| |
Download PDF
Joden in de bijbelse profetie
Weinig Bijbelse studies zijn zo opwindend als deze over de Joden, omdat ze dikwijls een sleutel inhouden met betrekking tot de toekomst. De Heilige Schrift onthult hen als "Gods oogappel" [Zacharai 2:8], hun land is heilig [Zacharia 2:16], hun stad Jeruzalem wordt omschreven als het "middelpunt der wereld" (Ezechiël 5:5]. Het volk wordt omschreven als overspelig en ontrouw (Ezechiël 16 en Hosea] en de Bijbel verduidelijkt eveneens dat ze zowel het voorwerp zullen worden van Gods toorn [Jeremia 30:7] als van Zijn genade [Zacharia 13:1] in de eindtijden.
En dit zijn maar enkele onthullingen. Het overizcht aan profetieën waar het Joodse volk is bij betrokken is gewoon indrukwekkend en is zowel van toepassing op het verleden, het heden, als op de toekomst. Het toont als niets anders, Jezus' Kruis uitgezonderd, Gods liefde en genade aan.
Paulus werd zo overweldigd door Gods geduldige uitspraken om een gedeelte van de Joden te redden dat hij in verrukking uitschreeuwde: "Hoe onpeilbaar is toch Gods rijkdom, wijsheid en kennis! Hoe ondoorgrondelijk zijn zijn beslissingen, hoe onnaspeurlijk zijn wegen! [Romeinen 11:33]
Laat ons deze onwaarschijnlijke profetieën, die betrekking hebben op het Joodse volk, eens nader bekijken en laat ons beginnen met de profetieën die reeds in vervulling zijn gegaan.
Vervulde profetieën
Verspreiding: De Joden zijn diverse malen gewaarschuwd dat ze wereldwijd zouden worden verspreid, als ze niet trouw bleven aan hun verbond met God. Overweeg deze woorden van Mozes: "Hij zal je over de hele aarde verspreiden; bij allerlei volken zul je vreemde goden vereren, goden met wie jullie, noch je voorouders iets te maken hadden, goden van hout en steen [Deuteronomium 28:64]" en "Ik zal jullie vijanden met getrokken zwaard achter je aan laten jagen en je verspreiden onder de volken. Jullie land zal een woest en verlaten oord zijn en jullie steden zullen in puin liggen [Leviticus 26:33].
Vervolging: De Heer waarschuwde de Joden eveneens dat ze zouden worden vervolgd, waar ze zich ook zouden bevinden. Opnieuw steken de woorden van Mozes boven de anderen uit: "En bij die volken zult u geen rust vinden, geen veilige plek zal er zijn voor uw voeten. De Heer zal daar uw hart laten sidderen, uw ogen laten kwijnen en uw ziel laten versmachten [Deuteronomium 28:65]."
Woestenij: God zei dat na hun verspreiding hun land een "woestenij", en hun steden een puinhoop zullen worden [Leviticus 26:33]. Mozes geeft een meer grafische voorstelling: "De grond is doordrenkt van zwavel en zout: verschroeide aarde waarin geen zaad ontkiemt en geen plant kan groeien. Bij het zien van dit geteisterde land zullen de volken vragen: Waarom heeft de Heer dit land zo zwaar getroffen? Waarom is hij zo heftig in woede ontstoken? [Deuteronomium 29:22-33]"
Behoud: Maar God beloofde in zijn onmetelijke genade eveneens dat hij de Joden als een gescheiden volk zou bewaren tijdens hun wereldwijde omzervingen. Jesaja omschrijft dit het kleurrijkst: "Want zoals de nieuwe hemel en de nieuwe aarde, die Ik maken zal, voor mijn aangezicht zullen blijven bestaan, luidt het woord des Heren, zo zal uw nageslacht en uw naam blijven bestaan [Jesaja 66:22]." en "Kan ook een vrouw haar zuigeling vergeten, dat zij zich niet ontfermen zou over het kind van haar schoot? Al zouden zij die vergeten, toch vergeet Ik u niet [Jesaja 49:15]."
Hij voegt hier nog aan toe: "Kijk, in mijn handpalmen heb Ik u geschreven, en uw muren staan mij voortdurend voor ogen [Jeseja 49:16]." Deze aangelegenheid staat verder nog beschreven in Jeremia 30:11 en Jeremia 31:36: "Want Ik ben bij u om u te redden. Met alle volken, waaronder Ik u verspreid heb, reken Ik voorgoed af, maar met u doe Ik dat niet. Wel bestraf Ik u zoals u verdient. Ik laat u niet ongestraft" en "zolang als Ik het heelal in stand houd, zolang ook zal Israël mijn volk zijn."
Tijdens de afgelopen 2.000 jaar heeft God alle vier deze profetieën in vervulling doen gaan. In 70 na Christus vernietigden de Romeinen Jeruzalem en werd het land verwoest achtergelaten, waarbij de Joden over de hele wereld werden verspreid. Antisemitisme is iets van alle tijden en bereikte een hoogtepunt tijdens de Nazivervolging onder Wereldoorlog II. Maar hij behield en bewaarde ook het Joodse volk en de vervulling van deze profetie is een van de merkwaardigste mirakelen in de geschiedenis: geen enkel volk ter wereld is zo verspreid geweest en toch er in geslaagd om hun éénheid als natie te herwerven.
Lopende profetieën
Wij leven in een bevoorrecht tijdperk waarin vele beloften over de Joden in vervulling gaan. Wat een getuigenis dat onze God levend en wel is, dat God zich op Zijn troon bevindt en alles beheerst en dat Hij steeds Zijn beloften nakomt.
Hereniging: De profeten uit het Oude Testament beloven herhaaldelijk dat de dag komt dat God de Joden zal herenigen in Palestina [Jesaja 11:10-12 en Ezechiël 36:22-28]. Deze merkwaardige hereniging van de Joden uit de vier windstreken is pas recentelijk gebeurd. Het was na Tweede Wereldoorlog dat de deuren voor een terugkeer van de Israëlieten werden geopend, toen het bestuur overging van de Turken [niet bepaald voorstanders van de Joden] naar de Britten [positieve houding tegenover de Joden]. De Holocaust tijdens de Tweede Wereldoorlog was de grote aanleiding dat vele Joden zouden terugkeren naar hun land.
Natie: De profeten beweerden dat wanneer het volk zou herenigd zijn, ook de natie opnieuw zou gevestigd worden. Dit gebeurde op 14 mei 1948 [Jesaja 66:7-8 en Zacharia 12:3-6]. Dit is een hoofdprofetie, een gebeurtenis waar vele profetische geleerden reeds zolang naar verwezen en onder veel spot en hoon door velen, die nooit in een hereniging van Israël geloofden, werd weggelachen.
Herwinning: God beloofde dat wanneer Israël opnieuw een natie zou worden, het land tevens een bloei zou kennen [Jesaja 35:1-7 en Joël 2:21-26] en zoals Ezechiël het zegt in 36:35: Vol bewondering zal men zeggen: Dit land, dat eens een wildernis was, is nu mooi als de tuin van Eden. De steden die volledig verwoest waren, zijn weer versterkt en bewoond. En het is dit precies wat de toeristen die uit Israël komen vandaag zeggen: het is opnieuw het land van melk en honing. Tijdens deze eeuw zijn er meer dan 300 miljoen bomen aangeplant en is de regenval met 450 procent gestegen. Het vroegere door malaria geteisterde moerasland wordt opnieuw bewerkt. Water uit het Meer van Galilea werd gekanaliseerd naar woestijngebied. Het land is nu vruchtbaar.
Taal: Toen de Joden tijdens de eerste eeuw wereldwijd werden verspreid, hielden ze op met het spreken van hun Hebreeuwse taal. De Joden die zich in Europa vestigden ontwikkelden een taal die men het Jiddisch noemde [een combinatie van Duits en Hebreeuws] en de Joden rond het Middellandse Zeegebied spraken het Ladino [een combinatie van Spaans en Hebreeuws]. De profeet Sefanja zegt in 3:9 dat de Hebreeuwse taal zou herleven. En dit is gebeurd. Vandaag spreken de Joden opnieuws het Bijbelse Hebreeuws. Dit is het enige voorbeeld in de geschiedenis van de heropstanding van een dode taal. De man die voor deze taak door God werd uitgekozen was Eliezer Ben Yehuda [1858-1922]. Hij heeft het nog net mogen meemaken dat de Britten op 29 november 1922 officieel verklaarden dat het Hebreeuws voortaan de officiële taal van de Joden in deze regio zou zijn.
Eliezer Ben Yehuda
Jeruzalem: Jezus voorspelt in Lucas 21:24 dat zijn terugkeer nabij is als "Ze zullen vallen onder het scherpe zwaard, als gevangenen weggevoerd worden, overal heen, naar landen van ongelovige volken en ongelovige volken zullen Jeruzalem vertrappen. Totdat ook hun tijd is gekomen." Jeruzalem werd opnieuw door de Joden ingenomen tijdens de Zesdaagse oorlog van juni 1967.
Militaire sterkte: In Zacharia 12:6 lezen we: "... Zij zullen alle volken in de omtrek verslaan, rechts en links, terwijl Jeruzalem steeds op haar plaats blijft." Heeft deze vervulling nog meer uitleg nodig?
Brandpunt: Israël wordt steeds omschreven als het brandpunt van de wereldpolitiek in de eindtijden [Zacharia 12:3 en 14:1-9]. Sinds de Tweede Wereldoorlog is Israël nog niet uit het nieuws geweest en met de olieboycot van 1973 realiseerde het Westen zich plots hoe afhankelijk het was van de Arabische landen. Sommigen staan zelfs ronduit achter de obsessie van de meeste Arabieren om het land te vernietigen.
Toekomstige profetieën
Rampspoed: God zal de Joden door een ongeëvenaarde periode van rampspoed brengen. Hierna zal slechts één derde van het Joodse volk overblijven [Zacharia 13: 8-9]. Het doel hiervan is om de harten te verzachten van de overgeblevenen, zodat ze de Messias zouden aanvaarden.
Verlossing: Zij die overblijven zullen "opkijken naar Hem die ze hebben doorboord" en zullen Hem aanvaarden als hun God en hun Verlosser [Romeinen 11:25-29].
Vooraanstaande plaats: God zal dan alle gelovige Joden terug samenbrengen in Israël en het zal het toonaangevend land worden voor de wereld tijdens het duizendjarige rijk van Jezus [Deuteronomium 28:1 en 28:13] [2 Samuel 7:9] [Micha 4:1-7].
Slotbeschouwingen
Gods onmetelijke liefde: God heeft de Joden verspreid onder de verschillende volkeren, omwille van hun ongehoorzaamheid, maar Zijn genade heeft Hij hen niet ontzegd: "Want zo zal het gaan met de Israëlieten: lange tijd zullen zij blijven zonder koning of leiders, zonder offers of heilige stenen, zonder godsspraak of orakel. Maar daarna komen zij tot inkeer, verlangen zij terug naar de Heer, hun God, naar een koning uit het huis van David. In de toekomst zullen zij vol eerbied komen naar de Heer die zijn goede gaven geeft [Hosea 3:4-5]. De liefde en het geloof van God door zijn geloften voor het Joodse volk na te komen zal een bron van aanmoediging zijn voor alle Christenen en terwijl we zullen aanzien hoe God al zijn beloften van duizenden jaren geleden nakomt, mogen we er zeker van zijn dat Hij trouw alle geloften zal vervullen voor de Kerk.
Gods verbazende barmhartigheid: wanneer u dit alles leest zou u kunnen zeggen: "Als u hier vertelt hoezeer God van de Joden houdt, zou ik wel Jood willen zijn, maar het antwoord hierop is dat uw aangezicht zal worden bedekt met een sluier, door Jezus niet als Messias te willen aanvaarden [2 Korintiërs 3:12-18] en alles wat God doet, doet hij eveneens voor de anderen. Zijn barmhartigheid is toepasbaar op iedereen, of u nu Jood bent of niet.
Vertaling: Chris De Bodt
2. Het Israël van vandaag in de profetieën
Wat volgt is zeer relevant met betrekking tot de huidige gebeurtenissen in Israël en in de wereld. Israël is het belangrijkste land ter wereld vandaag. Vanuit een seculier standpunt is het gesitueerd op de landbrug tussen het Aziatische en Afrikaanse continent, en het representeert een eiland van democratie in een oceaan van dictaturen. Het is Amerika’s belangrijkste bondgenoot in het Oostelijk halfrond. Economisch gezien is het van vrij groot belang vergeleken bij zijn grootte. Het heeft een economie die tien keer zo groot is als die van Egypte, Jordanië en Syrië samen. Politiek gezien is het bijna dagelijks voorpaginanieuws. De ongelovige wereld is inderdaad geïnteresseerd in Israël.
Maar voor gelovigen is zijn betekenis onmetelijk. De kijk op Israël van voor het millennium, vanuit de Schrift, onthult dat alle gelovigen 1000 jaar in Israël zullen verblijven met hun Koning, en dit kan, gerekend vanaf vandaag, over zeven jaar gebeuren.
Tijdens Zijn tweede komst zal Onze Heer niet naar om het even welk land terugkeren. Maar "op die dag zal Hij Zijn voeten op de Olijfberg zetten, die tegenover Jeruzalem ligt, aan de oostkant." [Zach. 14, 4]. Hij zal zetelen op de troon van David uit Jeruzalem, en regeren over een wereld van gelovige naties. Wij, die op Hem vertrouwden voor onze redding, zullen met Hem regeren. De Bruid van Christus zal de Koningin van het toekomstige Koninkrijk worden.
Maar vóór al deze blijde gebeurtenissen is er Gods toorn waar we mee te kampen krijgen, "de angstige tijd van Jacob" [Jer. 30, 7]. Het kleine Israël heeft voor bijna 100 procent te maken met de eindtijdprofetie. De tijd van ellende, de zeventigste week van Daniel, zal zich voordoen wanneer de antichrist een vredesverdrag zal sluiten met Israël. Deze simpele verklaring wordt reeds sinds verschillende jaren uitgebracht, maar we leven in een tijd waarin mensen voortdurend vredesakkoorden willen sluiten met Israël. Dit feit alleen al is genoeg om aan te nemen dat het nog slechts korte tijd zal duren vooraleer diegene die Israël en de wereld op een ultieme manier zal verraden, verschijnt. De verbetering in het verdrag van de antichrist, vergeleken met de huidige verdragen, is wellicht de garantie die hij kan geven voor Israëls veiligheid, vermoedelijk door zijn confederatie van tien staten. Hij zal kunnen voorzien in nabije land-, zee- en luchtverdediging. Een ander aantrekkelijk kenmerk zal mogelijk de tijdsduur van het verdrag zijn, namelijk zeven jaar, en de mogelijke toelating voor Israël om uiteindelijk zijn tempel opnieuw te bouwen. Wat ook de tijdsduur van het verdrag moge zijn, de antichrist zal duidelijk herkenbaar zijn voor Bijbellezers, door zijn gulle beloften van vrede op aarde. Dit zal natuurlijk een valse vrede zijn, maar leven wij niet in een tijd van valse vredesverdragen? Als we kijken naar een wereld met Tsetsjenië, Bosnië, Libanon, Ierland en Zuid-Afrika, om maar enkele smeulende vuurtjes te noemen, dan horen we voortdurend over vredesverdragen die ondertekend en weer ingetrokken worden. Het is eigenlijk vrij merkwaardig om ons tijdperk te vergelijken met de Bijbelse beschrijvingen van de tijden van rampspoed. Dan zeggen we nog niets over de hongersnood, epidemieën, aardbevingen, oorlogen en geruchten van oorlogen, misdaden en verraad, enz. waarover gesproken wordt door de Heer in Zijn Bergrede [Mt. 24], dat ook tot Israël gericht is [zie verzen 13, 15 en 16].
Wat Israël betreft, zal er een ongemakkelijke vrede bekomen worden gedurende een periode van drieënhalf jaar, waarin de antichrist de vermoedens van het joodse volk over hem zal aanvoelen, en waarin hij zal pogen om zijn autoriteit te handhaven. Hij zal niets minder doen dan zichzelf de God van Israël noemen, of om het met Paulus’ woorden te zeggen: "Laat u door niemand iets wijsmaken! Eerst moet de grote afval komen en de goddeloze mens zich openbaren, de zoon des verderfs, de tegenstander, die zich verheft boven al wat God heet of verering ontvangt, zo zelfs dat hij zich neerzet in Gods tempel en zich voor God uitgeeft."[2 Tess 2: 3-4]
Onze Heer zelf voorzag, samen met de profeet Daniel, de catastrofale effecten van dit spirituele exces: "Wanneer gij dus de gruwel der verwoesting, waarover gesproken is door de profeet Daniel, zult zien staan op de heilige plaats [wie leest begrijpe het!] laten dan de mensen in Judea naar de bergen vluchten." [Mt. 24, 15-16] Hoogstwaarschijnlijk zullen de joden op de vlucht slaan, omdat ze de antichrist vanaf het begin al niet vertrouwden. Sommigen onderrichten ons dat de Israëlische leiders hem zullen accepteren als een Messias in het begin van zijn optreden. Maar zij zijn allicht niet zo goedgelovig. Ze zijn voorzichtiger dan dat, vanuit hun vroegere, bittere ervaringen met valse Messiassen. En uiteindelijk, toen de echte Messias aan hen verscheen, hebben ze Hem ook al niet geaccepteerd.
Om ons schema van de gebeurtenissen tijdens de periode van rampspoed verder te zetten: er is de mobilisatie van de legers in de wereld, en in het bijzonder dat van de koning in het oosten en zijn legermacht van 200 miljoen mannen onder de wapens, zoals vermeld in Apocalyps 9 vers 16. Het ziet er naar uit dat het tweede deel van de rampspoed gewijd is aan de voorbereiding van de Armageddon, de wereld die genoeg gehoord heeft van de vredesplannen van de antichrist. Misschien, wanneer de Israëlieten wegvluchten, dat de Chinezen en anderen die toekijken, tot de conclusie komen dat de antichrist uiteindelijk toch God niet is, maar dat hij integendeel erg kwetsbaar is. Omdat hij de wereld onder controle had, kunnen zij die hem verslaan even goed de wereld onder controle krijgen. En dus begint het gevecht, wanneer het leger van de koning van het oosten letterlijk naar Armageddon marcheert, stelend, verkrachtend en plunderend terwijl ze door het oostelijk halfrond trekken.
Waar trekt een 200 miljoen man sterk leger naartoe? Overal waar het zijn wil. Dus bewapenen de legers van de antichrist zich om de invaller te ontmoeten in die stille, vlakke vallei in Israël die rond de heuvel ligt die de Harmageddon geheten is (Apocalyps. 16: 16). De rest van de verwoestingsperiode is het verhaal van de gevechten in Armageddon en Jeruzalem, waarover de Heer verdrietig sprak: "Als die dagen niet verkort werden, zou geen mens gespaard blijven." [Mt. 24: 22]
De komst van de Heer is op dit moment natuurlijk de Tweede Komst, die het Duizendjarig Rijk in Israël inluidt. Zijn eerste daad is het beoordelen van de naties van de wereld, om uit te maken of zij de schapen of de geiten zijn, dwz of ieder mens een geloof had dat hem kon redden of niet. Hij maakt een troon des oordeels en gebruikt als Zijn standaard [bemerk opnieuw het belang van Israël] "Al wat gij gedaan hebt voor de geringsten van mijn broeders, hebt gij voor Mij gedaan." [Mt. 25:40] Het meest intens verwijst "mijn broeders" naar de Joden, of toch zeker naar de 144.000 "uit alle stammen van de kinderen van Israël." Als ballingen getuigden zij nog steeds van Christus in de wereld, ondanks de heerschappij van de antichrist, en diegenen die hen hielpen, te eten gaven, hen kleedden, hen bezochten in de gevangenis, terwijl de vlucht hen voortdrijft, tonen dat zij de schapen waren. Diegenen die hen niet hielpen, zijn de geiten en zijn volgelingen van satan voor de duur van het Duizendjarig Rijk.
Als kerken die weinig geven om Israël vandaag de test van diegenen die in deze verwoestingsperiode geloven, zouden moeten doorstaan, dan kan men zich afvragen of ze zich zouden kwalificeren als schapen volgens de normen van de Heer. Men kan alleen maar hopen dat diegenen die geloven in dit tijdperk van relatieve vrijheid, het wijd verspreid zijn van de bijbel in vele vertalingen, en geen antichrist aan de macht om tegen te strijden, op zijn minst minimaal in staat zouden zijn om de test af te leggen van zij die geloven in de verwoestingsperiode.
Wanneer de schapen zich verenigd hebben met de heiligen van het Oude Testament en de kerk, dan heeft het koninkrijk zijn populatie en begint het in alle ernst. Het zal 1.000 jaar blijven bestaan, en terwijl er wat zonde en wat kwaaddoenerij zal zijn in de wereld, zal het een maatschappij zijn die helemaal omgekeerd zal zijn, helemaal anders dan wat we op vandaag kennen. Het zal de keuze zijn van de overgrote meerderheid van de wereld om te geloven in de Koning, die jaarlijks in Jeruzalem te zien zal zijn, op zijn minst op het Loofhuttenfeest (Zach. 14: 16-19]. Wie niet gelooft in het Koninkrijk [de afstammelingen van diegenen die de verwoestingsperiode overleefden in hun natuurlijk lichaam en direct naar het Koninkrijk kwamen, de kinderen van de "schapen" als het ware] zullen zijn als diegenen die afstammen van Adam. Ze zullen de keuze hebben tussen geloof en ongeloof, maar diegenen die voor dat laatste kiezen, zullen gebonden zijn door de lastige wetten van de Bergrede: "Indien uw rechteroog u aanstoot geeft ... als uw rechterhand u aanstoot geeft ..." [Mt. 5: 29-30] Het is op dat moment dat de zwakken de aarde zullen erven, en diegenen die rouwen zich zullen verheugen.
Met deze opsomming van wat er te gebeuren staat, kunnen we beginnen nadenken over Israël zoals we het vandaag zien: als een aankondiging van de profetische vervulling.
Schrijven over Israël, op om het even welk moment, is heel moeilijk, omdat deze natie in constante verandering is. Iedereen die er geweest is, zal getuigen van de bijna elektrische atmosfeer in de straten en het gevoel van spirituele krachten, potentieel fysiek gevaar en onverminderde energie die gewoon in de lucht hangen op deze unieke plaats.
Er kan even goed een boek geschreven worden over deze materie, en over het jaar 1995-1996 in Israël, i.p.v. alleen maar één hoofdstuk. Drie gebeurtenissen in het bijzonder lijken boven al de rest uit te springen, en hebben betrekking op deze profetie. Het zijn de moord op eerste minister Rabin, de plotse versnelling van het terrorisme in de lente van 1996 en de verkiezing van Binyamin Netanyahu, die iedereen scheen te verbazen, behalve iedereen die een beetje vertrouwd was met de Israëlische bevolking en hun bekommernissen. De vooroordelen tegen Israël en voor meerdere Arabische schema’s en motieven in de media hebben vele mensen een vals beeld gegeven van het Heilig Land. De 200 miljoen Arabieren zijn aangewezen als de verliezers van de vier en een half miljoen Israëli’s. En de Palestijnen, de plegers van het terrorisme, worden in de kranten en elektronische verslaggeving afgeschilderd als slachtoffers. Samen met de media, de regering in de VS en bijna iedereen die aan de grondslag ligt van Eerste Minister Shimon Peres en het "vredesproces," was de wereld geschokt toen de Israëliërs Netanyahu verkozen.
Maar dit was gemakkelijk te begrijpen. De bevolking was gewoon te bang om land weg te geven aan mensen die helemaal niet de intentie leken te hebben om vrede te sluiten. De media waren zo oneerlijk om de verkiezingsuitslag flinterdun te noemen, want eigenlijk stemden zesenvijftig procent van de joden voor Netanyahu, tegenover 44 procent voor de andere partij. De stem van de Israëlische Arabieren, een monolithische stem ten gunste van Peres, zorgde ervoor dat de verkiezingsuitslag nauw uitviel wanneer men die in louter getallen uitdrukt, maar die zou niet serieus mogen genomen worden als zijnde een geldig resultaat van een stemming in een democratie. Geen enkele Arabische natie is nu, of is ooit een democratie geweest, en Arabische mensen stemmen heel erg als één blok, of zoals ze verteld werden dat ze moesten stemmen.
Wanneer we op dit moment terugkijken naar de moord op Rabin, lijkt het vrij direct ten gunste te spreken van de Eindtijd. We kunnen de ketting die eruit volgt als volgt omschrijven: Peres neemt de regering over en versnelt het vredesproces. De Israëlische bevolking polariseert en de "rechtervleugel" wordt beschuldigd van het veroorzaken van de moord. De Palestijnen raken ook verdeeld, en diegenen die tegen het vredesproces zijn, verhogen hun terroristische activiteiten. Het bombarderen van bussen in Tel Aviv en Jeruzalem zorgt ervoor dat de meerderheid van de joden zich aansluit bij rechts. Netanyahu wint de verkiezingen.
Op het moment van dit schrijven is er een ongemakkelijke stilte in Israël, met beide kanten [de Israëlieten en de Palestijnen] die afwachten om te zien wat het beleid van de nieuwe regering werkelijk zal zijn. De manier waarop dit verwijst naar de periode van beproeving is, dat het beleid dat Netanyahu wenst te volgen, het potentieel kan inhouden om tot een echt conflict te leiden, een ware schietende oorlog. Dat wil zeggen: als hij weigert om door te gaan met het vredesproces, dan zullen de Palestijnen vroeg of laat het terrorisme laten escaleren tot het leven in Israël ondraaglijk wordt. Ze zouden ook kunnen bedenken dat ze genoeg excuses hebben om Israël aan te vallen, met de hulp van Syrië of wie dan ook, en ze zouden liefst ook de wereldopinie aan hun kant hebben. De wereldopinie wordt gecreëerd door de eerder aangehaalde vooringenomenheid van de media, die ongewijzigd anti-Israël blijft dezer dagen. Als, aan de andere kant, Netanyahu doorgaat met het vredesproces en Israël stap voor stap overlaat aan de Palestijnen, dan rest de Israëlies enkel nog een relatief smalle strook land langs de kust, kijkend op het dichtbevolkte gebied van de West Bank in het midden van het land. De Palestijnen zouden dan in een positie zitten dat ze een aanval kunnen lanceren op een veel kleiner Israël, dat de Israëlies zouden kunnen afslaan met nucleaire wapens.
Dus, in om het even welk geval, leidt het zogenaamde vredesproces toch tot oorlog. Of opnieuw zou het kunnen leiden tot de rand van oorlog, wat de antichrist aanleiding geeft tot het binnenkomen in de onderhandelingen met zijn eigen "superieur" vredesplan. Men kan zich de zwaar op de proef gestelde Israëlies indenken, die zich realiseren dat het gebruik van nucleaire materialen in een dergelijk klein gebied bijna even gevaarlijk kan zijn voor hen zelf als voor hun vijand, die nadenkt over wat hij moet doen, blij dat hij het alternatief van een zevenjarig vredesplan heeft.
Dit is puur speculeren over het scenario dat de antichrist uiteindelijk op het toneel zal brengen, maar het vredesproces in Israël is uitermate suggestief naar het bestuur van de antichrist toe. Het heeft al zijn karakteristieken in zich: het is anti-Israël, het is een valse vrede, en het leidt hoe dan ook tot oorlog.
We hebben even de vooroordelen van de media aangehaald, die Israël een onverdiend slechte reputatie gegeven heeft in de gedachten van de huidige generaties. We moeten goed onthouden dat de meeste mensen die vandaag leven, geen getuige zijn geweest van de oprichting van Israël, noch beleefden zij als volwassenen de periode toen een jong en moedig Israël van kibboetisme en verdedigingsoorlogen zichzelf behield en groeide tot de natie die het op vandaag is. Universiteitsstudenten en babyboomers zijn zich eerder alleen, bewust van een sterk Israël en zijn verzet tegen de Arabieren. Deze ongelukkige oppositie betekent dat petroleumdollars en Israël aan tegengestelde kanten staan van het debat dat nu bezig is. Moeten we onze zusterdemocratie ondersteunen, hoe die ook bezoedeld is, of moeten we de kant van de Arabieren kiezen en een goedkope, standvastige olietoevoer aanhouden die onze beschaving blijft leiden? De media behandelen hun beste klanten het best, zoals elke business, en ze staan onder volledige heerschappij van oliegeld.
De reclame voor auto’s, plastic, cosmetica, benzine en duizenden andere petroleumproducten onderhoudt de winstgevende mediabedrijven die we [per vergissing] voor neutraal aanzien in hun verslaggeving. Het is duidelijk dat zij onveranderlijk een pro-oliegeldkoers volgen. De Arabieren zijn zelfs zo ver gegaan om bepaalde nieuwsagentschappen te verkopen, waaronder de United Press International, om zo nog beter het nieuws dat we krijgen onder controle te houden.
Er zijn zelfs nieuwsredacteurs die de verkeerde feiten in de nieuwsberichten zelfs niet verbeteren in het nieuws dat vanuit de Arabische wereld komt. Wanneer men dat doet, wordt men er zelfs van beschuldigd bevooroordeeld te zijn. Op een bepaald ogenblik was er een groep op reis in het Bethlehem van 1994. In de kranten werd er melding gemaakt van geweld, terwijl zij er toen helemaal geen geweld hadden gezien. Er werd ook een artikel van Arabische origine gepubliceerd uit Caïro, waarin fouten konden gecorrigeerd worden. Wie de redacteur daarop wijst, wordt ervan beschuldigd bevooroordeeld te zijn, ook al gaat het om ooggetuigenverslag dat de fouten kan weerleggen. De kranten schreven dus niet de juiste feiten. Wanneer er gevraagd wordt of er naast de Arabische schrijver, ook een joodse schrijver is die de tekst kan bekijken en kan zien of deze tenminste correct is, dan wordt deze opmerking afgedaan als racistisch.
David Par-Illan, uitvoerend uitgever van de Jerusalem Post, rapporteerde dat de New York Times, een krant met reputatie, een toevloed van 200.000 Palestijnen uit Koeweit in Gaza rapporteerde tijdens de Perzische Golfoorlog. Niets van dat alles was gebeurd, maar de verheven krant weigerde om een rechtzetting af te drukken of zelfs maar de zaak te onderzoeken, en deze belangrijke verkeerde informatie is er nu om gelezen te worden door toekomstige generaties als een heel waarschijnlijke reden waarom de Palestijnen meer land nodig hadden. Het nieuws op de televisienetwerken is al even bevooroordeeld. Op de verslaggeving van Mike Wallace, Robert Novak, Anthony Lewis, Thomas Friedman en Bob Simon kan gerekend worden om Israël zo goed als altijd te bekritiseren. Ze zijn ook allemaal Joden, hoewel ze niet graag zouden hebben dat dit gegeven algemeen bekend wordt.
Jeruzalem is een twistappel op dit moment, en dit is hoe de profeten het afschilderden in de Eindtijd. Jeruzalem is de schitterendste stad in de wereld, niet alleen door zijn schoonheid, maar ook door zijn betekenis. De profeten beschrijven het Duizendjarige Huis van de Heer hier op de berg Moria, waar de oude tempels van God ooit stonden. Het boek Openbaring vervolgt de carrière van Jeruzalem tot na het koninkrijk tot in eeuwigheid: "En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde; de eerste hemel en de eerste aarde waren verdwenen en de zee bestond niet meer. En ik zag de heilige stad, het nieuwe Jeruzalem van God uit de hemel neerdalen, gereed als een bruid die zich voor haar man heeft getooid." (Openb. 21, 1-2)
Maar Zacharia beschrijft ook moeilijke tijden voor Jeruzalem voor al dat goede nieuws, en wij leven wellicht in deze turbulente periode. "Op die dag zal Ik van Jeruzalem een zwaar te tillen steen voor alle volken maken; al diegenen die hem optillen zullen er zich bloedig aan verwonden. Tegen hem zullen alle naties op aarde samenspannen." (Zach. 12, 3)
Dit is een zaak waarbij wat eens een profetie was die moest geïnterpreteerd worden, nu dagelijks nieuws is dat iedereen kan zien. Jeruzalem en heel Israël worden het centrum van de wereld en alle naties zijn erop gefocust. Het huidige vredesproces, dat nog steeds op koers is, zelfs na de recente moord, zal profetisch leiden tot deze "overeenkomst met de dodenwereld" [Jes. 18, 15] waarover gewaarschuwd wordt in de profetische Schrift. De antichrist zal uiteindelijk komen met zijn zevenjarig verdrag, en dat zal het begin van het einde zijn.
Een ironische en nogal triest kenmerk van de wereldwijde bekendheid van Jeruzalem en Israël is dat een overgroot deel van de kerk, het gros van de gelovigen die daar zullen wonen tijdens het duizendjarige rijk, zich grotendeels niet bewust is van de betekenis van de gebeurtenissen die nu bezig zijn. De confessionele kerken zien niets van spirituele import die gaande is in Israël. Alleen bijbellezers zijn zich bewust van de weerslag van de recente gebeurtenissen.
Inderdaad, Israël trekt gewelddadige reacties aan, op de manier waarop een bliksemafleider de bliksem aantrekt, en dat is in overeenstemming met de profetie. Zowat de hele wereld is verenigd in zijn verlangen om Israël te dwingen om te buigen voor dit afschuwelijke "vredesproces," en dit toont het wijd verspreide tekort aan begrip van de tijden. Valse vrede zal het thema zijn van de komende rampspoedperiode, en we zijn op vandaag duidelijk een periode binnengegaan van valse vrede. Yitzhak Rabin was een fatsoenlijke man en een goede soldaat, maar het vredesproces dat hij in gang zette zal niet stand houden omdat het niet Gods vrede is, in Gods timing. Uiteindelijk zal het maken van vrede gebeuren door deze "donkere prins," van wie Daniel, de scherpzinnige voorspeller van de Eindtijd, opmerkt: "Door sluwheid en bedrog slaagt hij in zijn opzet en groeit in zijn eigenwaan. Onverhoeds richt hij velen te gronde, zelfs tegen de Vorst der vorsten komt hij in opstand, maar dan wordt hij verpletterd zonder dat er een hand aan te pas komt." [Dan. 8, 25]
Onze tijd loopt parallel met deze waarschuwingen in de Schrift, zoals zij die roepen: "Het gaat goed! Alles gaat goed!! Maar het gaat helemaal niet goed." [Jer. 6, 14] en "Terwijl zij zeggen: ‘er heerst vrede en veiligheid,’ juist dan overvalt hen plotseling het verderf zoals weeë neen zwangere vrouw, en zij zullen niet ontsnappen." [1 Tess. 5, 3]
In de interviews die werden verzameld in Israël voor de televisieserie "Jeruzalem 3000," verklaarden een aantal woordvoerders (gelovigen en ongelovigen, Joden en Palestijnen) alles wat hierboven beschreven wordt. Het is duidelijk, uit alles wat zij vertelden, dat bijna niemand met heel zijn hart gelooft in dit "vredesproces." Maar volgens hun verscheidene motieven is het een middel voor het einde van de Palestijnen en het einde van Israël, en voor de mensen van Israël is het een hoop op het einde van het terrorisme. Voor de Amerikaanse regering is het goede PR, en voor de Verenigde Naties een soort overwinning. Voor diegenen die bijbels geïnformeerd zijn is het het einde van een tijd.
Het is duidelijk dat Jeruzalem zijn standpunt zal blijven behouden gedurende enige tijd. Op het moment van dit schrijven heeft de regering Netanyahu alle Palestijnse departementen in Jeruzalem opgedragen om te ontmantelen, in overeenstemming met de verdragen gesloten in Oslo. De Palestijnen hadden nooit de bevoegdheid om overheidsdepartementen in de joodse hoofdstad op te bouwen, maar ze deden het toch. En de regering Peres sloot deze departementen nooit, ondanks vele goed gepubliceerde dreigementen.
Het Orient House is een Arabisch herenhuis dat dateert uit de vorige eeuw en dat heringericht werd als Palestijns regeringshoofdkwartier om buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders te ontvangen. Velen van hen bezochten het huis. Daar werd ook Faisal Husseini geïnterviewd. Leden van het team dat aan het interview werkte, telden 25 mensen in burger [misdadigers in jeans en T-shirt] die het gebouw omringden en ook op straat langs alle kanten van het gebouw aanwezig waren.. Faisal Husseini interviewen in een dergelijke omgeving was als een angstaanjagende voorspelling van de Antichrist die de tempel binnengaat en verklaart dat hij de God van Israël is. Naast de vooroordelen van de media is er tegenwoordig een soorttheologisch vooroordeel tegen Israël gaande in kerken en seminaries. De liberale kerken zijn altijd een verloren zaak geweest wat bijbelse studie betreft, en zij zijn zich daarom natuurlijk niet bewust van de relevantie van Israël in profetie, of van profetie in het algemeen. We verwijzen hier naar kerken en seminaries die op de bijbel gebaseerd zijn, die in de loop van de tijd andere posities ingenomen lijken te hebben wat Israël betreft. Dallas Theological Seminary, Moody Bible Institute en de meeste andere bijbelse seminaries bewonderden de Israëlies toen ze in de media helden waren in de grote dagen van de Zesdaagse Oorlog en de kibboets, enz. Maar toen de mediavooroordelen zich tegen de Israëlies keerden, leken ook de seminaries en zelfs enkele Bijbelkerken dat te doen. Er is een dienst gestart met het uitleggen van Israël bij christenen, en nu moet deze dienst Israël zelfs verdedigen bij christenen.
In werkelijkheid zijn de Israëlies niets veranderd, maar enkele vreemde anti-Israël-theologieën doken op. "Want er komt een tijd dat de mensen de gezonde leer niet meer zullen verdragen. Zij zullen zich een menigte leraars aanschaffen naar eigen smaak, die hun naar de mond praten. En zij zullen hun oren sluiten voor de waarheid om te luisteren naar allerlei mythen." [2 Tim. 4: 3-4] Als we leraars moeten verwachten, dan hebben we er nu vele.
De ultieme schriftuurfout is de vervangingstheologie. Die poogt een kerk in te stellen die Israël vervangt. Dit is de reden waarom alle liberale kerken, waaronder ook de Rooms Katholieke Kerk, het goede bijbelse begrip de rug hebben toegekeerd. Het is dwaas om Israël in de Schrift te vervangen door een diverse groep van heidenen verspreid over de aarde. Indien de kerk Israël heeft vervangen in al Gods beloften en verbonden, dan heeft Israël geen rol meer in Gods toekomstige plan. Dat zou van bijbelse passages als Rom. 11: 25-26 nonsens maken. Deze bijbelpassage zegt: "De verharding die over en deel van Israël gekomen is, duurt slechts totdat de massa van de heidenvolken is binnengegaan. En zo zal tenslotte heel Israël gered worden." Als Israël buiten beschouwing gelaten wordt, dan zou dit vers moeten luiden: "en dan zal de hele wereld gered worden." Dit zou belachelijk zijn, want de kerk bestaat uit mensen die al gered zijn.
De oorspronkelijke vervangingstheologie was de Islam, die zowel het Judaïsme als het Christendom wilde vervangen om zo de hele religieuze wereld over te nemen. Dit proces is echter nog steeds aan de gang met de moslims. Maar in de Westerse wereld zouden we meer alert moeten zijn en niet onze bijbel moeten weg leggen om per vergissing een of andere prediker of professor te volgen met anti-Israëlische vooroordelen. We zullen in dit artikel niet uitweiden om enkele rare doctrines te analyseren, maar wij zeggen alleen dat de religie van de Antichrist de laatste vervangingstheologie is.
Het zal pogen om de hele religieuze en seculiere wereld te domineren en zelfs de Almachtige God. Dergelijke gelijktijdige doctrinaire vergissingen als "Kingdom Now [Koninkrijk Nu], waarin we de juiste functionarissen moeten verkiezen om het koninkrijk binnen te brengen door menselijk streven, en "Progressieve toediening," een leer die de tijd van de Kerk en het Duizendjarig Rijk mixt, zijn manieren om Israël uit het geheel te knippen en dus van de hele bijbel nonsens te maken.
Het feit is dat God één volk koos: Israël, en dat Hij door hen gehandeld heeft sinds Abraham, en dat Hij zal blijven handelen door hen, ook in de toekomst. Dus als we lezen over de bouw van de Toren van Babel en de goddeloze manieren van de mensheid vroeg in Genesis, dan zien we in hetzelfde hoofdstuk Terah en de geboorte van zijn zoon Abram. Gods oplossing voor de afvalligheid van de mens lijkt de uitvinding van één enkel volk te zijn, door wie alle naties van de wereld gezegend kunnen zijn (Gen. 12, 3). Hij ging door met het zaken doen met hen doorheen de lange periode van het Oude Testament tot de komst van de Messias, een jood, die twaalf joodse discipelen koos. En op dezelfde manier zoals we hebben gezien, zal Hij opnieuw onder de joden kiezen om getuigen te hebben van Christus in de komende periode van rampspoed, nl. 144.000. Als we dit elegante ontwerp van vier millennia storen met de idee dat een wereldwijde heidense organisatie deze mantel op zich zal nemen, dan storen we duidelijk een plan van enorme grootte.
Wanneer we anderen leren dat we het koninkrijk zelf kunnen brengen zonder gebed of referentie naar Israëlische zaken, zoals in doctrines als "Koninkrijk Nu," dan gaan we weg van Gods plan. Als we anderen leren dat Christus nu al in het Koninkrijk regeert, op dit moment (zelfs al verzoekt de Messias zelf ons om te bidden: Uw Koninkrijk kome), dan brengen we het heersende systeem in de war. We zetten niet meteen de kar voor het paard, maar we zetten het paard in de kar en we kunnen niet vooruit gaan. Het Koninkrijk in het Tijdperk van de Kerk brengen, zoals de "Progressieve toediening" dat doet, gaat in de richting van a-millennianisme, een doctrine die het Duizendjarige Rijk van Israël volkomen ontkent.
De bijbel is eigenlijk een verhaal van één volk, het joodse volk. Al zijn schrijvers zijn joods, zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament. De Messias is een volbloed Israëlische jood wiens stamboom van beide kanten gepresenteerd zijn in de Schrift. Om de extremen aan te tonen die de Islam zoekt om Judaïsme en Christendom te vervangen. Denk maar even na over de claim van Yasser Arafat dat Jezus "de eerste revolutionaire Palestijn" was. Hij deed deze buitengewone verklaring in Betlehem in december 1995, toen de geboorteplaats van Jezus Christus rustig werd overgedragen aan moslims, terwijl de wereldwijde kerk bleef slapen.
Of denk even na over de ongelooflijke bewering van Hanan Ashrawi (een lid van het kabinet van Arafat) over het MacNeil-Lehrer verdrag, dat "Jezus Christus een Palestijns profeet was, geboren in Betlehem, in mijn land." Toen Mevrouw Ashrawi, die beweerde af te stammen van de eerste christenen, verteld werd dat de oorspronkelijke christenen allemaal joden waren en dat joden nooit Arabieren waren, was ze een beetje in de war. Maar dat hield haar niet tegen om gevierd te worden door de Episcopatische kerk als een goede Anglicaan. Dit werd gezegd in een artikel in één van hun publicaties. Dergelijk aanmodderen met theologische doctrine en historische feiten zullen in het voordeel van de Antichrist spelen, die de meest fantastische van alle beweringen zal doen, zoals al eerder aangehaald werd. We krijgen een grote hoeveelheid praktijkervaring in het geloven van deze totale spirituele nonsens.
Het probleem met het schrijven over profetie is dat men niet echt een bijbels profeet is en men kan enkel speculeren over gebeurtenissen in de wereld. Israël is inderdaad een bliksemafleider voor meer dan alleen profetische ontwikkelingen. Het lijkt erop dat de hele wereld gefocust is op dat hele kleine landje. De Noordkoreanen mopperen dat er iets moet gedaan worden met Israël, hoewel het twijfelachtig is dat één van hen het op een kaart zou kunnen terugvinden. In Japan, waar er haast geen joden zijn, wordt de joden de schuld gegeven van de problemen in de economie. En zo gaat het maar door. Inderdaad, Israël is het centrum van alle naties, en in het Koninkrijk zal het zijn profetische plaats innemen als het hoofd van de naties (Ezech. 8: 20-23)
Om even samen te vatten wat hier gezegd is over Israël in profetie: het huidige klimaat van een vals vredesproces zal ons langs één van de vele mogelijke wegen leiden naar de situatie van de rampspoed. Wanneer dit zal gebeuren, is moeilijk te zeggen, maar in het licht van de volledige vervulling van alle profetieën van onze Heer in Matteüs 24, de Bergrede, kunnen we moeilijk verwachten dat een dergelijke gespannen situatie aanhoudt gedurende, laat ons zeggen, 50 jaar. De aandacht van de wereld heeft de neiging om zich te verplaatsen van plaats naar plaats, en omdat het momenteel gericht is op Israël, zou dit een elegant moment zijn om deze periode af te sluiten. Alles lijkt op de juiste plaats te zijn, behalve nog het verschijnen van de Antichrist met zijn vredesverdrag van zeven jaar. Het is moeilijk om nog een stukje van de profetiepuzzel te bedenken dat óf nog niet op zijn plaats ligt voor de eindtijd, óf niet op het punt staat snel op zijn plaats te vallen. Daarom geloven wij dat de Antichrist vandaag leeft en volwassen is en zijn moment van optreden berekent. Het huidige klimaat van bezorgdheid over het vredesproces kan ons vrij direct naar die dag van een aangeboden contract leiden dat de periode van rampspoed zal in gang zetten.
Vertaling: Angelina Van De Moortele
|
|
