| |
Download PDF
Veertigdagentijd voor Krasselaars [deel 3]
Goede Week
Maandag 18 april 2011: Een week in Christus' hart
Kom met berouw en smart binnen in deze kamer van de ontvlamde liefde van Christus, met het goede voornemen om uw leven te beteren. Meteen ondervindt gij de wondere uitwerking van dit natuurlijk geneesmiddel, dat heilzaam is voor de ziekten van de ziel, en namelijk voor de pest van de gramschap.
Beschouw dit gekwetste Hart, waarin de allerheiligste ziel van Christus gerust heeft, en de Godheid die alle eerbied verdient, en die ons hierbeneden bewaart. Beschouw het open hart van Christus als het veiligste asiel voor de vluchtelingen. Waar zou uw arme ziel kunnen vluchten bij leven of dood, door de helse machten met alle soorten aanvallen bestookt, tenzij in dit zekere vluchtoord tegen alle vijanden?
Beschouw de heilige zijde van Christus als het nest van rust en geluk, waar gij, zoals de duif, uw kleintjes moet neerleggen, uw kleine goede werken, en ze ontroven aan de sperwer, de kwade geest. Beschouw het wonderbare Hart van Christus als het Offer van de goddelijke rechtvaardiging. Wilt gij voor God uw verlangens, devoties, gebeden, lijden, al uw daden welgevallig maken, plaats ze op dit slachtoffer, offer het alles op aan God de Vader, opdat Hij het zou ontsteken in het vlammend Hart van zijn enige geliefde Zoon, Jezus Christus.
Wolfgang Seidel (+1562), Geestelijke Pijn
Overwegen
Al wat wij deze week vieren wordt verklaard door de mateloze liefde van Jezus' hart, dit hart dat wij uiteindelijk zullen doorboord zien op het kruis, als de opborrelende bron van eeuwig leven.
Dit hart is onze toevlucht, omdat alleen de liefde telt om gelukkig te zijn, en er is alleen liefde die uit dit hart voortkomt, Gods menselijk hart, open voor al zijn kinderen.
Onze werken hebben maar de waarde van de liefde, die er in wordt uitgedrukt. Het ogenblik is gekomen om tot het einde te gaan van dit evangelisch principe : "Wilt gij uw verlangens, devoties, gebeden, lijden, al uw daden aan God aangenaam maken ?" Beleef dan alles in eenheid met Christus, beleef alles in Jezus' hart.
Beslissen
Ik pas toe wat ik op 26 maart heb beslist, en ik vind een bijzondere gelegenheid tot broederlijke liefde om concreet de liefde van Christus te beleven gedurende heel deze Goede Week.
Dinsdag 19 april 2011: De passie van Jezus in Zijn Kerk
Sedert het begin der tijden beleeft Christus zijn Passie in al de zijnen. In Abel werd Hij gedood door zijn broer, in Isaac is Hij geofferd, in zijn apostelen werd Hij vervolgd te land en te water, in al zijn zalige martelaars werd Hij gekruisigd en gedood. Hij is het, die nu nog onze zwakheid en onze ziekten draagt, want Hij is zelf mens, voor ons blootgesteld aan alle kwalen, bekwaam de zwakheid te dragen die wij, zonder Hem, niet zouden kunnen of vermogen te dragen. Ja, Hij is het, die vandaag nog, voor ons en in ons, de last van de wereld draagt, en daardoor vernietigt. Hij is het die, in u, het misprijzen draagt en het is Hem, die de wereld haat in u.
Danken wij de Heer, want Hij is het, die in ons triomfeert. Door de staat van dienaar aan te nemen, verkrijgt Hij voor zijn dienaars de genade van vrijheid, en door deze vernedering bewerkt Hij in ons onze onzichtbare verheffing in de hemel.
Bezie waarin wij, van in het begin, gevallen waren, en versta dat het door het plan van de wijsheid en goedheid van God was, dat wij aan het leven teruggegeven zijn. In Adam waren wij, door hoogmoed, gevallen, en daarom worden wij in Christus vernederd. Zo wissen wij de zonde van de oeroude fout, door ons door de tegenovergestelde deugd te vernederen. Wij, die de Heer hebben beledigd uit hoogmoed, behagen Hem door Hem te dienen.
H. Paulinus van Nole (353-431), Leven van de H. Paulinus
Overwegen
Sedert twintig eeuwen voltrekken de Passie en de Verrijzenis zich volgens de dubbele beweging van de val en de verlossing van de mensheid. "Ik vul in mijn lichaam aan wat nog ontbreekt aan de verdrukkingen van de Christus, ten bate van zijn lichaam, dat is de Kerk," zegt de H. Paulus [Kol 1,24] door het feit van de onverbrekelijke eenheid die het geloof bewerkt tussen Christus en zijn leerling.
Zo is het dat de christen de gebeurtenissen ziet in de wereld: Hij weet dat hij met diens val verbonden is door zijn zonde, en tegelijk dat hij bewerker is van zijn heropstanding naar de maat van zijn eenheid met Christus.
Beleven wij deze Goede Week, niet als een ver aandenken aan gebeurtenissen, die vandaag in het verleden verzonken zijn, maar als een hernieuwde wil om ze te beleven met Christus, en zo met Hem het heil van onze broeders te dragen.
Beslissen
Ik doe verder met het toepassen van mijn besluiten van 26 maart, en meer nog, ik zal naar een lijdend lidmaat van Christus toegaan, een zieke die ik moet bezoeken, een vriend die moet getroost worden, een vreemde die hulp moet krijgen...
Woensdag 20 april 2011: Wij helpen Jezus om Zijn Kruis te dragen
Jezus heeft uit liefde voor ons geleden, laten wij lijden uit liefde tot Hem. Christus heeft het kruis gedragen, laten wij Hem helpen om het te dragen. Jezus is onteerd geworden, laten wij geen eerbewijzen zoeken. Jezus heeft het lijden verdragen, laat ik het lijden verdragen. Jezus heeft de armoede gekend, Hij heeft hier geleefd als een vreemdeling om mijnentwil, moge ik ook geen plaats vinden, waar mijn hart kan rusten.
Hij is voor mij gestorven, dat mijn leven een voortdurend sterven zou zijn uit liefde tot Hem. "Ik ben het niet meer die leef, maar Christus leeft in mij". [Gal. 2,20] De gekruisigde, terechtgestelde, verlaten en alleen door God aanvaarde Christus, het is deze Christus die ik wil, dààr zoek ik Hem, en daarbuiten wil ik Hem niet! Hij doe met mij wat Hij wil, want ik wil voor Hem lijden. Of Hij mij beloont of niet, alleen lijden voor Hem is de hoogste beloning. En indien Hij mij enige gunst wilde bewijzen, zou ik er Hem geen andere vragen dan beproevingen, want ik zou weten dat ik Hem bemin en dat Hij mij bemint als Hij mij op het kruis legde dat hier beneden het zijne was.
H. Johannes van Avila (1499-1569), Brief 23
Overwegen
Alles delen met Christus: Dat is het leven van de christen. Maar wij zijn bang voor de beproevingen? Ook Hij is bang geweest op de vooravond van zijn Lijden. Geven we Hem dan onze angst, zoals Hij die heeft geofferd aan zijn Vader: "Niet mijn wil, maar uw wil geschiede!"
Geen dolorisme, maar veel liefde in deze wil om Hem tot daartoe te volgen : "want ik zou weten dat ik Hem bemin, en dat Hij mij bemint, als Hij mij op het kruis legde dat hier beneden het zijne was."
"Het kruis is van God," zegt ons Franciscus van Sales, maar het is een kruis omdat wij ons er niet mee verenigen, het is maar een kruis als wij het niet willen en als het dan van God is, waarom willen we het dan ?" [Brief 2530]
Beslissen
Ik pas verder mijn besluiten toe van 26 maart, en meer nog, ik zal mij vandaag over niets beklagen
Donderdag 21 april 2011: [Witte Donderdag] Ga te Communie!
Als de wereldse mensen u vragen waarom gij zo dikwijls te communie gaat, zeg dan dat het is om God te leren liefhebben, om u te zuiveren van uw onvolmaaktheden, u te bevrijden van uw miseries, u te troosten in uw droefheid, om steun te zoeken in uw zwakheid. Zeg hun dat twee soorten mensen dikwijls moeten te communie gaan : De volmaakten, omdat ze het goed menen, en groot ongelijk zouden hebben om niet te gaan naar de bron en fontein van de volmaaktheid, en de onvolmaakten, juist om te kunnen streven naar de volmaaktheid, de sterken, om niet zwak te worden, en de zwakken, om sterk te worden, de zieken om te genezen, en de gezonden om niet ziek te vallen. En voor u, die onvolmaakt, ziek en zwak zijt, dat gij het nodig hebt om veel te communiceren met uw volmaaktheid, uw kracht en uw geneesheer.
Zeg hun, dat zij die niet te maken hebben met wereldse zaken, dikwijls moeten communiceren omdat zij er de gelegenheid toe hebben en dat wie veel te maken heeft met wereldse zaken er nood aan hebben en dat hij, die veel werkt en belast is met moeilijkheden, dikwijls en sterk voedsel moet nemen. Zeg hun dat gij het H. Sacrament ontvangt om te leren het goed te ontvangen, omdat men iets niet goed doet, waarin men zich niet veel oefent.
H. Franciscus van Sales (1567-1622), Inleiding tot het Devote Leven, II, hfdst. 21
Overwegen
Jezus begint zijn Lijden met het Laatste Avondmaal met zijn apostelen, tijdens hetwelk Hij zich aan hen geeft in de Eucharistie. Sedert twintig eeuwen is het dààr dat het offer van zichzelf aan zijn Vader en aan zijn broeders wordt bestendigd.
De Eucharistie is dus de spil van een christelijk leven. Er ten volle aan deelnemen, d.i. er Christus ontvangen in zijn lichaam en bloed, voert ons terug naar de bron van ons bovennatuurlijk leven. Laten wij de Eucharistie niet banaliseren, ons niet gewoon maken aan Christus' Lijden.
Wij zijn niet altijd bekwaam om te communiceren : Misschien omdat wij ons van Christus gescheiden hebben, misschien in een familiale situatie die Hij niet kan goedkeuren, misschien omdat de Mis slechts zelden gevierd wordt in onze regio... Maar verre van ons daarbij neer te leggen, doen wij alles om de weg naar de Eucharistie terug te vinden, de weg van de volheid van het christendom.
Beslissen
Op deze Witte Donderdag zal ik in de avond een lange tijd doorbrengen bij het H. Sacrament. Als ik te ver van de kerk ben, zal ik thuis aanbidden, op een stille plek, gericht naar het tabernakel van de kerk, wetend dat er geen afstand is tussen de verrezen Jezus en de zijnen.
Vrijdag 22 april 2011: [Goede Vrijdag] Jezus heeft dorst
Zie hoe Hij, die aan dit harde kruis hangt, héél en al hart is geworden voor ons en als dorstend naar uw redding, roept Hij van dorst naar u, om u met Hem te verenigen, of ge door een liefhebbende blik op zijn lijden, ge u met Hem verenigt, zoals Hij zich door dit lijden ook met u verenigt, medelevend met uw miseries.
Daar is het dat Hij ons roept door zijn verliefde woorden en waar Hij hoopt ons te brengen door zijn voorbeeld. Daarom vraagt Hij dat wij Hem dikwijls een liefdevolle blik zouden geven, om Hem te vergezellen in zijn grote smarten.
Hij wenst ons tot Hem te trekken door de berusting die Hij in de Olijfhof en op het kruis zijn hemelse Vader heeft betuigd, uit liefde tot ons, en in de grootste smarten op het einde van zijn leven : Aan het kruis te zijn genageld, de schandpaal, met grove nagels, door de heiligschennende handen van de wrede beulen, en tussen twee dieven.
Dààr is het dat Hij ons opwacht, met open zijde en het hart bloot, om ons te ontvangen, met open armen om ons te omhelzen, zijn hoofd gebogen om ons, door een zachte vredeskus, zijn allerheiligste geest te geven, vooraleer te begeven, opdat wij zouden kunnen begrijpen met alle heiligen, de diepte, de breedte, de hoogte en de lengte van de oneindige liefde die Hem zo heeft doen lijden, zo mateloos.
Martial d'Etampes [1575-1635], De Drie Nagels, Inleiding
Overwegen
Goede Vrijdag, de dag waarop Jezus "zich helemaal hart heeft gemaakt voor mij". Wij zullen het ons nooit voldoende bewust worden. Dag van vreugde, te midden van al onze kruisen, sedert het zijne dit oord van dood heeft veranderd in een oord van leven : "Dààr is het dat Hij ons opwacht, met open zijde en het hart bloot, om ons te ontvangen."
De intensiteit van Jezus' smarten is er maar om de intensiteit van zijn liefde, van zijn verlangen om verenigd met ons te leven, en het absoluut drama van ons gescheiden te zijn, te beklemtonen.
Al het leed van onze verscheurde wereld, al de beproevingen van de onschuldigen, alle oorlogen, alle haat, volstaan niet om ons te zeggen hoezeer Christus naar de mens verlangt, en hoezeer de mens verlangt naar Christus.
Beslissen
Ik zal vandaag een broeder gaan helpen om zij kruis te dragen : Een zieke zonder bezoek, een vriend in nood, een bedelaar, misprezen door de voorbijgangers, een ouderloos kind...
Zaterdag 23 april 2011: [Stille Zaterdag] Van de dood naar het leven
Zo is het plan van de eeuwige Vader voor zijn Zoon, zo zijn welbehagen, Hem uit de dood en het graf te halen : Het is zijn wil om Hem voor de derde maal te zeggen : "Ik heb u heden verwekt !", door een derde geboorte, waarin Hij aan Jezus een nieuw leven geven wil, een sterker en glorievoller leven dan dat wat zijn beulen Hem hebben ontrukt.
Gij hebt Hem aan het kruis geslagen, gij sluit Hem op in het graf, maar gij vergist u, o ontrouw volk! Dit kruis is de brandstapel waar deze nieuwe Fenix, deze hemelse vogel, herrijzen zal, en in een beter leven. Dit graf zal een plaats van leven zijn, en niet van dood, en een sterker en glorieuzer leven dan dat wat gij Hem hebt ontrukt.
Dààr, Heer, aanbid ik U, stervende en als uw kinderen barende in onsterfelijkheid. Daar aanbid ik U, als stervende en als herboren wordend in een nieuw leven. Daar aanbid ik U als stervend en het zaad strooiend van de onsterfelijkheid, èn voor U èn voor ons. Daar aanbid ik U, herboren wordend in een hemels leven, een nieuw recht op glorie verwervend en als bezit nemend van een nieuwe macht over de onsterfelijkheid.
En ik aanbid U in dit gelukkig ogenblik, waarin Gij van het kruis overgaat naar de glorie, van de dood naar het leven, van de aarde naar de hemel, van het stervende en dolende leven naar het hemelse en eeuwige leven. O gelukzalig, beminnelijk en aanbiddelijk ogenblik!
Pierre de Bérulle (1567-1629), Rede over de. Staat en de Grootheid van Jezus, X
Overwegen
Paaszaterdag is de dag waarop de Kerk niets viert. Dag van stilte, schijnbaar doods. Maar die stilte is die welke de nieuwe schepping voorafgaat, de dag waarop het leven zal ontspringen op Paasmorgen.
Dit graf is het graf van de Zoon Gods, van de meester van het leven. Voortaan zal men niet meer spreken over een volgeling van Jezus als over een dode, maar over een "slapende", zoals het woord "coementerium", cimetière, aanduidt, wat wil zeggen dortoir, "dormter", slaapplaats. In deze dag van de grote Sabbat, vervoegt Jezus allen, die, sedert Adam en Eva, wachtten op die terugkeer naar het leven, en die in Hem rusten in afwachting dat Hij ze opwekt op de dag van zijn uiteindelijke komst.
Het lichaam van Christus in het graf is een voorafbeelding dit van alle heiligen, die bezig zijn met verrijzen. Hun laatste sterfelijk omhulsel zal ook eindigen met over te gaan "van de dood naar het leven."
Beslissen
Op deze dag van stilte, neem ik de tijd voor een ruim ogenblik van ingetogenheid. En ik bereid in mijn missaal het verloop voor van de Paasliturgie. Indien ik niet kan deelnemen aan het nachtofficie, zal ik de voorziene teksten voor de Paaswake nemen en traag en vurig mijn doopbeloften herhalen.
Zondag 24 april 2011: [Pasen] Met Chritus verrezen
Dag van de Verrijzenis! Begin, vol beloften, dat ons plechtig bekleedt met zijn schittering.
Gisteren was ik, met Christus gekruisigd, vandaag ontvang ik, met Hem, de glorie.
Gisteren stierf ik met Hem, vandaag krijg ik, met Hem, het leven.
Gisteren was ik met Hem in het graf, vandaag ontvang ik, met Hem, de verrijzenis.
Brengen wij dan onze offergaven aan Hem, die voor ons gestorven en verrezen is. Ik spreek niet over goud, zilver, weefsels, noch doorzichtige, edele stenen, aardse en vergankelijke materie, waarvan het grootste deel altijd voor de deugnieten zal zijn, slaven van het aardse en van de prins van deze wereld. Neen, ik bedoel dat wij onszelf offeren, dat voor God kostbaarste goed en dat Hij bij Zich wil hebben. Geven wij aan Hem, die het beeld is van de Vader, dàt terug wat naar zijn beeld gemaakt is, laten wij onze waardigheid erkennen, geven wij eer aan ons model, laten wij de kracht van het mysterie ondervinden, wij, voor wie Christus is gestorven.
Laten wij worden zoals Christus, vermits Christus is zoals wij. Laten wij goden worden door Hem, vermits Hij mens is door ons. Hij heeft wat van onder komt gekregen om te geven wat van boven komt. Hij is arm geworden opdat wij rijk zouden worden in zijn armoede. Hij heeft de vorm van een slaaf gekregen, opdat wij de vrijheid zouden verkrijgen. Hij is neergedaald opdat wij zouden verheven worden. Hij heeft de bekoring gekend, opdat wij die zouden overwinnen. Hij is eerloos geweest, opdat wij verheerlijkt zouden worden. Hij is gestorven opdat wij gered zouden worden. Hij heeft zich verheven om ons in zijn gevolg mee te trekken, wij, die ter aarde lagen door onze zondeval.
Dat wij dan alles geven, alles offeren aan Hem die zichzelf gegeven heeft als losprijs en wissel voor ons. De edelste gave zal zijn, als wij in dit mysterie doordringen, door Hem alles te worden, wat Hij door ons geworden is.
H. Gregorius van Nazianze [325?-390], 1e rede over Pasen
|
|
