Inleiding

De verschijingen van onze Lieve Vrouw te Anguera, aan Pedro Régis, komen de laatste tijd meer en meer in de belangstelling te staan, ook binnen de Katholieke Kerk. Deze rubriek zal geleidelijk aan steeds uitgebreider worden. Meer en meer boodschappen zullen worden vertaald.

Wat Anguera betreft wachten we, net als Medjugorje en Garabandal op een officieel standpunt. Tot dan moeten we het doen met de woorden van een voormalige bisschop, Don Silverio Albuquerque, die ooit als hoofd van het Aartsbisdom van Feira de Santana heeft verklaard: "Over de verschijningen die nu reeds een aantal jaren geschieden te Anguera, moet ik zeggen dat mijn houding, tot op heden, er een is van voorzichtigheid. Ik blijf wachten op de dingen die moeten komen en blijf ze van op afstand volgen. Ikzelf was nog niet aanwezig bij een verschijning, maar ik ken de familie heel goed, en ik heb reeds gepraat met een aantal leden van de familie, Pedro Régis, inbegrepen."

De verschijningen te Anguera begonnen op 29 september 1987 en duren, net als deze te Medjugorje, onvoorstelbaar lang. Nochtans is er een predecent in de geschiedenis: de verschijningen te Laus. Deze verschijningen hielden 54 jaar aan. Ze begonnen toen Benoite Rencurel 16 jaar oud was en bleven duren tot haar dood. Benoite Rencurel leefde van 1647 tot 1718. Critici, die zeggen dat de verschijningen te Medjugorje te lang duren om waar te kunnen zijn, weten nochtans maar al te goed dat Maria 54 jaar lang te Laus is verschenen en dat Laus de hoogste graad van erkenning geniet door Rome.

Pedro Régis

Tot aan de eerste verschijning

Voor de verschijningen in Anguera begonnen, had Pedro Regis te lijden onder aanvallen zonder enige medische verklaring en dit voor een periode van ongeveer 18 maanden. De verschillende artsen konden geen sluitende diagnose vaststellen. Hij onderging tal van neurologische en cardiologische onderzoeken. De artsen vertelden hem dat hij volkomen gezond was. Het was een tijd van grote nood voor zijn ouders en familie. Volgens zijn vaststelling voelde hij zich ziek tot flauwvallen toe, keerde enige tijd later terug tot bewustzijn maar zonder enig teken van ziekte.

Op 29 september 1987 ging Pedro Regis terug naar school waar hij een opleiding tot leerkracht volgde in Bonfim de Feira, in de buurt van Anguera. Toen hij uit de bus stapte, voor een klein schooltje in de buurt van zijn huis, voelde hij zich plots niet goed. Een vriend, Celestino Silva Santa Cruz die met hem meeliep, haastte zich naar Pedro’s familieleden om hulp te zoeken. Op dat moment, toen hij het gevoel kreeg flauw te vallen, zat Pedro Regis op de grond zonder in de gaten te hebben vlak bij een mierenhoop te zitten. Toen verscheen een jonge vrouw [hij dacht dat het een non uit de buurt was die recent uit Italië kwam te verhuizen] die ongeveer 20 jaar oud leek, gekleed in het wit met een witte sluier die haar gezicht bedekte. Hem benaderend sprak ze : "Ik zal je helpen. Ik zal je uit de mierenhoop halen." Met veel gemak nam zij hem bij z’n armen, tilde hem op en volgens Pedro, [aangezien hij zich met zijn benen niet in staat achtte te wandelen] nam Ze hem mee naar de inkomsthal van de kleine school die op ongeveer 300 meter van zijn huis gelegen was. Deze school bestaat nog steeds. Vanaf dat punt weet Pedro niet meer wat er gebeurde.

Enige tijd later arriveerden zijn familieleden die hem bewusteloos aantroffen. Toen hij opnieuw tot bewustzijn kwam, vroeg hij naar die jonge vrouw die hem geholpen had. Zij begrepen niet waar Pedro het over had. Ook Pedro begreep niet wat er gebeurd was. Een interessant gegeven is dat Pedro’s lichaam volledig bedekt was met mieren, maar dat hij geen enkele beet had opgelopen.

De eerste boodschap

Op 1 oktober 1987 was Pedro in gesprek met zijn zussen op hun slaapkamer toen een jonge vrouw aan hem verscheen. Hij herkende haar als de vrouw die hem een paar dagen eerder geholpen had. De jonge dame vroeg om de zussen de slaapkamer te doen verlaten. Ze sprak tot hem en gaf hem een boodschap, met de vraag om dit niet te onthullen tot Ze toestemming had gegeven. Ze vroeg hem iedere dag de rozenkrans te bidden en op zoek te gaan naar een priester. Pedro begon te beseffen dat het om een verschijning ging, maar betwijfelde of het niet gewoon zijn eigen verbeelding was.

Op 10 maart 1987, een maand gewijd aan Onze Lieve Vrouw van de Rozenkrans, was de familie samen met Pedro de rozenkrans aan het bidden. Opeens hoorde Pedro een vrouwelijke stem die van buiten het huis kwam. Hij vroeg een van zijn zussen om dit uit te zoeken. Toen ze terug kwam zei ze dat er niemand buiten was. Hij hoorde het een tweede keer. Een van zijn zussen ging opnieuw naar buiten, zonder resultaat. Hij hoorde het een derde keer en nu ging Pedro zelf naar buiten.

Niet ver van de veranda van het huis was een heuvel waar Pedro een intens licht zag dat hem dwong om naar de heuvel te lopen. Haastig ging hij er naar toe. Zijn familie was in de war en probeerde hem tegen te houden. Ze dachten dat hij zelfmoord wou plegen door zichzelf in het meertje naast de heuvel te werpen. Echter zijn zus, Valdeci, zag ook een licht op die plaats. Een andere zus, Iraci, die zich aan de kledij van Pedro vasthield, vroeg de familieleden om hem te laten gaan en vergezelde hem.

Bij aankomst op de heuvel was hij teleurgesteld daar het intense licht verdwenen was. Toen draaide hij zich om waarop plotseling de jonge vrouw verscheen die hij eerder had gezien, omgeven door een groot licht. Een vreemde kracht dwong hem voor haar neer te knielen. Toen stelde de jonge vrouw zich voor: "Wees niet bang. Ik ben de Moeder van Jezus. Ik ben hier omdat Ik je nodig heb om Mijn arme kinderen te helpen die Mijn hulp nodig hebben. ’ De jonge dame vertelde Pedro dat hij nu genezen was van de aanvallen. Ze vroeg hem om elke zaterdag naar die plaats terug te komen.

Op zaterdag, 10 oktober 1987, verscheen de Koningin van de Vrede, gaf hem een boodschap en vroeg de ziener om dit op te schrijven. Het is de eerste boodschap die Onze Lieve Vrouw aan het publiek gaf te Anguera.

Opmerking: alle boodschappen zullen geleidelijk aan worden vertaald.

Vertaling: Chris De Bodt