Maandelijkse faxen van Zr. Emmanuel: jaar 2008 [juli-december]

	Download PDF Maandelijkse faxen van Zr. Emmanuel: jaar 2008 [juli-december] Juli 2008 Medjugorje, 15 juli 2008 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Op 2 juni kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenacolo. Na de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: "Lieve kinderen, ik wil u met een moederlijke liefde aansporen tot liefde voor de naaste. Moge mijn zoon de bron zijn van deze liefde. Hij, die alles met macht had kunnen doen, heeft gekozen voor de liefde en u zo een voorbeeld gegeven. Ook vandaag toont God u, door mij, zijn onuitsprekelijke goedheid. En gij allen, mijn kinderen, hebt de plicht deze te beantwoorden. Behandel de zielen, die ge ontmoet met dezelfde goedheid en edelmoedigheid. Moge uw liefde hen bekeren. Op die manier zullen mijn Zoon en zijn liefde in u verrijzen. Ik dank u." De Gospa voegde er aan toe: "Uw herders moeten in uw hart zijn en in uw gebeden." Laura op de Krizevac. Duizenden jongeren zullen de eerste week van augustus in Medjugorje samen stromen voor het jongerenfestival. Ze hebben onze gebeden erg nodig. Een van deze jongeren, Laura [uit Italië] heeft volgende mooie ervaring gehad bij een van de vorige festivals: "Mijn bekering vond plaats in 1999. Ik begon toen vastbesloten een diepe geestelijke weg. Niettemin bleef ik slaaf van een bepaalde zonde, die ik dikwijls bedreef, hoewel ik ze niet goed kon verdragen. Het was zeer frustrerend want deze zonde maakte als het ware deel van me uit, van mijn psychologie, en ik kon me er niet van weerhouden ze te bedrijven, zelfs wanneer ik, uit liefde tot de Heer, wanhopig trachtte ze te vermijden. Een priester gaf me de raad de werkelijkheid onder ogen te zien: het zou me bijna onmogelijk zijn er van te genezen. Ik zou deze zwakheid gans mijn leven moedig moeten dragen want dergelijke dingen waren te zeer verweven met mijn kwetsuren. Nu zou ik nog bezig zijn deze zonde te doen, als de Heer niet was tussenbeide gekomen met een bijzondere genade van inwendige genezing. Het wonder gebeurde het volgende jaar bij het jongerenfestival van 2000. Ik was er opzettelijk heen gegaan om deze zonde in de handen te leggen van Jezus en Maria en ook om een algemene biecht te spreken over gans mijn leven. Na lang te hebben gewacht kon ik eindelijk in de biechtstoel en toen ik er terug uit kwam was het juist 18.40 u. het uur van de verschijning. Toen ik dat merkte, werd ik overweldigd met een grote vreugde en onmiddellijk vroeg ik de H. Maagd me van deze zonde te bevrijden. Op 5 augustus besteeg ik de Krizevac om samen met mijn groep de Kruisweg te bidden. Volgens de aanwijzingen van de zieners is 5 augustus juist de verjaardag van de H. Maagd. Ik wilde haar dan ook een geschenk aanbieden en besloot barrevoets te gaan en te bidden voor haar intenties. En zoals steeds liet onze hemelse Moeder zich niet overtreffen in edelmoedigheid. Als antwoord op mijn mini geschenk, gaf ze me een onbetaalbaar geschenk, onmetelijk mooier dan mijn klein offer! Die dag genas ik van mijn vreselijke zonde! Het is nu verschillende jaren geleden, nooit heb ik nog deze zonde bedreven, ik ben bevrijd, de H. Maagd heeft me echt genezen!" "Dat toch mijn volk mij verstond" [Ps.81,14] Deze kreet van God in de psalmen weerklink nu meer dan ooit in deze wereld. En op 25 juni heeft de H. Maagd een typisch Bijbels woord gebruikt, dat we goed moeten begrijpen. Ze zei ; "Luister naar mijn boodschappen". Vergis u hierin niet! In de mond van een door de Bijbel doorknede vrouw is "luisteren" niet het horen van een of ander bericht op de radio of zich ontspannen met een CD op de oren. Om deze vraag van de H. Maagd beter te vatten en er aan te beantwoorden, zou ik hier een aspect willen belichten van wat het Hebreeuws woord "luisteren" betekent. Toen een schriftgeleerde Jezus ondervroeg over het belangrijkste gebod, was het eerste woord dat uit zijn mond kwam: "Luister Israël..." [Mc. 12.29] Zonder dit luisteren kunnen de andere geboden niet beleefd worden. In de Bijbelse geest en de context van Jezus, zijn meerdere werkelijkheden niet van mekaar te scheiden. Deze woorden gaan altijd samen: "luisteren" [Shama] - "bewaren" [shamar] of ézich herinneren." [zakhar] - "doen, in praktijk brengen" [assah], en men zou er "leven" kunnen aan toevoegen [hayah]. Voorbeelden: "Luister dan, Israël, en volbreng ze nauwgezet. Dan zult gij gelukkig zijn en talrijk worden in het land van melk en honing, dat Jahweh de God van uw vaderen u heeft beloofd." [Deut. 6,3] En ook dit woord van Mozes tot het volk: "Israël, luister naar de voorschriften en de bepalingen, die ik heden voor u afkondig. Leer die en volbreng ze nauwgezet" [Deut. 5,1] Of nog: "...want Jahweh, uw God zal u overvloedig zegenen ... als ge tenminste gehoor geeft aan wat Jahweh, uw God zegt, en al de geboden nauwgezet volbrengt die ik u heden opleg." [Deut.15,5] In het Evangelie is diegene, die het woord gehoord heeft, maar er niet naar handelt, als een man, die zijn huis op zand heeft gebouwd. [Lc. 6,49] Hij oogst een catastrofe! Men kan zeggen dat in het Hebreeuwse denken het woord "luisteren" bijna "gehoorzamen" betekent. Zo zegt men "shama be-qol Adonai" [Luisteren naar de stem van Adonai] om te zeggen "Gehoorzamen aan Adonai". Het is duidelijk dat de moeder van Jezus deze verzen en de macht van het echte luisteren kende. Daarom smeekt ze ons haar boodschappen ernstig te nemen en te beleven in deze wereld, die gestookt wordt met 1000 boodschappen, maar zo arm is aan wijsheid, te midden van een ontredderde en gekwelde generatie. Het is de kreet van een moeder, die merkt dat haar kind doof is, verstrooid, en dat de straat gaat oversteken waar er veel verkeer is en waar de auto’s aanstormen, die de lichten niet ziet en de elementaire regels van de veiligheid niet kent ... ze roept uit al haar macht om het te beschermen en het toe te laten in vrede te leven! Daarom heeft ze ons een dagelijkse dosis voorgeschreven toen ze zei:"Lieve kinderen, lees elke dag een van mijn boodschappen en beleef ze gedurende uw dag." Een boodschap per dag om te beluisteren en te beleven, dat is de echte remedie tegen de meeste van onze ziekten! Ik heb dat meermaals kunnen vaststellen. Luisteren dat is eerst en voor al zwijgen. Als God zegt: "Luister Israël...!" dan is dat ook een vriendelijke manier om te zeggen: "Zwijg eens, ik wil u wat zeggen!" Luisteren is die innerlijke stilte vinden en zijn eigen hart bewonen. Dat kan uren vragen! Maar de schade herstellen, als men niet geluisterd heeft, neemt veel meer tijd, soms jaren! Luisteren dat is het gefluister opvangen van Jezus, die tot onze ziel wil spreken en Hem toelaten ons te leiden op de weg, die naar de Hemel leidt, dat is: Zijn hand vastnemen en nooit meer alleen zijn. Luisteren is de Schepper toelaten onze inwendige eenheid te herstellen en ons te genezen van de ontwrichting, die ons op subtiele manier beangstigt. Men moet zich geweld aandoen opdat de oren iets zouden horen en de handen iets anders zouden doen! In de Talmud interpelleert een Rabijn zijn collega zo: "Hebben uw oren de woorden gehoord, die uit uw eigen mond komen?" Luisteren is doen wat men gehoord heeft. Als men dit gedaan heeft, dan kan men begrijpen waarom men gelijk had om dit te doen. Het Judaisme legt hier de nadruk op: men moet luisteren en doen om te kunnen begrijpen. Men moet binnentreden in de wijsheid van de Schrift. Dat is de juiste volgorde die de echte vrede geeft: Luisteren - In praktijk brengen - Kunnen begrijpen. En dan God dank zeggen! De priesterretraite was zeer genadevol. Op het einde waren er veel getuigenissen. Ik breng hier de aanmoediging van Pater Bennet: "5 mannen komen veel te laat aan in een Duitse luchthaven en ze dreigen hun vlucht te missen. Ze lopen als krankzinnigen en in hun haast stoot een van hen de mand om van een vrouw, die appels verkoopt. Alle appels vallen op de grond. Ze waren echter zo veel te laat dat ze verder liepen. Ze stelden zich tevreden met te roepen dat ze dat zouden herstellen en verdwenen. Toen ze aan de check-in balie aankwamen, kreeg degene, die de mand had omvergelopen wroeging en zei aan de anderen dat ze maar zonder hem moesten vertrekken. Hij zou wel de volgende vlucht nemen want hij wilde eerst de appels gaan oprapen en de schade aan de vrouw betalen. Hij vond deze terug voorover gebogen, stil, terwijl ze zo goed als het ging de appels opraapte, die erg beschadigd waren. Zonder acht op haar te slaan begon hij ook appels te rapen en verontschuldigde zich. Het viel hem echter op dat ze de appels op een zeer onhandige manier bijeenraapte. Hij had de rest van de appels opgeraapt, richtte zich op en gaf haar 20 Euro om de schade te vergoeden. Het was eerst dan dat hij recht in haar gelaat kon kijken. Tot zijn verbazing zag hij dat haar ogen overdekt waren met een grijze sluier. Deze vrouw was blind! Onze vriend bleef een eindje, stom verbaasd naar haar kijken, terwijl ze hem met een brede glimlach dankte. Hij verschuldigde zich nog eens en ging weg. Maar de vrouw riep hem: "Mijnheer, ik moet u iets vragen!" Dan, als in een confidentie, fluisterde ze: "Zijt gij Jezus?" Zo eindigde de priesterretraite, met de vraag van Pater Bennet aan de 200 aanwezige priesters: "En wij, priesters, zijn wij Jezus," Lieve Gospa, moeder van de priesters, moeder van de Hogepriester, zegen uw priesters! Help ieder van ons onszelf te offeren als levende hostie! Sr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2008 Augustus 2008 Medjugorje, 15 augustus 2008 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Op 2 augustus kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenacolo. Na de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: "Lieve kinderen, In mijn komst naar hier, midden onder u, toont zich de grootheid van God en een weg met God opent zich voor het eeuwig geluk. Voel u niet zwak, alleen of verlaten. Beklim de berg van het heil met het geloof, het gebed en de liefde. Moge de H. Mis, de meest verheven en de krachtigste daad van uw gebed, het middelpunt zijn van uw geestelijk leven. Geloof en bemin, mijn kinderen! Daarin zullen u ook diegenen helpen, die mijn Zoon heeft uitverkozen en geroepen. Aan u en aan hen in het bijzonder, geef ik mijn moederlijke zegen. Ik dank u." De jongeren ... gebombardeerd en onder het stortbad! Na het zeer mooie Festival van de Jeugd van de 1ste week van augustus, kan ik niet anders dan in bewondering staan. Inderdaad, welk een stortbad van genaden was dit voor de jongeren, die van overal gekomen waren. Als men naar het getuigenis van hun leven luistert, ziet men hoe ze op duizenden manieren gebombardeerd worden door beproevingen, die hun ouders niet kennen, toch niet in die mate. Ze worden belaagd door de alomtegenwoordige netten van het kwaad, die hen willen zwak houden, ontmoedigd, slaaf van vernietigende, soms zelfmoordende passies. En, aan de andere kant, de Moeder Gods, die niet ophoudt hen te roepen, hen op te richten, hen geestdrift in te pompen, hen DE weg bij uitstek aan te bieden door hen het echte doel van het leven op aarde en de echte vrede te tonen. Het is gewoon prachtig! Is ze hier niet alles begonnen met 6 pubers zonder cultuur, zwak en kwetsbaar? Waarom werden deze jongeren gekozen, hoewel er heilige volwassenen waren in het dorp? Nooit zal ik de woorden van Pater Jozo vergeten: "Moest ik de H. Maagd geweest zijn, dan zou ik nooit deze kinderen gekozen hebben!" Nochtans, de H. Maagd heeft hen gekozen. Ze zei: "Dat is Gods wil!" God heeft zijn eigen wegen! Tegen Jakov zei Gospa zelfs: "Ik kies niet noodzakelijk de besten!" We hebben dus alle kansen! Het was Gods wil dat deze 6 jongeren de stem zouden zijn van de Koningin van de Vrede in deze wereld zonder vrede. Welk een fantastische zending voor hen! Wat trekt de jongeren zo sterk aan in Medjugorje? Dat lijkt me heel duidelijk, de jongeren zijn eenvoudigweg uitgenodigd! Zulk een bijeenkomst van jongeren voor godsdienstige motieven kan door niemand bewerkt worden. Ze heeft plaats omdat de Hemel het zo besloten heeft, het is God die er zich mee belast. Moest er een menselijke truc bestaan om zoveel jongeren aan te trekken, dan zouden veel parochies deze al gebruikt hebben om hun jongeren terug naar God te brengen! Als ik op zending ga, ben ik getroffen te zien hoezeer het hart van Gospa voor de jongeren breekt. OP een dag, in een dorp ver weg in Polen, zeiden jongeren me met droefheid: "We zouden graag naar Medjugorje gaan, maar het is onmogelijk. Onze ouders hebben zelfs niet genoeg geld om onze studies te betalen!" Mijn hart begaf het bij deze woorden. Zoveel jongeren uit rijke landen zijn al meerdere keren gekomen, zonder enige geldzorg! Ik zei dus aan Gospa: "Regel het maar om ze uit te nodigen. Ge kunt me niet niet verhoren. Zult ge ze laten vallen, omdat hun ouders geen geld hebben? Ben je hun moeder niet? En onmiddellijk hoorde ik me zelf tot die jongeren zeggen: "Geen probleem! Het volstaat dat ge zo bidt tot uw hemelse Moeder: "Moeder, ge hebt al zoveel jongeren naar Medjugorje uitgenodigd. Waarom mij niet? Ben ik niet uw geliefd kind? Heb ook ik geen bekering nodig?" Ge zult zien wat er gebeurt! Ik wed dat we mekaar binnenkort daar terug ontmoeten! En werkelijk, de volgende zomer hield een groep jonge Polen me tegen aan de kerk: "Zuster, herkent ge ons nog?" Ik kon mijn ogen niet geloven, het waren de jongeren uit dat dorp! En elkeen had zijn eigen geschiedenis om te vertellen hoe hij aan het geld gekomen was! Veel jongeren, als ze in Medjugorje aankomen, vertrouwen ons toe: "Wat is er hier bijzonders? In mijn hart wist ik dat ik naar Medjugorje moest komen en ik ben dan ook onmiddellijk vetrokken, maar weet niet waarom ik hier ben, noch wat ik deze dagen moet doen." Het antwoord is klaar: "Als ge het niet weet, dan weet Gospa het! Ge zult later wel begrijpen, maak u geen zorgen!" Enkele voorbeelden: De H. Maagd is wezenlijk een moeder veel jongeren ervaren moederlijke liefde voor het eerst in Medjugorje! Velen hebben hun moeder niet thuis. En tegenover de kwetsuren, die tegenwoordig door de crisis in het moederschap veroorzaakt worden, is de moederlijke aanwezigheid van Gospa een bron van diepe genezing. Het is een levensbalsem voor hun hart. Ze geeft hen een gevoel van veiligheid, waar ze zo naar verlangen. Ze ervaren haar onfeilbare moederlijke tederheid en haar begrijpend hart. Sommige jongeren zeggen: "Ik wil deze plaats niet verlaten, hier heb ik het gevoel in de schoot van mijn moeder te zijn. Ik moet langer bij haar kunnen blijven. " Hun echte identiteit versterkt zich inderdaad door haar contact. Zoals een moeder, komt de H. Maagd elke dag. Dat ook is een bron van genezing! De trouw aan de ouderlijke verplichtingen is zeldzaam geworden. Als mensen boven de 50 het zonderling vinden dat de Moeder van God elke dag verschijnt, dan horen we deze klacht nooit bij jongeren! Door veel stress omgeven, hebben ze deze veiligheid nodig! Zoals een moeder komt de H. Maagd elke dag op hetzelfde uur. Deze regelmatige richtpunten helpen de jongeren in vrede te groeten. Als een moeder spreekt de H. Maagd op een eenvoudige manier en haar woorden komen uit het hart. Het is een familie! Vermits veel jongeren verstoken zijn van familieleven en familiale relaties, zijn de woorden van de H. Maagd als vuurtorens, die hen leiden, te midden een verwarrende wereld en overvloed aan informatie. Maria is hun verpleegster, ze verbindt hun wonden. De H. Maagd is een veeleisende opvoedster en jongeren verlangen naar iemand, die veeleisend is. Ze is met hen geen "weke moeder", ze maakt geen compromissen met het Evangelie, ze vreest niet hun harten te verliezen door streng te zijn, in tegenstelling met vele ouders. Zoals Johannes-Paulus II gelooft ze sterk in hen! Ze leert hen bewust worden hoe kostbaar hun leven is. Velen van hen zijn aan abortus ontsnapt en stellen het op prijs te ontdekken dat hun leven een zegen is! De H. Maagd zegt hen: "Dankt God, de Schepper, lieve kinderen, want Hij heeft u op zulk een wonderbare manier gemaakt!" verrast ontdekken ze hoe ze groot kunnen worden als ze het besluit nemen bij haar op school te gaan. Ze minimaliseert hun mogelijkheden niet en vreest niet hen de waarheid te tonen. Ze daagt ze uit te worden wat ze in waarheid zijn, en niet wat de wereld zou willen dat ze zijn. Ze geeft met hen blijk van durf door hen op te roepen tot heiligheid, die door velen aanvaard wordt. In een woord: ze voelen zich in Medjugorje thuis! Ze kunnen zich veroorloven zichzelf te zijn! De H. Maagd laat hen voelen dat Jezus niet op de eerste plaats een rechter is, maar een beminnend Hart, dat hen opwacht met zijn schatten. Maria is de Koningin van de Vrede en kinderen verlangen naar deze vrede, ze zijn de valse vrede en valse lichten beu. De H. Maagd helpt hen hun weg in de wereld te vinden en hun roeping. Ze geeft hen veel hoop voor hun toekomst! Steeds opnieuw nodigt Maria nieuwe kinderen bij haar uit en de jongeren krijgen de gelegenheid nieuwe vrienden te maken met anderen die hun geloof delen. Noemt Gospa Medjugorje niet:"De ontmoetingplaats voor de harten?" Bijzonder in Medjugorje is Maria de Toevlucht van de Zondaars. De jongeren kunnen er hun hart openen, bekennen wat ze gedaan hebben, zonder verworpen of geoordeeld te worden. Ze aanvaarden dan ook dat Jezus hen zuivert voor een nieuwe start. De H. Maagd laat hen ontdekken wat het betekent Katholiek te zijn en te behoren tot de wereldkerk. Ze ontdekken Katholieken uit Azië, Afrika, Australië, Europa, de beide Amerika’s en stellen dat op prijs! In 1982 gebeurde er een enig feit in de geschiedenis van de Kerk: de H. Maagd stichtte haar eigen gebedsgroep en ze koos daar jongeren voor. Ze vroeg hen bij haar op school te komen gedurende 4 jaar. Onze Hemelmoeder gaf hen zelfs een handvest: Hoe haar toebehoren en een heilige worden! Tegenwoordig kunnen jonge bedevaarders zich bij hen aansluiten en deelnemen aan de nachtelijke verschijningen op de berg. Daar voelen ze als het ware een moeder, die hen ongelofelijk nabij is.>/LI> Dit jaar waren er 400 priesters uit alle landen gekomen om de jongeren voor het festival te helpen. Ze hebben "overdag" en heel dikwijls ook "tijdens de nacht" gewerkt om te luisteren, de biecht te horen. Het was een mooie oogst! O, liefdevolle Moeder, zegen uw zwakste en meest kwetsbare kinderen! Ze worden gebombardeerd door het virus van de wereld, omhul ze in uw mantel en breng ze naar Jezus! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2008 September 2008 Medjugorje, 15 september 2008 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Op 2 september kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenacolo. Na de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Met mijn moederlijk hart nodig ik u allen, die hier vandaag rond mij verzameld zijt, uit tot liefde voor de naaste. Mijn kinderen, sta stil! Kijk naar Jezus, mijn Zoon, in de ogen van uw broeder. Als ge er vreugde in ziet, verheug u met hem. Als er droefheid te zien is in de ogen van uw broeder, verdrijf die met uw zachtheid en uw goedheid. Want zonder liefde zijt ge verloren. Alleen de liefde is doeltreffend, ze doet wonderen. De liefde zal u eenheid geven in mijn Zoon en de overwinning van mijn hart. Daarom, mijn kinderen, bemin!" Daarna nodigde de H. Maagd ons nogmaals uit te bidden voor onze herders. Gekwetst beeld! Het wit-marmeren Mariabeeld, dat op Podbrodo werd opgericht, werd op 29 augustus wild geschonden. Bij het aanbreken van de dag kregen de eerste getuigen een schok: De linker hand van de H. Maagd was verdwenen en het aangezicht was geschonden aan de neus. Zinloze haat! Wie kan het gemunt hebben op de H. Maagd, tenzij hij wiens kop ze met haar hiel verplettert. Maar, zoals dikwijls, heeft de Hemel dit kwaad reeds ten goede gekeerd. Deze daad heeft immers veel mensen geïnspireerd om onze Moeder gebeden tot eerherstel aan te bieden. Zo heeft de parochie van Grossetto in Italië gedurende 9 zaterdagen gebeden tot eerherstel georganiseerd. Laten we niet de laatste zijn om onze steun aan Gospa te tonen! De schade zal vlug hersteld zijn. Vooral omdat de hand teruggevonden werd in het struikgewas. Sommigen stellen voor deze hand verder weg te laten, omdat de H. Maagd ons reeds dikwijls op deze manier heeft uitgenodigd: "Lieve kinderen, wees gij mijn handen, uitgestrekt naar hen die de liefde van God nog niet kennen ..." Deze breuk herinnert er ons aan dat wij vandaag haar moederlijke handen zijn. Ze rekent op ieder van ons als op haar uitgelezen instrument om haar kinderen te bereiken, die het meest het allerbelangrijkste missen. De dood voor ogen! Ik kom terug van een prachtige zending in Spanje en Portugal. Het is duidelijk dat deze twee landen, die lange tijd van Medjugorje verwijderd bleven, zich er nu met ijver voor openen. Ik waardeerde bij voorbeeld het voorbeeld van deze industrieel die besloot de opbrengst van zijn werk te besteden aan de verspreiding van de Goddelijke Barmhartigheid en de werken over Medjugorje. Hij steunt financieel elk werk dat hij laat drukken, wat hem toelaat sommige boeken te verkopen aan prijzen, die onder de kostprijs liggen. Dank zij dit offer worden duizenden mensen geraakt, die niet zouden geraakt worden als ze de normale prijs hadden moeten betalen. Dit toont welk een invloed een enkel "kind van Medjugorje" kan hebben als hij zich ten dienste stelt van Jezus en Maria door concrete daden, waartoe hij in staat is. Ik zou niet verwonderd zijn in de Hemel te ontdekken dat dergelijke edelmoedigheid veel zielen de mogelijkheid gegeven heeft het heil te vinden! Dat is een voorbeeld dat inspirerend kan werken. Moest Maria dergelijke mensen vinden in ieder land, hoe vlug zou ze de wereld kunnen overspoelen met haar boodschappen Toen ik van deze zending terug kwam, brachten mijn zusters me per auto van Dubrovnik terug naar Medjugorje. Op een bepaald moment kwam een auto recht naar ons toe. Hij reeds met volle snelheid, volledig links. De chauffeur was in slaap gevallen, zijn hoofd hing naar beneden. Een botsing was niet te vermijden. Mijn zus claxonneerde en remde met volle macht. De man richtte plots zijn hoofd op en kon op het allerlaatste moment naar rechts uitwijken. Ons leven heeft aan een draadje gehangen! Enkele minuten tevoren hadden we een loflied gezongen ter ere van de H. Engelbewaarders en de H. Aartsengel Michaël. Ik denk dat ze ons gevrijwaard hebben van dit verschrikkelijk ongeluk. Het is een mooie aanmoediging om onze engelbewaarders in alle omstandigheden aan het werk te zetten. Ze kunnen immers krachtig werken, daar waar wij uit onszelf machteloos zijn! Veel mensen stellen ons vragen over Pater Tomislav Vlasic, ofm. Inderdaad, wegens zware theologische vergissingen, die totaal vreemd zijn aan Medjugorje, heeft Rome hem zijn bevoegdheden ontnomen. Na heel wat raadplegingen heeft de Kerk zo gehandeld om de gelovigen te beschermen tegen bepaalde afwijkingen. De media hebben echter hun eigen saus aan dit dossier toegevoegd en hebben zo voor heel wat verwarring gezorgd. We moeten steeds terugkeren naar ernstige bronnen. Zelfs als Pater Vlasic in het begin zeer nauw betrokken geweest is met de gebeurtenissen van Medjugorje en er heel goed werk heeft verricht, heeft hij later om belangrijke redenen de parochie moeten verlaten. Reeds meer dan 16 jaar woont hij in Italië. Wat er dus nu gebeurt, heeft geen betrekking op de parochie van Medjugorje, en veroordeelt deze nog minder. Gans de Kerk lijdt onder deze situatie en laten we dus, samen met Maria, in vrede blijven en in gebed om de overwinning van het Licht te bespoedigen, daar waar de vijand verwarring wil. Deze overwinning is zeker door God reeds voorbereid, we moeten ze enkel nog bekomen! Voor er een duidelijke tekst zal gepubliceerd worden tegen begin oktober, is iedereen uitgenodigd de dringende oproepen van de H. Maagd, langs Mirjana, te herlezen en te beleven: "Bidt voor uw priesters!" en "U moet uw herders in uw hart en in uw gebed dragen." De maand van de Rozenkrans: een geschenk voor Gospa! "Ik vraag de priesters en de kloosterlingen de Rozenkrans te bidden en de anderen te leren hem te bidden." [25.08.97]. "Het gebed in de familie is het middel om de wereld van vandaag te genezen." zegt de H. Maagd tot Ivan eind augustus aan het Blauwe Kruis. Wilt ge plezier doen aan de H. Maagd? Ge zijt zeker in de prijzen te vallen als ge de Rozenkrans hernieuwt in uw families, vooral nu oktober in aantocht is, de maand van de Rozenkrans! Voor sommigen veronderstelt de Rozenkrans beginnen bidden een stap in geloof. Maar niemand zal zich deze stap beklagen! Moeder Theresa en het gebed in familie: Moeder Theresa had een stem in de internationale gesprekken. In haar "Intieme geschriften" vinden we brieven , die zeer verhelderend zijn over het wapen, dat ze gebruikte om het kwade te overwinnen dat knaagt aan de families van vandaag. In wat we hier aanhalen beschrijft ze voor een bisschop een van haar visioenen: "Excellentie [...] Opnieuw deze immense menigte! Ik kon een smart en diepe pijnen zien op hun gezichten. Ik zat geknield naast de H. Maagd, die tegenover hen stond. Ik zag haar gelaat niet maar hoorde haar zeggen: "Draag zorg voor hen, ze zijn van mij. Breng ze naar Jezus, breng hen Jezus. Vrees niet. Leer hen de Rozenkrans te bidden, de rozenkrans in de familie, en alles zal goed gaan. Vrees niet, Jezus en ikzelf zullen bij u en uw kinderen zijn!" Vorig jaar, bij mijn zending in Indië, waren we uitgenodigd in een school, die gebouwd was aan de boord van de zee in het zuiden van het land, in Kerala. Daar deelden we met de leerlingen over de boodschappen van Medjugorje. Met vreugde vertelden de zusters, die deze school besturen, ons: "Hier bidden we elke dag de Rozenkrans met de leerlingen." U kan zich mijn verwondering voorstellen. Welke Europese school zou dat doen? Toen leidde een zuster ons naar het terras van de school en zei: "Kijk links en rechts!" Er was enkel de verlatenheid van een strand, geteisterd door de tsunami, die deze streek getroffen had. Toen zei de zuster ons: " Kijk, de school werd niet getroffen, ze bleef ongedeerd! Toen de tsunami bij ons aankwam, is het water blijven staan aan de eerste trede!" En de zuster voegde er aan toe met een glimlach, zo eigen aan zuivere harten: "Want bij ons, zuster, bidden we elke dag samen de Rozenkrans. De H. Maagd heeft ons beschermd!" O bewonderenswaardige Moeder, welk een geluk met U te leven en alles met U te delen! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2008 Oktober Medjugorje, 15 oktober 2008 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Op 2 oktober kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenacolo. Na de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Ik nodig u opnieuw uit tot geloof. Mijn moederlijk hart verlangt dat uw hart open zou zijn opdat mijn hart uw hart zou kunnen zeggen: "geloof!" Mijn kinderen, alleen het geloof zal u kracht geven in de moeilijkheden van het leven. Het zal uw ziel hernieuwen en wegen openen van hoop. Ik ben met u. Ik verzamel u rond mij omdat ik u wil helpen om uw naasten te helpen het geloof te ontdekken, de enige vreugde en het geluk van het leven. Ik dank u." Daarna nodigde de H. Maagd ons nogmaals uit te bidden voor de priesters, bijzonder in deze tijd, nu. God leeft! Toen ik nog studente was in Parijs tijdens de "revolutie van 68" had een student in grote letters op de muren van de Sorbonne geschreven: "God is dood! Nietzche". ’s Anderendaags was er door een andere student een andere zin aan toegevoegd, in even grote letters: "Nietzche is dood! God." Het is niet mogelijk in Medjugorje te leven, zonder met eigen ogen te zien hoezeer God levend is! Iemand die zich één dag zou willen bezig houden met het ondervragen van de bedevaarders aan het einde van hun bedevaart, zou al genoeg stof hebben om dank te zeggen voor veel wonderen! Zo heb ik onlangs nog, tussen vele gebeurtenissen, het verhaal kunnen waarderen van Zuster Andrea, uit de USA. Het is zowel een heel eenvoudig als een weinig alledaags verhaal: Mijn vriendin Mabel heeft een zuster religieuze, Andrea. Ze had haar in juni 2007 een reis naar Medjugorje aangeboden. Daar had Zr. Andrea me verteld hoe ze er van hield God te dienen langs liturgische muziek. Ze heeft belangrijke artistieke en pedagogische gaven. Bij haar terugkeer van de bedevaart ontmoet ze Mabel, die uitroept: "Andrea, wat is er bij u veranderd, er is iets ongewoons!" Andrea bekijkt haar, verwonderd. Dan denkt Mabel de verandering te hebben gevonden en vraagt: "Waar is uw bril?" Die draag ik niet meer, ik heb hem niet meer nodig! De laatste dag van haar bedevaart was Zr. Andrea in de kerk gaan zitten op een uur dat het niet druk was en bad er heel eenvoudig. Haar bril had ze afgenomen en op de bank gelegd. Ze droeg reeds een bril van haar veertiende jaar wegens een belangrijk astigmatisme, dat haar belette ver te zien. Sinds enkele jaren was haar gezicht nu aan het verminderen en ze had moeten kiezen voor drievoudige glazen, wat haar erg hinderde. Het verplichtte haar voordurend met het hoofd te bewegen als ze te gelijkertijd een partituur moest lezen en de muziek dirigeren. De problemen met haar ogen waren voor haar een handicap en een bron van zenuwvermoeienis. Die bepaalde dag richtte ze zich, eenvoudig als een kind, tot de H. Maagd en zei haar dat het echt goed zou zijn moest ze zulke bril niet meer nodig hebben. Zr. Andrea uitte niet echt een vraaggebed, nee, het was eerder een gedachte, die ze met haar Hemelse Moeder deelde, zonder meer, zoals twee vriendinnen die samen delen. Ze merkte niet onmiddellijk de verandering, enkel ’s avonds begreep ze dat ze de rest van de dag doorgebracht had zonder bril en perfect zag, zowel van verre als van dichtbij. Van dan af kon Zr. Andrea perfect haar partituren lezen, zelfs als ze heel klein gedrukt waren, en tegelijkertijd zonder problemen het koor leiden! Toen, na haar terugkeer uit Medjugorje, haar oogarts haar onderzocht, zei hij dat ze haar bril nog nodig had, want het astigmatisme was hetzelfde gebleven. Feit is echter dat Zr. Andrea nu reeds meer dan een jaar zeer goed ziet, astigmatisme of niet. Ze eindigde haar mooie getuigenis alzo: "Ik weet niet of het om een wonder of om een gunst gaat. Al wat ik weet is dat mijn leven heel wat gemakkelijker is als ik geen bril hoef te dragen! Het is werkelijk een mooi geschenk dat de H. Maagd me toegelaten heeft te ontvangen. Het is een priester! Weinigen kennen de wonderbare kleine Van, uit Vietnam, die als martelaar stierf in 1959 in een communistisch cachot. Hij was volledig gevormd in het mystieke leven eerst door de H. Thérèse van Lisieux [van 14 tot 17 jaar] daarna door Jezus en Maria zelf [van 17 jaar af]. Zijn proces tot zaligverklaring is in Rome begonnen. Vooraleer verder te gaan met deze paragraaf wil ik hier een van die prachtige dialogen aanhalen, die Van op de leeftijd van 17 had met de Heer Jezus: Van: Kleine Jezus, zeg me eens waarom ge zo de priesters bemint. Telkens ge van hen spreekt, zie ik dat ge voor hen het grootste respect toont. Jezus: Het is omdat de priesters werkelijk andere ikzelf’s zijn. Hun waardigheid gaat die van mijn Moeder te boven. De waardigheid van onze Moeder Maria heeft geen gelijke met deze van de priesters. Nochtans is mijn Moeder machtiger, omdat ze mijn moeder is. De priesters, omdat ze andere ikzelf’s zijn, zijn ook kinderen van Maria. In de hemel zal de ziel van een priester het voorwerp zijn van de verering van alle heiligen, onze Moeder Maria inbegrepen. 19.04.46, Gesprekken 478] Wat Pater Tomislav Vlasic aangaat, kunnen we vaststellen dat de schandaal-media, die Medjugorje wilden vermoorden langs de schorsing van een Franciscaan door Rome, een beetje gekalmeerd zijn. Inderdaad, het lot van Pater Vlasic verbinden met Medjugorje is een grove historische vergissing, die hen heel wat krediet heeft doen verliezen. Het interview van de provinciale overste in Mostar, Fra Ivan Sesar, heeft klaarheid gebracht in enkele essentiële punten van dit debat. Het is goed daar naar te verwijzen. Het is meer dan vanzelfsprekend dat rechtgeaarde harten, die de waarheid zoeken, gemerkt hebben dat er sinds 1987 geen enkel canoniek verband meer is tussen Pater Vlasic en de parochie van Medjugorje. Op dat moment begon de leer van Pater Vlasic weg te glijden. In de gemeenschap die hij toen stichtte met Agnes H. [uit Duitsland] en waarvan de zetel in de Abruzzen in Italië gelegen is, lijkt het of de Pater beetje bij beetje verblind is geraakt in zijn onderscheiding. Het was immers niet meer de herder, die het schaap leidde, maar het schaap de herder. De inwendige "locuties" die Agnes beweerde te krijgen werden voor hem een steen des aanstoots en, daar hij dit werk, ondanks het aandringen van zijn medebroeders, niet wilde opgeven, werd hij langzamerhand meegesleurd in de tragedie, die we nu meemaken. Het is belangrijk hier twee punten te verduidelijken die ons kunnen helpen om te begrijpen: Als een authentiek mystiek fenomeen zich voordoet in de Kerk is het klassiek dat de Boze onmiddellijk verwarring tracht te stichten om het te vernietigen. Zo floreren er een groot aantal valse mystici, zoals het het geval was in Lourdes, in Fatima of elders. Deze gevallen zijn beroemd. Medjugorje ontsnapt niet aan deze regelen dit is in zekeren zin bemoedigend! Anderzijds, als een gelovige inwendige "locuties" of andere fenomenen van dezelfde aard ontvangt, dan is het van kapitaal belang dat dit fenomeen onderscheiden wordt door een bekwaam gezagsdrager van de Kerk. Iemand kan immers in geen enkel geval tegelijkertijd diegene zijn, die ontvangt en die onderscheidt. Nog minder kan hij diegene zijn die oplegt wat hij ontvangt. Een derde moet dat voor hem doen en deze moet een voorzichtige afstand houden om niet het gevaar te lopen zich door de vijand te laten misleiden. Het is niet de boom die over de waarde van zijn vruchten oordeelt, maar de tuinman van de boom. Hier speelt de gehoorzaamheid een kapitale rol, zoals de nederigheid! Satan kan nooit een gehoorzame overwinnen. de wijsheid van de Kerk en van de Mystici hebben dat altijd onderwezen. In het geval dat ons nu bezig houdt is het de "locutioniste" die herder geworden was, de leider, en haar woorden kregen gezag boven de raadgevingen tot voorzichtigheid, die toen door de Franciscaanse oversten gegeven werden. Daar ligt de eerste fout, en deze is tegenwoordig zo courant! In gebedsgroepen, bijvoorbeeld, worden bepaalde boodschappen langs de persoon die ze krijgt tiranniek opgelegd als een niet te omzeilen openbaring voor de leden van de groep. En zonder het veiligheidsvangnet van de Kerk [Die men te vlug minder geïnspireerd waant dan zichzelf] moet men ook niet verwonderd zijn dat er allerhande ontsporingen volgen, onder andere op het gebied van de zeden. En men doet God dingen zeggen, die objectief tegenstrijdig zijn met het Evangelie. Wat Medjugorje aangaat, verre van veroordeeld te zijn, lijkt het er integendeel op dat zijn lot goed is langs de kant van Rome. Op 16 september, op hetzelfde moment dat de bovenvermelde mediahetze volop bezig was, leidde de ziener Ivan Dragicevic een gebedswake voor duizenden gelovigen in de grote St. Stefan-kathedraal te Wenen. Om 18.40 kreeg hij een verschijning zoals elke dag. Dat feit pleit voor zichzelf. Bovendien is het zeer waarschijnlijk dat Rome binnenkort werk maakt van de fameuze internationale commissie, die een nieuwe levensformule zou moeten uitwerken voor het heiligdom Medjugorje. Onlangs zei de provinciaal, Pater Ivan Sesar nog: "Wij zijn klaar om een nieuwe commissie voor Medjugorje te ontvangen." Voegen we de daad bij het woord. Ieder is vrij al dan niet te geloven dat Maria in Medjugorje verschijnt. Ook de zieners tonen op dat gebied een grote onthechting. "Ik zeg u dat ik zie, en gij zijt vrij daarvan te nemen wat gij wilt" antwoorden ze glimlachend aan hen die zeggen dat ze niet in de verschijningen geloven. Als echter een priester van Jezus geraakt wordt in zijn priesterlijk ambt ten gevolge een tekortkoming, dan mag niemand zich als niet betrokken beschouwen, nog minder zich hierom verheugen in deze tragedie. Een priester is in eeuwigheid priester, en zijn verwijdering uit het ambt is een diepe pijn voor Christus en voor gans zijn lichaam, waarvan wij ledematen zijn. Daarom, verre van verder op deze trieste geschiedenis in te gaan, zou ik hier een concrete en daadwerkelijke daad op het geestelijk vlak willen voorstellen. Vermits we op 24 november de achtjarige geboorte herdenken van Pater Slavko in de hemel, zouden we op 24 oktober een dertigdaagse van gebed kunnen beginnen voor Pater Slavko ter intentie van P. Vlasic en voor hen die hem volgen. Maar we zouden ons ook kunnen richten tot onze Franciscaanse heiligen, natuurlijk St. Franciscus, de H. Antonius van Padua, Pater Pio, de 30 martelaren van Siroki-Brijeg, enz... Zo zullen we actief meehelpen aan de genezing die de Heer steeds aan zijn kerk wil geven en aan haar voorkeursleden, die de priesters zijn en aan zijn zoon Tomislav Vlasic, onze broeder. Een dertigdaagse van wat? Ieder kan kiezen, maar we zouden ons kunnen verenigen in een gemeenschappelijke beslissing: Elke dag een spontaan gebed richten van uit het hart tot deze Franciscaanse heiligen aan de H. Maagd minstens één tientje van ons rozenhoedje aanbieden. Op het gebied van offer: Laten we minstens één mis opdragen en zo minstens één priester helpen, die arm is of in moeilijkheden. O.L.Vrouw heeft tot Mirjana gezegd voor ieder van ons: "De priesters hebben geen nood aan uw oordeel, maar aan uw gebed, uw liefde en uw hulp!" De priesters zijn ook mensen en het is tegenwoordig moeilijk voor een priester om trouw te blijven. "Mogen uw herders in uw hart zijn en in uw gebed". O Gij, Moeder van de Hogepriester en van alle priesters, spreek met ons ten beste voor de heiligheid van de priesters en geef ons veel heilige priesters! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2008 November 2008 Medjugorje, 15 november 2008 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Op 2 november kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenacolo. Na de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Vandaag roep ik u op tot een totale eenheid met God. Uw lichaam is op aarde, maar voor uw ziel vraag ik u dat ze vaker in Gods nabijheid zou zijn. Dat kunt ge bereiken door gebed, het gebed met een open hart. Zo zult ge God danken voor de onmetelijke goedheid die Hij u door mij betoont en, met een oprecht hart, zult ge de plicht krijgen de zielen die ge ontmoet met dezelfde goedheid te behandelen. Dank u, mijn kinderen." O.L.Vrouw voegde er aan toe: "Met mijn hart bid ik tot God om sterkte en liefde voor uw herders om u daarin te helpen en te leiden. De president. Ik wens dat de Amerikanen niet nagelaten hebben om voor het leven te kiezen. We moeten veel bidden voor onze leiders en onze naties. Het is niet bij toeval dat O.L.Vrouw enkele dagen geleden zei: "Lieve kinderen, ik roep u op een bijzondere wijze op te bidden voor mijn intenties, zo dat ge, door uw gebeden het plan van satan zoudt stoppen voor deze wereld, die zich elke dag meer van God verwijdert..." Uit de Bijbel en doorheen de menselijke geschiedenis hebben we geleerd dat de zegen van God rust op een land dat zijn Woord volgt en Hem op de eerste plaats wil zetten. We weten ook dat een volk dat zijn Woord en zijn geboden negeert, niet kan gezegend zijn. We bidden dat de US niet langer aanstalten zou maken Gods plaats in te nemen bij de beslissing over wie al dan niet mag leven, of om gruwelen goed noemen, of om kinderen beschouwen als een "straf". Moge de US niet langer Satans plan steunen door perverse wetten te promoten. Moge het integendeel zich zijn mooie oorsprong in God herinneren en er voor zorgen Hem te behagen. In één woord: overleven! Het is inderdaad een zaak van leven en dood. "Ik neem heden hemel en aarde tot getuigen tegen u. Leven of dood houd ik u voor, zegen en vloek. Kies dan het leven, dan zult gij met uw nakomelingen het leven bezitten..." [Deut.30.19] Ik zou optimistischer willen zijn tegenover mijn Amerikaanse lezers, maar wil niet hypocriet zijn. De situatie is zo dat als wij, als Katholieken, de richtlijnen niet volgen van de Koningin van de Vrede [Het Evangelie, uit de mond van een moeder] naast wat Jezus leerde in het Evangelie, dan zal ons huis niet lang overeind blijven. De winden en stormen zullen het vernielen. Zei Jezus ons niet in het nieuwe testament wat er gebeurt met mensen , die de boodschap wel gehoord hebben maar er niet naar leven? Laten we ons de boodschap herinneren van O.L.Vrouw op 25 januari 1997, die ook vandaag actueel is: "Lieve kinderen! Ik nodig u uit na te denken over uw toekomst. Ge zijt bezig een nieuwe wereld op te bouwen zonder God, enkel op uw eigen krachten. Het is daarom dat ge onvoldaan zijt en zonder vreugde in uw hart. Deze tijd is mijn tijd en daarom, lieve kinderen, nodig ik u nogmaals uit te bidden. Als ge eenheid vindt met God, dan zult ge honger krijgen naar het Woord van God en uw hart, lieve kinderen, zal overstromen van vreugde. Ge zult getuigen zijn van Gods liefde, waar ge ook bent. Ik zegen u en ik herhaal u dat ik bij u ben om u te helpen. Dank u dat ge aan mijn oproep gehoor gegeven hebt." De mogelijkheden van de Heiligen voor de US is enorm. Dierbare lezer, beslis vandaag om die heilige te zijn! Ge zult dan meer macht hebben om uw land te redden dan een bom kan doen om het te vernielen. Alstublieft, zoek de zegen van God voor uw dierbaar vaderland door al zijn geboden met liefde te beleven! De Heiligen. Ik hou van de maand november: het is een mooie maand omdat we met de heiligen beginnen. Ze zijn voor ons zulk een inspiratie, een bron van zoveel vreugde! We krijgen ook bijzondere genaden als we bidden voor onze overledenen en beleven deze maand op een bijzondere manier, onze ogen gericht op de Hemel en onze hemelse bestemming. Mirjana zei tot een groep bedevaarders dat, als O.L.Vrouw zegt: "Uw lichaam is op aarde, maar voor uw ziel vraag ik u dat ze vaker in Gods nabijheid zou zijn.", dan bedoelt ze dat we, elk moment van ons leven op aarde, er naar moeten streven om aan God te denken en dichter tot Hem te naderen. Alleen zo, als het uur komt om de aarde te verlaten, voelen we diepe vrede, is er geen rust, geen vrees, omdat de overgang enkel de voortzetting is van de houding, die we reeds op aarde aangenomen hadden. Johannes-Paulus II heeft de gelovigen hartstochtig gevraagd terug te keren naar de heiligen, in het bijzonder tot de grote mystici van de Kerk. Ikzelf heb zoveel levens zien veranderen, zoveel inwendige genezingen zien gebeuren bij mensen die, bij voorbeeld, gewoon de "Geschiedenis van een ziel" door de kleine H.Thérésia of de "Bestijging van de Carmel" door de H. Johannes van het Kruis, gelezen hadden. Zo heb ik een vriendin, die, toen zij 25 was, in haar slaapkamer niet kon ophouden met wenen bij het lezen van "Dialogen" van de H. Catharina van Sienna. Door het lezen van dat boek nam ze afstand van de zonde, veranderde haar leven en werd een zeer gelukkige vrouw. Heiligen zijn stevig. Zonder twijfel zijn ze onze beste leermeesters op onze weg naar de heiligheid! Tegenwoordig vraagt O.L.Vrouw onze families ook "de levens van de heiligen te lezen". Dit zal op een prachtige manier de leegte genezen, die kinderen voelen als het er op aan komt hun geloof te beleven. Als ze geen begeesterend voorbeeld vinden, zullen ze de neiging hebben de Kerk te verlaten, bijzonder in een wereld waar ze allerhande pop stars hebben, maar heel weinig voorbeelden om hun interesse op te wekken in geestelijke zaken. De cultuur van de dood is niet automatisch! Mijn vrienden uit Noord Frankrijk, al jaren Medjugorje bedevaarders, vertelden me over hun dochter Audrey. Ze was zeven maand zwanger voor haar 3de kind toen ze naar haar gynaecoloog ging. Bij de echografie leek alles normaal maar toen ze thuis kwam kreeg ze een telefoon: "De dokter wil u onmiddellijk terug zien!" Bevend keerde ze terug naar het ziekenhuis. "Bij het herbekijken van uw opname, lijkt er een probleem te zijn. De foetus heeft ongewoon korte ledematen. Het ware goed een nieuw onderzoek te doen om dwerggroei uit te sluiten." De bom was zonder enige tact geworpen. Er werd een nieuwe afspraak gemaakt binnen 10dagen bij een andere dokter. Welk een angst voor moeder en kind! Het tweede onderzoek leidde tot dezelfde diagnose. De 2 dokters overlegden met nog een derde en besloten tot een vruchtwaterpunctie, omdat ze nu trisomie [Mongolisme] vreesden. Audrey, die zich tot dusver sterk gehouden had, begon nu haar moed te verliezen. Gebedsgroepen rondom haar kwamen in actie. [Hoe goed is het door broers en zusters omringd te zijn!] De punctie gebeurde in een steriele omgeving in afwezigheid van de vader. Audrey vertelde dat er een gespannen en onmenselijke atmosfeer hing. Het resultaat van de punctie toonde dat alle chromosomen normaal waren en Audrey beviel van een mooi jongetje op 2 juli om 10.30 u ’s avonds. [Tijdens de aanbidding in Medjugorje, waar de ouders aan het bidden waren, smekend om hulp.] De gynaecoloog reageerde geschokt:"Mevrouw het is niet normaal dat dit kind normaal is!" Was dit een eigenaardige vergissing of iets anders? We zullen het nooit weten! Alleen weet ik dat dergelijke vergissingen vaak gebeuren. Verschillende van mijn vrienden hebben een normale baby ondanks het feit dat men hen abortus had aangeraden omwille van een abnormaliteit. De ouders van Audrey zijn naar Lourdes gegaan om Jezus en Maria te danken. Hoewel ze geen wrok koesteren tegenover de dokters, verafschuwen ze de cultuur van de dood, die de maatschappij zo bang maakt om een abnormaal of een minder perfect kind te hebben. Moge de Heer de dokters zegenen opdat ze het leven zouden beschermen en respecteren! Moge God sereniteit geven aan de moeders, die een baby verwachten! Moge Hij sterkte geven en moed aan ouders, die een gehandicapt kind verwachten, moge deze ouders gesteund worden door de medische wereld en de regering! 30 jaar geleden! Ik spreek hier gewoonlijk niet over mijn privaat leven, maar nu ga ik de gewoonte even breken. Op 18 november zal ik immers de 30e verjaardag vieren van mijn eeuwige geloften in de gemeenschap van de Zaligsprekingen [1978] tegenover Mgr. Coffy, toen aartsbisschop van Albi, later Kardinaal in Marseille. Ik zal naar Lourdes gaan om O.L.Vrouw te danken. Het was immers in de grot van Massabielle dat ze de roeping bevestigde, die ik in mijn hart gekregen had. Ook dank ik allen die voor mij bidden en gebeden hebben. Ik ben er me wel van bewust dat het dank zij hun liefdevolle steun is, dat ik in staat was gedurende al deze jaren vol te houden! Wat zeggen over de Bruidegom Jezus, met wie ik huwde over 30 jaar? Hij is de allerbeste! Ik had er niet het minste idee van waarheen Hij me zou leiden of op welk pad Hij me zou brengen, maar ik wist Wie ik volgde, met Wie ik dag na dag zou wonen, en dat was het enige dat voor mij belang had. Toen Hij me riep, voelde ik me zo vrij Hem "ja" of "nee" te antwoorden! Nu krimp ik ineen bij de gedachte dat ik "nee" had kunnen zeggen! Welk een vreugde geeft het om de genade gekregen te hebben om Hem "ja" te zeggen! Hoewel ik Hem dikwijls ontgoocheld heb, heeft Hij me nooit ontgoocheld. Zijn barmhartigheid heeft me steeds gered! Met Hem is het leven nooit saai, Hij is het leven zelf en vindt de weg om alles, zelfs het kwaad in het goede te keren .Ik sta in bewondering voor de schoonheid en de grootheid van zijn plannen, plannen, die Hij me zorgvuldig verborgen gehouden had, toen Hij me riep. Moge Hij gezegend zijn, Hij die is: De Weg, de Waarheid en het Leven! Ik zou hier al diegenen willen bemoedigen, die nog steeds bang zijn zich in het avontuur van het "ja" te werpen, wat ook de roeping moge zijn, die ze ontvangen hebben. Ge weet niet wat ge mist. Wees eerder bang de prachtige gave die Jezus u aanbiedt te missen. Antwoord Hem vandaag nog en hou u vast aan Hem als aan een persoon, wat er ook moge gebeuren. Ik beloof het u, ge zult er geen spijt van hebben! We hebben enkel dit leven... Liefste Gospa, alstublieft, wees niet ontmoedigd over ons! Ga verder ons te helpen om goed te zijn, help ons, onvermoeid, tot we goed zijn! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2008 December 2008 Medjugorje, 15 december 2008 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Op 2 december kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenacolo. Na de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: "Lieve kinderen. In deze tijd van blijde verwachting heeft God u uitverkozen, u, die klein zijt, om zijn grote plannen te verwezenlijken. Mijn kinderen, wees nederig! Doorheen uw nederigheid zal God, door zijn wijsheid, van uw zielen een uitverkozen woning maken. Gij zult ze door uw goede werken verlichten en zo, met een open hart, zult ge, in gans zijn overvloedige liefde, de geboorte van mijn Zoon verwelkomen. Dank u, mijn kinderen." Ik verwacht het Kindje Jezus! Pater Svetozar [van de parochie Medjugorje], vertelde ons deze recente en veel betekenende gebeurtenis. Bij het bezoek aan een kledingzaak in de USA zag hij een massa T-shirts met afbeeldingen van duivels en monsters of met teksten als "Naar de hel met satan". Met zijn gebruikelijke zachtheid, vroeg hij om andere T-shirts te zien: Ik zoek een T-shirt met de afbeelding van Jezus", zei hij aan de verkoper. Nee, mijnheer, dat hebben we niet! U hebt er dan misschien een met de naam van Jezus? Nee, die hebben we evenmin! [Hij begon zenuwachtig te worden]. Dan hebt u misschien een T-shirt met het woord "Vrede" of "Schoonheid"? De pater bleef heel kalm. Nee, mijnheer, dat hebben we niet, niets van dat! En bovendien, we hebben werk, ga, vertrek!! En de verkoper zette hem buiten. Kerstmis nadert en het Kindje Jezus riskeert hetzelfde lot te ondergaan, misschien zelfs in onze eigen familie! De overgrote meerderheid van de mensen beseft niet dat Diegene, van wie we de verjaardag vieren, Jezus Christus is. Om er zeker van te zijn Christus uit onze samenleving te verbannen, is het woord Kerstmis op vele van onze kalenders vervangen door "wintervakantie" of andere lamentabele commerciële benamingen. Het is aan ons het Kind Jezus te verwelkomen! In plaats van Hem te zeggen: "Verdwijn, ik heb werk!" zullen we Hem integendeel de grootste, de mooiste, de meest geheime plaats geven in ons hart en ons leven! Gedurende de dagen, die ons nog van Kerstmis scheiden, laten we Hem krachtig roepen, laten we Hem opeisen met het geweld van de heiligen, opdat Hij in ons hart zou komen geboren worden en er een warm en liefdevol verblijf zou mogen vinden. Hij is niet veeleisend, Hij is zo klein en zo discreet! Hij zal in slaap vallen en we zullen verwonderd zijn van de vrede die dit slapend kleintje uitstraalt. Zijn goddelijke vrede zal onze angsten en onze wrok verbranden, ze zal de tederheid laten ontluiken, die geneest en de vreugde die de kracht geeft om te overwinnen. Door ons zal het Godskind de schaduwen doen wijken en eveneens kunnen binnendringen in de harten van de mensen uit onze omgeving, die dorst hebben naar Hem, zonder het te weten. In Luxemburg is het Kindje Jezus, "De prins van het leven," bedreigd! Bij de berichten, die ons van overal bereiken, is er dat over de hulp bij zelfmoord [Het grote gevaar voor de jongeren in crisis] en de euthanasie. Op 1 december heeft de Groot-Hertog Henri van Luxemburg aangekondigd dat hij geen enkele wet zal ondertekenen, die euthanasie toelaat. Een wetsvoorstel dat euthanasie en hulp bij zelfdoding wil toelaten, moet immers, ondanks veel tegenstand, door het parlement behandeld worden. Om de Groot-Hertog echter schaakmat te zetten, heeft de regering de grondwet veranderd om hem de macht te ontnemen de wet te weigeren. Door deze moedige houding ten voordele van het leven, treedt de Groot-Hertog in de voetstappen van Koning Boudewijn van België bij de goedkeuring van de abortuswet. Laten we hem steunen met onze twee belangrijkste wapens: het gebed en de vasten! Mijn kinderen, die honger hebben! Magnus is de gelukkige vader van een kroostrijk gezin en erg verbonden met Medjugorje. In 1992 stichtte hij een hulporganisatie voor oorlogsslachtoffers. Dit apostolaat, gesteund door de kleine gemeenschap van Craig Lodge in Schotland en door Medjugorje, breidde sterk uit en leverde voedingsmiddelen en hulp vooral in Bosnië en Kroatië, Roemenië, Zuid-Amerika... In 2002 stichtten ze "Mary’s meals" [Maaltijden van Maria]. Het doel is dagelijks een maaltijd te geven aan kinderen, die zo arm zijn en zo uitgehongerd, dat ze niet naar school kunnen gaan. De maaltijd wordt hen precies in de school gegeven of op een andere vormingsplaats. Dat verplicht de kinderen er naartoe te gaan. Zo krijgen ze, naast het voedsel, ook wat vorming en kunnen ze ontsnappen aan de armoede. De wonderen van de Voorzienigheid zijn niet meer te tellen bij "Mary’s meals", die nu dagelijks 350.000 kinderen voedt. Dat is het werk van Maria! In 2006 gebeurde er iets bijzonders. Magnus sprak in Medjugorje met Anka, een lokale gids. Door een verblijf in Haïti was deze sterk onder de indruk van de grote hongersnood, vooral bij de kinderen. Ze vroeg Magnus een "Mary’s meals" te organiseren in Haïti. "We zouden dat graag doen, antwoordde hij, maar op dit moment hebben we niet genoeg middelen. Laten we er samen voor bidden, en zien wat er komt." Terug in Schotland, vond Magnus een kostbare email: "Een Amerikaanse priester had over Mary’s meals" gehoord en, sterk onder de indruk, legde hij uit dat hij een Stichting had, die arme kinderen in Haïti wilde helpen. Overtuigd dat "Mary’s meals" het meest geschikte werk zou zijn voor Haïti, beloofde hij alles betalen en nodigde Magnus uit tot een ontmoeting met de mensen van zijn Stichting. Magnus ging er heen en men beloofde een dagelijkse maaltijd te financieren voor 5.000 kinderen! Terwijl hij aan de mensen van deze Stichting aan het vertellen was over de wondere providentiële geschiedenis van "Mary’s meals" stipte Magnus aan dat het werk op Haïti begonnen was juist op de dag van het overlijden van Moeder Teresa. Toen viel het hem op dat dit bij het gezelschap een hevige emotie opriep. Later vroeg hij hen om de reden van deze emotie en ze vertelden hem: "Al het geld dat we gegeven hebben, komt van één enkele weldoenster, een zeer rijke Canadese dame. Ze had deze gift gegeven omdat ze enkele jaren geleden een droom had, die haar erg had aangegrepen. Moeder Tesera was haar in die droom verschenen en smeekte: "Help mijn kinderen in Haïti, die sterven van honger". Deze dame was zo geraakt door die droom, dat ze er bij ons sterk op aandrong om iets te doen. Het is dank zij haar dat we deze financiële hulp kunnen geven. En zo is onze eerste tussenkomst voor de kinderen van Haïti. "Mary’s meals" is de eerste vrucht van deze droom. "Wat ge voor de minste van de mijnen gedaan hebt, dat hebt ge voor Mij gedaan." zei Jezus, het arme Kindje uit de kribbe van Bethlehem. Lieve Gospa, wat is uw geheim? Wat zegde u tot het Kindje Jezus, toen u het nog in u droeg? Wat hebt u Hem toegefluisterd toen u Hem in uw armen drukte en verwarmde met uw tederheid? Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2008