Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: Koningin van de Eeuwigheid

	Download PDF Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: Koningin van de Eeuwigheid Na het fiasco van Hiroshima, ging Maria over tot een fase van de verschijningen die leidde tot wat we heden zien. In plaats van te verminderen, groeiden de verschijningen van deze wonderbaarlijke vrouw, deze verbazingwekkende en onderschatte vrouw, tot opmerkelijke proporties. Het was het uur van de strijd met Satan en er waren andere verschijningen met andere geheimen, en de verschijningen waren vooral intens bij het begin van de koude oorlog. Rond Italië en de rest van het continent werden al gauw gelijkaardige mirakels gemeld, inclusief op de oude verschijningsplaats in Saragossa. Op plaats na plaats tolde, pulseerde en draaide de zon. Ze bewoog. Ze veranderde van kleur. Maria’s tijd was gekomen. De periode was begonnen met de Wonderdadige Medaille en, volgens Pater Johann G. Roten, directeur van het Internationaal Mariaal Onderzoeksinstituut, waren er tussen 1830 en 1981 bijna duizend belangrijke, minder belangrijke en verwante verschijningen. Hiroshima, augustus 1945 Er waren er die schattingen deden die veel hoger lagen. Als elke dagelijkse of wekelijkse verschijning, in gevallen waar een ziener er meer dan één had, geteld wordt, zou het aantal niet bij te houden zijn. Ik weet niet hoe ze er aan kwamen, maar het Franse tijdschrift Le Monde schatte ooit het aantal verschijningen tussen 1976 en 1986 op eenentwintigduizend. Maria’s tijdperk, haar meest intense tussenkomst, was op volle snelheid. Verschijningen, die zich ooit afspeelden in Italië en Frankrijk, waren nu over alle landen verspreid. Er waren meldingen in Efeze. Er waren meldingen in Bethlehem. In Polen had Zuster Faustina visioenen. In Dublin verscheen de Heilige Moeder tijdens Wereldoorlog II met een groene klavervormige wolk achter zich en met de draak aan haar voeten. "Heb vertrouwen," zei ze, "de oorlog zal Ierland niet bereiken." Heilige Faustina Kowalska en de Goddelijke Barmhartigheid Tot eind 1946 werd ze ook als een lichtgevende gedaante gezien boven een grote rotswand in Kerrytown. Ze was in Hongarije. Ze was in Michigan. Ze werd gezien door vier Franse meisjes in een belangrijke verschijning te L’Ile Bouchard. In Casanova, Italië verscheen ze tijdens een zonnewonder. In één van de meest aangrijpende gevallen verscheen ze op 12 april 1947 in Rome aan een venijnige antikatholiek, Bruno Cornacchiola, die er z’n roeping van had gemaakt om in te gaan tegen het Katholicisme en die plannen gemaakt had om de paus te vermoorden. Terwijl z’n kinderen in een veld speelden, en hij een toespraak tegen de Maagd schreef, werd Cornacchiola naar een kleine grot aangetrokken waar hij, tot z’n verbazing, zijn kinderen in extase zag en getuige was van een bescheiden licht dat helderder en sterker werd tot het de hele grot verlichtte. In het licht stond een hemelse vrouw, omringd door goud. Ze vroeg Cornacchiola waarom hij haar vervolgde en beschreef zichzelf als "de Maagd van de Openbaring." Ze droeg een golvende groene mantel en een helderwit kleed, en Cornacchiola was overtuigd. Hij kreeg een geheim dat hij aan de paus moest geven en bekeerde zich onmiddellijk tot het Katholicisme, waarbij hij z’n naam wijzigde in Broeder Maria Paolo. Bruno Cornacchiola, later Broeder Maria Paolo Dit waren geen oude mythen. Dit waren visioenen uit ons eigen tijdperk. Ik ben gefrustreerd omdat ik slechts in staat ben om er maar een fractie van te vertellen. Over Oostenrijk alleen al heb ik een studie die één mirakel per pagina bevat en een paar centimeter dik is. Er waren verschijningen van oost Canada tot het Australische Bellmullet. Tijdens een bezoek aan een non in Fostoria, Ohio, vroeg de Maagd aan Amerika om zich aan de Onbevlekte Ontvangenis toe te wijden en de Rozenkrans te bidden in het gezin. Ze had hulp nodig. Ze had gebeden nodig. De periode van grote beproeving was nog maar begonnen. Ze wilde dat de Amerikanen speciale bedevaarten naar het Nationaal Heiligdom van de Onbevlekte Ontvangenis organiseerden, en zichzelf toewijdden aan haar zuiverheid. Wereldoorlog II was voorbij, maar ze was hier om een andere atomische tragedie te voorkomen. Ze was hier om Wereldoorlog III te voorkomen. Van 25 april tot 25 juni 1946 verscheen ze in de Duitse stad Marienfried, een naam die "de vrede van Maria" betekent. Daar gaf ze een geheim aan een visionair en drong ze opnieuw aan op het bidden van de Rozenkrans om Satan af te weren. Ze waarschuwde dat, als de mensheid geen gebruik zou maken van de genade van Christus, er onheil zou komen. Het was niet de bedoeling om angst in te boezemen maar eerder, zoals elke goede profetie, aan te sporen tot handelen. De zonden van de wereld waren niet allemaal weggewassen en de mensheid had geen lessen getrokken uit de oorlogen. Ze daagden een nieuwe holocaust uit. Deze keer zou het een holocaust op wereldvlak zijn. Deze keer zou hij veel meer van de wereld vernietigen. Deze keer zou er zoiets als straling zijn, wat misschien bedoeld werd door een ziener in Seredne, Oekraïne die, evenals andere zieners, in de jaren 1950 "vuur" zag vallen. In 1950 werd Maria’s erkenning, en bijgevolg ook haar mogelijkheid om tussen te komen, vergroot, toen Paus Pius XII het dogma van haar Hemelvaart uitriep. Op de dag dat hij z’n intentie aankondigde, zag de paus een zonneverschijnsel. Het gebeurde achteraan in de tuinen van het Vaticaan, boven het land dat ooit aan Nero en Caligula had toebehoord. "De zon, die redelijk hoog stond, zag eruit als een lichtgele ondoorschijnende bol, volledig omringd door een lichtgevende stralenkrans, die me desondanks niet verhinderde om aandachtig en zonder ongemak naar de zon te staren," schreef Pius in een bericht aan een kardinaal. "De ondoorzichtige bol begon te tollen, groter te worden en van links naar rechts en vice versa te bewegen. Maar binnenin de bol kon men heel sterke bewegingen zien in alle helderheid en zonder onderbreking." Op 1 november, de feitelijke dag van de definitie van het nieuwe dogma, bewoog de zon opnieuw zo raar dat Pius achteraf inlichtingen ging vragen bij het Vaticaans Observatorium. Hoe meer Maria werd aanroepen, des te meer ze officieel erkend werd, des te meer ze kon tussenkomen. Ze had het deksel op de beker van rechtvaardigheid kunnen houden, maar als alles bleef verder gaan zoals het deed, zou de wereld die beker tot het bittere einde moeten drinken. Er was een strenge waarschuwing geweest. Er was een waarschuwing geweest tegen de heersende frivoliteit. Er was een waarschuwing geweest tegen het atheïsme en het immorele. Dit werd gezegd door iemand binnen het Vaticaan. Velen zouden denken dat de verschijningen in de periode na Wereldoorlog II zouden verminderen, maar het tegenovergestelde gebeurde. Er was een opstoot. Er was een grote toename. Tussen 1947 en 1954 werden vier keer meer verschijningen gemeld dan in de voorgaande of volgende jaren, en Maria leek te zeggen dat er een gevaar op de loer lag, waarbij Wereldoorlog II in vergelijking maar een voorsmaakje zou lijken. Maria heeft tijdens erkende verschijningen nooit het einde van de wereld aangekondigd. Ze heeft nooit gezegd dat de laatste hoofdstukken van het boek der Openbaring spoedig zouden voltrokken worden. "Aan alle nieuwsgierigen zou ik willen zeggen dat ik er zeker van ben dat Maria zich niet bezig houdt met sensatie," zei Kardinaal Jozef Ratzinger, die het derde geheim van Fatima gelezen had. "Ze boezemt geen angst in. Ze toont geen apocalyptische visioenen, maar leidt mensen naar haar Zoon." Ze bewoog zich, met andere woorden, door de verzen van Openbaring, maar ze was helemaal niet in de buurt van de laatste verzen. Ze hield zich bezig met hoofdstuk 13. Het oprijzende beest. Ze hield zich bezig met het kwaad dat de ziel van de mens kapot maakte en aardse vernieling bracht. Er moest meer goed dan kwaad heersen opdat ze zou kunnen voorkomen wat de verschijning in Fostoria noemde: "de holocaust die zo dichtbij komt." Keer op keer riep ze een halt toe aan lokale kastijdingen. Keer op keer verloste ze de mens van plagen en droogtes. Ze kon dat niet eeuwig blijven doen. Op een dag zou er een afrekening komen. Op een dag zouden er teveel gaten in de dam zijn. Dat was hoe kastijdingen werkten. Ze waren voornamelijk plaatselijke gebeurtenissen. Maar ze groeiden naarmate de zonde groeide. Naarmate de zonde groeide, werden plaatselijke kastijdingen, regionale kastijdingen. Als de zonde heel groot was, reikte de kastijding tot voorbij de nationale grenzen. Er was nu iets op komst van hetzelfde kaliber als de builenkoorts. Tijdens de voorbije zestig jaar hadden overstromingen in het heidense China al 4,9 miljoen doden gemaakt, en hoewel het midden van de jaren 1900 de opmars kende van vele sensationele en bedenkelijke zieners, was het opmerkelijk hoe ze eensgezind waarschuwden voor dezelfde rampen. Geestelijken zoals Ratzinger hadden gelijk dat ze de kudde van de sensatie wilden wegtrekken, maar men moest voorzichtig zijn om niet te ver in de andere richting te gaan en echte waarschuwingen te negeren zoals God het over overstromingen en hevige stormen had doorheen het Oude Testament. Op één of andere manier stond de mensheid voor een ontzagwekkende toestand die voorspeld werd door een reeks waarschuwingen en kastijdingen. Anderzijds was het moeilijk ... nee, onmogelijk! ... om te begrijpen waarom zoveel van Maria’s afbeeldingen begonnen te wenen. Ze weende heel wat tranen omwille van de immoraliteit en het Communisme. In 1953 gaf het Vaticaan haar goedkeuring voor een wenende plaquette van het Onbevlekt Hart in een huis in Syracuse, Sicilië. Een zeldzame gebeurtenis omdat de tranen lang genoeg bleven om een formele chemische analyse te kunnen maken. Ze bevatten de alkaliteit en het karakter van een menselijke traan. Onderzoekers die door de bisschop gestuurd werden zagen het zelf, de tranen werden opgevangen in een gaatje dat gevormd werd door haar hand op haar hart. Er was geen bedrog mogelijk. In een radiotoespraak op 17 oktober 1954, bevestigde Pius XII "de unanieme verklaring van de Bisschoppenconferentie in Sicilië over de echtheid van de gebeurtenis," en stelde zich de vraag: "Zal de mens de mysterieuze taal van deze tranen begrijpen?" De wenende Madonna van Syracuse, Sicilië Van 1953 tot 1954 waren er minstens dertien andere identieke gevallen met dezelfde afbeelding als die in Syracuse. Maria weende zeker niet omdat alles goed ging en de mensheid zich geen zorgen moest maken! Ze deed het zeker niet om toeschouwers te lokken! "Het is maar al te duidelijk dat God, boos en beledigd door de eigenzinnigheid van de mens, die vergeet hulde te brengen aan z’n Schepper en onder mekaar vecht als wilde wolven, de mensheid wenst te straffen met individuele en collectieve kastijdingen," zei Enrico Contardi, die over Cornacchiola schreef. "Maar dan komt de verheven dame die Hij koos als Onbevlekte Moeder en Maagd, en die Hij aan de voet van het Kruis tot onze moeder maakte ... en spreekt voor ons ten goede, en plaatst zichzelf tussen de eigenzinnige zonen op aarde en de goddelijke Zoon in de hemel." Het is net dat soort van tussenkomst die in 1955 leek gebeurd te zijn in Oostenrijk, toen de Sovjets hun troepen in dat land probeerden te stationeren. Met de dreiging een Communistische satelliet te worden in het vooruitzicht, verzocht Kanselier Julius Raab dringend een Rozenkranscampagne om vierentwintig uur per dag te bidden. Kort daarna nodigde Moskou een Oostenrijkse delegatie uit om de situatie te bespreken. Op 13 mei 1955 gebeurde er een verbluffende kentering, toen de Sovjets akkoord gingen om zich uit Oostenrijk terug te trekken en een vredesverdrag ondertekenden. Dat waren de gebeurtenissen die het geloof opbouwden. En geloof was wat de Heilige Maagd kwam opbouwen. Om gebeden te doen werken, was er geloof nodig. Geloof was een schild tegen de brandende pijlen [Efeziërs 6:16], net zoals het in vorige eeuwen de pijlen van de Moslims en de Turken had afgeweerd. Geloof omringde de mens en liet de krachten van God vrij. Geloof was de cijfercombinatie voor de verborgen brandkast en was verbonden met nederigheid omdat de nederigen zichzelf opgaven. Geloof was het grote schild tegen duivels die over de aarde liepen in een periode van verleiding en misdaad. Er was nog tijd, maar de klok tikte verder. Het zand in de komische zandloper bleef lopen. Volgens Zuster Lucia had de duivel "zin om een beslissende strijd tegen de Maagd te beginnen." De ziener werd verteld dat de Rozenkrans en de toewijding aan het Onbevlekt Hart, de twee laatste remedies voor de wereld waren. Dat was ook de boodschap van een verschijning in Roemenië, waar Maria zelfs verschenen was in Dracula’s oude verblijfplaats in Transylvanië! Geen plaats was onoverwinbaar! Er was geen plaats en geen persoon die niet terug op het rechte pad kon teruggebracht worden. Geloof zorgde voor vijftigduizend toeschouwers om getuige te zijn van de bovennatuurlijke beelden boven de St. Augustinus Kerk in het Communistische Warschau, en het was met geloof dat naar schatting één miljoen bedevaarders te Fatima baden in de nacht van 12 op 13 oktober 1960, voor bescherming tegen de bedreiging van Rusland. [Diezelfde nacht ontplofte een nieuwe Sovjetraket tijdens een test, wat een tegenslag betekende voor het Russische leger en de dreiging in Khrushchev wegnam]. Twee jaar later, in Sao Paulo, Brazilië, luidde een enorme en aangrijpende betoging van honderdduizenden vrouwen die de Rozenkrans baden, de doodsklokken voor het Communisme in dat land. Geloof was de aarde redden. Geloof hield de arm der gerechtigheid tegen. Miljoenen bezochten Lourdes en Guadelupe, waar in 1921 een terroristenbom in de kerk het gebrandschilderd glas aan diggelen blies en een metalen kruisbeeld onder de afbeelding verwrong, maar de afbeelding en haar beschermende glas op miraculeuze wijze onbeschadigd liet. Maria kon geen meer cruciale tijd uitgekozen hebben om haar aanwezigheid uit te breiden. Ze was de Moeder van de Kerk, waar ze in 1964 tot was uitgeroepen, en haar Kerk was in groot gevaar. Volgens Paus Paulus VI zelf, was de rook van Satan er binnengedrongen. Er was iets "onnatuurlijks" aan de hand. Er was plots desillusie doorheen het mystieke lichaam. De resultaten van Vaticaan II waren vervormd. Beelden van Maria werden uit kerken gehaald, het Heilig Sacrament werd minder belangrijk, en men stapte af van het krachtige gebed tot de H. Michaël. Rook. Verwarring. Een verlies van geloof. Religieuze ordes, die ooit godvruchtig waren geweest, begonnen zich te verwereldlijken. Hoewel het nog niet zo erg was als in Avignon, was dat de richting die veel nonnen en priesters uitgingen. De biechtstoel? Die zou een bezemkast worden. Misdienaars? Niemand wilde nog dienen. Nonnen? Ze voelden zich plots griezelig in een habijt. Het is misschien om die redenen dat Maria van 1963 tot 1965 in een klooster in Saigon verscheen. Ze smeekte er niet enkel om trouw en geloof, maar ook om barmhartigheid, in een verschijning die een boodschap bracht van vrede en gepaard ging met een zonnewonder. Men zag haar ook boven een Koptisch Orthodoxe Kerk in het Egyptische Zeitoun, waar tijdens de volgende paar jaar meer dan een miljoen mensen van alle godsdiensten, inclusief voormalig president Abdul Nasser, haar zouden zien. Zeitoun, Egypte 1968 Het waren de jaren zestig. Het was tijd voor de seksuele revolutie. Het was tijd voor elke soort van rebellie. Van 1966 tot 1969 was het de tijd van de rock, drugs en liefdesfestivals zoals Monterey en Woodstock. Het was tijd voor wilde ontucht en de razernij van wellust en egoïsme die tot abortus leidde. Volgens Moeder Theresa was nucleaire oorlog het resultaat van abortus. Vallend vuur? In 1969 zag men het profiel van de Maagd op een foto van een paddenstoelenwolk boven het testeiland Moruroa in de Stille Oceaan. Het werd gevormd door rook, samen met de miraculeuze afbeelding van Jezus op het Kruis. Dat waren overduidelijk waarschuwingen. Zuster Lucia had gezegd dat het derde geheim niet bekend hoefde gemaakt te worden, dat het volledig afhing van de keuze van de paus, maar als hij de boodschap toch wou bekend maken zou ze duidelijker zijn na 1960, omdat het te maken had met het kwade en de ongelovigheid in onze wereld. Maria’s beelden weenden nooit zo hard als in de nasleep van abortus! Dokters, advocaten en professoren waren getuige van een beeld van O.L.V. van Pompeï dat bloed weende van januari tot mei 1971 in Maropati, Italië. Twee jaar later [het jaar dat abortus in de Verenigde Staten gelegaliseerd werd] weende een beeld in een klooster in het Japanse Akita, tranen die geanalyseerd werden en menselijk bevonden werden. In Akita was er een waarschuwing van schisma en een hevige holocaust, en Maria kwam naar Betania in Venezuela om de verzoening van alle volkeren te vragen. Tijdens een door de Kerk goedgekeurde verschijning in Cuapa, Nicaragua, waarschuwde ze voor een nucleaire oorlog. Ze was in Japan. Ze ging terug naar Vietnam. Akita, Japan, Zr. Agnes Sasagawa En er waren geheimen. Er waren veel verschijningen die geheimen inhielden. In tenminste eenentwintig landen waren er zieners die beweerden geheimen ontvangen te hebben. Dat kan ik niet negeren. Dat kan ik niet relativeren. We mogen nooit de ernst van de wereldlijke toestand bagatelliseren. Ik weet niet hoeveel profetieën wààr zijn en het is jammer dat satan echte profetieën bespot heeft met zijn valse zieners en ongewone voorspellingen, maar ik weet dat er in het verleden nooit een periode geweest is zoals deze. Ik weet dat geheime boodschappen over de toekomst evenzeer een motief geworden zijn zoals verlichtende beelden of verschijningen die begraven beeldjes aanduidden in vroegere eeuwen. Waarom geheimen? Omdat ze streefden naar de gebeden en het lijden van de ziener. Omdat ze gewichtigheid gaven aan de verschijning en duidelijk maakten dat, hoewel de belangrijkste boodschap van Maria altijd hoop geweest is, er ook ernst is. Ik weet dat er vele, en misschien de meeste, niet echt zijn, net zoals veel voorspellingen in het verleden vals waren. Ze zijn het resultaat van een duivel of het onderbewuste, vooral de sensationele onder hen. Maar ik weet ook dat er een sterke en echte beweging van de Geest is, en dat ga ik niet bagatelliseren. Dat ga ik niet negeren. Ik maak me geen zorgen over hen die overhaast elke waarschuwing afdoen als "apocalyptisch" of "doemdenken," want zij steken hun hoofd in het zand. Op 24 juni 1981, deed de Maagd haar eerste verschijning op een berghelling net buiten Medjugorje, in het toenmalige Communistisch land Joegoslavië. Ze kwam naar de parochie van de H. Jakobus, met het Kind in haar armen zoals ze met het Kind bij de apostel Jakobus was gekomen in Saragossa. Het was het begin van duizenden verschijningen aan zes geloofwaardige jonge mensen, die haar dagelijks zagen als de Koningin van de Vrede, zoals ze gekend was geweest tijdens Wereldoorlog I. Het kwade was nog steeds aan een opmars bezig, en ze pleitte voor vrede. Net zoals ten tijde van Constantijn was er een groot wonder in de lucht tijdens 1981, toen het woord MIR, wat "vrede" betekent, door een aantal getuigen gezien werd boven het dorp. Er waren nog veel andere tekens, zonnemirakels en visioenen van Christus en sterren die leken te bewegen, alsof ze loshingen zoals ten tijde van de pest. Ik ben er zelf geweest en zag de fenomenen een paar keer. Er was geen twijfel dat er iets op komst was. Elk van de vijf keer dat ik er was had ik dat gevoel. Ik had dat gevoel toen ik op 13 mei 1997 persoonlijk met één van de zieners, Vicka Ivankovic, sprak, die zei dat de verschijningen in Medjugorje "de laatste verschijningen op aarde zijn." Als Saragossa haar eerste verschijning was, zou Medjugorje haar laatste zijn. Eens de verschijningen in Medjugorje stoppen, zouden de andere verschijningen ook stoppen. Nadien zou ze op haar plaats in de hemel zijn. Ik heb er geen idee van wat dat voor de aarde betekent, maar als het zo is, zal Maria’s rol heel verschillend zijn. Ik weet niet of er een dogma zal nodig zijn en ik laat dergelijke beslissingen over aan de paus, maar ik geloof wel dat er iets op komst is. Ik denk dat ze zal terugkeren aan de zijde van de Koning in de hemel, een plaats die ze aan zieners beschreven heeft als een plaats van onvoorstelbare vrede, vreugde en liefde, een plaats waar licht straalt in plaats van te weerkaatsen, waar er mooie kleuren zijn die door heiligen altijd beschreven werden als goud of smaragd of saffier. Tijdens verschijningen, die op een dag op het niveau zullen staan met Lourdes, Guadeloupe, en Fatima [als de zieners geloofwaardig blijven en het Vaticaan het uit de handen kan houden van een vijandige plaatselijke bisschop] stond Maria op een wolk als een volledig, stoffelijk persoon, met twaalf sterren die rond haar hoofd draaiden, en gaf ze aan elke ziener tot tien geheimen. Doordat de geheimen van Fatima in vervulling gegaan zijn, lijken de geheimen van Medjugorje de draad op te pikken waar Fatima eindigde en ze lijken ook dramatischer te zijn. Er was het gevoel dat Fatima over het eerste deel van de algemene kastijding ging, terwijl Medjugorje over het einde ervan gaat. De eerste drie geheimen van Medjugorje bevatten waarschuwingen. In het geval van tenminste één ziener, heeft haar eerste geheim te maken met een plaatselijke gebeurtenis, een gebeurtenis in een stad, land of deel van de wereld, waar de media zal over berichten en herkend zal worden als een speciale waarschuwing door hen die op zo’n voorteken wachten. Medjugorje, de Koningin van de Vrede op de Podbrdo Het tweede geheim is ook een waarschuwing die lijkt op regionaal onheil of gebeurtenissen die, volgens alle zieners, zullen gevolgd worden door een derde waarschuwing en een "groot teken," de exacte woorden die gezegd werden om het noorderlicht in Fatima te voorspellen. De andere geheimen lijken over de parochie van Medjugorje te gaan, het persoonlijke leven van de zieners, de Kerk in het algemeen, en kastijdingen die de wereld bedreigen. Vicka had de indruk dat, voordat één van de geheimen plaats zal vinden, ze van Maria het signaal zal krijgen om een boek over het leven van Maria te laten drukken, dat haar door de Maagd gedicteerd werd. Maar ze weet niet zeker wanneer het boek zal vrijgegeven worden en ze weet niet wat de inhoud van de geheimen van de andere zieners is. Ze hebben er nooit over gesproken. Ze vertelde me dat, hoewel de Heilige Moeder met meer vreugde komt dan voordien, er nog steeds een grote strijd is met satan, en de spirituele duisternis nog steeds niet is doorbroken. Toen ik vroeg of ze ooit iets gehoord had over één enkele grote "waarschuwing" die op komst is, zei ze dat haar nooit over één enkele wereldlijke gebeurtenis verteld werd, maar dat de "aanwezigheid van de Heilige Moeder een waarschuwing is." Medjugorje heeft er altijd op gewezen dat we meerdere waarschuwingen tegemoet gaan die op een regionaal niveau zullen gebeuren, gevolgd door bepaalde kastijdingen en gebeurtenissen in de Kerk die de hele wereld zullen beïnvloeden. Vicka zei dat de afstraffing in haar zevende geheim voor de helft verminderd werd door vasten en gebed. Het is niet geweten wat de overblijvende geheimen inhouden, maar er zijn aanduidingen dat, na de gebeurtenissen, de mensen opnieuw zullen aanbidden zoals in oude tijden, toen mirakels als een onderdeel van het dagelijkse leven aanvaard werden en God door Maria en het Angelus verheerlijkt werd. Toen ik Vicka vroeg of haar geheimen iets te maken hebben met het einde van de wereld, zei ze dat haar geheimen "daar niets mee te maken hebben." Zal Vicka, een ziener die op een dag misschien zal erkend worden zoals Zuster Lucia, lang genoeg leven om haar geheimen te zien onthuld worden? Ze zei "dat ze het niet weet." Medjugorje, de zienertjes Kunnen de laatste drie geheimen afgezwakt worden? "Ja," zei ze. "Het hangt van ons af. In plaats van het onheil af te wachten moeten we vasten en bidden." Maakte de oorlog in Bosnië, de vreselijke oorlog daar in de buurt van Medjugorje, diegene die leek voorspeld te zijn door de komst van de Heilige Moeder, deel uit van haar geheimen? "Neen. Ze hebben betrekking op andere zaken. Het is een tijd van afrekening. Het is een tijd om te handelen. Er zal onbehaaglijkheid zijn. Er is al veel onbehaaglijkheid wanneer men de televisie op eender welk kanaal afstemt, of wanneer men de kilte ziet die verspreid wordt vanuit plaatsen zoals Los Angeles en New York naar de rest van Amerika." Abortus! Klonen! Euthanasie! Steeds opnieuw heeft Maria tragedies voorkomen, steeds opnieuw heeft ze haar Zoon overtuigd om Zijn oordeel uit te stellen, maar de goddelijke beker loopt bijna over. Er zijn twee wereldoorlogen voorbij gegaan, en de mensheid wordt weer geconfronteerd met andere crisissen. Net als de Middeleeuwse Kastijding, zijn de oorlogen slechts een begeleiding of inleiding. Er kunnen nog decennia of zelfs eeuwen van uitzonderlijk lijden komen. Er kunnen plagen, schisma, en verschrikkingen komen vanuit de grenzen van de ruimte of de diepten van de oceaan. De beproeving is nog niet voorbij. Er zijn momenten van rust, maar het kan op ieder ogenblik beginnen. Niemand weet wat er zal gebeuren nadat de heroïsche Johannes Paulus II weg is, maar het is een goeie gok dat er angst zal zijn. Het is zeker dat de mensen ofwel zullen verbeteren en opkomen voor hun Christelijkheid, ofwel de gevolgen van hun daden zullen dragen. "God geeft Me deze tijd als geschenk aan jullie, opdat Ik jullie moge onderwijzen en naar het pad van de redding leiden," zei de Maagd op 25 augustus 1997. "Lieve kinderen, nu begrijpen jullie deze genade niet, maar de tijd zal spoedig komen dat jullie zullen wenen om deze boodschappen." Hoe ver was de mens afgedwaald! Hoe pretentieus was hij geworden! Zelfs zij, die zichzelf theologen noemden, stelden het bovennatuurlijke in vraag, en dat was ware blindheid, want het bovennatuurlijke handelde op de hoogste niveaus. Dit werd duidelijk toen de kogel, die de buik van Paus Johannes Paulus II op 13 mei 1981 doorboorde, op miraculeuze wijze zijn aorta en vitale organen miste. Hij wist het. Hij wees zijn redding toe aan O.L.V. van Fatima. En hij liet de kogel in haar kroon plaatsen. Toen hij herstellende was, was hij ook getuige van een zonnemirakel. Dergelijke verschijnselen werden al gauw gezien bij verschijningen in tenminste veertig landen. De tussenkomsten waren vaak onzichtbaar en zonder verschijnselen, maar toch wereldschokkend. Op 13 mei 1984, toen één van de grootste menigten in de geschiedenis van Fatima bijeenkwam om de verjaardag te vieren, vernietigde een grote ontploffing in Severomorsk in de U.S.S.R., een derde van de voorraad luchtafweerraketten van de Noordelijke Vloot, waarbij hun vermogen om toe te slaan in grote mate verminderd werd, op een moment dat er grote spanning was. De Heilige Moeder had zichzelf al lang bekommerd om Rusland en op 25 maart 1984, knielde haar paus, Johannes Paulus II, voor haar neer, en wijde de wereld en Rusland toe aan het Onbevlekt Hart van Maria, die te Fatima gezegd had dat als haar verzoeken werden ingewilligd, Rusland bekeerd zou worden en er een "periode van vrede" aan de wereld zou gegeven worden. Volgens Zuster Lucia leven we momenteel in die "periode van vrede." Volgens Zuster Lucia begon de Zege van het Onbevlekt Hart met de opmerkelijke [de miraculeuze] ineenstorting van het Communisme. Op de dag dat Lech Walesa uit Polen de nieuwe vrijheid vierde, stond er een foto van hem in de International Herald Tribune, met een beeld van de Maagd van Fatima achter zich. De verschijning te Fatima was duidelijk heel erg bezorgd om Rusland, Oost Europa en het Communisme. En voor het moment is het Communisme in Europa gevallen. Het is een geschenk. Het is het resultaat van de toewijding. Volgens Zuster Lucia wendde de toewijding een nucleaire ramp af. "De toewijding in 1984 verhinderde een atoomoorlog die in 1985 zou plaatsgevonden hebben," zei Lucia tijdens een vergadering op 11 oktober 1993, samen met Kardinaal Ricardo Vidal van de Filippijnen en de journalist Carlos Evaristo. Het was een opzienbarende vergadering, niet enkel door de gedachte aan zoiets, maar ook omdat de Sovjets op dat moment hun gevaarlijkste leiders hadden en Maria in Medjugorje om gebeden voor de vrede smeekte, een vrede die in feite over het grootste deel van de wereld kwam, maar ironisch genoeg niet in Bosnië. "De periode van vrede verwijst niet naar een burgerlijke vrede, maar eerder naar een vrede die we nu beleven met het einde van de verspreiding van de zonden van het Communistische Rusland," verklaarde Lucia. Daarmee gaf ze aan dat onze tijd een tijd voor genade is, een kans, een stilte voor de mogelijke storm. Op militair vlak zijn de meeste van de jaren van het tweede millennium inderdaad de vreedzaamste geweest van de laatste tweeduizend jaar, ondanks plaatselijke opflakkeringen zoals in Bosnië en Rwanda [wat ook voorspeld werd door verschijningen in Kibeho]. De Moeder van het Woord, Kibeho, Rwanda Eén verloren leven is al een tragedie, maar de aantallen die sneuvelden in recente oorlogen zijn slechts een heel klein stukje van de wereldbevolking, en niets in vergelijking met de eeuwen van oorlogsvoering tijdens de vorming van Europa. Het is één van de vreedzaamste tijden in de geschiedenis, maar er zijn nog altijd grote gevaren en de klok blijft tikken. We gaan niet eeuwig kansen krijgen. Als er geen gepaste reactie komt op de genade van God, zal er bijna zeker opnieuw een reeks van rampen komen zoals de plagen, bevingen, brandhaarden, stormen en eindeloze oorlogen zoals men die in de Middeleeuwen en het Romeinse Keizerrijk kende. We zullen opnieuw een ramp krijgen zoals de builenpest of een vernietiging van de Tempel op grotere schaal, of ernstige klimaatsveranderingen. Er is geen twijfel mogelijk: de eerste eeuw van het derde millennium zal de interessantste zijn! Ik geloof dat de mensheid te kampen zal krijgen met een nieuw en nauwelijks waarneembaar kwaad zoals we het nog nooit hebben meegemaakt. De mens heeft op dit moment nog geen kennis van dat kwaad. Het is bijna onmerkbaar gekomen, en weinig mensen zullen de ernst ervan merken, want het zal voordelige en gerieflijke aspecten lijken te bevatten. Dit kwaad wordt toegelaten als test, omwille van de gebeden waartoe Maria ons aanzet om de kastijdingen af te weren. De omvang, duur en ernst van de kastijdingen zullen bepaald worden door de manier waarop de mensheid op dit nieuwe kwaad reageert. Deze kastijdingen zullen verschillen volgens regio’s, en net zoals het grote kwaad, zal het niet altijd herkend worden voor wat het is. Tijdens deze periode zal er ook een waarschuwing zijn die geen vuur uit de lucht inhoudt, maar wel angst uit de lucht, en een vreemd, luid gedonder. Dit zal dan, afhankelijk van de reactie van de mensheid, gevolgd worden door een andere kastijding, of het onvermijdelijke begin van de verandering van het tijdperk. Ons tijdperk loopt op z’n einde. Op een dag zal de wereld niet meer de wereld zijn die we kennen. Ik heb het niet over een onvruchtbare wereld, of één zonder mensen, maar over het einde van het modernisme en de technologische obsessie. Heel wat uitvindingen van de mensheid zullen vernietigd worden en er zal meer een ‘boerenhouding’ en levenswijze zijn zoals in voorbije tijdperken. Na de afbraak van de kunstmatige realiteit zou het me niet verbazen als er grote spirituele manifestaties zijn en de gevaren van een nieuwe wereldorde. Ik ben me er van bewust dat er onjuiste verontrusting over de Antichrist kan geweest zijn, en terwijl ik zou willen waarschuwen om die verontrusting niet te herhalen, laat me meteen ook aandringen tot waakzaamheid, want Christus heeft altijd gezegd dat we waakzaam moeten zijn. Op een dag zal de Heer verschijnen in een reeks van bovennatuurlijke gebeurtenissen zoals Maria’s verschijningen, maar veel krachtiger, en het kwade neerslaan. Wanneer dat gebeurt, zal het voor velen spectaculair zijn maar in het begin zullen velen het ook niet herkennen, of niet geloven. Maar de pretentie van de wereld zal neergeslagen zijn. Op een dag, niemand weet wanneer, zal Hij komen in een geweldig licht. Zijn moeder hield Hem als een Kind in haar armen van Saragossa tot Medjugorje, en Hij zal komen zoals zij gekomen is, badend in het licht als de Heer Die de arrogantie van de mens neerslaat. Er zijn reeds interessante dingen. We hebben al waarschuwingen gezien. De grootste orkaan in de geschiedenis slaat toe in Florida en wordt van de Oostkust tot Hawaï gevolgd door "stormen van de eeuw." Overstromingen bedekken grote delen van Noord Dakota en Californië en de boerderijen langs de Rivier van de Onbevlekte Ontvangenis. Bevingen schudden de H. Maria Koningin der Engelen van de Portiuncola of "Los Angeles" dooreen en treffen ook Assisië. Overstromingen in Firenze. Droogte in Engeland. In 1980, het jaar voorafgaand aan Medjugorje, riep Amerika drieëntwintig federale rampen uit. Dat aantal steeg tot eenendertig in 1989 en vijfenzeventig tijdens 1996, met tenminste zeven van Amerika’s tien grootste rampen aller tijden die gebeurden sinds 1989. Naarmate de verschijningen vermeerderen, nemen ook de rampen in aantal toe. Maar ook de hoop, de geweldige ongelooflijke hoop, de belangrijkste boodschap van gelukzaligheid die van Maria komt, omdat het feit dat ze aanwezig is ... meer nog dan een waarschuwing, meer nog dan een berisping: het bewijs is van eeuwigheid. Laat ons dit niet vergeten. Het komt erop neer dat God bestaat. Hij is er. Hij kijkt toe. Hij luistert. Hij houdt van ons alleen evenveel en Hij stuurt ons Maria. Zij is het bewijs van de hemel en met haar vrezen we de dood niet. Met haar, is er geen dood. Dat is haar laatste en grootste geheim: als we leven zoals het hoort, in zuiverheid, nederigheid, en geloof, als we echt dicht bij Christus staan, zal de dood een angstloze overgang zijn. We zullen het nauwelijks voelen. De dood is de gelukkigste gebeurtenis in het leven voor hen die er zich hebben op voorbereid. En doorheen alle eeuwen heeft Maria nooit een belangrijkere boodschap gebracht. Wanneer wij klaar zijn om beoordeeld te worden zal zij naast Christus staan. Wat een geheim! "Ik roep ieder van jullie op om bewust voor God te kiezen en satan te verwerpen," zei ze in Medjugorje. "Ik ben jullie moeder, en daarom wil ik jullie allen naar volledige heiligheid leiden. Ik wil dat ieder van jullie gelukkig is hier op aarde en met mij in de hemel is. Dat, lieve kinderen, is de bedoeling van mijn komst hier en het is wat ik verlang. Als jullie jezelf aan mij zouden overgeven, zullen jullie niet eens de overgang van dit leven naar het volgende leven voelen. Jullie zullen op aarde het leven van de hemel beginnen leiden." Het was haar laatste en grootste geheim want, met een leven van gebed verliest de dood niet alleen z’n pijn, maar stopt hij te bestaan. Er is geen duisternis. Er is geen paniek. We verlaten deze aarde met ons volle bewustzijn, we zijn ons bewust van de scheiding van geest en lichaam, en op dat moment ondervinden we het gunstige effect van al die Weesgegroetjes. Al die aanroepingen tot Maria om voor ons te bidden in ons laatste uur, wachten ons op aan de glorierijke deur van de dood. Wat een geheim! Wat een geheim wanneer de deur opengaat naar een plaats waarover geen enkele schrijver zou kunnen schrijven, die geen enkele ziener zou kunnen zien, die geen enkele geest die nog in een lichaam gevangen zit zich zou kunnen voorstellen. De hemel is niet alleen reëel, maar veel reëler dan de aarde, en tijd bestaat er niet, geen begin of einde, en hij maakt van het lijden op aarde een kleine te betalen prijs om binnen te mogen gaan. De deur zal opengaan naar een licht dat schittert, maar tegelijk zacht is, en dan zullen we Haar eindelijk zien. Dan zullen we mekaar eindelijk omhelzen! Dan zullen we de Maagd in JHaar ware glorie zien, stralend zoals geen juwelen, geen goud, geen saffier zouden kunnen stralen, en op dat moment zal Ze ons niet het Kindje in haar armen tonen, maar Christus als God en Koning. Bron: Michael Brown Vertaling: Mario Lossie