| |
Download PDF
Maandelijkse faxen van Zr. Emmanuel: jaar 2004 [januari-juni]
Januari 2004
Medjugore, 15 januari 2004
Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria!
- U hebt vernomen dat onze familie "Kinderen van Medjugorje" op 1 januari de Zalige Moeder Teresa gekregen heeft als hemelse gezellin voor het jaar 2004. Welk een geschenk! Op de 60 namen van heiligen die in ons mandje lagen, was zij de enige die de gebeurtenissen van Medjugorje gekend en gewaardeerd heeft. Ze droomde er van om er naartoe te komen. Ze had vele getuigen van Medjugorje ontmoet, waarbij Mgr. Hnilica en Pater Slavko Barbarić. Ze had Kathleen Martin haar zegen gegeven. Ze heeft gesproken met Denis Nolan en hem verzekerd van de steun van haar gebed voor Medjugorje. Ik kreeg haar zegen in 1975 in Calcutta en later, in 1996, schreef ze eigenhandig een bemoedigend woordje voor mijn boek voor de kinderen. Ze deed dit anders nooit, naar het schijnt. Ze zal ons nu, meer dan ooit tevoren, helpen. Laten we haar dan ook allemaal elke dag van dit jaar aanroepen, opdat ze voor ons de genade zou verkrijgen om heiligen te worden en hand in hand met Gospa samen te werken voor haar vredesplannen. Om de voorspraak van Moeder Teresa niet te vergeten, nodig ik allen uit een foto van haar op het familiealtaar te plaatsen met de woorden: "Ik heb dorst" en haar zeer spontaan te aanroepen.
Hier volgen dan, als voedsel voor ons hart, enkele "kruimels" over haar:
Toen de datum van de zaligverklaring bekend werd, hebben we onmiddellijk het besluit genomen om op 19 oktober 2003 naar Rome te gaan. En, we hebben haar niet enkel dit jaar gekregen voor de "Kinderen van Medjugorje", maar in Rome hadden we de gelegenheid een ontmoeting te hebben met Zuster Nirmala Joshi, die Moeder Teresa heeft opgevolgd als Overste van de Missionarissen van de Liefde. Ze vertelde na de begrafenis van Moeder Teresa dat deze op de morgen van haar overlijden, een brief gedicteerd had, die ze richtte aan:"Mijn lieve kinderen". Wat volgt is verrassend als men denkt aan de liefde en de ongelofelijke toewijding van Moeder Teresa voor de armen: " Kan u zich voorstellen dat, enkel omdat ze kleine dingen deed met een grote liefde, de Kerk haar tot Kerklerares heeft uitgeroepen, zoals de H. Augustinus en de grote H. Theresia! Het is juist zoals in het Evangelie, waar Jezus zegt aan degene die de laatste plaats had ingenomen: "Vriend, ga wat hoger op". Laten we dus klein blijven en de weg volgen van vertrouwen, van liefde en vreugde van de kleine Theresia. Zo zullen we de belofte waar maken van onze Moeder en heiligen geven aan onze Moeder, de H. Kerk."
Moeder Teresa is gestorven om 21.30 u, na een dag van lichamelijke verzwakking. Volgens het getuigenis van haar zusters, zoals verhaald is in de film: "Moeder Teresa: the Legacy" [Moeder Teresa: de Erfenis] een film van Ann en Jeanette Petrie, heeft Moeder Teresa in haar laatste momenten om hulp geroepen: "Ik kan niet ademen!" De zusters, die voor haar zorgden, zijn dan een beademingsapparaat gaan halen en hebben het op de neus van Moeder Teresa vastgehecht. Op hetzelfde moment was er echter een elektriciteitspanne, die het apparaat belette te werken. Ze zijn om hulp gaan zoeken en hebben getracht een andere stroombron te vinden, maar ook dit hielp niet. Voor de eerste maal in twintig jaar was de stroom uitgevallen in het klooster waar Moeder Teresa woonde. Moeder Teresa is gestorven in het donker, zonder lucht. Ze is gestorven op het kruis, vereenzelvigd met zovele armen van wie ze hield!
Hoewel Moeder Teresa aan haar raadgevers gevraagd had nooit haar diepste gedachten te onthullen over haar geestelijk leven, hebben de formaliteiten rond haar zaligverklaring verrassende dingen aan het licht gebracht. Brieven uit de jaren 50 en 60, getuigenissen van geestelijke leiders uit haar laatste jaren, tonen ons dat Moeder Teresa vele jaren van geestelijke duisternis heeft meegemaakt. "Ik voel enkel deze verschrikkelijke pijn van een verlies, de pijn van God, die me verwerpt, van God die geen god is, van God, die niet echt bestaat."
E.P.Neuner, een Jezuiet in Indië, die voor de wereldpers schrijft over Moeder Teresa, heeft het over de vreselijke inwendige strijd van Moeder Teresa: "We kunnen niet verlangen naar iets waar we niet intiem mee verbonden zijn". Wat echter van haar uitstraalde was goedheid, licht, vreugde, hoop! Het is het leven van een mystica, een mystica die van het woord "Ik heb dorst" haar levensspreuk gemaakt heeft, een mystica, die zich zo goed met Jezus vereenzelvigd heeft dat de dorst naar de zielen van de Redder ook haar dorst geworden is.
- In Medjugorje is er iets zonder voorgaande gebeurd. Inderdaad, sinds 1981 verschijnt Gospa op Kerstavond steeds met het pasgeboren Kindje Jezus in de armen. Voor de eerste keer in 22 jaar, is de H. Maagd buiten Kerstmis gekomen met het Kindje Jezus: bij haar verschijning aan Mirjana op 2 januari, om 9.12 u in de morgen, in de groene tent van het Cenakel. Deze keer echter, in plaats van Hem op de arm te houden, hief ze Hem voor haar hoog op, tegenover de menigte, en draaide met Hem rond opdat Hij met zijn blik alle aanwezigen zou kunnen omhelzen. Toen Mirjana uit haar extase kwam, was ze zo geschokt door wat er gebeurd was, dat ze onmiddellijk de boodschap begon te schrijven, die ze gedurende de verschijning gekregen had. Later zei ze dat ze het Kindje Jezus amper gezien had, enkel langs achter, omdat Hij naar de mensen gekeerd was.
Ziehier de boodschap, die ze toen doorgaf: "Vandaag breng ik u mijn Zoon, uw God. Open uw harten om Hem te kunnen ontvangen en met u mee te nemen. Aanvaard het geluk en de vrede, die Hij u aanbiedt. Dank dat ge aan mijn oproep gehoor hebt gegeven."
Deze komst van het Kindje Jezus tussen ons heeft een betekenis, die we niet mogen veronachtzamen. Waarom is Hij gekomen aan het begin van dit nieuwe jaar 2004? Waarom vraagt Gospa ons Hem met ons mee te nemen? Waarom ziet onze Moeder dat we nu in het bijzonder deze genade nodig hebben? Hoe gaan we ons hart openen voor deze "baby", die ze ons met zoveel heftigheid geeft? Mirjana heeft geen uitleg gegeven, dat is ook haar rol niet. Maar, in het gebed, zal ieder van ons op een enige manier deze boodschap, die voor ieder van ons is, kunnen laten nazinderen.
Moge het Kind Jezus echt het middelpunt zijn van ons hart en onze aandacht trekken, want, volgens de profeet Jesaja, "Een kind zal hen leiden ..."
Lieve Gospa, dank U dat U ons uw kostbaarste schat geeft! Leer ons Hem te beminnen, zoals U hem bemint!
Zr. Emmanuel
© Enfants de Medjugorje 2004
Februari 2004
Medjugore, 15 februari 2004
Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria!
- De broer van de zienster Marija, Andrija Pavlović, is op 4 februari teruggekeerd naar de Heer. Hij was 47 jaar. Marija is met Paolo uit Italië teruggekeerd voor de begrafenis. In 1988 had ze het leven van haar broer gered door hem een nier af te staan. Tijdens de operatie, terwijl Maria nog verdoofd was, kreeg ze haar verschijning. De chirurg was getroffen door de zeer bijzondere ervaring die zijn patiënte meemaakte. Dat was voor zijn wetenschappelijke geest totaal onverklaarbaar. Sceptisch als hij voordien was, werd hij toen een vurig supporter van Medjugorje.
Andrija leed de laatste jaren veel en zijn toestand ging gestadig achteruit. Hij laat een vrouw na en 4 kinderen. Veel bedevaarders kenden hem, hij sloot gemakkelijk vriendschap. Ondanks zijn zwakheid maakte hij de laatste jaren paternosters met kleine steentjes van de Podbrodo, om zijn familie te kunnen voeden. Nu is hij het, die ons zal helpen. Andrija was een levend voorbeeld van de 8 Zaligheden. Hij droeg zijn kruis met een ontroerende eenvoud en bleef zacht en glimlachend in zijn tegenslag. Zo onderging hij jaren lang, bij nog andere kruisen, 3 x per week een nierdialyse. Steeds vertrouwde hij zich aan God toe en dankte Hem! De avond van zijn dood waren we getroffen door de vrede die van zijn gelaat straalde, met deze lichte vreugdevolle glimlach, die ons herinnerde aan het gelaat van P. Slavko, bijna 3 jaar geleden.
Hierbij wil ik Andrija geen slechte dienst bewijzen door te laten denken dat hij genoeg gebed gekregen heeft, dat hij zeker in de Hemel is en dat hij onze voorspraak niet meer zou nodig hebben! Integendeel, waarom zouden we voor hem aan God niet minstens één Onze Vader, één Weesgegroet en één Gloria aanbieden? Als hij reeds in de Hemel is, dan zal God dit gebed gebruiken voor een andere ziel, die grote nood heeft aan hulp. De H.Maagd vraagt ons in Medjugorje elke dag te bidden voor de zielen van het Vagevuur. Dat is liefde! Ze zegt dat, als we dat doen, we ons "voorsprekers maken die ons in het leven zullen helpen." [6 nov.86]
In Medjugorje geniet men nog van een traditie, die in vele landen reeds verdwenen is. Als er iemand sterft wordt er in de kerk de doodsklok geluid en allen die dit horen beginnen te bidden, zonder reeds te weten over wie het gaat. ’s Avonds in de H.Mis, kondigt de priester het overlijden aan en ook het uur van de begrafenis. Iedereen staat dan recht en bidt een Onze Vader, een Weesgegroet en een Glorie zij de Vader voor de overledene. De traditie laat toe de kist open te laten tot voor het vertrek naar het kerkhof, zo dat ieder die het wil zonder vrees kan afscheid nemen en bidden aan de lijkbaar van zijn vriend. Hier wordt de dood niet verborgen, ze is geen taboe. Zelfs de kleine kinderen weten dat: zo keert men na het leven terug naar God, dat is normaal. De dood hoort bij het programma, we zijn niet voor altijd op de aarde. De kist wordt door vier mannen gedragen langs de hoofdstraat terwijl de priesters de gebeden voor de overledene leiden. Na de begrafenis houden de nabestaanden een collecte om missen te laten opdragen voor de ziel van de overledene, die de eeuwigheid binnengaat. Over het algemeen wijden naastbestaanden en buren zich aan concrete taken, zo bereiden ze de maaltijden in het huis van de overledene, zo dat de familie vrij zou zijn om de bezoekers te ontvangen.
- De H.Maagd spreekt tot ons in haar boodschappen steeds als een Joodse moeder. Ze gebruikt woorden, die ons vertrouwd lijken, maar die een heel bijzondere betekenis hebben in Bijbelse taal. In haar laatste boodschap gebruikt ze het woord "kennen". Om de draagwijdte te begrijpen van wat ze ons wil zeggen moeten we het Hebreeuwse woord in de context onderzoeken. "Zij die de liefde van God niet gekend hebben." De Jood in de Bijbel maakt geen onderscheid tussen de geest die denkt en het lichaam dat handelt. De mens is een harmonisch geheel. Voor een leerling die zijn gedicht kent, voor de computer die inlichtingen heeft opgeslagen, gebruikt men de stam "yada", "hij kent". Voor een Jood, zelfs als het hoofd zijn rol speelt en opneemt, ziet, hoort, memoriseert ... is het eerst en voor al het hart dat kent en niet de hersenen. Deze kennis leidt dan tot een ervaring van gans het wezen [hart en geest] en niet alleen een "weten" van de hersenen. Dit legt de Bijbelse uitdrukking uit: "lev lada’at": "een hart om te kennen".
Deze term "kennen" toont ook al zijn kracht van in het begin van de Bijbelse verhalen. Het is immers het woord dat gebruikt wordt om de huwelijksrelatie te beschrijven, zoals in Genesis 4.1: "De mens "kende"[In het Nederlands vertaald als: "had gemeenschap met"] zijn vrouw Eva, zij werd zwanger en bracht Kaïn ter wereld". We vinden dat ook in het Evangelie van Mattheus over Maria en Jozef [1.24]: "Jozef nam zijn vrouw tot zich. Toch "kende hij haar niet..."["had hij geen gemeenschap met haar..."]. Deze passages tonen de draagwijdte en de diepte van de intimiteit tussen Hem die "kent" en hij die "gekend" wordt. Kennen is zich één maken met een gekende werkelijkheid en, in deze intieme relatie, zich door haar laten omvormen, zoals bruid en bruidegom. Deze intieme manier van "kennen" krijgt al zijn volheid als het gaat om de Liefde van God, deze opperste ervaring voor de mens. In zijn hogepriesterlijk gebed spreekt Jezus dan ook op die manier tot zijn Vader: "En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige ware God en Hem, die Gij hebt gezonden, Jezus Christus..." [Joh.17.3] God "kennen" is gewoon leven! Levend zijn, voor alle eeuwigheid! "... en te kennen de liefde van Christus, die alle kennis te boven gaat. Moogt gij de volheid bereiken die de volheid van God zelf is". [Ef. 3.19]
Zo kunnen we voortaan de kracht ervaren van de boodschap van Gospa als ze spreekt over zij die de liefde van God niet gekend hebben." Ze ziet ons, zoals we zijn in het volmaakte licht van de Hemel. Ze ziet echter ook het plan dat God voor ons heeft en dus ook de onmetelijke rijkdom die we missen als we God niet "kennen". We dorsten naar vrede en geluk en we veronachtzamen de geschenken die God ons gratis aanbiedt. Als moeder lijdt ze daar verschrikkelijk onder. Daarom vraagt ze ons met zulk een heftigheid te bidden voor de ongelovigen en het idee niet te aanvaarden dat er ook maar één van haar kinderen zou verstoken blijven van het geluk God te "kennen". Maar feitelijk rekent ze niet alléén op ons voor de "ongelovigen", maar ook voor onszelf. We hebben allemaal in ons zones van ongeloof, gebieden in ons leven waarin God nog niet werd uitgenodigd om er te heersen. [Ons werk, ons gevoelsleven, ons geld, onze ontspanning, ons lichaam, onze seksualiteit, ons verleden, onze toekomstplannen, enz ...] De H.Maagd nodigt ons uit tot inwendige éénheid, ze wil dat we "volledig" zijn, "verzadigd", zoals zij, in de volheid van onze menselijke roeping, die liefde is. Want: "Iedereen die liefheeft is een kind van God, en kent God ... want God is liefde." [1 Joh.4.7-8]
Eens herhaalde Mirjana de woorden van O.L.Vrouw: "De kerken zitten vol ongelovigen ..." [Gospa zegt niet "ongelovigen" maar: "Wie de liefde van God nog niet kent." ] Verbaasd vroeg Mirjana: "Maar als de mensen naar de kerk komen, dan is het toch omdat ze gelovig zijn?" De H. Maagd antwoordde: "Sommigen komen naar de kerk om er hun vrienden te ontmoeten, of uit traditie. Ze komen echter niet om God te ontmoeten. Zij kennen de liefde van God niet."
Jezus spreekt ook over deze disharmonie wanneer hij zegt tot hen die valselijk beweren God te kennen: "Want zelf handelen ze niet naar hun woorden..." [Mt.23.3] en St. Paulus in zijn brief aan Titus: "Zij beweren God te kennen en belijden Hem met hun mond, maar verloochenen Hem met de daad, afschuwelijke mensen zijn het, onhandelbaar, tot niets goeds in staat." [Tt.1.16]
Het is de zonde, die de innerlijke harmonie in de mens heeft verbroken tussen de kennis van het hart en die van het "hoofd".
Lieve Gospa, we zijn nog zo ver verwijderd van het "kennen" van God! Gij die met gans uw wezen met Hem verbonden zijt, kom ons ter hulp!
Zr. Emmanuel
© Enfants de Medjugorje 2004
Maart 2004
Medjugore, 15 maart 2004
Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria!
- Een van de opmerkelijke leden van onze "Raad" in de U.S.A. is Ralph Martin. Hij is een vriend en een vurig apostel van Jezus Christus. Zijn apostolaat strekt zich uit over alle wereldelen. Op een dag zat ik met hem te praten in een restaurant toen mijn uurwerk plots afging. Het was immers 17,40 u., het uur van de verschijning in Medjugorje.
Vermits we dan uitgenodigd zijn tot stilte te komen om ontvankelijk te zijn voor wat de H. Maagd ons wil geven op dit bevoorrecht moment van haar bezoek, begon Ralph uit gans zijn hart te bidden en vroeg om haar beter te mogen kennen en beminnen. Toen kreeg hij duidelijk de ingeving dat ze zich aanbood om hem te leiden in zijn geestelijk leven. Van toen af werd zijn gebedsleven rijker en een diepe intimiteit ontwikkelde zich tussen Ralph en zijn hemelse Moeder.
Als verkondiger heeft Ralph steeds in vurig gebed gezocht naar "Wat de Geest zegt aan de Kerken" in deze tijd, om aan allen het juiste licht te kunnen brengen. Ik wil u hier iets brengen uit zijn getuigenis dat mij getroffen heeft en dat ons veel kan helpen:
"Tien jaar geleden las ik de H. Johannes van het Kruis. Alle lichten gingen branden over mijn leven, God, de natuur, enz... Dat gaf me het verlangen zijn werken dieper te gaan bestuderen. Deze leidden me daarna naar Teresa van Avila, Thérèse van Lisieux en Catharina van Sienna. Ik voelde dat de Heer verlangde dat ik werkelijk zou begrijpen wat deze vier heiligen leren over het gebed. Reeds verscheidene jaren geef ik dan ook mijn onderrichtingen over deze vier heiligen. Dat is interessant omdat Paus Johannes-Paulus II juist na het jubileumjaar een document "Novo Millennio Ineunte" [Aan het begin van de nieuwe eeuw] gepubliceerd heeft. Daarin zegt hij: "Alle parochies moeten een vormingsplaats zijn tot heiligheid en een school van gebed." En ook: "Om in de huidige tijd christen te zijn moet men een diepe en ernstige relatie hebben met de Heer en groeien in heiligheid ... Om daartoe te komen moet men opnieuw contact nemen met de mystieke traditie van de Kerk". En dan noemt de H. Vader deze vier heiligen, die de Heer op heden in de Kerk geplaatst heeft als gidsen om ons door het gebed naar de heiligheid te leiden.
Het verbijsterde me dat te ontdekken zegt Ralph. Welk een bevestiging! De Geest had me in dezelfde richting gestuurd. We worden werkelijk door de Geest gestuwd om het niveau van de heiligheid te bereiken. Door deze vier heiligen zijn we werkelijk in verbinding gebracht met iets dat de Geest op heden tracht mee te delen aan de Kerk. De Geest stuwt ons om te bidden. Hij stuwt ons om ten beste te spreken voor hen die verloren zijn. En deze vier heiligen leiden ons op deze weg van de heiligheid.
Laten we profiteren van de zegen van de Vasten om ook onze harten en onze geest te voeden. Laten we deze vier grote heiligen lezen! Ze zullen onze beperkte horizon veranderen, zelfs overhoop halen. Hebben we dat niet erg nodig? Ze zullen u voortdrijven op de weg van de zuivere liefde, in één woord: van de heiligheid. De heiligheid voor ieder van ons, dat is de oproep van Gospa in Medjugorje en die door Johannes-Paulus tot ons gericht wordt ... De heiligheid is het enige dat we echt nodig hebben!
- Op 2 maart ter gelegenheid van haar gebed voor de ongelovigen met Mirjana heeft Gospa ons gezegend met haar moederlijke zegen. Ze nodigde ons uit deze zegen te geven aan al haar kinderen die we zouden ontmoeten en ze hen deze zegen te geven met onze liefde. [Laten we niet vergeten dat we, als gedoopten, veel goed kunnen doen met iemand aan te kijken en hem met gans ons hart te zegenen!]
- In haar laatste boodschap legt Gospa de nadruk op "deze tijd van boete en bekering". Als Jodin geeft Maria aan het woord bekering geen onaangename bijbetekenis, integendeel! Het Hebreeuwse woord Teshouva drukt immers het geruststellend idee van "terugkeer" uit. Ja, Maria nodigt me ui in vreugde "terug te keren". En naar waar "terugkeren?" Terugkeren naar huis!
Het aards idee van terugkeer leidt ons natuurlijk naar het idee van terugkeer naar God en naar onze echte woonplaats in Hem. Als een banneling die terugkeert, zien we met vreugde het uur van het weerzien naderen. Door onze zonden en overtredingen hebben we de harde ervaring opgedaan verwijderd te zijn van het ouderlijk huis, de ervaring van een gemis, we hebben van bezoedeld water gedronken ... In de Bijbel wordt Teshouva spontaan vertaald in daden van "boete": men scheurt zijn kleren, vast, zet zich neer in as. [Cfr. Jonas 3]. In die tijd was het vanzelfsprekend dat bekering zich uitte in concrete daden! Wij veranderen dus de richting van ons leven en keren terug naar het land van onze vaderen. We zullen de onzen terug ontmoeten, daar waar onze moeder ons ontvangen heeft, daar waar het goed is om te leven, daar waar al onze bronnen zijn. Met gans ons hart zullen we ons domein terug innemen en leven in de veiligheid van onze erfenis: Het huis van God en God zelf!
Deze terugkeer vraagt zeker een inspanning en volharding, vooral in het begin. We zijn immers op een ongezonde manier gebonden aan onze duisternissen. Zich van de zonde afkeren is veeleisend. Eens men er echter aan begonnen is laat deze terugkeer ons proeven welke liefde de Vader ons voorbehoudt en welk een vreugde we vinden als we ons met Hem verenigen!
Hoe kunnen we ons losmaken van de zonde? Hoe gebruiken we ons inwendig kompas om onze wegen naar het Hart van de Vader bij te stellen? Ziehier 8 voorstellen om bovenvermelde lectuur te vergezellen:
1. Toenadering zoeken tot diegene die me het minst aantrekt. God danken dat Hij hem of haar geschapen heeft en hem of haar op een positieve manier ontvangen.
2. Iemand zijn schuld kwijtschelden, zoals Christus mijn schulden vergeven heeft.
3. Mijn biechten zorgvuldig voorbereiden, het kruis van Jezus in mijn handen, Zijn wonden beschouwen en Hem vragen waarin we zijn liefde niet beantwoord hebben.
4. Als mijn wekker ’s morgens rinkelt, eerst een kort gebed tot God richten en dan onmiddellijk opstaan.
5. De mechanismen opsporen die me gevangen houden en die me van God verwijderen [Zoals onbewust de TV aanschakelen ] en aan één van deze mechanismen totaal verzaken.
6. Bij tegenslag, niet klagen en God danken voor de Goddelijke manier waarop Hij deze zaak ten goede zal keren.
7. Tijdens deze Vasten elke dag telefoneren naar iemand die eenzaam is [niet noodzakelijk altijd naar dezelfde!] en aan minstens één van hen wat geestelijk voedsel bezorgen, een boek, video of iets dergelijks.
8. Eén uur per week besteden om een vurige Kruisweg te doen, in de natuur bij middel van een boek, of in de parochie.
Vorig jaar herinnerde Vicka ons aan de zin van de Vasten: Het is niet geen chocolade eten om er zich dan met Pasen mee vol te stoppen. Het is veeleer met Jezus meegaan in zijn lijden en Hem uit liefde vragen: "Jezus, wat kan ik voor U doen?"
Lieve Gospa, U hebt Jezus in alles gevolgd, U kent zijn geheimen, leid ons binnen in Zijn Hart van Verlosser en laat het onze van liefde smelten!
Zr. Emmanuel
© Enfants de Medjugorje 2004
April 2004
Medjugore, 15 april 2004
Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria!
- De boodschappen van Maria in Medjugorje hebben miljoenen kleine harten geïnspireerd om thuis te bidden, in het verborgene, voor de komst van de "Nieuwe tijden" die door Gospa in de jaren 90 waren aangekondigd. In het verborgene? Ja, maar het lijkt er op dat God, die in het verborgene ziet, voldoende gebeden verzameld heeft en een bekende cineast geïnspireerd heeft. Deze heeft een meesterwerk gemaakt "De Passie van Christus" en, inderdaad, op enkele weken tijd spreken alle dagbladen over de geschiedenis van Jezus! Het is fascinerend Gods manier van handelen te lezen in zulk een gebeuren.
Hoe zouden we ons niet kunnen verheugen bij de talrijke bekeringen die door dergelijke film worden veroorzaakt? Vooral bij de jongeren die zo dikwijls van de Kerk verwijderd zijn? Hoe kunnen we niet de eerste gloren ontwaren van dit nieuwe Pinksteren van de Liefde?
Toen het draaien van de film voltooid was, ging Jim Caviezel op het einde van vorig jaar nogmaals naar Medjugorje en stelde er zijn film voor. Pater Jozo sprak zijn bewondering uit over zulk een werk. Hij merkte evenwel op dat men de film niet kon laten eindigen met de dood van Christus: de Verrijzenis ontbrak! Hebben we, in de school van Gospa niet gehoord: "Wees enthousiast over de Verrijzenis!" Mel Gibson besloot dan de scène van de Verrijzenis aan de film toe te voegen.
"De Passie van Christus" brengt prachtige vruchten voort en niettemin zijn er nog velen die er aan twijfelen de film te gaan zien. Als we echter tijdens de vertoning de hand van Maria vasthouden en trachten bij haar te zijn, dan wordt deze tijd een gebed dat onze liefde voor Jezus en voor haar enorm zal doen toenemen. Zo zullen we een heel klein beetje meemaken wat deze moedige vrouw gedragen heeft in de laatste levensuren van haar Zoon.
Nog iets: wegens sommige negatieve kritieken werd er langs de dagbladen op providentiële manier een essentiële paragraaf van het Vaticaans Concilie 2 verspreid. Deze werpt een licht op een zeer belangrijk punt. Deze passage laat toe elk primair antisemitisme te ontkrachten. Er staat hieromtrent dat het elke mens is, die, omwille van zijn zonden, de verantwoordelijkheid draagt van de dood van Christus. [Zie PS] Wat al de boeken over Vaticanum 2 in 40 jaar niet hebben bereikt, hebben diegenen die op deze film kritiek hebben, op grote schaal bekend gemaakt! De Heer gebruikt alles!
- Op 25 maart heeft de Gospa ons uitgenodigd "onze liefde uit te drukken tot de Gekruisigde." Wat een mooie boodschap! Wat een mooi programma!
Mijn medebroeders, die zich bezig houden met het maken van de omslagen van onze boeken en onze cassetten, hebben gemerkt dat een boek of een cassette moeilijk verkoopt als ze er een kruis op zetten. Vele mensen hebben nog angst voor het kruis! Hij die echter nog het meest angst heeft van het kruis is de Satan! Hij, die door het kruis voorgoed overwonnen is! En zoals O.L.Vrouw haar gevoelens voor Jezus met ons wil delen, zo wil ook de Satan ons zijn eigen vergift inspuiten en ons vullen met zijn eigen frustraties. Dat is zeer handig van hem. Hoe meer hij ons zijn schrik voor Jezus aan het kruis kan inboezemen en hoe meer hij ons van Hem kan verwijderen, des te gemakkelijker kan hij onze harten bewerken! Satan weet dat Jezus ons van aan zijn kruis de meest aanlokkelijke schatten geeft. Hij wil dan ook niet dat we deze bemachtigen, hij zou dan immers zijn invloed op ons verliezen ... De Gospa ziet hem bezig, daarom nodigt ze ons ook uit hem te weerstaan en met vertrouwen te drinken aan de bron van Christus. Aan de jongerengebedsgroep heeft ze gezegd dat angst van Satan komt. Als er vrees is, is er geen liefde. Satan verspreidt vrees, Jezus verspreidt liefde! Totalitaire regimes hebben het kruisbeeld verwijderd uit de scholen, uit de ziekenhuizen en uit de huizen. Maar onze vrije landen verwijderen ze ook, soms verbieden ze zelfs! Voor welke vooruitgang? Als we de Gekruisigde aan de kant zetten, wie zal ons dan redden?
Velen dragen hun doopkruisje niet meer aan de hals, ze verkiezen een teken van de dierenriem. Dat is verschrikkelijk! Zonder het te weten geven ze de hand aan de waarzeggerij en dat zal hen geen zegen brengen! [Zie Deut. 18.9-12]
De H. Maagd raadt ons aan een gezegend kruisje of medaille te dragen. Als moeder weet ze hoe belangrijk dit is in deze tijd. Hetzelfde geldt voor onze huizen: laten we een kruisbeeld aan de muur hangen! Is de atmosfeer geladen op het bureau? Laten we dan een kruisje nemen en een kruisteken maken als we binnenkomen. Dat is zeer effectief. Als Hij als Koning geïntroniseerd is zal Christus vrede brengen, in plaats van de verwarring die voorheen heerste.
Hoe kunnen we beantwoorden aan de oproep van Gospa?
Het is wenselijk een mooi kruisbeeld te nemen met het lichaam van Jezus. Ik neem het in mijn handen en nodig de H. Maagd uit. Ik geef haar al mijn angsten voor het kruis, al mijn terughoudendheid en mijn onbehagen. In stilte kijk ik naar Jezus. Ik beschouw zijn Lichaam dat dodelijk gekwetst is omdat Hij mijn kwaad heeft willen dragen, uit liefde voor mij. Het is enkel zijn liefde die Hem aan het kruis vasthoudt, niet de nagels. Beetje bij beetje zeg ik Hem: "Dank U". Er zijn geen lange zinnen nodig. Het is niet nodig gevoelens te uiten. Ik kijk enkel naar Hem en het is Hij die me zijn Hart zal geven, zachtjes, heel eenvoudig. De liefde, die zijn hart vervult gaat stilaan in mij overvloeien en zijn wonden zullen de mijne verzachten. De Gekruisigde heeft mijn kwaad op Hem genomen en geeft me vrede. Mijn hart ontspant zich en opent zich schuchter want de genezing vloeit uit zijn gekwetste Lichaam. Ik heb geen angst meer, geen schaamte. Ik kijk verder naar Hem en slorp de ongelofelijke tederheid op die van Hem uitgaat. Met Maria zeg ik bij mezelf: "Dit is mijn Zoon", of "Dit is mijn verloofde". Niemand zal me ooit beminnen zoals Hij me bemint.
Ik heb de bron gevonden, ik wil me niet meer vergissen van bron en bezoedeld water drinken. Ik omhels zijn open Hart en ieder van zijn kwetsuren. Ik laat me doordringen van dit levend water dat er uit vloeit. Jezus, ik wil bij U blijven, nooit zal ik ver van U gaan, ik zal U bij me houden. Gij zult me verder het leven kunnen geven dat uit U voortvloeit en dat me voor het kwade behoedt. Ik zal U een centrale plaats geven in mijn hart, in mijn huis, in gans mijn leven ... en ik heb U zo lang miskend. Jezus, moge de zegen die uit uw Hart voortvloeit me met U bekleden en zich uitstorten over al mijn dierbaren, over de ganse wereld, die dwaalt in de woestijn tussen de doornen. Jezus, zacht en nederig van hart, moge uw blik me omvormen en me op U doen gelijken. Moge ik uw liefde brengen aan alle dorstigen, de gebrokenen, de hopelozen ... Jezus, hoe kan ik U mijn arme liefde zeggen? Laat me enkel nederig de uwe opslorpen! Doordring me met uw liefde opdat deze dag ... en ook morgen, de dag moge zijn waarop ik begin U te beminnen. Tot de dag dat U zal komen om mij te roepen bij mijn naam en me bij U te nemen in uw paradijs!
Jezus, Gekruisigde van liefde, kijk niet naar mijn tekorten aan liefde maar kijk naar het verlangen dat ik heb om U te beminnen. Jezus, denk aan mij als ge in uw Koninkrijk zult gekomen zijn!
Lieve Gospa, wat is uw geheim om zo lief te hebben? Kom en zeg het me in mijn hart want ik kom bij U op school!
Zr. Emmanuel
© Enfants de Medjugorje 2004
PS: "Nostra Aetate", §4.
Hoewel de Joodse gezagsdragers, met hun handlangers, Christus naar de dood geleid hebben, kan hetgeen gedurende zijn passie gebeurd is niet worden toegerekend, noch aan alle Joden, die toen leefden, noch aan de Joden van onze tijd. Hoewel het waar is dat de Kerk het nieuwe volk van God is, mogen de Joden echter niet worden voorgesteld als door God verworpen, noch vervloekt. Alsof dit uit de Schriften zou kunnen worden afgeleid. Mogen allen bijgevolg, zowel in de catechese als in het verkondigen van het Woord Gods, er zorg voor dragen iets te onderwijzen dat niet in overeenstemming is met de waarheid van het Evangelie en de geest van Christus.
Bovendien mag de Kerk, die alle vervolgingen van mensen afkeurt, wie ze ook mogen zijn, het patrimonium niet vergeten dat ze met de Joden gemeen heeft. Ze betreurt dan ook, niet om politieke redenen maar omwille van de religieuze liefde van het Evangelie, de haat, de vervolgingen en alle vormen van antisemitisme, om het even uit welke periode of vanwege gelijk welke dader, die tegen de Joden begaan zijn.
Bovendien, zoals de Kerk steeds heeft gezegd en heeft volgehouden, heeft Christus zich, omwille van zijn immense liefde, vrijwillig onderworpen aan het lijden en aan de dood, omwille van de zonden van alle mensen en opdat alle mensen het heil zouden verwerven.
Mei 2004
Medjugore, 15 mei 2004
Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zij Jezus en Maria!
- Laurence is een actieve jonge vrouw in een grote Nederlandse stad. Jaarlijks komt ze naar Medjugorje en leeft met God ... Ze woont alleen en verspreidt ijverig de boodschappen van de H. Maagd. Als het er op aan komt Haar te dienen blijft ze nooit werkloos. De ervaring die ze hier met ons wil delen kan ons inspireren en ons helpen om onze vrijheid goed te gebruiken.
"Reeds vijftien jaar keek ik niet naar de televisie. Vier maanden geleden echter nam ik een abonnement. Mijn doel was de gebeurtenissen van de wereld te volgen. Het resultaat is dat ik na vier maanden mijn abonnement heb moeten annuleren. Ik was vast overtuigd dat deze beslissing de beste was die ik kon nemen. Waarom? Omdat ik leeg wordt als ik ’s avonds naar de televisie kijk. Zelfs als het om een actualiteitenprogramma gaat dat me inlicht over wat er in de wereld gebeurt, en waarrond ik daarna kan bidden. Nee, voor mij werkt dat niet. Het is steeds weer hetzelfde: na een uur naar programma’s gekeken te hebben, kan ik niet meer bidden omdat mijn hart hard geworden is en er is iets in mij dat me van God afgesneden heeft, afgesneden van mijn bron. Ik bid dus niet voor de actualiteiten want mijn geest is verward. Ik heb me dan afgevraagd: waarom? En heb het antwoord gevonden: Als ik naar de televisie kijk komt de geest van de wereld in mijn hart. Op het moment dat ik de knop indruk, maak ik vrijwillig een verbinding met de geest van de wereld, dan zeg ik bewust "ja" aan de geest van de wereld. En dan knaagt deze geest in mij aan wat er met God verbonden is en ik word meer en meer leeg.
Na besloten te hebben de televisie uit te schakelen, ben ik onmiddellijk tot de daad overgegaan en heb ’s anderendaags mijn abonnement opgezegd. Toen ik de brief postte kwam er een voelbare vreugde in mijn hart. Ik was in een licht ondergedompeld en ik voelde echt dat de Hemel met mijn beslissing akkoord was. Ik zei toen aan Maria: "Vermits ik dit uur ’s avonds niet meer nodig heb om naar de actualiteiten te kijken, kan ik dit uur gebruiken om de Rozenkrans te bidden. Van die dag af bid ik werkelijk een volledige Rozenkrans elke avond en voel dat ik zeker mijn tijd niet verlies! Integendeel, ik verloor mijn tijd en mijn leven in de Geest door televisie te kijken. En omdat ik mijn Rozenkrans bid komt er in mij een diep verlangen op om te vasten. Ik merk het goed: als men op één gebied consequent is, heeft men de kracht om te groeien en om op andere gebieden ook consequent te zijn. Het feit van elke avond de Rozenkrans te bidden heeft me de kracht gegeven en de ruimte om te vasten op water en brood, zoals O.L.Vrouw het vraagt.
Ik wil niet veralgemenen. Dit is immers mijn eigen manier om aan God de eerste plaats te geven in dit domein van mijn leven. Ik heb onderscheiden dat dit de wens van de Heer was voor mij: breken met de televisie, ten minste zoals zij tegenwoordig is! Het lijkt me dat een grote waakzaamheid nodig is om zich te beschermen tegen de Kwade, als men beslist naar de televisie te kijken. Hij is actief door bepaalde programma‘s.
- In de jaren 80 heeft Gospa het soms over de televisie gehad. Ze heeft ze echter niet verboden, ze heeft niet gevraagd dat we onze televisies zouden buiten smijten. Als moeder weet ze dat dit te moeilijk zou zijn voor bepaalde van haar kinderen. [Mensen met depressies of die erg eenzaam zijn, hebben soms enkel de televisie om andere mensen te zien en te horen!] Bovendien zijn er ook zeer mooie uitzendingen. Het is aan ons er voor te ijveren dat deze talrijk zijn! Voor de vastendagen heeft Gospa echter gezegd: "Als ge de kracht niet hebt om te vasten op water en brood, kunt ge u enkele dingen ontzeggen. Het zou goed zijn aan de televisie te verzaken, want na het zien van sommige programma’s, zijt ge verstrooid en niet meer in staat om te bidden..." [Dec. 1981]
"Als ge programma’s en dagbladen bekijkt, hebt ge uw hoofd vol met nieuwsberichten en is er geen plaats meer voor mij in uw hart." [17 april 1986]
Tot de jongeren van de gebedsgroep, die ze gedurende zeven jaar gevormd en geleid heeft in Merdjugorje, zegt ze: "Verzaak aan alle ongeordende passies en verlangens. Vermijdt televisie, vooral de schadelijke programma’s, de overdreven sportuitzendingen, het ongebreideld gebruik van voedsel en drank, alcohol, tabak ..." [Eerste punt van hun levensregel, toevertrouwd aan Jelena Vasilj op 16 juni 1983]
Maria vraagt ons de TV te doven gedurende negen dagen voor de grote feesten, zoals Pasen en Kerstmis. Ze verlangt dat de familie dan samen komt en, met de Bijbel in de hand, zou delen over de teksten die over het feest gaan [Zoals de Joden doen].
Tot besluit: Laurence schreef me nog het volgende: "Hoe laat het ook moge zijn, voor ik ga slapen bid ik nog elke avond gedurende één uur in stilte. Het is op dat moment dat er vreugde in mij komt en dat alles zich in orde zet. Het is natuurlijk belangrijk kontakten te hebben om geestelijk te kunnen groeien, door telefoongesprekken bij voorbeeld. Ik geef er me echter rekenschap van dat dit echter maar mogelijk is als men zich eerst onderdompelt in Gods aanwezigheid door het gebed. Eerst het gebed, de rest komt later!
Concreet: Als ik moet kiezen tussen een gesprek met iemand en het gebed, dan geef ik de voorrang aan het gebed. Zo krijg ik de noodzakelijke innerlijke vrijheid om me te laten leiden door de H. Geest. Het is Hij die me toont of het opportuun is iemand al dan niet te contacteren."
Lieve Gospa, leid ons, als Moeder, binnen in de gemeenschap met God! En, als Koningin, kom heersen over onze communicatiemiddelen!
Zr. Emmanuel
© Enfants de Medjugorje 2004
Juni 2004
Medjugore, 15 juni 2004
Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria!
- Er blijven nog enkele precieuze dagen voor 25 juni, de 23e verjaardag van de verschijningen! Geen feest wordt beter gevierd dan een feest dat goed voorbereid is. Hoe kunnen we dan ook ons geschenk bereiden voor Gospa, hoe kunnen we haar danken en haar de meeste vreugde bezorgen? Hoe kunnen we een antwoord geven op haar onvermoeibaar geduld met ons, op haar zo tastbare liefde in haar bezoeken in Medjugorje? Iedereen zal in het diepst van zijn hart het antwoord kunnen vinden dat de H. Maagd hem zelf zal influisteren in het gebed. Dat zal het mooiste geschenk zijn! Zo kreeg ik, bij voorbeeld, onlangs het volgende antwoord. Gospa heeft het meermaals gezegd aan de jongeren van de gebedsgroep: Als ze ons samen ziet bidden tot haar Zoon Jezus en dat onze harten één zijn in liefde, dan bezorgen we haar de grootste vreugde. Deze eenheid van harten maakt inderdaad een onvoorstelbare kracht vrij op het gebied van de genade! Een gebedsgroep, een familie, een levende parochie waar liefde heerst, zijn krachtiger dan een atoomcentrale! Dat is wat Gospa vurig verlangt op te bouwen bij haar kinderen, maar het is ook dat wat de satan het meest wil vernielen. Vandaar een idee voor een geschenk: In ons concreet leven de hindernissen opsporen die we opwerpen tegenover deze eenheid en, met de hulp van Maria, nagaan hoe we satan zullen beletten in ons leven te werken door misverstanden, onbegrip of wederzijdse verwerping.
Om dit heel concreet te maken, zouden we, zoals veel bedevaarders doen, een brief kunnen schrijven naar de H. Maagd. Een brief waarin we het beste geven van ons hart. Als een wereldse moeder reeds zo aangedaan is als ze een mooie brief krijgt van haar kind, hoeveel te meer dan onze hemelse Moeder? Ontelbaar zijn de liefdesbrieven die aan de voeten van Gospa neergelegd worden. We houden dan nog geen rekening met de brieven die we vinden, verstopt tussen de stenen, op de heuvel van de verschijningen. Gospa beantwoordt steeds haar briefwisseling! Ze antwoordt rechtstreeks in het hart, in de gebeurtenissen, enz ... Het wemelt van de getuigenissen! Als een bedevaarder me vraagt voor hem te bidden tot de H. Maagd, dan beloof ik dat natuurlijk, maar nodig hem uit ook zelf met vertrouwen te bidden. Dikwijls nodig ik hem ook uit zelf te schrijven naar zijn hemelse Moeder. Het is me opgevallen dat de bekomen genaden op die manier veel talrijker waren en dat er een nieuwe band gesmeed werd tussen het "kind en zijn moeder". Heel sprekend is het volgende verhaal van Zeljko:
Hij is lid van de gebedsgroep en houdt veel van de H. Maagd. Hij onderhield in het geheim met haar een bijzondere gewoonte. Daar hij in de nabijheid woont van de zieners, slaagde hij er in, telkens voor de verschijningen, een briefje voor haar weg te stoppen op de plaats waar Ze zou verschijnen.
Dikwijls betrof het enkele liefdeswoordjes, haastig geschreven bij gebrek aan tijd. Het gebeurde zelfs dat hij eenvoudig een hart tekende op een stukje papier. Enkel een gebaar .... Op een dag onderbrak Zeljko echter zijn mooie gewoonte omdat de bedevaarders al zijn tijd vroegen en gedurende acht dagen "staakte hij zijn liefdesbriefjes". Er was ook wat twijfel bij hem opgekomen: "Om het even, dacht hij, mijn briefjes hebben geen zin, wat zou Gospa zich aantrekken van mijn armzalige krabbels? Ze ziet mijn hart en dat is het belangrijkste!" De 9de dag legde hij echter, zonder dat iemand het natuurlijk zag, voor de verschijning, weer enkele woordjes op zijn geheime schuilplaats. Amper was Marija opgestaan of ze begon nieuwsgierig rond te kijken op zoek naar deze vriend.
"Zeljko, kom eens!"
"Wat is er?" vroeg hij ongerust.
"De Gospa is verschenen, zeer, zeer gelukkig en ze heeft me gezegd u deze boodschap te geven: "Ik dank u zeer voor uw brief. Hij heeft me heel veel plezier gedaan. Ik heb uw briefjes immers deze acht dagen heel erg gemist!" Ziezo Zeljko, Ze heeft me gevraagd u dat te zeggen!"
Zeljko smolt van vreugde en bleef een hele tijd sprakeloos.
Zo is de sublieme moeder die Jezus ons gegeven heeft. Wie kan zich nog maar het honderdste voorstellen van haar vreugde bij het minste gebaar van onze kant? Onze brieven zullen haar recht naar het hart gaan. Op 25 juni zullen sommigen, om haar te danken voor haar bezoeken sinds zo lange tijd, haar de 23 redenen beschrijven die ze hebben om haar te danken, met andere woorden, ze zullen de 23 genaden beschrijven die ze van haar in hun leven, van hun kindertijd af, reeds hebben ontvangen. Het is een idee tussen andere, een positief idee. We zijn immers dikwijls meer geneigd te vragen dan om te danken. Als we danken, leren we gelukkig te zijn, en zullen er andere genaden te voorschijn komen.
- Een prachtige profetische daad kregen we van de Heilige Vader met de opening van het "Jaar van de Eucharistie" op het feest van de Eucharistie, vorige zondag. Welke vreugde! Gaan we dan ook alles doen om dit jaar te beleven zoals de Paus het vraagt? Dit is een nieuwe gelegenheid die de Hemel ons geeft om de wereld terug te brengen naar het Hart van Jezus en we willen dit met ernst verwelkomen.
In Medjugorje hebben alle boodschappen de bedoeling ons naar de Eucharistie, naar de levende Jezus, te leiden. Gospa zegt ons van de H. Mis ons leven te maken [25 april 98], "de H. Mis elke dag te beleven als de omstandigheden dit toelaten". "De H. Mis kan door niets anders worden vervangen", zegt ze. Maar ze zegt ook: "Als ge in de H. Mis zijt, lieve kinderen, zijt ge niet bewust". "Ge viert de Eucharistie niet, zoals het zou moeten. Moest ge weten welke genaden en welke gaven ge ontvangt, dan zoudt ge u elke dag minstens een uur voorbereiden op de H. Mis."[1985] De H. Mis is het belangrijkste gebed." [Dit zijn boodschappen die door de zieners dikwijls herhaald worden]
Het kan gebeuren dat we door omstandigheden, zoals ziekte of afwezigheid van een priester, niet elke dag naar de H. Mis kunnen gaan. Jezus laat zich echter niet belemmeren in zijn wens om bij ons te komen! We kunnen dan een "Geestelijke Communie" doen, of een communie van verlangen. Dit is Jezus bij ons uitnodigen zoals bij een sacramentele communie. Hij zal graag komen en aan ons meedelen naargelang de openheid van ons hart. Hij zal ons alle gaven geven die Hij voor ons voorbehouden heeft. Vele heiligen deden elke dag meerdere "Geestelijke Communies". Daardoor deden ze reuzenschreden naar de heiligheid. Zo hield, bij voorbeeld, Zuster Faustina zulk een liefdesdialoog met de Eucharistische Jezus dat ze de genade kreeg Hem steeds bij haar te hebben , zoals ze gevraagd had. De Paus van "Totus Tuus", door Maria "gekozen voor deze tijd" wil ons de beste weg tonen naar het geluk en de glorie, voor hij door de Vader teruggeroepen wordt. Hij is de goede herder die ons beknopt zegt: "Ziehier dit is het beste voedsel, blijf gericht op de levende Jezus, neem Hem, eet Hem, aanbid Hem! Hier volgt een stukje uit zijn encycliek over de H. Eucharistie:
"Als het Christendom in deze tijd zich vooral moet onderscheiden door "de kunst van het gebed", hoe kunnen we dan de vernieuwde nood niet aanvoelen om lange tijd voor de Heer te blijven, aanwezig in het H. Sacrament, in een geestelijk gesprek, in stille aanbidding in een liefdevolle houding. Dikwijls heb ik deze ervaring opgedaan, broeders en zusters, en kracht, troost en hulp gekregen" [32]
"Ik wil nog eens deze waarheid herhalen terwijl ik me bij u aansluit, dierbaar oneindig Mysterie, Mysterie van Barmhartigheid. Wat kon Jezus nog meer voor ons doen? In de Eucharistie toont Hij ons echt een liefde die "tot het uiterste gaat, [Cfr. Joh. 13.1] een liefde die geen maat kent" [15]
- We hebben in onze gebedsruimte een beeldje van de Engel van Fatima, ook "De Engel van de Eucharistie" genoemd. Hij is immers aan de drie herdertjes verschenen met een kelk in zijn handen. Medjugorje is de voortzetting van Fatima, de plaats waar de H. Maagd de geheimen wil verwezenlijken, die ze in Fatima begon. [Boodschap van 25 aug.91] We hebben dus een hemelse vriend die ons zal helpen om ten volle van dit providentieel jaar van de Eucharistie te profiteren. Waarom zijn zo krachtige, hemelse hulp niet aanvaarden en hem heel bijzonder aanroepen? Hij zal ons dezelfde zalving geven als aan de herdertjes van Fatima, deze geest van aanbidding en het besef van Gods grootheid, zo miskend door onze materialistische wereld! De zienster Lucia vertelt dit onvergetelijk moment van haar leven aldus:
Van zodra we aangekomen waren, knielden we, het aangezicht tegen de grond en begonnen het gebed van de engel te herhalen: "Mijn God, ik geloof, ik aanbid, ik hoop en ik bemin U" Ik weet niet hoe dikwijls we dit gebed herhaald hadden, toen we boven ons een onbekend licht zagen. We richtten ons op om te zien wat er gebeurde en zagen de Engel opnieuw. In zijn linkerhand droeg hij een kelk, waarboven een hostie zweefde, waaruit enkele druppels bloed in de kelk vielen. De engel liet de kelk verder zweven in de lucht, knielde naast ons en liet ons driemaal herhalen:
"Allerheiligste Drievuldigheid, Vader, Zoon en Heilige Geest, ik offer U het allerkostbaarste Lichaam, Bloed, de Ziel en de Godheid van Jezus-Christus, aanwezig in alle tabernakels van de wereld, tot eerherstel voor alle beledigingen, heiligschennissen en de onverschilligheid, waardoor Hijzelf wordt beledigd. Ik vraag U, door de oneindige verdiensten van zijn Allerheiligste Hart en het Onbevlekt Hart van Maria, de bekering van de arme zondaars." Dan stond hij op, nam de kelk en de Hostie in zijn handen en gaf me de H. Hostie, het bloed in de kelk en verdeelde die ook aan Jacinta en Francesko, terwijl hij sprak: " Neem en eet het Lichaam en het Bloed van Jezus-Christus, verschrikkelijk beledigd door de ondankbare mensen. Herstel hun misdaden en troost uw God". Dan knielde hij weer en herhaalde nog driemaal met ons hetzelfde gebed: "Allerheiligste Drie-eenheid..." Dan verdween hij. We zijn in dezelfde houding blijven zitten en herhaalden steeds opnieuw dezelfde woorden. Toen we opstonden, merkten we dat het al nacht was en dat het tijd was om terug naar huis te gaan." [Herinneringen van Zuster Lucia]
Lieve Gospa, leid ons binnen in uw aanbiddende stilte, herstel de geest van aanbidding in onze gejaagde en dorstige harten!
Zr. Emmanuel
© Enfants de Medjugorje 2004
Met dank aan Dr. Guy Claes
|
|
