Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: Het grote Teken

	Download PDF Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 38: Het grote teken Men was droevig omdat dit het begin van de twintigste eeuw was, de woeligste van alle eeuwen, de meest opwindende van alle eeuwen, een eeuw gevuld met het grootste goede en het grootste slechte, een eeuw die de sterkste uitbarsting van bovennatuurlijke krachten tot dusver kende, naarmate de mens een nieuw en ongekend millennium inging. Binnen een kleine honderd jaar zou het het jaar 2000 zijn. Was de wereld eindelijk klaar voor het einde? De kans bestond dat hij niet klaar was, maar de kans bestond ook dat Maria’s verschijningen naar een soort van laatste ontknoping leidden. Er zat iets in de wind, net zoals er voor het schisma en de Zwarte Dood iets in de lucht had gehangen, iets dat niet slechts één gebeurtenis of crisis inhield, maar een lange reeks van crisissen tijdens de volgende eeuw of twee. De spirituele losbarsting was daar een precieze aanduiding van. Naarmate de realiteit veranderde, naarmate mensen auto’s en telefoons begonnen te gebruiken, naarmate de wereld spoedig zou verbonden worden door televisie en satellieten, naarmate de mens de aarde verliet in raketten om andere werelden te verkennen en de natuur van deze wereld veranderde, zouden de verschijningen van Maria Bijbelse proporties aannemen. Was het allemaal een misleiding geweest? Was het mogelijk dat de niet-traditionele Christenen, de antagonisten die na Luther kwamen, het bij het rechte eind hadden? Was ze enkel maar een boerenmeisje wiens schoot door de Heilige Geest was gebruikt geweest? Niets is minder waar, en voor Christus was dit één van de beweringen waar Hij zich het meest aan stoorde. Ze was niet zomaar een vrouw en ze was niet zomaar een heilige. Ze was Zijn moeder. Hij hield van haar als Zijn Moeder. Hij bleef in Haar armen. Hij was de Verlosser en Zoon van God, een deel van de Drievuldigheid, maar Hij was ook haar Zoon en zoals het in de ontelbare beeldjes werd afgebeeld was ze er om het Kind vast te houden en Hem de wereld te tonen. Weesgegroet Maria, vol van genade, de Heer is met U. Iedereen die voor een altaar knielde dat aan haar opgedragen was, knielde niet in aanbidding voor Maria, maar om het hart van Jezus binnen te gaan, Die overal was waar zij was en Die de grootste van alle machten is. Er was geen snellere manier naar het hart van een zoon dan door z’n moeder, en in Lissabon zou Kardinaal Dom Manuel Goncalves Cerejeira op een dag haar verschijning beschrijven als een bevestiging en getuigenis van het bestaan van God. "Het is een hernieuwde oproep tot de buitengewone omstandigheden van mirakels, omwille van de tragische angsten van de tijd waarin we leven, en omwille van de hoop die geboden wordt heeft het de betekenis van een ultieme poging om gered te worden, of zoals een Frans schrijver zei: ‘het laatste teken’, de ‘laatste poging tot verlossing." Kardinaal Dom Manuel Goncalves Cerejeira Al die eeuwen had ze de mensheid geleid en nu was ze vastberaden als een moederkloek haar kinderen door de uitzonderlijk gevaarlijke twintigste eeuw te loodsen die, met zijn miljarden mensen, evenveel zielen zou tellen als alle voorgaande eeuwen bij mekaar. Misschien de helft van de mensen die ooit hadden geleefd zouden deel uitmaken van deze eeuw, waardoor hij de grootste van alle spirituele slagvelden was. Dit jaar, 1900, was ze zelfs in Afrika verschenen. Er waren verschijningen in Peking, Tong-Lu en Mantsjoerije. Ze was droevig en waarschuwde ... haar sterkste en meest expliciete waarschuwingen ooit ... omdat de mensheid kastijdingen uitdaagde en zou blijven uitdagen. Slechts weken na de grote aardbeving van San Francisco in 1906, in een Jezuïeten kostschool in Quito, de plaats van vele van haar mirakels, zag men een afbeelding van Maria als de Moeder van Smarten de ogen openen en sluiten. Het was misschien de meest authentiek uitziende afbeelding van haar vele afbeeldingen, en de verschijnselen werden waargenomen door zowel professoren als studenten, die op het moment dat de afbeelding begon te bewegen over de aardbeving aan het praten waren. "Bij één gelegenheid waren alle studenten ’s avonds in de schoolkapel de Rozenkrans aan het bidden toen de vrouw in de afbeelding, die naar de kapel was gebracht, opnieuw herhaaldelijk haar ogen opende en sloot," schreef Broschart over het schilderij [dat op de omslag van z’n boek staat]: "Op datzelfde moment begonnen de klokken van de kapel te luiden zonder dat iemand ze aanraakte." Onze Lieve Vrouw van Zeven Smarten Het was gekend als O.L.V. van Zeven Smarten, en het gebeurde niet alleen net na de gebeurtenissen in San Francisco, maar ook slechts een paar maanden voordat een hevige beving in Valparaiso twintigduizend doden eiste. Het waren de eerste van vele bevingen die de twintigste eeuw door mekaar zouden schudden zoals dat nog met geen enkele eeuw gebeurd was. In 1908 was er ook een trilling in Messina, Italië, die drieëntachtigduizend mensen doodde en een beroemde reliek, dat een brief van de Maagd zou geweest zijn, tussen het puin deed verdwijnen. Valparaiso aardbeving, 1906 Als het geen willekeurige natuurlijke gebeurtenissen waren, dan waren het voortekens. Dat bleek uit het feit dat ze gepaard gingen met verschijningen, vooral zoals de geheime boodschappen die in LaSalette waren begonnen en nu een vast onderdeel werden van Maria’s verschijningen. Ik kon niet elke verschijning terugvinden en de Kerk had over de meeste geen formele uitspraak gedaan, dus al wat ik kan doen is berichten over de meer in het oog springende beweringen zoals die in het Franse Gray, die begonnen op 9 september 1909 [een dag na haar verjaardag], waarbij een priester zei dat hij geheimen had ontvangen die enkel aan een paar godvruchtige zielen mochten verteld worden. Eén van de geheimen, die later onthuld werden, voorspelde wereldoorlogen, tenzij de mensen boete deden en het heilige een plaats in het gezin gaven. De priester zei dat er miljoenen zouden sterven en heel Europa in vuur en vlam zou staan. Dat werd eveneens voorspeld op 12 mei 1914, tijdens een verschijning waar tweeëntwintig Oekraïense boeren die in de velden van Hrushiw aan het werken waren getuige van waren. Er was een miraculeuze bron die in een oude boom ontsprong waarin men ooit een miraculeus beeldje had gevonden. Tijdens de verschijning voorspelde Maria acht decennia van tegenspoed voor gelovigen. Ze waarschuwde ervoor dat de Oekraïeners een aantal oorlogen zouden meemaken. Naderende tegenspoed, het begin van een aantal gebeurtenissen, waren ook waarschuwingen toen ze aan vijfhonderd mensen verscheen in Alzonne, Frankrijk, evenals een waarschuwing voor een oorlog. Ze bleef aanwezig zijn in het vaak woelige en ooit barbaarse Duitsland, dat samen met Oostenrijk in de vorige eeuw wemelde van visioenen en spoedig wemelde van gevechten toen de Eerste Wereldoorlog losbarstte tengevolge van de moord op Aartshertog Franz Ferdinand in Sarajevo. Aanslag op Aartshertog Franz Ferdinand De Turken waren er opnieuw bij betrokken, maar de grootste actie vond plaats tussen Duitsland, Oostenrijk, en die vele andere landen waar haar verschijningen hadden plaatsgehad. De oorlog zette Duitsland, Oostenrijk en Turkije op tegen Frankrijk, Brittannië, en Rusland, en vervolgens de Verenigde Staten. In het heetst van de strijd, verscheen Maria in het Franse LaMarne aan Duitse troepen die naar verluid een dame zagen, in het wit gekleed. Door haar staakten ze een opmars van 5 tot 12 september 1914. Achteraf werd hen verboden, op straffe van dood, erover te praten. In 1917 nam de activiteit toe met berichten van Maria die verscheen in Parijs, Moskou, en de beroemde plaats in het Portugese Fatima, waar de Heilige Moeder ooit gekomen was om een hongerig boerenmeisje te helpen en waar ze ook een doof herderinnetje had genezen. Ook de Aartsengel Michaël was er gezien geweest door D. Nuno, een ridder, net zoals een engel gekomen was om de komst van de Maagd van Fatima aan te kondigen, die in een reeks prachtige en hoogst belangrijke verschijningen van 13 mei tot 13 oktober aan drie jonge herders, Jacinta, Francisco en Lucia verscheen. Deze drie hadden allen de kenmerken van typische zieners, en de verschijningen in 1917 gingen over gebeurtenissen van zo’n enorme omvang dat ze, zoals Lourdes, Guadeloupe, en de Wonderdadige Medaille, thuishoorden tussen Bijbelse gebeurtenissen. Fatima 1917: Jacinto Marto, Francisco Marto en Lucia Dos Santos Tijdens de verschijningen leek een witte wolk tot boven een steeneik neer te dalen, net zoals in 1213 een licht uit een steeneik was gekomen in aanwezigheid van een Spaanse herder en Maria met het geluid van de donder in een lichtgevende bol vertrok. Haar laatste verschijning in oktober was het meest beroemd, toen meer dan vijftigduizend toeschouwers in Fatima getuige waren van onvoorstelbare bewegingen van de zon. Ze maakte cirkelbewegingen en draaide rond haar as, en zorgde ervoor dat de autoriteiten veel meer aandacht aan de jongelingen gingen besteden, die beweerden dat ze in juli drie geheimen over de toekomst hadden gekregen, voorspellingen die zeiden dat de Eerste Wereldoorlog spoedig zou eindigen ... wat ook gebeurde ... maar dat als de mensheid niet ophield met God te beledigen, er tijdens het pontificaat van Pius XI nog een ergere zou uitbreken. "Wanneer je op een nacht een onbekend licht ziet, weet dan dat dit het grote teken is dat God u geeft, dat Hij de wereld voor z’n misdaden zal straffen bij wijze van oorlog, hongersnood, en de vervolging van de Kerk en de Heilige Vader," zei de Maagd in het geheim. De voorspelling was opvallend gelijkaardig met die van de verschijning in Hrushiw in 1914, maar de Maagd van Fatima vroeg ook dat Rusland aan haar Onbevlekt Hart zou opgedragen worden, en de aanbidding op eerste Zaterdagen. "Als men acht slaat op mijn verzoeken, zal Rusland bekeerd worden, en zal er vrede zijn; doet men het niet, dan zal Rusland haar valse leer over de wereld verspreiden, met oorlog en vervolgingen van de Kerk tot gevolg. De goeden zullen gemarteld worden en de Heilige Vader zal veel te lijden krijgen;verschillende landen zullen worden vernietigd. Op het einde zal mijn Onbevlekt Hart triomferen. De Heilige Vader zal Rusland aan mij toewijden, dat zich zal bekeren en de wereld zal een tijd van vrede ontvangen." Dit waren de twee eerste delen van een groot geheim. Het geluid van donder weerklonk en Lucia riep: "Daar gaat ze!" Met een laatste tedere blik zweefde de Heilige Maagd richting oosten en zoals Lucia zei, "verdween in de verte aan de hemel." Er was nog een derde deel van het geheim, dat nooit onthuld werd. Toen de zieners luisterden, nam Lucia diep adem, werd bleek en gilde. "Waarom kijk je zo droevig?" vroegen de mensen toen de verschijning in juli voorbij was. "Het is een geheim," zei Lucia, "het is een geheim." "Goed of slecht?" Met bijna dezelfde woorden die gesproken werden in LaSalette, antwoordde ze: "Goed voor sommigen, slecht voor anderen." Het derde geheim werd pas laat in 1943 of in januari 1944 neergeschreven , toen zuster Lucia, misschien geïnspireerd door een bezoek van Maria [zij bleef verschijningen hebben], in de kapel in Tuy ging neerzitten en na een grote belemmering, na een blokkering die meer dan twee maanden duurde en bovennatuurlijk leek te zijn, het eindelijk neerschreef. Hoewel het strikt geheim zou gehouden worden in het Vaticaan, waar het in de archieven van de Heilige Congregatie voor de Geloofsleer werd geplaatst, weten we dat de boodschap uit 1917 begon met de woorden: "In Portugal, zal het dogma van het geloof steeds bewaard worden..." Dit was een aanduiding dat het geloof op andere plaatsen niet zou bewaard worden, dat het geheim, waarvan Lucia zei dat het na 1960 [wanneer de boodschap begrijpelijker zou zijn] publiek mocht gemaakt worden als de paus dit zou wensen, te maken had met een vreselijke beproeving van de twijfel en de uitholling van het geloof door het materialisme dat losbandiger zou worden naarmate een spirituele kastijding, een spiritueel lijden, de Kerk begon te ontdoen van haar geest en een koude secularisatie zich begon te vestigen in een maatschappij die op een dag de kerkbanken zou verlaten en nog meer naar wellust en geld zou keren, net zoals gebeurde tijdens de Middeleeuwse Kastijding. Dat was de verwijzing ... een verlies van het geloof en groeiende verdeeldheid tussen Christenen, met ernstige misverstanden en verwarring. Met Lucia’s latere eigen woorden: "een duivelse desoriëntatie." Het was niet het einde van de wereld, niet noodzakelijk een onheil dat de wereld deed eindigen, hoewel onheil kan deel uitgemaakt hebben van het geheim. Maar het was boven al een aanduiding dat de mensheid een beslissende periode van de geschiedenis van de wereld inging, zonder te weten hoe lang die periode zou duren. Als men het geheim enkel met catastrofale gebeurtenissen zou identificeren, zou men de echte waarschuwing uit het oog verliezen: dat de mensheid voor een eeuwige verdoemenis stond, dat het leven in het hiernamaals veel belangrijker was dan eender wat op aarde, en dat zonde tot een sombere eeuwigheid zou leiden, en daarom hadden de zieners een visioen van de hel gezien. Op een dag zou er een periode van vrede zijn, een tijd van genade, maar eerst zou er nog grote onrust komen ... de vernietiging van naties ... en inderdaad, slechts drie weken na het zonnewonder in oktober kwam Lenin in Rusland aan de macht en was er een revolutie die het begin van het Communisme inluidde. Rusland was klaar om haar valse leer te verspreiden en de identiteiten te vernietigen van naburige landen die opgeslokt werden door de goddeloze Russen. Dat waren de twee eerste delen van het geheim dat Lucia had neergeschreven. Er was ook nog het derde deel waarvan ze zei dat het pas na 1960 kon onthuld worden als de paus dat verkoos te doen en dat een voorspelling leek te zijn van toekomstige onrust. Hoewel het nooit onthuld zou worden waren er aanduidingen dat het te maken had met een vermindering van de gelovigen en crisissen binnen de Kerk. Er werden ook in het geheim dingen verteld aan Francisco en Jacinta, die een paar jaar na de verschijning stierven toen ze ziek werden door een verschrikkelijke griepepidemie die over heel de wereld twintig miljoen mensen doodde. De epidemie had bijlange niet de proporties van de builenkoorts want er waren veel meer mensen nu, waardoor de verhouding kleiner werd, maar het maakte ontegensprekelijk deel uit van een kastijding, een aanwijzing van wat er in de volgende paar eeuwen zou kunnen komen, en het kwam met meer gerommel en daarna met grote bevingen die in het Oosten al gauw 570.000 levens opeiste. Het was een adembenemende eeuw, zowel op het vlak van rampen als van voorspellingen. Een vermeende zienster in het Belgische Brussel kreeg voorspellingen dat Engeland tijdens Wereldoorlog I zou bezweken zijn, als de kardinaal dat land niet had toegewijd aan Maria’s Smartvol en Onbevlekt Hart. En als dank voor haar hulp werd in 1918 de titel "Koningin van de Vrede" toegevoegd aan de Litanie van de Heilige Maagd. Er was nog meer toewijding nodig. Het was essentieel. De ziener zag problemen die zich over alle landen zouden verspreiden naarmate de mensheid afstevende op, wat de Brusselse openbaring noemde, een "vreselijke storm." Ze beweerde Jezus Zelf gezien te hebben, Die zei dat Hij wilde dat men onder haar titel van Onbevlekt Hart toevlucht nam tot Zijn moeder, als de "laatste hulp die ik verleen voor het einde der tijden." In Frankrijk kreeg een non de boodschap dat men met liefde en lijden alles kon verkrijgen en dat als er één ding was dat de mensheid moest doen, dan was het "liefhebben, liefhebben, liefhebben." De toekomst zou er donker uitzien als de mensheid zich niet toewijdde aan Onze-Lieve-Vrouw en zich niet met nederigheid aan God overgaf. De non zei dat Christus ons waarschuwde dat de duivel ons zou beïnvloeden om dat niet te doen en dat het de duivel was die ons probeerde te overtuigen dat vertrouwen in Maria afbreuk deed aan de liefde en het respect voor Christus. De duivel boezemde de gedachte in dat Maria een misleiding was, terwijl de echte misleiding, de echte leugen was, dat Maria haar Zoon wou overtreffen. Dit had zelfs de uitverkorenen misleid, de vele goeie gelovigen, zowel Protestanten als Katholieken, en het was een handige zet van Satan om er voor te zorgen dat er altijd een kloof was tussen Katholieken en Protestanten. Zo’n verdeeldheid kon enkel door nederigheid genezen worden, wat ook door de non werd benadrukt met de twee eenvoudige woorden: "Verneder uzelf." Nederigheid en liefde waren het geven van zichzelf en wanneer het ‘ik’ weg was, was er eenheid. De Franse zuster kreeg ook een geheim dat ze op 20 augustus 1923 aan haar Moeder Overste in Rome gaf. Was het een apocalyptisch geheim? Niemand wist het. De tijden rechtvaardigden het alleszins. Ze waren dan misschien niet het einde van de wereld, maar ze waren apocalyptisch op spiritueel niveau. Elke ziener beklemtoonde de ongewone duisternis. Pius IX had vreselijk lijden van de Kerk voorspeld, gevolgd door een "groot wonder." Maar tot het teken kwam [dat ons doet denken aan het teken in de lucht dat aan Constantijn werd gegeven of het kruis boven Golgota in de vierde eeuw] zou er nog meer onrust komen. Pius was het meest bezorgd door het modernisme. De paus veroordeelde het in tachtig paragrafen, waarin hij besloot dat het verkeerd was om te geloven "dat de Romeinse Paus zich kan en zou moeten verzoenen en akkoord gaan met vooruitgang, liberalisme, en de moderne beschaving" die mensen tot godheid maakten en God negeerden. De Kerk was niet tegen vooruitgang die de mens hielp maar ze was tegen de vooruitgang die alles in alleen maar menselijke termen zag. Het was zijn opvolger, Leo XIII die leek te wijzen naar een speciale beproeving van het kwaad. Pius X beschouwde ook de leer van het modernisme als "de samenvoeging van alle ketterijen." God negeren was niet enkel de samenvoeging van alle ketterijen, maar was er de moeder van. Het streefde ernaar om heel Zijn schepping te ontraadselen en alles wat bovennatuurlijk was aan te vechten. Dat gebeurde door het publiek te verwarren met een soort wetenschap die niet méér was dan onbenulligheden en brabbeltaal. De duivel zat inderdaad in de details, vooral als die details bedoeld waren om verwarring te zaaien en dingen ingewikkeld te maken. Verwarring was nooit iets van de Heilige Geest. Eenvoud was dat wel. Eenvoud en klaarheid waren wijsheid. Ze werden afgezwakt of verborgen door het technische, maar de mens zag het niet; toen de tijd kwam om te kiezen, zouden de mensen voor de complexiteit kiezen omdat ze dachten dat het complexiteit was, en niet eenvoudige inspiratie, die de geweldige nieuwe hedendaagse gemakken had gemaakt: de auto’s en gewoonten en films die het leven prikkelend maakten op hun weg door de brullende jaren twintig. Er was zelfs de onderstroom van bepaalde "intellectuele" priesters die, buigend voor de rationalistische druk, sceptisch begonnen te kijken naar de rijke mystieke geschiedenis van Kerk, met inbegrip van de mirakels in de Bijbel. Geen enkele zichzelf respecterende en moderne geest aanvaardde zo’n kletspraat, zulke sprookjes! Negentien eeuwen lang hadden bisschoppen mirakels verwelkomd en persoonlijk processies naar miraculeuze plaatsen geleid. Ze hadden honderden heiligdommen, basilieken en kapellen laten bouwen om de wonderen van de Maagd in de verf te zetten, en plots, tijdens de jaren 1900, begonnen ze bijgelovig en zelfbewust te worden. Als ze nu over een mirakel hoorden, gingen ze de andere kant op. Het was de intimidatie van de wetenschap, die een grote macht kon zijn en die opmerkelijke en enorm verdienstelijke ontdekkingen deed, maar die verdraaid werd zoals de duivel zo veel dingen verdraaid die oorspronkelijk goed waren. Dat deed hij door middel van hoogmoed. Door middel van rationalisme. De pretentie van de wetenschap werd zo groot dat het de spiritualiteit begon aan te vallen. Als fysisch systeem kon de wetenschap niet verklaren, begrijpen of beheersen wat bij definitie niet fysisch was. En zoals ik benadrukte, alles wat de wetenschap niet kon controleren, ontkende ze, wat niet enkel arrogant was, maar ook oneerlijk. Geen geleerde van enig betekenis kon de bijna eindeloze verhalen van mirakels ontkennen. Geen geleerde die de moeite deed om op objectieve manier een fractie van de bergenhoge mystieke literatuur te bekijken, kon dit afdoen als hallucinaties. Akkoord, het was niet gedocumenteerd zoals een doctorsthesis. Het was niet iets dat men in een laboratorium kon nabootsen. Maar dat kwam omdat men niet kon experimenteren met mirakels. Omdat de hemel niet volgens de regels van de mens speelde. Er moest altijd een element van geloof zijn. Zoals we gezien hebben, koos Maria vaak de onontwikkelden en de nederigen, de gelovigen, niet de intellectuelen, als haar getuigen. Haar mystici wilden geen gejuich. Ze wilden geen Nobelprijs. Er waren mannen zoals Pater Pio, en hun kracht was onbaatzuchtigheid. Onbaatzuchtigheid was belangrijker dan eender welk profetisch geheim. Onbaatzuchtigheid was zowel genade als liefde. Onbaatzuchtigheid leidde tot overgave aan God en dat schiep een gevoel van richting dat zo essentieel was wanneer de zonde vermenigvuldigde zoals ze zich nu aan het vermenigvuldigen was [zoals ze nu pijlsnel steeg] in sensuele, liefdeloze tijden die gepromoot werden door de nieuw pracht van Hollywood. Dat zei Maria in een verschijning in de buurt van Luxemburg. Liefde en genade. Liefde, niet sensualiteit. Liefde kwam uit de geest. Liefde kon sensualiteit inhouden binnen een huwelijk, maar het was niet de definitie ervan. Liefde was niet bedoeld als het speelding dat het tijdens de brullende jaren twintig werd. Als liefde een speelding werd betekende dat problemen, en in het Duitse Aichstetten verscheen de Maagd als O.L.V. van LaSalette en zei dat de problemen spoedig overal zouden zijn. Wereldoorlog I was nog maar het begin. Boete, boete, boete, herhaalde ze in een verschijning nabij Grenoble in 1927. Zonde reet de wonden van haar Zoon opnieuw open, die gesymboliseerd werden in de stigmata van mystici zoals een vrouw in de jaren 1930 die eenvoudigweg zei: "De woede van de hel is nu losgelaten. Goddelijke afstraffing is onvermijdelijk." Oh ja! Er ging een vervolging komen en er gingen martelaars zijn. Er zouden in de twintigste eeuw meer martelaars zijn dan in de hele geschiedenis. Er waren al martelaars in de Sovjet-Unie toen de Communisten genadeloos miljoenen Katholieken vermoordden in wat, enkel in aantal, de grootste vervolging aller tijden werd. De kapel in Hrushiw werd met planken dichtgespijkerd en andere kerken werden neergehaald, omgevormd tot magazijnen, of verbouwd tot musea van het atheïsme. In vergelijking leek z’n voorganger, de Franse Revolutie, kinderspel. De verschrikkingen waren vooral hard in Oekraïne. Stalin, die het Oekraïense nationalisme de kop wilde indrukken en privéboeren wilde terroriseren, haalde in 1932 en 1933 alle tarwe nar Rusland en creëerde een ernstige, bijna onbegrijpelijke hongersnood. Alleen in 1933 al stierven tenminste 4,6 miljoen en misschien tot 10 miljoen Oekraïners. "Bijna ieder dorp heeft een massagraf uit de gecreëerde hongersnood van 1933," vertelde Dr. James Mace, directeur van de Commissie voor de Oekraïnse Hongersnood me. "Er was gigantische demografische schade." Volgens een andere Harvardgeleerde, Lubomyr Hajda, was het een geval van volkerenmoord. Het aantal doden uit deze periode alleen, was gelijk aan of oversteeg het aantal mensen die een paar jaar later gedood werden tijdens de Nazi Holocaust. Hajda zei: "In termen van absolute gegevens liggen de Oekraïnse aantallen waarschijnlijk hoger dan enig andere gruwel die we kennen. Proportioneel is het niet zo veel als wat met de Joden gebeurde [wiens volledige Europese bevolking bijna uitgeroeid werd] en we hebben geen goeie berekening van China, maar de Oekraïnse ervaring was zeker één van de vreselijkste van deze eeuw." Hushriv, Oekraïne, kapel Hun oogst werd gestolen door de Moskovieten en hun kudden werden geslacht voor Russische consumptie, waardoor de Oekraïners gedwongen waren om netels, boomschors, bladeren, wormen, knaagdieren en kraaien te eten. Hele dorpen waren verlaten. Wanneer er geen koeien en ratten meer waren, werden de honden en katten opgepeuzeld. Er waren ontelbare gevallen van kannibalisme, en in steden waar kinderen verlaten waren door hun ouders, die zelfs nog voor geen stuk beschimmeld brood konden zorgen, kwamen er elke nacht vrachtwagens om de lijken op te halen die elke belangrijke hoofdweg vervuilden. Duizenden priesters en nonnen werden naar Siberië gestuurd. De Verenigde Staten kwamen er vanaf met enkel de Grote Verdrukking terwijl de kastijding verder ging, maar overal in de wereld was er vreselijke onrust. Hij had zo’n behoefte aan een moeder dat er tussen 1928 en 1971 minstens 210 belangrijke berichten van verschijningen waren, samen met de vele anderen die als van minder belang werden beschouwd of zelfs niet gemeld werden. Hoeveel waren er waar? Men kan enkel gissen. De Kerk negeerde of verwierp de meerderheid ervan. Een deel ervan omwille van rationalisten en het nieuwe scepticisme, maar ook een deel uit voorzichtigheid. De Kerk voelde het opkomende kwaad en wist dat de duivel er van hield om mirakels te verdraaien of te vervalsen. Kon de duivel komen als Maria? Natuurlijk kon hij dat. Natuurlijk deed hij dat. En het kon verschrikkelijk moeilijk zijn om hem te onderscheiden. De ware test waren voortdurende resultaten [Matteüs 7:16]. Maria genas de ziel, en als ze verscheen was er perfecte vreugde en vrede; maar als er verwarring was, wees dat op een ernstig probleem. Ongeacht hoe vriendelijk en helder een visioen leek, ongeacht hoeveel verschijnselen er waren, eender welke vorm van onrust, en volgens de oude Kerkleer, enige onrust in de ziel, wees naar Lucifer. Hij was de engel van het licht en men maakte zich zorgen dat hij een verbijsterende reeks van gebeurtenissen in noord Spanje had overgenomen of begonnen. Ze speelden zich af in het dorp Ezkioga. Daar in Baskenland waren in 1931 verschijningen begonnen en tegen 1936 beweerden 250 mensen officieel dat ze Maria zagen. Ezkioga, Verschijningen Er waren vele andere die toevallige of eenmalige zieners waren. Ze kwamen uit tientallen dorpen, van Pamplona tot de omgeving van Santander. Niemand weet eigenlijk hoeveel zieners er waren. In de eerste maand alleen al waren er een honderdtal. Of bepaalde van de eerste gebeurtenissen waarbij zieners Maria opnieuw als de droevige Moeder zagen authentiek waren, is niet zeker, omwille van de vreemde aard van de extases waarop de ogen van de zieners gedwongen werden om omhoog te kijken of omwille van stuiptrekkingen die de zieners kregen. Er waren verschijningen. Ze waren materialisaties van de Eucharistie. Er waren indrukwekkende voorspellingen, de heropleving van een oude profetie van een groot en nakend "mirakel." Al in 1910 had theoloog Augustin François Poulain zich vragen gesteld over de voorspellingen die zeiden dat de wereld plots veranderd zou worden door een mirakel, dat iedereen plots heilig zou worden, en hoewel zulke voorspellingen niet van de Maagd kwamen, werden ze nu op plaatsen als Ezkioga aan haar toegeschreven. Sommige van de zieners geloofden dat het mirakel zou bestaan uit de verschijning van Maria met drie engelen en een halve maan onder haar voeten, en een buitengewoon licht dat alles rondom zou verlichten ... een hele berg. De Aartsengel Michaël zou op een wit paard neerdalen en de reden van de verschijningen verklaren. Het zou beginnen om kwart voor vijf in de namiddag en eindigen om 11u ’s avonds. Er zouden kastijdingen komen. Veel van de zieners van Ezkioga waarschuwden voor grote rampen, zoals aardbevingen en drie dagen van duisternis. Er zou een grote oorlog en vernietigende orkanen komen. Nadien zou er een nieuw tijdperk komen, een vreedzame wereld. Een derde van de mensen zou sterven en de wereld zou hernieuwd worden. Eén ziener kreeg van de verschijning toestemming om acht dagen voor ze zouden gebeuren aan de mensen de datums van het mirakel en de kastijdingen te vertellen. Er werd gesproken over de Antichrist, waarvan men beweerde dat hij in vorige eeuwen leefde. Hij zou in 1949 aan de macht komen en in 1956 op drieëndertigjarige leeftijd sterven. Het was allemaal opwindend en het deel over oorlog, onweren en kastijdingen leek waar te zijn. Maar er werden specifieke datums gegeven voor wonderen die nooit gebeurden, en later gaven tenminste twee zieners toe dat ze hun verhaal verzonnen hadden. In september 1933 veroordeelde de bisschop wijselijk de verschijningen, ontkennend dat ze een bovennatuurlijk gehalte hadden, en hij verbood de Katholieken om schilderijen, foto’s en boeken te weerhouden die ernaar verwezen. Eén verbod werd gesteund door Paus Pius XI. De bisschop ging zo ver dat hij priesters opdroeg om de Communie te weigeren aan zieners die Ezkioga bleven bezoeken. Sommige toeschouwers maakten zich zorgen over hekserij. De extases waren vaak vreemd en het was in deze regio in Spanje dat er tijdens de zeventiende eeuw een losbarsting van hekserij was geweest. Had dat een restant achtergelaten, een vloek? Sommigen beweerden dat ze een heks in de lucht hadden gezien, of een aap die in een lelijke vrouw veranderde. Anderen zagen de duivel in menselijke gedaante. Het was ook het jaar van de eerste concentratiekampen, en waarschuwingen voor een nakend oordeel, een ander deel van de kastijding, weerklonken in Zwitserland, Italië en vooral in het Duitse Heede. In Heede kregen vier meisjes tijdens vermeende verschijningen van 1937 tot 1940 geheimen, die via een parochiepriester naar de Heilige Vader moesten gezonden worden. De verschijningen vonden plaats onder grote bedreiging doordat de Gestapo ze probeerde te doen eindigen door de zieners te arresteren en hen in een instelling voor krankzinnigen te gooien. Na vele weken werden de meisjes vrijgelaten, maar nu moest de verschijning heimelijk in een wei plaatsvinden. Er waren nog andere voorbodes. In januari 1938 zag men aan de hemelen van Europa een ongekende vertoning van wat wetenschappers verklaarden als "noordelijke lichten." Volgens de New York Times zagen inwoners in Londen op 26 januari twee prachtige lichtbogen in het oosten en het westen, "waaruit knipperende lichtstralen kwamen als donkerrode, groenblauwe en purperen zoeklichten." Het was de meest schitterende vertoning ooit van de noordelijke lichten en "één van de nieuwigheden in de opvoering van vanavond, was de levendige rode gloed", schreef de Times. Artikel van de New York Times over de Aurora Borealis Astronomen beweerden dat het veroorzaakt werd door activiteit van zonnevlekken. Rode lichtbollen. Vanuit een vliegtuig leek het als een "glinsterend gordijn van vuur." In Londen dacht men dat Windsor Castle in vuur en vlam stond. Het fenomeen was te zien tot in Wenen. In zuid Duitsland boezemde het angst in bij de Katholieken die wisten dat deze dag het feest was van de H. Paulus ... die verblind werd door een licht uit de hemel [Handelingen 9:3] ... en in Portugal renden boeren door de dorpen uit angst voor het einde van de wereld. Korte golf radio-uitzendingen werden onderbroken, en nabij LaSalette in Grenoble overtuigden enorme bloedrode lichtstralen wetenschappers ervan dat het een noorderlicht van "uitzonderlijke grootte" was. Vanuit haar venster in een klooster in het Spaanse Tuy, bewonderde Lucia dos Santos, de enige nog levende zienster van Fatima, die nu een geestelijke was, het meteorologische spektakel en herinnerde zich de woorden die eenentwintig jaar eerder in geheim tot haar werden gesproken. "Wanneer je op een nacht een onbekend licht ziet, weet dan dat dit het grote teken is dat God u geeft, dat Hij de wereld voor z’n misdaden zal straffen bij wijze van oorlog, hongersnood, en de vervolging van de Kerk..." In een brief aan de bisschop bestempelde Lucia de noordelijke lichten als het langverwachte orakel. "God toonde dat teken, dat astronomen een noorderlicht noemen," schreef ze. "Ik ben niet zeker, maar ik denk dat als ze de zaak zouden onderzoeken, dat ze zouden ontdekken dat, in de vorm dat het verscheen, het onmogelijk een noorderlicht kon geweest zijn. God maakte hiervan gebruik om me mee te delen dat Zijn rechtvaardigheid over de schuldige naties ging neerdalen." De verschijning in Pontmain werd voorafgegaan door een gelijkaardige vertoning van de noordelijke lichten, maar dit was veel spectaculairder en veel onheilspellender. Een week na de noorderlichten, op 4 februari 1938, promoveerde Hitler, die beïnvloed was geweest door de Tempeliers en een sterke interesse voor het occulte had (vooral voor Woden, de oude heidense god van vernietiging), zichzelf tot hoofd van het leger en een maand later marcheerden z’n Nazi’s Oostenrijk binnen en lijfden het land in, met het uitroepen van de overwinning in Wenen. In bepaalde opzichten was dit het begin van Wereldoorlog II. Er waren vervolgingen in Duitsland, gevolgd door een oorlog zoals men nooit in de geschiedenis gezien had, een oorlog waarin Duitsland Polen binnenviel en Frankrijk aanviel terwijl de Kathedraal van de H. Paulus in Londen in rook gehuld was. Hitler richtte z’n troepen in alle richtingen, ook Rusland. Pius XII deed z’n eigen evaluatie, en ging akkoord met zijn voorganger dat het "misschien het donkerste uur was sinds het begin van het Christendom." Binnen een paar jaar was bijna heel Europa er bij betrokken of aangetast. In Portugal, dat niet deelnam aan de oorlog, werden de plechtigheden voor de vijfentwintigste verjaardag van Fatima in 1942 gevolgd door een radiotoespraak van Pius, die op ernstige toon z’n luisteraars eraan herinnerde dat men bij zo’n "boosaardige verspreiding van conflicten" Maria moest aanroepen. Hij erkende haar voorspelling met de vermelding van de Maagds "voorkennis van deze grote ramp waarmee de rechtvaardigheid van God de wereld tuchtigt." Tijdens een bijna wanhopig gebed smeekte Pius: "Koningin van de allerheiligste Rozenkrans, hulp der Christenen, toevlucht van de mensheid, overwinnaar van alle grote veldslagen van God, wij werpen ons neder voor uw troon, en vertrouwen dat we barmhartigheid verkrijgen en genade vinden en de nodige hulp in de huidige ellende, niet door onze verdiensten, die we niet verdiend hebben, maar enkel en alleen door de grote goedheid van uw moederlijk hart." Adolf Hitler, Wereldoorlog II De oorlog raasde van Noorwegen tot Egypte, dan naar het oosten naar Rusland en verder naar de Filippijnen. Tegen 1945 zouden acht tot tien miljoen mensen gevangen zitten in concentratiekampen, en de helft zou geëxecuteerd worden. De kastijding die met Wereldoorlog I was begonnen, dertig jaar voordien, had nog een lange weg af te leggen maar de verschrikkelijke Jodenvervolging zorgde voor een heropleving van de oude heksenpraktijken zoals het vergiftigen van slachtoffers of het offeren met vuur, dat in de hekserij gekend was als holokaustein of "verbrand offer." Het was een gruwel zoals de Oekraïense volkerenmoord. Zo’n 5,9 miljoen Joden, of tweederden van de Europese Jodenbevolking, stierven. De oorlog zelf eiste nog een afschuwelijkere tol. Voor hij ten einde kwam zouden vierenveertig miljoen mensen sterven en kerken, inclusief Maria’s waardevolle heiligdommen, werden met duivelse vurigheid vernietigd, en het aloude occulte symbool, de swastika, werd aan vlaggenstokken omhoog gehesen. Maximilian Kolbe, die als jongen Maria gezien had en de kroon van het martelaarschap aangeboden kreeg, plaatste die kroon op z’n hoofd door in 1941 in Auschwitz zijn leven te geven zodat een veroordeelde man met een gezin gespaard kon blijven. Tenslotte, op de verjaardag van Fatima, 13 oktober 1945, kwam de verschrikking tot een einde toen de Geallieerden het hoofdkwartier van de Nazi’s bombardeerden. Tussen het puin waren er een paar kleine mirakels. In de H. Kolumba kerk in Keulen hadden luchtaanvallen bijna volledig een kapel vernield waar een beeld van Maria stond, maar één voetstuk bleef overeind. Het was dat waar haar beeld op stond. In Hiroshima overleefden vier Jezuïeten, die op 6 augustus in de kerk van O.L.V. Hemelvaart de Rozenkrans aan het bidden waren, de ongelooflijke ontploffing van de atoombom. De kerk bleef overeind in het historische puin en tegen 15 augustus, het Feest van de Tenhemelopneming, had Japan zich overgegeven. Het was fascinerend dat de atoomontploffingen atmosferische effecten creëerden ... lichtbollen, rode schokgolven .... die bijna identiek waren aan sommige van de effecten in het noorderlicht. Dit werd later vastgesteld tijdens proeven boven Johnston Island, waar er gelijkaardige weerkaatsingen en lijnen waren. Er waren ook gelijkaardige kleuren. En zo had het teken dat het begin van de oorlog had aangekondigd, ook getoond hoe hij zou eindigen. Bron: Michael Brown Vertaling: Mario Lossie