Maandelijkse faxen van Zr. Emmanuel: jaar 2007 [januari-juni]

	Download PDF Maandelijkse faxen van Zr. Emmanuel: jaar 2007 [januari-juni] Januari 2007 Medjugorje, 15 januari 2007 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Op 2 januari kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning waarna ze met ons volgende boodschap deelde: "Lieve kinderen, in deze genadevolle tijd, vol van de genaden van God en van zijn Liefde, die me naar u toe zendt, smeek ik u geen hart te hebben van steen. Mochten de vasten en het gebed uw wapens zijn om tot Jezus te naderen, mijn Zoon, en om Hem te kennen. Volgt mij en mijn lichtend voorbeeld. Ik zal u helpen. Ik ben met u, Dank u!" Mirjana voegde er het volgende aan toe: "Gedurende de ganse duur van de verschijning was de uitdrukking op het gelaat van de H. Maagd pijnlijk en droevig. Ze sprak me over dingen die ik nog niet mag zeggen. Ze zegende ons en ook de godsdienstige voorwerpen. De uitdrukking op haar gelaat was bijzonder ernstig toen ze sprak over de zegen van de priesters. Ze vroeg ons voor hen te bidden en te vasten." Ik kan u niet verbergen dat de woorden van Mirjana over de droefheid van de H. Maagd ons diep hebben ontroerd. Juist na de vieringen van Kerstmis en Nieuwjaar worden we verondersteld vreugde en geluk te uiten. De H. Maagd moet haar redenen gehad hebben om zo droevig te zijn! Het volstaat zich een teder hart voor te stellen dat brandt om zijn liefde mee te delen aan een ander hart en dat geconfronteerd wordt met een hart van steen. Een steen neemt de genade van God niet op , het is er ondoordringbaar voor. Welke vruchten brengen het gebed en de vasten voort? In een hart van steen, dat beslist om te veranderen, laten het gebed en de vasten God toe te bewerken wat Hij graag heeft, wat Hij alléén kan verwezenlijken, Hij, die "de rots verandert in een vijver en de steen in een bron." [Ps. 114,8] In deze eerste brief van 2007, wens ik allen een heilig en gezegend nieuw jaar! Moge 2007 het jaar zijn waarin we de H. Maagd troosten door aan onze harten te werken door ze zich te laten vullen met liefde! Een heilige voor 2007? Velen van u kennen en beoefenen onze mooie traditie om een heilige gezel te krijgen voor het jaar. Op 1 januari hebben we de H.Geest gevraagd ons de heilige te tonen die er voor gekozen heeft de "Kinderen van Medjugorje" dit jaar te helpen. Ge had de kreet van bewondering moeten horen die opsteeg toen we het briefje lazen, dat door een van de onzen getrokken werd met de naam van onze Heilige. Niet te verwonderen! We werden gekozen door de Koningin van de Vrede zelf! Ziehier wat er bij geschreven stond: "Gij zijt voor mij belangrijk, ik heb u nodig" [Boodschap aan Jakov in juli 1884] En onze taak is "te bidden voor de plannen van Maria in Medjugorje." Dan is de gedachte bij ons opgekomen: als we de Koningin van de Vrede zelf krijgen om ons te begeleiden, dan is het dat wij haar dit jaar meer dan anders zullen nodig hebben. Laten we haar dan ook niet werkloos, herinneren we ons hoe machtig ze bij God is door haar nederigheid! Is het niet zij die gekozen is om de kop van de slang te verpletteren? Laten we het besluit nemen elke morgen een van haar boodschappen te lezen en ze in praktijk om te zetten, zoals ze ons reeds zo lang vraagt. Dan zal haar goddelijke vrede, haar "Shaloom" alle leegten vullen in ons hart, veroorzaakt door het materialisme en onze zonden! Laten we, sterker dan voorheen, de hand van Maria vastnemen en laten we haar bij elke moment van de dag vragen "Moeder, wat zoudt Gij doen, Gijzelf, in de situatie waarin ik ben?" Een eenvoudige zegen! Op 2 januari, terwijl de H. Maagd zo de nadruk legde op de zegen van de priesters, kwam Monique F. uit Canada. Ze had goede redenen om "amen" te antwoorden. Ziehier een deel van haar mooi getuigenis: Ik verliet de Katholieke Kerk toen ik 13 jaar was, tijdens de "stille revolutie" in Quebec, Canada. Gedurende 22 jaar sterk betrokken op de weg van de Indoespiritualiteit, had ik geenszins de intentie tot de Katholieke Kerk terug te keren. Ondanks het feit dat ik een oom priester had, had ik gedurende mijn 22 jarige afwezigheid nooit meer aan de Kerk gedacht. Mijn man en ik woonden toen op het eiland Vancouver. We woonden er al 7 jaar en ik had nooit een kerk opgemerkt. Mijn vaders broer, Gerard Faivre, was rustend Witte Pater van Afrika. Op een dag verwachtten we zijn bezoek en dat vroeg wat voorbereiding. Hij had me gevraagd de pastoor van de naburige parochie te contacteren opdat hij er zijn H.Mis zou kunnen gaan opdragen. Ik voelde me wat bevreesd en vroeg mijn man Jeremy me te tonen waar de kerk was. Jeremy tekende me een plannetje. Ik ontdekte dat we minder dan vijf kilometer van de kerk woonden en ik had dat nooit gemerkt! ’s Anderendaags voerde ik mijn man naar zijn werk en reed met mijn zoontjes verder naar de kerk om er de bedoelde pastoor te ontmoeten en hem mijn vraag te stellen. Toen ik het terrein van de parochie opreed, merkte ik een groot bord met de woorden: "Kom terugnaar huis!" Toen ik dat las, doorboorde een pijl mijn hart en mijn ziel was ontdaan. Ik klopte aan de deur van de pastorij en werd ontvangen door de secretaresse. Op mijn vraag of ik de priester kon zien, antwoordde ze dat hij niet beschikbaar was. Het was zijn vrije dag. Ik kon me niet voorstellen dat priesters een dag vrij hadden en drong dan ook aan en zei dat ik de pastoor echt moest zien. Ze werd kwaad. Ik drong nogmaals aan en zei haar dat ze hem ten minste kon gaan zeggen dat ik daar was en dat hij dan zelf kon beslissen me te zien of niet. Op dat moment ging de deur van zijn kamer open. Het was duidelijk dat de pastoor, Pater Ralph, het onderhoud had gehoord. Hij liet me binnenkomen en vroeg me wie ik was en waar ik woonde. Ik vroeg hem onmiddellijk de sleutel van de kerk opdat mijn oom zijn mis zou kunnen opdragen. Ik zag in deze priesters een mens, zoals een andere. Ik had mijn boodschap overgebracht en wilde verder gaan met mijn dagelijkse taken. Maar Pater Ralph vroeg me waarom hij me nog nooit in de kerk had gezien. Ik antwoordde: "De kerk? Denkt ge dat ik tijd heb om naar de kerk te gaan met twee kleine kinderen?" "Oh, verontschuldig me," antwoordde hij me, "Ik wist niet dat uw God verschillend was van de mijne!" Ik voelde me een beetje uit mijn lood en gekwetst door zijn opmerking. "Ik heb geen verschillende God" zei ik. "Wel," zei hij, "vermits we geen verschillende God hebben, mag ik u dan de zegen geven?" Ik stemde toe. Op dat moment hield ik mijn beide kinderen bij de hand. De priester zegende ieder van ons met het kruisteken op ons voorhoofd. Na deze zegen had ik een brandend gevoel. Dan vroeg hij of hij ons eens thuis mocht komen bezoeken. "Natuurlijk, wanneer ge wilt!" Hij nam zijn agenda en we spraken af voor de donderdag avond. De priester kwam die donderdag op familiebezoek. Hij nodigde de kinderen en mijzelf uit naar zijn dagelijkse Mis te komen en ik beloofde er naartoe te gaan om te zien. Ik ging al ’s anderendaags, zenuwachtig. Van het moment dat ik in de kerk binnenging begon ik te wenen. Een maand lang vloeiden mijn tranen. Dagelijks ging ik voortaan naar de Mis, ik voelde er een grote veiligheid en bleef ongemerkt. Ik wist dat God daar was. Jeremy, mijn man, kon niet aanvaarden dat ik mijn "geestelijk leven" in de "Ashram"ontrouw was. Hij was kwaad. We hadden de rol van oudsten in de Ashram, waren strikte vegetariërs, mediteerden bijna drie uur per dag en deden aan geestelijke lezing... Ik zei mijn man dat ik niet kon laten naar de Mis te gaan . Dat jaar kwamen we dikwijls in conflict bij onze discussies. De H. Geest was echter zo sterk in mij dat ik Gods bescherming diep in mij voelde. Zo kon ik ook weerstaan aan mijn vrienden, die er bij mij op aandrongen terug te keren naar de Ashram. Ik begon te bidden. Jeremy zag de verandering in mij. Zelfs de posters en de foto’s van onze goeroes en onze meesters werden vervangen door beelden van O.L.Vrouw. 18 Maanden later kreeg Jeremy de genade van bekering en keerde zelf ook terug naar de Katholieke Kerk. Dat alles gebeurde 20 jaar geleden. Tot op vandaag voel ik, telkens ik een kerk binnenga en er een kruisteken maak, hetzelfde brandend gevoel op het voorhoofd, als toen Pater Ralph me voor de eerste keer zegende." Dat is het verhaal van de weg van een eenvoudige priesterlijke zegen in een ziel! Lieve Gospa, wat ook de omgevende geestelijke temperatuur moge zijn, het is U, die we willen volgen! Heb geduld met ons, neem onze versteende harten en vorm ze om! Wij willen opnieuw beginnen met U! Sr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2007 Februari 2007 Medjugorje, 15 februari 2007 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zij Jezus en Maria! Mirjana Soldo kreeg haar maandelijkse verschijning privaat bij haar thuis op 2 februari. Aan het einde gaf ze geen boodschap door. Elk jaar in februari maakt ze gebruik van het gering aantal bedevaarders om dit sterk moment te beleven in de intimiteit van haar kamer. Op missie in Indië We hebben juist onze mooie zendingsreis in Kerala, Bangalore en Madras beëindigd. Hartelijk dank voor hen die deze reis meegedragen hebben in hun gebed. De jongeren van de beweging "Jezus Youth" hadden de bijeenkomsten heel goed voorbereid en we zijn in staat geweest de boodschappen door te geven aan zeer gevarieerde groepen. Deze jongeren hebben ons voorbeelden gegeven, die we niet vlug zullen vergeten. We hebben veel gehouden van deze maatschappij, zo,verschillend van de onze. Deze jongeren, doordrongen van de essentiële waarden van het leven, van de familie, van het wederzijds respect, zijn zo bewust van Gods transcendentie. Mochten zij hun waarden doorgeven aan het Westen en ons terug evangeliseren. Mochten zij zich beschermen tegen de virussen van de "cultuur van de dood", die onze maatschappij ondermijnt. Het is waar, we hebben deze virussen ook opgemerkt bij sommige jongeren, en hier is de rol van Medjugorje van kapitaal belang. De Indische Christenen zijn zeer gehecht aan de H. Maagd [veel Hindoes eveneens!] Alles wat Ze in Medjugorje leert en bewerkt, raakt hen dan ook zeer diep. We zullen deze missie verder zetten door in nauw contact te blijven met onze vrienden. Enkele verantwoordelijken zullen [zo hopen wij] naar Medjugorje komen om er aan deze genadebron te drinken, zich te vormen in de school van Gospa en haar apostelen te worden voor hun eigen land. Er werden zaadjes gezaaid! Het komt de Schepper toe ze te laten ontkiemen, te laten vrucht dragen en arbeiders te vinden voor de oogst! Daarvoor zijn uw gebeden en uw steun welkom! In het begin van juli zal de Kapucijner Pater Raniero Cantalamessa de internationale priesterretraite prediken te Medjugorje. Hij is reeds 25 jaar de uitmuntende predikant van het pauselijk huis, dus van de Paus zelf. Hij predikt elke Advent en elke Vasten in het Vaticaan. Paus Benedictus XVI heeft zijn opdracht als Pauselijk predikant bevestigd. Welk een positief teken voor de zaak van Medjugorje en zijn band met Rome! Dit laat aan duidelijkheid niets te wensen over! De kracht van het Kruis. Om de Vasten in te gaan op 21 februari, is het goed naar het kruis te kijken. Als we zien hoe Jezus ons heeft bemind, hoe zouden we dan niet kunnen wensen dichter bij Hem te naderen? Pater Jeans Christopher T, stichter van een nieuwe gemeenschap in Frankrijk, helpt ons hierbij met dit ontroerend getuigenis: Toen hij seminarist was in Rome, ging hij graag de gevangenis voor kinderen bezoeken in Casa del Marmo, waar zigeuners opgesloten waren voor diefstallen en kleine misdrijven Daar verschillende kinderen geen identiteitspapieren hadden, hadden ze ook geen recht op bezoek. Niemand kon immers nagaan wie hun familie was. Daar Jean Christopher aanvaard was als bezoeker, kon hij bemiddelen tussen de kinderen en hun families. Hij bracht hen kleren want sommigen bleven soms een maand zonder verse kleding, omdat ze geen recht hadden op een pakje. In deze context kende hij zirgeuners uit Bosnië, die hun kamp opgeslagen hadden in de omgeving van Rome. De armoede was er schrijnend. Daar ontmoette hij Jiani, een moslim van 22 jaar, gehuwd en vader van twee kinderen. Zeer joviaal en dynamisch, had hij een zeer grote invloed op zijn omgeving. Men hield er van rond hem te verzamelen om naar hem te luisteren. Het was een man van initiatieven, goede en slechte. Op een dag ging Jean Christophe Jiani opzoeken in zijn van hout en karton opgetrokken hut. Hij vond de man totaal terneergeslagen, stom van droefheid. Hij verborg zijn handen. Jeans Christophe gaf er zich rekenschap van dat zijn handen afgesneden waren. Inderdaad. Bij een recente inbraak was hij op een deur gestoten, die onder elektrische spanning stond en bleef met zijn handen aan deze deur kleven. Toen zijn vrienden dat zagen, hadden ze maar één oplossing om zijn leven te redden: zijn handen afsnijden. Jiani was in een depressie terecht gekomen en wilde zelfmoord plegen. Geschokt door deze ontdekking, wist Jean Christophe niet hoe te reageren. Wat kon men immers bij zulk een beproeving zeggen? Daar hij zijn vest steeds volpropte met dingen om uit te delen, had hij het idee een houten kruisbeeld [ Dat van St. Damiaan, zo dierbaar aan de H. Franciscus van Assisië ] uit zijn zak te halen en het bij Jiani achter te laten. Na enkele woorden over Jezus te hebben gestameld, vertrok hij. Toen Jean Christophe een maand later terug in het kamp kwam, vond hij Jiani totaal veranderd. Hij was omringd door zijn mensen, sprak heel opgewekt en bezorgde Jean Christophe een heel warm onthaal. Deze vroeg hem: " Wat is er gebeurd dat ge zo in vorm zijt?" "Dank zij u" antwoordde Jiani! En zo vertelde Jiani dat hij, na het bezoek van Jeans Christophe, kalm naar het kruisbeeld gekeken had en merkte dat de handen van Jezus vastgenageld waren. Toen zei hij bij zichzelf: "Hij is zoals ik! Als er iemand is die kan begrijpen, dan is Hij het! Ik heb echter mijn handen verloren door een diefstal, Hij daarentegen, Hij heeft ze voor ons gegeven." En Jiani was tot het besluit gekomen: "Het kan niet anders of Hij is God." Jiani vroeg om gedoopt te worden. Zoals dat de gewoonte is bij de Zigeuners en vermits hij het stamhoofd was, werden gans zijn familieclan en ook zijn vrienden, samen met hem gedoopt. Christophe werd de "wijze" in hun ogen en kon voortaan openlijk over Jezus spreken in het kamp. Deze Moslim heeft het leven gekregen door naar de Gekruisigde te kijken. En bij ons, Katholieken, waar zijn onze kruisen gebleven? In februari 1999 zei Gospa: " Lieve kinderen. Ook vandaag ben ik op een bijzondere manier bij u, terwijl ik de passie van Jezus beschouw en beleef. Kindertjes, opent uw harten en geeft me alles wat er in is, de vreugden, de droefheid, elke pijn, zelfs de kleinste, opdat ik ze aan Jezus zou kunnen offeren, opdat Hij, met zijn onuitsprekelijke liefde uw droefheid zou verbranden en omvormen in de vreugde van de Verrijzenis..." "Omhoog geheven van de aarde, zal ik alle mensen naar mij toetrekken" zegt Jezus ons ook vandaag! Lieve Gospa, ziehier onze open harten. Neem alles wat er in is, het goede en het slechte, en geef het met uw moederhart aan uw Zoon Jezus! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2007 Maart 2007 Medjugorje, 15 maart 2007 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Mirjana Soldo kreeg haar maandelijkse verschijning in het Cenakel op 2 maart. Na afloop zei ze ons dat Gospa vastberaden was en verklaarde: Vandaag zal ik u spreken over wat ge vergeten zijt!" Dit was de boodschap: "Lieve kinderen, mijn naam is liefde. Het feit dat ik zo lang bij u ben is liefde, omdat het de Grote Liefde is, die mij zendt. Ik vraag u hetzelfde [de liefde]. Ik vraag liefde in de families. Ik vraag dat ge liefde zoudt erkennen in uw broeder. Alleen, zo, doorheen de liefde, zult ge het gelaat zien van de Soevereine Liefde. Moge de vasten en het gebed de ster zijn, die u leidt. Opent uw harten voor de liefde en dus voor het heil. Ik dank u. Een vreugdevolle Vasten! Kinderen getuigen soms van een verbazende edelmoedigheid als het er op aan komt iemand te helpen. Op een uitnodiging offertjes te brengen voor het slagen van de plannen van Maria, worden er sommigen actief en stichtend. Welk een voorbeeld voor ons, volwassenen. Hun offertjes, die we hier vermelden, zullen ons inspireren en ons helpen om met vreugde de Vasten verder te zetten. We weten dat het meest verborgen offer, met liefde gebracht, een ziel kan redden Ze hebben gekozen om: "Te vasten van elk woord dat zou kunnen kwetsen." [13 jaar] "Jezus blij maken door Hem elke donderdagmorgen te gaan bezoeken in de H.Mis." [5 jaar] "Gans de dag goedgezind blijven." [5 jaar] "Rustig te blijven tijdens het Rozenhoedje." [5 jaar]. "Ik heb noedels genomen zonder kip." [8 jaar]. "Ik heb me niet gewroken." [11 jaar] "Ik heb niet gelogen." [11 jaar] Petar Ivanković, de vader van Vicka is op 21 februari plots overleden in zijn huis in Medjugorje. Hij was 76 jaar. Reeds ’s anderendaags werd hij begraven op het kleine kerkhof van Bijakovici, in aanwezigheid van het ganse dorp. Zoals de pastoor zei in de homelie, heeft deze teruggetrokken en wijze man zijn familie met 8 kinderen kunnen voeden ondanks de grote armoede van deze dorpen in Herzegovina in de tijd van het communisme. Terwijl zijn familie zich afsloofde in de tabaksteelt, werkte hij hard op Duitse bouwwerven om hen het nodige te kunnen geven om te overleven. De dagelijkse familierozenkrans heeft nooit gezwegen in het kleine blauwe huis van de familie Ivankovic. Zlata, de moeder, getuigt hoe, sinds het begin van de verschijningen, ze nooit een maaltijd hebben kunnen nemen, zonder onderbroken te worden door de bedevaarders en hun eeuwig weerkerende vragen: "Ik wil Vicka zien? Waar is Vicka? Wanneer komt ze?" En toch hebben we allen het geduld kunnen bewonderen van deze familie, waarvan de glimlach nooit wijkt! Met het vertrek van Petar Ivanković is er een ganse generatie die verdwijnt en niet meer terugkeert. De generatie van hen, die geleden hebben voor Medjugorje en die daardoor de Gospa de gelegenheid hebben gegeven een groot deel van haar plannen te verwezenlijken. Laten we hem danken met ons gebed! Bij Vicka, die het Hiernamaals gezien en zelf bezocht heeft, blijft het licht in haar hart, ondanks het verdriet bij het verlies van een dierbare. Verre van stil te staan bij wat ze niet meer heeft, dankt ze God voor wat ze gekregen heeft. Dat doet me terugdenken aan het antwoord dat ze me gaf toen ik haar eens vroeg: Vicka, als de verschijningen zullen ophouden, zal dat voor u hard zijn. Na zovele jaren van dagelijkse bezoeken van de H. Maagd, stel ik me voor dat ge angst hebt voor de dag dat ge ze niet meer zult zien. Vraagt ge haar om haar bezoeken niet te vlug te beëindigen? O, nee! Ze weet wanneer ze moet vertrekken. Het zal zijn zoals God het wil. Als ze me niet meer zal verschijnen zal ik haar uit gans mijn hart zeggen: "Dank u, omdat ge me al deze jaren verschenen zijt." Elke keer dat ze komt is dat een grote gave en ik kan enkel maar dankbaar zijn tegenover haar. Het is goed te vragen, maar men moet ook kunnen danken! Sint Jozef, nooit vermoeid. Opdat steeds meer mensen van hem zouden houden, heb ik de zachte echtgenoot van de Moeder Gods beloofd steeds over hem te spreken voor zijn feest op 19 maart. Bij de talrijke genaden, die aan hem verschuldigd zijn, geeft ik u hier een heel eenvoudige, die veel zegt over zijn goed hart. GM.[23 jr.], een van onze assistenten in Medjugorje, had nog nooit onderhandeld met de H. Jozef, als ze in nood was. We verlangden dat ze zou beseffen wat ze miste. Vorig jaar, begin december, vernam ze dat een gemeenschap in Frankrijk, die haar nauw aan het hart ligt, geen kerststal had voor hun kapel, en te arm waren om er een te kopen. En Kerstmis vieren zonder kerststal ... welk een leegte! GM. vertelde ons dat en we antwoordden: "Bid voor de H.Jozef, dat hij er hen een bezorgt!" "Nee," antwoordde ze: "Dat zal niet lukken. Ze zouden er graag een hebben met beelden van ongeveer 20 cm. hoogte. Dat is veel te duur en moeilijk om vinden." Wel, ge vindt de H.Jozef dus een nul! Onbekwaam een kerststal te vinden van die grootte? "Euh ... ik vrees dat het niet zal lukken, er blijft bovendien weinig tijd voor Kerstdag!" "Vergeet uw vrees en start! Vraag aan de H. Jozef de kerststal, die ze willen. Maak een nauwkeurige tekening en leg die onder zijn icoon. Ge zult zien wat ge ziet!" Zo werd gedaan. GM. legde een tekening onder de icoon van de H.Jozef en vertelde hem alle bijzonderheden. Twee dagen later telefoneerde men haar uit deze gemeenschap: Ze zeggen dat er mensen op bezoek gekomen zijn. Ze hadden een beeld mee uit een kerststal. Ze wilden hen gans de stal geven, maar wilden er zich van vergewissen dat de grootte hen paste. "Welk personage?" Vroeg GM. "Sint Jozef." "En hoe groot is hij?" "Ongeveer 20cm." "Ongelofelijk, juist de grootte die we wilden! Sint Jozef, ongelofelijk ..." fluisterde ze, onder de indruk van de vlugheid en de zachtheid van deze heilige. Enkele dagen later kregen ze de volledige kerststal met de andere beelden, ook de herders, de kamelen... Laten we ons herinneren dat Lodewijk XIV, drie dagen na zijn troonsbestijging op 9 maart 1661 besloot het feest van Sint Jozef tot feestdag te maken in gans het koninkrijk. [Dit werd tijdens de revolutie afgeschaft].Tien dagen later, op 19 maart 1661, in de kapel van het Louvre, wijdde hij Frankrijk toe aan de H. Jozef. Laten we ook nu, in het vooruitzicht van de verkiezingen, Frankrijk toevertrouwen aan de H. Jozef. Het heeft zijn hulp meer dan ooit nodig. Lieve Gospa, uw naam is liefde. Zo zijt ge de gelukkigste vrouw van de wereld. Help ons! Moge "vandaag de dag zijn waarop wij beslissen te beminnen"! Sr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2007 April 2007 Medjugorje, 15 april 2007 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Mirjana kreeg op 2 april haar maandelijkse verschijning in het Cenakel. Aan het eind van de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: " Lieve kinderen. Laat uw harten niet verhard zijn tegenover Gods Barmhartigheid, die al deze tijd over u wordt uitgestort. Laat me toe, in deze bijzondere tijd van gebed, uw harten te veranderen, opdat ge me zoudt kunnen helpen om mijn Zoon te laten verrijzen in alle harten, zodat mijn hart zou triomferen. Ik dank u." Daarna zegende O.L.Vrouw iedereen en de godsdienstige voorwerpen en voegde er aan toe: "Uw herders hebben uw gebed nodig." O.L.Vrouw herinnerde er nogmaals aan dat ze ons haar moederlijke zegen geeft maar dat de zegen van de priester de belangrijkste is. Een Franse bisschop in Medjugorje. We waren deze week gelukkig Mgr. Claude Frikart te mogen verwelkomen. Hij vergezelde voor enkele dagen een private bedevaart, georganiseerd door jongeren van Parijs en omgeving. Mgr. Frikart, die nu op rust is, was vele jaren hulpbisschop in Parijs, naast Kardinaal Lustiger. Hij heeft het volledige programma van de bedevaarders gevolgd, heeft Vicka privaat ontmoet en was blijkbaar tevreden met de ervaring. Tijdens een homelie zei hij dat we "in Medjugorje in het huis van Maria zijn". Een wonderbare visvangst. Tijdens onze retraite in februari heeft Pater Soubeyran ons verschillende episoden verteld uit zijn leven als missionaris over zee en in Afrika. Wij vergeten zo gemakkelijk met welk een kracht de verrezen Jezus werkt doorheen de Eucharistie en welk een schat aan genaden ons elke dag aangeboden wordt op alle altaren van de wereld. We lezen het Evangelie en denken: "Ah, dat had ik willen zien!" Pasen beleven is de kracht van de verrezen Jezus vieren, die, verborgen in de hostie, ook vandaag zijn wonderen blijft doen voor de gelovigen. "Als ge gelooft, zult ge Gods glorie zien!" [Joh.11.40] Ziehier een verhaal van Pater Soubeyran: "Jezus heeft zijn leerlingen alle macht gegeven over de machten van de duisternis en heeft ze opgeroepen deze te vertrappen. Een Christen uit Ivoorkust, afkomstig uit de streek van de lagunes, zeer in aanzien omwille van zijn rang in het leger, nodigde ons uit om te komen bidden in zijn dorp dat onderhevig was aan geesten. Er waren veel gezondheids- en familieproblemen bij de inwoners, die bescherming en zekerheid zochten bij occulte krachten. De schaarse christenen, die zich bij onze groep hadden aangesloten, verwachtten het verschijnen van een nieuwe kracht, die hun problemen zou oplossen. Twee dagen verkondigden we het Heil, dat ons gegeven is door Jezus Christus. We besloten tijdens de nacht met het H. Sacrament rond te gaan in het dorp en in de huizen, die voor ons de deur wilden openen, zoals de Hebreeën met de Ark deden rond Jericho, of wanneer ze ten strijde trokken. Het was onder een stromende regen dat we besloten ten aanval te trekken. In geloof waren we er zeker van dat de Heer Jezus de kop van de slang zou verpletteren, zoals God het aan onze eerste ouders had beloofd. [Gen. 3.15] Aan het eind van de tocht, toen de regen al wat begon te verminderen, vroegen de dorpsbewoners, die hoofdzakelijk van visvangst leven, me de lagune te zegenen, die niet voldoende vis meer gaf. Door winstbejag hadden de vissers de zeeflora vernietigd. Dat was voor hen een ware catastrofe. Er dreigde een gevaarlijk voedseltekort. Vermits ik toch al doornat was, ging ik in het water van de lagune en doopte er driemaal de voet van de monstrans in terwijl ik de Heer vroeg elk kwaad en elke tegenslag te overmeesteren. Te gelijkertijd vroeg ik de mensen hun zonden te biechten en zich te bekeren. ’s Anderendaags verlichtte de zon het dorp, dat zich aftekende tegen de donkere rand van het oerwoud en flikkerde over de licht bewogen wateren van de lagune. Het was zondag. We zouden de H.Mis opdragen in een verlaten kerk, maar die nu terug tot leven kwam met deze massa dorpelingen, die in de Geest vernieuwd en tot rust gekomen waren. Toen we de liturgie beëindigden, werden we verrast door kreten, die van de lagune kwamen. Jongeren, die afwezig gebleven waren van wat er in hun dorp gebeurde, hadden die morgen besloten wat te gaan vissen, nu de hemel opgeklaard was. Ze riepen om hulp, ze wilden hun netten zonder scheuren op de oever trekken. Deze waren immers overvol. Nog nooit had men zoveel vissen gezien op die plaats! "Als ge bidt zal God u alles geven, wat ge van Hem verwacht" zegt de Gospa ons. Nu nog spreekt men in de lagune over deze wonderbare visvangst!" "Laat uw harten niet verhard zijn tegenover de Goddelijke Barmhartigheid, die al deze tijd over u wordt uitgestort..." [Boodschap van 2 april 2007] De H.Maagd Maria wil, als moeder, voor ons het beste! Ze wil onze harten wijd open zetten voor de ondoorgrondelijke Barmhartigheid van God, te midden van een wereld, die er zo naar dorst.. Ze kent deze woorden van Jezus aan Zr. Faustina, die we ons in deze genadetijd best herinneren: "Schrijf deze woorden neer, mijn dochter: Alle zielen, die mijn Barmhartigheid vereren en haar glorie verkondigen, die andere zielen aanzetten vertrouwen te hebben in mijn Barmhartigheid, deze zielen zullen geen vrees kennen in het uur van de dood. Mijn Barmhartigheid zal hen tot schuilplaats zijn in deze laatste strijd ... Schrijf dit voor de bedrukte zielen: "Als de ziel haar zonden zal zien en er de ernst van zal beseffen, als zich aan haar ogen de afgrond van miserie zal tonen, waarin ze zich heeft gestort, dat ze dan niet zou wanhopen, maar zich met vertrouwen zou werpen in de armen van mijn Barmhartigheid, zoals een kind in de armen van zijn teergeliefde moeder. Deze zielen hebben voorrang bij mijn Hart, vervuld met medelijden, ze hebben de voorrang op mijn Barmhartigheid ... Ik verheug me bijzonder in de ziel, die vertrouwen heeft in mijn goedheid." [Klein dagboek 1540 en 1541] Lieve Gospa, Moeder van Barmhartigheid, spreek voor ons, zondaars, ten beste. Spreek ten beste voor uw Frankrijk in deze moeilijke dagen! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2007 Mei 2007 Medjugorje, 15 mei 2007 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zij Jezus en Maria! De verschijning van de 2de Mirjana kreeg op 2 mei haar publieke verschijning in het Cenakel. Aan het eind van de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Vandaag kom ik naar u met een moederlijke wens: dat ge me uw hart zoudt geven. Mijn kinderen, doe dit met een totaal vertrouwen en zonder vrees. In uw hart zal ik mijn Zoon leggen en zijn barmhartigheid. Kinderen, dan zult ge de wereld die u omringt met andere ogen bekijken. Ge zult uw naaste zien. Ge zult zijn pijn en lijden voelen. Ge zult het hoofd niet afwenden van hen die lijden, want mijn Zoon wendt zijn hoofd af van hen die zo handelen. Kinderen aarzel niet." Hoe bereidt men goed zijn hart voor voor een bedevaart? Het bedevaartseizoen is volop aan gang in Medjugorje. Zo wens ik dan hier ook enkele voorstellen te doen om een bedevaart goed voor te bereiden en er maximaal nut uit te halen. Ik denk dat de beste voorbereiding kan samengevat worden in twee punten: Zich verwachten aan het onverwachte en het hart openen. Zo zullen we klaar zijn om die dagen Gods stem te horen. Jezus, Maria en Jozef gingen drie keer per jaar op bedevaart om de levende God van Israël te vereren. Dat was een belangrijke gebeurtenis voor het volk en een belangrijk "mitzva" [gebod] voor de Joden. Van Nazareth moest men 170 kilometer marcheren om Jeruzalem te bereiken. Ze moesten hun bezigheden, hun gewoonten, hun gebedsstonden, hun werk, hun relaties achterlaten en aanvaarden een zekere tijd ontworteld te zijn. Nooit wisten ze tevoren wat er hen onderweg te wachten stond, maar ze aanvaardden met vreugde het gebrek aan comfort en de vermoeienis. Ze werden gedragen door een begeesterend doel: gaan bidden in de tempel, door God "gezien worden" en aan zijn oproep beantwoorden. Elke bedevaart liet hen toe een nieuw hoogtepunt te bereiken in hun geestelijk leven. 17 jaar in Medjugorje hebben me geleerd dat de beste voorbereiding samen te vatten is in twee punten:Zich verwachten aan het onverwachte en ons hart openen. Zo zullen we klaar zijn om deze dagen de stem van God te horen. Hier enkele raadgevingen die ons kunnen helpen: Zeg aan God en aan de H. Maagd uw dankbaarheid voor de uitnodiging en dank hen bij voorbaat voor al de genaden die u te wachten staan. Vermits ge hun genodigden zijt, zijn de genaden talrijk! Begin thuis met het lezen van enkele boodschappen en getuigenissen. Bereid uw geest voor door u over de verschijningen te documenteren. Zo zult ge u ,eenmaal ter plaatse, de basisinformatie al eigen gemaakt hebben. Neem het voornemen om gelukkig te zijn, u nooit te beklagen en positief te staan tegenover al wat u zal overkomen. Dat laat toe over onszelf en over hen die we in ons hart dragen immense genaden aan te trekken. Is uw bed niet zo comfortabel als thuis? Denk er dan aan dat voor 25 jaar de mensen van het dorp zich zelfs niet konden voorstellen een bed te hebben. Het voedsel is wat eigenaardig? Herinner u dan dat in 1981 de mensen hier niet voldoende voedsel hadden en in Duitsland moesten gaan werken om de overleving van hun familie te verzekeren. Het pension heeft geen airco? Denk er dan aan dat Jezus er nooit gehad heeft in de stikhete zomers in Israël. De gids is maar zo en zo? Uw kamergenoot is maar zo en zo? Perfect! Probeer te leren beminnen op een goddelijke manier en weerstand te bieden aan de emoties die in u opkomen. Vraag hen over hun jeugd te praten en verwelkom het kind dat zich in hen verbergt. Een bedevaart geeft zoveel gelegenheden om God te danken als we geneigd zijn te mopperen. Dan zal een regen van genaden over u neerkomen. De H. Maagd zal al deze kleine offers verzamelen en ze gebruiken om immense genaden voor ons te verkrijgen! Hou steeds het echte doel van de bedevaart in de geest: Maria droomt er van uw hart en de richting van uw leven te veranderen. Omdat ze ons zozeer bemint. Haar doel is onze totale bekering. Bereid uw hart voor op een goede biecht: dat is zonder twijfel het belangrijkste te bereiken doel tijdens uw verblijf in Medjugorje, omdat dat alles zuivert en schoonmaakt wat ons belet aandachtig te luisteren naar de stem van God. [Vervolg in de volgende fax.] Noveen tot de H.Geest. Ik ben getroffen de goede vruchten vast te stellen van de novenen, die we dit jaar gebeden hebben. Dat is bemoedigend! Welnu, op vrijdag, 18 mei begint de noveen voor de H.Geest. Ze eindigt op 26 mei, Pinksterzondag. De avond van de eerste dag, de 18e zouden we al onze intenties aan Gospa kunnen toevertrouwen, want ze zal dan aan Ivan verschijnen op de Podbrdo. Deze noveen is een van onze meest geliefde want de H. Geest maakt zozeer deel uit van de boodschappen van Maria. Heeft ze ons niet gezegd: "Als ge de H. Geest hebt, wordt alles klaar!" en nog: "Bidt om de gaven van de H.Geest te ontvangen."[Wijsheid, Inzicht, Raad, Sterkte, Kennis, Vroomheid en Ontzag voor God]. In mei 1984 gaf Jelena Vasilj vragen van bedevaarders door. De H.Maagd antwoordde haar: "Op al deze vragen is er reeds een antwoord: Bid tot de H. Geest dat Hij u zou verlichten en ge zult er toe komen alles te weten wat ge wenst." Mexico: Antwoord van de H.Maagd op de abortuswet? We weten dat de gemeenteraad van Mexico op 24 april ll. ongelukkiglijk abortus gelegaliseerd heeft. Mexico was een van de zeldzame landen waar abortus nog onwettig gebleven was. Wel, er heeft zich een wondere gebeurtenis afgespeeld, die de moeite waard is om wijd bekend te worden! In de Basiliek van O.LVrouw in Mexico is de "tilma" van Juan Diego ten toon gesteld en voor iedereen zichtbaar. Herinneren wij ons hoe in de 16e eeuw de H. maagd duizenden Asteken bekeerd heeft door op miraculeuze wijze haar beeld te prenten in de "tilma" van de ziener Juan Diego. Ook vandaag lijkt het dat de Moeder Gods ons door dezelfde "tilma" wil aanspreken en haar reactie geven tegenover abortus, stil, om niemand te kwetsen. Dezelfde dag dat deze slechte wet er door kwam, na de mis opgedragen voor de ongeboren kinderen, verscheen er inderdaad op onverklaarbare wijze een hevig licht op de Tilma ter hoogte van de buik, daar waar een moeder haar kindje draagt. Het licht had de vorm van een heldere halo in de vorm van een embryo. Experts hebben bevestigd dat het noch om een weerkaatsing, noch om een artefact ging. Het fenomeen duurde een uur en getuigen konden het fotograferen en filmen. U kan dit document zien op de website www.enfantsdemedjugorje.com of www.mariereine.com/image.php3?id=682 Pater Luis Matos [Gemeenschap der zaligsprekingen] maakte ons volgend verslag: " Ingenieur Luis Girault, die een van de beelden van dit licht bestudeerd heeft, heeft de echtheid van het negatief bevestigd en heeft kunnen vaststellen dat het niet bewerkt noch vervalst was, bij voorbeeld door superpositie van een ander beeld. Hij heeft vastgesteld dat het beeld niet veroorzaakt is door een weerkaatsing, maar letterlijk uit het beeld van de H.Maagd zelf komt. Het licht is zeer wit, zuiver en intens, anders dan fotografisch licht veroorzaakt door een flash. Dit licht is omgeven door een halo en lijkt te zweven in het abdomen van de H.Maagd. De halo heeft de vorm en de afmetingen van een embryo. Als men inderdaad dit beeld nog nader onderzoekt door het te laten draaien, kan men in de halo sommige schaduwzones zien, die kenmerkend zijn voor een menselijke embryo in de moederschoot! Het is mooi de fijngevoelige manier te zien waarop onze Moeder van de Hemel de zaken uitdrukt. Tegenover deze wet die duizenden van haar kinderen kwetst en die zeker geen bron van zegen zal zijn voor Mexico, blijft ze stil in haar lijden, ze verliest zich niet in nutteloze debatten, nee, ze helpt ons onze blikken opnieuw te richten op Hem die ze draagt, het Licht van de wereld, de Redder, Hij die ook klein was, kwetsbaar en zonder verweer, zoals alle ongeboren kinderen. Door ons het Kindje Jezus, levend in haar, te tonen zoals een klein ongeboren wezentje, geeft ze ons een antwoord zonder woorden dat verwijst naar het Evangelie: " Wat ge doet voor de kleinste van de mijnen, dat hebt ge voor Mij gedaan." [Mt.25,40] Veranderingen in de parochie Ik zie Pater Slavko nog zeggen aan de bedevaarders: "Deze parochie van Medjugorje is de uwe geworden..." Deze parochie van ons kent vandaag enkele veranderingen. Pater Ivan Sesar is Provinciaal benoemd van de Franciskanen in Mostar. Voor enkele dagen heeft hij Medjugorje verlaten en we weten nog niet wie hem zal vervangen als pastoor van de parochie. Laten we de Heer bidden dat hij deze parochie de goede priester geeft die Hij hiervoor in reserve heeft. Lieve Gospa, trek de H.Geest aan in ons hart en geef ons de smaak van het leven! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2007 Juni 2007 Medjugorje, 15 juni 2007 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zij Jezus en Maria! Mirjana kreeg op 2 juni haar maandelijkse verschijning in het Cenakel. Aan het eind van de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Ook in deze moeilijke tijd zendt de liefde van God me naar u. Mijn kinderen, wees niet bevreesd, ik ben met u. Met een totaal vertrouwen, geef me uw harten opdat ik u zou kunnen helpen om de tekenen van de tijd, waarin ge leeft, te verstaan. Ik zal u helpen om de liefde van mijn Zoon te verstaan. Ik zal triomferen door u. Ik dank u." Pater Jozo is bedroefd! Tijdens een retraite, die hij in april aan een aantal Amerikanen gaf, vreesde Pater Jozo niet een punt aan te raken dat veel bedevaarders aangaat. Inderdaad, zei hij, zeldzaam zijn de bedevaarders die geneigd zijn de boodschappen ten volle te beleven en niet aan geestelijk toerisme te doen. Dat betreft vooral het vasten. Bij voorbeeld: In de voormiddag gaan ze naar Vicka luisteren en horen van haar de boodschap over het vasten. Diezelfde dag eten ze evenwel wat men hen in het hotel aanbiedt, zelfs al is het een woensdag of een vrijdag. Ofwel gaan ze naar het restaurant. Dat is erg! Sommige pensions zijn niet meer die plaatsen waar de mensen van het dorp getuigen [zoals de Gospa vraagt], maar eerder hotels met 3 of 4 sterren, waar de bedienden vreemd zijn aan het geestelijk gebeuren van Medjugorje. Pater Jozo nodigt de bedevaarders uit de uitnodiging van Gospa ernstig te nemen, getuigen te zijn van haar boodschappen en de 5 punten reeds in de pensions te beleven. "Eis in de pensions dat men kan beleven wat Gospa vraagt" zei hij. De mensen , die de groepen begeleiden dragen een grote verantwoordelijkheid, want van hun manier om de boodschappen aan de mensen te brengen, hangen in grote mate de vruchten af, die ze er uit zullen plukken. Een Franse leider stelde in februari aan zijn bedevaarders voor om op woensdag en vrijdag te vasten op water en brood. Hij had het pension [een Katholieke familie, die de gebeurtenissen in het dorp beleefd had] verwittigd dat de bedevaarders alleen het ontbijt en het avondmaal zouden nemen [een mooie besparing voor de bedevaarders!] De vruchten waren meer dan overtuigend. Wie heeft er ooit spijt van gehad de boodschappen grondig te beleven? Zou onze moeder aan haar beloften tekort komen? Op 25 maart heeft ze ons nogmaals herhaald: "Ik wil u stimuleren opdat ge met een open hart het vasten zoudt beleven. Door het vasten en versterving, kindertjes, zult ge sterker staan in het geloof. In God zult ge door het dagelijks gebed, de echte vrede vinden." Een weg van genezing ... Een bevriend koppel van Medjugorje, Nada en Marko, hebben een mooie zegen ontvangen. Een priester, die bij hen te gast was, merkte achter het lachend gezicht van Nada, zekere spanningen. Hij stelde hun voor iets te doen waar ze nog nooit aan hadden gedacht. Zeker, reeds lange jaren in dienst van God, hadden ze zo goed mogelijk vergeven aan hen die hen kwaad hadden berokkend. De priester legde hun echter uit dat er een meer concrete stap nodig was om elk spoor van wrok uit te roeien, dat onbewust hun hart nog kon bewerken, om een diepere vrede te kunnen ervaren. Hij nam ze mee voor een kruis en vroeg hen: "Aan wie hebt ge nog nooit vergeven?" Dan liet hij hen knielen en nodigde hen uit alle gelegenheden van hun ganse leven voor de geest te laten passeren, waarbij ze van iemand te lijden gehad hadden [ze zijn zestig] , te beginnen met hun ouders en de mensen, die met hun prilste jeugd verbonden waren, en zelfs met God, als ze tegenover Hem grieven hadden. Aan elke persoon, die hen had doen lijden, moesten ze van ganser harte vergeven en luidop zeggen "Ik vergeet [de naam noemen] omdat hij of zij me [het feit vermelden]..." Na een vurig gebed tot de H. Geest, begonnen ze beurtelings de pijnlijke slagen op te sommen, die ze in het verleden hadden gekregen, en die plusminus verteerd waren. Door dat te doen, ontdekten ze er nieuwe , die al jaren vergeten waren [of verdrongen waren omdat ze te pijnlijk waren], wat hen toeliet, vergevingen te schenken, die tot dan toe nooit duidelijk uitgesproken werden.. Des te meer omdat Marko tot zijn vijftigste zonder God geleefd had. Enkele [fictieve] voorbeelden: "Ik vergeef mijn moeder omdat ze me, toen ik ziek was, alléén in huis achter liet waardoor ik me verlaten voelde." Of: "Mijn vader sloeg mijn moeder als hij teveel alcohol in had, ik vergeef het hem." Of: "Ik vergeef God omdat ik nooit een zuster-ziel gevonden heb." Enz...Elke slechte herinnering werd zo in het barmhartig hart van Christus gelegd en verbrand door Zijn liefde. Daarna bad de priester voor hen en zegende hen. De volgende morgen, tot hun grote verbazing en vreugde, ontdekten ze dat Jezus werkelijk een vloed van barmhartigheid in hun gestort had en ze als het ware had bezworen van de kwade gevolgen door het gebrek aan vergeving. Bovendien begon Marko prikkelingen te voelen in zijn verlamde been en hij stelde vast dat hij weer normaal kon gaan! Ze getuigden: "De vrede die we gekregen hebben van deze vraag om vergeving, is onvoorstelbaar!" En, werkelijk hun aangezichten straalden van vreugde! En voordurend nodigden ze ons uit: " Doe het ook, ge zult zien!" Denk er aan haar te schrijven! Op 16 juni beginnen we de noveen voor de 26e verjaardag van de verschijningen [25 juni]. Iedereen wordt van harte uitgenodigd zich aan te sluiten! Het is inderdaad het moment om het bestek op te maken met Gospa, onze beslissing om bij haar op school te gaan te vernieuwen, als we de band met haar wat gelost zouden hebben. Iedereen kan kiezen wat hij haar aanbiedt: een vasten, een gebaar van vergeving, een verzaken aan elk bitter woord, en ook een bijzonder gebed voor deze noveen [de litanieën of hymnen van uw voorkeur]. Waarom ook niet zelf een spontaan en persoonlijk gebed schrijven naar de Koningin van de Vrede? Ontelbaar zijn de getuigenissen over zegeningen en genezingen ten gevolge brieven naar Maria in Medjugorje. Natuurlijk kent ze onze gedachten reeds voor we ze neergeschreven hebben, maar het feit een pen te nemen maakt het verschil. Al schrijvend komen er ons onvoorziene elementen voor de geest. Het is een beetje zijzelf, die ons zegt wat we moeten schrijven. In deze bijzondere ervaring van intimiteit met haar, wordt onze liefde groter, zoals ook onze kinderlijke band. Bovendien heeft Maria in Medjugorje beloofd op onze brieven te antwoorden, rechtstreeks in ons hart, tijdens het gebed. Ze houdt haar beloften! Zij, die wensen haar te schrijven, kunnen hun brieven zenden naar: "Marie Reine de la Paix" BP 2157, 06103 Nice cedex, Frankrijk. Lieve Gospa, al 26 jaar komt U ons dagelijks bezoeken! Wij danken u voor zoveel trouw! Bij deze verjaardag, willen we een ommekeer maken in ons antwoord en u liefde voor liefde schenken! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2007 Met dank aan Dr. Guy CLAES