Maandelijkse faxen van Zr. Emmanuel: jaar 2007 [juli-december]

	Download PDF Maandelijkse faxen van Zr. Emmanuel: jaar 2007 [juli-december] Juli 2007 Medjugorje, 15 juli 2007 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zij Jezus en Maria! Verschijning van de 2de. Mirjana kreeg op 2 juli haar maandelijkse verschijning in het Cenakel. Aan het eind van de verschijning gaf ze ons deze boodschap door: "Lieve kinderen, in de grote liefde van God kom ik vandaag om u te leiden op de weg van de nederigheid en de zachtheid. De eerste stap op deze weg is de Biecht. Verwerp uw trots en zet u op de knieën voor mijn Zoon. Begrijpt, kinderen dat ge niets hebt en niets kunt. Het enige dat ge hebt en dat ge bezit is de zonde. Zuivert u en aanvaardt de zachtheid en de nederigheid. Mijn Zoon had kunnen overwinnen door kracht, maar Hij heeft de zachtheid, de nederigheid en de liefde verkozen. Volgt mijn Zoon en geeft me de hand, opdat we samen de berg zouden bestijgen en de overwinning behalen. Dank u!" Nogmaals sprak O.L.Vrouw over de belangrijkheid van de priesters en hun zegen. Volgens Mirjana zinspeelt de uitdrukking "de berg bestijgen" niet op de heuvel van de verschijningen, maar op de geestelijke berg. Hoe een bedevaart beter beleven? [Vervolg van 15 mei]. Deze zomer stromen de bedevaarders toe in Medjugorje. Daarom wil ik hier enkele raadgevingen voorstellen om het beste voordeel te halen uit een bedevaart.   Wees sober als ge uw koffer klaar maakt. Veel bedevaarders komen zo zwaar beladen met materiële dingen hier in Medjugorje aan, dat ze ook in hun hart zwaar zijn. Een bedevaart is een gelegenheid om een zekere onthechting en een zekere armoede te beleven. Dit is zo voordelig voor de ziel! De onthechting laat de ziel toe volledig open te staan voor de genade. Denkt aan Jezus en de H. Familie, die driemaal per jaar te voet naar Jeruzalem gingen! Ze waren met weinig tevreden en ondervonden zo een grote innerlijke vrijheid. "Opent uw hart!" is de boodschap die Maria voortdurend geeft aan de bedevaarders in Medjugorje. Weest edelmoedig tegenover God, laat hem veranderen wat er in u moet veranderd worden, zonder beperkingen. De bedevaart is immers een bevoorrechte tijd, een gunstige gelegenheid om Hem in uw ziel te laten werken. Hij zal het echter doen in de mate van de openheid die gij Hem biedt, in volle vrijheid. Vermijd ten allen prijze naar tekenen en wonderen te zoeken. Wie daar naar zoeken hebben niet het juiste doel voor ogen. Ze lopen het risico ontgoocheld te worden. In Medjugoje gebeuren de wonderen immers in de harten. Ze lopen het gevaar de genaden voorbij te lopen, die de H. Maagd voor hen heeft voorbehouden en zullen vertrekken met een leeg hart. Verheug u er in om in de groep nieuwe vrienden te maken, nieuwe broers en zusters in de Heer. Dikwijls zijn de nieuwe contacten, die de Heer in een bedevaart schept belangrijk voor de toekomst. Terug thuis, zullen deze nieuwe vrienden u helpen om de boodschappen te beleven. Ge zult zo een nieuwe geestelijke steun hebben. Veel gebedsgroepjes en liefdadigheidswerkjes ontstaan uit een gemeenschappelijke bedevaart naar Medjugorje. 600 priesters in Medjugorje! De internationale retraite voor de priesters vond begin juli plaats. Echter niet, zoals voorzien, met Pater Raniero Cantalamessa [predicant van het Vatikaan]. Begin juni heeft de Bisschop van Mostar immers aan de Franciscanen laten weten dat hij hen de toelating niet gaf voor deze predikant. Gelukkig heeft een uitmuntende predikant uit Zagreb, Pater Tomislav Ivančić, Pater Cantalamessa kunnen vervangen en de 600 priesters van uit de ganse wereld hebben kunnen genieten van een vruchtbare retraite. P. Cantalamessa, spijtig om deze tegenslag, heeft het ter harte genomen om enkele woorden te schrijven aan de priesters, die verwachtten hem te vinden voor de retraite. Te meer, omdat een zeker aantal van hen zich juist hadden ingeschreven omwille van zijn grote faam als predikant. Deze brief werd aan alle aanwezige priesters gegeven en daar hij niet vertrouwelijk was, hebben enkele priesters hem aan ons gegeven. Welke diepe nederigheid komt er uit te voorschijn! In deze brief herkent men het hart van een echte zoon van Maria, want hij illustreert op een prachtige manier de boodschap [hierboven] die de H.Maagd op 2 juli, in het begin van de retraite gaf. Het is alsof de H. Maagd haar apostel kwam ondersteunen en bevestigen dat de echte geestelijke overwinning in deze droevige conflictsituatie voor de Kerk, gelegen is in de zachtheid en de nederigheid. "Mijn Zoon had kunnen overwinnen door kracht, Hij koos echter de zachtheid, de nederigheid en de liefde. Volgt mijn Zoon ..." Ziehier de brief: "Dierbare broeders. Tot mijn groot spijt zal ik niet bij u kunnen zijn om het Woord van God te delen. Ik denk echter dat het onze plicht is, de mijne, zoals de uwe, in de huidige omstandigheden een getuigenis te geven van onze serene gehoorzaamheid aan de wil van God en van de Kerk, in de zekerheid van door zo te handelen, te doen wat het meest aan de Heer en aan Maria aangenaam is. De H.Geest heeft niet een bepaalde persoon nodig, en nog minder de ondergetekende. Hij kan, met onze nederige onderdanigheid, onnoemelijk meer verrichten dan met honderden geestelijke oefeningen. Ik hoop dat deze oefeningen zonder mij zullen kunnen doorgaan en dat geen enkele priester zijn komst zal annuleren ten gevolge de noodzakelijke vervanging. Ik ben er zeker van dat de Heer en Maria van iedereen begrip, respect en gebeden verwacht, vooral voor de vertegenwoordigers van de plaatselijke Kerk. In dat geval ben ik er zeker van dat dit de vruchtbaarste kerkelijke vernieuwing zal betekenen in een leven. Ik zal aanwezig zijn in mijn gebed, voor allen de zalving en de vrede van de H.Geest afsmekend. Genegen groeten." Pater Cantalamessa Een getuigenis heeft me getroffen. Een Franssprekende priester, die voor de 1ste keer naar Medjugorje gekomen was, vertelde dat een man plots in zijn biechtstoel aankwam. Hij was een beetje verloren omdat hij, zo vertelde hij aan de priester, in Frankrijk was en zonder aanwijsbare oorzaak een kracht voelde die bij hem aandrong om naar Medjugorje te gaan. Hij wist amper waar het was en nog minder wat hij daar moest gaan doen. Daar hij aan de aandrang niet kon weerstaan, nam hij de auto en begon te rijden. Hij deed de reis non-stop, meer dan een dag om in Medjugorje te geraken. Daar zag hij deze biechtstoel en, steeds door dezelfde kracht bewogen, ging hij er binnen zonder te weten waarom. De priester gaf hem de opmerking dat hij in dat geval wel kon biechten. Hij aanvaardde. Hij had geen biecht meer gesproken sinds zijn jeugd! De priester vertelde dat hij een lange en goede biecht sprak, in verwondering van wat hem overkwam! Zulke inwendige aandrang is in Medjugorje niet zeldzaam. De personen, die hier aankomen zonder te weten waarom ze hier komen, mogen gerust zijn: de Gospa, zij weet het! De macht van de tong. Een vrouw ging te biechten bij een woestijnvader. Ze beleed dat ze iemand belasterd had. Wegens haar oprecht berouw gaf de priester haar de absolutie, maar voor ze weg ging gaf hij haar de volgende penitentie: Ze moest een kip kopen, deze op de marktplaats van het dorp pluimen en terug bij hem komen. De vrouw volbrengt gewetensvol haar penitentie en gaat terug naar de priester. "Wat moet ik nu doen met deze kip? Ga terug naar de markt en verzamel weer alle pluimen," zegt hij. "Onmogelijk," roept de vrouw uit, "alle pluimen zijn gaan vliegen, de wind heeft ze over alle hoeken van de horizon verspreid." Dat is waar. Nu begrijpt ge wat laster veroorzaakt. Laster verspreidt zich vlugger en verder dan de pluimen! De veroordelingen en verwarring, die hij in de harten veroorzaakt zijn onherstelbaar! Jezus gaf ons een gouden regel: Als uw broeder gezondigd heeft, wijs hem dan onder vier ogen terecht ... [Mt. 18.15] Door eenvoudigweg de broeder te gaan opzoeken valt meestal de "soufflé", die men zich heeft ingebeeld, in, en de vrede komt terug. Zelfs als er zonde is [dan is dit kwaadsprekerij], hebben we, in plaats van kritiek te uiten, nog een ander middel om het Rijk der Hemelen te laten vooruit gaan! Medelijden geneest een ziek hart zekerder dan een veroordeling en het gebed bekeert de zondaar met meer zekerheid dan een aanklacht! Ook deze maand spreekt de Gospa ons over de Biecht als een onontbeerlijke stap om met haar en haar Zoon Jezus op stap te gaan. Zoals God, komt ze onze natuurlijke neiging om in de zonde te berusten, tegenwerken om ons naar de heiligheid te trekken. Gelukkig dat ze ons tegenwerkt. De controle over onze tong is een buitengewone oefening. Laten we 24 uur nemen, waarin we al onze woorden onderzoeken: Hoeveel werden er nutteloos gesproken of hebben de liefde gekwetst? Hoeveel hebben de naaste beschadigd? Hoeveel hebben de H. Geest in ons bedroefd? Als het goed is, in de Biecht, in het bijzonder het een of ander punt van het Evangelie te onderzoeken, nemen we dan deze van onze tong. Zoals "de mond overloopt van waar het hart van vol is", kunnen we onze slechte woorden vervangen door lofprijzingen voor God en oprechte zegeningen uitspreken over onze naaste! Lieve Gospa, elk van uw woorden is een beetje Hemel, die over ons stroomt! Help ons de Hemel te kiezen en niet de middelmatigheid! Dank u! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2007 September 2007 Medjugorje, 2 september 2007 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Op 2 augustus had Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenakel. Na afloop gaf ze de volgende boodschap door: "Lieve kinderen, ik kijk vandaag in uw hart en terwijl ik er in kijk, krimpt mijn hart ineen van pijn. Ik verwacht van u een onvoorwaardelijke en zuivere liefde tegenover God. Ge zult weten dat ge op de goede weg zijt als uw lichaam hier op aarde is maar uw ziel steeds in God. Door deze zuivere en onvoorwaardelijke liefde zult ge mijn Zoon zien in iedere persoon. Ge zult de eenheid in God ervaren. Ik, als moeder zal gelukkig zijn want ik zal uw harten één weten en heilig. Mijn kinderen, ik zal uw heil hebben. Ik dank u!" In het begin van de verschijning heeft de H. Maagd aan Mirjana zaken getoond, die ons te wachten staan als er geen heiligheid is in ons hart, noch broederlijke gemeenschap in Christus. "Dat was in het geheel niet mooi" verduidelijkte Mirjana. "Gospa heeft ons gevraagd te bidden voor onze herders, want, zegt ze, zonder hen is er geen eenheid." Op 2 september gaf Mirjana volgende boodschap na de verschijning: "Lieve kinderen, heb geen vrees in deze tijd van Gods tekenen, want ik ben bij u. De grote liefde van God zendt me om u naar het heil te leiden. Geef me uw eenvoudige harten, gezuiverd door vasten en gebed. Alléén in de eenvoud van uw hart is het heil. Ik zal met u zijn en zal u leiden. Dank!" Benedictus XVI met vakantie Onlangs is er iets ontroerends gebeurd in verband met Medjugorje en de H. Vader. Zelfs al lijkt het op het eerste gezicht van minder belang, toch heeft het ons bemoedigd. Op 21 juli, tijdens zijn vakantie in Lorenzo di Cardone, is Benedictus XVI de rozenkrans gaan bidden in een eenvoudige boskapel, voor een beeld van de H. Maagd van Medjugorje. Diep ingekeerd is hij een goed uur voor dit beeld gebleven in tegenwoordigheid van zijn secretaris. Het was een zeer aangrijpend moment, zoals men op de site van "Radio Vatican" kon lezen. Natuurlijk heeft dit gebeuren de eerste pagina gehaald in de kranten van Bosnië en de getrouwen van Medjugorje hebben het uitvoerig besproken. De persoonlijkheid van Benedictus XVI is te goed gekend om te menen dat hij dit bij toeval of lichtzinnig gedaan heeft, vooral na de ontgoocheling veroorzaakt door de gemiste retraite van Pater Cantalamessa. De Paus wist ook dat er foto’s zouden verspreid worden. Een knipoogje dat deugd doet! Deze "fax" komt wel heel wat te laat. Verontschuldig me! Ik ben vorige maand op het onverwacht moeten vertrekken naar het buitenland en heb hem niet tijdig kunnen verzenden. Verandering in de parochie In vervanging van Pater Ivan Sesar hebben we een andere priester gekregen als pastoor van de parochie. Het is Pater Petar Vlasic. Opgelet, het is niet Pater Petar Ljubicic, die op heden in Duitsland is en die aangeduid is om de geheimen, die Mirjana gekregen heeft, te zijner tijd aan de wereld bekend te maken. Pater Petar Vlasic is ouder en is sinds 2000 als onderpastoor belast met het kerkje van de "Barmhartige Jezus" in het gehucht Surmanci. Pater Ljubo is eind augustus uit Medjugorje vertrokken naar Zagreb. Wij zullen hem erg missen. Gelukkig zal hij, als God het wil, van tijd tot tijd terugkomen naar Medjugorje voor belangrijke gebeurtenissen. Het is de Heer, die voor iedereen zijn plan heeft, zowel voor deze parochie als voor de wereld. En wij hebben vertrouwen in Hem. In Rome zal de zienster met het hart, Jelena Vasilj-Valente het geluk hebben eind oktober haar 4de kindje te verwelkomen. Shma Israel! Luister Israël! In de Bijbel lezen we dat God soms tweemaal de naam van iemand uitspreekt om hem te roepen. "Abram, Abram!" of " Samuel, Samuel!". Jezus deed hetzelfde toen hij riep "Simon, Simon!" of "Marthe, Marthe!" Er bestaan hiervoor verschillende interpretaties, maar één bepaalde spreekt ons vandaag bijzonder aan: De eerste maal dat God de naam zegt is om de aandacht te wekken van hem die geroepen is en die bijgevolg zijn oor te luisteren legt. De tweede keer is om hem de tijd te geven zijn hart te openen en toe te laten dat de boodschap in hem doordringt, want zo concentreert zijn aandacht zich volledig op de stem. "Zich concentreren op de stem" om in zich gans haar inhoud, gans haar schat, op te nemen. Dat is het juist, wat de H. Maagd ons wil laten beleven in Medjugorje en wat we nog zo weinig of zo slecht beleven. Om de zo bijzondere genade van deze tijd te beleven en de tekens er van te verstaan, nodigt de H. Maagd ons uit om "neer te knielen in de stilte van ons hart" [25.05.2001] Zonder deze stilte is er geen gemeenschap met God mogelijk. Zonder deze stilte, kan de eenheid van hart niet ontstaan, omdat ons vermogen om te ontvangen belemmerd is. Enkele dagen geleden zag ik op Krizevac groepen, die niet ophielden te babbelen tussen de staties. Iedereen zei wat hem in het hoofd kwam, kwestie van zich uit te drukken. Lawaai kan wel degelijk geruststellend lijken en geeft een zekere menselijke warmte weer. Aan de voet van de berg was de vreugde echter niet van de partij, ze hadden alles verkorven. Alles zeggen wat er ons door het hoofd schiet, is als zich schuilen onder een zonnescherm om te beletten dat het stortbad van genaden ons zou bereiken. De genaden worden aangeboden, stromen volop neer, maar ze slippen weg en ontsnappen ons. Dan blijven we leeg en alleen en om er de dodelijke verveling niet van te voelen, spreken we nog luider! Het is de escalatie van de leegte en van de angst voor de leegte, terwijl we geschapen zijn voor de volheid van de liefde! Jezus zei aan Zuster Faustina dat een praatzieke ziel geen enkele kans heeft om zijn stem te horen. Welnu, Jezus spreekt tot ieder hart! Jezus zendt ons Zijn moeder in Medjugorje om tot ons te spreken, en niet alléén door haar boodschappen. Ze verwacht ons op de bergen van Medjugorje, tussen de wijngaarden, op de kleine paadjes van rode aarde die zich doorheen de vallei kronkelen, op de banken aan de kerk. Ze zegt ons en herhaalt dat we ons hart zouden openen opdat zij het grondig zou kunnen bewerken en veranderen. We weten allemaal hoe belangrijk de stem van de moeder is voor het kind om het gerust te stellen en evenwichtig te laten ontwikkelen. Zoals iedere moeder droomt Maria er van dicht te naderen bij ons hart, er haar liefde in te fluisteren en het met allerhande geschenken te vullen. In de stille ingetogenheid werkt ze met een verbazende kracht. Maar niet in het lawaai! Waarom heeft Maria in Nazaret Gods plan met haar in zijn volheid kunnen beleven? Omdat ze ingetogen was en er elk detail van kon opvangen. Ze koesterde en genoot van elke minuut van deze geheime communicatie. Haar hart was gericht op de fluistering van de ziel, op deze geheimzinnige uitwisseling met haar God. Fluistering die in het diepste van onszelf zingt , maar die, omwille van het lawaai van de wereldse bekommernissen, door te weinig mensen wordt opgevangen. De verantwoordelijken van bedevaarten hebben een prachtige rol. Met enkele woorden kunnen ze immers de bedevaart van hen die ze begeleiden, veranderen. In plaats van een kleine godsdienstige uitstap en een fotojacht, kunnen ze van de bedevaart iets prachtigs maken en aan hun pelgrims de vonk overbrengen , die ze zal open stellen voor nog grotere genaden. Dikwijls volstaat een voldoende uitleg en natuurlijk hun voorbeeld. Een van de zieners zei me dat Gospa hen in de jaren 80 deze boodschap gegeven had: " Aan hen die de bergen beklimmen en afdalen in stilte [Krizevac en Podbrdo] geef ik bijzondere zegen." Vicka heeft me dit bevestigd en ze voegde er, met het gezond verstand dat we van haar kennen, aan toe "Natuurlijk dat men in stilte moet blijven! Als ge de berg op gaat dan is het om te bidden! Als ge wilt praten, dan kunt ge dat beneden doen, waarom daarvoor op de berg gaan?" We kunnen dat uitbreiden tot de parochies: Als ge wilt praten, dan zijn er vele plaatsen waar ge dat kunt doen. Als ge naar de Mis gaat, dan is het om uw God te ontmoeten in de intimiteit van uw hart. De Gospa zegt ons: "Blijf bij Jezus in de stilte van uw hart, opdat Hij u zou veranderen en omvormen door zijn Liefde." Lieve Gospa, deel ons uw inwendige blik mee opdat we ons leven in zijn volheid zouden kunnen beleven, zoals u en met u! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2007 Oktober 2007 Medjugorje, 15 oktober 2007 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijb Jezus en Maria! Op 2 oktober had Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het cenakel. Aan het eind van de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen, ik roep u op om me met een open hart en vol vertrouwen,te vergezellen in de zending, die God me heeft toevertrouwd. De weg waarop ik u leid, door Gods wil, is moeilijk maar standvastig [hij vraagt continuïteit], en op het einde zullen we ons allemaal in God verheugen. Ondertussen, mijn kinderen, hou niet op om te bidden voor de gave van het geloof. Alleen door het geloof zal het Woord van God licht zijn in de duisternis, die u wil omhullen. Heb geen schrik, ik ben met u. Ik dank u" Mirjana voegde er nog het volgende aan toe: "Aan het eind van de verschijning, terwijl de Hemel open ging, zag ik een intens en sterk licht en de H. Maagd trad door dit licht binnen in de Hemel." De natuurwetten opheffen? Na een spectaculaire bekering in Medjugorje, 10 jaar geleden, begeleidt Luiggi groepen uit Italië, die zich vormen zonder enige publiciteit. In juni van dit jaar, terwijl Medjugorje, omwille van de verjaardag, overweldigd is door een massa mensen, kondigt een van zijn bedevaarders, 28 jaar, hem van in het begin aan dat ze gekomen is om in Medjugorje te sterven, in de armen van Gospa. Haar leven heeft geen zin en haar familie is een ramp. Luiggi probeert niet te stresseren en zet wachten uit om haar zonder onderbreken in het oog te houden en stelt zichzelf op als wachter op de muren van het smeekgebed. De laatste dag is Laura niet te vinden voor de maaltijd voor het vertrek. Luiggi stormt naar haar kamer en vind er de twee wachten, die vruchteloos trachten haar naar de groep te krijgen. Het is duidelijk dat ze een slecht plan broedt. Ook Luiggi tracht haar te overhalen, maar als een bliksemschicht vliegt Laura naar het open venster om zich in de diepte te storten. Luiggi hoort diep in hem: "Ik moet haar redden", maar het bed en nog enkele meters scheiden hem van haar. Maar met dezelfde flits, vliegt hij naar het venster om haar te grijpen en lukt er in haar bij het middel te nemen. Gezien de afstand is het voor hem onbegrijpelijk dat hij bij haar geraakt is. De snelheid en het gewicht van het meisje sleuren hen beiden de diepte in. Luiggi voelt zich, samen met haar vallen. Het meisje is immers groot en de helft van haar lichaam is reeds naar de diepte. Hij laat haar echter niet los want hij is vast besloten deze stem in hem te volgen die hem steeds zegt "ik moet haar redden." Het is dan, dat, zonder te begrijpen hoe, hij plots terug voor het venster staat en het meisje, wel en gezond, staande aan zijn zij. De twee getuigen zijn daar, totaal verbijsterd! De wetten van de zwaartekracht en de snelheid hebben niet gewerkt! Sinds de bekering van Luiggi bidden hij en zijn vrouw en beleven de boodschappen van de H. Maagd naar hun beste vermogen. "Door vasten en gebed, zegt ze, kunt ge oorlogen doen eindigen en kunt ge de natuurwetten opheffen." Dit is gebeurd op de 26e verjaardag. Hoe zou Gospa in staat geweest zijn dit meisje in deze vreugde volle dagen te laten verloren gaan, terwijl ze haar dienaar meesleepte in haar val? Luiggi beefde nog terwijl hij me zijn verhaal, 3 maanden later, vertelde en hij voegde er aan toe: "Ik heb zelf de kracht mogen ervaren van vasten en gebed, mijn vertrouwen in Maria is als een pijl omhoog geschoten! Ah, moesten de mensen weten wat ze verliezen als ze de boodschappen miskennen!" Luiggi is een eenvoudige tegelzetter, theologie is niet zijn sterke kant, maar men moest hem horen praten over Gospa! Hoeveel wonderen, hoeveel mirakelen wil ze niet ook voor ons bewerken, als we haar met een kinderlijk hart dagelijks ons "Ja" geven. Een kind is hen geboren! De zienster-met-het-hart Jelena Vasilj-Valente, echtgenote van Massimiliano, heeft het geluk gekend deze maand haar 4de kindje ter wereld te brengen. Het is een kleine Bernadette en ze stelt het goed! Dank U, Heer voor het wonder van het leven! Een mirakel-plant in het hartje van China? Bernadette, een nieuw leven dat opborrelt voor de vreugde van haar ouders. Laura een wanhopig meisje dat zich tracht te doden... Twee gebeurtenissen naast mekaar elke dag in onze wereld! En Gospa, die ons spreekt over " duisternis, die ons wil omhullen" weer een andere gebeurtenis, die we niet mogen negeren zonder het risico te lopen zelf door dezelfde duisternis te worden omhuld. Deze boodschap is van groot belang. Opdat de kleine Bernadette nooit wanhoop zou kennen, opdat Laura Haar Schepper zou dank zeggen voor de gave van het leven, opdat ieder van ons zou leven als een kind van het licht, plaatst onze Hemelse Moeder nog haar wapens en haar remedies in onze handen. Meer dan ooit bidden om de gave van het geloof, zich laten doordringen door Gods woord als een licht op ons pad, trouw de vasten beleven, de sacramenten, God de eerste plaats geven in ons leven, dat is de weg van de echte vrede, die ze ons toont, de weg van de Hemel. Moest ik vernemen dat er in het hartje van China een wonderbare plant bestaat, die de vrede van het hart kan geven aan mijn aan drugs verslaafde zoon, dan neem ik vandaag nog een ticket voor China en ik haast me er heen, zonder naar de prijs te kijken. Als men me verteld dat er in de diepte van de oceaan een wier bestaat dat mijn man kan genezen van zijn neerslachtigheid, dan verzet ik hemel en aarde om ze te bemachtigen. Wel, we hebben 1000 maal beter dan dat: de belofte van de echte vrede en vreugde op aarde, de eenheid van harten, van echte liefde zonder vervaldatum, kortom van het immense geluk waarvoor we geschapen zijn en waarvan het gemis ons ziek maakt. Waarom het ogenblik uitstellen om in de leer te gaan bij Maria en gebruik te maken van dit aanbod uit de Hemel, gratis, binnen handbereik, doorzichtig en steeds efficiënt? Of wachten we er op dat deze duisternis slaagt in haar opzet ons te vernietigen,zodat we , door haar gekweld, eindelijk onze ogen zouden richten naar Hem die de enige is die ons kan redden? Lieve Gospa, dank u dat u op zulke bijzondere manier bij ons blijft in deze tijd van verschijningen! Help ons ook bij U te zijn! In uw aanwezigheid, lieve Koningin van de Vrede, vervliegt elke vrees! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2007 PS: Nieuws van Vicka: Op dit moment is de zienster nog niet opnieuw komen getuigen op haar "trap" aan het blauwe huis. De behandeling voor haar rug vordert, maar traag. Laten we bidden opdat we vlug deze schitterende getuige van de H. Maagd zouden mogen terugzien, die door niemand kan vervangen worden! November 2007 Medjugorje, 15 november 2007 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Op 2 november kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenakel. Daarna gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen, vandaag nodig ik u uit uw harten te openen voor de H. Geest. Laat Hem toe u om te vormen. Mijn kinderen, God is het onmetelijk goede en daarom, als moeder, smeek ik u: bid, bid, bid, vast en hoopt dat het mogelijk is dit goede te bereiken, want uit dit goede ontstaat de liefde. De H. Geest zal deze liefde in u versterken en dan zult ge God uw Vader kunnen noemen. Door deze onmetelijke liefde, zult ge beginnen iedereen oprecht te beminnen en, in God, zult ge iedereen kunnen beschouwen als broers en zusters. Dank u." Terwijl ze ons zegende, zei Gospa: "Op de weg waarop ik u leid naar mijn Zoon, gaan zij, die Hem vertegenwoordigen aan mijn zijde". [Sprak ze over de priesters? Ze heeft geen nadere verklaring gegeven]. Een hemelse hulp binnen handbereik! November loopt ten einde en vooraleer aan de Advent te beginnen, kunnen we onze ijver om de zielen van het Vagevuur te helpen aanwakkeren. Ik ben getroffen door hun uitzonderlijk liefdevolle aanwezigheid! Ik kan hen niet ter hulp roepen, zonder wederkerig gezegend te worden, en dat evenzeer voor de meest onbenullige zaken, als voor de belangrijke in het dagelijkse leven. Zo was ik, enkele dagen geleden, een zeer belangrijk document verloren. Ik zei hen: "Lieve zielen, ik weet dat ge hulp nodig hebt, ik zal dus ook een tientje bidden voor uw vlugge bevrijding uit het Vagevuur. Ik vraag u echter, van uw kant, me te helpen om dat document terug te vinden. Ik was nog niet aan het einde van mijn Onzevader dat mijn ogen vielen op een vergeten hoekje van mijn werktafel, waar ik, verstrooid, dat document had neergelegd. Hetzelfde als we een moeilijk gesprek met iemand moeten hebben of geestelijke hulp in een bepaalde moeilijkheid. Ze zijn gelukkig ons te kunnen helpen, te meer omdat ze reeds die liefde in zich hebben die God voor ons heeft, door geen enkele onzuiverheid besmet, noch door gebreken, die ze tijdens hun aardse leven hadden. Ze zien ons door het prisma van God, in zuivere waarheid en barmhartigheid. Op 6 november 1986, heeft de Gospa er ons in Medjugorje aan herinnerd dat, als we voor hen bidden, we nieuwe voorsprekers krijgen, die op hun beurt ons zullen helpen in het leven, vooral om meer onthecht te zijn aan materiële dingen. ["Gij loopt verloren in materiële zaken, lieve kinderen" zei ze ] Deze zielen lijden vreselijk, want, zoals ons vele mystici geleerd hebben , is de kleinste pijn in het Vagevuur groter dan de grootste pijn op aarde. Ze verwelkomen dus elke hulp van ons als een onmetelijk geschenk, en hun erkentelijkheid is doeltreffend. Het bedroeft me vast te stellen dat weinig priesters tegenwoordig gevraagd worden om H. Missen op te dragen voor de bevrijding van de zielen van het Vagevuur. Nochtans, de H. Mis is de grootste hulp, die we deze zielen kunnen bieden. Het lijkt er op of deze belangrijke daad van naastenliefde in onze gewoonten erg is verminderd, zelfs verdwenen. Het is waar dat sommige priesters zozeer gegrepen zijn door het medelijden van Christus, dat ze zelf aan rouwende mensen voorstellen om een H. Mis op te dragen. Het gebeurt echter dat anderen, waarschijnlijk door een geloofcrisis aangaande de "Uitersten van de mens", even glimlachen als men hen over het Vagevuur spreekt. Gelukkig hebben we de leer en de Catechismus van de Katholieke Kerk om ons vast te verankeren in het geloof dat ons van de Apostelen werd overgeleverd! [§1030 tot 1032 en 1472. In de Bijbel: 2 Makkabeeërs, 12, 46] Op elk moment van het jaar worden we uitgenodigd de zielen van het Vagevuur te helpen. Er zit echter een bijzondere genade in november. Hoe voordelig zou het niet zijn voor deze zielen en voor ieder van ons, dat we, vooraleer aan de Advent te beginnen, we deze liefdesdaad zouden stellen: een of meer H. Missen laten opdragen voor deze zielen, of hen zelfs een noveen H. Missen aan te bieden! Wij zijn er zeker van hiermee God te behagen. Een ticket voor de Hemel De meerderheid van de mensen hebben schrik bij de gedachte aan hun dood, of aan deze van hun geliefden. In werkelijkheid, zei Gospa "bestaat de dood niet". Het is enkel een sluier, die wegvalt, zoals het voorhangsel van de tempel in Jeruzalem, die doormidden scheurde en openlijk liet zien wat er al was, verborgen in het onzichtbare: Het Heilige der Heiligen! Er komt mij een beeld voor de ogen, dat onvolkomen is, zoals elke vergelijking: Er bestaan ramen, waarvan de vensters toelaten van binnen uit te zien wat er buiten gebeurt, maar die de mensen van buiten beletten te zien wat er binnen gebeurt. De graad van ondoorschijnendheid kan verschillen en soms, als men de neus tegen het venster aandrukt, kan men iets ontwaren van wat er binnen is. Stel u echter voor dat de glazenier zich vergist en het glas zo plaatst dat men van binnen uit niet kan zien wat er buiten is...! Dat is wat er gebeurt! Wij zijn op aarde als deze mensen die diegenen niet zien, die hen zelf wel zien. Daar begint de tragedie van het ongeloof, er is maar een stap! "Lieve kinderen, zegt Gospa ons, gij zijt onbewust." Heiligen hebben deze ondoorschijnendheid overwonnen en leven alsof ze het onzichtbare zien. Dat laat hen toe de onzichtbare werkelijkheid te aanvaarden, zonder de dag te moeten vrezen, waarop het glas breekt, of de sluier wegvalt. Het hemelse hof is hen al vertrouwd en ze beschouwen de passage van de dood als een lang verwachte kus, die hen, na de ballingschap, voor goed zal binnen leiden in het gezelschap van de uitverkorenen. Tijdens een zending in Dublin, vertelde de ziener Ivan aan de menigte: "Moest ge, al was het maar één seconde, Gospa kunnen zien, dan zouden alle dingen van de aarde onmiddellijk hun aantrekkelijkheid voor u verliezen". De wereld is de tijd van verlangen, de Hemel is de eeuwigheid van het bezitten. Als ik op de aarde niet het verlangen heb naar de Hemel, dan ben ik een zieltogende, die nog kan herleven. Als ik mijn vermogen om te verlangen aan de stoffelijke wereld overdraag, dan ben ik een dode en ben ik geterroriseerd door het uur van mijn dood, wanneer ik al mijn [valse] schatten zal verliezen. Het is zeker door minder gehecht te zijn aan materiële zaken, dat we in staat zullen zijn "met vreugde het eeuwig leven te beschouwen". De zienster Marija heeft hieromtrent meer verduidelijking gekregen. Gospa legde haar uit dat in de Hemel, iedere uitverkorene precies weet wat anderen voor hem gedaan hebben en hoe, door hun gebeden, hun offers en hun gaven, ze hebben meegeholpen aan de groei van de graad van hun eeuwige glorie. Soms gebeurt het zelfs dat de uitverkorenen er zich rekenschap van geven dat het gebed van deze of gene, bewerkt heeft dat ze niet verloren gegaan zijn! In de Hemel zal ieder van ons eeuwig erkentelijk zijn tegenover elk van deze mensen en met hen een heel bijzondere liefdesband beleven. Deze werkelijkheid is prachtig en zo bemoedigend, vooral wanneer we, hier op aarde, nog de vruchten niet zien van onze offers en onze gebeden voor hen, die we liefhebben. Gospa geeft ons hier een hoop, die ons geneest van de ontmoediging! Ze helpt ons te investeren in de echte waarden! Lieve Gospa, U, U ziet dit alles, u leidt hen, die naar uw school leven naar de volheid van het geluk. Help ons dit geschenk te aanvaarden in zijn geheel, en niet voor de helft! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2007 December 2007 Medjugorje, 12 december 2007, Feest van O.L.Vrouw van Guadelupe Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Op 2 december, toen Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning kreeg in het Cenakel, was ze ernstig en ze had tranen in haar ogen. Aan het eind van de verschijning weende ze een eindje, vooraleer ze het volgende zei: "Gospa was zeer triestig. Gans de duur van de verschijning bleef ze tranen in de ogen hebben". Daarna gaf ze volgende boodschap door: "Lieve kinderen, vandaag, als ik in uw harten kijk, vult mijn Hart zich met pijn en angstige bezorgdheid. Mijn kinderen, houdt even stil en kijkt in uw hart. Staat mijn Zoon, uw God, echt op de eerste plaats? Zijn Zijn geboden echt de maatstaf van uw leven? Nogmaals verwittig ik u: Zonder geloof is er geen nabijheid van God, is er geen Woord van God, dat het licht is van het heil en het licht van het gezond verstand." Mirjana voegde er aan toe: "Met pijn heb ik Gospa gevraagd dat ze ons niet zou in de steek laten en haar hand van ons niet zou wegtrekken. Ze heeft pijnlijk geglimlacht bij mijn vraag en is terug vertrokken. Deze keer heeft ze niet gezegd:"Ik dank u". Tegenover deze pijn, willen we het hart van de H. Maagd troosten en samen met haar intens deze bijzondere tijd van de Advent beleven. Gans haar geest, haar hart en haar ziel zijn verenigd met dit kleine tere wezen, dat ze in zich draagt: Jezus! Ze zal ons leren met tederheid met Hem te spreken, ons met Hem te verenigen in de stilte van onze ziel, Hem in onze armen te nemen en gans door Hem opgeslorpt worden. Ze zal ons tonen hoe we hem in het middelpunt van ons leven kunnen plaatsen, Hij, ons leven! Door naar haar moedergelaat te kijken, zullen we verlangens van het Kindje Jezus kunnen aflezen. Hoe kon Maria in die dagen zo ingetogen zijn? Ze bevond zich in de hachelijkste situatie. Haar familie, gestoord door het bevel tot volkstelling van Caesar, moest een reis van 180 km. aanvangen op het meest cruciale moment van haar zwangerschap, in volle winter! Toen ze in Bethlehem aankwamen, dachten ze dat ze door hun stam zouden opgevangen worden. Ze werden echter verstoten. Zo kwamen ze terecht in de meest onbewoonbare plaats die men zich kan indenken, een schuilplaats voor dieren, koud, vuil en stinkend. Zonder water noch licht, zonder beddegoed en geen enkel comfort. [Men heeft de stal heel erg geromantiseerd, met mooie lichtjes...] Jozef moet gebroken geweest zijn omdat hij geen behoorlijke plaats had kunnen vinden voor zijn teergeliefde bruid en zijn Zoon. Welnu, de H. Maagd bleef kalm en ingetogen, enkel geconcentreerd op de Redder! Hoe zouden we onszelf kunnen voorstellen in diezelfde situatie? Gestoord door het gebrek aan huisvesting, zenuwachtig of kwaad, zouden we van deze prachtige genadetijd een tijd maken van frustratie en voortdurend gejammer! In deze adventtijd ligt het in onze macht te beslissen om opgeruimd te blijven in moeilijke situaties, tegenover onze armoeden, welke deze ook mogen zijn. Zelfs als we genoeg voedsel hebben en voldoende geld om mooie geschenken te kopen, kunnen we een inwendig tekort voelen, dat pijn doet. Laten we er echter voor kiezen om gelukkig te zijn met wat we hebben! Het is mooi onze Vader te danken voor wat we nu beleven, zelfs voor wat moeilijk is. De moeilijkheden duren inderdaad niet tot in de Eeuwigheid, terwijl de vruchten van het lijden blijvend zijn. Maar, let op! Het is moeilijk de bittere wortels uit ons hart uit te roeien, die de immense vreugde kunnen vergallen onze Redder te ontvangen en Hem eindelijk op de 1ste plaats te zetten. Dat elk gebruikt stohalmpje en elk zacht stukje stof dan een echt offer van ons moge vertegenwoordigen, een oprecht gebed tot Maria, om met zuiverheid het kribbe-bedje van het Kindje te kunnen voorbereiden. Zo zal ze zelf het bedje voor haar Zoon in ons hart maken en met hoeveel vreugde zal ze Hem er met Kerstmis in leggen! Zo zullen we haar grotendeels getroost hebben. De kalender van Moeder Teresa. Vorige maand kenden we de vreugde Mark Miravalle te ontvangen in Medjugorje. Mark is permanent diaken in de USA, Theologieprofessor aan de Franciscaanse universiteit van Steubenville en vader van 8 kinderen. Hij is een belangrijke mariale apostel. Tijdens de gesprekken die we samen voerden, vertelde hij me een interessante episode uit zijn ontmoetingen met Moeder Teresa. Hij gaf me de toelating ze hier te vertellen, vermits het Medjugorje aangaat. Op 14 augustus 1994 was Mark in Calcutta op uitnodiging van Moeder Teresa, om aan zes verschillende groepen van de Missionarissen van de Liefde, enkele conferenties te geven over de H. Maagd als Mede-verlosseres, bemiddelaarster en voorspreekster. Bij zijn aankomst, verwelkomde Moeder Teresa hem met vreugde en voor de conferentie begon, zetten ze zich enkele minuten neer voor een vriendschappelijk gesprek. Aan de muur, recht tegenover hem, was er een kalender die Marks aandacht trok. Het was inderdaad de H. Maagd van Medjugorje die er op stond. Na enkele minuten geanimeerd gesprek met Moeder Teresa, over de H. Maagd, wees Mark naar de kalender en vroeg: " "Moeder, gelooft gij in Medjugorje?" Ze antwoordde, terwijl ze een vinger op de lippen hield, als om te zeggen:"Chuuuut! Laten we vertrouwelijk spreken". Dan vertelde ze Mark: "Ik heb O.L.Vrouw van Medjugorje gevraagd naar onze eerste home [foyer] voor stervenden in Calcutta, te komen, en ze heeft het gedaan!" Mark had de moed niet verder op de vraag in te gaan, hoewel hij brandde van verlangen om haar te vragen "Hoe is ze gekomen? Langs een verschijning? Een genezing?" Hij verkoos discreet te blijven en Moeder Teresa glimlachte heel vredevol naar hem. Mark heeft nooit geweten hoe de Gospa zich getoond had bij de stervenden in Calcutta! Langs andere getuigenissen weten we dat Moeder Teresa zich heel erg aan Medjugorje interesseerde. Ze geloofde er in. Ze had trouwens persoonlijke contacten met Pater Slavko. Ze verlangde erg er op bedevaart te gaan, maar ze was zich bewust van de mediabelangstelling voor de minste van haar bewegingen en hoe vlug de gelovigen haar initiatief als een "kerkfeit" zouden interpreteren. Ze wilde niet vooruit lopen op Paus Johannes-Paulus II en verkoos uit discretie er niet naar toe te gaan voor hem. Noteren we dat ze wel het recht had te gaan vermits, zoals een document van de Congregatie voor de Geloofsleer in mei 1998 bepaalt: "Iedereen zich naar Medjugorje mag begeven op private bedevaart." De dag van Vreugde. De H. Maagd heeft al altijd gewild dat de jongeren van de gebedsgroep [en dus wij allen!] zich grondig voorbereiden op de "Dag van de Vreugde" om zo het Kind Jezus toe te laten geboren te worden in ons hart. Enkele dagen geleden, tijdens een verschijning aan Ivan, heeft Gospa nogmaals gezegd dat ze tijdens deze tijd de families uitnodigde dagelijks samen voor de kribbe te bidden. Deze uitnodiging kan ons er toe aanzetten de kersstal in ons huis te zetten vanaf het begin van de Advent en niet vlug-vlug in de week voor Kerstmis. Lieve Gospa, we willen U, voor de Dag van de Vreugde, het mooiste antwoord geven dat we kunnen. Ten allen prijze willen we uw tranen drogen!Mocht Ge met Kersmis de overwinning van de liefde zien in ons hart! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2007