Januari 2003

Medjugorje, 15 januari 2003

Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria!

• Kardinaal Christof Schönborn preekte vorige maand in zijn kathedraal te Wenen dat Maria in de huidige tijd missiewerk verricht in gans de wereld : in Argentinië, Mexico, Lourdes, Sri Lanka, Medjugorje... Haar macht om mensen aan te trekken, vooral de armen en zij die in nood zijn, is niet het werk van de clerus of een ongezonde cultus, zoals sommigen menen, zei hij. Het is eerder zo dat, waar Maria aanwezig is, de mensen komen. Zelfs als ze tijdens haar leven nooit gereisd heeft om te gaan preken is zij een machtige missionaris geweest die miljoenen mensen naar haar Zoon brengt. "Over Medjugorje, wil ik me niet uitspreken als een kerkelijk oordeel. Maar ik kan enkel steeds weer bevestigen , dat dit een plaats is, die duidelijk een intense missiepost is van de Hemel, waar duizenden en duizenden mensen gebed vinden, biecht, bekering, verzoening, genezing en een dieper geloof vinden." [De volledige Duitse tekst van de catechese van de Kardinaal op 1 december 2002, onder de titel, "Maria, Missie in haar hart," kan u vinden op internet : www.kath.net
  
  Enkele maanden nadat de Kardinaal in 1998 de vastenretraite preekte voor de H. Vader en de Pauselijke hofhouding, zei de auteur van de "Catechismus van de Katholieke Kerk" in een toespraak in Lourdes : " Het is en zal zo belangrijk zijn dat de bisschoppen ook publiek de pastoraal van Medjugorje onder hun hoede nemen, opdat de duidelijke vruchten van die plaats zouden beschermd worden."
  
• Op 13 januari om 11 u heeft Vicka in het hospitaal van Mostar het leven gegeven aan een meisje, Marija Sofija [met een keizersnede]. Moeder en kind stellen het goed. Laten we, samen met Mario en Vicka, God danken en dit nieuwe leven aan Zijn bescherming toevertrouwen!
  
• Sinds het jaar 2000, nodigt O.L. Vrouw iedereen uit voor de nieuwjaarswake op de Verschijningsberg, waar ze een boodschap geeft langs de zienster Marija. Marija was dit jaar echter niet in Medjugorje. Toen ze op 2 januari verscheen voor haar maandelijks gebed voor de ongelovigen, gaf ze aan Mirjana een boodschap voor allen die in de groene tent bijeen gekomen waren. [Normaal zijn er de 2de van de maand geen boodschappen]. "Lieve kinderen, als een moeder haar kinderen uitnodigt, zo heb ik u uitgenodigd en u zijt op deze uitnodiging ingegaan. Laat me toe uw hart met liefde te vullen, zodat het een hart vol liefde wordt, dat ge zonder voorbehoud zult geven aan de anderen. Op die manier zult ge me het best helpen in mijn zending om mijn kinderen, die de liefde van God en van mijn Zoon nog niet ervaren hebben, te bekeren. Dank u! [2/1/03]
  
  Terloops gezegd: Mirjana was door een vriendin van mij uit het Oosten uitgenodigd naar haar land te komen om daar haar maandelijkse verschijning te ontvangen. Mirjana vertelde haar dat de H. Maagd haar gevraagd had steeds in Medjugorje te zijn voor deze verschijning van de tweede van de maand. [ Eens zei Gospa tot Mirjana: "Mijn ogen en mijn hart zullen hier zijn [in Medjugorje] zelfs als ik niet langer verschijn." [18/03/96]
  
• Vincent, 9 jaar, besloot in zijn klas [3de leerjaar] van de St. Mattheusschool in South Bend, hun paternosters mee te brengen naar school om samen de rozenkrans te bidden tijdens de middagonderbreking. Zijn moeder vertelde me dat hij gevraagd had de lijst van de heiligen van onze internetpagina af te drukken en uit te snijden, zodat hij ze mee kon nemen naar school om zijn vrienden een heilige te laten trekken ... Hij had dit gebruik geleerd in het huis van zijn vriend Joe, waar Vincent Johannes de Evangelist getrokken had als zijn heilige voor dit jaar. De H. Johannes heeft al zijn effect : Vincent is reeds evangelist!
  
• Nu we spreken over de gemeenschap van de Heiligen : op 5 januari stierf P. Richard Foley, s.j. in een Londens hospitaal. Hij was een bewonderenswaardige priester die zich lange jaren onvermoeid inzette om de boodschappen van O. L Vrouw te verspreiden. Hem wacht nu zijn eeuwige beloning. Hij was een onvermoeibare werker voor O. L. Vrouw en voor Medjugorje, vooral in de eerste jaren, en was zeer gekend aan beide zijden van de oceaan voor zijn preken, zijn zendingen ... Laten we bidden in dankzegging voor zijn leven en zijn bemiddeling inroepen als we aan de oproep van de H. Maagd beantwoorden om haar apostelen te zijn.
  
• We hebben reeds de ongelooflijkste genaden ervaren langs de heilige, die door de "Kinderen van Medjugorje" getrokken werd voor 2003 : De H. Seraphim van Sarov. [Door velen beschouwd als de grootste heilige van Rusland].
  
  Hij had een zeer grote band met Maria en de H. Geest. Ze kwam eens naar hem in gezelschap van de apostelen Petrus en Paulus en zei tot hen: "Hij is van ons ras" en als ze hem bezocht overlaadde ze hem met de tederste woorden ["Mijn meestgeliefde," een manke vertaling uit het Russisch] Hij kan ons helpen om de boodschappen van O. L. Vrouw te beleven. Zo leerde hij, bij voorbeeld : "Er is niets hoger dan de vrede van Christus. Bekom de innerlijke vrede en duizenden rondom u zullen redding vinden." St. Seraphim van Sarov heeft ook u gekozen, u allen die helpen in dit apostolaat. Probeer het maar! Aanroep hem en verwacht de ongelofelijke genaden, die zullen komen!
  
• In mei 2001 waren we een episode aan het filmen van het TV programma van Zr. Emmanuel, samen met Dana Scallan. Zij is pro life verantwoordelijke in Ierland en vertegenwoordigt haar land in de EU. Ze vroeg om gebed omdat het Europese parlement druk wilde uitoefenen op elk land in de Europese unie voor een pro abortus programma. Ik herinner me hoe ik wat later een artikel las in de New York Times, waarin verwonderd gereageerd werd omdat, wat als verworven beschouwd werd, [Het pro abortus programma, gesponsord door de machtigste landen in de EU] tegengehouden was door een van de kleinste en zwakste landen: Ierland! Dana heeft nu weer te wapen geroepen! [Zie P.S.]

• De kleine Marija-Sofia, Vicka en Mario stellen het allemaal goed en zijn zeer gelukkig in hun huis op enkele kilometers van Medjugorje. Men zei me dat Vicka hersteld is en stralend! Mario zegt dat de baby op zijn moeder gelijkt. Ze bereiden zich voor op het doopsel van Maria-Sofia op het eind van de maand. Het paar heeft besloten de geboortetradities van hun volk na te leven. Vicka zal met Marija-Sofia in afzondering blijven gedurende 40 dagen om de pasgeborene te integreren in de familie en de wereld. [Deze Kroatische traditie is een weerspiegeling van het Evangelie : O. L. Vrouw wachtte immers ook 40 dagen vooraleer ze naar de tempel ging om haar Zoon aan God toe te wijden!] Voor het nieuwe gezin is dit een kostbare en gezegende tijd terwijl het eigenlijk stramien van het begrip van het leven, de familie, God en liefde bij Marija - Sofia geweven en gevormd wordt. Het is typisch dat tijdens deze periode van 40 dagen de vrouwen uit de omgeving en de ganse familie de moeder komen bezoeken en eenvoudige geschenken meebrengen ... een kip, een dozijn eieren, een fles wijn, een doos koekjes, dingen die men belangrijk acht voor het herstel van de moeder na de bevalling. Zonder twijfel brengen deze moeders ook hun eigen beetje ervaring mee om Vicka te helpen deze overgang rimpelloos te laten verwerken.
  
• Kathleen Martin blijft ons delen van de kruimels die ze verzamelde aan de tafel van de gebedsgroep die door O. L. Vrouw in Medjugorje gevormd en geleid werd. [Ze sprak hier in Notre Dame voor een groep studenten]. Daar ze geruime tijd in Europa gewoond had, begonnen we met haar te vragen wat haar in Amerika sinds haar terugkomst opgevallen was.
  
  Toen ik uit Europa terugkeerde en voor het eerst het nieuws op de TV zag, was ik heel verbaasd dat er hier heel wat gesproken wordt over oorlog. En het lijkt dat het in de geest van heel wat mensen onvermijdelijk is dat we in een oorlog meegesleept worden. Dat schokt me. We zijn geroepen om vrede te wensen. Als we zien dat iemand de vrede vernielt, dan zouden we er van moeten bewust zijn dat hij niet in de handen van de Heer is, maar dat hij in de handen is van de vijand. Het is dus iemand die onze hulp nodig heeft, die ons gebed nodig heeft. Hij heeft onze liefde nodig om het gevaar te beperken dat hij zichzelf of anderen schade zou berokkenen. Mensen die het kwade gekozen hebben kunnen ingetoomd worden als de liefde vermeerdert. Het kwaad wordt verdreven door liefde.
  
  Ik wil niet geloven wat ik op de TV hoor. [Ik heb gelukkig geen TV!] Het gebeurt dat ik in iemands huis ben en het hoor. Dan denk ik, o mijn God, geen wonder dat de mensen wanhopig zijn. Ze kennen het plan van God niet. Ze hebben er geen benul van wat liefde is. Ze praten enkel over angst en vergelding. En, weet u, eens zegde O. L. Vrouw ons: " Denk niet steeds aan oorlog. Denk zelfs niet aan iets negatiefs. Want als ge dat in uw hart ruimte geeft [omdat ge denkt met het hart] dan trekt ge het aan. Als ge de oorlog tot een deel van uw leven maakt, dan zal dit gevolgen hebben in uw leven!
  
  Kathleen deelde wat ze van de H. Maagd over vrede geleerd had tijdens de eerste jaren van de gebedsgroep:
  
  Op een dag waren we samen en picknickten. We vermaakten ons. We waren zo gelukkig en wachtten op Haar [O. L. Vrouw] komst. We spraken met mekaar over wat ze met ons aan het doen was. We waren zo gelukkig! De H. Maagd verscheen en ze zei: Lieve kinderen, Dit is het! Beslis voor de Hemel! Beslis om de Hemel samen te beleven!
  
  Wel, ik wist niet dat de keuze bij ons lag. Ik wist niet dat het dat was, dat God aanbiedt. En "de Hemel beleven" wil niet zeggen: het kruis niet aanvaarden, het wil enkel zeggen: naar de dingen kijken van uit een hemels perspectief en niet verlangen de zonde te kennen. Welnu, dit is moeilijk want we zijn zondaars. De zonde is als het ware onze tweede natuur, omdat we in de wereld betrokken zijn. We zijn geen 4 of 5 jaar, we kunnen niet zeggen dat we over zonde niets weten. O. L. Vrouw is echter anders. Iets diep in haar wilde de zonde niet kennen. Een leven kiezen zonder zonde is kiezen voor de Hemel.
  
  Zo ontdekte ik dat we, zelfs als we zonde gekend hebben, toch kunnen beslissen dit te onderbreken en te zeggen: "Ik wil echt een nieuw leven beginnen. Ik wil echt gaan denken zoals Jezus dacht. Ik wil echt de ervaring beleven die Maria had toen ze Jezus in haar armen hield. Ik zou willen zijn als een van de apostelen, die wisten wat het betekende wonderen te zien gebeuren. En als Jezus me zou willen uitzenden en zou zeggen: "Doe dit!" dat ik dan zou geloven in wat Hij zegt. Ik zou de wereld hoop willen tonen."
  
  En zo was de weg van O. L. Vrouw voor de gebedsgroep een weg om te leren hoe met liefde en vergeving en vreugde en vrede al het andere te vervangen dat in ons hart leefde. Ze zei: "Heb geen haast. Wees niet geschandaliseerd als u vaststelt dat er haat leeft in uw hart. Eerst moet u leren hoe te zeggen: Ik wil dit niet. Dan zegt ge aan uw buurman: "Ge kent me, help me om liefde te realiseren, help me om de haat uit mijn hart te verdrijven. Laat me het u zeggen, zodat ge met mij kunt bidden en ik zal het overwinnen." Door gebed en de hulp van de gebedsgroep zouden we haat kunnen overwinnen en er van bevrijd zijn.
  
  Dat was de vreugde van de eerste Christenen. We kunnen over deze vreugde lezen. We denken dat dit geschiedenis is. Wat O. L. Vrouw ons echter in de gebedsgroep deed verstaan is dat deze vreugde nog altijd bestaat en dat we ze kunnen krijgen. Misschien heeft niemand in onze omgeving ze. Als wij echter deze vrede en deze vreugde hebben, wel, dan zullen wij instrumenten worden. Als iemand zo vol vreugde is, dan kan ik u zeggen dat het voor een andere heel moeilijk is kwaad te doen in de omgeving van deze persoon. Ze zullen weglopen. Als iemand de Heer in zijn hart looft is het zeer moeilijk voor iemand anders om kwaad op hem te zijn. En als zij die kwaad zijn hem in vrede zien blijven, ondanks de haat, zullen ze weglopen. Ze zullen zien dat deze persoon hen met liefde wil omhelzen en als ze geen liefde willen zullen ze niet in de omtrek blijven. Als er zo meer mensen zijn die liefde rond zich verspreiden, omdat ze er vol van zijn , maakt dit het moeilijk voor de zonde om te gedijen.
  
  Wat we in de huidige wereld zien is dat de zonde gedijt omdat niemand ze bewust bestrijdt, niet met haat, met wapens of geweld, maar met wapens van liefde! Als iemand werkelijk kwaad doet, toonde O. L. Vrouw ons hoe we hem moesten zegenen. Overspoel ze met liefde. Begin met de Heer te prijzen voor deze persoon die voor u staat en die al deze verschrikkelijke dingen doet, omdat hij onder de invloed is van de kwade. Ze zijn op dat moment niet in Jezus' handen. Ze hebben nood aan hulp. We kunnen sterk genoeg zijn om niet in dialoog te gaan met de kwade. We kunnen hen niet overtuigen. We hebben ze enkel maar te overladen met liefde. En dat kan gedaan worden met het hart. Het hoeft niet uiterlijk te gebeuren. Dat is de nieuwe manier van leven, waartoe O. L. Vrouw ons roept.
  
  En kijkend naar de studenten, zei Kathleen:
  
  Nu beleeft ge een prachtige periode. Gedurende vier jaar zult ge nu samen zijn. Waarom niet de school van O. L. Vrouw volgen? Waarom niet beslissen om heilig te worden? Waarom niet "nee" zeggen aan de wereld en "ja" aan de Hemel? Ik ben er getuige van dat ge de Hemel kunt beleven in uw hart!
  
  Wordt vervolgd.
  
• Nu we de vrede in onze harten zoeken op te bouwen, kan het nuttig zijn te herinneren aan een boodschap die de H. Maagd in Medjugorje gaf op 12 juli 1982: " Er zal geen derde Wereldoorlog komen!" We moeten moed putten uit het feit dat O. L. Vrouw gekomen is om ons de weg te tonen van de vrede.

• De moeder van P. Slavko, Lucia Barbariċ is teruggekeerd naar haar hemelse Vader op 4 maart 2003. Ze werd begraven op het kleine dorpskerkhof van haar familie [op de weg naar Siroki Brijeg.] Vele mensen en Franciscanen van Medjugorje waren aanwezig, ook de Provinciaal, P. Slavko Soldo. Hij was de hoofdcelebrant in de H. Mis. We weten hoezeer Pater Slavko zijn moeder bewonderde. Eens vertelde hij aan Zr. Emmanuel: "Al jaren gaat mijn moeder elke vrijdag 20 kilometer, van haar huis naar de Krizevac in Medjugorje. Weet ge, dat zijn de echte pilaren van Medjugorje! Ze zijn verborgen. Niemand kent ze, maar ze zijn hier de sterkste steunpilaren van O.L.Vrouw! Laten we haar vragen bij de Heer ten beste te spreken om ons vele heilige moeders te zenden, zoals zij was, en dat deze moeders voor ons goede priesters zouden vinden bij hun zonen.
  
• Voor twee dagen bezochten we Vicka, samen met onze filmploeg, mijn vrouw Cathy, Zr. Emmanuel en ikzelf. Ze sprak Italiaans en zei dat het nu al twee maand geleden was dat haar dochtertje geboren is:
  
  Vicka: Ik denk dat ik binnenkort zal teruggaan naar mijn trap.
  
  Vraag: O, uw trap? De mensen zullen blij zijn!
  Vicka: Ook voor mij zal het een grote vreugde zijn! Weet ge, ik ben gelukkig met mijn familie, mijn dochter, maar ik wil zeggen dat bij de pelgrims zijn, ook een grote vreugde is, een vreugde die mijn hart vult. Hen de boodschappen van O.L.Vrouw geven en in staat zijn op mijn beurt aan anderen de liefde doorgeven die de H.Maagd mij geeft ...
  
  Vraag: Er wordt heel wat over oorlog gesproken. Kan u uitleggen hoe we de vrede moeten bewaren?
  Vicka: O.L.Vrouw spreekt nooit over oorlog. En ge weet wel, Zuster, dat we hier een erge oorlog hebben meegemaakt. Aan mij heeft de H.Maagd nooit een boodschap gegeven dat er hier een oorlog zou zijn. Maar men kon het zeggen, men kon het zien aan haar gelaat, uit haar handelen, uit de manier waarop ze zich voordeed. Ze had veel pijn. Een beetje bij beetje kwam de oorlog. Ze maakte ons echter nooit bang door te zeggen dat de oorlog zou uitbreken, dat we dit of dat moesten doen. Zo dikwijls zei ze ons nochtans, voor de oorlog begon [zoals ze ook nu doet] dat, met onze gebeden en onze vasten, oorlogen kunnen tegengehouden worden. We moeten haar dus helpen met ons gebed en onze vasten, zodat deze oorlog er niet komt.
  
  Vraag: Volgens wat Gospa hier leert, wat is echte vrede, de vrede die van God is en niet enkel menselijk?
  Vicka: Het eerste wat wij moeten doen, naar wat Maria ons leert, is onszelf zuiveren van alle negatieve gevoelens in ons hart, ons hart zuiveren van alle negatieve dingen. En dan de genade van de vrede vragen aan O.L.Vrouw. Als ik haar vraag me echte vrede en sereniteit te geven, en ik vraag dit met het hart, dan zal ze me dit geven. We moeten het enkel vragen! Maar met vertrouwen en liefde! En ook vragen omgevormd te worden. Vrede komt niet zomaar als een woord! Men begrijpt dat tegenwoordig zoveel mensen zeggen: ik wil vrede, ik wil vrede! Dat zijn enkel woorden. Ik wil veranderen, ik wil mijn hart zuiveren, en met deze inwendige zuivering komt de vrede in het hart...
  
  Vraag: Dit is een vreemde tijd voor de wereld. Hoe is het gelaat van O.L.Vrouw? Hoe stelt ze zichzelf voor?
  Vicka: Voor mij is ze eerder tevreden, ik kan niet zeggen dat ze heel tevreden is, maar eerder tevreden. In feite kan ik van haar gelaat aflezen, zoals u en ik mekaars gelaat nu zien.
  
  Vraag: Wat zal, naar uw mening, dit "Jaar van de Rozenkrans" veranderen?
  Vicka: Zoals u weet, hangt alles af van onszelf, van de manier waarop we naar de Paus luisteren. Reeds lang vraagt O.L.Vrouw dat we de Rozenkrans zouden bidden. En nu we deze nieuwe mysteries hebben, bidden we deze nog meer. Het is zeker een grote vreugde deze mysteries te beleven. We moeten niet alleen zeggen, OK, er is nu een nieuwe Rozenkrans., en wat gaan we doen? Nee, we moeten onmiddellijk beginnen! Het is enkel als we begonnen zijn dat we in ons hart zullen voelen wat het betekent, wat de Heer verlangt. Eerst handelen en daarna zien we de vruchten.
  
  Vraag: Nu een eigenaardig vraagje: Stel u voor dat President Bush naar hier zou komen om u te ontmoeten. Wat zou u hem zeggen?
  Vicka: Ik kan u dit zeggen. Op dit moment bid ik voor Irak, voor Amerika. Of Bush nu komt of niet, ik zeg de waarheid zoals ze is. Wel, moest hij komen dan zou ik hem niets bijzonders zeggen. Zoals de H. Maagd zei: Ze houdt van iedereen met dezelfde liefde. Ik tracht ook van haar liefde te nemen, om iedereen te beminnen, zoals zij doet. Of Bush, of iemand anders, zoals Sadam, naar hier zou komen, dan zou ik hen dit zeggen: Dat ze moeten handelen naar hun geweten. Dat is het! Voor de rest hebben we enkel te bidden. We bidden en bevelen hen aan bij O.L.Vrouw opdat ze zou kunnen helpen.
  
  [wordt vervolgd]
  
• Deze week was er een groep studenten van de Notre Dame Universiteit op weg naar Medjugorje ter gelegenheid van de krokusvakantie. Ze wachtten in de luchthaven om in te schepen. De anderen merkten hoe een van hen zijn paternoster nam. Ze legden rustig opzij waar ze mee bezig waren en
  
  een voor een kwamen ze bijeen, met hun paternosters in de hand, om samen te bidden en zelfs om "Ave" te zingen tussen de tientjes. Het was mooi om te zien en het bleef niet ongemerkt in deze overvolle luchthaven! In een boodschap voor de Wereld Jongerendag 2003, deed de H. Vader drie dagen later een oproep: " De mensheid heeft een grote nood aan het getuigenis van een vrije en moedige jeugd, die tegen de stoom in durft te varen en met kracht en enthousiasme hun eigen geloof in God, Heer en Redder, durft te verkondigen. Wees niet beschaamd alléén uw paternoster te bidden, terwijl ge naar school gaat, naar de universiteit of naar uw werk, langs de straat of in het openbaar vervoer!" [11 maart 2003] Dit is een vrucht van Medjugorje!
  
  Van dezelfde vruchten was ik reeds getuige 16 jaar geleden toen ik leraar was in de St. Jozefs Middelbare school. [Indiana USA] In het bureel van de afdeling Theologie was er bij voorbeeld een lade die gevuld was met paternosters. De vorige elf jaar was daar nooit aan geraakt. Ik herinner me geen enkele leerling of professor die er ooit een genomen had. Nadat ze gehoord hadden over de verschijningen van O.L.Vrouw in Medjugorje, verdwenen niet alléén deze paternosters. Dit bleef zo de volgende twee jaar. Nooit kon ik er genoeg bemachtigen om aan de vraag te voldoen omdat zoveel studenten er naar vroegen! Studenten, zelfs uit Protestantse, Joodse, Servisch-Orthodoxe en zelfs atheïstische families vroegen om paternosters voor henzelf, voor hun familieleden en vrienden. Meisjes kwamen er vragen om ze aan hun vriend te geven. Het geloof van jonge mensen, aangewakkerd door de oproep van O L.Vrouw in Medjugorje, zette hun ganse families aan om te beginnen met samen de Rozenkrans te bidden.
  
  In zijn boodschap voor de jeugd van 11 maart zegt de H. Vader ook: "Neem de gewoonte samen de Rozenkrans te bidden, in uw groepen, uw bewegingen en verenigingen. Aarzel niet om aan uw ouders, broers en zusters het voorstel te doen om hem samen te bidden, omdat dit terug leven geeft en kracht aan de familiebanden." Als kinderen de Rozenkrans bidden kan dit de familie redden! Een studente vertelde hoe haar vader enkele weken vroeger in haar kamer gekomen was om haar te zeggen dat hij en haar moeder gingen scheiden. Zij, Linda, en haar broer Brian, besloten dan elke avond samen de Rozenkrans te bidden. Een week later kwam haar vader terug in haar kamer om haar te melden dat de scheiding afgelast was. Voor de eerste maal in 10 jaar was hij de week daarna, samen met de familie, naar de H. Mis geweest. Ze vertelde dat de week daarop hun familieleven gelukkiger was dan wat ze zich kon herinneren ooit te hebben meegemaakt. Dit alles was het resultaat van het feit dat zij en haar broer besloten hadden elke avond hun Rozenkrans te bidden. De familie was onder de beschermende mantel gebracht van O. L. Vrouw, Koningin van de Vrede.
  
• Voor twee dagen heeft Zenit aangekondigd: "Johannes-Paulus zal in juni Bosnië-Herzegovina bezoeken". Acht jaar geleden verklaarde hij openlijk tegenover een Kroatische afvaardiging dat hij naar Medjugorje wilde gaan [Dit verscheen in de media]. Menige bisshop, ook de overleden Kardinaal Tomasek, getuigt dat de H. Vader hen gezegd heeft dat, moest hij geen Paus zijn, hij reeds in Medjugorje zou geweest zijn om te helpen de biecht te horen van de bedevaarders. De Paus besloot zijn boodschap voor de Wereld Jongerendag 2003: "Ik heb in mijn leven steeds de liefdevolle en daadwerkelijke aanwezigheid ervaren van de Moeder van de Heer. Maria vergezelt me elke dag in de vervulling van mijn zending als opvolger van Petrus."

• Met vreugde en dankbaarheid ontvangen we het geschenk voor Pasen 2003! Twee dagen geleden, op Palmzondag, heeft de H.Vader verklaard:
  
  "Vrede is een geschenk van Christus, Hij heeft het verdiend door het offer van het Kruis. Om het echt te krijgen is het noodzakelijk met de goddelijke Meester op te klimmen naar Kalvarië. En wie kan ons beter leiden bij deze beklimming dan Maria, die ons juist als moeder gegeven is onder het kruis? Om deze wonderbare geestelijke realiteit te ontdekken, heb ik als thema van de boodschap voor de "Werelddag voor de Jeugd" van dit jaar de woorden gekozen van de stervende Christus: "Ziedaar uw Moeder!"
  
  De H. Vader, die onvermoeibaar iedereen oproept naar de "School van Maria" te gaan, verwees op Palmzondag naar deze boodschap voor de Werelddag:
  
  Op 16 oktober 2002 kondigde ik het "Jaar van de Rozenkrans" aan en nodigde alle kinderen van de Kerk uit van dit oude Mariale gebed een eenvoudige en diepe oefening te maken in het beschouwen van het gelaat van Christus. De Rozenkrans bidden betekent leren naar Jezus kijken met de ogen van Zijn moeder en Hem beminnen met het hart van Zijn moeder. Vandaag , mijn jonge mensen, overhandig ik u in de geest de kralen van de Rozenkrans. Door gebed en het mediteren van de mysteries leidt Maria u veilig naar haar Zoon! Wees niet beschaamd de Rozenkrans [in het openbaar] te bidden. Aarzel niet om voor te stellen dat hij thuis zou gebeden worden door uw ouders, broers en zussen, omdat hij de banden tussen de familieleden aanwakkert en versterkt. Dit gebed zal u helpen sterk te staan in uw geloof, standvastig in de naastenliefde, vreugdevol en volhardend in de hoop.
  
  Met Maria, de dienstmaagd van de Heer, zult ge vreugde en de vruchtbaarheid ontdekken van een verborgen leven. Met haar, de leerlinge van de Meester, zult ge Jezus volgen langs de wegen van Palestina en getuigen worden van zijn woorden en van zijn wonderen. Met haar, de bedroefde moeder, zult ge Jezus in zijn lijden en zijn dood vergezellen. Met haar, de Maagd van de hoop, zult ge de feestelijke Paasboodschap en de onschatbare gave van de H. Geest verwelkomen.
  
• Na een afwezigheid door de geboorte van haar kindje heeft Vicka gisteren terug haar plaats ingenomen "op haar trap". Enkele weken geleden zei ze ons dat het voor haar een grote vreugde zou zijn terug te kunnen gaan naar haar plaats! Ik ben gelukkig met mijn familie, mijn dochter maar, ziet u, ik wil u zeggen dat het voor mij een grote vreugde is bij de bedevaarders te zijn - een vreugde die mijn hart vervult - en hen de boodschappen van O.L.Vrouw brengen en aan anderen de liefde door te geven die de H. Maagd aan mij geeft ... "
  
  Vraag: Vicka, vorig jaar kwamen we bij u om u te zien en te interviewen. Op dat moment was je nog niet gehuwd. Nu heb je meer dan een jaar huwelijk achter de rug. Wat zou je nu zeggen, vooral aan de jongeren, over het leven in familie?
  Vicka: Ik merk dat tegenwoordig de jongeren wat vrees hebben om hun leven te veranderen. Het leven dat ze leiden is immers comfortabel omdat ze, ongehuwd, alles kunnen doen wat ze willen. Ik zou hen zeggen dat ze meer zelfvertrouwen moeten hebben. Zo voel ik me bijvoorbeeld met mijn man, als een gezin, goed, echt zeer goed! En ik zou hen allen willen zeggen dat ze niet langer moeten bang zijn, maar integendeel zichzelf openen en luisteren, want God roept ieder van ons. We moeten bereid zijn te luisteren naar wat Hij verlangt en dan een weg kiezen. Tegenwoordig leven de jongeren in grote verwarring en beleven ze een zeer moeilijke tijd. Daarom vraagt O.L.Vrouw: "Bid voor de jeugd, bid voor hun families!" Wij hebben ook een dochtertje van twee maand, Marija-Sofija. Voor ons is het een grote vreugde. Ze is het leven, een grote vreugde, een mooie vrucht die de Heer ons gegeven heeft. En samen met mijn man danken we God voor zulk een mooi geschenk! Weet u, we zijn klaar. Als de Heer een geschenk geeft, dan kan Hij er nog meer geven. We zijn dus klaar om ze met een wijd open hart welkom te heten!
  
  Vraag: Wat voelt ge in uw hart voor uw kindje, een nieuwe liefde? Dit is allemaal nieuw voor u!
  Vicka: Men kan dat niet uitleggen! Ik kon het nauwelijks geloven toen ze geboren was! Het is iets groot, groter dan uzelf! Zo, ge tracht aan te raken, te zien en vraagt uzelf miljoenen dingen af en zegt bij uzelf: "Zie hoe groot God wel is!" In deze kleine vrucht kunt ge zien hoe God schept, hoe Hij dit nieuwe schepseltje geschapen heeft, hoe Hij dit geschenk voor u maakt, hoe groot Zijn liefde is! Terwijl deze gedachten door uw hoofd flitsen , groeit uw liefde . Later, telkens ge het kindje ziet bewegen, haar handjes bewegen, is het telkens iets nieuws voor u. Dan voelt ge een grote liefde, een grote vreugde, iets dat ge juist niet kunt uitleggen.
  
  Vraag: We merkten dat ge, na de geboorte, u gedurende 40 dagen verborgen gehouden hebt, zonder tot de bedevaarders te spreken. Is dit een Kroatische traditie?
  Vicka: Ja. Het is onze traditie niet buiten te komen. Als een vrouw een kind ter wereld brengt dan moet ze thuis blijven gedurende deze periode. Volgens onze tradities mogen mensen echter komen om haar te bezoeken, mijn ouders, mijn zusters, mijn vrienden, om te helpen [wat normaal is] en om hun gelukwensen te brengen, enz... Nu zijn er enkele maanden voorbij en geleidelijk aan komt de tijd om terug buiten te komen ... Daarop gaf Vicka enkele praktische wenken uit de school van de H.Maagd, die ons kunnen helpen in deze Goede Week.
  
  Vraag: Betreffende de Biecht, wat zou u zeggen?
  Vicka: O.L.Vrouw beveelt ons aan om eens per maand te biechten. Ze zegt: "Ga niet enkel te biechten omwille van uw zonden. Vraag ook aan de priester om raad om vooruitgang te boeken."
  
  Vraag: Er zijn mensen die menen dat ze geen nood hebben om te biechten. Ze zeggen dat ze niet zien waar ze zouden gezondigd hebben, ze hebben immers niets verkeerds gedaan, ofwel richten ze zich rechtstreeks tot God.
  Vicka: In dat geval, laat maar vallen. Men mag niemand verplichten. Als iemand zo spreekt, moet men niet discussiëren. O.L.Vrouw wenst zulke discussies niet. Ze wil dat we gewoon voor deze mensen bidden. Ons gebed en ons voorbeeld kan deze harten raken. Als men iets zegt lopen ze immers weg. Het is beter kalm te blijven en een gunstig moment af te wachten. De Heer weet hoe hen te raken, beetje bij beetje.
  
  Vraag: Hebben de jongeren niet nodig dat we spreken?
  Vicka: Als ik zeg: "Geen woorden", dan bedoel ik: "Niet teveel woorden". Als men teveel spreekt wordt het moeilijker en het jaagt de mensen weg. Er zijn dan geen vruchten. Als een jongere of een kind me een vraag stelt, dan ben ik bereid uit gans mijn hart te antwoorden. Als ze niets vragen is het beter om kalm te blijven en niets te zeggen.
  
  Vraag: Wat heeft O.L.Vrouw gezegd over het verband tussen Biecht en Communie?
  Vicka: Ziet ge, soms gaan we vlug naar de Biecht en we zeggen: Zie, ik heb deze zonde, gene zonde, enz..." Het is dan duidelijk dat we ons niet hebben voorbereid. Als ge niet echt klaar zijt, of iets verbergt, of met uzelf in de knoop ligt, dan komt ge er niet bevrijd uit. Als ge daarna te communie gaat, zijt ge niet in staat een diepe vreugde te voelen. Als ge echter uw hart uitgestort hebt en ge weet dat de Heer u vergiffenis geschonken heeft, [Hij gaf de priester de macht om uw zonden te vergeven], en ge gelooft, dan is uw hart vrij. Als ge dan te communie gaat kunt ge Jezus voelen die, levend, in uw hart komt. O.L.Vrouw zei: "De H. Mis is het belangrijkste moment, een heilig moment! Daar komt Jezus levend bij ons." Ze vraagt dat, als we in de kerk zijn, we Jezus zouden ontvangen zonder angst en zonder excuses.
  
  Vraag: Hoe kunnen we onze verbeelding gebruiken als we bidden?
  Vicka: Het hangt allemaal van u af. We denken zo dikwijls dat het gebed een verplichting is, iets dat we moeten doen. O.L.Vrouw zegt echter dat het gebed een vreugde zou moeten zijn! Ik herhaal wat O.L.Vrouw zei, omdat ik geen beter voorbeeld kan geven dan hetgeen zij zelf gaf met de vaas met bloemen, een voorbeeld uit de natuur. Als we in een park wandelen, of in de bergen, dan zien we de natuur en al die dingen die groeien. Dat zijn echte geschenken van God. En Gospa zei: "Ieder van u heeft thuis een vaas met bloemen. Elke dag geeft u hen enkele druppels water en u ziet dat ze ontluiken en mooie rozen worden. Als ge, op dezelfde manier elke dag enkele gebeden met het hart in uw hart legt, dan ziet ge uw hart groeien, zoals deze bloemen. Als we 2 of 3 dagen geen water geven aan de bloemen, dan zien we ze verwelken en zelfs afsterven. En de H. Maagd zei: " Als echter de tijd om te bidden komt, dan zegt ge zo vaak: "Ik ben moe vandaag, ik kan niet bidden, ik zal het morgen doen. 's Anderendaags echter en de dag daarna zegt ge steeds hetzelfde. Zo verwijdert ge u elke dag meer en meer van het gebed en uw hart verdwaalt. Juist zoals een bloem niet kan leven zonder water, zo kunt ge niet leven zonder de genade van God. Gebed met het hart kan men niet leren, het kan niet uit boeken ingestudeerd worden. Gebed met het hart kan enkel beleefd worden door verder te gaan, dag na dag.
  
• "Met de Rozenkrans zit het Christenvolk in de school van Maria en wordt het geleid om de schoonheid te aanschouwen van het gelaat van Christus. De Rozenkrans is mijn favoriete gebed. Een prachtig gebed! Prachtig in zijn eenvoud en zijn diepte ... Het eenvoudig gebed van de Rozenkrans markeert het ritme van het menselijk leven."
  
  Met deze woorden, dierbare broeders en zusters, zette ik het eerste jaar van mijn pontificaat in het dagelijks ritme van de Rozenkrans. Nu ik mijn vijfentwintigste jaar als opvolger van Petrus aanvang, zou ik hetzelfde willen doen ...Mijn bezinning over de Rozenkrans is een aansporing om het gelaat van Christus te aanschouwen in eenheid met en in de school van zijn allerheiligste Moeder." [Johannes-Paulus II, Apostolische brief over de allerheiligste Rozenkrans, 16 oktober 2002]

• Na jaren over Medjugorje te hebben gehoord, er over te hebben gelezen en er rond te hebben gebeden, was ik erg gezegend deze bedevaart te kunnen meemaken ..." Kathy B. uit Texas vertelt ons over haar bedevaart met Pasen 2002:
  
  In feite kwamen we in Medjugorje aan op de avond van Witte Donderdag. Het eerste wat we deden was de Krizevaċ beklimmen op Goede Vrijdag. 20 Jaar lang bad ik in Texas: "... Heb medelijden met ons en met de ganse wereld ..." Nu ik in Medjugorje was, bad ik echt samen met mensen uit de ganse wereld om Jezus’ Barmhartigheid. Het was voor mij zulk een vreugde en zulk een voldoening .... het maakte mijn geloof zoveel sterker om hier te zijn met mensen die werkelijk uit de ganse wereld kwamen en die samen baden om Zijn Barmhartigheid! En toen ik de noveen van de Barmhartigheid begon op Goede Vrijdag in de Sint Jakobskerk, waren er enkele mensen die juist naast mij geknield zaten te bidden uit het gebedenboek van de Goddelijke Barmhartigheid ... ze baden in het Arabisch! Deze herinnering was voor mij een grote troost tijdens de oorlogen in Afghanistan en Irak. In Medjugorjeaanwezig zijn voor de noveen van de Barmhartigheid gaf me een levend bewijs en een levende hoop bij het besef van het feit dat er heel veel mensen zijn uit alle volkeren uit de ganse wereld die voortdurend dezelfde intense gebeden opdragen, zoals wij hier, voor Goddelijke Barmhartigheid, voor genezing, verzoening en vrede. Ik ben er zeker van dat deze wereldwijde eenheid van harten, geesten [en zelfs van knieën] heel veel geholpen heeft om de oorlog in Irak te verkorten!"
  
  Mensen uit alle volkeren verzamelen nog steeds rond O.L.Vrouw in Medjugorje. Dit jaar bracht het H.Triduum mensen bijeen uit de ganse wereld. Zo werd de kruisweg op Goede Vrijdag gebeden in het Engels, Frans, Duits, Italiaans, Spaans, Pools, Tchechisch, Slovaaks, Nederlands, Koreaans, Arabisch en Kroatisch! Het informatiecentrum van de parochie [www.medjugorje.hr] liet ons weten dat er in maart bedevaarders waren uit Italië, Rusland, Ukraïne, Frankrijk, Duitsland, Engeland, Zwitserland, de USA, Spanje, Slovenië, Canada, Porto Rico, La reunion, Japan, Zuid Afrika, Slovakije, Korea, Denemarken, Oostenrijk, Tchechië, de Filipijnen, Schotland, Polen, Kroatië en Bosnië-Herzegovina.
  
  Omwille van de onzekere toestand in de wereld zouden sommige mensen kunnen geneigd zijn hun bedevaart te annuleren. Ik herinner me hoe Zr. Emmanuel, tijdens de oorlog in de Balkan in 1994, hier in de Notre Dame universiteit zegde dat het gevaarlijker was thuis te blijven dan naar Medjugorje te gaan. Ze had gelijk! De Koningin van de Vrede werkt door Medjugorje aan een plan om de wereld te redden. Riep ze ons op 25 maart niet op: " God wil u redden, één voor één, door mijn komen naar hier." En op 18 maart: "Ik roep u op om een keuze te maken. God gaf u een vrije wil om te kiezen tussen leven en dood. Luistert naar mijn boodschappen met het hart, opdat ge zoudt te weten komen wat ge moet doen en hoe ge de weg kunt vinden naar het leven ... Dank u omdat ge hier zijt!" O.L.Vrouw verlangt dat we naar Medjugorje komen. Dat is zeker! En we weten ook zeker wie er niet wil dat we naar Medjugorje gaan! Aartsbisschop Franiċ [van Split] gelooft dat de oorlog in Bosnië duivels was .... om de mensen te beletten naar Medjugorje te komen. Hij schreef toen: " Sommigen hadden graag de verschijningen van de Moeder Gods in Medjugorje het zwijgen opgelegd, zodat niemand ze nog zou horen." En in een preek in de St. Jakobskerk zei Pater Vlasiċ: O.L.Vrouw spreekt nu tot de wereld en daarom moeten we erkennen dat dit voor ons een precieus geschenk is van God, een geschenk dat we moeten aanvaarden en dat we moeten beleven. En het is zeer belangrijk te begrijpen dat dit geen kwestie is van algemene verering van O.L.Vrouw. Hier krijgen we een bijzonder geschenk, en bijzondere liefde, een bijzondere genade die we moeten aanvaarden om te kunnen vervuld worden met rijkdom, om te kunnen gered worden ..." [24 mei 1985] Wij allen hebben een bijzondere rol te spelen in haar plan: "Gij kunt niet begrijpen hoe groot uw rol is" zei ze [25/01/87] Zeg uw bedevaart niet op! Het is nu juist de tijd om naar Medjugorje te komen! Als ge bekommerd zijt om veiligheid, herinner u dan, dat naar Medjugorje komen grote genaden meebrengt voor gans uw familie, terwijl uit schrik thuis blijven dit zeker niet doet!
  
• O.L.Vrouw komt nog steeds 20 minuten voor de H.Mis [om 19 uur] om ons naar haar Zoon te brengen. Er werd ons gezegd dat er nu meer genaden gegeven worden dan ooit eerder in de geschiedenis van de wereld. We kunnen ze krijgen als we ons hart openen en haar verwelkomen wanneer ze komt. De paternoster vasthouden is alsof we de hand van Maria vasthouden als ze ons naar Jezus leidt. Maar .... luistert .... ik heb geleerd dat ze veel, veel meer doet als we Rozenkrans bidden .... bijzonder gedurende dit jaar van de Rozenkrans .... ongelofelijk!!!
  
  Bij het mediteren van de blijde geheimen van de Rozenkrans zegt Zr. Emmanuel dikwijls hetzelfde als wat de H.Vader zei in zijn apostolische brief over de Rozenkrans. Bij het luisteren naar Zr. Emmanuel leerde ik bepaalde dingen die ongelofelijk mooi zijn. De Rozenkrans bidden is meer dan enkel de hand van O.L.Vrouw vasthouden terwijl zij ons naar Jezus leidt. In feite biedt ze ons aan ons nu in haar schoot te vormen, zoals ze destijds Jezus vormde!!! Het maakt niet uit welke de omstandigheden waren toen we in de schoot van onze eigen moeder gevormd werden .... Maria wil ons nu dragen en hervormen! Als we door haar gedragen worden doorheen elk mysterie van de Rozenkrans, wordt ons dezelfde genade geschonken, als deze die op dat bepaald historisch moment gegeven werd aan de Heilige Familie.
  
  Hier volgen enkele fragmenten uit haar meditatie op het tweede mysterie:
  
  Wat kan ik zeggen over Maria, die het kindje Jezus draagt .... wat soort gesprek hadden ze beiden op hun weg naar Ain Karim? Ik zou willen deelnemen aan dit gesprek! En weet u, ik zal een groot geschenk krijgen tijdens dit tientje. Dit eenvoudige geschenkje, mijn geschenkje, zal zijn zoals Maria zei in Medjugorje: "Lieve kinderen, Ik hou van ieder van u even veel als ik hield van mijn Zoon, Jezus." Hebt u dat ooit gedacht? Ze zei: "... Zoals ik mijn Zoon Jezus droeg, op dezelfde manier, mijn lieve kinderen, verlang ik u te dragen op de weg naar de heiligheid ..." Had u dat ooit kunnen denken? Op juist dezelfde manier, met dezelfde moederlijke tederheid worden we nu gedragen door Maria! En er is niets dat ze voor Jezus had, dat ook niet voor ons is! Er is niets dat de kracht van haar liefde vermindert als ze naar ons kijkt, zelfs als we de zwaarste zondaar zouden zijn, die op dit ogenblik in de kerk aanwezig is. Ze bemint mij .... ze bemint u, op dezelfde manier, met dezelfde intensiteit dat ze Jezus beminde. Als kind heb ik misschien geleden onder een tekort aan liefde vanwege mijn aardse moeder, of misschien was mijn moeder gespannen omdat ze ziek was of een dierbare verloren had. Of misschien was mijn vader niet zo goed voor haar, of had ze een autoongeval en was ze in paniek, zo dat ik deze schok ook in haar ervaren heb, of misschien dacht ze aan abortus. Ik ben dus diep gewond in mijn hart omdat een kindje in de moederschoot enkel zijn moeder heeft om op te steunen .... naar wie anders zou het immers gaan? Het heeft enkel haar. En kan u zich de ontreddering voorstellen van het kindje als zijn moeder niet in staat is om lief te hebben? Wel, tijdens dit tientje zal Maria mij genezen, omdat dezelfde tederheid die ze had voor Jezus ook mij te beurt valt. Dit is een helende tederheid, een helende moederliefde die ik zo erg nodig heb ... En als ik als volwassene gezondigd heb tegen het leven ... wat zal O.L.Vrouw dan doen tijdens dit eenvoudige tientje? Ze zal me genezen van de gevolgen van mijn verwerping van het leven. En alle wonden die met deze verwerping verband houden zullen door O.L.Vrouw aangeraakt en genezen worden!
  
• Een zeer heilig priester, P. Christian Ainé, de stichter van de "Foyer de Charité" [De familie van Marthe Robin], op het eiland Martinique, is op 9 mei in Medjugorje gestorven na te hebben gebeden in de kerk tijdens de verschijning van O.L.Vrouw. Hij had reeds mis gelezen en zei aan zijn vrienden dat hij terug naar zijn kamer ging om zijn brevier te lezen. Tijdens de Mis werd hij geboren in het eeuwig leven. Cyriel Auboyneau, de leider van zijn groep en zijn goede vriend, slaagde er in P. Branko [de pastoor] en P.Svetozar bij hem te brengen zo dat hij de laatste sacramenten kon ontvangen. Cyriel zei dat hij zich geen mooiere dood had kunnen voorstellen. P. Ainé had de oproep van Maria beantwoord, hij kwam naar haar in Medjugorje en is dan in haar armen gestorven. We hopen hierop terug te komen in een volgende brief. [Marthe Robin, een Franse mystica, leefde 50 jaar zonder te slapen, zonder te eten, noch te drinken. Gans die tijd werd ze enkel gevoed door de H. Eucharistie. Ze stierf in 1981, juist 3 maanden voor O.L.Vrouw begon te verschijnen in Medjugorje!]

• Vorige maandag avond waren de bedevaarders uitgenodigd bij de verschijning van O.L.Vrouw voor de gebedsgroep op de Podbrdo. Zo beklom ik samen met Zr. Briege Mc. Kenna en Fr. Kevin Scallon de heuvel.
  
  Ze waren juist in Medjugorje aangekomen voor een private bedevaart. Rustig vertelde Zr. Mc. Kenna: " Ik herinner me een avond in 1985 toen Marija me kwam halen in het huis waar ik verbleef om de verschijning bij te wonen." Het was eerst toen we daarna terug thuis waren in ons kleine "Bethlehem" [Het huis van Zr. Emmanuel, waar we verbleven] dat ik er aan dacht Marija te vragen wat haar er toe had aangezet om dat te doen. Het bleek dat het Gospa was die aan Marija gezegd had Zr. Briege te gaan halen en haar naar de verschijning te brengen, omdat het haar verjaardag was. Die avond, 18 jaar geleden, zag de zuster, naar haar zeggen, de drie lichten die aan de verschijning vooraf gaan, maar niets anders. Ze ervoer de zeer diepe vrede van de aanwezigheid van de H. Maagd. Jaren lang hebben Zr. Briege en Fr. Kevin over de ganse wereld geijverd bij priesters om te helpen roepingen te vernieuwen en de harten terug op te wekken. Het was dan ook niet te verwonderen dat O.L.Vrouw ook deze keer tijdens de verschijning de bedevaarders opriep om te bidden voor priesterroepingen! Welk een vreugdevolle bijeenkomst moet dit geweest zijn op de Podbrodo voor O.L.Vrouw en voor Zr. Briege, twee vrouwen, gans toegewijd aan Gods wil en speciaal aan de priesters!
  
  Vorige keer deelden we mee dat onze vriend Cyrille Auboineau, die in Medjugorje verbleef van 1984 tot 1990, juist vertrokken was naar het huis van de Vader. Misschien was het laatste geschenk dat Cyrille aan O.L.Vrouw aanbood een boek dat de boodschappen verzamelt die op de berg door de H. Maagd gegeven werden aan de gebedsgroep. Cyrille had het juist voltooit [in het Frans] en het is nog bij de drukker. Zr. Briege kon zich niet herinneren of er een boodschap gegeven was die avond van 9 juni 1985. Weldra zullen we het haar kunnen zeggen.
  
• Morgen begint onze noveen. Dit zijn heel bijzondere dagen met als hoogtepunt 25 juni, de 22e verjaardag van de verschijningen van O.L.Vrouw in Medjugorje! Deze verschijningen kennen geen voorgaande in de geschiedenis van de Kerk .... 22 jaar lang is de Moeder Gods elke dag gekomen! Niet zoals in Fatima met 6 en Lourdes met 18 verschijningen! De H. Maagd is al deze jaren elke dag, op hetzelfde uur naar de zieners gekomen! Onlangs hoorde ik een verhaal dat een licht kan werpen op de reden waarom onze moeder zo regelmatig elke dag naar ons komt.
  
  Een vriend vertelde me over een jonge vrouw die leed aan anorexia. Ze had al veel behandelingen gehad, niets hielp haar echter om haar probleem op te lossen. Haar familie zocht wanhopig naar een behandeling omdat ze gevaarlijk mager geworden was en niet meer kon eten. Uiteindelijk was er een therapeut die een nieuwe aanpak voorstelde, relatietherapie genoemd, waarbij ze zes maanden bij haar moeder zou blijven in permanent contact. Ze zou eten wat haar moeder at, bij haar moeder slapen, gaan waar haar moeder ging, feitelijk onafscheidelijk van haar moeder zijn gedurende zes maanden! Het idee was dat het meisje geen juiste binding gekregen had met haar moeder toen ze nog een baby was en dat daardoor haar "persoonlijkheid" niet volledig ontwikkeld was. De anorexia was de uitdrukking van het verlies van zichzelf. De behandeling slaagde! Het meisje genas!
  
  Hoe belangrijk is de band met onze moeder! Het is door de moeder dat het kind voor het eerst begrijpt dat het bemind wordt, dat zijn leven belangrijk is en dat een liefdevolle verhouding mogelijk is. De moeder helpt het kind door haar voortdurende zorg en haar aanwezigheid om te ontwikkelen tot een gezonde persoon, vol vertrouwen en verzekerd dat het leven goed is.
  
  We leven in een tijd waar veel zielen gebroken worden omdat het moederschap wordt aangevallen en vernield. Families worden gebroken. Het is geen wonder dat de moeder van Jezus, ook onze moeder, dagelijks bij ons wil komen op hetzelfde moment. Ze tracht ons aan haar te binden, ons volledig met haar te identificeren, opnieuw gehecht te worden aan haar, die ons als een moeder bemint. Ze verlangt dat onze "persoonlijkheid" geheel zou ontwikkelen tot de gezonde en volledige mensen die God bedoelde. Elke dag komt ze om met ons contact te hebben, ons te omhelzen en ons haar liefde te tonen. Dat is buitengewoon!
  
  Ze geeft ons ook regelmatig boodschappen. Op het eerste gezicht lijken sommige zich te herhalen .... steeds richten ze ons echter naar onze bestemming, onze hoop. Zoals alle moeders herhaalt ze steeds hetzelfde, de waarheid over onszelf en over God, onze Vader. Dit is een periode van echte relatietherapie, voor ons allemaal. We worden gehecht aan het Onbevlekt Hart van Maria, en door haar hart ook aan het Heilig Hart van Jezus.
  
  Terwijl we ons voorbereiden tot de 22e verjaardag, laten we veel dank zeggen tot onze moeder, die hier getrouw elke dag komt om ons aan haar te hechten en ons te helpen om te genezen en de volwaardige personen te worden zoals God ze gewild heeft. Met zulk een moeder zijn we zeker genezen te worden en verenigd te worden met de Vader.
  
  [Jaren geleden, toen ze op bedevaart was in Medjugorje, was Zr. Briege geschokt toen men haar vroeg een groep pelgrims te onderrichten. Er is maar één persoon die hier onderricht, zei ze tot de leider: "O.L.Vrouw!"]
  
• Ook Veronica en Alex kwamen ons in Medjugorje opzoeken. Sinds 1998 zijn ze elk jaar gekomen van uit Zuid Afrika, enkel om God te danken. Cathy noch ikzelf hadden ooit het verhaal van Veronica gehoord en bij een kopje thee stelde Zr. Emmanuel haar voor het ons te vertellen.
  
  Veronica was reeds 22 jaar blind. Haar netvliezen waren beschadigd en ze zag niets. Ze had altijd gebeden tot Jezus en Maria en ze heeft een sterk geloof. Op een avond in augustus 1998, terwijl ze pijn had, begon ze te bidden. Plots zag ze Jezus voor haar staan die haar met uitgestrekte armen wenkte. Hij liet haar een panorama zien: een dorp, een berg met op de top een groot kruis, huisjes en winkeltjes langs de straat, een grote kerk met twee torens en binnenin op het derde brandglazen venster: de H. Maagd. Ze zei tot Jezus: "Ik weet niet waar deze plaats is." Jezus keek naar haar, glimlachtte en zei: "Medjugorje."
  
  ’s Morgens vertelde ze aan haar man alles wat ze gezien had en dat Jezus deze plaats Medjugorje genoemd had. Ze belden naar hun reisagent die hen al verscheidene keren geholpen had om Mariale heiligdommen te bezoeken en vroe-gen hem of hij deze plaats kende . De agent had er nog nooit van gehoord. Ze waren verwonderd. Enkele dagen later werden ze verrast te vernemen hoe ze daar moesten geraken door een vriend, die juist van een bedevaart terug kwam.
  
  Toen ze in het dorp aankwamen zei Alex dat ze juist wisten waar alles was omdat Veronica het zo goed beschreven had van uit haar visioen .... de post, de brug, de kerk ... Terwijl ze langs de baan reden bleken alle gebouwen juist te zijn zoals Veronica ze gezien had. Ze gingen naar Vicka luisteren op de trappen van het blauwe huis. Er waren zoveel bede-vaarders dat Alex en Veronica achteraan in de groep gedrongen werden. Alex merkte dat Vicka naar Veronica keek terwijl ze sprak. Hij zei haar: "Ze kijkt naar u" Veronica hoorde ; "Ze wuift naar u! Ze lacht naar u!" Toen Vicka gedaan had met spreken, zei Alex: "Ze komt naar beneden en komt naar u! Nu staat ze vlak voor u!" Vicka legde haar hand op de ogen van Veronica en bad. Toe ze haar hand wegnam, was één oog volledig genezen en Veronica zag!
  
  Opspringend van vreugde en dansend door de straat dankte ze luidkeels. Zij, die blind was, kon zien! Tot op vandaag is ze zo vervuld van vreugde en Gods liefde dat ze niet kan weerstaan om iedereen rond haar te verwelkomen en te beminnen.
  
  De dag na de genezing woonden ze een onderricht bij van Pater Svet in het gele gebouw achter de kerk. Tot grote verwondering van Veronica kwam het grote schilderij van Gospa aan de muur tot leven. Er viel een stilte in de zaal [Iedereen leek te beseffen dat er iets gebeurde]. Toen zag Veronica dat O.L.Vrouw iets diep blauw in haar handen hield.
  
  Het was Afrika! Wat kon dit betekenen? Ze baden. Toen ze ’s anderendaags Zuster Emmanuel hoorden werd alles klaar. Ze waren geroepen om de boodschappen van O.L.Vrouw te verspreiden in Afrika! Als een kleine afdeling van de "Kinderen van Medjugorje" hebben ze sindsdien duizenden cassettes in Zuid Afrika verspreid en zijn verantwoordelijk voor een uitgave in het Zoeloe van het boek van Zr. Emmanuel: "Medjugorje, de jaren 90."