Interview van Janko Bubalo met Vicka Ivankovic (1983)

	Download PDF Interview van Janko Bubalo met Vicka Ivankovic (1983) De wonderen van Onze Lieve Vrouw (deel 1) Janko: Ik heb u nog nauwelijks ondervraagd over de genezingen welke zich hebben voorgedaan in Medjugorje. Vicka: Dat is waar! En soms heb is zelfs mijn twijfels gehad hierover. Janko: Spreek vrijuit, zeg het openhartig! Vicka: Ik heb wel eens gedacht dat u daar niet in geloofde. Janko: U hebt ongelijk. En om dat te bewijzen zal ik u een wonderbaarlijke genezing vertellen waarvan ikzelf getuige ben geweest. Die heeft zich voorgedaan in de tijd dat de charismatici uit Canada [die daags daarop reeds het land uit moesten van het regime] in het openbaar hadden gebeden over de zieken. Het was ontroerend. Toen ik de sacristie uitkwam, liep ik het trapje naar buiten af en struikelde bijna over een vrouw die huilde van vreugde: de Heer had haar genezen van een ernstige ziekte, waar zij reeds gedurende vele jaren aan leed. Zij in talrijke ziekenhuizen reeds behandeld geweest: te Mostar, Zagreb, .. Zij leed aan multiple sclerose en kon niet op haar benen staan als zij niet door iemand ondersteund werd. In Medjugorje moest haar man haar bijna dragen. Zij hadden de kerk niet kunnen binnengaan vanwege de menigte mensen en toen zijn zij maar buiten gebleven, bij het trapje van de sacristie. Op het moment dat de charismatische priester die over de zieken bad, aankondigde dat de Heer bezig was een vrouw aan het genezen van de ziekte waaraan zij leed, voelde zij, zoals zij mij later heeft gezegd, een soort stroom door haar hele lichaam gaan. Zij kon zich nu al staande houden zonder te worden geholpen. Toen ik het trapje afkwam, gaf ik mij er rekenschap van dat er iets ongewoons had plaats gevonden. Die vrouw zag mij, wierp zich op mij, terwijl zij door haar tranen steeds herhaalde: "O broeder Janko, ik ben genezen!" Onmiddellijk daarop liep zij zelfstandig in de richting van haar auto, die zich op ten minste honderd meter afstand bevond. Ik kende die vrouw al van toen zij nog een kind was. Ik was diegenen die haar had voorbereid op haar Communie en haar Vormsel. Ik heb haar later teruggezien op de Podbrdo, op de plek van de verschijningen, waar zij God en Onze Lieve Vrouw kwam bedanken voor haar genezing. Ook onlangs nog heb ik haar in de kerk van Medjugorje gezien, waar zij zich even makkelijk verplaatste als de anderen. Ik zal u nu uitleggen waarom ik er nu pas over spreek. Vicka: Des te beter, dan hoef ik steeds niet te praten. Janko: Luister. Ik hou er niet zo van om over lichamelijke genezingen te praten, zelfs al heb ik er weet van. Vroeger noemde men alle genezingen die men niet kon verklaren "miraculeus", maar voor mij ligt het eigenlijke wonder hierin, dat iemand die zowel een athëist als een zondaar is, in die mate wordt omgevormd, dat hij een vriend van God wordt, en wanneer hij, terwille van die vriendscap, bereid is om alle beproevingen te verdragen en ook alle minachtingen van de kant van hen die tot dan toe zijn vrienden waren. Vicka, de ziekte van de geest is moeilijker te genezen dan die van het lichaam. Te Medjugorje ben ik dikwijls getuige geweest van zulke genezingen, namelijk die van de ziel. Al die lichamelijke genezingen zijn, naar mijn mening, niets anders dan middelen om genezingen van de geest en van de ziel te verkrijgen. Vicka: Ja, dat is belangrijk. Wacht eens! Ik heb een vreemdsoortige man ontmoet! Een student. Tot twee- of driemaal toe heeft hij mij zijn levensgeschiedenis verteld. Hij vond het prettig om lang met mij te praten. "Ik geloof nergens in", zei hij tegen mij, "maar af en toe heb ik een lichtstraaltje van geloof". Ik wist niet wat ik met hem moest aanvangen en heb geprobeerd om hem in de richting van een priester te leiden. Je weet immers nooit... Janko: Nam hij dat aan van u? Vicka: Neen, maar op een avond, toen ik naar de kerk ging [de priesters hoorden buiten de biecht] heb ik hem gezien. Hij zat neergeknield voor u. Ik zei bij mijzelf: "Hij heeft precies diegene gevonden die hij nodig had". Ik ben de kerk binnengegaan en heb opnieuw voor hem gebeden. Drie of vier maanden later kwam hij bij mij thuis en hij zei tegen mij: "Ik ben een ander mens geworden, iemand die tot geloof is gekomen." Toen heb ik beter de macht en de goedheid van God begrepen: een echt wonder. Janko: Ik ben heel blij om deze geschiedenis te hebben leren kennen. Een dergelijke ervaring betekent een grote vreugde. Al diegenen die hier vaak komen, kunnen getuigen van dergelijke gebeurtenissen. Ten tijde van Jezus ging het evenzo. Ook hij verbond dikwijls lichamelijke en morele genezingen met elkaar. En dikwijls zei Hij tegen hen die Hij had genezen: "Ga heen en zondig voortaan niet meer." Diezelfde Jezus geneest ook nu. Tijdens de biecht heb ik veel verhalen gehoord over lichamelijke genezingen. In die gevallen heb ik altijd de raad gegeven om dit op de pastorij bekend te maken als teken van erkentelijkheid en dankbaarheid. Maar ik had graag geweten of Onze Lieve Vrouw soms zo'n genezingen ook voorspelt. Vicka: Voor zover ik weet, nooit! Zij beveelt altijd volharding aan in het geloof, het gebed, de overgave aan Gods wil en niets anders. Janko: Het geval van de kleine Daniel Setka is toch een beetje vreemd. Volgens wat op band was opgenomen, heeft iemand meteen gezegd: "hij zal genezen", zonder verder te preciseren. Vicka: Maar wie zou er nu in het tumult dat er heerste aan alles hebben kunnen denken? Degene die sprak wist best dat Onze Lieve Vrouw aan de ouders van Daniël een levend geloof, gebed en vasten had gevraagd. Maar het is mogelijk dat hij het met een zachte stem heeft gezegd. Janko: Op een keer heb jij mij verteld dat Onze Lieve Vrouw de genezing van een jongen had beloofd, zonder er vooraf enige voorwaarde aan te verbinden. Vicka: Wie was dat? Dat herinner ik mij niet meer. Janko: Een jongen van wie het linkerbeen was geamputeerd tot boven de knie. En Onze Lieve Vrouw had aangekondigd dat Zij hem onvoorwaardelijk ging genezen, nadat het beloofde teken zou worden geopenbaard. Vicka: O ja. Wel, de Heilige Maagd had beloofd dat er op dat moment talrijke genezingen zouden geschieden. Wat belangrijker is: Zij heeft zich op een bijzondere wijze gedragen tegenover die jongen. Hij kwam bijna iedere dag naar de verschijningen. Onze Lieve Vrouw had een speciale voorliefde voor hem. Janko: Hoe weet u dat? Vicka: Op een keer, in de kersttijd van 1981 heeft Zij aan ons zijn zieke been laten zien. Zij had de prothese van kunststof weggenomen en daaronder kwam het genezen been te voorschijn. Janko: Waarom was dat? Vicka: Dat zou ik echt niet weten. Misschien wou Zij daarmee zeggen dat hij genezen zou worden. Janko: Heeft hij iets gevoeld? Vicka: Alsof men hem bij zijn hoofd aanraakte, heeft hij ons gezegd. Janko: Maar toen heeft Onze Lieve Vrouw niet gezegd dat hij zou genezen worden. Vicka: Wacht even! Twee of drie dagen later is er een groep jongeren aangekomen. Zij zongen en dansten. Die jongeman was er ook. Op die dag is Onze Lieve Vrouw iets eerder aan ons verschenen. Zij liet ons die jongen zien, naast Haar, en hij was omgeven door licht. Hij wist dat niet, maar onmiddellijk daarna zei hij tegen ons: "Tijdens de verschijning ging er een soort stroom helemaal door mijn been heen." Tegen het midden van 1982 heeft de Gospa tegen ons gezegd: "Na dit teken zal hij volledig genezen." Janko: Heeft Zij dat tegen u of tegen hem gezegd? Vicka: Tegen ons en wij hebben het op onze beurt tegen hem gezegd. Janko: Geloofde hij u? Vicka: Jazeker! Hij komt iedere avond naar de Heilige Mis en gaat te Communie. Hij is tot geloof gekomen. Janko: Heeft Onze Lieve Vrouw wel eens van iemand gezegd dat die niet zou genezen? Vicka: Slechts één keer heeft Zij van een zieke gezegd: "Hij zal spoedig sterven." Janko: Zijn volgens Maria en volgens u, om een genezing te bekomen een vast geloof, gebed en andere goede werken nodig? Vicka: En de overgave aan de wil van God. Wat anders? Janko: Vraagt Onze Lieve Vrouw dat alles aan de zieken? Vicka: Allereerst aan de zieke zelf, maar ook aan zijn of haar gezinsleden of verwanten. Janko: En wat als de zieke zo zwak is dat deze niet kan bidden? Vicka: Hij kan of hij moet minstens geloven. Maar zijn nabestaanden moeten bidden en vasten, voor zover zij dat kunnen. De Gospa heeft dit zo gezegd. Maar zou u mij kunnen zeggen van hoeveel genezingen er verklaringen zijn afgelegd in Medjugorje? Janko: De afgelopen maand waren het er meer dan 220. Maar van veel bleef het enkel bij verklaringen en werd er geen nota van genomen. Vicka: Ja, maar dat is niet zo belangrijk, zolang God en de Heilige Maagd het maar weten.