 |
|
 |
| |
Download PDF
Oasi della Pace, Comunità Mariana
Oasi della Pace (Oasis van Vrede) is een contemplatieve gemeenschap van broeders, zusters en priesters die samenleven in diverse gemeenschappen met dezelfde naam. Daarnaast kunnen ook leken, seculiere priesters en echtparen, door het afleggen van een gelofte, in éénheid leven met deze gemeenschap. Men leeft er een toegewijd leven in eenvoud, gebed, werk en studie. De leden zijn toegewijd aan de Heer door tussenkomst van Maria en hebben de gelofte afgelegd van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid, maar bovenal de gelofte "om in vrede" te zijn.
De geschiedenis van de gemeenschap begint in 1985, wanneer de oorspronkelijke leden, een nieuwe gemeenschap oprichten met een diep verlangen naar bekering en vrede, samen met Onze Lieve Vrouw, met als doel om met Haar samen te werken om hetzelfde pad van vrede en genezing met vele andere broeders en zusters die, gewond door de sombere wereld in alle ernst op zoek zijn naar vrede. Het was Paus Johannes Paulus zelf die, in april 1985, de stichting van deze nieuwe religieuze orde, gebaseerd op de verschijningen te Medjugorje, aanmoedigde.
Zuster Maria Valentina en Vader Luigi Billi [Rome 2003]
Officieel werd de gemeenschap opgericht op 25 maart 1987 en hun eerste huis werd geopend te Priabona [Vicenza, Italië], op 18 mei van datzelfde jaar. De eerste erkenning kwam van het bisdom Sabina-Poggio Mirteto, op 25 december 1990 en sinds 25 december 1995 is het juridisch een "openbare vereniging van gelovigen" om op korte termijn als een "Instituut van Toegewijd Leven" te worden ingesteld. Het proces hiertoe loopt langs de bevoegde instanties bij de Heilige Stoel.
De stichter en de leider van de gemeenschap is Vader Gianni Sgreva, geboren op 2 maart 1949 te Caldiero (Verona).
Vr. Gianni Sgreva
In 2003 waren er ongeveer 110 interne leden: broeders, zusters en priesters en waren er reeds 11 priesterwijdingen binnen de gemeenschap, terwijl andere broeders zich intussen te Rome en Quixadà (Brazilië), met de nodige vorming voorbereidden. Ook diverse zusters volgden de nodige vorming met als doel later deel uit te maken van de gemeenschap.
De gemeenschap beschouwde zichzelf van bij het begin als een internationale katholieke gemeenschap. De meeste van de leden komen uit Italië, maar er zijn ook leden uit minstens twintig verschillende landen. De officiële talen binnen de gemeenschap zijn het Italiaans en het Engels.
Ook van de leden die buiten de gemeenschap leven wordt verwacht dat zij echte vredebrengers zijn.
Het dagelijkse leven bestaat uit gemeenschapsgebed, de Heilige Mis, het zingen van de Heilige Officiën, de volledige Rozenkrans, de Lofprijzing, de Kruisverering en de voortdurende aanbidding (24 uur/24 uur) van het Heilig Sacrament in al haar huizen. Er zijn ook momenten van recreatie en ontspanning.
Er wordt geleefd in een sfeer van stilte en inkeer, in overeenstemming met het Evangelie en in volledig geloof en vertrouwen op de Goddelijke Voorzienigheid. Zoals Maria vraagt en zoals ook de eerste Christenen deden, wordt er op woensdag en vrijdag gevast op water en brood.
Samen met Maria wordt er gestreden tegen het Kwade en wordt er tot God gesmeekt om de gave van de vrede. Het leven is er gebaseerd op drie belangrijke punten
- Tussenkomst bij God door gebed en offer als smeekbede voor de vrede.
- Boetedoening: zowel de lasten van de eigen zonden als deze van anderen.
- Gastvrijheid: met wie wil leven volgens het Evangelie, met wie gekwetst is, en met wie lijdt doordat hij of zij verwijderd is van God, wordt samen de weg van vrede, waartoe Maria in Medjugorje uitnodigt, afgelegd.
De Vlaamse zuster Claire-Marie Lampe maakte een tijd deel uit van de gemeenschap en was communicatieverantwoordelijke.
Thans zijn er vijf huizen in Italië [Deliceto, Domus de Maria, Ussana, Priabona, Tora e Piccilli], één huis te Bosnië-Herzegovina [Medjugorje, Casa di Accoglienza], twee huizen te Brazilië [Quixadà] en één huis te Kameroen [Mbalmayo]
Oasi della Pace is te bezoeken van 9 uur tot 14 uur. Maria is er een tweehonderdtal keer verschenen aan Marija Pavlovic.
Bisschop Ratko Peric, bevoegd voor het bedevaartsoord, zette zijn onverzettelijke strijd tegen Medjugorje flink door, begin 2009. Nadat hij eerder al een brief geschreven had aan Zuster Elvira, dat Mirjana Dragicevic niet langer haar maandelijkse verschijningen mocht krijgen in het jongenscenacolo, mocht ook Vader Jozo Zovko niet langer te Siroki Brijeg verblijven en werd er in een open brief van Vesna Curic medegedeeld dat hij een sabbatjaar inlast op het eiland Badija.
Dan volgt er een nieuwe brief, gericht aan Moeder Valentina Fregno en Vader Gianna Sgreva [27 februari 2009] dat er niet langer Missen en andere godsdienstige activiteiten te Medjugorje mogen plaatsvinden. Tegenstanders van Medjugorje hadden de Monstrans opengebroken en de hostie opgegeten. Ook Vader Pétar Ljubicic, die ondertussen was afgezakt van Bukovica naar Citluk, moet het bisdom verlaten en teugkeren. In november 2009 sluit de gemeenschap haar deuren.
|
|
 |
|
 |
