 |
|
 |
| |
Download PDF
Medjugorje: Maria's echte verjaardag [1/4]
Wist u dat Maria’s echte verjaardag op 5 augustus valt?
De Heilige Maagd heeft bij Haar verschijningen vele malen tot de zieners van Medjugorje gesproken. Bij een bepaalde gelegenheid, net voor die dag in het jaar 1984, vertelde ze aan de gebedsgroep van Ivan, waar toen ook nog Marija Pavlovic deel van uitmaakte, dat Haar ware verjaardag op 5 augustus viel. Hiermee bedoelde Zij dat Zij werkelijk geboren was op 5 augustus, ook al viert de Kerk officieel Haar verjaardag op 8 september. Maria vroeg destijds aan de Christenen van Medjugorje om, ter gelegenheid van Haar verjaardag, gedurende drie dagen te vasten.
Er is geen lange en complexe woordenwisseling nodig om de maand en de dag van Haar verjaardag vast te stellen: geloof gewoon in Haar eigen woorden die Zij heeft uitgesproken te Medjugorje.
Waarom viert de Kerk officieel Haar verjaardag op 8 september?
De Onbevlekte Ontvangenis van Maria is een dogma van de Katholieke Kerk dat met een hoogfeest gevierd wordt op 8 december, negen maanden voor het feest van de geboorte van Maria op 8 september. Het dogma bevestigt de bijzondere status van Maria door te stellen dat zij verwekt werd en ter wereld kwam zonder met de erfzonde te zijn bevlekt. Zij werd in de schoot van haar moeder ontvangen, met andere woorden, met een onbevlekte ziel. Op haar ziel werd door God reeds tevoren de zuiverende werking van de toekomstige verlossing door haar Zoon Jezus Christus toegepast. Volgens de katholieke geloofsleer bracht de bijzondere uitverkiezing van Maria met zich mee dat zij de enige mens in heel de geschiedenis is wier ziel nooit met enige zonde bevlekt geweest is, zelfs dus niet met de erfzonde.
Het dogma werd op 8 december 1854 met de pauselijke bul "Ineffabilis Deus" afgekondigd door Paus Pius IX en zette onder katholieken een nieuwe golf van Mariaverering in gang.
Paus Pius IX kondigt de pauselijke bul "Ineffabilis Deus" af
Omdat het dogma niet expliciet vermeld wordt in de Bijbel, wordt het door de protestantse kerken en de Oosters-orthodoxe Kerk afgewezen. Katholieken wijzen daarop dat er in de Bijbel een passage staat, waarin God zegt dat "niets dat onrein is de Tempel zal binnen gaan". Het menselijk lichaam wordt in de Bijbel vaak genoemd als tempel van de Heilige Geest. Volgens deze zienswijze kan ook de Heilige Geest nergens komen of binnentreden waar onzuiverheid heerst. Aangezien Jezus Christus, aldus de Katholieke Kerk, waarlijk God en waarlijk mens was, kon hij pas incarneren als de plek van incarnatie ook geheel zuiver was.
Het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis wordt vaak verward met een ander dogma: dat van de maagdelijkheid van Maria.
In vele landen, waaronder Italië, Spanje, Portugal, Oostenrijk en Zwitserland is het Feest van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria een vrije dag. In het Franse Lyon wordt het feest van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria sinds 1852 jaarlijks gevierd door de huizen en de stad te verlichten ter ere van Maria tijdens de Fête des lumières. Verder begeeft zich een stoet zich van de Cathédrale Saint-Jean naar de Notre-Dame de Fourvière, van oudsher om wassen kaarsen en gouden écu’s aan de maagd Maria te schenken. Fourvière is ook gekend vanwege de bedevaarten die de patroonheilige der geestelijken, de Heilige Jean-Marie Vianney, naar ginds ondernam.
Het jaar van Maria’s geboorte
De Heilige Maagd Maria vertelde aan Ivan Dragicevic dat Haar tweeduizendste verjaardag zou plaatsvinden op 5 augustus van het jaar 1984. Deze dag werd toen gevierd met veel vreugde, vasten en een groot aantal bekeringen. Maar betekent dit dat we dan gewoon tweeduizend jaar dienen terug te gaan, het jaar 1984 inbegrepen?
Neen, de Maagd Maria verwees naar de huidige liturgische kalender toen Zij vertelde dat in 1984 haar tweeduizendste verjaardag zou vallen en dit op dezelfde wijze als wanneer Christenen vertellen over het jaar tweeduizend als de tweeduizendste verjaardag van de geboorte van Jezus Christus. Men kent het juiste jaar niet van Jezus’ geboorte. Hier wordt gewoon de liturgische kalender gevolgd.
Dionysius Exiguus
De grote historische betekenis van de Scytische monnik en tijdrekenaar Dionysius Exiguus, die, afkomstig uit een landstreek in of nabij het deltagebied van de Donau, zich omstreeks het jaar 500 in Rome vestigde, is tweeërlei:
- hij introduceerde de christelijke jaartelling [ook Anno Domini jaartelling genoemd] door haar in zijn paastabel te gebruiken
- uit deze zeer nauwkeurige paastabel kon twee eeuwen later Beda Venerabilis’ "Paascyclus" voortkomen, door middel waarvan uiteindelijk alle toekomstige Juliaanse kalenderdata van Paaszondag definitief werden vastgelegd.
Reeds volgens Dionysius Exiguus’ Paastabel viel Paaszondag op zijn vroegst op 22 maart en uiterlijk op 25 april. Dionysius’ paastabel is een voortzetting van de aan de Juliaanse kalender aangepaste Alexandrijnse paastabel die toegeschreven werd aan patriarch Kyrillos van Alexandrië. In Dionysius’ paastabel zijn de kalenderjaren genummerd, niet volgens de jaartelling van keizer Diocletianus, zoals in de aan Kyrillos toegeschreven paastabel nog wel het geval was, maar volgens zijn nieuwe Anno Domini jaartelling, die bedoeld was te zijn begonnen met Jezus’ incarnatie.
Dionysius Exiguus presenteerde zijn paastabel [die betrekking heeft op de jaren 532 tot en met 626] in of kort voor het jaar 526 aan officiële vertegenwoordigers van paus Johannes I, helaas zonder onmiddellijk succes. Gedurende ruim een eeuw die daarop volgde, bleef de controverse omtrent de juiste data van Paaszondag die al sinds het eerste concilie van Nicaea bestond tussen de kerk van Alexandrië en de kerk van Rome voortbestaan.
In het jaar 616 werd Dionysius Exiguus' Paastabel door een anonymus uitgebreid tot een paastabel betrekking hebbend op de jaren 532 tot en met 721. Het is deze tabel die door de kerk van Rome werd aanvaard [omstreeks het jaar 650] en door Beda Venerabilis werd gebruikt [omstreeks het jaar 720] om zijn paascyclus te construeren.
Dionysius Exiguus werkt aan zijn Paastabel
De christelijke jaartelling werd als een coherent systeem voor het dateren van historische gebeurtenissen door Beda Venerabilis in gebruik genomen in het jaar 731, maar werd door de kerk van Rome pas omstreeks de eerste millenniumwisseling voor het eerst gebruikt en pas in de tweede helft van de elfde eeuw definitief in gebruik genomen.
In het Europa van de vroege middeleeuwen kende niemand het cijfer of het getal nul. Niettemin wekt de aanwezigheid van het Latijnse woord ‘nulla’ [dat 'geen' betekent] in de derde kolom van zijn paastabel de indruk dat Dionysius Exiguus dat belangrijke getal wel kende. Er is echter niets waaruit we zouden kunnen afleiden dat zijn 'nulla' een echte 'nul' was [hij gebruikte het in elk geval niet in zijn berekeningen]. Men moest in het middeleeuwse Europa tot in het tweede millennium wachten eer men de beschikking kreeg over het getal nul.
Merkwaardigheden rond 5 augustus:
Rome, 352. Terwijl het merendeel van het Romeinse rijk tot het Christendom bekeerd was, begon een aantal vrome Romeinen hun rijkdom uit te geven aan de verering van Maria en de Apostelen. Zij bouwden heiligdommen en kerken gewijd aan Maria en de Apostelen. Een van hen, een edelman [Johan van Rome genaamd] en zijn vrouw, besloten Maria te vereren ongeacht de kosten en met heel hun vermogen.
Begin augustus hadden Johan en zijn vrouw beiden een ongewone droom waarin Maria verscheen. Maria vroeg hen een kerk te bouwen op een van de zeven heuvelen van Rome [de Esquiline]. Maria vertelde dat de plaats waar de kerk gebouwd moest worden gemarkeerd zou zijn met sneeuw. Johan besloot de toenmalige Paus [Liberius] te vertellen van zijn droom. Deze verklaarde een identieke droom te hebben gehad.
Op 5 Augustus gingen ze samen naar "de Esquiline" heuvel die zij [midden in de zomer] bedekt met sneeuw vonden. Wonderbaarlijk was dat het gesneeuwd had en dat de sneeuw de vorm van het fundament van een kerk had. De bouw, conform de lijn die de sneeuw aangaf, werd onmiddellijk gestart.
Een tweede feit gebeurde onder Paus Celestinus I. Hij organiseerde het Concilie van Efeze van 22 juni tot 31 juli van jet jaar 431, waar het dogma van Maria als ‘Moeder van God’ officieel werd erkend en afgekondigd. Op 5 augustus 431, las Paus Celestinus tijdens de viering naar aanleiding van dit dogma, de tekst van het dogma voor. Efeze was een plaats waar in het bijzonder Maria vereerd werd, in de nasleep van de daar sinds mensenheugenis "Moedergodincultus," meer bepaald de dienst van de tempel van Artemis in Efeze.
Naar aanleiding van dit dogma herbouwde en verfraaide Paus Sixtus III [432-440] de basiliek en doopte deze om tot ‘Basiliek van Santa Maria Maggiore’.
Piazza Esquilino, Basiliek van Santa Maria Maggiore
Een van de schatten die ondergebracht is in de Basiliek is een icoon die door St Lucas is meegebracht uit Jeruzalem. Door de eeuwen heen is deze icoon meerdere malen in processies door de stad gedragen. Tijdens de grote pest epidemie werd de icoon op last van Paus Gregorius de Grote [590-604] door Rome gedragen en werd er tot Maria gebeden om de epidemie te beëindigen.
In 1837 deed Paus Gregorius XVI [1830-1846] hetzelfde tijdens een grote cholera epidemie. Kort na de processie en het gebed kwam de epidemie tot een einde. De Paus liet, als dank, kronen van goud en juwelen plaatsen boven de hoofden van Maria en het kindje Jezus.
Paus Paulus V [1605-1621] liet ter verering van de icoon een kapel bouwen en op 27 januari werd het icoon verwijderd van het grote altaar en in de nieuwe kapel geplaatst.
Het was ook op 5 augustus 1985 dat aan Mirjana het perkament werd overhandigd waarop de geheimen staan geschreven.
Een anekdote van Marija Pavlovic over Maria's verjaardag
Op een bepaalde dag zei Onze Lieve Vrouw dat we Haar verjaardag mochten vieren en met onze gebedsgroep bestelden we een grote taart en brachten ze om 11.30 uur 's avonds naar de top van Krizevac, de Kruisberg. Daar zou Maria verschijnen. U kunt het zich reeds voorstellen: het was 45 minuten klimmen met een heel grote taart, maar we deden het met veel vreugde. En op het moment dat Maria zou verschijnen zongen we liederen voor Haar verjaardag.
De taart was versierd met vele rozen van suiker en we kregen het idee om er eentje aan Onze Lieve Vrouw te geven. Ze nam de roos aan en nam ze mee. We zegden onder elkaar dat het onmogelijk kon zijn dat Onze Lieve Vrouw deze roos naar het Paradijs zou meenemen. Daarom besloten we 's anderendaags heel vroeg op de berg op zoek te gaan naar de roos, maar de roos was nergens te vinden. We werden vervuld van vreugde.
Na de verschijning en na al onze gebeden besloten we om de taart op te eten en ik moet zeggen dat de taart heel goed smaakte omdat we op dat ogenblik heel moe en hongerig waren.
Verslag: Chris De Bodt
|
|
 |
|
 |
