| |
Download PDF
Noveen tot de Heilige Franciscus van Assisi
Eerste dag
De nederigheid van de Heilige Franciscus
Groot en verheven was de heilige Franciscus, in de ogen van diegenen die getuigen waren van zijn deugden, doch in zijn eigen ogen voelde hij zich steeds klein en nederig en aanzag hij zich zelf als de grootste zondaar der aarde. Als vijand van de lof en de hoogachting van de mensen, trachtte hij de goede gevoelens, die men van hem had, te verbergen; en te dien einde veropenbaarde hij zelfs zijn gebreken. Dikwijls liet hij zich onverdiende harde berispingen en verwijten toesturen, welke hij met nederigheid en dankbaarheid aanhoorde, en bekede dat hij zulks verdiende.
Hij was verheugd wanneer hij aan anderen mocht gehoorzamen, en ofschoon hij de stichter en de overste van zijn Orde was, liet hij het bestuur ervan aan anderen over, door te zeggen dat hij even graag gehoorzaamde aan de jongste broeder, als aan de meest bejaarde.
De Heilige Kerk, die het beste over de deugden der Heiligen kan oordelen, past hem bij uitmuntendheid de naam toe van Ootmoedige. Tot beloning van zijn ootmoedigheid krijg hij in de hemel een der hoogste plaatsen.
Laat ons bidden:
O mijn goddelijke Zaligmaker, het was naar uw voorbeeld dat de heilige Franciscus de deugd van ootmoedigheid leerde uitoefenen. Met reuzenschreden bewandelde hij de weg der deugd. Ik, overlast van zonden, laat mij beheersen door de hoogmoed van mijn hart!
Help mij toch door uw gratie, o mijn God, opdat ik mij voortaan mag vernederen zoals het hoort, en opdat ik mij door de geest van de hovaardij niet meer zou laten verleiden. Verleen mij, o dierbare Verlosser, dat ik, naar het voorbeeld van de heilige Vader Franciscus, altijd uw voetstappen trouw mag navolgen en uw kruis met liefde mag omhelsen.
3 x Onze Vader
3 x Wees Gegeroet
3 x Glorie zij de Vader
1 x Geloofsbelijdens
Tweede dag
Armoede van de Heilige Franciscus
De vrijwillige armoede, die Christus ons in zijn Evangelie voorstelt, is de deugd waarvoor de Heilige Franciscus een bijzondere genegenheid voelde. Door zijn vader aangespoord om afstand te doen van zijn erfgoederen, verliet hij alles wat hij bezat. Hij aanzag de geest van armoede als een onwaardeerbare schat, welke hij door zijn vurigste gebeden en tranen van God afsmeekte.
In Rome, nam hij zijn toevlucht tot de Heilige Petrus en Paulus, om door hun voorspraak de kostelijke gave van armoede te verkrijgen. Zijn gebed werd verhoord, en de Heilige Apostelen, brachten hem de verzekering dat de gratie, waar hij zo vurig naar verlangde, hem was toegestaan. Hij noemde de armoede zijn zuster, zijn moeder, zijn bruid, zijn koningin, en nooit sprak hij ervan zonder diep ontroerd te zijn. Hij klaagde omdat de mensen de armoede zo verstoten hadden en deed al wat hij kon om deze in achting te brengen en te doen beminnen. Nooit zag men iemand, in het najagen van de rijkdommen, zich zo ijverig inspannen als Franciscus dit deed om de armoede te zoeken uit liefde tot God.
Laat ons bidden:
O mijn Jezus, wie dan zou niet bewogen zijn bij het aanschouwen van de grote armoede die Gij met uw Moeder, uit liefde tot ons, hebt doorstaan.
Het was deze gedachte die de Heilige Franciscus bijzonder bezig hield, en zo dikwijls in tranen deed uitbarsten. Ach mijn God, maakt dat ik mij ook door deze uw beweegredenen laat overhalen, om voortaan te verzaken aan alle ongeregelde genegenheden van de aardse goederen zodat ik, zoals de Heilige Franciscus, mag uitroepen: Mijn God en mijn al!
3 x Onze Vader
3 x Wees Gegeroet
3 x Glorie zij de Vader
1 x Geloofsbelijdens
Derde dag
Boetvaardigheid van de Heilige Franciscus
Een van de medegezellen van de heilige Franciscus verklaarde, dat indien deze heilige Ordestichter een sterkere lichaamsgesteltenis had genoten, bekwaam om meer te lijden, hem niemand in de wereld zou overtroffen hebben in de strengheid van zijn verstervingen en boetvaardige levenswijze.
Onmiddellijk na zijn bekering, begon hij op zo menigvuldige dagen van het jaar te vasten dat de ene vastendag, om zo te zeggen, op de andere volgde, zelfs bij zo verre, dat dit bijna een onophoudelijke vasten werd. Zijn eten bestond meestal uit een beetje groenten met koud water, en niet zelden met as erbij, toebereid. Indien het gebeurde, dat hij door ziekte gedwongen was om vlees te eten, verharde hij, zodra hij genezen was, zijn boetvaardigheid, door het verdubbelen van zijn gewoonlijke strengheden.
Laat ons bidden:
O mijn zoete Zaligmaker! Hoe groot is het verschil tussen mijn handelswijze en deze van de heilige Franciscus. Zijn leven was zuiver en evenwel behandelde hij zich zef met grote strengheid; en ik, ellendige die ik ben, ik die zo vele zonden bedreven heb, ik zoek alles uit wat mij het meest kan vleien, en de enkele naam van boetvaardigheid doet mij reeds huiveren.
O mijn God, dat het voorbeeld van uw leven, welk om zo te zeggen een voortdrrend lijden was, mij uit mijn slaap mag halen, en mij aanmoedigt om liever te sterven dan U nog te mishagen door mijn slechte zinnelijkheden. Ziehier mijn voornemen dat ik wil ten uitvoer brengen.
3 x Onze Vader
3 x Wees Gegeroet
3 x Glorie zij de Vader
1 x Geloofsbelijdens
Vierde dag
Geduld van de Heilige Franciscus
Toen de gekruiste Jezus voor de eerste maal aan de heilige Franciscus verscheen, hoorde deze de volgende woorden uit de mond van de Messias: Indien iemand mijn volgeling wil wezen, hij verloochent zichzelf, en neemt zijn kruis op, en volgt mij.
De heilige Franciscus gehoorzaamde aanstonds, en omhelsde het kruis met een heldhaftig geduld dat zo dikwijls ter proef werd gesteld op zijn weg naar de hoge volmaaktheid die hij was ingeslagen. Hij werd als een gek uitgescholden, men dreef openlijk de spot met hem, men overlaadde hem met scheldwoorden en beschimpingen, en men veroorloofde zich zelfs om met stenen en modder naar hem te werpen; maar de heilige en geduldige Franciscus deed alsof hij dit alles niet opmerkte. Met dezelfde moedigheid door hij zijn talrijke ziekten en onzeggelijke smarten. Op het einde van zijn levensloop was hij door het lijden zodanig uitgeput, dat hij meer op een geraamte dan aan een levende mens leek. Hij doorstond echter al deze pijnen met vreugde, en aanzag deze als geschenken, hem door de Hemel toegezonden. Hij dronk zo graag uit de kelk der bitterheden, dat zijn volgelingen in hem een nieuwe Job zagen, wiens zielskrachten zich steeds vermeerderden naarmate zijn lichaamskrachten verminderden.
Laat ons bidden:
O mijn Zaligmaker, wanneer zal ik genoeg geduld en moed hebben om de pijn en smarten met dezelfde vreugde te doorstaan. Het overdenken van uw heilig lijden is het middel om alles wat uw goddelijke wil mij overzendt met liefde te aanvaarden. Maar zelf ben ik zo zwak dat dit zonder de gave van de Heilige Geest niet mogelijk is voor mij. Ik zal mij voortaan gelukkig achten, wanneer ik aan uw lijden mag deel nemen, en uw kruis mag helpen dragen.
3 x Onze Vader
3 x Wees Gegeroet
3 x Glorie zij de Vader
1 x Geloofsbelijdens
Vijfde dag
Liefde van de Heilige Franciscus voor God
Zodanig was de H. Franciscus door het vuur van de goddelijke liefde ontstoken, dat hij veeleer een engel dan een mens scheen te zijn, daarom is het, dat men hem de titel der Serafijnse Vader toepast. Nog zeer jong nam hij het edele besluit van nimmer iets te weigeren wat men hem om Gods liefde zou vragen. Het was met deze liefde wanneer hij, in de tegenwoordigheid van de Bisschop van Assisië, volle afstand deed van al zijn goederen, om voortaan alleen voor de hemel te leven. Het was ook dezelfde liefde die hem tot driemaal toe naar de ongelovige landen deed gaan, met de gedachte van aldaar voor Gods glorie zijn bloed te vergieten. Het was nog deze liefde die de oorsprong was van alles wat de heilige Franciscus voor de zaligheid van zijn naasten ondernam. Hij geloofde dat het hem niet mogelijk was God wel te dienen, indien hij niet al deed wat hij kon tot de zaligheid van de zielen welke door het bloed van Christus zijn afgekocht. Zo ver ging het, dat de heilige Franciscus maar van liefde Gods moest horen spreken om aanstonds, als door een hemels vuur, ontvlamd te worden. Zo kwam het dat hij zo dikwijls diep in zich zelf gekeerd was. Eindelijk volgens hetgeen de heilige Franciscus de Sales ons getuigt, is de hevigheid van het goddelijk liefdevuur de oorzaak van zijn dood geweest.
Laat ons bidden:
O mijn God! Met recht mocht de Serafijnse leraar Bonaventura zeggen, dat de heilige Franciscus, even als een gloeiende kool, door het vuur der liefde gans doordrongen was. Welke schande is het voor mij! De schepselen waren voor de H. Franciscus zo vele middelen om zijn geest tot de hemel te verheffen en zijn liefde aan te wakkeren; terwijl diezelfde schepselen voor mij een beletsel zijn om God wel te dienen, en zelfs gelegenheden om tegen de oneindige God te zondigen. O genadige Heer, schenk mij vergiffenis en verleen mij een vonkje van dit liefdesvuur dat het hart van uw heilige dienaar Franciscus zo hevig deed branden, opdat ik naar zijn voorbeeld niets zo zeer ter harte neem als mij geheel aan de glorie van Uw Heilige Naam toe te wijden.
3 x Onze Vader
3 x Wees Gegeroet
3 x Glorie zij de Vader
1 x Geloofsbelijdens
Zesde dag
Liefde van de Heilige Franciscus voor zijn evenaanste
Indien men hart van de heilige Franciscus zou hebben kunnen doordringen, dan men zou er de liefde tot God verenigd hebben gezien met de liefde tot de evenmens. In zijn jeugd ontdeed hij zich van zijn kledij om die aan een arme soldaat te geven. Nog in andere omstandigheden zag men hem zijn klederen ontnaaien of in stukken snijden om er een deel van aan de armen te schenken. Het verzorgen van de melaatsen was een van zijn aangenaamste bezigheden. De ellenden, waarmede hij zijn medemensen overdekt zag, deden hem denken aan de pijnen die Christus voor ons doorstaan heeft. Nooit kon hij een noodlijdende mens aanzien zonder aanstonds tot innig medelijden bewogen te zijn. Doch het was niet alleen de lichamelijke vertroosting, maar wel bijzonder de zaligheid der zielen, die het voorwerp van zijn liefdadige zorgen uitmaakt. Hij wou de hele wereld bekeren en tot de wegen der rechtvaardigheid brengen.
Laat ons bidden
O mijn Jezus, ik ben U oneindig dankbaar voor al het goede dat de liefde van de H. Franciscus heeft voortgebracht voor deze wereld. Hoeveel ben ik schuldig als ik deze voortreffelijke voorbeelden van christelijke menslievendheid zie. Hoe dikwijls doet mijn eigenliefde mij de plichten jegens mijn evenmens verzuimen. O Heer, het is mij een groot leed om met zoveel hardheid mijn naaste behandeld te hebben. Voortaan zal ik voor elk van mijn broeders dezelfde achting toedragen als ik voor mijzef heb. Ik weet dat de zonden het grootste ongeluk is dat de mensheid kon overkomen. God, weiger niet mijn gebed te aanhoren waardoor ik U smeek om mijn liefde voor van mijn evenmens zuiver te houden.
3 x Onze Vader
3 x Wees Gegeroet
3 x Glorie zij de Vader
1 x Geloofsbelijdens
Zevende dag
Heilige Franciscus's godsvrucht en zijn liefde voor Christus' mysteries
De vurige liefde van de heilige Franciscus voor alles wat God aanbelangde deed zijn interesse in de aardse goederen verdwijnen. De feestdagen bracht hij vastend door, niet alleen door het eten te ontzien, maar eveneens door bezinning. Groot was vooral zijn godsvrucht voor het mysterie der menswording van Christus, en eens zag men hem met zoveel tederheid en nadruk dit mysterie vereren, dat er iedereen er bijzonder door bewogen werd. Om zijn dienaar te belonen, verscheen de Messias hem onder de gedaante van een kind in een kribbe die de heilige Franciscus zelf had gemaakt. Het lijden van de Jezus was ook het voornaamste voorwerp van zijn overwegingen en dikwijls stortte hij daarbij zeer bittere tranen. Dit lijden was zijn spiegel, zijn boek, en de gewoonlijke stof van zijn redevoeringen. Hij hield zich ook veel bezig met het overwegen der grootheden en deugden van de allerheiligste Maagd, en wanneer hij aldus aan Maria ofwel aan de Engelen en Heiligen dacht, wist hij altijd enige heilzame bemerkingen te maken die, als vurige gebeden, zijn liefde tot God meer en meer aanhitsten.
Laat ons bidden:
O mijn Jezus, groot waren de geestelijke conclusies die de heilige Franciscus uit de schatten der goddelijke mysteriën wist te maken, en ik denk helaas veel te doen wanneer ik deze heilige mysteriën vereer, door enige uitwendige oefeningen die van weinig vuur en veel ijdele glorie vergezeld zijn. Ach mijn lieve Jezus, stort in mij het verheven licht van Uw aanschijn en doe mij Uw heilige wil kennen. Ik loof en bemin U in Uw heilig leven, in Uw verdienstelijke dood, in Uw onbevlekte Moeder, in al Uw Heiligen, maar geef dat ik Uw wegen en mijn plichten ken, opdat ik mijn godsdienst zou mogen uitoefenen volgens de geest van Uw wet en dat ik een christelijk gedrag mag vertonen zoals het U behaagt.
3 x Onze Vader
3 x Wees Gegeroet
3 x Glorie zij de Vader
1 x Geloofsbelijdens
Achtste dag
De wonden van de heilige Franciscus
Het leven van de heilige Franciscus heeft veel gelijkenis met dat van de Messias en om dit te bevestigen werden de vijf wonden van Jezus in zijn ledematen zichtbaar. De Heer verscheen hem onder de gedaante van de Gekruisigde, waarna ook zijn ledematen werde doorboord. In zijn handen, voeten en zijde kreeg hij de vijf wonden die de Messais voor ons aan het kruis heeft ontvangen. Deze wonden veroorzaakten de heilige Franciscus hevige pijnen. Hij leefde nog twee jaren gedurende dewelke hij deze kostelijke tekenen van onze verlossing bleef behouden. Aldus was hij als een levende gekruiste onder de mensen, en mocht hij met reden, uitroepen: Levend ben ik niet meer, maar in mij leeft Christus.
Laat ons bidden:
O mijn Jezus, wie is er bekwaam om U naar behoren te danken voor dit zo grote wonder. Het is niet alleen voor de heilige Franciscus, maar voor alle gelovigen dat Gij zulks gedaan hebt. Het was Uw wens om, door de wondtekenen van uw dienaar, uw eigen wonden indachtig te maken, om zo onze liefde op te wekken voor Uw heilig lijden. O mijn God, ik smeek U, door de verdiensten van de heilige Franciscus, om mij te steunen in de liefde die ik voel bij het aanschouwen van zijn wonden, een liefde tot verzaking aan deze wereld en mijzelf en alleen te leven voor U, die ons het ware leven door Uw dood hebt geschonken.
3 x Onze Vader
3 x Wees Gegeroet
3 x Glorie zij de Vader
1 x Geloofsbelijdens
Negende dag
De gelukzalige dood van de heilige Franciscus
De dood van de heilige Franciscus is een der meest ontroerende taferelen die zich ooit voor de ogen van de mensen hebben afgespeeld. Hij bereidde zich hierop voor in bezinning en wanneer zijn laatste uur gekomen was, dacht hij aan de Messias, naakt en van alles beroofd aan het Kruis. Hij wilde dit navolgen en legde zich op de blote aarde neer. Zijn overste gaf hem het kleed en zei dat hij hem dit schonk als een aalmoes. Franciscus, tevreden omdat hij tot het laatste ogenblik aan zijn geliefde armoede was trouw gebleven, bedankte God hiervoor. Hij deed vervolgens de Passie van onze Heer Jezus Christus, uit het Evangelie van de H. Johannes, luidop lezen; daarna las hij de psalm 141 en toen hij het laatste vers: "Voer mij uit de kerker op uw naam te loven; de vromen wachten af, dat Gij mij zult vergelden," uitgesproken had, ontsliep hij in de Heer. Men zag zijn dierbare ziel zoals een glinsterende ster opvaren ten hemel. Zijn tengere en uitgeputte lichaam, werd plots schoon en wonderlijk wit. De zwarte nagelen verhieven de wonden van de handen en voeten; en de wonde aan de zijde welke rond en roodkleurig was, geleek aan een pas ontloken en rijkversierde roos. Zij allen die dit wonder aanschouwden, werden erdoor tot tranen toe bewogen.
Laat ons bidden:
O mijn Jezus! Hoe dierbaar is de dood van Uw Heiligen. Toen de heilige Franciscus zijn laatste uur voelde naderen, dankte hij er U hiervoor. Ook ik wil U uit gans mijn hart daarover dankbaar zijn, en ik smeek U, door de glorierijke wonden van Uw dienaar, mij uw genade te verlenen, opdat ik van nu af een geheel nieuw leven zou mogen leiden, en niet anders meer zou betrachten dan Uw eer en glorie.
3 x Onze Vader
3 x Wees Gegeroet
3 x Glorie zij de Vader
1 x Geloofsbelijdens 
|
|
