Bartholomeüs Holzhauser: 14 profetieën

	Download PDF Bartholomeüs Holzhauser: 14 profetieën Inleiding De Eerbiedwaardige Bartholomeus Holzhauser werd geboren te Laugna op 24 augustus 1613 en overleed te Bingen am Rheim, Duitsland op 20 mei 1658. Hij haalde zijn diploma theologie aan de universiteit van Ingolstadt. In 1639 werd hij priester gewijd. Hij was een wereldlijk priester, stichter van een religieuze gemeenschap en visionair. Barthelomäus Holzhauser maakt ook een opdeling van de geschiedenis in tijdperken. Hij ziet 7 tijdperken, die allemaal te situeren zijn binnen het 6e en laatste tijdperk van Augustinus. Hij maakt in zijn boek "Interpretatio Apocalypsis usque ad cap. XV, v. 5" een opdeling in de tijd vanaf de geboorte van Christus in zeven tijdvakken. Status seminativus : vanaf de geboorte van Christus tot en met paus Linus en keizer Nero Status irrigativus : de vervolging der christenen na paus Linus tot paus Sylvester Status illuminativus : vanaf paus Sylvester tot paus Leo III Status pacifitcus : vanaf paus Leo III tot paus Leo X Status afflictionis et purgativus : vanaf paus Leo X tot de grote koning en de heilige paus Status consolationis : vanaf de grote koning en de heilige paus tot de geboorte van de antichrist Status desolationis: vanaf de geboorte van de antichrist tot het einde van de wereld Volgens Holzhauser zitten we actueel in de vijfde tijd. De tekenen van de tijd doen vermoeden dat we op het einde van de vijfde tijd zitten, en de transitie naar de zesde tijd niet veraf is. Op vele punten bevestigen deze profetieën deze van de Extatische Non van Tours. De eerbiedwaardige Bartholomeüs Holzhauser verdeelt de geschiedenis van de Kerk in zeven perioden. De vijfde periode [waarover hij specifiek is], zal eindigen met de komst van de Grote Koning en de Heilige Paus, die beiden worden vernoemd in vele profetieën en ze zullen hand in hand worden. De Heilige Paus zal zeer vastberaden zijn, en zijn geestelijke richtlijnen zullen doeltreffend zijn, dankzij de tijdelijke macht van de Grote Koning, die zijn wereldse bondgenoot zal zijn en dat is precies zoals het moet zijn; de Staat moet onafhankelijk zijn maar tegelijkertijd gehoorzaam aan de Kerk. De jaren van toegeeflijkheid zullen worden afgesloten. Regels en voorschriften zullen niet langer worden overgelaten aan de "vrije wil" van de mensen, een ontaarde gedachte. De Grote Koning zal echter macht moeten aanwenden om tucht en geweld te herstellen. Een aantal opmerkingen zijn hier noodzakelijk. Bartholomeüs Holzhauser Het is waar dat een systeem dat enkel op macht is gebaseerd geen wezenlijke waarde heeft. De maatstaf van de kwaliteit ervan is niet de macht, maar de beginselen die het systeem bezielen. Wanneer de basisbeginselen vredig zijn, is gezag toegelaten. Het is echter eveneens zo dat het gebruik van geweld er nooit in slaagt om goede basisbeginselen op te leggen aan mensen de gehard zijn in hun misvattingen. Maar het bereikt iets: het belet in grote mate de vernietigende pogingen van zulke mensen en het beschermt de mensen grotendeels van hun misdadige invloeden. Heeft het Westen nu het hoogtepunt van de dwaasheid bereikt, dan is dit niet omdat de mensen over het algemeen in essentie slechter zijn dan in vroegere tijden [de menselijke aard wijzigt niet], maar dan is het omdat ze tot dwalingen zijn geleid [zoals het geloof dat men het recht heeft om alles te doen wat ons kan bevredigen] en dit door een minderheid van "intellectuelen" die het toegelaten is om vrijuit hun funeste ideeën te verspreiden. Deze "intellectuelen" die de Heilige Judas Thaddeüs hekelt als "mensen vol van trots, blijvende andersdenkenden, deskundig in bedrieglijke redeneringen, het verdraaien van de betekenis van woorden, zaaiers van tweestrijd, het belasteren van Heilige aangelegenheden," deze mensen eerbiedigen niets in hun ijverige pogingen om ten alle tijden respectabel en objectief te lijken, zodat zelfs onze Bisschoppen, de verdedigers van ons geloof, deze mensen niet openlijk durven te berispen wanneer ze openlijke verklaringen doen om hun dodelijke dwalingen te promoten. Na de notie dat het Concilie van Trente [1545-1563] een geschenk was van God om de Christenen bij te staan en bij te staan, gaat de Eerbiedwaardige B. Holzhauser verder met te zeggen dat er een ander Concilie zal plaatsvinden ten tijde van de Grote Koning, iets wat ook de Extatische Non van Tours zegt. Vreemd genoeg echter worden Vaticaan I en II nergens vernoemd. Waarom? Er zijn hiertoe meerdere redenen. Klaarblijkelijk kan de Holzhauser enkel de meest betekenisvolle gebeurtenissen van de vijfde periode vernoemen en Vaticaan kan op geen enkele wijze vergeleken worden met het Concilie van Trente. Het kondigde de Pauselijke onfeilbaarheid af, maar het werk was nog niet af. Vaticaan II was doelbewust opnieuw doctrinair, maar de nadruk lag op het pastorale, maar zelfs bij een "pastoraal" concilie is het onmogelijk om alle verwijzingen naar doctrinaire aangelegenheden te vermijden. Vaticaan II kwam uit deze moeilijkheden door vergelijken en dubbelzinnigheden. De deelnemers waren zo verdeeld over zoveel vitale kwesties, dat het niets anders kon of er kwam een Pauselijke tussenkomst. Het gevolg is dat Vaticaan II onbeduidend is. Pastoraal had het heel wat kunnen bereiken, maar het klimaat van toegeeflijkheid, twijfel, verlegenheid [wat zo kenmerkend is voor onze tijden] is amper ingesteld om krachtige richtlijnen op te leggen. Met andere woorden heeft Rome gefaald om een juiste opvulling op te leggen van de richtlijnen van het Concilie. Wat is afgedwongen is een aanfluiting van wat er werd beslist en het is opgelegd door een fors aantal geestelijken over de wereld en in het Vaticaan zelf, die de Kerk voortdurend ontwrichten. De liturgie is een opmerkelijke zaak: Vaticaan II liet een uitbreiding toe van de streektaal terwijl het anderzijds oplegde dat het Latijn behouden moest blijven. Er is werkelijk niets verkeerd aan de uitbreiding van de streektaal bij het voorlezen van het epistel en het evangelie, maar wanneer deze tolerantie resulteert in het volledig elimineren van het Latijn, wanneer het leidt tot het afstand nemen van de Gregoriaanse gezangen [die onafscheidelijk zijn van het Latijn] en tot het aanvaarden van handgeklap en het gitaarspel, dan is dit duidelijk in tegenstelling tot de bedoeling van Paus Johannes XXIII in zijn encycliek "Veterum Sapienta" over het behoud van het Latijn. Het resultaat is hier uiteraard voor iedereen merkbaar: verwarring binnen de Kerk, provocerende vernieuwingen, een tekort aan priesters en een sterke daling in het aantal roepingen, bekeringen enz. Het Tweede Vaticaanse Concilie heeft daarom indirect de crisis bespoedigd die reeds zo’n zestig jaar aan de gang was. Ver van zijnde een "vernieuwing," kenmerkt het daarentegen het komende einde van de "vijfde periode van de kerk," die wordt aangehaald door B. Holshauzer. Het is echter zeker niet de bedoeling om alle veranderingen van Vaticaan II te verwerpen. Doorheen de geschiedenis heeft de Kerk haar regels aangepast. De veranderingen die zijn teweeggebracht door St. Pius X, die nu wordt aanzien als een conservatief, kenden geen precedent. Conservatisme betekent geen immobilisme, integendeel, het houdt regelmatig onderzoek en hernieuwingen in. Dat is zo, omdat niet kan worden bewaard zonder enige vorm van handhaving en tegelijkertijd hernieuwing. De Kerk vormt daarop geen uitzondering. Klaarblijkelijk was er in onze wereld van vandaag vraag naar een bijwerking. Daarom is er absoluut geen sprake van een verwerping van alles, zonder voorwaarden. Het moet echter worden betreurd dat de verstanding herziening, die oorspronkelijk was bedoeld door Johannes XXIII, gelijk geworden is aan revolutie en dat de nodige veranderingen een voorwendsel zijn geworden voor een breuk met het verleden. Klaarblijkelijk, kan een Concilie dat er niet in slaagt om met vastberadenheid, en dit op een ogenblik waarin alle vastberadenheid sterk wordt uitgedaagd, haar pastorale beslissingen op te dringen, dan ook niet historisch als erg betekenisvol worden aanzien. En als we dit niet in inzien, dan is dit omdat we het breed historisch perspectief eveneens niet inzien: wij bevinden ons nog steeds in het post conciliair perspectief. Alles is nog te recent voor een correcte beoordeling. De Eerbiedwaardige Bartholomeüs Holshauzer ziet echter met een profetisch oog dit historisch perspectief en dit kan eventueel uitleggen waarom hij het tweede Vaticaanse Concilie niet heeft vernoemd. Hij voorzag correct driehonderd jaar geleden dat, in onze tijden, het herstel van een zekere Franse monarch volgens het huidige menselijke redeneren praktisch onmogelijk zou blijken en dit lijkt inderdaad onmogelijk. Maar, als we de wijze overwegen, op de manier waarop een handvol doctrinaire welgetrainde en vastbesloten Bolsjewieken de macht overnamen in Rusland in 1917, en als we overwegen dat er thans in Europa een gelijkaardig welgetrainde en vatbesloten gemeenschap van toegewijde Katholieken bestaan, die geen moeite besparen om het zaad van de hernieuwing rond te strooien, een concept van katholieke denkers en filosofen die thans nog ongekend zijn, juist zoals Karl Marx dit in 1850 was, maar niettemin bekwaam en kundig, dan heeft God reeds alles in gereedheid gebracht voor een wonderbaarlijke hernieuwing waar Hij de hand zal in hebben. Bartholomeüs Holzhauser [links] in gesprek met Aartsbisschop Philip Von Schönborn [midden] en Koning Karel II van Engeland [rechts] Profetie 1 De vijfde periode van de Kerk, die zowat rond 1520 zal beginnen, zal eindigen met de komst van de Heilige Paus en een machtige Koning, die "Hulp van God" zal worden genoemd, omdat hij alles [in Christus] zal herstellen. Profetie 2 De vijfde periode is er een van onheil, woestenij, vernedering en armoede voor de Kerk. Jezus Christus zal Zijn volk zuiveren met vreselijke oorlogen, hongersnoden, pestepidemieën en andere verschrikkelijke rampen. Ook de Latijnse Kerk zal worden beproefd en verzwakt door vele ketterijen. Het is een tijd van ontrouw, rampen en vernietiging. Er zullen weinig Christenen zijn die het zwaard, de pest en de hongersnoden zullen overleven. Naties zullen tegen naties vechten en zullen worden verwoest door bloederige meningsverschillen. Profetie 3 Tijdens deze periode zal de wijsheid van God de Kerk op diverse wijzen leiden: Door de Kerk zodanig te straffen opdat de rijken Haar niet volledig zouden vernietigen. Door het Concilie van Trente aan te voeren, dat als een licht in de duisternis zal schijnen, zodat vele christenen die het licht zullen zien zullen weten wat ze moeten geloven. Door de Heilige Ignatius en zijn gemeenschap tegenover Luther en andere ketters te plaatsen. Door het geloof, dat in bijna geheel Europa is geband, naar de verre landen te dragen. Profetie 4 Moeten we tijdens deze periode niet vrezen dat de Mohammedanen opnieuw zullen komen om hun duistere plannen tegen de Latijnse Kerk uit te voeren? Profetie 5 Tijdens deze periode zullen vele mensen misbruik maken van de vrijheid van het geweten, dat hen is verleend. Het is over zulke mensen dat Judas, de apostel, sprak toen hij zei: "Deze mensen zullen alles lasteren wat zij niet begrijpen en ze zullen immoreel zijn in alles wat ze weten, tot zo’n graad wat absurde beesten doen. Ze zullen zonder beperkingen tezamen feesten, zichzelf volproppen, mopperen en klagen en leven volgens hun lusten. Uit hun mond zal niet anders dan potsierlijke dingen komen en omwille van het gewin zullen ze bepaalde mensen aanbidden. Ze zullen tweedracht brengen, de wellustige mensen, zonder de kennis van de geest te hebben. Profetie 6 Tijdens deze ongelukkige periode, zal er een laksheid zijn in de goddelijke en de menselijke voorstelling. Tucht en gehoorzaamheid zullen lijden. De Heilige Canons zullen volledig worden veronachtzaamd en de clerus zal de wetten van de Kerk niet eerbiedigen. Iedereen zal worden afgeleid en tot het geloof gebracht om te doen wat hij aantrekkelijk vindt, overeenstemmend met de wijzen van het vlees. Profetie 7 Zij zullen de Christelijke eenvoud belachelijk maken en deze dwaasheid en onzin noemen, maar zullen de grootste achting hebben voor de ontwikkelde kennis en voor de vaardigheid waarmee de grondstellingen der wetten, de geboden van de zeden, de Heilige Canons en de religieuze dogma’s worden verduisterd door onzinnige vragen en uitgebreide argumenten. Als resultaat hiervan zal er geen enkel principe, hoe heilig, betrouwbaar, geloofwaardig, klassiek en zeker deze ook mogen zijn, vrij van censuur, kritiek, valse uitleg, verzwakking en begrenzing door de mensen blijven. Profetie 8 Dit zijn zondige tijden, een eeuw vol van rampen en gevaren. Overal heerst er dwaalleer en de volgelingen van deze dwaalleer zijn haast overal aan de macht. Bisschoppen, kloosteroversten en priesters zeggen dat ze hun plicht doen en dat ze opmerkzaam zijn en dat ze leven zoals ze hoeven te leven naar hun status in het leven. Op dezelfde wijze zoeken ze daarom allemaal excuses. Maar God zal een groot kwaad toelaten tegen Zijn Kerk: Ketters en despoten zullen plots en onverwachts komen. Ze zullen de Kerk binnendringen terwijl de Bisschoppen, Kloosteroversten en Priesters te slapen liggen. Ze zullen Italië binnendringen en Rome verwoest achterlaten. Ze zullen de Kerken afbranden en alles vernietigen. Profetie 9 De zesde periode van de Kerk zal aanvangen met de machtige Koning en de Heilige Paus, zoals hiervoor vermeld en dit zal zo blijven duren tot de openbaring van de antichrist. Tijdens deze periode zal God zijn hele Kerk troosten voor de kwellingen en de grote beproevingen die ze tijdens de vijfde periode heeft moeten ondergaan. Alle landen zullen Katholiek worden en er zullen roepingen komen zoals nooit voorheen en de mensen zullen enkel kijken naar het Koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid. De mensen zullen in vrede leven en dit zal worden toegestaan omdat de mensen vrede met God zullen willen sluiten. Zij zullen leven onder de bescherming van de grote Koning en zijn opvolgers. Profetie 10 Tijdens de vijfde periode zagen we niets dan rampen en verwoesting, de verdrukking van de Katholieken door verkondigers van de valse leer en despoten, terechtstellingen van Koningen en samenzweringen om republieken te stichten. Maar door de handen van de Almachtige God, zal er zo’n wonderbaarlijke verandering plaatsvinden tijdens de zesde periode zoals geen mens zich zal kunnen voorstellen. Profetie 11 De machtige Koning, die door God zal worden gezonden, zal elke republiek uitroeien. Hij zal alles onderwerpen aan zijn gezag en hij zal een vurig enthousiasme zenden over de ware Kerk van Christus. Het rijk van de Mohammedanen zal worden opgebroken en deze Koning zal zowel over het Westen als het Oosten heersen. Alle landen zullen God komen te vereren in het ware Katholieke en Roomse geloof. Er zullen vele heiligen en Doctors [van de Kerk] zijn op aarde. Vrede zal heersen over de hele aarde omdat God satan zal ketenen voor een aantal jaren tot de dagen van de Zoon van de Verdoemenis. Niemand zal erin kunnen slagen om het Woord van God te misbruiken, omdat er tijdens de zesde periode een oecumenische raad zal zijn die de grootste van alle raden zal zijn. Door Gods genade en door de macht van de Grote Koning, door de toestemming van de Heilige Paus en door de vereniging van de meest vrome prinsen, zal het atheïsme en elke dwaalleer worden gebannen van de aarde. De Raad zal de ware betekenis van de Heilige Schrift definiëren en dit zal door iedereen worden aanvaard en geloofd. Profetie 12 Nadat de ontreddering haar hoogtepunt heeft bereikt in Engeland zal ginds de vrede worden herteld en zal Engeland met heviger vuur dan ooit terugkeren tot de Katholieke leer. Profetie 13 Wanneer alles is verwoest door oorlog, wanneer Katholieken hard worden onderdrukt door verraderlijke en overdreven godsdienstijveraars en verkondigers van dwaalleren, wanneer de Kerk en haar dienaars worden ontzegd van hun rechten, wanneer koninkrijken zijn omvergeworpen en hun heersers zijn omgebracht, dan zal de hand van God een wonderbaarlijke verandering tewerkstellen, iets wat onmogelijk lijkt volgens het normale menselijke denken. Profetie 14 Er zal een dappere Koning opstaan, gezalfd door God. Hij zal Katholiek zijn en tegelijkertijd een afstammeling zijn van Lodewijk XIV en van een oude Duitse Keizerlijke familie, in ballingschap geboren. Hij zal oppermachtig regeren in wereldse aangelegenheden en de Paus zal oppermachtig regeren in geestelijke aangelegenheden. Vervolgingen zullen ophouden en gerechtigheid zal heersen en elke valse leer zal worden uitgeroeid. Zijn zeggenschap zal zich van het Oosten tot het Westen uitstrekken. Alle landen zullen God als hun Heer aanbidden, volgens de Katholieke leer. Er zullen vele wijze en geleerde mensen zijn. De mensen zullen houden van deze gerechtigheid en vrede zal heersen over de hele wereld, want de goddelijke macht zal satan ketenen voor vele jaren tot de komt van de Zoon des Verderfs. De Grote Koning zal de bijzondere hulp van God krijgen en zal niet te verslaan zijn. Vertaling: Chris De Bodt