| |
Download PDF
Moeder Mariana de Jesus Torres [Biografie 1]
Inleiding
Tijdens de vijftiende en zestiende eeuw leefde er in Quito, Ecuador, een Spaanse non die, hoewel ze minder bekend is, een buitengewoon leven had dat in direct verband staat met de tijd van vandaag. Moeder Mariana de Jesus Torres y Berriochoa, een non van de Orde der Conceptionisten, overtreft de reeds stricte discipline van haar Congregatie in de vanouds gebruikelijke opoferingen die zij aannvaardde. Daarenboven aanvaardde ze liefdevol nooit eerder voorgekomen opofferingen en smarten die haar door Onze Lieve Vrouw en Onze Heer zelf werden gevraagd.
Moeder Mariana de Jesus Torres
Haar regelmatige contacten met onze Hemelse Oversten en haar bovennatuurlijke lijden staan in zo’n contrast met de levenswijze van onze goddeloze eeuw en zijn zo buitengewoon op zichzelf dat er geen woord dient te worden toegevoegd voor de geloofwaardigheid ervan.
Op bevel van haar oversten liet Moeder Mariana een volledig geschreven levensbeschrijving na. Deze levensbeschrijving werd goedgekeurd door Zijn Excellentie, Pedro de Oviedo, de tiende Bisschop van Quito, die het voorrecht had om haar te mogen kennen en leiden. En bijkomend, met een vers geheugen en alle buitengewone feiten, niet alleen van haar leven, schreven haar acht heilige begeleiders, de Franciscaanse priesters, die ze had gekend als haar spirituele begeleiders en broeders, ook hun biografieën.
In 1650, vijftien jaar na de dood van Moeder Mariana, publiceerde Diego Rodriguez Docampo haar levensverhaal, gestaafd door een een officieel docucment van de Spaanse Koning en het Koninklijke hofhouding van Quito. Nadat een aantal nieuwe, overvloedige feiten naar boven waren gekomen, publiceerde Vr. Bartholomeus Ochoa de Alacano, OFM, een Spaanse broeder die in Quito leefde, tussen 1760 en 1770 een aantal artikelen die samen een groot volumewerk vormden over Moeder Mariana. Dit werk werd wereldwijd verspreid en werd enorm enthousiast onthaald in de Franciscaanse kloosters van Spanje en Portugal en bevat kronieken van het klooster en het sermoen van Bisschop Oviedo bij Moeder Mariana’s begrafenis.
In 1790 publiceerde Vr. Manuel Souza Pereira een uitgebreid werk, gebaseerd op eerdere documenten. Vader Souza Pereira, van bekende Portugese afkomst, trad als jongeman in bij het leger. Een reeks van Voorzienige gebeurtenissen en meerdere verschijningen van Moeder Mariana van Quito zelf, overtuigden hem dat zijn ware roeping deze van Broeder was bij de Franciscaanse Orde.
Later, toen hij naar Quito gezonden werd, werd hij al vlug bekend vanwege zijn sobere levenswijze en zijn betrouwbare rechtschapenheid. Een beslissend moment voor hem was een uitnodiging om zijn Bisschop te mogen begeleiden in de Pauselijke klooster, waar zijne Heilige Beschermster had geleefd en is overleden. Daar volgde hij haar voetstappen en vereerde hij haar ongeschonden lichaam. Met een hart vol van vuur, zwoer hij niet te zullen rusten, tot hij een volledig verslag zou hebben gemaakt onder de titel: "Het wonderbaarlijke leven van Moeder Mariana de Jesus Torres." Het is een uitgebreid relaas, waarop deze beschrijving is gebaseerd.
Manuel Souza Pereira
Op een dag, in het jaar 1562, bad een jonge non voor het Heilige Sacrament in het koor van haar klooster te Quito, Ecuador. Plots hoorde zij een schrikwekkend gedreun en zag zij de Kerk, omhuld in een dikke, donkere rook. Enkel het hoofdaltaar bleef verlicht zoals in volle daglicht. Daar opende zich de deur van het tabernakel, waaruit onze Gekruisigde Jezus naar voor kwam, genageld aan een levensgroot kruis. De Heilige Maagd Maria, de Heilige Johannes, de Evangelist en de Heilige Maria Magdalena stonden beneden het kruis, zoals op de Golgotha. Onze Heer verkeerde in doodstrijd.
De jonge kloosterzuster hoorde een stem: "Deze straf is voor de twintigste eeuw." Daarop zag ze drie zwaarden hangen boven het hoofd van Onze Heer, elk met een opschrift. Op het eerste stond geschreven: "Ik zal dwaalleer bestraffen." Op het tweede: "Ik zal godlastering bestraffen," en op het derde: "Ik zal onzuiverheid bestraffen."
Daarop richtte de Heilige Maagd zich tot de jonge zuster: "Mijn dochter, wenst u zichzelf op te offeren voor deze mensen?"
"Ik ben er klaar voor," antwoordde de non. Meteen boorden de drie zwaarden zich in het hart van de non en viel ze als dood neer door de hevige pijnen.
Is dit een sprookje? Een ongelofelijke allegorie? Het fantastische verzinsel van iemands overvloedige inbeelding? Neen! Dit zijn de feiten!
Bij gelegenheid bezoekt God de aarde met de "magische aanraking" van Zijn alvermogen. Door goddelijke voorzichtigheid maakt Hij dan een uitzondering voor het alledaagse aardse en introduceert Hij het buitengewone. We leren van Zijn tussenkomsten en mirakelen, alsof de sluier van het geloof een beetje wordt opgelicht, om zo een vluchtig zicht te krijgen op de Hemel. Dit helpt ons dichter te voelen tot onze Hemelse huis.
Velen beweren zijn "magische aanraking" te hebben ontvangen, maar er zijn er amper een klein aantal die het ware merkteken dragen van de authenticiteit, wat gewoonlijk een zuiveringsproces is van de bevoordeelde ziel door een intens lijden.
Mariana
In het jaar 1563 werd er een klein meisje geboren uit het huwelijk van Don Diego Torres en Dona Maria Berriochoa, beiden edele Spanjaarden en vurige katholieken. Hun eerste meisje ontving aan de doopvont de naam "Mariana Francisca." Dit bevoorrecht meisje werd door de goddelijke Voorzienigheid vanaf haar eerste dagen uitgekozen. Om te beginnen, was ze begenadigd met een engelachtige schoonheid.
Bij het opgroeien was haar enige aantrekkingskracht de verborgen Jezus in het Heilige Sacrament, voor Wie ze urenlang knielde, zelfs al op de leeftijd van zes jaar. Omwille van haar mooie geestelijke volwassenheid, stond haar biechtvader toe dat ze op negenjarige leeftijd de Heilige Communie mocht ontvangen, een leeftijd die dan ten vroegste beschouwd werd voor de Eerste Communie.
Mariana’s vreugde voor haar eerste ontmoeting met de Sacramentale God was zo intens dat ze in zwijm viel en een diepe flauwte voelde. Tijdens deze "flauwte" zag zij Onze Heer Jezus als een jonge jongen van haar leeftijd die een mooie ring op haar vinger plaatste en aanspraak op haar maakte voor Hemzelf. Mariana aanvaardde goedschiks dit voorstel. De Heilige Maagd Maria en Sint Jozef waren getuige van deze gebeurtenis en stonden naast Jezus als meter en peter voor deze "overeenkomst."
In hetzelfde visioen toonde de Gezegende Maagd haar dat ze voorbestemd was om tot haar Orde van het Onbevlekte Ontvangenis te behoren. Deze Orde was recentelijk opgericht door een andere bevoorrechte ziel, de Heilige Beatrix da Silva, een Portugese dame van nobele afkomst.
Heilige Beatrix da Silva Meneses [1424-1490]
De Orde van de Onbevlekte Ontvangenis
De grote liefde van de Heilige Beatrix was de Onbevlekte Ontvangenis van de Moeder Gods. Na veel lijden en moeilijkheden, stichtte zij deze nieuwe orde om eer te brengen aan dit verheven voorrrecht van Maria, de Meest Heilige, en dit eeuwen voordat het als een dogma van het geloof werd afgekondigd.
De nieuwe orde nam de Franciscaanse regels aan en nam de Heilige Franciscus van Assisi als hun leidsman en vader aan. Hun ordekleed was wit en blauw, de kleuren van de Onbevlekte Ontvangenis, met een zwarte sluier.
Een verzoek van de kolonie van Ecuador
Een aantal invloedrijke en vrome dames uit de toenmalige Spaanse kolonie Ecuador, hoorden van deze pas opgerichte orde. Verheugd met deze nieuwe vereringsorde, was het de wens van deze dames om deze orde te vestigen te Quito, de hoofdstad van hun land.
Zij legden hun verzoek voor aan de Spaanse Koning, Filips II. Hij aanvaardde hun verzoek en noemde een kloosterzuster "van grote waarde," met name Moeder Maria de Jesus Taboadan, het hoofd van een nieuwe kloosterstichting. Deze deugdzame en heilige non, een tante van Mariana, werd daarop begeleid door zes overige zusters, allen religieuzen van onschatbare waarde en een grote deugdzaamheid. Dit waren de Moeders Francisca der Engelen, Anna van de Conceptie, Lucia van het Kruis, Magdalena van de Heilige Johannes, Catherina van de Conceptie en Maria van de Incarnatie.
Het afscheid
Mariana was toen zo’n negen jaar oud, maar God wou eerst deze roos plukken, vooraleer ze zelfs kon kiemen. Op een dag ontving ze de Heilige Communie toen Hij opnieuw aan Haar verscheen en haar zei dat Hij verlangde van haar om haar vaders huis te verlaten om Zijn Kruis te omhelzen in een verafgelegen land.
Mariana begreep dat ze zich moest vervoegen bij haar tante als deel van de expeditie om de Orde van de Onbevlekte Ontvangenis op te richten in Amerika. Brandend van liefde voor haar gekruisigde Jezus, had ze reeds die fase van de liefde bereikt waar het leiden geen enkele hindernis meer vormt.
Met een gebroken hart, maar zich schikkend, gaven haar heel Christelijke ouders Mariana over aan haar heilige tante, die beloofde om voortaan haar echte moeder te zijn.
De reis
De duivel kon de gedachte niet verdragen dat deze stichting zou worden opgericht. Het schip van de zusters had de haven maar amper verlaten, ten er een zelden geziene en hevige storm hen teisterde. De lucht veranderde van de klaarste dag tot de donkerste nacht. De angstige schippers wisten niet wat te doen en dachten dat ze verloren waren. In feite bleek het schip gedoemd. Het was toen dat zowel haar tante als haar nichtje in het razende water een verschrikkelijke en reusachtige slang met zeven hoofden waarnamen, die poogde om het schip te vernietigen. Mariana begon hierop hard te schreeuwen, waarna ze het bewustzijn verloor. Moeder Maria bad met haar volledige ziel tot God met de vraag of het waarachtig Zijn wil was dat de orde zou worden opgericht. Toen ging de storm gaan liggen.
Van zodra Moeder Maria haar gebed had opgezegd opende Mariana haar ogen en veranderde de duisternis in klaarlichte dag. Maar men had een verschrikkelijke stem gehoord: "Ik zal deze Orde niet dulden en alles doen om de vooruitgang ervan tegen te werken. Ik zal deze niet tolereren tot het einde der tijden. Ik zal ze vervolgen."
Moeder Maria wist dat Mariana iets had gezien tijdens haar flauwte. Ze nam haar mee naar een afgezonderde plaats en ondervroeg haar over alles wat haar was getoond.
"Ik weet niet waar ik ben geweest, mijn Moeder," antwoordde het meisje, "maar ik zag een slang, groter dan de zee, rond haarzelf draaiend. Toen zag ik een dame van een onvergelijkbare schoonheid gekleed door de zon en met sterren gekroond, met een kindje in haar armen. Op de borst van de dame zag ik een monstrans met het Heilig Sacrament. In één van haar handen hield ze een gouden kruis dat uitliep op de punt van een lans. Ze hield de punt over het Heilig Sacrament en in de handpalm van het kind en sloeg daarna het hoofd van de slag met zo’n kracht, dat het volledig gespleten werd. Op dat ogenblik schreeuwde de slang het uit in alle mogelijke verschrikkelijke bedreigingen dat ze de Orde van het Onbevlekte Ontvangenis niet zou toestaan."
Moeder Maria begreep onmiddellijk wat dit visioen betekende en goot later de afgebeelde scène in een medaillevorm. Tot op vandaag dragen de zusters van het Onbevlekte Ontvangenis deze medaille over hun ordekleed.
Stichting
Toen ze in Quito aankwamen, op 30 december 1576, werden de stichtsters met grote vreugde onthaald in een aantal onbewoonde gebouwen van het klooster, dat nog steeds in aanbouw was. Toen de bouw ervan was beëindigd, vond de officiële stichting van de Orde plaats op 12 januari 1577.
Al spoedig begonnen meerdere jonge meisjes een verzoek te richten tot toelating tot het Klooster van de Onbevlekte Ontvangenis en het kloosterleven kwam er dan ook tot volle bloei.
Geloften
Op vijftienjarige leeftijd werd Mariana novice en een aantal jaren later was ze klaar om volwaardige kloosterzuster te worden.
Bij het afleggen van haar geloften in de handen van Moeder Maria Taboada, viel ze al spoedig in een verheven extase. Terwijl zich op aarde op haar lippen de woorden vormden van haar geloften en haar lichaam volgzaam bekleed werd met het ordekleed, was haar ziel in de aanwezigheid van God, onze Heer.
Onze Heer stelde Zijn eigen kruis voor aan Zijn bruid en toonde haar al het enorme lijden, vervolgen, ziekten en verleidingen die ze zou ondergaan tot Zijn Wil en ons belang. Hij bespaarde haar enkel de verleidingen tegen de zuiverheid. Nooit had ze de kleinste gedachte of neiging tegen deze engelachtige deugdzaamheid.
Een leven van boete
Na haar geloften verscheen onze Heer opnieuw aan Moeder Mariana en gaf haar het schema dat ze moest naleven in de vrije uren van de gemeenschap en de boetes die ze moest doen tijdens de week.
Deze boetes waren zo streng dat Moeder Maria Taboada vreesde voor haar gezondheid. Maar, in een ander visioen plaatste de Heer een druppel van kristalwater uit zijn gewonde zijde op Mariana’s lippen en sterkte haar op een prachtige wijze in alles wat Hij van haar vroeg.
De boetes die door deze engel in mensenvlees werden gepraktiseerd kunnen enkel worden begrepen in het licht dat ze geroepen werd om een slachtoffer te zijn voor de twintigste eeuw. Praktisch heel haar lichaam was omwonden met prikkeldraden, tot zelfs haar oren. Enkel haar gelaat en handen werden vrijgelaten. Aldus leefde ze een leven vol van gebed, boete en steeds in een grotere deugdzaamheid.
Visioen van de twintigste eeuw
Dan komen we tot de dag, in het jaar 1582, dat ze aan het bidden was voor de Eucharistische Heer, toen ze plots de kerk, behalve het hoofdaltaar, omhuld zag in duisternis. Naar de rest, tot haar pijnlijke dood met drie zwaarden die in haar hart werden geboord als een boetedoening voor de zonden van de lopende eeuw, hebben we verwezen bij de opening van dit artikel.
Verrijzenis
Mariana, de steeds de eerste was bij alle handelingen van de gemeenschap, bleef de dag, volgend op haar visioen van de Heer aan Zijn Kruis, weg. De adbis en de andere zusters merkten haar afwezigheid op en gingen op zoek naar haar. Ze vonden haar dood in het lager koor en haar lichaam was reeds koud. Met een enorme smart droegen ze de stoffelijke resten van de jonge zuster naar haar cel en legden haar neer op haar bed.
De dokter, Don Sancho, en de Franciscaanse broeders die aanwezig waren in het klooster werden er allen bijgeroepen. Don Sancho bevestigde dat de dood had ingetreden en dat er niets anders meer kon gedaan worden dan haar passend te begraven.
Buiten stond het volk aan de deur van het klooster te dringen om nog een laatste maal het lichaam te kunnen zien van hun geliefde weldoenster, want intussen was Moeder Mariana reeds wel gekend in de stad, door vele mensen bij te staan met raad, boete, gebed en zelfs mirakels.
De twee kronen
Moeder Mariana verscheen voor de goddelijke Rechter. Hij vond geen fouten in haar en zei: "Kom, geliefde van Mijn Vader, en ontvang de kroon die we voor u hebben gemaakt vanaf het begin van de wereld." Aldus bevond ze zich, in een onbeschrijfelijke blijdschap, in de Hemel, voor de Heilige Drievuldigheid en het Hemelse Hof. Ondertussen stegen op aarde de gebeden van Moeder Maria en al haar zusters, zowel als deze van de Franciscaanse Paters en het gewone volk op naar de Heilige Drievuldigheid. De zusters konden de gedachte niet verdragen om verder te moeten zonder deze engel en de ware oplichtende scepter van Gods gerechtigheid aan hun gemeenschap.
In Zijn wens om gehoor te geven aan de smeekbeden van Zijn kinderen op aarde, legde de Heer aan Moeder Mariana twee kronen voor: een van glorie en de andere van lelies verwikkeld tussen doornen. Hij vroeg haar om een kroon te kiezen en liet haar begrijpen dat ze in de hemel zou blijven bij het kiezen van de kroon der glorie, zoals het haar toekwam, maar bij het kiezen van de andere kroon, zou ze terugkeren naar de aarde om haar lijden te hervatten. De nederige maagd vroeg dan aan haar Geliefde om in haar plaats te kiezen. "Neen," antwoordde de Heer, "toen ik u als bruid nam heb Ik uw wil getest en nu wens Ik opnieuw hetzelfde te doen."
Nu sprak de Heilige Maagd Maria: "Mijn dochter, Ik heb de Glorie des Hemels verlaten om terug te keren tot de aarde om Mijn kinderen te beschermen. Ik wens dat u mij hierin imiteert, want uw leven is heel erg nodig voor de Orde van Mijn Onbevlekte Ontvangenis."
"Wee aan de kolonie in de twintigste eeuw," vervolgde Maria. "Als er dan geen zielen zijn die uw voorbeeld volgen door hun leven op te offeren in de Holocaust om de goddelijke gerechtigheid te bedaren, zal er vuur uit de hemel komen om te mensen te verteren en Quito te zuiveren."
Bij het aanhoren van dit alles, stemde de nederige maagd ermee in om terug te keren naar de aarde. Ze zou een lang leven kennen van een onbeschrijfelijk lijden, daar een deel van haar opdracht was om te boeten voor de zonden van onze arme, chaotische, corrupte en zondevolle eeuw.
Stigmata, ziekte en dood
Omdat Mariana de Jesus Torres voorbestemd was voor buitengewone genaden tijdens gans haar leven, spaarde de Heer haar niets dat enigszins kon bijdragen tot haar zuivering en volmaaktheid.
En zo, tijdens de nacht van 17 september 1588, terwijl Mariana aan het bidden was, ontving ze de heilige wonden van Onze Heer in haar handen, voeten en zijde. Zij schreeuwde het uit en bleef sidderend achter. Men moest haar het bed in helpen. De stigmata verschenen als doorboorde wonden in de palmen van haar handen en de zolen van haar voeten. In haar zijde was een roodpurperachterige zwaardwonde te zien.
Hierna werd ze verschrikkelijk ziek en onderging zij een martelende beproeving. Zij kon geen enkel deel van haar lichaam meer bewegen. Bij het verergeren van haar pijnen deed de duivel zijn uiterste best hiermee te breken door haar te suggereren dat dit allemaal tevergeefs was, een leugen, een hoax was. Hij was onophoudelijk, in de vorm van een afgrijselijke slang, op rooftocht rond haar bed, de zijde langs dewelke zij een onophoudelijk lijden had.
Op een nacht, toen zij niet langer deze verschrikkelijke beproeving van vijf maanden kon volhouden, aanriep zij de Meest Heilige Maagd. Daarop voelde ze een hand die zachtjes over haar hoofd wreef. Zij keek op en zag de Koningin van de Hemel, mooi, vriendelijk en verheven in een aurea van licht.
Nu kon ze bewegen en zag ze niet langer de afzichtelijke slang. Haar toestand verergerde noch. Tot verwarring van de hele gemeenschap blies ze andermaal haar laatste adem uit. Het was de zaterdag voor Pasen en haar lichaam werd opgebaard in het lager koor. Velen kwamen langs en riepen luid: "De Heilige is dood! Onze engel is heengegaan!"
De volgende morgen echter, terwijl de gemeenschap zich naar het hoger koor begaf om de lijkgebeden te bidden, vinden zij haar biddend! Zoals haar goddelijke Bruidegom, die ze in alles trachtte te imiteren, was ze verrezen tijdens de ochtend van Pasen, om verder te lijden voor de zielen van de wereld.
Overste
Toen Moeder Maria Taboada, zoals haar voorspeld was, in 1589 haar gezondheid voelde verzwakken, wenste ze haar voor te bereiden op haar naderende dood, en stelde ze voor om een nieuwe overste te kiezen. Gedurende zestien jaar was zij, op unanieme wens van haar Orde, overtuigd dat niemand anders geschikt was voor de taak dan de heilige stichtster, kloosteroverste.
Moeder Maria de Jésus Taboada
Uit eerbied voor haar wensen, verkoos de Orde unaniem Moeder Mariana de Jesus Torres tot kloosteroverste en vertrouwde haar deze verheven functie toe, ondanks dat ze pas dertig jaar oud was. Als Moeder Overste leidde zij het klooster met een grote wijsheid, voorzichtigheid, liefdadigheid en goedheid, naar het voorbeeld van de Heer, waarbij zij elk punt van de heilige regels in acht hield, waarbij zij niets oversloeg. Mariana wist dat zij haar tante nog een poos bij haar zou hebben en nam voordeel uit haar advies en begeleiding.
Voorspellingen over de Gemeenschap
Meerdere malen ontvingen zowel Moeder Mariana als Moeder Maria onthullingen over de toekomst van hun klooster.
Conceptionistenkerk en -Klooster te Quito
Zij kenden iedere non die in hun gemeenschap de geloften zou afleggen, en dit tot het einde van de wereld. Zij wisten dat er ten allen tijde zielen van een grote deugdzaamheid, verdienste en heiligheid in dit gezegende huis zouden zijn, maar er zouden er ook ondankbaren en ongehoorzamen tussen zitten. De heilige zielen zouden grote rampen voor Ecuador afwenden en zouden het geloof brandend houden, zelf tijdens de rampzalige twintigste eeuw.
De duivel smeed een complot om het klooster van binnen in te vernietigen
Aan beide heilige vrouwen werd er eveneens getoond dat er zeer spoedig, op aanstoken van de vijand van de mens, diverse weerspanninge en ongehoorzame zusters, die een minder strengere regel dan de Franciscaanse wensten, zouden pogen een breuk in hun gemeenschap te slaan, op aangeven van de Franciscaanse broeders. Daar de Orde van het Onbevlekte Haar als een tak aan de boom van de Franciscaanse Orde was, veroorzaakte deze scheiding aan de gehoorzame zusters een diep lijden.
Dood van Moeder Maria Taboada
In 1594 gaf Moeder Maria Taboada, die een echte moeder was geweest voor Moeder Mariana en al diegenen onder haar zorg, haar ziel terug aan God. Zij had verschrikkelijk geleden alvorens zij stierf en de gemeenschap was ontroostbaar bij het verlies van hun geliefde stichtster.
Niettemin zou zij vanuit de hemel haar klooster blijven begeleiden, zoals ze in haar laatste woorden voor haar doodsangst had beloofd. Toen zat ze plots rechtop in bed met alle sporen van haar ziekte die waren verdwenen en met een gelaat van een montere en jonge vrouw op de leeftijd van 33 jaar, het jaar waarop zij haar klooster had gesticht. Zij had hen verlaten in het meest ontroerende afscheid, waarbij zij de belofte deed om vanuit de Hemel bijstand te blijven verlenen.
In werkelijkheid sprak zij regelmatig met Moeder Mariana tijdens visioenen, wanneer deze toevlucht zocht tot haar voor begeleiding en advies.
Eerste verschijning van de Moeder van het Welslagen
Tegen deze tijd leed Moeder Mariana vreselijk onder de zorg van haar gemeenschap. Ze hadden gebrek aan een degelijke financiële ondersteuning en er was het bijkomende kruis van de dreigende afscheiding van de Franciscanen. Dit was voor haar een waarachtig martelaarschap.
In de vroege morgen van 2 februari 1594 was Moeder Mariana in het hoger koor aan het bidden. Ze lag ter aarde geworpen en haar voorhoofd raakte de vloer en smeekte om hulp voor haar gemeenschap en de zondevolle wereld.
Daarop hoorde ze een zachte stem die haar bij haar naam riep. Ze stond vlug op en zag een allermooiste dame in een aura van licht. In haar linkerarm hield ze het Kindje Jezus vast en in haar rechterhand een staf van het zuiverste goud, versierd met zulke edele stenen zoals men er op aarde geen kan vinden.
"Wie bent u, mooi dame," vroeg zij, "en wat is uw wens? Weet u niet dat ik slechts een arme kloosterlinge ben, vol van liefde voor God, maar lijdend en beproefd tot het uiterste?"
De dame antwoordde: "Ik ben Maria van het Welslagen, de Koningin van de Hemel en Aarde. Precies omdat u een godsdienstige ziel bent, vol van liefde voor God en Zijn Moeder die hier nu tot u spreekt. Ik ben uit de Hemel nedergedaald om uw belaste hart te verlichten."
Daarop toonde de Moeder Gods haar hoe haar gebeden en opofferingen God behaagden. Zij verklaarde dat Zij de gouden staf in Haar rechterhand hield omdat ze wenste om zelf het klooster te leiden en dat de duivel alles zou doen wat binnen zijn macht ligt om het klooster te vernietigen door middel van ondankbare zusters die in het klooster verbleven.
"Hij zal zijn doel niet bereiken," vervolgde zij, "omdat de ik de Koningin van de Overwinningen en de Moeder van het Welslagen ben. Onder deze aanroeping, wens ik tijdens de komende eeuwen mirakelen te verrichten voor het behoud van dit, Mijn klooster en haar inwoners.
Tot het einde van de wereld zal ik heilige dochters en heldhaftige zielen hebben in het duistere leven van hun klooster die zullen lijden onder laster en vervolging van binnenuit hun gemeenschap. Zij zullen heel geliefd worden door God en Zijn Moeder ... Hun levens van gebed, boete en opoffering zullen ten allen tijde uitermate noodzakelijk zijn. Na hun, voor iedereen, ongekende leven te hebben geleid, zullen ze naar de Hemel worden geroepen om de verheven Troon der Glorie te bezetten."
Daarop onthulde ze aan Moeder Marina dat haar leven er een zou zijn van lang en voortdurend lijden, maar Zij draagde haar op om nooit de moed te verliezen.
Nadat Zij dit alles had gezegd, legde ze de Kleine Jezus in de armen van de nederige maagd. Moeder Mariana drukte het Hem dicht tegen haar hart en zo voelde ze de sterkte om het lijden ter wille van Zijn eer en ten goede van de zielen te kunnen ondergaan.
Onze Lieve Vrouw verscheen meerdere keren aan Moeder Mariana onder de benaming van Moeder van het Welslagen. Tijdens sommige van deze verschijningen voorspelde Zij vele dingen over de twintigste eeuw.
Afscheiding van de Franciscanen
De onheilspellende dag die zowel voorspeld was aan Moeder Maria als aan Moeder Mariana, was aangebroken, de dag waarop de smalle kudde zou worden afgescheiden van hun goddelijk toegekende herders. Er waren nieuwe verkiezingen voor een Moeder Overste en Moeder Magdalena de Jesus Valenzuela, de nieuw verkozen priores, verloor geen tijd in het voltooien hiervan. Deze dame was geen slechte persoon, maar door haar zwakte was ze dikwijls een werktuig in de handen van de andere zusters met kwade bedoelingen.
Ze handelde vlug om de gehoorzaamheid aan de zonen van Heilige Franciscus te annuleren en het klooster onder het gezag te plaatsen van de Bisschop van Quito. Dit was een droevige dag voor de heldhalftige en heilige stichtsters en voor alle gehoorzame Conceptionisten van het klooster. Toen ze afscheid namen van de Franciscaanse Vaders, weenden Moeder Mariana en alle getrouwen als ontroostbaar. Niettegenstaande, gehoorzaamden ze, zich onderwerpend aan hun nieuwe overheid. De provinciale vader van de Franscanen verliet hen met woorden van aanmoediging en troost en verzekerde hun de toekomstige terugkeer. Voor de weerspannigen liet hij enkel woorden van verwensingen achter.
Gevangenis
Met Moeder Valenzuela aan het stuur, gemanipuleerd door de ongehoorzame groep, begon het naleven van de regels onmiddellijk te verzwakken. Zo werden de voorgeschreven momenten van stilte niet langer nageleefd en namen de misbruiken toe.
Bezorgd en met een verwond hart bij deze toestand die aan het ware doel van het kloosterlijk leven voorbijging, benaderde Moeder Mariana nederig haar nieuwe overste, waarbij ze haar, als stichtster en ex-priores, smeekte om deze inbreuken en koersverandering ongedaan te maken en dit ten goede van de gemeenschap.
De seculiere geestelijke prelaat, die nu de autoriteit had over het klooster, had van deze oproep gehoord, maar de opstandige groep zusters verzekerden hem dat hij een heel slecht verslag had gekregen, waarbij ze Moeder Mariana als weerspanning, ongehoorzaam en nog veel meer bestempelden.
Het resultaat was dat de onschuldige maagd tot drie dagen opsluiting werd veroordeeld. Hij beval eveneens dat haar sluier moest worden verwijderd, dat ze een publiekelijke kastijding zou krijgen in de refter, waarbij ze knielend op de grond moest eten. Zij bracht deze drie dagen door in een donkere en ondergrondse gevangenis. Daar moest Moeder Mariana boeten omwille van haar volmaakte onschuld.
Na drie dagen werd ze verhuisd naar een isoleercel. De Spaanse stichtsters die niet langer haar lijden konden aanzien, brachten haar daar bezoek. Hiervoor werden ze, samen met Moeder Mariana, eveneens gevangengezet voor de tijdsduur van een maand. Anderen die solidair waren dienden hen ook te vervoegen in de gevangenis. Op een bepaalde ogenblik waren ze allen samen met vijfentwintig zusters die moesten betalen voor hun trouw.
Goddelijke vertroostingen
Op een nacht begon een klein kruis dat Moeder Mariana op de muur had geschilderd intens te schitteren. Terwijl het licht, tot verbazing van de onschuldige gevangenen, intens toenam, werden elk van de zeven stichters opgenomen in een prachtige extase en kregen ze elk een verschillend visioen.
Zo zag Moeder Francisca der Engelen in haar visioen, een van de Spaanse stichtsters, haar serafijnse vader, de Heilige Franciscus van Assisie, in een vlaag van woede links en rechts pijlen afschieten op het klooster. Eén der pijlen doorboorde het hart van een ongehoorzame non, die onmiddellijk doodviel.
Hierop zei de Heilige Franciscus tot Moeder Francisca: "Deze non is de hoofdverantwoordelijke voor de afscheiding van de Franciscanen en de slordigheden die worden ingevoerd in het klooster. Zij zal rekenschap moeten afleggen voor al het lijden en het gebrek aan toezicht op de regels tijdens de komende eeuwen, tot het klooster opnieuw onder de bevoegdheid van de Franciscaanse orde zal komen. Dan zullen de regels die ons door Paus Julius II zijn gegeven, volkomen worden toegepast. Maar ik zeg u ook dat er ten allen tijde zielen zullen zijn die, uit liefde voor hun Serafijnse orde, de geestelijke voorschriften van het klooster zullen ondersteunen met hun leven van boete en toewijding."
De ochtend daarop werd de non dood aangetroffen in haar cel. Haar gelaat was van zwart en purper. De gevangenen moesten het lichaam voor de begrafenis dragen. U kunt zich de smart voorstellen van Moeder Francisca bij het dragen van de zuster die ze had liefgehad en gediend, maar die ze niet had kunnen redden!
Moeder Magdalena van de Heilige Johannes aanschouwde de Heilige Johannes, de evangelist. Hij onthulde haar dat op de dag van het laatste avondmaal, toen hij zijn hoofd op het hart van onze Redder liet rusten, één der geheimen die hem waren geopenbaard, de stichting van dit klooster was. Onze Heer liet hem weten hoezeer Hij dit huis liefhad en dat er Eucharistische zielen zouden in wonen die het lijden van het herstel op zich zouden nemen voor de heiligschennis die was begaan tegen het Goddelijke Slachtoffer.
En zo brachten deze heilige zielen hun dagen van gevangenschap door in hun eigen huis, vervolgd, beschimpt, en op zichzelf verlaten.
Goddelijke vertroostingen
Vrijheid
Gekweld door medelijden en wroeging kon Moeder Valenzuela niet langer de gedachte verdragen dat deze onschuldige en heilige zusters zaten opgesloten op die afschuwelijke plek. Zij schreef een brief naar de Bisschop waarin zij haar zwakheid opbiechtte door de opstandige nonnen toe te laten haar te manipuleren en hierdoor tot de gevangenzetting van deze volkomen onschuldige nonnen hadden aangezet. De prelaat was erg woedend door deze boodschap. Hij berispte Moeder Valenzuela streng en beval de onmiddellijke vrijlating van de slachtoffers.
Bij hun vrijlating kustten de arme, lijdende zusters nedering de voeten van hun priores en ook deze van hun vervolgers.
Ondanks dit, zou het een heel werk zijn om de blijvende intriges, laster en roddel en kwellingen die door de vader aller leugens werden opgezet tegen de trouwe en diepgelovige zusters in een boek neer te schrijven. Laat het volstaan om te zeggen dat dit slechts het begin was van de verschrikkelijke kwellingen en vervolgingen die werden geleden door deze heilige zielen, die later moesten terugkeren naar die vreselijke gevangenis.
Andermaal verkiezingen en … opsluiting
Na hun vrijlating uit hun gevangenschap, werd Moeder Mariana opnieuw verkozen tot priores, waarbij ze de meerderheid der stemmen kreeg van de trouwe en gehoorzame volgelingen van het klooster. Dit veroorzaakte zo’n woede langs de zijde van de opstandige zusters dat zij zodanig opnieuw door het slijk werd gehaald dat het ter ore kwam van de Bisschop. Niet wetend hoe hij dit moest beantwoorden, liet hij haar opsluiten in de isoleercel. De onwaardige en haatvolle groep wou haar zelfs in een donkere gevangenis laten opsluiten, maar Moeder Valenzuela wou hier niets van weten.
Verdere profetieën over de negentiende en twintigste eeuw
Op een dag, tijdens deze tweede periode van afzondering, terwijl ze in haar lijden aan het bidden was, aanschouwde Moeder Mariana opnieuw een dame van een onvergelijkbare pracht en schoonheid, omgeven door licht. Opnieuw noemde de dame zichzelf Onze Lieve Vrouw van het Welslagen. Opnieuw droeg zij de Kleine Jezus en een staf. Een met diamanten versierd kruis glinsterende net zoals zo vele zonnen op de staf. Robijnen versieren het middengedeelte van het kruis en Maria’s naam was in een robijnen ster gegrift, glinsterend in vele verschillende kleuren.
Deze keer, zei Onze Moeder van het Welslagen, samen met vele andere dingen: "Tijdens de negentiende eeuw zal er een waarachtig Christen president regeren over Ecuador. Hij zal een man van karakter zijn aan wie God, onze Heer, de verdienste van het martelaarschap zal verlenen en dit op hetzelfde centrale plein als dit waar Mijn klooster staat. Hij zal de republiek opdragen aan het Allerheiligste Hart van Mijn Heilige Zoon en deze toewijding dat het Katholieke Geloof ondersteunen in de jaren die zullen volgen, wat dreigend zal lijken voor de Kerk.
"Tjdens deze jaren, waarin de vrijmetselarij, de vervloekte sekte, de regering zal overnemen, waarbij er een gemene vervolging zal heersen tegen de religieuze gemeenschappen. Zij zullen ook dit klooster, dat in het bijzonder Mij toebehoort, gewelddadig aanvallen. Voor deze ellendelingen zal het klooster uitgeroeid lijken, maar in hun onwetendheid, leef Ik en leeft God om in hun eigen midden krachtige verdedigers van dit werk te doen opstaan. We zullen ook onoverkomelijke moeilijkheiden op hun weg plaatsen, en de overwinning zal Ons toekomen."
Deze voorspellingen zijn tot op de letter uitgekomen.
Gabriel Garcia Moreno
Gabriel Garcia Moreno was een man met een onwankelbare moed, uitermate intelligent en met een brandende liefde voor de Kerk en het Pausschap. Als president van Ecuador, leidde hij de republiek naar de wegen van het geloof en oprechtigheid en dit gedurende verscheidene jaren waarbij hii niet alleen een enorm geloof teweegbracht in het land, maar tevens zorgde voor een hervorming van de moraal, het onderwijs en de economie.
Kort na zijn herverkiezing droeg hij, gedreven met mannelijke hartstocht, een groot houten kruis tijdens de processie van de Goede Week en leidde hij het gevolg door de straten van Quito. Kort daarop stuurden de vrijmetselaarsloges van Peru een huurmoordenaar naar Ecuador om hem te vermoorden.
Op 6 augstus 1875 werd hij, bij zijn terugkeer van de Heilige Mis en de Heligie Communie in de Kathedraal, voor het presidentieel paleis op een brutale en laffe wijze vermoord. Hij viel neer op het plein waar het Klooster van de Onbevlekte Ontvangenis staat, precies zoals Onze Lieve Vrouw had voorspeld.
Stervende president Gabriel Moreno
Er wordt verteld dat, terwijl hij stervende van de wonden, toegebracht door een machete, hij er nog in slaagde om zijn vinger te dippen in de enorme plas bloed en de volgende woorden op te schrijven op het wegdek: "Dios no muere," of "God sterft niet."
De Moeder Gods vraagt om een beeld
Tijdens dezelfde verschijving vroeg de Heilige Maagd van het Welslagen aan Moeder Mariana om een beeld te laten maken, precies zoals Moeder Mariana haar had waargenomen. Haar wens wat dat dit beeld in de zetel van de priores in het hoger koor zou worden geplaatst, zodat ze vandaar ook effectief zou kunnen heersen over Haar klooster. In Haar rechterhand moest er een staf geplaatst worden als teken van haar autoriteit als overste, samen met de sleutels van het klooster, zodat Zij het gedurende de komende eeuwen zou kunnen beschermen.
En Onze Moeder heeft dit maar al te zeer waargemaakt, want meerdere malen hebben de vijandige autoriteiten van Ecuador gepoogd om de zusters uit hun klooster te verdrijven. Geen enkele van deze pogingen heeft ooit succes gehad. In bepaalde gevallen stierf de persoon de met de taak was belast of werd hij overgeplaatst alvorens het bevel kon worden uitgevoerd. Bij een bepaalde gelegenheid zelfs, hadden een groot aantal mensen, die waren aangeduid om op een bepaald tijdstip te verzamelen voor het klooster, de afspraak vergeten tot de tijd was voorbijgegaan.
Moeder Mariana neemt de maten af van de Heilige Moeder
Moeder Mariana stond voor het probleem over hoe ze de exacte maten kon verkrijgen van Onze Hemelse Moeder. Toen Maria haar verwarring opmerkte, verwijderde Zij de koord van de taille van Haar kleed. En dan, in een moment van enorme genade, hield Onze Lieve Vrouw het koord aan Haar vooorhoofd, terwijl Moeder Mariana het andere eind aan de voeten van Onze Lieve Vrouw vasthield. De koord, normaal veel te kort voor zo’n afmetingen, rekte zich uit tot de preciese lengte.
Afnemen van de maten
Om de een of andere onbekende reden heeft Moeder Mariana twijfels, sommige verleidingen en moeilijkheden doorgemaakt, waardoor haar geloof in de authenciteit van de verschijning op de proef werd gesteld. Het gevolg was dat er vele jaren voorbij gingen vooraleer het beeld, waar de Moeder van het Welslagen had verzocht, was voltooid.
De onrust in het Klooster duurt voort
De zaken bleven verre van bezonken in het Klooster van de Onbevlekte Ontvangenis. Steeds aangespoord door de duivel die bij zichzelf had gezworen dat hij dit Heilige Huis, dat zoveel ravage toebracht aan zijn plannen, te vernietigen, stopten hetzelfde gebroed van opstandige, misnoegde en afgunstige nonnen nooit met hun intriges.
Opnieuw werd het tijd voor de nieuwe verkiezing van een Kloosteroverste. Het opstandige gedeelte zocht zoveel onenigheid dat er, na vele zittingen, nog steeds geen beslissing was gevallen. De Bisschop moest zelf tussenkomen en de nieuwe verkiezing voorzitten.
Verblind door haat en jaloezie, eiste de leidster van de opstandige nonnen, een kleine zuster die gekend stond onder de naam "La Capitana," de post van priores voor haarzelf op bij het beschimpen en het beledigen van Moeder Mariana en de Spaanse stichtsters. Ze verzocht ook om hun terugkeer naar Spanje.
Dit laatste was echter de fatale vergissing die door de opstandige zussen gemaakt hadden, want de Bisschop zag nu duidelijk in met wie hij te doen had. De Bisschop was zo verbolgen dat hij beval om "La Capitana" onmiddellijk te laten verwijderen en op te sluiten in de gevangenis, waar haar onschuldige slachtoffers voorheen zoveel hadden geleden. Van de overige opstandige zusters werd het stemrecht ingetrokken en bovendien zouden ze voortaan de hardste huishoudelijke taken krijgen toegewezen. Bij enig verzet moesten ze hun leidster gaan vervoegen in de gevangenis. Ze werd ook verjaagd uit het stemlokaal.
Uiteindelijk werd Moeder Valenzuela opnieuw tot priores verkozen.
De immense opoffering
Terwijl dit vol van haat gevulde en grillig schepsel tegen de Bisschop sprak, zat Moeder Mariana stilletjes in de hoek van de komt, vanwaar ze een visoen kreeg van afschuwelijke apen die deze zuster benaderden. Hun monden, ogen en neusgaten spuwden vuur dat zich in haar hart stortte en eveneens in het hart van haar opstandige volgelingen.
Moeder Mariana zag dat deze ongelukkige non en vele van haar volgelingen niet zouden worden gered. Maar, zich wel bewust van grenzeloze liefde van Moeder Mariana voor de zielen, verscheen Onze Heer aan haar en stelde het onvoorstelbare voor. Er was maar één wijze om deze ziel te sparen van het eeuwige vlammen van de hel, die ze welverdiend had voor haar vele zonden en het kwaad dat ze de gemeenschap had toegebracht voor de volgende eeuwen: de enige wijze om haar te redden was dat Moeder Mariana ermee zou instemmen om vijf jaar in de hel te lijden voor haar.
De heldhaftige non beefde tot in haar binnenste, maar zij aanvaardde deze opdracht.
Vertaling: Chris De Bodt
|
|
