 |
|
 |
| |
Download PDF
Interview van Zuster Emmanuel Maillard met Jelena Vasilj
Jelena Vasilj is geboren op 14 mei 1972 als tweede kind van zes uit de wijnbouwersfamilie van Grgo en Stefa Vasilj-Grgasovic. Zij was negen jaar oud bij het begin van de verschijningen en geloofde er onmiddellijk in. Zij is zienster in de ware betekenis van het woord.
In het ouderlijk huis, aan de voet van de Krisevac, werd door het gezin en de grootouders dikwijls gevast en gebeden en sinds het begin van de verschijningen werd dit nog regelmatiger gedaan. Jelena voelde zich zeer tot het gebed aangetrokken en ging elke avond naar de Heilige Mis. Op een dag bad ze vanuit de grond van haar hart: "O God, wat zou ik toch gelukkig zijn als ik toch echt in u zou kunnen geloven!"
Na 18 maanden intens gebed hoorde Jelena een "innerlijke stem" en begreep dat het Onze Lieve Vrouw was. Niet alleen kon zij Haar horen, maar zij kon Haar ook, hoewel op een andere wijze van deze van de zieners, aanschouwen. Van de eerste verbazing bekomen durfde Jelena de Koningin van de Vrede te vragen of ook zij bestemd was om geheimen te ontvangen. Ze verkreeg het antwoord door een innerlijke stem: "Ik zal aan u niet op dezelfde manier verschijnen als aan de zes anderen. Voor u heb ik een ander plan. Verontschuldig Mij, dat Ik u de geheimen die Ik hen heb toevertrouwd, niet kan vertellen, maar het is een genade die voor hen en niet voor u bestemd is. Ik zal aan u verschijnen om u bij de ontwikkeling van uw geestelijk leven te helpen en door uw bemiddeling wil ik graag andere mensen op de weg naar de heiligheid leiden."
Ondervraagd over het verschijnsel van de innerlijke stem en de gevoelens op het moment van de gebeurtenissen, zei Jelena "Het is moeilijk te beschrijven. Wanneer ik met de Heilige Maagd in contact ben bevind ik me in een soortgelijke situatie als iemand die aan het telefoneren is: ik kan anderen in mijn omgeving horen spreken, maar ik neem er niets van op. Ik hoor niet wat zij zeggen omdat ik volledig op mijn telefoongesprek geconcentreerd ben."
Voor Jelena Visalj begonnen de innerlijke locuties op 15 december 1982. Spoedig werd duidelijk dat Jelena's taak vooral gericht was op het gebed. Zij leidde een gebedsgroep tot ze haar studies in de VS begon in 1991 en Onze Lieve Vrouw maakte haar duidelijk dat Zij haar nodig had om via het gebed, mee te helpen Gods plan te verwezenlijken. Vele theologen waren onder de indruk van de diepzinnigheid van de gesprekken van de toen elfjarige Jelena.
In de Verenigde Staten studeerde zij aan de Franciscaner universtiteit van Steubenville en later haalde ze haar doctoraat in de theologie te Rome
Voor haar huwelijk gaf ze voornamelijk gesprekken aan bedevaarders en reisde ze naar vele landen als uitdraagster van Maria haar boodschappen te Medjugorje. Op 24 augustus 2002 huwde Jelena Visalj met Massimiliano Valente in de Sint-Jacobuskerk te Medjugorje. Het was een mooie, gebedsvolle en vreugdevolle huwelijksplechtigheid! Zieneres, Marija Pavlovic, was hofdame. Zelden zien wij dergelijke mooie huwelijken. Een week voor de plechtigheid had Zuster Emmanuel Maillard met haar een gesprak over wat zij als waarden houden voor een Christelijk stel.
Jelena Vasilj
Zr. Emmanuel: Jelena, Ik weet dat u volledig open stond voor Gods wil in uw leven. Hoe kwam u tot de overweging dat uw weg het huwelijk was, eerder dan een andere weg?
Jelena: Ik zie steeds de schoonheid van beide levenswijzen en ik blijf enigszins aangetrokken tot het religieuze leven, omdat het een mooi leven is en dit kan ik in alle vrijheid zeggen in het bijzijn van Massimiliano. Ik moet ook zeggen dat ik mij een beetje verdrietig voel dat ik niet het ideaal van het religieuze leven zal volgen. Maar ik zie eveneens dat ik door het samenleven met iemand anders, ook groei. Massimiliano helpt mij om beter te worden zoals ik ben als menselijk persoon. Misschien heb ik hiervoor de gelegenheid gekregen om geestelijk te groeien, maar deze relatie helpt mij heel erg om te groeien als een menselijk persoon en andere waarden te ontwikkelen. Het helpt mij om mijn geloof duidelijker te uiten. Daarvoor was ik dikwijls verrukt door mystieke ervaringen en leefde ik een soort geestelijke vreugde. Nu zie ik dat ik, door het samenleven met iemand anders, terug in het kruis wordt geroepen en mijn leven meer volwassen is geworden.
Zr. Emmanuel: Wat bedoelt u met "teruggeroepen worden in het kruis?"
Jelena: Een zeker sterven dient er plaats te vinden bij een huwelijk, anderzijds is men zeer egoïstisch ingesteld als men naar een ander uitziet. Dan kan men erg teleurgesteld worden, vooral als men denkt dat de ander uw angsten kan wegnemen of uw problemen kan oplossen. Ik denk dat ik in het begin Massimiliano benaderde als een toevluchtsoord, maar gelukkig wou hij nooit dit toevluchtsoord, waar ik mij kon verbergen, voor mij zijn. Ik denk dat het innerlijke van vrouwen heel emotioneel is en we kijken uit naar iemand die op een andere wijze die emoties kan voeden. Maar zo blijven we uiteraard altijd kleine meisjes en worden we nooit groot.
Zr. Emmanuel: Waarom hebt u Massimiliano gekozen?
Jelena: We ontmoeten elkaar drie jaar geleden. We studeerden beiden Kerkelijke Geschiedenis in Rome. Een relatie met hem was erg uitdagend. Ik voelde dat ik werkelijk groeide. Hij kan zeer toegewijd zijn en standvastig op zijn manier. Hij is steeds erg realistisch en ernstig bij zijn beslissingen, iets wat mij niet gegeven is. Massimiliano heeft mooie waarden! Ik ben vooral aangetrokken tot hem omwille van de waarde van reinheid, dat zo belangrijk is voor hem. Er is zoveel respect in mij gegroeid voor hem en ik zag hem zo dikwijls tot de goede dingen in mij aangetrokken. Ik denk dat het respect voor een man, voor de vrouw een genezingservaring kan zijn omdat in de wereld een vrouw dikwijls als een gebruiksvoorwerp wordt aanzien.
Zr. Emmanuel: Welke houding zou u aan jonge mensen aanbevelen die verloofd zijn en denken aan een huwelijk?
Jelena: De verhouding begint bij een soort aantrekking die niet kan worden genegeerd. Maar het moet dieper gaan, zoniet verdwijnt de lichamelijke en chemische energie reeds vlug en blijft er niet over. Maar het is ook goed dat het voorbij gaat. Waanzinnige verliefdheid weerhoudt u van het zien van de schoonheid in de andere. Maar het trekt u inderdaad aan op dat ogenblik en, indien God ons deze gave niet had geschonken, zouden man en vrouw nooit huwen! Zo is het op een zekere wijze de Voorzienigheid. Ik denk dat reinheid de gave is dat het paar werkelijk helpt om van elkaar te houden, omdat dit zich tot alle gebieden van beide levens uitbreidt. Als men niet leert hoe elkaar te respecteren, dan zal de relatie niet standhouden. Daarentegen, wanneer we onszelf heiligen in het Sacrament van het Huwelijk, dan zeggen wij: "Ik zal u liefhebben en waarderen." Waardering mag nooit van de liefde worden gescheiden.
Zr. Emmanuel: Heeft Onze Lieve Vrouw u dingen bijgebracht over het huwelijk?
Jelena: Ik was een kind en ik herinner mij niet zoveel dingen die Zij ons heeft gezegd. Zij sprak heel wat over de familie en het gebed binnen de familie. Dit is waarschijnlijk de mooiste gave die mij gegeven is: het gebed binnen de familie. Het is een gave die ik nog steeds blijf ervaren, nadat mijn "gesprekken" zovele jaren voorbij zijn, om als familie tezamen te komen en te bidden.
Zr. Emmanuel: Hoe hebt u het familiegebed als kind ervaren?
Jelena: Dit was waarlijk het ogenblik dat onze familie bij elkaar bracht. Wij waren een normale familie met de gebruikelijke moeilijkheden, maar ons gebed was altijd het licht in onze familie.
Zr. Emmanuel: Wie was de leider?
Jelena: Mijn vader.
Zr. Emmanuel: Hoe heeft hij u overtuigd om mee te bidden?
Jelena: Hij heeft mij niet overtuigd, hij maakte mij gewoonweg wakker, heel vroeg in de morgen. En daar staat hij nog steeds op, na al die jaren, zelfs al ben ik dertig jaar. Hij zegt dat hij een verantwoordelijkheid heeft tegenover God en dat het dus niet zijn keuze is. Soms zie ik dat het voor hem moeilijk is om vasthoudend te zijn, maar hij blijft zich bewust van zijn rol als ouder. We begonnen altijd met het Angelus en dan baden we voor de overledenen. Daarop lazen we het Evangelie en baden we de Rozenkrans. Op het einde zegden we ons gebed voor de Heilige Geest. 's Avonds konden we naar het avondprogramma van de parochie gaan, en zij die thuis bleven baden een tiental kraaltjes van de Rozenkrans.
Zr. Emmanuel: Jelena, hoe zult u het familiegebed binnen uw eigen huwelijk enfamilie inlassen, en wie zal de leiding er van waarnemen?
Jelena: Dat is aantrekkelijk. Ik ben waarschijnlijk de vurigste, maar Massimiliano is meer regelmatig. Als hij een werk te doen heeft, zal hij het doen. Als hij beslist dat wij elke morgen bidden, dan zullen we dat doen. Ik zou bijvoorbeeld kunnen beslissen om 's ochtends te bidden, maar ik durf soms nogal eens door te slapen, maar zoiets doet hij niet. Ik herinner mij dat nog van de tijd toen ik de boodschappen van Onze Lieve Vrouw naar huis bracht: "O, Onze Lieev Vrouw wenst dat we om 6.05 uur 's ochtends bidden." Maar als het op een doen kwam, was ik de laatste die uit bed raakte en dan moesten ze aan de deur van mijn kamer kloppen: "Hé, U hebt gezegd dat we moesten opstaan, sta dus maar op!"
Zr. Emmanuel: Jelena, wanneer hielden uw gesprekken op met Onze Lieve Vrouw?
Jelena: In 1992 verliet ik Medjugorje om te gaan studeren in Amerika. Toen begonnen de gesprekken onregelmatig te worden en ze stopten in 1994. Nu voel ik dat Onze Lieve Vrouw mij begeleidt. Ik voel haar afwezigheid niet, ik ontvang alleen Haar stem niet meer die ik vroeger wel hoorde.
Zr. Emmanuel: Herrinert u zich de oefeningen die Onze Lieve Vrouw u gaf voor uw gebedsgroep? Heeft Zij u ook bijgebracht hoe we elkaar moeten liefhebben?
Jelena: O ja! Vader Slavko hield van deze oefeningen. Ik herinner mij dat Onze Lieve Vrouw vroeg om samen te bidden met de persoon van wie we het minste hielden, dit om ons niet te laten leiden door persoonlijke voorkeuren, maar door bovennatuurlijke liefde. Ik denk dat de Heilige Geest dit werkelijk kan bewerkstelligen. Ik kende mensen die heel vervelend en storend waren, maar toen de Heilige Geest binnen ons aanwezig was, konden we zelfs hen heel hard liefhebben. Er zijn weinig mensen die mij storen, maar ze bestaan, omdat ik ook maar een mens ben. Maar zij storen mij alleen maar wanneer ik niet bid, wat betekent dat ik de vrede binnen mezelf niet kan bewaren. Men zou deze innerlijke vrede nooit mogen wegnemen! Als men uw vrede kan wegnemen dat is dit gewoonlijk een teken dat u zich onder uw gebedsniveau bevindt en dat de batterijen bijna leeg zijn.
Wij hadden drie maal in de week een gebedsontmoeting gedurende anderhalf uur, na de school of na het werk. Het was werkelijk een tijd van genade, omdat ik niet weet hoe wij erin slaagden. Wij brachten vele dagen en nachten biddend door op de berg en 's ochtends gingen we dan naar school. Na de school werkten wij, zoniet zou ik in slaap zijn gevallen en zouden ze mij in de tabaksvelden moeten gaan zoeken zijn.
Zr. Emmanuel: Hebt u spontane gebeden gehad tijdens de ontmoetingen?
Jelena: Ja, Onze Lieve Vrouw vertelde mij om naar elkaar te luisteren bij het spontane bidden, omdat we als gemeenschap moesten bidden, niet enkel voor dingen die op bevel tot onze gedachten kwamen.
Zr. Emmanuel: Ik was geboeid door het aandringen van Onze Lieve Vrouw dat Haar grootste vreugde de eenheid van uw harten was bij het samen bidden tot Jezus. Wat zijn uw beste herinneringen als kind of tiener tijdens deze tijd in de groep?
Jelena: Ik herinner me dat Vader Slavko ooit zei: "Ik wist dat Onze Lieve Vrouw uw begeleidde omwille van de liefde die ik waarnam binnen de gebedsgroep." Dit was ook zo. Onze gebeden waren dikwijls heel persoonlijk, maar ik heb niemand ooit enige opmerking horen maken over de gebeden binnen de groep. Er was zo veel eerbied en zo veel liefde omdat alles gebaseerd was op bovennatuurlijke liefde. Dit gebeurde allemaal toen we jong waren en dat is de reden waarom Onze Lieve Vrouw jonge mensen wil: zij staan zo open voor de genade! Zij maken geen bezwaar. Als we ouder worden beginnen we de dingen te berekenen. U kunt dit in onze buurt zien: de volwassen bekijken elkaar steeds en vragen zich af: "zal hij mij begroeten, en zal die goededag zeggen? Hoe behandelt hij mij en hoe moet ik hem behandelen?" Maar kinderen die rennen gewoon van het ene huis naar het andere.
Zr. Emmanuel: Hoe verkrijgt men bovennatuurlijke liefde?
Jelena: Wel, hiervoor moet men een beetje verliefd zijn op het Evangelie. U moet gewoon de Heilige Geest toelaten u om te vormen. Gewoonlijk heerst er angst waar er geen liefde is. Er is angst voor de andere, er is angst voor iemand die u pijn zal doen, iemand die profijt zal halen uit u. U denkt: "Hoe zullen zij mij ontvangen? Wat denken ze over mij? Zullen zij mij aanvaarden?" Heel wat jonge mensen hebben allerlei soorten problemen hierdoor. Zij hebben liefde nodig omdat ze menselijk warmte zoeken en hierin worden ze dikwijls teleurgesteld en zo voelen ze zich eenzaam. Maar wij waar zo fortuinlijk dat onze vriendschap gebaseerd was op bovennatuurlijke liefde. De Heilige Geest schenkt u zoveel troost dat u nooit behoefte hebt aan chocolade. Als jonge mensen hebben wij deze troost nodig omdat we zo breekbaar zijn en als wij de Heilige Geest niet hebben om ons te troosten kunnen wij ons heel eenzaam voelen en dit kan dan een grote bron zijn van moeilijkheden en zonde.
Zr. Emmanuel: Denkt u dat Onze Lieve Vrouw haar plan heeft verwezenlijkt en voltooid met uw gebedsgroep?
Jelena: Dat is een heel moeilijke vraag! Ik denk niet dat de dingen gedaan zijn. Het houdt geen steek dat enkel door onze gebeden Haar plannen vervuld zouden zijn, maar ik zie dat Haar plannen werken binnen ons persoonlijk leven. Ik zie nog steeds mensen die deel uitmaakten van onze gebedsgroep en ze zijn heel verschillend van diegenen die er geen deel van uitmaakten. Zij gaan nog steeds naar de Krizevac, naar de Verschijningsberg en zijn nog steeds persoonlijk begaan met Haar plannen. Ik denk dat er een tijd zal komen dat de mensen meer geestelijke begeleiding zullen nodig hebben. We moeten leren hoe de rol van een leek de spelen in de kerk, door het ontvangen van de geestelijke faven en door ons geloof te delen. Er zijn mensen die waarlijk de boodschappen naleven, maar nu is het belangrijk dat ze werken in het gebied waar ze wonen, om hun geloof te delen. Ik denk dat ik hen ook ergens in de wereld zou zien werken, omdat de wereld het zo hard nodig heeft.
|
|
 |
|
 |
