 |
|
 |
| |
Download PDF
Siroki Brijeg
Siroki Brijeg ligt in de Moslim-Koratische Federatie in Bosnië en Herzogovina in het kanton West-Herzegovina. Siroki Brijeg telt ongeveer 27.000 inwoners. De oppervlakte bedraagt 388 km² en de bevolkingsdichtheid is 67,5 inwoners per km².
Siroki Brieg
Tijdens de Tweede Wereldoorlog vond er ware afslachting plaats van Franciscaanse broeders door de partizanen van Joegoslavië. Toen de partizanen de volledige plaats, in 1945, in handen hadden, kreeg de plaats een andere naam: Listica. In 1990 werd de naam opnieuw veranderd in Siroki Brijeg.
Jaarlijks bezoeken duizenden pelgrims het Franciscaner klooster te Siroki Brijeg, dat zich zo’n 30 kilometer verderop noordwestelijk bevindt. Op 7 februari 1945 kwamen de partizanen er aan met de slogan "God is dood, er is geen God, er is geen Paus, er is geen Kerk, u kan dus ook de wereld intrekken en gaan werken zoals een ander." De partizanen waren echter vergeten dat de Franciscanen reeds werkten, de meesten onder hen in hun aangrenzende school. Sommigen onder hen waren bekende professors en hadden verscheidene boeken geschreven. De communisten vroegen hen om hun vertrekken te verlaten, maar de broeders weigerden. Een razende soldaat nam het Kruis en gooide het op de grond. Hij dreigde: "Nu hebt u de keuze tussen het leven en de dood." Elk van hen knielde neer, omhelsde het kruisbeeld en zei: "U bent mijn God en mijn Alles."
De dertig Franciscanen werden naar buiten gevoerd en afgeslacht. Hun lichamen werden verbrand in een nabijgelegen grot. Lang bleven hun resten daar achter. Vandaag liggen ze begraven in de Franciscaner kerk. De dertig Franciscaanse martelaren van Siroki Brijeg zijn een krachtig voorbeeld van hoe mensen Jezus boven het leven verkiezen, in aanwezigheid van anderen. Ze deden naar wat Jezus in het Evangelie had gezegd: "Wees niet bevreesd van zij die het lichaam doden, want de ziel kunnen zij niet doden. Vrees eerder hen die zowel het lichaam als de ziel kunnen vernietigen in de hel."
Getuigenis geven van Jezus en Gods weg volgen helpt de anderen die het aan de nodige moed ontbreekt om Jezus te volgen. Eén van de soldaten die betrokken was bij de moord te Siroki Brijeg zei later: "Sinds ik een kind was heb ik mijn moeder thuis steeds horen zeggen dat God bestaat. Daarentegen hebben Stalin, Lenin, en Tito altijd aan ieder van ons beweerd dat er geen God bestaat! Maar toen ik voor de martelaren stond van Siroki Brijeg en ik zag hoe deze broeders, met gebed en vergevingsgezindheid voor hun moordenaars, de dood in de ogen keken, dan herinnerde ik mij plots opnieuw de woorden van mijn moeder en zei ik: mijn moeder had gelijk, God bestaat!" Die soldaat heeft zich later bekeerd. Zijn zoon en zijn dochter zijn nu priester en kloosterzuster. Zoals reeds gezegd: "getuigenis geven van Jezus en Gods weg volgen helpt de anderen die het aan de nodige moed ontbreekt om Jezus te volgen."
De "Internationale Vereniging van Peetouderschap voor Kinderen uit Bosnië en Herzegovina" werd opgericht op 20 december 1992 in de gebouwen van het Franciscaner klooster te Siroki Brijeg. Bij die gelegenheid stemden een honderdtal inwoners voor de statuten van de vereniging. Er werden ook een Administratief en Toezichthoudend Comité en een Ereraad opgericht. Vader Jozo Zovko werd verkozen als voorzitter van de vereniging. Het was zijn idee om kinderen, die één of beide ouders hadden verloren tijdens de Joegoslavische oorlog, financieel en spiritueel te helpen met de hulp van mensen uit de hele wereld.
Onmiddellijk nadat de vereniging werd opgericht, werd deze geregistreerd bij het gerechtshof van Mostar. De zetel van de vereniging bevindt zich in de panden en de ruimten van het klooster te Siroki Brijeg. Dankzij de hulp van vele vrienden van Medjugorje werd de zetel spoedig ingericht met al het nodige materiaal dat nodig is voor het goed en effectief functioneren van de organisatie: computers, faxen, kopieerapparaten en overig kantoormateriaal. De vereniging kreeg ook een telefoonlijn. Sedert juni 1993 werd, op beslissing van de gemeenteraad, de vereniging vrijgesteld van het betalen van de telefoonrekeningen, omwille van haar humanitaire karakter. Nadat aan alle wettelijke en materiële voorwaarden was voldaan werd er begonnen met het oprichten van een netwerk van coördinators en commissieleden.
Commissieleden op het gebied van Bosnië en Herzegovina verzamelden informatie over de kinderen van omgekomen verdedigers en burgers tijdens de burgeroorlog. Er werd informatie verzameld over 2.215 kinderen die leven dankzij de giften van vele families over de hele wereld. De leden werden bij hun werk geholpen door het Departement voor de Voogdijschap in HVO [Kroatische Gewapende Diensten], de Vereniging van Weduwen en andere humanitaire organisaties dat betrokken waren bij het inzamelen van gegevens en het herstellen van de banden met de families van de doden. De leden van de vereniging zijn de kinderen van alle overledenen uit bijna elke stad in Bosnië en Herzegovina waar er Kroaten leven of hebben geleefd. Vele families van de omgekomen verdedigers uit Bosnië die nu als vluchtelingen leven in Kroatië hebben contact opgenomen voor hulp, toen zij over de organisatie hoorden.
Terwijl de commissieleden informatie inzamelden, zocht de organisatie naar toekomstige coördinatoren belast met het zoeken naar peetouders voor de weeskinderen en de medewerking met de Vereniging van Peetouders. Deze werden gezocht onder de vrienden uit Kroatië en de bedevaarders naar de Koningin van de Vrede en dit terwijl de oorlog in Herzegovina nog volop bezig was. Deze oorlog bracht tonnen en tonnen humanitaire hulp binnen.
Buiten het verzamelen van de nodige financiële middelen voor de kinderen, zorgen ze ook voor de coördinatie van de correspondentie, verjaardags- en familiegeschenken van de peetouders voor de weeskinderen. Ook organiseren zij regelmatige bezoeken van peetouders aan Medjugorje en hun peetkinderen. Vele gesponsorde kinderen gaven zichzelf volledig aan de organisatie en brachten op hun beurt vrijwilligers op de been om zo samen de intensiteit van het werk aan te kunnen.
Toen de Kroatische bank in 1993 opstartte in Mostar werd er een buitenlandse rekening geopend waarop het geld van de peetouders werd bijeengebracht. Elke buitenlandse bijdrage voor de vereniging is vergezeld van een lijst van de kinderen en het geldbedrag dat een peetouder schenkt voor zijn petekind. Op basis van deze lijst, wordt er in de zetel van de vereniging een lijst van de kinderen gemaakt en het bedrag op de rekening van elk kind gestort. De lijsten worden opgemaakt bij het binnenkomen van de bedragen (maandelijks, tweemaandelijks of driemaandelijks). In de dagen voordat er een kantoor gevestigd was van de Kroatische Bank in Vitez en Kiseljak werd het geld, samen met de lijst, persoonlijk door de commissieleden aan de moeders of voogdijouders overhandigd, na de nodige ondertekening van de documenten.
Bedienden van de kantoren van de Kroatische Bank in Siroki Brijeg hebben een groot begrip voor de activiteiten van de vereniging en werken vaak voor de vereniging buiten hun diensturen. Omdat er vele weeskinderen als vluchteling in Kroatië leven werd er ook een rekening geopend bij de "Privredna Banka Zagreb" te Imotski. Al het geld op de bankrekeningen komt ten goede aan de kinderen, of is bestemd voor de uitbreiding van sommige afdelingen.
De zetel van de vereniging is elke dag open van 8 tot 14 uur en tijdens de zomermaanden, als er vele peetouders op bezoek komen, blijft het kantoor dikwijls de hele dag open. Dagelijks is er bezoek van priesters, geestelijken, commissieleden en weduwen die hier de nodige troost en verlichting vinden na de donkere dagen van de oorlog. Vanuit het hoofdgebouw vertrekken honderden vrachtwagens met humanitaire hulp tot over de grenzen.
Sinds het ontstaan van de organisatie stonden Slavica Crnjac, Zorica Tica, Sonja Pusic, en tijdelijk Andjelka Ivankovic in voor het administratieve werk. Naast de financiële hulp, draagt Vader Jozo Zovko, als voorzitter van de vereniging, vooral zorg voor de geestelijke begeleiding die de getroffen families nodig hebben. Elk jaar neemt hij met een bijzondere boodschap contact op met de families. Ook zijn er steeds de wenskaarten met Kerstmis en met Pasen.
Vader Ivan Bradvica en Vader Blago Brkic, de Geestelijke Begeleiders van de Vereniging, staan op elk moment ter beschikking, geven advies, gebed of gaan met de families praten. Hiermee hopen ze terug de glimlach op het gelaat van de kinderen te krijgen en hen te bevrijden van hun angsten en trauma’s die ze hebben opgelopen tijdens de burgeroorlog. De Vereniging organiseert ontmoetingen met deze Franciscanen, samen met de begeleiding van psychologen, kloosterzusters en priesters. De eerste ontmoetingsdagen vonden respectievelijk plaats in mei en op 2 november van 1993.
In juni 1993 werd er voor 50 kinderen van de vereniging, samen met het Oostenrijkse Rode Kruis en Zdenko Bilinovac, een reis van drie weken ingericht naar Oostenrijk. In augustus 1993 werden er zomervakanties gehouden voor 103 kinderen of het eiland Lopud. Het geld hiervoor werd bijeengebracht uit verschillende giften. In september 1993 schonk de Europese Unie schoolboeken en andere hulp. Dankzij de Amerikaanse groep "Wings of Mercy" kregen alle kinderen met kerstmis 1994, bijzonder nuttige geschenken [kledij, schoenen, speelgoed en cosmetica].
Tot begin mei 1994 was er maar weinig informatie over de kinderen van de overledenen verdedigers uit Midden Bosnië. Na het beëindigen van de conflicten en met de hulp van de leden van de humanitaire organisatie "Sint Davids Verlichting" en de commissieleden, werd er in mei 1994 informatie verzameld over honderden nieuwe weeskinderen. Er werd een artikel hierover vrijgegeven via de vele Medjugorje Centra over de hele wereld. In een relatief korte periode werden er sponsors gevonden voor ongeveer 600 nieuwe kinderen, maar ongelukkiglijk blijft er nog steeds informatie binnenkomen over kinderen van slachtoffers van de burgeroorlog.
In juni en augustus 1994 werden er opnieuw zomervakanties georganiseerd op het eiland Lopud, deze keer voor 600 weeskinderen. Hierna, Op 17 en 18 augustus 1984 vond de eerste ontmoeting plaats tussen de peetvaders en hun peetkinderen te Siroki Brijeg en te Medjugorje en een verblijf aan de kust. De ontmoeting werd gesteund door ontelbare bedevaarders die geld schonken voor deze aangelegenheid. Honderden peetvaders uit verschillende landen namen deel aan de ontmoeting met "hun" kinderen. Bij deze gelegenheid hadden de kinderen met hun moeder de gelegenheid om de coördinatoren van de vereniging te ontmoeten. Er werd een Eucharistieviering opgedragen en een bedevaartstocht gehouden naar de berg der verschijningen. Deze dagen waren een bijzonder dankbaar moment voor alle deelnemers en blijven voor eeuwig in het hart bewaard. De mooie herinneringen brengen sterkte tijdens moeilijke momenten.
Er is tijdens deze twee jaren werk een groot begrip vanwege de regering getoond en ook van vele individuele mensen. Dit alles bracht veel soelaas. Het grote probleem bleef het voortdurend uitvallen van de telefoonlijnen tijdens de burgeroorlog, omdat er dan geen contact kan worden opgenomen met de medewerkers. Dit bemoeilijkte het werk enorm.
Tijdens deze jaren begon de idee al te groeien om te starten met de bouw van een groot weeshuis voor meisjes, dat de naam "Zavod Svete Obitelji" [Instituut van de Heilgie Familie] meekreeg. Vanaf het jaar 2000 begonnen de eerste groepen meisjes het weeshuis te bewonen. School wordt er gevolgd te Siroki Brijeg. Elke wooneenheid is ingericht voor zes personen: twee slaapkamers met drie bedden, een woonkamer met een kleine keuken en studieruimte. Voor alles wordt gezamenlijk ingestaan. Er is een prachtig ingerichte huiskapel ter ere van de Koningin van de Vrede.
Siroki Brijeg: Weeshuis Instituut van de Heilige Familie
In het jaar 2000 was hun aantal uitgegroeid tot 2.300 peetkinderen. Van de acht deelnemende landen komen het grootste aantal sponsors uit de Verenigde Staten [1.200]. Ook Nederland draagt een mooi steentje bij met 103 kinderen. De vereniging maakt geen openbare reclame en hangt af van mond-tot-mondreclame, organisaties zoals "The Medjugorje Magazine", Wayne Weible columns, en andere...
Het laatste nieuws over Siroki Brijeg kan meteen ook tellen. Op 9 februari 2009 is er de open brief van Vesna Cuzic aan alle medewerkers en bedevaarders van Medjugorje, waarin de vraag van Vader Jozo Zovko, om met een sabbatjaar "tot rust te komen" om te gaan meewerken aan een bouwproject op het eiland Badja, wordt ingewilligd. Later wordt duidelijk dat er inmenging is van Ratko Peric, bisschop van Mostar. Peric "zoekt" Jozo Zovko al jaren en het hele verhaal doet mij een beetje denken aan het boek "Les misérables" van Victor Hugo, waar kruimeldief Jean Valjean, na negentien jaar strafkamp, zijn hele verdere leven lang nog wordt achtervolgd door politie-inspecteur Javert, onder het motto "eens een dief, altijd een dief." Op het einde van het verhaal pleegt Javert uiteindelijk zelfmoord door in de Seine te springen.
|
|
 |
|
 |
