| |
Download PDF
Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 26. Het Geheim van Gehoorzaamheid
Maar het concilie loste het probleem op door de drie pausen af te stoten en er één enkele te verkiezen. De andere pausen vertrokken niet zonder slag of stoot, en bepaalde misbruiken bleven, maar het Christendom was opnieuw één geheel. De verschrikkelijke scheur die de Kerk meer dan zeven jaar lang had verdeeld, was tot een schrijnend einde gekomen.
Dat gold ook voor de grote Middeleeuwse kastijding, die zoals andere kastijdingen evenwijdig liep met problemen binnen de Kerk, en verminderden naarmate de mensheid terug vroom werd. Terwijl de builenpest tijdens de volgende paar eeuwen delen van Europa zou bedreigen, net zoals tijdens de Klassieke kastijding aanvallen van barbaren Rome lange tijd hadden bedreigd, lag de weg nu open voor goddelijke genade. De weg lag open voor Maria om ervoor te zorgen dat de ziekte niet terug opdook. Dorp na dorp, stad na stad, kwam ze smeken om te bidden zodat de ziekte slechts een herinnering zou blijven. Gemeenschappen die gevolg gaven aan haar oproep werden gespaard.
De kwellingen hadden een afschuwelijke tol geëist, maar hun vernietigingen hadden apocalyptisch kunnen zijn. Ze hadden heel Azië, Afrika en Europa kunnen uitroeien. Zelfs zonder ziekte was de Kerk bijna uitgeroeid geweest. Dit was altijd de zorg van de profeten geweest ... dat de duivel de Kerk zou vernietigen, dat de paus en kardinalen door schisma of verbanning uit Rome zouden verdreven worden, dat priesters zouden vervolgd worden en ontdaan worden van hun bezittingen, dat op een dag eigendommen van de Kerk zouden in beslag genomen worden, dat geestelijken zouden ontaarden, dat er een tijd zou komen dat de rebellie zich zou weerspiegelen in theologische opschudding, en dat woede en oorlogsvoering de weg zouden vrijmaken voor de Antichrist.
Sommigen dachten dat hij ten tonele zou verschijnen naarmate de Middeleeuwen hun laatste fase ingingen, terwijl andere dachten dat hij iets na de twintigste eeuw zou komen. "Wanneer het Feest van de H. Marcus op Pasen zal vallen, het Feest van de H. Antonius op Pinksteren, en dat van de H. Johannes op Sacramentsdag, zal de hele wereld weeklagen." was één van de voorspellingen [zulks is het geval in het jaar 2038]. Het was een twijfelachtige profetie maar de band tussen de Kerk en de maatschappij als een geheel was onbetwistbaar. Zoals de Kerk verzwakt was, zoals ze in een materialistisch web gevangen werd, zoals ze betrokken was geraakt in oorlog, geld en politiek, zo was ook de maatschappij verzwakt en had ze geleden onder het gif van de spin. Kerk en maatschappij waren altijd verstrengeld. Terwijl de maatschappij op politiek en economisch vlak te lijden had, terwijl ze leed onder de builenpest, zag de Kerk het hellevuur van verdeeldheid. Als er verdeeldheid was, was de duivel er ook.
Hij inspireerde verdeeldheid door hoogmoed, eigenzinnigheid en rebellie in te boezemen, wat tot ongehoorzaamheid leidde. Waar er hoogmoed was, was er schisma. Waar er arrogantie was, was er haat. Waar er haat was, was er ziekte. Naarmate de mens wegdreef van God, dreef hij weg van Zijn bescherming. Gehoorzaamheid, daar kwam het op neer. Wat ook haar periodieke fouten waren, de Kerk had veertienhonderd jaar aan collectief doorzicht en het was het waard die wijsheid te gehoorzamen. Gehoorzaamheid had kracht. Het bracht genade en Maria was een voorbeeld van dat krachtige geheim. Ze was aan God’s Wil gehoorzaam geweest toen ze ondanks haar ongehuwde toestand zwanger werd van een kind en ze was gehoorzaam tot en met het moment dat ze haar enig Kind aan het Kruis zag sterven.
Dat was de kracht van onderwerping. Dat was gehoorzaamheid. In [1 Petrus 5:5] staat te lezen: "En u jongeren, moet van uw kant het gezag van de ouderen erkennen. Overigens, in de omgang met elkaar moet ieder van u altijd de minste willen zijn, want God keert zich tegen hoogmoedigen, maar aan nederigen schenkt hij Zijn genade." Gehoorzaamheid was de onderwerping aan de rechtmatige autoriteit zoals de Kerk. De Bijbel zei dat het beter was dan offers [1 Samuel 15:22]. Gehoorzaamheid was onbaatzuchtigheid, de hoogste vorm van nederigheid, terwijl het ego en egoïsme de spiritualiteit enorm afremden. Ze waren heel gevaarlijk, de essentie van hoogmoed. Waar er egoïsme heerste, was er een scheiding. Waar het ‘ik’ heerste, was er een afscheiding van God. Waar het ‘ik’ heerste, legde men de nadruk op de schepping in plaats van op de Schepper. Waar het ‘ik’ heerste, was er hebzucht, opstand, occultisme en heidendom, want volgens de Bijbel is opstand "als de zonde van tovenarij" [1 Samuel 15:23].
Niemand was een groter rebel dan Satan en niemand was meer gehoorzaam geweest dan Maria. Daar kwam het op neer, het onoverbrugbare verschil. Hij was de prins der hoogmoed terwijl zij het symbool was van zaligmakende nederigheid. Zij werd de Koningin der Vrede genoemd omdat haar losmaking van het ‘ik’ sereniteit bracht. Voor de duivel werd het steeds irritanter dat een boerenmeisje [een nederig mens] tot aan de Wederkomst gebruikt werd om het kwaad te verslaan en de menselijke pijn te verzachten.
Maar dat was de realiteit. Tot Christus voor de laatste ontknoping terugkwam stuurde Hij de Moeder van Gehoorzaamheid. Ze kwam om de Zwarte Dood te stoppen en als een teken van hoop, maar boven alles kwam ze als ambassadrice van onderwerping, en daarom koos ze nederige en gehoorzame herders als haar zieners. Zij zagen nu verschijningen zoals herders de engel hadden gezien tijdens de geboorte van Jezus [Lukas 2:9]. De hemel idealiseerde kleine herders zoals die in en rond Fatima in Portugal, waar het meisje uit Reguengo do Fetal in de jaren 1100 het brood en de bron vond en waar het dove meisje uit Casal Santa Maria, een gehucht dat op twee en een halve kilometer van Fatima ligt, Maria zag. De dove zienster zag haar boven een bosje brandnetels. Maria lachte en deed een raar verzoek. Ze vroeg het meisje, die haar plots kon horen, om haar één van haar lammeren te geven. Het was een gehoorzaamheidstest.
Het meisje sprak plots alsof ze nooit doof was geweest. "Ik moet toestemming krijgen van m’n vader," zei ze. En Maria glimlachte terwijl het meisje wegrende om toestemming te gaan vragen.
Haar vader was natuurlijk stomverbaasd, vol ontzag en dolblij dat ze kon spreken. Hij zei tegen z’n dochter dat de Heilige Vrouw het lam mocht hebben, en alles wat ze wilde. We kunnen ons enkel z’n vreugde voorstellen. Het nieuws van het mirakel ging snel het dorp rond en tot in de verre omstreken, in het tijdperk zonder massacommunicatie.
Ontelbare dorpelingen gingen het "stomme" meisje bezoeken en, na haar verhaal gehoord te hebben, volgden ze haar naar de plaats van de verschijning. Tot hun nog grotere verbazing vonden ze daar in het midden van de brandnetels een houten beeldje.
Maria droeg het Kindje Jezus, in haar rechterarm deze keer. Haar wangen waren rooskleurig; haar blik was strak en oprecht. Vervuld van hartstocht namen de dorpelingen het beeldje mee naar het dorp, maar de volgende nacht was het verdwenen. Men vond het terug in de brandnetels op de plaats die Maria uitgekozen had om een kapel te bouwen.
Dat was in Portugal, en vanaf nu kwam er een grote stijging in de verschijningen van Maria. Men vond beeldjes van de Maagd in bomen of begraven in de grond en in zijde gewikkeld, vaak in gloednieuwe staat. Men zag vreemde bosjes wolken zoals ten tijde van Elia en zoals voorspeld in [Openbaring 1:7]. Hoewel er zeker gevallen waren waar één legende een andere tot stand bracht, was het opmerkelijk hoe zo’n gelijkaardige gebeurtenissen op hetzelfde tijdstip gebeurden in Spanje, Italië en in Duitsland (hoewel dit zelfs, voor het grootste gedeelte, nog voor de uitvinding van de drukpers gebeurde en in een tijd dat het een hele dag duurde om vijftig kilometer te reizen).
Naarmate de devotie toenam, het Memorare in gebruik werd genomen, het Scapulier begon verspreid te geraken, en een psalmboek van vijftig overpeinzingen [die spoedig 150 meditaties op de levens van Jezus en Maria zouden worden] aan de Rozenkrans werd toegevoegd, stegen ook de verschijningen en de mirakels naar een nieuw hoogtepunt. Er waren wenende beeldjes en bloedende beeldjes en een beeldje dat de invasie van de Turken afwende en heel Italië rond werd gedragen. Er werden beeldjes gevonden door vreemde gedragingen van dieren en beeldjes die niet brandden wanneer men ze in het vuur gooide.
In Siena smeekte een evangelist, Bernardine Albizeschi, om de hulp van Maria en er daalde een bol van vuur neer die hem van z’n spraakgebrek genas. Toen Bernardine in de stad Perugia predikte, zagen velen de Bedroefde Moeder in de lucht.
Er waren verschijningen op het eiland Madeira, zeshonderdvijftig kilometer ver in de Atlantische oceaan, en in Firenze verscheen Maria in 1420 aan een weduwe om te zeggen dat haar gebeden verhoord werden en dat de stad gespaard zou blijven van een nieuwe uitbraak van de pest.
In de Bohemen kreeg een beeldje de eer voor de redding van een kerk van een vijandige aanval door de Huzaren. En in Valencia was er het geval van een mooi en ingewikkeld beeldje dat door mysterieuze vreemdelingen gemaakt werd.
Sommige gebeurtenissen, vooral geestachtige processies, deden vragen rijzen over de juistheid van de visioenen, maar over het algemeen was er het gevoel van de Heilige Geest. Catharina van Bologna, die zowel goede als kwade verschijningen had, merkte op dat de ware test van de goede Geest, het gevoel was van vrede, liefde en vurige liefdadigheid. Met uitzondering van rechtvaardige veroordelingen kwam alles dat verstoorde, alles dat voortdurend ongemak gaf van de duivel. Ijdelheid zorgde voor zo’n ongemak en de échte zieners verwierpen hun eigenzinnigheid. Ze waren niet narcistisch. Het geheim om zich te verenigen met God was onbaatzuchtigheid. Alles met een gebrek aan nederigheid, had een gebrek aan de Heilige Geest. Hoogmoed was de waarschuwingsvlag. Niemand kon zichzelf een ware "Christen" noemen zolang hij/zij egoïstisch was. Hoogmoed blies het ‘ik’ op, terwijl nederigheid heerlijkheid schonk aan de Schepper. Toen de Heer verheerlijkt werd, lichtte de hemel de sluier op. Er waren mirakels. Er waren tussenkomsten. In Spanje zag men de Maagd op 10 juni 1430, in een plaatsje met de naam Jaén. In hetzelfde jaar probeerden dieven in Czestochowa het beroemde zwarte ikoon van Maria te stelen, maar het bleek te zwaar te zijn om te verplaatsen!
Ongeschonden lichaam van de Heilige Catherina van Bologna
In Caravaggio, Italië verscheen op 26 mei 1432 de Heilige Moeder aan een arme familie met de naam Vacchis. Dankzij de pogingen van Maria om de spanningen tussen de stadstaten te bedaren, werd ze daar gekend als de "Koningin van de Vrede."
Ze was ook de Koningin van Genezing omdat ze in 1438 Bologna van de pest redde.
Er waren veel gevallen waar de Heilige Dame de terugkeer van de Zwarte Dood tegenhield, maar ze verzorgde ook de emotionele kwalen. In Cordova, Spanje verhinderde ze in 1442 dat een zieke en berooide man zelfmoord pleegde. Toen de wanhopige vader zich wou ophangen, scheen er plots een zacht licht in z’n kamer en verscheen er een mooie dame die hem, en z’n eveneens ziek gezin genas.
In het Italiaanse Saluzzo zag men Maria boven de vlammen tijdens een grote brand in 1447, en de vlammenzee die de huizen verzwolg werd uitgedoofd.
Op hetzelfde moment gebeurde er zo’n vijftig kilometer ten zuidwesten van Madrid een beroemd voorval. In Cubas had het twaalfjarig meisje Inés Martinez zes verschijningen over een periode van zeventien dagen. Maria was gekleed in een sneeuwwit gewaad en droeg gouden muiltjes. Ze waarschuwde de mensen om hun zonden op te biechten omdat er een epidemie op komst was.
Er was ook een mirakel tijdens de jaren 1450 in Betharram, Frankijk, waar een beeldje van Maria begon licht te geven.
Terwijl dergelijke gebeurtenissen zo veelvuldig voorkwamen dat ze nauwelijks waard zijn vernoemd te worden, is deze wel belangrijk omdat Betharram in de Pyreneeën ligt op slechts een paar kilometer van Lourdes, in een land dat op een dag het Christendom zou proberen uit te roeien.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
|
|
