Medjugorje, de Sint-Jacobuskerk

	Download PDF Medjugorje: de Sint-Jacobuskerk In 1892 werd in Mostar de franciscaanse provincie "Maria Hemelvaart" gevestigd, waarvan de parochie Medjugorje, die in hetzelfde jaar autonoom geworden was, deel uitmaakte. De paters besloten direct een kerk te bouwen in deze nieuwe parochie. Zij kozen echter hiervoor een slecht stuk grond dat was afgeraden door een oude wichelroedeloper. De kerk werd op een onderaardse grot gebouwd en de bodem zou het met de tijd begeven. Dertig jaar later gebeurde wat voorspeld was: de muren van de kerk vertoonden scheuren en de kerk werd zo onveilig, dat men genoodzaakt was de heilige mis 's zomers in de tuin en 's winters in de kelder van de pastorie te vieren. De jaren gingen voorbij en de bouw van de kerk, waarmee kort voor de oorlog begonnen was, stagneerde bij de fundering. De aanvraag voor een bouwvergunning werd tot 1966 systematische door de regionale autoriteiten verworpen. Zodra de vergunning er eindelijk was, hielpen alle parochianen mee aan de bouw, de ene door zijn handen uit de mouwen te steken, de andere door geld te geven. Er werd veel hulp geboden vanuit de diaspora en door de bijdragen van de geëmigreerde arbeiders. Zo kon een grote kerk met twee klokketorens gebouwd worden. In de zijmuren staan telkens tien hoge smalle ramen met daarop afbeeldingen uit twintig eeuwen christendom die uitnodigen om daarover te mediteren. Evenals de oude werd ook deze nieuwe kerk aan de Heilige Jacobus toegewijd, de patroon van de pelgrims en bemiddelaar tussen God en de mensen. Deze keuze van de schutsheilige van de parochie lijkt ook door de hemel geïnspireerd. Sint-Jacobus de Meerdere, apostel en martelaar, verliet alles om Christus te volgen. Energiek en moedig, bekeerde hij de man die hem naar de marteldood leidde. Zijn resten werden naar Compostella in Spanje overgebracht, waar pelgrims al eeuwenlang zijn graf bezoeken. Het is dankzij deze pelgrimstochten, dat Spanje succesvol de aanvallen van de Saraceense moslims kon afslaan en dat het nu deel uitmaakt van het christelijke Europa. De mensen uit de hele omgeving kwamen naar Medjugorje om de nieuwe kerk te bewonderen. De wijding van deze grote kerk was een mijlpaal voor de bewoners van Medjugorje, allen afstammelingen van de heidenen , die hier dertoen eeuwen geleden Christus ontmoetten. Nu waren ze blij Hem door deze majestueyze bouw hulde te kunnen brengen, en te kunnen danken door het "Te Deum" te zingen voor de hulp en de liefde die zij hebben ontvangen. Vlado Flalak, schilder van naïeve kunst, maakte een profetisch schilderij: tussen de kerk en de Krizevac heeft hij Onze-Lieve-Vrouw afgebeeld, zwevend in de lucht. Wie of wat zou hem geïnspireerd hebben om toemstomstige gebeurtenissen aan te kondigen? Dit doek heeft vele jaren achter in de kerk aan de muur gehangen.