Heilige Malachias' pausenprofetieën. Profetie 71-80

	Download PDF Heilige Malachias' pausenprofetieën. Profetie 71-80 Profetie 71: Angelus Nemorosus [De engel van Bos(co)] Pius V [1566-1575] Echte naam: Michele Ghislieri [Bosco, Alessandra, 17 januari 1504 - Rome, 1 mei 1572] Pius V werd in 1504 uit een arme familie geboren en werd door de Dominicanen opgevoed. Al op 14-jarige leeftijd trad hij in bij de Dominicanen. Hij werd in 1528 tot priester gewijd. In 1556 benoemde Paulus IV hem tot bisschop van de Italiaanse diocesen Nepi en Sutri, nadat hij Ghislieri in 1551 had benoemd tot inquisiteur-generaal voor het hele christendom. Dezelfde paus verhief hem in 1557 tot kardinaal. Toen Pius IV een jongen van dertien in het Heilig College wilde opnemen, verzette kardinaal Gislieri zich hiertegen en verijdelde hij zijn plannen. Aartsengel Michaël Na zijn verkiezing tot paus heeft Pius V zich volledig ingezet voor de realisering van de bepalingen van het Concilie van Trente [1545 - 1563]. Hij verpersoonlijkt de katholieke contrareformatie. Meteen in 1566 liet hij de "Catechismus Romanus" verschijnen. In 1568 verscheen het herziene Romeins brevier en in 1570 een herzien missaal, dat vanaf 1570 tot 1969, het jaar van de invoering van een Nieuwe Liturgie [Novus Ordo Missae] door Paus Paulus VI [1963-1978], de enige orde was die wereldwijd door katholieke priesters op alle continenten gebruikt werd. Het gebruik van deze Liturgie van Pius V, de zogenaamde "Tridentijnse H. Mis," werd echter nooit afgeschaft en dit wordt door het motu proprio dat op 14 september 2007 van kracht werd bevestigd. In 1569 benoemde Pius V een commissie ter herziening van de tekst van de Vulgata, de officiële Latijnse Bijbelvertaling. Pius V sprak in 1570 de excommunicatie uit over koningin Elizabeth I van Engeland. Zijn politiek tegen de oprukkende Turken, die het Italiaanse schiereiland bedreigden, vond haar bekroning in de Zeeslag bij Lepanto van 1571. In 1567 verhief hij de heilige Thomas van Aquino tot kerkleraar. Pius V voerde de gewoonte in dat pausen een wit gewaad droegen, oorspronkelijk het witte dominicaanse habijt, echter zonder de bijbehorende zwarte mantel. Pius V overleed op 1 mei 1572. In 1672 werd hij zaligverklaard door Clemens X en in 1712 volgde zijn heiligverklaring door Clemens XI. Zijn feestdag is 30 april. Malachias verklaring slaat op zijn voornaam, Michaël, genoemd naar de Aartsengel en op zijn geboorteplaats Bosco in Lombardije. Profetie 72: Medium Corpus Pilarum [Half lichaam der schijven] Gregorius XIII [1572-1585] Echte naam: Ugo Buoncompagni [Bologna, 7 januari 1502 - Vaticaanstad, 10 april 1585] Gregorius XIII was 13 mei 1575 tot aan zijn dood. Hij studeerde canoniek en civiel recht aan de universiteit van Bologna en werd daar vervolgens docent. Tot zijn leerlingen behoorden onder andere Alessandro Farnese en Reginald Pole. In 1539 vertrok hij naar Rome en werd door paus Paulus III benoemd tot rechter van het Kapitool en kreeg daarnaast enkele andere functies. Zes jaar later werd hij als jurist afgevaardigd naar het Concilie van Trente [1545-1563]. Na zijn terugkeer vervulde hij diverse posten in de curia onder paus Julius III [1550-1555], die hem in 1555 benoemde tot prolegaat voor de Campagna. In 1558 werd hij door Paulus IV benoemd tot bisschop van Viesti en werd hij tot priester gewijd. Een jaar later stuurde Pius IV hem als zijn afgevaardigde naar het Concilie van Trente. Daar bleef hij tot de afronding van het concilie in 1563. Na zijn terugkeer in Rome werd hij in 1564 benoemd tot kardinaal van San Sisto. In hetzelfde jaar werd hij als legaat naar Spanje gestuurd om onderzoek te doen naar de aartsbisschop van Toledo. Deze was door de Inquisitie gevangengenomen op beschuldiging van ketterij. Tijdens het onderzoek, dat twee jaar duurde, volgde een nieuwe benoeming: die van secretaris van de apostolische brieven. Na de dood van paus Pius V werd Ugo, vooral dankzij de invloed van kardinaal Granvelle, gekozen tot paus en nam hij de naam Gregorius XIII aan. Op 5 oktober 1582 liet hij met de bul "Inter gravissimas" de Gregoriaanse kalender invoeren, de kalender die wij vandaag de dag nog hanteren. Door een fout in de Juliaanse kalender liep deze inmiddels tien dagen achter. Om dit te compenseren sloeg men na 4 oktober tien dagen over, waardoor het na 4 oktober 1582, 15 oktober 1582 werd. Het pauselijk wapen van Gregorius XIII De schijven in het motto refereren naar Paus Pius IV, die Gregorius tot kardinaal had benoemd, en die zes schijven in zijn wapen had. Paus Gregorius had een draak in zijn wapen, met een half lichaam. Profetie 73: Axis in Medietate Signi [Balk in het midden van het Wapen] Sixtus V [1585-1590] Echte naam: Felice Peretti di Montalto [Grottomare, Montalto, Ancona, 13 december januari 1521 - Rome, 27 augustus 1590] Sixtus V was paus van 24 april 1985 tot aan zijn dood. Felice Peretti was de zoon van een arme boer. Hij groeit onder eenvoudige omstandigheden op. Hij schreef zelf over zijn jeugd dat hij de varkens moest hoeden. In 1534 trad hij als novice in in het bij Montalto gelegen Franciscaner klooster. Zijn oom van moederskant Salvatore, was monnik in hetzelfde klooster. In 1540 begon Felice Peretti een studie filosofie in Ferrara, en kort daarop in 1543 een studie theologie in Bologna. In 1544 verwisselde hij Bologna voor Rimini en in 1546 verhuist hij naar Siena. Op 26 juli 1548 voltooit hij zijn studie bij de Magister der Theologie in Fermo. In 1551 wordt Felice Peretti regent van het seminarium in Siena, nadat hij sinds 1548 aan het Franciscaner seminarium in Macerata lesgegeven heeft. Omdat hij een uitstekend prediker was, werd hij op voorspraak van kardinaal Carpi, de protector van de Franciscaner orde, in 1552 als vastenprediker naar Rome geroepen. Hij nam in 1553 in Genua deel aan het generaal-kapittel van zijn orde en wordt nog in hetzelfde jaar regent van het seminarium in Napels. Begin 1560 wordt hij als inquisiteur naar Venetië gezonden. Op 16 juli 1560 wordt hij benoemd als consultant van de Roomse inquisitie. Hij nam als lid van zijn kloosterorde deel aan het Concilie van Trente. Op 15 november 1566 wordt hij benoemd als bisschop van het bisdom Sant'Agata dei Goti bij Benevento in Italië. Op 17 mei 1570 maakt paus Pius V hem tot kardinaal. Hij is daarna in Italië bekend als "Cardinale di Montalto." In 1571 wordt hij bisschop van het Aartsbisdom Fermo. Het conclaaf kiest Felice Peretti op 24 april 1585, na vier dagen, als nieuwe paus. Een van zijn eerste ambtshandelingen als nieuwe paus was de benoeming van zijn achterneef Alessandro Damasceni tot kardinaal. Als paus bestrijdt Sixtus V de bandieten in zijn kerkstaat met ijzeren hand. Zo laat hij meteen op de dag van zijn kroning, ter gelegenheid van de heuglijke dag, opgepakte bandieten terechtstellen en stelt hij hun lijken aan de brug voor de Engelenburcht ten toon. Verder vergeldt hij verschillende vergrijpen met draconische straffen, zo stelt hij bijvoorbeeld op echtscheiding, homoseksualiteit, incest, etc. de doodstraf in. De financiële situatie van de kerkstaat saneert Sixtus V door bezuinigingsmaatregelen en het verhogen van veel belastingen. Sixtus V verzamelde in zijn relatieve korte pontificaat een enorm vermogen in de Engelenburcht. Tegen het einde van zijn pontificaat was Sixtus V een van de rijkste Europese vorsten. Met zijn pauselijke bul "Postquam verus" van 3 september 1586 bracht hij het aantal leden van het college van kardinalen op maximaal 70. Pas in 1958 verhoogt paus Johannes XXIII het aantal kardinalen tot boven de 70. Het pauselijk wapen van Sixtus V "Axis in Medietate Signi" verwijst naar de balk die het wapen van de paus doorkruist. Profetie 74: De Rore Coeli [Van de hemelse dauw] Urbanus VII [1590] Echte naam: Giambattista Catagna [Rome, 4 augustus 1521 - Rome, 27 september 1590] Urbanus VII was paus van 15 september 1590 tot 27 september 1590. Zijn pontificaat duurde slechts twaalf dagen en is het kortste pontificaat uit de geschiedenis. Binnen twee weken na zijn verkiezing stierf hij aan malaria. Giambattista werd te Rome in 1521 geboren en was een neef van kardinaal Jacovazzi. Hij studeerde burgerlijk en kerkelijk recht en doctoreerde in beide. In 1553 werd hij aangesteld tot aartsbisschop van Rossano en in 1555 stuurde Julius III hem als gouverneur naar Fana. In 1573 deed hij afstand van zijn zetel, waarna Gregorius hem als nuntius naar Venetië zond. In 1583 werd hij tot kardinaal benoemd. Drie jaar later werd hij Inquisiteur-generaal van het Heilig Officiie. Hij was op 15 september 1990 tot paus gekozen. Hij gaat voornamelijk de geschiedenis omdat hij 's werelds eerste bekende rookverbod in publieke ruimten [op zijn naam heeft staan. Hij dreigde iedereen te excommuniceren die hetzij in de zuilengalerij, hetzij in de kerk, tabak consumeerde.Dat gold voor zowel pijptabak, pruimtabak als voor snuiftabak. Mannabloem van de Pluimes, een witbloeiende boom in Calabrië Urbanus VII was bisschop van Rossano in Calabrië geweest, waar manna wordt verzameld, dat "hemelsdauw" heet. Manna is een zoete afscheiding van vele bomen. Profetie 75: Ex Antiquitate Urbis [Uit de oude Stad] Gregorius XIV [1590-1591] Echte naam: Niccolò Sfondrati [Varese, 11 februari 1535 - Rome, 16 oktober 1591] Niccolò werd in 1533 geboren te Varese, nabij Milaan. Zijn vader heette Franciscus en was een Milanese senator die kort na de dood van zijn vrouw door Paus Paulus III, in 1544, tot kardinaal werd benoemd. Zelf studeerde hij in Perugia en in Padua, waarna hij in 1560 tot priester werd gewijd. In het zelfde jaar volgde zijn wijding tot bisschop van Cremona. Dat gaf hem de gelegenheid om tussen 1561 en 1563 deel te nemen aan het Concilie van Trente. Dom van Milaan In 1583 werd hij door Paus Gregorius XIII bevorderd tot kardinaal. Bij het Conclaaf van 1590 speelde Philips II een belangrijke rol. Hij liet een lijst opstellen van 7 kardinalen die wat hem betreft papabile waren. Sfondrati was een van hen. Na twee maanden conclaaf werd hij uiteindelijk gekozen. Meteen na zijn verkiezing vaardigde hij een bul uit waarin hij excommunicatie stelde op weddenschappen die werden afgesloten op de uitkomst van een conclaaf. Tijdens zijn korte pontificaat nam hij het op voor de katholieken die in Frankrijk verwikkeld waren in een strijd met de hugenoten. In dat kader excommuniceerde hij de Franse koning Hendrik IV, die zich opwierp als leider van de hugenoten. Hij benoemde vijf kardinalen, waaronder een neef, die dienst deed als zijn staatssecretaris. Hij overleed aan een galsteen die, volgens de overlevering, zeventig gram woog. De profetie van Malachias kan zowel uitgelegd worden door zijn afkomst uit het Hertogdom Milaan, een oude stad, die gesticht is in het jaar 400 voor Christus, als op zijn vader, die senator was. Het woord senator is afgeleid van het Latijnse woord "senex" en betekent "oude man." Profetie 76: Pia Civitas in Bello [De vrome stad in oorlog] Innocentius IX [1591] Echte naam: Giovanni Antonio Facchinetti [Bologna, 20 juli 1519 - Rome, 30 december 1591] Innocentius’ pontificaat hoorde tot de kortste. Hij was paus van 29 oktober 1591 tot 30 december 1591. Giovanni werd aanvankelijk secretaris van een Romeinse kardinaal. In 1560 werd hij bisschop en in 1575 werd hij tot patriarch van Jeruzalem benoemd. In 1583 werd hij kardinaal met als titelkerk de Kerk van de Vier gekroonde Martelaren. Tijdens de regering van Gregroius XIV rustte er een groot gedeelte van de last van de pauselijke administratie op zijn schouders en na diens dood werd hij verkozen tot zijn opvolger. Graftombe van Paus Innocentius IX De spreuk van Malachias slaat duidelijk op de stad Jeruzalem, waarvan hij de kardinaal patriarch was. Profetie 77: Crux Romulea [Kruis van Romulus, Rome] Clemens VIII [1592-1605] Echte naam: Ippolito Aldobrandini [Fano, 24 februari 1536 - Rome, 3 maart 1605] Clemens VIII was paus van 30 januari 1592 tot aan zijn dood. Hij kende een schitterende loopbaan en werd in 1585 kardinaal en in 1588 Legaat van Polen. Zijn geestelijke leidsman was Filippus Nerius geweest, die meer dan dertig jaar lang zijn biechtvader bleef. Toen hij paus werd, nam hij Baronius tot biechtvader. Hij had een enorme werklust en was een bekwaam jurist en diplomaat. Al in het eerste jaar van zijn pontificaat nam hij het Quirinaal in gebruik als zomerpaleis. Een belangrijke doelstelling van zijn beleid was het verminderen van zijn afhankelijkheid van Spanje. Hij herriep de excommunicatie van Hendrik IV van Frankrijk na diens bekering tot het katholicisme in 1593 en bracht in 1598 tussen Frankrijk en Spanje de Vrede van Vervins tot stand. Dankzij de aldus verkregen machtige Franse bondgenoot kon hij het hertogdom Ferrara beroven van haar hoofdstad Ferrara en bij de Kerkelijke Staat inlijven. Andere opmerkelijke aspecten van zijn pontificaat waren het goedkeuren van koffie voor gebruik door christenen [koffie werd tot dan toe als een typische Turkse en islamitische drank beschouwd, die voor moslims het gemis van alcohol moest goedmaken], de terechtstelling van de vrijdenker Giordano Bruno in 1600, en het uitvaardigen van diverse anti-joodse maatregelen, die tegenwoordig als antisemitisme kunnen worden opgevat. In 1601 stelde hij de Litanie van Loreto vast. Aan het eind van zijn leven werd hij getroffen door jicht. Hij bracht zijn laatste jaren grotendeels in bed door en overleed op 69-jarige leeftijd. De militaire en diplomatieke successen van Clemens VIII zijn op het Pausgraf Clemens VIII uitgebeeld. Het pauselijk wapen van Clemens VIII Malachias’ uitdrukking kan verwijzen naar het wapen van Clemens VIII, een balk met verschillende dwarsbalken, en als men goed kijkt zijn het in feite opeenvolgende kruisen. Als kardinaal had hij als titelkerk deze van de Heilige Pancratius, een jongen uit Phrygië, die op 14-jarige leeftijd, op 12 mei 304, in Rome martelaar werd. In een uiterste poging om het christendom voorgoed te vernietigen eisten de keizers Diocletianus en Maximianus dat iedereen verplicht was om te offeren aan de Romeinse goden. Bij weigering hiervan volgde de doodstraf. Pancratius weigerde. Paus Symmachus bouwde een kerk over het graf van deze martelaar: de San Pancrazio. een eed, afgelegd in deze kerk, gold als bijzonder heilig in de middeleeuwen. Pancratius genoot in de middeleeuwen over heel Europa bijzondere verering. Hij is een van de vier ijsheiligen, samen met Sint-Mamertus, Sint-Servatius en Sint-Bonifatius. Zijn naamdag is 12 mei. Profetie 78: Undosus Vir [Een golvende man] Leo XI [1605] Echte naam: Alessandro Ottaviano de' Medici [Florence, 2 juni 1535 - Rome, 27 april 1605] Leo XI was paus van 1 april 1605 tot 27 april 1605 en staat daarmee in de lijst van de kortste pontificaten op de achtste plaats. Zijn vader was Ottaviano de' Medici [14 juli 1482 - 28 mei 1546], van een minder dominante tak van de Medici-familie. Zijn moeder daarentegen was Francesca Salviati, een kleindochter van Lorenzo de' Medici Il Magnifico, een nicht van paus Leo X en tante van Cosimo I de' Medici, groothertog van Toscane. Alessandro Ottaviano de' Medici was priester en daarom door groothertog Cosimo I als ambassadeur naar paus Pius V gezonden. Hij verbleef 15 jaar in Rome. In 1573 maakte paus Gregorius XIII hem bisschop van Pistoia, en vervolgens aartsbisshop van Florence in 1574. Hij werd benoemd tot kardinaal in 1583. Een straat in het Italiaanse Palestrina, een golvende stad Op verzoek van Paus Clemens VIII verbleef hij rond 1600 in Frankrijk waar Maria de' Medici koningin was. Malachias verklaring is hier één der moeilijkste, maar waarschijnlijk doelde hij op de tijd dat hij bisschop was van Palestrina. Palestrina is een stad in Italië, 25 kilometer ten oosten van de hoofdstad Rome. De oude naam van de stad, die al in de Romeinse tijd werd gebruikt, is Praeneste of Preneste. Telegonus, de zoon van Odysseus en Circe, wordt wel als stichter van de stad genoemd. Profetie 79: Gens Perversa [Een boos geslacht] Paulus V [1605-1621] Echte naam: Camillo Borghese [Rome, 17 september 1552 - Rome, 28 januari 1621] Camillo’s loopbaan in de kerk was niet opvallend. In 1596 benoemde Clemens VIII hem tot kardinaal-vicaris van Rome. In Bologna genoot hij een opleiding van jurist en hij begon zijn kerkelijke loopbaan als legaat in Spanje. Paulus V besteedde evenveel energie aan het hervormen van de Kerk als aan het verrijken van zijn familie. Hij lag aan de basis van de rijkdom van de Borghese-prinsen, waarvan het geslacht gesticht werd door Marcantonio, de zoon van de jonge broer van de paus. Zoals Leo X zei: "Wanneer God ons tot paus kroont, moeten we daarvan profiteren!" Het nepotisme terzijde gelaten leidde Paulus V wel een onberispelijk leven. Hij steunde de nieuwe religieuze orden, herinnerde de bisschoppen aan hun plicht in hun bisdom te verblijven, publiceerde het nieuwe Romeinse rituaal en bood de missies van China, India en Canada daadwerkelijke steun. Paulus V kon de Middeleeuwen maar niet vergeten. Hij was nog maar net gekroond of hij liet een zekere Piccinardi da Cremona ter dood veroordelen. Hij had Clemens VIII durven vergelijken met de wrede Tiberius. Paulus V dacht ook dat hij zich mocht mengen in aangelegenheden die helemaal buiten zijn bevoegdheid lagen. Venetië liet zijn ongenoegen hierover goed voelen. De paus voelde zich diep gekrenkt, deed de Dogensenaat in zijn geheel in de ban en sprak het interdict uit over de stad. Venetië deed alsof er niets gebeurd was: de klokken bleven luiden en de geestelijkheid bleef erediensten verzorgen. Alleen de religieuzen, jezuïeten, kapucijnen en theatijnen leden eronder. Ze dachten dat ze uit trouw aan de Heilige Vader verplicht waren de lagune te verlaten. Daarna volgde een epistolaire polemiek tussen de partijgenoten van Paolo Scarpi, die trouw was aan de Dogen, en die van Bellarmin. Deze polemiek werd de 'pennenoorlog' genoemd. Dank zij het gezond verstand van Hendrik IV werd een compromis bereikt waardoor de antagonisten, zonder gezichtsverlies, de strijdbijl konden begraven. In feite was de paus de grote verliezer. Hij besefte maar al te goed dat niemand zich nog liet intimideren door een interdict, in tegenstelling tot vroeger, toen stad en platteland hier angstig voor terugdeinsden. Het pausdom borg zijn anachronistisch afschrikmiddel dan maar definitief op. In een andere zaak gaf Paulus V gelukkig blijk van meer wijsheid en liet hij zich niet beïnvloeden door Hendrik IV om stelling te nemen tegen Spanje. Zijn strikte neutraliteit tijdens het regentschap van Maria de Medici stimuleerde ook de geheime onderhandelingen van de nuntii van Parijs en Madrid die leidden tot de huwelijksplannen tussen Lodewijk XIII en de zuster van de toekomstige Filips IV en tussen deze laatste en Isabella, de zuster van Lodewijk XIII. In 1615 nam de Franse geestelijkheid de decreten van Trente officieel aan. Als Paus schreef hij in 1606 een brief naar Jacobus I van Engeland. Hij wenste hem geluk met zijn troonsbestijging, drukte zijn leed uit over een complot tegen het leven van de vorst [het buskruitverraad] en verzocht de koning van Engeland om de onschuldige katholieken niet te doen lijden voor de misdaad van enkelen. Hij beloofde alle gouverneurs van het koninkrijk aan te sporen om onderdanig en loyaal te zijn jegens hun vorst in alles wat niet strijdig was met de eer van God. Jammer genoeg bevatte de eed van trouw die door Jacobus van zijn onderdanen geëist werd, bepalingen die de paus in 1607 moest veroordelen, wat leidde tot een bittere onenigheid tussen de monarchie en de gouverneurs, die zich aan de beslissing van de Paus onderwierpen. In Duitsland brak in 1618 een oorlog uit die dertig jaar zou duren. Paulus V bood de keizer en de katholieke liga een financiële steun aan, die in twee jaar tijd opliep tot 625.000 florijnen. Op 24 februari 1616 werd de leer van Copernicus als 'absurd, gek en volstrekt ketters' veroordeeld door wetenschappelijk totaal incompetente theologen van het heilig officie, die beweerden alle kennis in pacht te hebben. Twee dagen later haastte Galilei zich naar Rome om de eminenties wat meer toelichtingen te geven. Het was allemaal vergeefse moeite. Hij kreeg alleen een attest van kardinaal Bellarmin met de melding dat hij 'geen straf had gekregen', maar alleen een 'verwittiging' , wat een soort van voorlopige vrijgeleide was. De Villa Borghese is tot op vandaag getuige gebleven van het ongeremde nepotisme van de paus. Hij was nog maar net tot paus gekroond, toen Paulus V zijn neef Scipio Caffarelli, 26 jaar, het kardinaalspurper verleende en hem de naam van de Borgheses gaf. De paus was zo vrijgevig zijn neef een jaarinkomen van 140.000 Ecu's toe te kennen. Maar ook de broers van Scipio werden niet vergeten. De Borgheses investeerden een groot deel van hun fortuin in het aanleggen van kunstcollecties. Paulus V stierf op 28 januari 1621. Rome en de pauselijke Staat hadden dank zij hem een wijs bestuur gekend: landbouw, communicatie en handel waren verbeterd, de Sint-Pietersbasiliek werd afgewerkt en de bibliotheek van het Vaticaan uitgebreid. Het wapen van de familie Borghese Ook hier is Malachias profetie onduidelijk. Ze kan verwijzen naar zijn fervente aanhang van het nepotisme, waarbij hij een neefje tot prins van Vivero benoemde, maar meer dan waarschijnlijk duidt ze op het geslacht Borghese. Het wapen van de paus bevat een draak en een arend, net als het wapen van het geslacht Borghese. Profetie 80: In Tribulatione Pacis [In de verstoring van de Vrede] Gregorius XV [1621-1623] Echte naam: Alessandro Ludovisi [Bologna, 9 januari 1554 - Rome, 8 juli 1623] Allesandro werd in 1554 geboren en werd rechter van het Capitool. In 1612 maakte Paulus V hem tot aartsbisschop van Bologna. Als nuntius bij het hof van Savoye bemiddelde hij tussen de hertog van Savoye en koning Filips van Spanje. In 1616 werd hij kardinaal en in 1621 opvolger van Paulus V. De betrekkingen tussen Engeland en de Paus namen tijdens zijn regering een vriendschappelijker karakter aan en Gregorius XV werd door de Europese vorsten hoog ingeschat, niet alleen in wat betreft de godsdienstige aangelegenheden, maar ook in zuiver politieke kwesties. Zijn pontificaat had veel te lijden onder de dertigjarige oorlog, een grootschalig conflict waar de meeste Europese mogendheden bij betrokken waren. De oorlog duurde van 1618 tot 1648 en eindigde met de Vrede van Westfalen. Een coalitie rond de Duitse keizer, waar ook Spanje deel van uitmaakte, vocht tegen wisselende coalities van voornamelijk protestantse staten. Aanleiding was een opstand in Bohemen, dat deel uitmaakte van de Habsburgse monarchie. Deze opstand leidde tot een burgeroorlog binnen het Heilige Roomse Rijk, meteen een uitleg voor Malachias’ profetie. In latere fasen van de oorlog speelden Zweden en Frankrijk, beide tegenstanders van de keizer, een belangrijke rol. Voor de keizer en zijn bondgenoten liep de oorlog uit op een nederlaag. Chris De Bodt