| |
Download PDF
Adèle Brise, een Belgische verschijning in de Verenigde Staten
De grootste brand in de geschiedenis van de Verenigde Staten werd voorafgegaan door een verschijning van de Heilige Maagd Maria aan de uit België afkomstige Adèle Brise, die leefde in een eenvoudig landbouwersgezin te Robinsonville, Wisconsin.
Er is geen theoloog in de wereld die weet heeft van alle mirakels, manifestaties en verschijningen van Maria, of zelfs een flink percentage ervan. Het is verbazingwekkend hoe men steeds opnieuw iets nieuws tegenkomt waarmee men niet vertrouwd is, ongeacht hoeveel men reeds gelezen of gehoord heeft over de Heilige Moeder.
Michael Brown schreef ooit een boek over alle grote verschijningen van Maria [de vertaling van dit boek kunt u op ons blog vinden in de rubriek "Het Laatste Geheim"] sinds de eerste eeuw na Christus en was verbaasd door de enorme omvang van de historische gevallen: tientallen en tientallen, die allen de goedkeuring kregen van predikanten en bisschoppen en die nu allemaal zijn vergeten.Het is niet waar dat er slechts ongeveer een dozijn verschijningen erkend zijn door de kerkelijke overheid. Het aantal ligt veel hoger. En dan zijn er nog degenen die tussen de mazen van het net vielen, die nooit formeel beoordeeld werden.
Opmerkelijk is dat er in de Verenigde Staten, waar steeds een sterke protestantse aanwezigheid geweest is, geen verschijningen zijn die met volledige goedkeuring werden aanvaard, door middel van een pastorale brief die is goedgekeurd door het Vaticaan, maar twee ervan komen dicht in de buurt: Onze Lieve Vrouw van Amerika, met verschijningen aan een kloosterzuster in Ohio, en deze waarover we het in dit artikel gaan hebben: Onze Lieve Vrouw van Goede Hulp in Wisconsin.
Alles wordt uitgelegd in een bijna ongekend boekje met de volledige goedkeuring van Stanislaus V. Bona van Green Bay, waarin de Verschijning van de Heilige Moeder wordt weergegeven aan een 28 jaar oud vroom meisje uit een Belgisch boerengezin, Adèle Brise, te Robinsonville, Wisconsin, als ze op weg was naar een korenmolen met een zak tarwe op haar hoofd.
Ook hier zijn er omstandigheden van eenvoud en armoede, het harde boerenleven, die steeds gepaard gaan met verschijningen van Maria.
Maria stond in het wit tussen twee bomen, daarna verdween ze langzaam in een witte wolk. Toen Adèle dit thuis vertelde, vroegen haar ouders zich af of hun dochter een arme ziel was die gebeden nodig had. De daaropvolgende zondag moest het jonge meisje opnieuw deze plaats voorbijgaan, op haar weg naar de Mis in de kolonie van Bay, de dichtstbijzijnde bewoonde plaats, waar Maria aan haar verscheen.
Wanneer zij deze heilige plek naderde, kon Adele de mooie dame zien, gehuld in een schitterende wit gewaad, met een gele sjerp rond haar taille. Haar gewaad reikte tot de voeten in de mooiste vouwen. Ze had een kroon van sterren rond haar hoofd, en haar lange gouden, golvende haren vielen losjes over haar schouders. Er scheen zo’n hemels licht rond haar dat Adèle nauwelijks kon kijken naar haar lieve gezicht. Overwonnen door dit hemelse licht en de schoonheid van haar beminnelijke bezoekster, viel Adele op de knieën.
Op Adèles vraag wat de dame wenste, zei ze: "Ik ben de Koningin van de Hemel die bidt voor de bekering van de zondaars, en ik wens dat u hetzelfde doet. U ontving deze morgen de Heilige Communie, en dat is goed. Maar u moet meer doen. Maak een algemene biecht en bied de communie aan tot bekering van zondaars. Als ze zich niet bekeren en boete doen, zal mijn Zoon zich verplicht voelen om hen te straffen."
De Gezegende Moeder wenste evangelisatie. Ze wilde dat Adèle aan de anderen de Catechismus toonde. Op de plaats werd een kleine kapel gebouwd. Later werd er een twee kapel gebouwd, met in de nabijheid een school en een klooster. Met het nodige geld zou men deze Heilige Plaats kunnen ombouwen tot een meer eerbiedwaardige en betekenisvolle herdenkingsplaats.
Adèle was een franciscaanse religieuze, lid van een derde orde. Ze droeg een ordekleed en leefde er als een kloosterzuster, want er was geen formele orde om in te treden.
Opnieuw naar de waarschuwing nu: Haar woorden zouden opnieuw moeten worden bekeken door de “modernisten” die de straf blijven ontkennen, want op 8 oktober 1871, precies twaalf jaar na de datum van de eerste verschijning, vond er een enorme brand plaats, waarbij 4.600 km², de grootte van Rhode Island, in de vlammen opging. De omgeving rond het noordoosten van Wisconson en het noorden van Michigan brandde volledig plat. Pas toen de brand voorbij was kon men zich een indruk maken van de enorme schade die het gebied had opgelopen: 1,2 miljoen hectare grond ging verloren: een metershoge vlammenzee, aangewakkerd door een sterke wind van 150 km/uur, met een enorme hitte, veranderden de zandachtige bodem tot glas.
De brand was zo hevig dat de sintels verscheidene kilometers over het water van Green Bay kwamen en delen van het schiereiland mee in brand staken. Een getuige, Edward J. Hall, uit het nabijgelegen Oconto herinnert zich dit historisch zicht: Men kon vuurballen waarnemen die neervielen als meteoren, waarbij verscheidene gedeelten van de stad Peshtigo, in brand vlogen. Tegen de tijd dat de bevolking kon worden gewekt, sloeg de paniek toe. Mannen, vrouwen en kinderen zochten een uitweg naar de rivier, maar vielen dood neer in het zicht van de rivier. De hete lucht die ze moesten inademen, verbrandde hun longen.
Zij die toch de rivier konden bereiken, sloegen natte doeken om het hoofd en sprongen het water in en ook al bleven ze zo lang mogelijk onder water, niets kon helpen. Het was enkel uitstel van executie. Anderen, die hun toevlucht hadden gezocht in een vijver of een waterput, werden levend gekookt, maar Adèle, die zich in het diepste van de vuurhaard bevond, wist wonderlijk te ontsnappen. Zij en diegenen die bij haar waren zochten hun toevlucht in een kapel en ontsnappen op het nippertje aan de dood: "vreselijk getroffen wierpen ze zich op de grond van de kapel neer en smeekten de Heilige Moeder om hen te sparen," zegt de geschiedenis.
Hierop werden ze vervuld van vertrouwen en hielden ze samen het beeld van Maria, dat zich in de kapel bevond, omhoog. Ze knielden nederig en droegen daarop dit beeld rond hun geliefde heiligdom. Net voordat ze zouden verstikken, draaide de wind. Ze bleven hopen en baden de Rozenkrans. Uren van verschrikking en spanning gingen voorbij tot de Hemel verlichting stuurde door middel van een regenbui. Het vuur doofde zich. Tegen de volgende ochtend was alles de hele omgeving vernietigd door de brand. Het gebied echter van 5 hectare, met daarop het klooster, de school en de kapel, schitterde als een smaragden eiland tussen de zee van as en bleef op een miraculeuze wijze gevrijwaard.
De oorzaak van de brand heeft men nooit kunnen achterhalen: kampvuur, de aanleg van een nieuwe spoorweg, de bliksem, een regen van meteoren? Ongeacht de oorzaak ervan, is de belangrijkste les: de enige beschutting is te vinden onder Maria’s mantel. Momenteel is men de verschijning opnieuw aan het bestuderen. En buiten dit voorval, was er die dag, 8 oktober 1871, nog een ander mysterie: het was dezelfde als de "Great Chicago Fire."
Bron: Michael Brown, Spirit Daily
Vertaling: Geoffrey Muylle
|
|
