 |
|
 |
| |
Download PDF
Medjugorje, het Votiefkruis
In 1933 begon God de parochie Medjugorje voor te bereiden voor haar toekomstige rol. Naar verluidt vond het eerste vreemde incident plaats in het Vaticaan zelf, met Paus Pius XI. Deze paus werd geboren als Achille Ratti op 31 mei 1857 te Desio, Lombardije. Na een academische carrière in Milaan en een kerkdiplomatieke in Polen en Pruisen werd hij in 1921 tot aartsbisschop van Milaan en kardinaal benoemd. Op 6 februari 1922 werd hij tot paus gekozen en nam hij de naam Pius XI aan. Hij was een enthousiast bergbeklimmer. Was het de door de Goddelijke Voorzieningheid dat hij pauselijke nuntius was te Warschau op het moment dat Karol Woijtila, de toekomstige Paus Johannes Paulus II, op 18 mei 1920 te Wadowice in Polen geboren werd?
Op een nacht, in februari 1922, had deze paus in het Vaticaan een droom dat hij een berg aan het belkimmen was, een berg die hij nog nooit had gezien. Hij wist dat het niet in Italië was omdat hij bijna elke top in Italië kende. Toen hij de top bereikte, zag hij de Maagd Maria, die hem geduldig aan het opwachten was. Zij droeg een witgrijs kleed en een lange witte doek.
Zij sprak hem aan: "Achille, Ik wil dat u op deze plaats een kruis laat bouwen, omdat deze plaats erg belangrijk zal worden in de toekomst."
Hij keek rond in dit voor hem onherkenbaar gebied en vroeg zich af: "Waar ben ik?"
"Joegoslavië" en glimlachend voegde Maria hieraan toe, "Onthoud deze berg, Achille."
Toen werd de paus plotseling wakker en dacht hij onmiddellijk aan deze nare droom.
Enkele maanden later ontving Paus Pius XI een verzoekschrift van de aartsbisschop van Mostar, in voormalig Joegoslavië, nu Bosnië-Herzegovina. Het bisdom wou een betonnen kruis oprichten op de berg Sipovac, ter herdenking van de kruisdood van Jezus Christus, 1900 jaar geleden. Toen de Paus een foto zag van de plaats, riep hij het uit: "Dit is bergtop die ik in mijn droom heb gezien!"
Zonder aarzelen keurde hij de bouw goed en het jaar daarop werd het kruis opgericht.
De pastoor van de parochie, Vater Bernardin Smoljan, had ondertussen gehoord van de droom van de Paus en deed de belofte om een groot kruis te bouwen op de berg Sipovac. Hij legde het verhaal uit aan zijn parochianen die hier onmiddellijk mee instemden. Hiermee werd zijn parochie meteen toegewijd aan Christus en werd Zijn bijzondere bescherming gevraagd voor de hagel, die zo dikwijls de wijngaarden en de tabaksplantages van de boeren vernietigde.
"Sipac" is het Kroatische woord voor granaatappel, en zo was de oorspronkelijke naam van de berg Sipovac, omdat er veel granaatappelbomen groeien
Alle elementen voor de bouw van het kruis werden aangebracht aan de voet van de 537 meter hoger berg Sipovac. Het is verbazend dat de bouw van dit 8,56 meter hoge en 15 ton zware kruis maar anderhalve maand in beslag nam, omdat het aanbrengen van het materiaal zware arbeid was en voornamelijk op de rug werd naar boven gebracht. Vanaf die tijd heeft men de berg Sipovac voortaan Krizevac (Kruisberg) genoemd. In het votiefkruis werd een vanuit Rome bezorgde relikwie van het kruis van Christus aangebracht.
Op het kruis werd de volgende inscriptie aangebracht: "Aan Jezus Christus, Verlosser van de mensheid, als een teken van hun geloof, hoop en liefde, opgericht door pastoor Bernardin Smoljan en de parochie van Medjugorje. Bescherm ons van elk kwaad, O Jezus." Aan de achterzijde werden de data "33 - 1933" aangebracht, als herdenking aan de kruisdood van Jezus, 1900 jaar terug.
Binnen de kruising van de armen van het kruis werd een vanuit Rome bezorgde relikwie van het kruis van Christus aangebracht. Vader Smoljan schreef in de parochieboeken dat de relikwieën kleine stukjes waren van het echte kruis waaraan Jezus stierf en die door Keizerin Helena in de vierde eeuw waren ontdekt.
Deze keizerin, Sint-Helena of Flavia Julia Helena of Helena van Constantinopel (±248 - ±329), was de moeder van de Romeinse keizer Constantijn de Grote. Zowel bij de Katholieken als de Orthodoxen wordt zij als heilige vereerd.
Helena werd waarschijnlijk te Drepanum geboren en haar zoon Constantijn zal later de naam van de stad in Helenoplis veranderen. Volgens sommigen is zij de dochter van een herbergier. In elk geval stamt zij uit een lagere sociale klasse.
Zij maakte kennis met de Romeinse militair Constantinus Chlorus en baart diens zoon Constantijn. Constantius trouwt vervolgens met de stiefdochter van keizer Maximianus en wordt later zelf keizer. Na zijn dood in 306 volgt zoon Constantijn hem op en Helena wordt, als moeder van de keizer, een belangrijke figuur aan het keizerlijke hof. In het jaar 324 verkrijgt zij van Constantijn de eretitel Augusta.
Evenals haar zoon bekeert Helena zich tot het christendom. Omstreeks het jaar 325 onderneemt zij een reis door het oosten van het Romeinse Rijk. Volgens de beschrijving die kerkvader Eusebius van haar omzwervingen door Palestina geeft in zijn Vita Constantini, hield zij zich voortdurend bezig met bidden, het uitreiken van aalmoezen, het bezoeken van heilige plaatsen en het stichten van kerken. Verder ontdekte zij het graf van Jezus en neemt ze "en passant" ook de stoffelijke resten van de Drie Koningen mee naar Constantinopel, waarna deze reilkwieën aan de stad Milaan werden geschonken in het jaar 344. Historici zijn het erover eens dat de feiten in Vita Constantini de waarheid lijken te spreken., alhoewel zeker rekening moet gehouden worden met de christelijke achtergrond van de schrijver.
Volgens de overlevering brengt Helena tevens het kruis waaraan Christus stierf mee. De vindplaats ervan werd haar in een droom aangegeven. Dit lruis krijgt, nog steeds volgens de overlevering, een plaats in de Heilige Grafkerk van Jeruzalem, terwijl de bijhorende spijkers ervan werden verwerkt in het bit van Constantijns favoriete paard.
Volgens de "Gesta Treverorum" zou Helena de Heilige Rok naar Trier hebben gebracht. Zij had daar een paleis, waarschijnlijk op de plaats waar Constantijn in 326 begon met de bouw van de Sint-Petersdom.
Kort na haar terugkeer uit het Heilige Land sterft de Heilgie Helena. Dankzij de verslagen van Eusebius verleent de Kerk haar de status van heilige. Haar naamdag valt op 18 augustus.
Aan de acteur, Jim Caviezel, die de rol speelt van Jezus in Mel Gibsons "Passion of the Christ", werd twee stukjes bezorgd van het echte Kruis, die hij in zijn lendedoek bewaarde tijdens het draaien van de film. De acteur zegt dat Ivan Dragecevic en zijn vrouw Lorraine hem deze stukjes kruis persoonlijk hebben overhandigd.
Het kruis werd voltooid op 15 maart 1934. De hele parochie beklom op de dag van de wijding in processie de met rotsblokken bezaaide berg. Moeizaam zochten de mensen hun weg tussen de doornstruiken en salieplanten. Men bad de rozenkrans en zong de litanie van de Heilige Maagd. De pastoor zegende het kruis en pater Grgo Visalj, geboren in Medjugorje, droeg bovenop de berg de eerste heilige mis op. Sinsdien heeft men elk jaar op het feest van de kruisverheffing, op de eerste zondag na 8 september, de geboorte van Maria, een eucharistieviering opgedragen op de Krizevac. En, zoals het verhaal gaat, zijn de parochianen Jezus zeer erkentelijk dat de hagel van weleer sinsdien geen nachtmerrie meer is.
Na de oorlog werden honderden priesters in Bosnië-Herzegovina door de communistische partizanen vermoord. Onder hen bevonden zich pastoor Bernardin Smoljan en pater Grgo Vasilj. Zij werden vermoord te Mostar en hun lichamen werden in de rivier Neretva geworpen. Alle eigendommen van de kerk werden in beslag genomen en de priesters vielen terug in armoede.
De gelovigen van Medjugorje hebben het kruis nooit zomaar achtergelaten, maar vanaf het begin hebben zij de stille pelgrimstochten voortgezet. Wanneer iemand door lijden werd beproefd, ging hij biddend de Kizevac op. Men kroop op blote knieën over de scherpe stenen rond het kruis en herhaalde dit 33 keer. In 1937, op de dag van Sint-Jan (24 juni, later werd dit ook de eerste dag van de verschijningen!) droeg pater Jenko Vasilj zijn eerste heilige mis op. Ook deze pater werd later, tijdens de oorlog, brutaal vermoord.
Voor deze gelegenheid verlichten de gelovigen het kruis en maakten door middel van brandende olielampen een voorstelling van een grote kerk met een hostie erboven. Beneden konden de mensen uit het dorp met ontroering deze afbeelding aanschouwen.
Toen de nieuwe kerk in Medjugorje af was, waren de inwoners erg gelukkig en bereidden zij met verschillende plechtigheden de viering voor van het feest van de kruisverheffing op de Krizevac. Zij kochten een electriciteitskabel van meer dan duizend meter, sloten hem aan in het huis van Ante Dugadzic, trokken hem van daaruit omhoog en verlichtten alle kruiswegstaties en het grote kruis. Negen dagen voor het feest van de kruisverheffing werd de Kruisberg reeds verlicht. Men zou kunnen zeggen dat de hemel op aarde neerdaalde. Op de weg van Mostar naar Ljubuski stopten de reizigers om vol bewondering van dit bijzonder mooie beeld te kunnen genieten.
Het werd tevens de gewoonte voor de parochianen om elke vrijdag, in de zomer om 16 uur en in de winter om 14 uur, de berg op te gaan om er de Staties van het Kruis te bidden, geleid door de pastoor. Deze gewoonte duurt tot op de dag van vandaag. Vanaf de dag van de verschijningen zijn het aantal zichtbare mirakelen niet meer bij de houden. Vele parochianen zien vreemde lichtverschijnselen, het witte silhouet van een vrouw, enz...
|
|
 |
|
 |
