Onbekende verhalen uit het verleden: de verbazingwekkende profetieën die aan Medjugorje voorafgingen

Er zijn sommige aspecten aan de bekende verschijningen te Medjugorje in Bosnië-Herzegovina die ons meer en meer beginnen te boeien. Er komen meer en meer verhalen naar boven dat deze verschijningen in het verleden diverse malen zijn voorspeld, verhalen die voorheen bijna ongekend waren, maar nu aan de oppervlakte komen.

Op 28 oktober hebben we hier al verhaald over de Soefi-mysticus, Hasan Shushud, die reeds één jaar voor de verschijningen begonnen, in 1980, Medjugorje in detail had voorspeld: "Als Maria en haar plannen vlug zullen worden aanvaard, zal het lijden kortstondig zijn. Als Rome daarentegen, Maria niet benaderd met de nodige vastberadenheid, een oprechte aanvaarding tijdens de tijd dat God Rome de tijd en de vrijheid om te kiezen toelaat, dan zal God andermaal vrede, vreugde en liefde vergeefs hebben aangeboden en zal de mensheid de gevolgen voelen van satans plan."

Ook was er de bekende Katholieke charismatische priester, Emiliano Tardif, uit Santo Domingo, die in een "moment van ingeving", tijdens een conferentie, de verschijningen zag aankomen.

Er was ook een voorspelling van een Iers-Amerikaanse kloosterzuster, Briege McKenna. Deze voorspelling vond plaats net vóór de verschijningen begonnen, in dezelfde maand en hetzelfde jaar: juni 1981.

Ook hebben we eerder al uitgebreid verslag uitgebracht over een inwoner uit Medjugorje, Mate Šego, geboren in 1901 en overleden in 1979, die dikwijls sprak over een tijd ver in de toekomst dat "mijn Gospa" [Onze-Lieve-Vrouw] zou komen en dat iedereen die een leven leidde in gebed, bijzondere genaden zou kennen. "Ik vertel u dit nu", profeteerde hij, "want ik zal het niet meer meemaken, maar u, kinderen, zullen er allen getuige van zijn! Er zullen heel wat gebouwen komen, geen huizen zoals we nu hebben, maar sommige gebouwen zullen heel groot zijn. Onze inwoners zullen hun land aan inwijkelingen verkopen, die er hotels zullen op bouwen. Medjugorje en de omliggende heuvels zullen een heilige plaats vormen. Er zullen zoveel mensen naar onze Crnica komen [de Podbrdo maakt deel uit van de Crnica] dat u 's nachts niet meer zult kunnen slapen. Zij zullen komen voor mijn Gospa! Wees vriendelijk en gastvrij voor hen die naar hier zullen komen en alles zal u goed gaan."

Šego was eerder berucht dan geliefd bij de inwoners en zij luisterden maar met een half oor naar hem. Bijna elke dag liep hij in het dal te roepen over de dingen die hij had voorzien en dit op een dergelijke wijze dat men dacht dat de man stomdronken was en een dorpsgek. Nochtans kwam zijn voorspelling tot ieders verbazing uit: Medjugorje, ooit een dorp dat bestond uit gebouwen van uitgehouwen stenen en tabaksvelden, is nu een pelgrimsstad geworden zoals Lourdes, even groot en even bekend. Er zijn ontelbare winkels en kramen, waar men religieuze voorwerpen kan kopen, er zijn pensions en er zijn hotels die zich allemaal bevinden in het gebied tussen de kerk van Medjugorje en de verschijningsberg, de Podbrdo. Vele van deze, soms grote gebouwen, zijn gebouwd met buitenlands geld om te voorzien in het verblijf van de massa bedevaarders, wiens aantal elk jaar nog toeneemt: dit jaar waren er in september, dat al buiten het hoogseizoen valt, 5.441 priesters aanwezig die samen 300.500 Heilige Communies uitdeelden.

Maar er is nog meer. Nog ouder zijn de voorspellingen van een oudere dame, Marićuša, die haar schapen uitliet op de heuvels en eveneens een ontzagwekkende toekomst voorzag, waarin Onze-Lieve-Vrouw zou verschijnen en er een "wit leger" zou komen. Dat laatste kan verwijzen naar de vredestroepen van de Verenigde Naties, die er uitgebreid aanwezig waren tijdens de Joegoslavische burgeroorlog van de jaren 90.

Ook werd er ondertussen, in 1933, een enorm kruis opgericht op de Krizevac [Kruisberg], die destijds nog de Śipovac [de roosgekleurde heuvel] heette. De bezieler van dit initiatief was de pastoor uit die tijd, Eerwaarde Bernardin Smoljan, die in 1945 werd vermoord door de communisten in het nabijgelegen Mostar. Ook wou hij een nieuwe kerk bouwen, maar de verarming van het gebied lag aan de oorzaak dat dit werd uitgesteld tot in 1969, toen de vroegere, door een aardbeving beschadigde kerk, werd vervangen door de nu beroemde Heilige Jacobuskerk, en gekend is voor haar twee torens.

Veel van deze zaken staan vermeld in een inmiddels nieuw verschenen boek over Medjugorje: "Medjugorje: what's happening?" geschreven door Eerwaarde James Mulligan uit Londen.

Er is ook het schilderij, gemaakt door de kunstenaar Vlado Falak uit Šurmanci, een nabijgelegen gehucht, dat onze Heilige Moeder afbeeldt in de lucht boven de nieuwe kerk, met op de achtergrond de Kruisberg. Het schilderij dateert uit 1974, zeven jaren voor de verschijningen begonnen aan de zes kinderen! Het schilderij hing in het koor van de kerk, waar later vele verschijningen zouden gebeuren [alsook in de pastorij en de sacristie].

Schilderij uit 1974 van Vlado Falak

Als men deze verhalen nu hoort, kan men er nog moeilijk omheen dat de plaats reeds lang geleden werd uitgekozen door Onze Hemelse Moeder.

In 1933 vond, naar verluidt, het eerste vreemde incident plaats in het Vaticaan zelf, met Paus Pius XI. Deze Paus werd geboren als Achille Ratti op 31 mei 1857 te Desio, Lombardije. Na een academische carrière in Milaan en een kerkdiplomatieke in Polen en Pruisen werd hij in 1921 tot aartsbisschop van Milaan en kardinaal benoemd. Op 6 februari 1922 werd hij tot Paus gekozen en nam hij de naam Pius XI aan. Hij was een enthousiast bergbeklimmer. Was het de door de Goddelijke Voorzienigheid dat hij Pauselijke nuntius was te Warschau op het moment dat Karol Woijtyla, de toekomstige Paus Johannes Paulus II, op 18 mei 1920 te Wadowice in Polen geboren werd?

Op een nacht, in februari 1922, had deze Paus in het Vaticaan een droom dat hij een berg aan het beklimmen was, een berg die hij nog nooit had gezien. Hij wist dat het niet in Italië was omdat hij bijna elke top in Italië kende. Toen hij de top bereikte, zag hij de Maagd Maria, die hem geduldig aan het opwachten was. Zij droeg een witgrijs kleed en een lange witte doek.

Zij sprak hem aan: "Achille, Ik wil dat u op deze plaats een kruis laat bouwen, omdat deze plaats erg belangrijk zal worden in de toekomst."

Hij keek rond in dit voor hem onherkenbaar gebied en vroeg zich af: "Waar ben ik?"

"Joegoslavië", en glimlachend voegde Maria hieraan toe, "Onthoud deze berg, Achille."

Toen werd de Paus plotseling wakker en dacht hij onmiddellijk aan deze nare droom.

Enkele maanden later ontving Paus Pius XI een verzoekschrift van de aartsbisschop van Mostar, in voormalig Joegoslavië, nu Bosnië-Herzegovina. Het bisdom wou een betonnen kruis oprichten op de berg Sipovac, ter herdenking van de kruisdood van Jezus Christus, 1900 jaar geleden. Toen de Paus een foto zag van de plaats, riep hij het uit: "Dit is bergtop die ik in mijn droom heb gezien!"

Zonder aarzelen keurde hij de bouw goed en het jaar daarop werd het kruis opgericht.

De pastoor van de parochie, Eerwaarde Bernardin Smoljan, had ondertussen gehoord van de droom van de Paus en deed de belofte om een groot kruis te bouwen op de berg Sipovac. Hij legde het verhaal uit aan zijn parochianen die hier onmiddellijk mee instemden. Hiermee werd zijn parochie meteen toegewijd aan Christus en werd Zijn bijzondere bescherming gevraagd voor de hagel, die zo dikwijls de wijngaarden en de tabaksplantages van de boeren vernietigde.

Niemand kan echter weten hoe plaatsen hier en elders uitverkoren zijn en passen in Gods Meesterplan, noch kent men de echte geschiedenis van deze plaatsen, die soms teruggaat tot in de prehistorie [de streek was het woongebied van holbewoners]. Ook weet men dat de Franciscanen hier al sedert de middeleeuwen actief zijn, met legenden dat de Heilige Franciscus van Assisi ooit heeft gewandeld op de rotsachtige dolomietenstenen van de heuvels van het voormalige Joegoslavië.

Ook staat het gebied bekend vanwege het bloed van de martelaren, door de eeuwen heen. We denken dan in de eerste plaats aan de Tweede Wereldoorlog, toen een trein met zes wagons, afgeladen vol met vrouwen en kinderen, richting Šurmanci reed. Zij werden de bergen ingestuurd om levend van de rotswanden te worden gegooid. In 1945 werden er 69 Franciscanen gedood [sommigen onder hen werden levend begraven in het nabije klooster van Široki Brijeg]. In totaal werden er tijdens de Tweede Wereldoorlog 617 priesters afgeslacht door de communisten uit Kroatië en Bosnië-Herzegovina. Ook werden er vele Franciscanen gedood toen het land nog onder bezetting was van Turkije.

Er is ook Vader Jozo Zovko, de parochiepriester van Medjugorje, die zou worden gevangengezet door de communisten. Hij werd onder druk gezet om de verschijningen te ontkennen en dit zowel door de communisten als door de plaatselijke bisschop. Zelfs onder de bedreiging dat ook de kinderen zouden worden gevangengezet, heeft Vader Jozo hieraan nooit willen toegeven, dit in tegenstelling tot de bisschop van Mostar. Dit kan de aanleiding geweest zijn tot de geschillen die van dan af zijn ontstaan tussen de Fanciscanen en de bisschop van Mostar.

En dan is er ook nog het Vaticaan, dat nooit heeft willen toegeven aan de ontkenningspolitiek van de bisschop. Hij had dan ook Johannes Paulus II tegen, die, zoals u allen weet de Heilige Moeder hoog in zijn vaandel droeg. De letter M van Maria staat zelfs vermeld op zijn wapenschild. Ook stuurde hij de toenmalige kardinaal en voorzitter van de Congregatie voor de Geloofsleer "incognito" naar Medjugorje. Dit verhaal wordt bevestigd door diverse taxibestuurders, maar ook door diverse andere getuigen, waaronder een Ierse bedevaartser, Mary E. Smith en haar vriendin, Anita Curtis: "We zaten op de trappen buiten de sacristie. Kardinaal Ratzinger wandelde op zo'n halve meter van ons voorbij. Hij probeerde er alles aan te doen om zijn uiterlijk te verbergen, om niet te worden herkend. Zo droeg hij burgerkledij. Wij herkenden hem meteen, zonder enige twijfel."

Het is geweten dat het Vaticaan regelmatig waarnemers stuurde in burgerkledij. Ook was het kardinaal Ratzinger die later de plaatselijke bisschop van Mostar de bevoegdheid ontnam om zelf nog verder te oordelen over de verschijningen. Ook is het geweten dat de voormalige Pauselijke nuntius van Oostenrijk, Mgr. Edmond Farhat, samen met een groep van 2.000 gelovigen naar Medjugorje ging, tijdens de maand oktober van 2009. Later bracht hij verslag uit over dit gebeuren aan kardinaal Ratzinger, die toen al tot Paus was verkozen. Hij voelde zich in zijn element bij het aanhoren van zijn ervaringen.

Een laatste woord over Mate Šego: hij voorspelde eveneens dat er op een dag een meer zou komen in Medjugorje, waar nu, tijdens de zomer de aarde zo droog is als kurk. En Mirjana Dragicevic staat bovendien volledig achter het verhaal van Mate.

Bron: Diverse

Vertaling: Chris De Bodt