| |
Download PDF
Hoofdstuk 8. Heilige Mis
Nicky: Wat vragen de Arme Zielen u het meest?
Maria: De Heilige Mis. Het meest vragen ze om een Heilige Mis bij te wonen of te laten opdragen, maar ook het bidden van de Rozenkrans, het bidden van de Kruisweg en andere gebeden.
Nicky: U zegt dat zij Missen nodig hebben van ons. Waarom Missen, eerder dan iets anders?
Maria: Omdat elke Mis een hernieuwing van Jezus’ lijden en Zijn dood aan het kruis is. In elke Mis bidt Hij opnieuw voor ons en met ons en offert Hij zichzelf aan de Vader voor ons. Pater Pio, die dikwijls de Christus’ Passie beleefde tijdens de Mis, zei dat de wereld gemakkelijker kon bestaan zonder de zon dan zonder de Heilige Mis. Deze opmerking geeft ons zoveel stof tot nadenken en is tegelijkertijd profetisch want door de Mis te beleven voegen wij ons bij Jezus door de wereld mee helpen te redden van de vernietiging en door naar Jezus te gaan redden wij onszelf. Door de Arme Zielen naar de Heilige Mis te brengen, begeleiden we hen op ontelbare manieren die we werkelijk enkel in de Hemel zullen begrijpen, wanneer we allen samen zijn rond Jezus.
Nicky: Draagt elke Mis, die we bijwonen of laten vieren, evenveel bij tot de hulp van de Arme Zielen?
Maria: Neen, hoeveel het de ziel, voor wie de Mis is opgedragen, helpt hangt af van hoe Christelijk de ziel was en hoezeer de ziel naar de Mis verlangde tijdens het leven. Als een ziel echter geen Christen was tijdens het leven, en er daarom ook niets kon van weten, zal voor deze ziel het bijwonen van een Mis heel veel bijdragen.
Nicky: Helpt een ziel die wij opdragen voor een levende ziel, deze ziel evenzeer als een Arme ziel?
Maria: Een mis bijwonen of opdragen voor een levende persoon helpt deze heel wat meer dan later.
Nicky: Waarom?
Maria: Omdat we hier nog steeds genaden kunnen ontvangen en dat is niet langer het geval eens we in het Vagevuur zijn. En ook, hier onder ons helpt het enorm om die andere persoon van enig gevaar te beschermen.
Nicky: Is er enig wetenschappelijk bewijs dat Jezus feitelijk aanwezig is in de Gewijde Hostie?
Maria: Natuurlijk! Er zijn hier vele bewijzen van. U kan heel wat lezen over Eucharistische Mirakels tijdens de hele geschiedenis van de Kerk.
Laat mij een voorbeeld geven, Thérèse Neumann van Konnersreuth leefde enkel op de Heilige Hostie en water en dit gedurende zesendertig jaar, en toch won ze aan gewicht bij het ouder worden. En vandaag is er ergens een vrouw in het noorden van Frankrijk die, gedurende vijftig tot zestig jaar, niets anders dan de Heilige Hostie consumeerde. Een tijdje geleden heeft de Bisschop haar, als proef, twee weken laten in het oog houden in het hospitaal. En haar toestand was even gezond als daarvoor. De Bisschop deed enkel zijn plicht door hierop aan te dringen en ook de vrouw deed haar plicht door te gehoorzamen. Jezus staat mirakelen toe om de mensen te laten zien dat Hij waarlijk aanwezig is in het Brood des Levens.
Ook kunt u lezen over het mirakel van Lanciano, in Italië, waar vele eeuwen geleden een Hostie veranderde in vlees en bloed tijdens de Consecratie. Er werden wetenschappelijke proeven op gedaan tijdens de jaren zeventig en het bewijs is geleverd dat het om een stuk menselijk vlees gaat, namelijk een vers stuk hartspier.
Een van mijn favoriete Eucharistische mirakelen gebeurde in Langewiese, Duitsland, nadat er een aantal hosties uit de kerk waren gestolen. De dief, ondanks dat hij een Christen was, had zichzelf laten omkopen om de hosties te verwijderen en gaf ze aan de opdrachtgevers zodat ze deze zouden kunnen spotten met God. Het was toen dit laatste gebeurde dat de hostie plotseling begon te bloeden. De deelnemers die schrik hadden om aan het wereldlijk gerecht te worden uitgeleverd, wikkelden de hosties gauw in een stuk kleed in en begroeven dit hierop nabij de wouden van Langewiese. Spoedig reisde er een voorname Poolse heer op de weg langs deze plaats, met zijn koets aangedreven door vier paarden, toen de paarden plotseling stopten en neerknielden. Geen menselijke kracht kon de paarden doen opstaan en voortgaan. Zelfs de zwepen konden niet helpen. Toen begon de edelman rond te kijken en kwam hij uit op een stuk linnen die de bloedende hosties bevatte. Spoedig verspreidde het nieuws zich in de omgeving en de priester uit Langewiese hield een processie naar de plaats en haalde de hosties uit de grond en bracht hen terug naar de kerk terwijl de klokken luidden.
Nicky: Kende U Thérèse Neumann persoonlijk?
Maria: Op twee weken na, maar ik bracht haar een bezoek bij haar graf en ik was die hele tijd nogal ziek, maar toen ik het graf verliet was ik opnieuw gezond.
Nicky: Is het mogelijk dat in steden waar er veel gebeden wordt en vele Missen worden opgedragen, dat de Arme Zielen daar meer verzamelen dan in een stad waar er minder wordt gebeden?
Maria: Zeker. Zij doen dit in de hoop dat er een gebed bij is dat hen kan helpen. Meestal horen de gelovigen hen en nemen hen zelfs waar. Dat zijn plaatsen waar priesters en andere in de leiderspositie hun mensen de raad geven dat het horen van stemmen van Arme Zielen normaal is. In deze zo ongelovige wereld is het "horen van stemmen" vaak niet het werk van de Arme Zielen, maar het resultaat van satans werk. Uiteraard zijn sommige stemmen te wijten aan een mentale ziekte, maar dikwijls zit satan in het spel. Maar er zitten ook veel goede stemmen bij en uiteraard is dit een groot geschenk. Maar de veelgehoorde opmerking dat het "horen van stemmen" uitsluitend is toe te schrijven aan een mentale ziekte, is schaamteloos overdreven en veroorzaakt dus ontzagwekkende schade aan heel gevoelige en goede mensen. Zowel het vermogen tot het maken van onderscheid, als de ervaring zijn nodig in deze gevallen en de grote meerderheid van de geneesheren zijn niet genoeg opgeleid in dergelijke aangelegenheden. Eigenlijk zouden deze geneesheren meer naar de Mis moeten gaan en tot God bidden om meer inzicht te verwerven in deze goddelijke aangelegenheden.
Nicky: Wonen de mensen genoeg Missen bij, of laten zij voldoende Missen opdragen voor hun overleden aanverwanten en vrienden die vermoedelijk in het Vagevuur zijn beland, volgens uw mening?
Maria: Neen, absoluut niet en een groot gedeelte van mijn apostolaat is bij de mensen te pleiten om dit veel meer te doen dan dat dit vandaag het geval is. Veel meer mensen zouden moeten worden opgedragen en bijgewoond voor hen. Dit zou op regelmatige basis moeten gebeuren: op hun verjaardag, naamdag, huwelijksdag, en de dag van hun overlijden. Ook wanneer er iemand veel aan hen denkt is daar altijd een reden voor en men zou hier onmiddellijk moeten op reageren. We moeten alles doen wat we kunnen doen voor hen en een Mis laten opdragen is het grootste geschenk wat men hen kan geven.
Nicky: Wat bedoelt u met "naamdag?"
Maria: Verontschuldig mij. Sommigen noemen het "feestdag." Het is de dag dat de Kerk in het bijzonder viert voor de heilige naar wie u genoemd bent. Uw feestdag valt uiteraard op 6 december, het feest van de Heilige Nicolaas. Als de kinderen vandaag meer zou worden bijgeleerd over hun Heiligen, eerder dan enkel geschenken te geven met hun verjaardag, zou hen dat niet voor een groot gedeelte helpen bij de voorbereiding van hun latere leven? Verjaardagen zijn eveneens belangrijk maar de nadruk zou vooral op de geschenken van God, eerder dan op de louter materiële geschenken, moeten liggen. Hun naamdag zou hen ook moeten helpen en leren over het prachtige rolmodel. We zouden hen moeten zeggen dat dit geschenk van Jezus en Maria is, maar ook van hun Heilige die voor hen zorg draagt op een bijzondere wijze, en dit niet alleen maar "gepraat," maar de waarheid. Dit zou hen nieuwsgierig moeten maken en hen doen verlangen om er meer over te weten te komen.
Nicky: U bedoelt dus dat het geven van een Christelijke naam ook de kinderen beschermt tegen anderen en hen sterkte verleent?
Maria: Ja, dat is op een zekere wijze zo. De Heilige naar wie het kind is genoemd zal automatisch, zeer liefhebbend, krachtig en beschermend inspringen voor het kind. Deze kracht gaat verloren bij het geven van een niet-Christelijke naam. Uiteraard vermindert dit Gods liefde niet voor het kind, maar er wordt wel meer ingesprongen voor hen, en vandaag moeten we uitkijken en zoek naar zoveel mogelijk verdedigers en bemiddelaars. Ik ben er zeker van dat het God bedroeft als we het kind een sterke bemiddelaar ontzeggen. Op alle mogelijke manieren moeten we onze kinderen schenken wat kan bijdragen tot hun geluk, hun begeleiding en het volbrengen van hun taak.
Nicky: Maria, vandaag bestaat er een soort Mis die wordt opgedragen voor het "genezen van de familiestamboom." Deze worden voorgesteld door een Britse psychiater waar ik eerder naar verwees en door de vele volgelingen die hij over de hele wereld heeft. Tijdens deze Missen die verschillen van anderen, waar de gebeden over het berouw voorbijvliegen, stop de priester en geeft hij de mensen de kans om te bidden en de biechten tijdens de Mis. Weet u of de Arme Zielen deze of andere bijzondere Missen verkiezen?
Maria: Het is de oprechtheid en de diepte van het gebed dat voor de overledene telt. Het is zo belangrijk om voor hen in het bijzonder in te springen, omdat het geneest en voor zowel de overledenen als voor de levenden een heel voorspoedig slot kent. Vergevingsgezindheid is iets wat van beide zijden moet komen opdat we allen zouden worden bevrijd, zoals Jezus dat van ons verlangt. We moeten bij de Heer verontschuldiging vragen voor wat ze met zich meedragen. Door eveneens voor hen vergiffenis te vragen doen we veel meer goed dan louter voor onszelf vergiffenis te vragen. Hoe kunnen we voor onszelf vergiffenis vragen als we hetzelfde van anderen niet kunnen verlangen, levend of dood? "Vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven aan onze schuldenaren." En welke aanverwant kwetst ons nooit? Het zijn precies hen die we het meeste vergiffenis moeten schenken en waar we met meeste moeten voor doen.
Ik zie echter een klein gevaar door deze "genezingsmissen" te noemen, omdat het mensen kan aantrekken die louter wensen getuige te zijn van een mirakel maar geen enkel voornemen hebben om te bidden. Dit kan leiden tot het geheim houden van dergelijke missen, wat zeker de wens van Jezus niet kan zijn, omdat Hij niet wenst dat iemand wordt uitgesloten. Dit is enkel aanvaardbaar wanneer mensen verschrikkelijk te lijden hebben, zoals bijvoorbeeld onder een communistisch regime, en zo gedwongen zijn om Missen in het geheim te houden. Maar een Mis opofferen voor de doden is geen magische formule zoals sommigen misschien zouden hopen. Elke Heilige Mis geneest op wijzen die we onszelf gewoonweg niet kunnen voorstellen. Tijdens elke Mis zouden we minstens kort moeten tussenkomen voor de doden, maar wat het echte verschil maakt is het dagelijkse gebed met het hart, het gehele jaar door.
Nicky: Zijn er dingen die de Arme Zielen u hebben verteld over Missen, waar ze niet van houden en wat hen ongelukkig maakt?
Maria: Ja, en er zijn veel dergelijke dingen. Het zogenaamde Vredesteken en de mensen de hand geven tijdens het Onze Vader zijn twee zo’n zaken. Zij komen juist na de Consecratie en precies wanneer we verondersteld worden om ons toe te leggen op de Heer en ENKEL op de Heer. Het is precies op dat ogenblik dat Hij het dichtst bij ons is en het rondkijken en zoeken naar iemand anders handen, houdt ons daarvan weg. Het onderbreekt onze bezinning tijdens het diepst mogelijke gebed met Hem en niet met een ongekende buur. Dergelijke dingen brengen maatschappelijke gebruiken in de Kerk, eerder dan de mensen dieper tot Jezus te brengen. Ik zeg dikwijls "ongekende buur," omdat we nooit onze aandacht mogen laten afleiden. Het zijn precies de meest heilige plaatsen waar satans aanhangers zich willen infiltreren. En lichamelijk contact verstekt enorm de vloeken die ze onder ons verspreiden. En de duivels zijn maar al te gelukkiger wanneer de mensen worden afgeleid van Jezus door elkaar handen te geven of te omhelzen. Het gevaar zit dikwijls achter gemeenzaamheid en gedwongen eenheid. Dit, gecombineerd met het gebrek aan de gelegenheid tot biechten, maakt van de Missen vandaag een geslaagde jacht voor dezen onder ons die ervoor gekozen hebben om Jezus’ mensen te kwellen. Bid het Onze Vader enkel met Hem die ons het grootste gebed van allen geschonken heeft. En schudt elkaar de hand later, buiten de kerk, wanneer u er de tijd voor hebt en ook de keuze met wie. Waarlijk diep en attent in gebed zijn betekent geen asociaal en veroordelend gedrag.
En dan is er uiteraard het klappen met de handen, wat veruit het slechtste is. Kerken dienen om te bidden. Jezus is daar aanwezig in het Tabernakel en dan verkwisten we onze tijd enkel om wat iemand anders zegt of doet of om te worden bemind. Neen! Dit brengt de priester, of eender wie deze dingen doet, in gevaar, omdat het ego wordt benadrukt, eerder dan de Mis bij te wonen in nederigheid en zo Jezus tot ons te brengen. Dit is zo verkeerd. Opnieuw moet we dit aan iedereen bijbrengen en vooral aan de jongeren. Ze geven op school allen elkaar de hand en klappen te pas en te onpas in de handen en we moeten hen tonen dat kerken er enkel zijn om God de Vader te ontmoeten, God de Heilige Geest, God de Zoon, Jezus en Maria en voor niets anders.
Nicky: Waren het de zielen zelf die zeiden dat het vredesteken en het schudden van handen problemen zijn?
Maria: Ja.
Nicky: Hebben de zielen iets gezegd over de priesters?
Maria: Ja. Onder normale omstandigheden mogen enkel de gewijde handen van de priester de Communie uitdelen. De Wet van de Kerk zegt dat dit zo moet gebeuren, behalve bij "buitengewone omstandigheden," zoals een priester die bedlegerig is. Buitengewoon betekent niet het verschil tussen een aantal minuten langer moeten te wachten op het Sacrament, omdat er teveel mensen aanwezig zijn. We moeten ons steeds in gebed voorbereiden om Jezus te ontvangen en mensen die wensen dat alles zo vlug mogelijk vooruitgaat hebben er geen idee van hoe groot de voordelen en de bronnen van genade en bescherming zijn door Jezus te ontvangen.
Voor diegenen die een bewijs nodig hebben dat priesters, vandaag de dag, tot dingen gedreven worden die Gods wens niet zijn, kan ik het volgende verhaal vertellen over iets wat recentelijk vlakbij gebeurde.
Een vrouw die de Communie uitdeelde en die vele vrouwen ertoe bracht om hetzelfde te doen, stierf onlangs. Ik kende haar oppervlakkig, maar had wel veel gehoord over haar. Voor de begrafenis werd de kist opengelaten voor een laatste afscheid voor familie en vrienden. Daarna werd de kist op een vooropgestelde tijd gesloten. Maar heel nauwe aanverwant kwam te laat en smeekte de priester om kort de kist te willen openen om afscheid te kunnen nemen, zoals de anderen. De priester stemde in en opende samen met twee andere getuigen het deksel. Maar deze kleine groep getuigen zagen iets dat niet het geval was korte tijd daarvoor. De hand van de vrouw was pikzwart geworden. Dit was voor mij, zowel als voor de anderen, een bevestiging van God dat ongewijde handen Jezus niet mogen uitdelen tijdens de Communie.
Dan zijn er ook de zogenaamde "middenaltaren" waar satan zich ook om verheugd. Jezus is in het tabernakel dat zich altijd in het centrum van de kerk moet bevinden. Het verplaatsen van het altaar veroorzaakte een aantal opeenvolgende gebeurtenissen. Om te beginnen werd de aandacht op Jezus sterk verbroken doordat het hoofd van de priester zich tussenbeide bevond en het aangezicht is, zoals iedereen uiteraard weet, het sterkste middel tot overdracht tussen de mensen. Het is enkel tijdens de preek dat de mensen aandacht moeten schenken aan de priester, zijn woorden en zijn aangezicht. Door het altaar te verplaatsen, werd Jezus naar de achtergrond verdrongen, wat vervolgens leidde tot het verdringen naar de zijaltaren en uiteindelijk, zoals men reeds veel ziet in moderne kerken, naar een afgezonderde vleugel, zelfs naar afgezonderde kamers. En het is dat wat satan reeds lang wenst ... zich ontdoen van Jezus.
Nicky: Hebben andere gevallen van private onthullingen ook klachten uitgedrukt over deze aangelegenheden, gelijkaardig aan wat de zielen u hebben verteld?
Maria: Een Mariaverschijning die door iemand, die er aanwezig was, werd omschreven als "betrouwbaar" bevestigt zeker wat de zielen zeggen. Deze verschijning vond plaats tijdens een Mis, een paar minuten na de Consecratie. Onze Lieve Vrouw kwam zoals gewoonlijk tot de aanwezige zienster op het gestelde ogenblik. Maar deze keer bad ze niet en sprak ze niet tot de zienster en verdween na een paar seconden, nadat ze de kleine groep aanwezigen had gezegend. Toen de mensen aan de zienster vroegen waarom alles zo vlug was gebeurd, antwoordde ze: "Omdat Jezus hier stond."
Als Onze Lieve Vrouw het niet goed vindt om met iemand te praten terwijl Onze Heer aanwezig is in lichaam en bloed, hoe durft dan iemand anders ons gesprek met Hem te onderbreken?
En het werd onlangs vrijgegeven dat de Communie in de hand die vierde waarschuwing was die aan Zuster Agnes werd doorgegeven door Onze Lieve Vrouw in Akita, Japan. Toen ik dit hoorde, was in heel gelukkig.
Nicky: Hoe dikwijls moeten, volgens uw mening, de mensen de mis bijwonen?
Maria: Elke dag, wees niet verrast! Om dichter tot God te komen moeten we eerst, met een heel klein beetje discipline, tijd voor Hem vrijmaken. Heeft Hij ons dit leven en de tijd niet geschonken? Daarvoor is het ook niet zo veel gevraagd om dagelijks een gedeelte aan Hem terug te geven. In ben er mij ten volle van bewust dat de mensen van vandaag met een enorm aantal verontschuldigingen voor de dag zouden komen om dit te verwerpen. De mensen hebben voedsel nodig voor hun lichaam, hun geest en hun spiritueel leven. Als één van deze wordt veronachtzaamd kan deze persoon nooit zijn volheid van evenwicht bereiken, en zo blijft hij achter. Hij moet het afleggen en God wenst nooit dat iemand terugvalt. Ik verzeker u met geheel mijn hart dat, eens u Jezus deze tijd hebt geschonken, u spoedig zult verward zijn over hoe u daarvoor ooit hebt kunnen bestaan. Hij brengt ons zo’n vrede, zo’n sterkte en zo’n vreugde. Jezus is niet zomaar een psychologische ondersteuning. Hij is God en aldus onze enige en beste vriend.
Nu we het hebben over elke dag de Mis bij te wonen, doet dit mij dit herinneren aan een vrouw uit het Vagevuur die aan mij verscheen. Toen ik de gebruikelijke vraag stelde, antwoordde ze: "Ga naar mijn kinderen en vertel hen dat ik zal worden bevrijd wanneer ze vijfenzeventig weekmissen voor mij zullen offeren. Ik ben in het Vagevuur omdat ik gefaald heb om hen de waarden van de Missen tijdens de week bij de brengen." Dus ging in naar deze familie en vertelde hen wat hun Moeder mij had opgedragen. Het was geen arme familie, en iemand van de volgende generatie zei: "Goed, we zullen vijfenzeventig missen betalen en dan is alles opgelost." "Neen," zei ik vastbesloten, "dit zal niet uitdoen, omdat de reden waarom ze noch steeds in het Vagevuur is, haar falen is om u de waarden van de Missen tijdens de week bij te brengen. U zult tezamen vijfenzeventig Missen moeten bijwonen en uw goede moeder in uw harten dragen als enige intentie. Dat is wat ze van u verlangt." Na veel gemopper stemden ze toe en gingen ze hiervoor zorgen.
Maar God had zelfs een groter plan met hen voor. Vanaf ik dit nieuws tot hen bracht, kan ik eerlijk zeggen dat ze doorgaan met het bijna dagelijks bijwonen van de Heilige Mis, zelfs tot ver boven het vereiste getal dat door hun moeder werd gevraagd. Wat ze ontvingen was dus tien keer meer dan de eenvoudige kennis dat hun moeder in de Hemel was. Misschien spaarden ze zelfs wat geld (lachend).
Nicky: Dus een voorzichtige balans van deze drie gedeelten [lichaam, geest en ziel] is iets heel belangrijk waar ieder van ons moet aan voldoen in zijn leven?
Maria: Ja, en heel veel. Als de seculiere wereld zegt dat het spirituele niet langer nodig is in deze wereld van wetenschap en psychologie, is dit in directe tegenstelling tot de feiten. Waarom vliegen en dan duizenden mensen naar India om er aan de oever van de Ganges op de banken te zingen en te bidden, en waarom zijn de huizen van sekten en culten te klein in elke stad? Voor het spirituele leven moet zorg gedragen worden met voedsel en drank, net zoals de andere twee gedeelten.
Er is veel onwetendheid en verwarring vandaag wanneer de geseculariseerde wereld vandaag wordt geconfronteerd met geestelijk begaafde mensen. Ze hebben geen enkel probleem met lichamelijk getrainde sporters en plaatsen hen vandaag bovenop tronen van glorie en geld en dat allemaal voornamelijk in de ogen van de jongeren. Dan komen de verstandelijk begaafde mensen die het meeste van het denkwerk doen voor de Missen. Maar wanneer een spiritueel begaafde mens langs komt, raken ze vlug verward omdat hier meer inzicht en liefde is vereist om te weten of het van God komt of niet.
De meeste mensen weten dat bezeten personen bij gelegenheid buitengewone lichamelijke mogelijkheden en krachten bezitten. Maar een kleiner aantal weet dat satan de meest intelligente was van alle engelen en hij kan dus gemakkelijk inbreng hebben bij deze die de wereld van vandaag het meest intelligent noemt. En als het gebeurt dat er persoon langs komt met ongewone spirituele trekken, veroordelen we hem al gauw tot het gekkenhuis tenzij zij, uiteraard dingen kunnen bieden waarvoor de mensen gemakkelijk neervallen, zoals roem, macht, geld, geveinsde liefde, en zo verder.
Wanneer we kijken naar de meest geliefde en werkelijk gerespecteerde mensen in alle drie deze gebieden, zijn het steeds deze die met hun bijzondere gave ook menselijkheid op wijzen meebrengen omdat ze erkennen dat hun gave enkel van God komt en ze dus louter een nederig kanaal zijn van Zijn Grootsheid.
De lichamelijk begaafde persoon moet zeker ook goed zorg dragen voor zijn geest en zijn ziel, en de verstandelijk begaafde personen moeten met alle mogelijke middelen eveneens goed zorg dragen voor hun lichaam en ziel. Daaruit volgt dan dat de spiritueel begaafde persoon goed zorg moet dragen voor het brein en het lichaam. God wenst steeds nederigheid en evenwicht in alles wat we doen. Het evenwicht is zo erg belangrijk. Het is in de Heilige Mis waar alle drie in volmaaktheid tezamen komen voor ons: Jezus’ werkelijke aanwezigheid voor de ziel, de Bijbel en andere leer voor de geest en het brood en de wijn voor het lichaam.
Nicky: Wat gebeurt er of hoe worden mensen verzwakt wanneer het derde spirituele gedeelte wordt verwaarloosd?
Maria: Als dat zo belangrijke gedeelte van hen inactief blijft, gaat de persoon onbewust een vernietiging tegemoet, en zal hij de afhankelijkheid missendie we echt nodig hebben om op te steunen. Het is hier dat mensen gemakkelijk in verslaving vallen, zoals drugs, alcohol en sex en aldus ook een volledige afhankelijkheid vallen in het zoeken naar geld, macht of een maatschappelijke status of naar de een of andere sekte lopen die dan vrede en vervulling beloven, maar er hen niet bij vertellen dat hun leiders in contact staan met kwade geesten.
Nicky: En het is de Mis, zegt u, dat deze noden meer dan andere dingen voedt?
Maria: Ondubbelzinnig ja! Het is de belangrijkste weg voor ons om God te bereiken. Het is het grootste gebed dat God ons heeft geschonken. Zijn liefde voor ons, Zijn totale opoffering voor ons komt er door de Mis die niet kunnen worden gemeten.
Nicky: Wat is het meest diepgaande wat we voor de heengegane zielen kunnen doen als het nodig hebben op het punt komt om Missen op te dragen voor hen?
Maria: De vlugste, minst liefhebbende en meest luie manier is louter een kleine opoffering doen en de priester dit laten noteren in zijn boek. Het is veruit beter, en er is bewijs dat ondersteunt dat er meer genezingen en bevrijdingen gebeuren wanneer er een aanverwante persoon of een goede vriend een boetvaardige houding aanneemt bij het bijwonen van de Mis voor de individuele persoon. Het beste van al is de naam van de ziel te laten opschrijven in het boek en bijkomend moet er dan iemand zijn om tussen te komen voor hen. Dit is compleet, diepgaand, zuiver en het meest liefhebbend van alles.
Nicky: Wat is het meest diepgaande wat we voor de heengegane zielen kunnen doen als het op het punt komt om Missen op te dragen voor hen?
Maria: De vlugste, minst liefhebbende en meest luie manier is louter een kleine opoffering doen en de priester dit laten noteren in zijn boek. Het is veruit beter, en er is bewijs dat ondersteunt dat de meer genezingen en bevrijdingen gebeuren wanneer er een aanverwante persoon of een goede vriend een boetvaardige houding aanneemt bij het bijwonen van de Mis voor de individuele persoon. Het beste van al is de naam van de ziel te laten opschrijven in het boek en bijkomend moet er dan iemand zijn om tussen te komen voor hen. Dit is compleet, diepgaand, zuiver en het meest liefhebbend van alles.
Wat het noteren van de namen in het boek van de kerk betreft, is het ook het beste dat enkel een naam wordt gegeven aan Jezus tijdens elke Mis. Ik ben een mij volledig van bewust, dat vandaag, door een gebrek aan priesters, en daardoor ook een gebrek aan Missen, dit soms onmogelijk is. Drie namen zijn heel gewoon vandaag de dag, maar wat houdt er hen tegen om dertig namen op te geven voor één Mis. In het bijzonder wanneer ze meestal het geld zo erg nodig hebben? Maar de regel is overduidelijk: één enkele Mis. Ik zend al mijn missen naar de Karmelieten klooster van Fatima, dat mij niet allen belooft dat er enkel één naam wordt vernoemd tijdens elke Mis, maar eveneens het geld zo hard nodig heeft.
Als we diepgaand wensen te zijn en met beide dingen rekening houden, weet dan dat tijd en ruimte geen enkele rol spelen en het daarom ook niet echt nodig is om dezelfde Mis bij te wonen waar de naam bij geregistreerd staat. Dit in gedachten houdend kan dit samenvloeiende diensten matigen of de grenzen van de beschikbaarheid van tijd of de mogelijkheid om te reizen, van de mensen wettigen.
Opnieuw, wanneer het aankomt op tijd en ruimte, vergeet dan niet dat God, God is. Dikwijls heb ik meegemaakt de genezingen gebeuren reeds voor de Mis werd opgedragen. Hiermee bedoel ik niet enkel de bevrijding tot de Hemel voor de Arme Zielen, maar ook de lasten onder de levenden die plotseling verdwenen wanneer er werd overeengekomen dat de Mis nodig was. God weet dat in deze gevallen de intenties goed waren en zullen worden gevolgd, en Hij wenst nooit dat iemand een seconde langer moet lijden dan nodig.
Nicky: Weet u van voorvallen waar een ziel het heel duidelijk maakte dat het bijwonen van bijkomende Missen voor hen nodig en goed is?
Maria: Ja, ik kende een jonge vrouw die meer wenste te doen voor de Arme Zielen en toen ze aan haar moeder vroeg wat ze moest doen voor hen stelde de moeder voor om op zondag twee maal naar de Mis te gaan in plaats van één keer. Maar spoedig merkte de priester op dat ze elke zondag tweemaal naar de Mis ging en hij vroeg haar waarom ze dat deed. Hierop antwoordde de jonge vrouw uiteraard dat zij dit deed voor de Arme Zielen. De priester kon dit niet begrijpen en ging zelfs zo ver door haar te zeggen dat de tweede Mis geen enkele waarde had en dat zij haar tijd verspilde. Verward en met een gebroken hart stopte de vrouw met te doen wat ze was begonnen en ging opnieuw op zondag maar één keer naar de Mis. Niet zo veel later overleed de priester en verscheen vanuit de Vagevuur aan deze zelfde jonge vrouw en vertelde haar dat hij niet zou worden bevrijd tot ze alle Missen had bijgewoond dat hij haar had afgewezen door haar zo slecht te adviseren. Raadgevingen als deze zijn heel gewoon vandaag en zullen later diep worden berouwd.
Nicky: Eerder hebt u reeds de wetenschap vermeld. Hebben de Arme Zielen u ooit iets gezegd dat iets rechtzet wat de wetenschap vandaag voor de waarheid houdt vandaag?
Maria: Op dit moment kan ik maar één dergelijk geval bedenken. Het betrof iemand die vroeg naar de plaats en het aantal jaren sinds Eva had geleefd. Sommige wetenschappers in de Verenigde Staten en elders, geloven, aan de hand van enkele verschrikkelijk ingewikkelde studies dat zij zo’n 250.000 jaar geleden leefde in Noord Afrika of het Klein Azië en ik vroeg de zielen of dit dicht bij de waarheid lag. Het antwoord dat ze me gaven was dat het niet waar was, en zo hebben de goede wetenschappers nog heel wat werk voor de boeg.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt 
|
|
