing wie deze tweede figuur kon geweest zijn. Velen zeggen dat de oude zuster er uit zag als Moeder Theresa.