Get us out of here!! Hoofdstuk 14. Biecht

	Download PDF Hoofdstuk 14. Biecht Nicky: Hebben de Arme Zielen u ooit iets verteld over het Sacrament van de Biecht? Maria: O ja, dat vernoemen ze dikwijls. Zij zijn zo bedroefd omdat het zo weinig in trek in geworden en zo wordt genegeerd. Het is zo’n grote gave van God en enkel satan wenst het te vernietigen. En opnieuw vrees ik dat hij zijn werk goed heeft gedaan. De biecht is iets waar men met vreugde zou moeten naar verlangen en niet iets zijn, zoals satan wenst, waar men schrik zou moeten van hebben. En verontrust u niet, er is niets waar een goede priesters geen kennis van heeft. Een goede priester weet ten volle dat hij, met al zijn ervaring en kennis, een veel grotere zondaar is dan u bent. Het is een grote vreugde voor Jezus en iedereen in de Hemel wanneer we onze wonden en zwakheden tot Hem brengen. De Arme Zielen hebben mij verteld dat zestig procent van alle mensen die een depressie hebben voordeel zouden halen uit deze grote gave. Ook zouden er vele dokters, producenten van geneesmiddelen zonder werk komen te vallen, indien iedereen regelmatig te biechten zou gaan. Onze Heer kan iedereen van Zijn keuze redden en genezen, indien de mensen Hem enkel zouden aanroepen. Onze Lieve Vrouw heeft, geloof ik in Medjugorje, gezegd dat een maandelijkse biecht het Westen zou genezen. De biecht wordt erg verkeerd begrepen. Voor de meeste mensen is het niet moeilijk om een onderscheid te maken tussen het goede en het slechte, maar het wordt veel interessanter en uitdagender wanneer de vraag het verschil tussen goed en beter is. De biecht is daar niet enkel om te zeggen dat we een bank hebben beroofd. Het bestaat grotendeels om beter en beter te worden in Gods ogen. Wat was er de laatste maand waarin ik mij beter kon gedragen hebben? Dat is wat we ons moeten afvragen en ik daag iedereen uit om te zeggen dat ze de laatste maand alles hebben gedaan zoals Jezus het zou gedaan hebben. Nederigheid brengt ons de grootste genaden. Jezus schenkt de grootste dingen aan de kleinsten van hart. De biecht herinnert ons regelmatig aan deze nederigheid die Hij voor ons wenst, zodat Hij ons enorme genaden kan schenken. Nicky: Wat is uw antwoord op de velen die zeggen en dit ook oprecht menen, dat ze geen priester nodig hebben om te gaan biechten. Dat ze niet alles aan een andere persoon hoeven te vertellen, maar zich rechtstreeks tot God kunnen wenden. Maria: Als dit waar zou zijn, dan zouden de psychiaters en psychologen geen werk meer hebben. Zowel de slimsten als de eenvoudigsten kunnen dezelfde priester opzoeken en beiden zullen op dezelfde manier versteld staan van de vruchten, van de genaden die zullen voortkomen uit deze korte en vrijwillige ontmoeting met Jezus. Elke mens heeft dezelfde nood om de schuld te biechten en al deze langdurige, omslachtige en heel dure behandelingen en ontmoetingsgroepen zouden in geen geval nodig zijn als de mensen zich tot Jezus zouden richten. Daar bovenop komen de grote genaden niet van dokters of anderen, ze komen van Jezus en enkel van Jezus! Mensen laten zichzelf zo gemakkelijk bedriegen. Of denkt u dat Diegene die ons het leven schonk, niet in staat zou zijn om ons ontelbaar meer te schenken dan wat de meeste psychiaters en psychologen kunnen? God zegene hen! De meesten onder hen durven de werkelijkheid van de zonde niet te erkennen, en hoe wilt u dan dat ze de werkelijkheid van de vergeving zouden herkennen? Psychiaters en psychologen moeten leven van herhaalde bezoeken, en het ontzeggen van de biecht, verzekert hen van hun volgende grote auto. Zij bloeien op onze zonden, terwijl Jezus voor ons stierf om ze voor eeuwig te overwinnen en uit te wissen. Nicky: En de repliek dat Jezus nooit heeft onderwezen dat we nooit in een biechtstoel moeten gaan om te biechten? Maria: Dat is juist en daarom stel ik dus voor dat u luidop, maar in het openbaar, biecht aan een priester. Maar het punt is dat het luid moet zijn. Jezus zei "heb berouw..." en door zo te handelen draagt Hij de zonden weg, en alleen dan heeft satan er niet langer weet van. Hij kan zichzelf niet langer vasthechten aan die persoon of deze persoon aanvallen, wat hij wel kan doen als de band tussen God en ons is verbroken. Nicky: Maar het is een priester in de biechtstoel, niet Jezus! Maria: Bent u daar zo zeker van? Een Italiaanse grootmoeder wou haar acht jaar oude kleinzoon meenemen naar Pater Pio voor zijn eerste biecht. Ze was begrijpelijk heel opgewonden toen ze de kerk binnenkwam. De jongen ging te biechten en kwam stralend van vreugde uit de biechtstoel. De grootmoeder wist hoe Pater Pio eruitzag. Hij was kort, gezet en kalend en heel donkere ogen. Hij was toen zo’n 65 jaar oud. Maar toch vroeg ze de jongen: "Hoe zag hij eruit?" Heel rustig en gedetailleerd antwoordde de jongen: "Oh, hij was lang, sterk en had kastanjebruine ogen, lang bruin haar en was zo’n dertig jaar oud." Nicky: U maakt een grapje! Maria: Neen, dingen zoals deze gebeuren vaak bij gebedsvolle en heilige gebeurtenissen. Nicky: Laat mij u een geval uitleggen en ik zal er u vragen over stellen. Wij hebben twee families. Beiden leiden een redelijk goed en gezond leven. De ene familie gaat te biechten op een redelijk regelmatige basis terwijl de andere het niet doet. Zal er later een verschil te merken zijn bij hun afstammelingen, en zo ja, wat zou dat dan kunnen zijn? Maria: De eerste familie zal een stevige basis hebben om over de generaties heen dichter en dichter tot God te komen, terwijl de tweede familie vele lasten zal moeten dragen die ze niet had moeten dragen, indien de voorouders op regelmatige basis te biechten waren geweest. Deze lasten kunnen ziekten en zwakheden zijn die vermeden hadden kunnen worden. De evenwichtige en voortdurende houding van de eerste familie zal zichzelf tonen in de sterkte en de vreugde van hun afstammelingen, terwijl deze van de andere familie veel zwakker zullen zijn voor satans aanvallen. Nicky: Beweert u nu dat de afstammelingen van mensen die voortdurend aan hun zondige staat worden herinnerd, later gezonder zullen zijn dan deze die dat niet doen? Maria: Jazeker! Vanuit de nederigheid van de biecht, het gebed en de voortdurende liefde van God komt er een sterke en evenwichtige groei dat heel dikwijls resulteert in gezondere mensen en dat betekent zowel gezonder op lichamelijk, mentaal als emotioneel vlak. Dit gaat generaties door. Nicky: Met onze liefde, gebed en biecht kunnen we dus een betere gezondheid verzekeren aan onze kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Maria: Precies. Veel te veel van de huidige geneesmiddelen zijn beperkt tot het herstellen van de schade, terwijl de echte goede dokters van vandaag zich vooral toeleggen op het voorkomen van de ziekte, net zoals, door de naleving van de Tien Geboden, de wereld maar een fractie van het aantal ziekten zou kennen, vandaag. Preventieve geneeskunde kost ons niets en daarbovenop worden we onze zoveel meer bewust van de grootsheid van Gods liefde voor ons. Dit is geen spel. Hij is vol vreugde wanneer we vol van vrede zijn, wat resulteert in vreugde. Hij wil alleen maar dat we gelukkig, vrij en gezond zijn. Nicky: Kunt u dan de rol van wroeging en berouw verklaren op het ogenblik van de dood? Maria: Met een goede biecht, een oprechte biecht in totale eerlijkheid wordt alle schuld verwijderd, maar er is wel nog herstel nodig. Men is nog niet volledig verlost van deze zonden. Om totale absolutie te verkrijgen moet de ziel ook bevrijd zijn van alle afhankelijkheden. Een moeder met kleine kinderen die komt te sterven, moet zich tot op dat niveau laten gaan dat ze waarlijk kan zeggen: "God, ik geef alles aan u. Uw wil geschiede." Dit kan heel, heel moeilijk zijn. Nicky: Volledig vrij zijn van zonden is dit een drieledig proces. Is dat juist? Maria: Vrijheid door het afbetalen van de laatste cent, zou Jezus zeggen, is tussen God en ons, tussen ons en de anderen, met bijkomend herstel en een volledige bevrijding van alle afhankelijkheden of dingen anders dan God zelf.