Maandelijkse faxen van Zr. Emmanuel: jaar 2010 [juli-december]

	Download PDF Maandelijkse faxen van Zr. Emmanuel: jaar 2010 [juli-december] Juli 2010 Medjugorje, 15 juli 2010 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zij Jezus en Maria! Op 2 juni 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het blauwe kruis. Er waren ongeveer 10.000 mensen op de Podbrdo. Na de verschijning gaf Mirjana ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen! De moederlijke oproep, die ik vandaag tot u richt, is een oproep van waarheid en leven. Mijn Zoon, die het Leven is, bemint u en kent u in waarheid. Om uzelf te kennen en te beminnen, moet ge mijn Zoon kennen, en om de anderen te kennen en te beminnen, moet ge mijn Zoon in hen zien. Daarom, mijn kinderen, bidt! Bidt om te begrijpen en om, met een vrije geest, u over te geven en volop om te vormen en zo het Koninkrijk van de hemelen in uw harten te hebben op aarde. Ik dank u." Op 25 juni had Ivanka haar jaarlijkse verschijning. Deze had plaats bij haar thuis en duurde 6 minuten. Gospa sprak haar over het 5de geheim. Dan zei ze: "Ontvang mijn moederlijke zegen." De avond van de 25e nodigde Gospa ons allen uit op de Podbrdo om de rozenkrans te bidden met Ivan en de gebedsgroep. Ze kwam om 23 uur, zeer, zeer vreugdevol, "meer dan ooit" beklemtoonde Ivan. Ze droeg haar gouden kleed van de feestdagen en in haar boodschap beklemtoonde ze hoezeer we haar boodschappen moeten beleven en "tekens zijn in deze vermoeide wereld". Een enorme toeloop van Italiaanse bedevaarders in Medjugorje. Ze zijn zo talrijk dat zij voor hun ochtendmis de ganse ruimte bezetten aan de rotonde. [Voor de andere talen is dat het moment om in stilte te gaan bidden op de heuvels!] Wat gebeurt er in Italië? Het volstond dat Gospa het hart raakte van één man, die door iedereen gekend is, een journalist, een man van spektakel en belangrijke ster van de TV... De bekering van Paolo Bozio heeft Italië doorheen geschud. Deze man, die "lustig in zonde leefde" had een bewonderenswaardige moeder, die zonder moe te worden, God smeekte om de bekering van haar zoon. 18 maanden geleden, toen God nog de minste van zijn zorgen was, kwam Paolo in Medjugorje aan. Daar wordt hij door een inwendige gebeurtenis zo geraakt dat hij verliefd wordt op de H. Maagd en haar Zoon. Sindsdien gebruikt hij zijn persoonlijke gaven en de media om over God te spreken met een sterke overredingskracht. Hij vertelt over zijn bekering en de Italiaanse radio uitzendingen vullen zich met getuigenissen over Medjugorje. Andere media in Italië volgen dezelfde weg. Ziedaar het impact van één hart dat zich opent! Hoeveel ongelovigen vonden de weg naar God terug door deze ene bekering? We zullen het maar in de Hemel weten! Maar intussen kunnen we ons afvragen: en ikzelf, moest ik die persoon zijn die Maria zoekt om gans mijn land terug naar het hart van God te brengen? Het belangrijke is immers niet zozeer een star te zijn voor de mensen. De kleine H. Theresia is in Lisieux verborgen gebleven maar heeft haar korte leven gebruikt om miljoenen zielen naar God te leiden. Het belangrijke is zich radicaal voor God te engageren en Hij houdt zich bezig met de genade te verspreiden op zijn manier. Dat is zijn job! Hoeveel verborgen offers heeft hij geoogst, hoeveel geheime smeekbeden gehoord, om het hart van Paolo Brozio te veranderen? De Gospa heeft ons nodig. Ze zoekt naar ons onvoorwaardelijk JA. Als ik die massa’s Italianen in Medjugorje zie ontschepen, heb ik pijn aan het hart voor mijn dierbaar land Frankrijk, dat zoveel van God heeft gekregen en Hem zo weinig terug geeft. Voor wanneer de verkeersopstoppingen van Franse autobussen in Medjugorje? Wie van ons zal het instrument van God willen zijn om Frankrijk zijn ziel terug te geven? [Of aan zijn eigen vaderland?] Op een dag had Zuster Faustina uit Polen een zeer interessant gesprek met Jezus. Ze smeekte Hem een grote heilige aan Polen te geven. Tot haar grote verbazing kreeg ze dit antwoord: "Deze heilige, dat zult gij zelf zijn!" Ze werd een grote heilige en Polen gaf ook Pater Kolbe, Paus Johannes-Paulus II, Pater Michel Sopocko, Pater Popieluzsko, enz... In enkele tientallen jaren verscheen er een ketting grote heiligen in Polen. Misschien had Jezus reeds vooraf de toekomstige boodschappen gelezen van zijn Moeder in Medjugorje! De heiligheid is inderdaad wat Maria ons voortdurend vraagt: "Lieve kinderen, moge vandaag de dag zijn dat ge beslist voor de heiligheid. Moge vandaag de dag zijn dat ge begint met te beminnen!" "De jongeren beleven een zeer moeilijke tijd" zegt de Gospa ons. Ook dit jaar zal begin augustus het Jongerenfestival doorgaan. Wilt u de H. Maagd helpen? Nodig een jongere uit uw omgeving uit er aan deel te nemen! Of nodig een priester uit, die in zijn parochie technisch werkloos is wat de biecht betreft. Hij kan een luisterend oor lenen aan deze jongeren en hun biecht horen. Vorig jaar waren er een 500 priesters uit alle landen, het was prachtig! Kies voor het leven! Sinds we een natuurgrote kribbe hebben in onze tuin, ontmoetten we vaak moeders, die er komen bidden. Sommigen hebben een kind verloren en vinden veel troost door dit kind in de handen te leggen van de Moeder Gods. En Maria schenkt hen haar Kind. Velen vertellen ons dat ze een of meerdere abortussen hebben gepleegd en hoezeer ze door dat te doen, verwoest zijn. Verstrikt in de doodscultuur, die ons omgeeft, had men hen er van overtuigd dat ze op die manier de vrijheid zouden vinden. Ze vertellen ons dat ze juist het tegenovergestelde gevonden hebben en ze dragen deze pijn in grote eenzaamheid. Door naar Maria te kijken in de stal worden ze geholpen om hun identiteit van moeder terug te vinden, om aan hun kind te denken, levend en geborgen in de armen van Maria. Dan kunnen ze een priester vinden om met sereniteit hun zonde te biechten. Nooit heeft de Gospa een publieke boodschap gegeven over abortus. Maar ze heeft, in de jaren 80 de jongeren in de gebedsgroep hierover onderwezen. Ziehier wat ik er me van herinner: De H. Maagd raadde allen aan deze moeders niet te veroordelen maar te bidden dat er zo geen moeders meer zouden zijn. Ze vroeg ons om alles te doen, dat in onze macht ligt, om deze moeders de gelegenheid te geven zich met God te verzoenen door de H. Biecht. En dit te doen met veel liefde en tact. Ze zei hen heel duidelijk: "Abortus is een zware zonde omdat het doden is van een menselijke persoon. God, die goed is, vergeeft alle zonden, maar voor deze zonde vraagt hij een belangrijke boete aan de vader en aan de moeder van het kind." Het is mooi om te zien hoezeer de H. Maagd ook de vader in dit delicaat domein betrekt. Een priester vertelde ons dat vele vrouwen een abortus komen biechten maar dat hij nog nooit een man had zien biechten dat hij zijn vrouw tot een abortus had aangezet. De verantwoordelijkheid is nochtans gedeeld. Veel abortussen zijn te wijten aan de weigering van de vader om het kind te laten geboren worden. Soms zelfs met bedreigingen "het is hij of ik". De moeders moeten dan weten dat de eenheid van het koppel niet kan verzekerd worden door het bloed van een kind! Dat is een illusie die tot een grote ontgoocheling leidt. Integendeel, aan dergelijke bedreigingen weerstand bieden kan enkel de zegen van God aantrekken over deze moeder, die kiest voor het leven. Ze zal er nooit spijt van hebben. Het is belangrijk dit aan de jongeren te zeggen, want midden al de leugens waarmee ze door de media overspoeld worden, hebben ze recht op de waarheid. Door hen zacht en duidelijk de waarheid uit te leggen, helpen we hen om niet alleen het verlies te vermijden van de staat van genade en van de mogelijkheid om tot de H. Eucharistie te naderen, maar ook om in de toekomst zware gevolgen te dragen, zoals depressies of obsessies van de dood. Van deze ongeboren kinderen zei de H. Maagd: "Ze zijn bij mij". Niet meer, niet minder. Het kind mag een naam krijgen, het is immers een menselijk wezen dat deel uitmaakt van de familie en dat de ouders in gebed mogen aanroepen. Op een dag zullen ze het terug ontmoeten! Sommige moeders schrijven het een brief, waarin ze hun hart uitstorten. In het geval van een abortus vragen ze het om vergeving en drukken ze het hun liefde uit. Deze brief wordt de Gospa aangeboden tijdens een verschijning. Heel haar moederlijke bezorgdheid gaat wonderwel samen met de rol van de priester [en van Christus] in het sacrament van de verzoening. Ja, de Moeder Gods werkt hier zeer sterk en jullie bent uitgenodigd! Kom proeven van deze bron van genaden! Lieve Gospa, Moeder van Barmhartigheid, trek naar u toe en naar uw Zoon al de schipbreukelingen van de liefde en vermenigvuldig de herders die hun wonden verzorgen! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2010 Augustus 2010 Medjugorje, 15 augustus 2010, Feest Van O.L.Vrouw Hemelvaart Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Op 2 augustus 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het blauwe kruis, omringd door een ontelbare menigte jongeren. Na de verschijning gaf Mirjana ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen! Vandaag roep ik u op om, met Mij, te beginnen met het opbouwen van het Koninkrijk van de Hemelen in uw harten. Om te vergeten wat persoonlijk is en, geleid door het voorbeeld van mijn Zoon, te denken aan de dingen van God. Wat verwacht Hij van u? Laat Satan niet toe u wegen te openen van werelds welzijn, wegen waarop mijn Zoon niet is. Mijn kinderen deze wegen zijn bedrieglijk en van korte duur. Want mijn Zoon bestaat. Ik schenk u het eeuwig geluk en de vrede, de eenheid met mijn Zoon, met God. Ik bied u het Rijk van God aan. Ik dank u." Het jongerenfestival in het begin van augustus was mooier dan ooit! De sprekers waren goed gekozen, De inhoud van hun toespraken was van grote kwaliteit en goed aangepast aan de jongeren. Velen zijn terug vertrokken met het voornemen hun ervaringen te delen met hun vrienden en met de DVD’s van het festival om samen te kunnen herbekijken. Op die manier verspreidt de genade zich over de wereld. Op een avond waren er 550 priesters uit meer dan 80 verschillende landen om de H. Mis op te dragen, zonder te spreken van hen die de biecht hoorden. Welk een prachtig gezicht van de levende Kerk! Dit valt goed samen met het profetisch visioen, dat Zuster Briege McKenna in 1984 had in de St. Jacobskerk, toen ze de eerste maal naar Medjugorje kwam: Ze zag een bron met levend water uit het altaar ontspringen en de jongeren, die van dit water kwamen scheppen in de palm van hun handen om zich er mee te lessen. Daarna zag ze hen terug naar huis vertrekken en hun vrienden uitnodigen om ook te komen drinken aan deze bewonderenswaardige bron. Zo vermenigvuldigden de jongeren zich met duizenden en Zr. Briege zag hen gretig drinken aan deze bron en er door herleven. Dit visioen wordt nu volop werkelijkheid. Dank u, Pater Slavko, om dit Festival te hebben begonnen en in de moeilijke uren van de oorlog te hebben volhard, toen u maar een handvol jongeren had, die amper enkele banken vulden aan de rotonde! De Gospa heeft haar plan met de jongeren en Medjugorje is voor hen een centrum geworden van bekering en inwendige genezing. Een verassing in de biechtstoel. Begin mei 2010 is er een Italiaanse familie in Medjugorje aangekomen in een toestand van diepe nood. Op geestelijk vlak hadden ze geen vrede en op lichamelijk vlak droegen ze een zwaar kruis. Vooreerst was hun kindje van 5 was totaal doof van de geboorte af, en hun zoon van 8, Antonio, leed aan epilepsie. Zijn aanvallen verergerden met de dag en kwamen steeds vlugger na mekaar. Zijn ouders konden het niet meer aan hem zo te zien lijden. Op een avond konden ze met andere bedevaarders de verschijningsberg beklimmen met Ivan en de rozenkrans bidden onder de sterren terwijl ze wachtten op de komst van de H. Maagd. Daar legden ze alles in haar moederlijke handen. Ze verwachtten een krachtige hemelse hulp tijdens deze bedevaart. De dag nadien vertelde de vader de droevige situatie van zijn familie aan de verantwoordelijke van de groep. Hij verwachtte van hem een woordje van troost, maar deze zei hem enkel: "Ga biechten!". Varrast door dit beknopte antwoord, begon de vader aan zijn gewetensonderzoek. Inderdaad, hij leefde in zonde en had reeds jaren niet meer gebiecht! In dit woord een uitnodiging ziende om zijn leven in orde te brengen tegenover God, besloot hij een goede biecht te gaan spreken en oprecht afstand te doen van zijn zonden. Tot ieders verbazing, had Antonio [die van deze biecht niets af wist] plots geen aanvallen meer. Sindsdien heeft hij er geen enkele meer gehad! Terwijl het meisje van 5 na de terugkeer van de bedevaart begon te spreken en voor het eerst verstaanbare woorden uitte... In zijn mooie getuigenis besluit de vader aldus: "Ik ben veranderd! Mijn vrouw en ikzelf zien het leven met andere ogen. Het is voor mij een grote troost de sereniteit te hebben terug gevonden en ook het optimisme van mijn vrouw. Sinds deze biecht in Medjugorje kan ik met mijn handen de weldaden aanraken van een leven dat beleefd wordt in het licht van God". Ja, de H. Maagd weet waarom ze ons de maandelijkse biecht vraagt. "Als er zonde is, zegt ze ons, is er geen vrede". "De maandelijkse biecht zal een geneesmiddel zijn voor de Westerse Kerk". [1982] "Ik verlang u allen naar mijn Zoon, uw Redder, te leiden. Ge zijt er u niet van bewust dat ge, zonder Hem, geen vreugde, geen vrede, geen toekomst, geen eeuwig leven hebt". [25/07/2010] "Ik verwacht van u dat ge oprecht in uw harten kijkt en nagaat hoeveel ge de Vader bemint. Is Hij de laatste om bemind te zijn? Hoe dikwijls hebt ge, omringd door materiële goederen, Hem verraden, verloochend, vergeten! Mijn kinderen, laat u niet misleiden door wereldse goederen. Denkt aan uw ziel, want ze is belangrijker dan uw lichaam, zuivert haar! Aanroept de Vader, Hij wacht op u, keert naar Hem terug!" [2 nov.2009] De te volgen weg. Voor enkele dagen kwam er een vrouw aan in Medjugorje. Ze was gans aangedaan en opstandig. Ze vertelde me de gebeurtenissen van haar leven, die, wel degelijk, een reeks situaties en heel wat moeilijk te overkomen lijden inhielden. Een echte zak knopen. Welnu, deze vrouw was al meerdere keren naar Medjugorje gekomen. Ik vroeg haar dan ook of ze de belangrijkste boodschappen, die O.L.Vrouw ons hier geeft, goed beleefde. Bid ge wel elke dag? Euch ... niet elke dag, somtijds. Houdt ge u aan de vasten, die zo sterk is om het kwaad te overwinnen en de oorlogen in ons hart te beletten? Nee, ik wilde het doen, maar als het ogenblik daar is begeef ik en vast niet. Gaat ge regelmatig biechten? Ik ben al jaren niet meer te biechten geweest. Leest ge elk dag enkele verzen uit de Bijbel? Ja, dat doe ik wel, maar niet dagelijks. Gaat ge naar de H. Mis, tenminste elke zondag? Bijna alle zondagen. Wat kon ik die dame antwoorden? Hoe kon ik ze efficiënt helpen? Ik wilde haar niet laten vertrekken met enkele zoete woordjes. Ik zei haar dan ook: "De Gospa zal u krachtig helpen, ze houdt oneindig veel van u. Heb geen schrik, ze heeft een plan van vrede voor u! Ze kan het echter niet realiseren als gij, van uw kant, de middelen niet te baat neemt, die ze u geeft. Het is voor u dat Ze naar Medjugorje komt. Wel, doe uw best om goed te beleven wat Ze zegt en ge zult heel spoedig veranderingen zien. Doe uw deel, Zij zal het hare doen! Kom niet terug naar Medjugorje, zonder deze eenvoudige boodschappen te hebben beleefd! Ge kunt nog honderden keren komen, maar als ge alleen maar de boodschappen beluisterd, zonder ze te beleven, dan zullen de zaken nooit veranderen!" Deze dame, Goddank, heeft deze aanmoediging goed en zelfs met dankbaarheid aanvaard. Laten we voor haar bidden en voor al dezen, die nog twijfelen om deze concrete stap te zetten van bekering! Lieve Gospa, wat is het goed om een moeder te hebben, zoals u! Ook vandaag willen we uw hand nemen en U toelaten ons te leiden, U, die zo goed Gods enig plan kent voor ieder van ons! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2010 September 2010 Medjugorje, 12 september 2010, Feest van de H. Naam van Maria Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Op 2 augustus 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het blauwe kruis, omringd door een ontelbare menigte, vooral Italiaanse, bedevaarders. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen! Ik ben bij u omdat ik u wil helpen de beproevingen te overkomen, die deze tijd van zuivering voor u meebrengt. Mijn kinderen, één daarvan is: niet vergeven en geen vergeving vragen. Elke zonde kwetst de liefde en verwijdert er u van ... en de liefde, dat is mijn Zoon! Daarom, lieve kinderen, als ge stap voor stap met mij wilt gaan naar de vrede van Gods liefde, dan moet ge leren vergeven en vergeving vragen. Ik dank u." Dominik en het jongerenfestival. Er is op 3 augustus iets verrassends gebeurd. Voor ik er over wilde spreken, wilde ik eerst een ernstig onderzoek doen bij de ouders van Dominik in Slowakije. Ik vertel u bijgevolg de feiten. [Er staan fouten in de artikelen op internet]. Een jonge Slowaak van 16 jaar, Dominik Juroš, uit een Katholieke familie uit het dorp Hran is deze zomer naar het jeugdfestival gekomen met vrienden van zijn leeftijd. De laatste maanden had Dominik een periode van inwendige crisis doorgemaakt, vooral tegenover het geloof. Hij wilde geen H. Mis meer dienen en weigerde samen met zijn ouders te bidden. Hoewel deze jongeren naar het jongerenfestival gekomen waren, moeten we bekennen dat ze niet veel belangstelling hadden voor het festival, noch voor God in het algemeen. Ze gedroegen zich eerder als toeristen op vakantie. Op 3 augustus was het extreem warm in Medjugorje. De groep besloot om, in plaats van het programma te volgen van het festival, samen met hun gids Janko, te gaan zwemmen aan de watervallen van Kravica. Dominik gleed uit en viel in het ijskoude water. Hij ging 3 tot 4 meter diep onder water, maar kwam nog enkele keren boven. Niemand merkte dat hij aan het verdrinken was, men dacht dat het een spel was. Tien minuten later begon Janko zich ongerust te maken omdat hij hem niet meer zag boven komen. Hij zwom naar de plaats waar hij hem laatst had gezien en geholpen door enkele mensen slaagde hij er in Dominik uit het water te halen. Zij hart was stil gevallen. Er waren 15 tot 20 minuten nodig om het weer aan het kloppen te krijgen. Op weg naar Mostar viel het echter opnieuw stil. Zijn longen werkten niet meer. In het ziekenhuis hield men Dominik dan in een kunstmatige slaap en werden zijn vitale organen kunstmatig ondersteund. In allerijl kwamen zijn ouders ’s anderendaags naar Mostar. Al de jongeren van het festival baden vurig voor hem en een mooie liefdesketting kwam tot stand, dag en nacht! Zelfs de vrienden uit de bus van Dominik, plots aangegrepen door vreze Gods, begonnen te bidden. Ze gingen allen te biechten en volgden de H. Mis met grote vurigheid. Van 5 augustus af, omringd door zijn familie en veel gebed begon Dominik onverwacht tekens van "bewustzijn" te geven. Hoewel hij nog steeds bewusteloos was, neep hij soms in de hand van zijn moeder of had hij tranen in de ogen [Zijn moeder had hem, van zijn ontvangenis af, aan de H. Maagd toegewijd]. Op 7 augustus werd hij wakker en zijn organen begonnen terug te werken. Zijn eerste reactie was te wenen en zijn ouders te smeken om hem te vergeven. Hij nam de hand van zijn moeder en vroeg haar met hem te bidden, veel te bidden. Hij wilde zijn zonden biechten [men liet een priester komen]. Daarna werd hij overgebracht naar een ziekenhuis in Slowakije, waar hij opnieuw begon te lopen en vrijuit te spreken. Vier weken later ging hij opnieuw naar school. Zijn Slowaakse dokter zegt nu dat zijn herstel verrassend is. Dominik vertelde enkele interessante aspecten over zijn ervaring. Zo, bij voorbeeld, toen hij bewusteloos werd weggevoerd na zijn verdrinking,"zag" hij zijn ouders in Slowakije, die op dat moment voor de televisie zaten en hij wist wat ze deden en waar ze gingen! Op 8 augustus, volgens de mensen die er bij waren en ook volgens zijn eigen zeggen, werd Dominik overvallen door een over-gevoeligheid, die gepaard ging met zeer sterke inwendige strijd. Hij had toen ongewone waarnemingen. Hij vertelt dat, toen hij zich tussen leven en dood bevond, hij zich bedreigd voelde door duivels, "duistere gedaanten",die er waren in het ziekenhuis, sommigen aan zijn deur, anderen die verwarring zaaiden in zijn kamer en hem beschuldigden. Deze gedaanten trachtten voortdurend de gebeden te verhinderen van zijn moeder, die aan zijn bed zat. Het gelaat van Dominik lichtte echter op toen hij de aanwezigheid zag van een persoon, vervuld van licht, van vrede en van vreugde. Hij denkt dat het de Maagd Maria was. Als iemand in zijn kamer kwam met water, wist hij dat het wijwater was en hij dacht: "O, wijwater, dat zal me helpen!". Hij zegt dat hij de gebeden kon opvangen van zijn verwanten en hij zag ze als vredevol, positief, zeer helpend en vol licht. Hij zag het vagevuur, hij zag twee jongeren [uit een stad in de omgeving van de zijne] die er leden. Hij zag hoe ze een wagen hadden in brand gestoken met benzine en hoe ze bij een ongeval om het leven gekomen waren. Hij zag engelen, prachtige wezens, heel wit en met mooie gezichten. Hij zegt dat hij Jezus zag, van aangezicht tot aangezicht en dat Jezus ogen heeft van een onbeschrijfelijke schoonheid. Als zijn familie aan zijn bed de Rozenkrans bad van de Goddelijke Barmhartigheid, vroeg hij hen: "Ruikt ge die heerlijke geur?" "Welke geur?" vroeg zijn moeder. "Het bloed van Jezus! Hij heeft een heerlijke geur!" antwoordde hij. Ik moet veel bijzonderheden daar laten. Dikwijls herhaalde Dominik dat we mekaar moeten beminnen en mekaar vergeven. dat het belangrijkste in het leven de liefde is. Met nadruk vroeg hij aan de leden van zijn familie mekaar met meer liefde te behandelen, zelfs in de kleinste dingen. Altijd te vergeven en geen enkele vijand te hebben. Tegelijkertijd speet het hem dat de dokters zijn leven gered hadden! Ik heb de medische staf in Mostar nog niet ondervraagd. Het is zo dat na enkele minuten onder water, de hersenen beschadigd zijn door het gemis aan zuurstof. In het geval van Dominik, weet God alleen of het op medisch gebied al dan niet om een mirakel gaat. Het heeft weinig belang! Wat me prachtig lijkt in dit voorval, dat gebeurde terwijl 40.000 jongeren van het festival in Medjugorje aan het bidden waren, is, dat de Heer zich bediend heeft van deze jongeman in crisis, om al zijn vrienden op de knieën te brengen [en meerdere anderen van zijn verwanten], ze laten biechten [wat geen luxe was!] en zich naar God te keren. En bovendien, voor degenen onder hen, die de dingen van de wereld op de eerste plaats zetten in hun leven en dachten dat ze God niet nodig hadden, heeft de ervaring van Dominik hen open gemaakt voor een andere wereld, andere waarden en hen herinnerd aan het meest vitale gebod van Jezus: "Bemint elkaar, zoals Ik u heb bemind!" Dominik herinnert zich niet alles meer maar de uitwerking van de genade laat zich in zijn leven voelen. Nu is het een jongeman, die diep bidt, die vurig zijn geloof beleeft en zich bereidwillig aansluit bij zijn familie. Hij toont een diepe eerbied voor het Kruis van Jezus en voor de Maagd Maria. Al de zijnen leven in dankzegging voor wat de barmhartigheid van God voor hem gedaan heeft. Zelfs de grootvader, vroeger een hevig tegenstander van Medjugorje, wil er nu op bedevaart gaan. Magnificat! Vergeven , Onmogelijk! De boodschap van 2 september heeft ons allen geraakt. Maar, hoe vergeven als mijn echtgenoot me slaat, me bedriegt, me verraadt en me het leven onmogelijk maakt? Hoe kan ik vergeven aan de man, die mijn kind verkracht heeft? Aan mijn schoondochter die mijn zoon zijn geloof heeft doen verliezen en me haar kinderen niet wil toevertrouwen? Aan mijn broer, die me mijn erfenis heeft gestolen? Aan mijn kinderen, die me verlaten hebben, na alles wat ik voor hen gedaan heb? Hoe vergeven aan mijn zuster, die mijn reputatie vernield heeft? Aan die verleider, die mijn dochter naar zelfmoord gedreven heeft? Onmogelijk! Nochtans, in het Onze Vader leert Jezus ons: "Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren". Gelukkig is voor God mogelijk, wat voor de mens onmogelijk is. De enige oplossing is dan ook aan Jezus te zeggen: "Ik kan het niet, mijn wonde bloedt teveel! Maar U, Jezus, die enkel liefde en barmhartigheid bent, leg uw eigen vergeving in mijn hart voor deze persoon, ik smeek het U!" En dan, het eenvoudig feit dit oprecht aan Jezus te vragen, is reeds vergeven. Zelfs als er nog flarden in u opkomen van woede, van haat of van geweld, die te wijten zijn aan onze gekwetste menselijkheid, toch zal de ziel mooi vooruitgaan. God ziet onze goede wil en Hij doet de rest! "Daarom, lieve kinderen, als ge stap voor stap met mij wilt gaan naar de vrede van Gods liefde, dan moet ge leren vergeven en vergeving vragen." De boodschap zou ons niet gegeven zijn als onze Moeder in de hemel, die ons vergeven heeft dat we haar Zoon ter dood gebracht hebben, geen tonnen genaden van vergeving zou hebben om ons te geven. Laten we ze grijpen! Laten we van vandaag af handelen! Lieve Gospa, de 15e september vieren we U als "Onze Lieve Vrouw van Smarten". U kent en deelt al onze smarten! Giet uw balsem van vrede in onze kwetsuren en leer ons te vergeven! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2010 Oktober 2010 Medjugorje, 15 oktober 2010 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Op 2 oktober 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het Blauwe Kruis, omringd door een talrijke menigte, vooral Italiaanse, bedevaarders. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen! Lieve kinderen. Vandaag nodig ik u uit tot een nederige, mijn kinderen, een nederige godsvrucht. Uw harten moeten rechtgeaard zijn. Mogen uw kruisen voor u een middel zijn in de strijd tegen de zonden van vandaag. Mogen uw wapens én het geduld én een grenzeloze liefde zijn. Een liefde, die kan wachten en die u in staat zal stellen de tekenen van God te herkennen. Moge uw leven, door een nederige liefde, de waarheid tonen aan allen, die ze zoeken in de duisternis van de leugen. Mijn kinderen, mijn apostelen, help me paden te openen voor mijn Zoon. Nogmaals nodig ik u uit om te bidden voor uw herders. Aan hun zijde, zal ik triomferen. Ik dank u." Baby’s te nemen! Dikwijls komen er in Medjugorje koppels, die geen kinderen konden krijgen, met een kindje in hun armen, om Jezus en Maria te danken. Inderdaad, ze hebben de raad gevolgd van de zienster Marija, die geen enkele gelegenheid laat voorbij gaan om te zeggen: "Zeldzaam zijn de koppels, die geen kind krijgen na samen de Krizevac te hebben beklommen en die, geknield aan het kruis, samen aan Jezus een kindje gevraagd hebben". Het is belangrijk dat de echtgenoten dit samen doen. Zo is onlangs nog een Italiaans koppel komen danken want, na vijf jaar vruchteloos wachten, hebben ze de genade van een kind gevraagd aan de voet van het Kruis op Krizevac. Binnen het jaar hadden ze een tweeling! Een raad voor de koppels, die hieronder lijden: Misschien zijn er in de Hemel al kindjes voor u bestemd. Waarom niet in deze richting uitkijken? Komt, wacht niet! Het kind en zijn moeder. Een Italiaantje van 2 jaar is met zijn ouders, onze vrienden, in ons huis een week komen doorbrengen. Een detail in zijn doen was voor mij een les over wat de H. Maagd hier in Medjugorje doet voor haar kinderen, en voor ieder van ons in het bijzonder. De kleine Francesco begint maar juist te spreken en er is een geoefend oor nodig om te verstaan wat hij zegt [wat hem niet belet, zoals elke goede Italiaan, veel, heel veel te praten!] Zijn moeder is dikwijls bij hem, en welke bezigheid er ook maar aan de gang is [maaltijd, toilet, wandeling, verschillende gesprekken, enz...], herhaalt de kleine alle 2 minuten: "Mamma!" En de moeder, zo dikwijls ze geroepen wordt, antwoordt met zachtheid: "Amore" [Liefje]. En Francisco, getroost door dit uiterst geruststellend antwoord, gaat in vrede verder met zijn bezigheid tot hij opnieuw zijn oproep herhaalt, zo vaak als zijn hart het hem dicteert. Ziedaar een prachtig voorbeeld van het voortdurend gebed, met het hart, zoals de H. Maagd het ons vraagt in haar boodschappen! Het gaat er niet om, om mooie zinnen te maken of lange gebeden, maar enkel om "verbonden" te zijn met de moederlijke en onfeilbare aanwezigheid van Maria bij ons en haar kleine tekenen te geven van verbondenheid. Nog voor het kan redeneren, weet het kind intuïtief dat het een moeder heeft en dat deze hem bemint. Hij is gelukkig om 1000 maal per dag dit woord te horen "Liefje", alsof het er zich mee voedt, zich er elk moment wat meer mee verzadigt. Deze liefde vult hem telkens met een nieuwe dosis vrede en bouwt zijn diepste wezen op in de harmonie, die de Schepper hem gegeven heeft. Zo voedt ook de Moeder Gods, onze Moeder, ons druppel na druppel met haar moedermelk, als we haar met gans ons hart verwelkomen en met haar leven. Zo herstelt ze onze diepste identiteit, die zo dikwijls gekwetst is, en laat ze ons toe te groeien in harmonie. Dank u, kleine Francesco! Als ge groot zult zijn, bewaar dan deze goede gewoonte! Blijf dikwijls "Mama!" herhalen, want uw Moeder in de Hemel heeft prachtige schatten voor u en ze droomt er van om ze u te schenken! Ze zal uw oproepen nooit beu worden, ze zal steeds aan u gehecht zijn en zal weten uw fundamentele honger naar liefde te stillen, uw levensdorst naar liefde. Maria zoekt duizenden kleine Francesco’s. Ze heeft hen nodig om onze wereld te genezen van de leegte en om aan ieder van haar kinderen te zeggen: "Nee, ge zijt geen wees, ik ben er!" De ervaring van de Chileense mijnwerkers is een prachtige illustratie van de manier waarom de mens van vandaag zichzelf behandelt. De mijnwerkers, die uit de diepte van de aarde levend zijn teruggekeerd, zijn niet dezelfden als degenen, die in de mijn waren afgedaald. Ze zijn veranderd, voor het leven getekend. Nooit zullen ze nog dezelfden zijn. Totaal van de wereld en van elke zekerheid afgesloten, als levend begraven in een donker hol, is hun leven plots in een gans andere werkelijkheid terecht gekomen. Uit hun dagelijkse routine gerukt, verstoken van elke ontspanning en van elke menselijke horizon, overgeleverd aan de grootste armoede, hebben ze de dood in de ogen gezien. Ze zijn in zichzelf teruggekeerd. Deze eindeloze weken van afzondering, van nacht, van gebrek en van angst, hebben hen de gelegenheid gegeven om zich op het essentiële te concentreren en zich de echte vragen te stellen over het leven, over God, over het hiernamaals en over de uitersten van de mens. Na hun ongelofelijke terugkeer in het licht, hebben ze onthutsende getuigenissen gegeven. Hun inwendige ervaringen waren even donker als de nacht, die hen gevangen hield. Geen enkele heeft besloten slechter te worden, integendeel, de meesten onder hen hebben de dringendheid aangevoeld om de richting van hun leven te veranderen en zich met God te verzoenen, ieder op zijn manier. Ik ben teruggekeerd van een lange zending in Spanje [Sevilla, Madrid, Saragossa, Barcelona, Valencia, Estepona en Mucia] en van een kortere zending in Italië [Monza en Genua]. Overal treft het me hoeveel de mens zichzelf lijden aandoet door enkel te leven aan de oppervlakte van zijn wezen, gevangene van de tastbare wereld, van het lawaai, van de stress, van de drang tot bezit en handelen. Hij is zozeer "buiten opgesloten" zou ik zeggen, dat hij vergeet dat zijn ziel bestaat. Hij dringt zich een anorexie op van de ziel. De prachtigste regionen van zijn wezen sterven van honger. Hij is zijn richting kwijt en vergeet dat hij naar zijn eeuwigheid gaat. De mijnwerkers van Chili hebben veel geleden, maar God heeft een mooi geschenk gegeven: Voor de rest van hun dagen hebben ze begrepen dat het belangrijkste onzichtbaar is voor de ogen. Tijdens deze lange ontbering hebben ze immers een prachtige reis gemaakt naar het binnenste van zichzelf! Ze hebben hun ziel geraakt! Ze zijn echte ontdekkers geworden van de diepten! Hoe zal God de moderne mens toelaten terug te keren naar de wijsheid? Dat is Zijn geheim. Gospa werkt daar al 30 jaar aan en ze heeft reeds prachtige vruchten verkregen. Als we haar boodschappen beleven, dan zullen we geen tragische instorting nodig hebben om te begrijpen dat Jezus de Weg is, de Waarheid en het Leven! We moeten echter veel meer bidden! "Zonder mijn Zoon Jezus, zegt ze, hebt ge noch vreugde, noch vrede, noch toekomst, noch eeuwig leven" [25/07/2010] "Mijn kinderen, laat u niet bedriegen door aardse goederen. Denk aan de ziel, ze is immers belangrijker dan het lichaam. Zuivert haar! Aanroept de Vader, Hij wacht op u, keer naar Hem terug!" [02/11/2009] Lieve Gospa, Hoeveel rozenkransen zijn er gebeden voor uw 33 zonen in Chili? In deze oktobermaand, help ons vaker deze geknoopte koord te nemen, die de rozenkrans is, om onze gevangenissen te verlaten en ons op te tillen naar het Licht, dat niet verbleekt, uw Zoon! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2010 November 2010 Medjugorje, 12 november 2010 Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria! Op 2 november 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het Blauwe Kruis,ondanks het slechte weer, was ze omringd door een mooie menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen! Met een moederlijke volharding en met liefde, breng ik u het licht van het leven om de duisternissen van de dood in u te verjagen. Wijs me niet af, mijn lieve kinderen. Blijf even staan en kijk in uzelf, zie hoe ge zondaars zijt. Erken uw zonden en bid om vergiffenis. Mijn kinderen, ge wilt niet aanvaarden dat ge zwak en klein zijt. Ge kunt evenwel groot en sterk zijn, als ge de wil van God doet. Geef me uw gezuiverde harten opdat ik ze zou kunnen verlichten met het licht van het leven, mijn Zoon. Ik dank u." Een levensnood: In staat van genade zijn! Deze boodschap van de 2de is minstens 10 keer te lezen en te herlezen! Gospa lijdt, herhaalt, ziet dat haar woorden ontsnappen. Bijgevolg herhaalt ze het steeds opnieuw. Ze ziet al het kwaad dat de duisternissen van de zonde ons aandoen. Steeds komt ze onvermoeibaar naar ons terug, als een moeder, ze zegent, ze hoopt ... De huidige oproep van Maria is van levensbelang. Velen vragen ons: "Wat denkt ge van de nabije toekomst? Zijn de onlusten in Frankrijk een voorsmaakje van wat er later en nog gewelddadiger zal gebeuren? Nee! We willen dat niet! We willen het leven, we willen de echte vrede! De echte vrede zal komen, maar na welke beproevingen? Het is aan ons om de tijd van de beproevingen te verkorten! Het is waar dat de "nieuwe tijd" waar de H. Maagd ons over spreekt, zal komen. Hij nadert. Maar, voor hij er is, hangt de duur van de beproeving van ons af. Eerst en voor al moeten we de zonde achterwege laten en ons er goed van verzekeren dat we in "staat van genade" zijn. Niet welbewust iets ernstigs blijven doen, die God mishaagt. Daarom de 10 Geboden [Deut.5] nemen en nagaan of we al deze punten, die God ons aanbevolen heeft als bakens om het leven te hebben en niet de dood van de ziel. Dan onze zonden oprecht gaan biechten bij een priester. En dan besluiten om God de eerste plaats te geven, Jezus is immers ons enige wapenrusting tegen de vijand. Gisteren zei me een pelgrim: "Ik weet het, ik leef in zonde, maar God is goed, Hij zal me wel vergeven!" [Hij leefde met een andere vrouw]. Ik vrees hem wat geschokt te hebben door te zeggen dat de Barmhartigheid van God oneindig is, steeds bereid, maar dat ze veronderstelt dat men berouw heeft over zijn zonde en er aan verzaakt. Jezus heeft de overspelige vrouw vergeven, maar Hij heeft er aan toegevoegd: "Ga, en zondig niet meer!" Laten we de Moeder Gods niet meer afwijzen, integendeel, laten we haar met dankbaarheid ontvangen! Nu, meer dan ooit, brengt ze ons "het licht van het leven om de duisternissen van de dood in ons te verjagen." Twee heiligen, twee voorbeelden, twee vrienden! Pater Slavko ... reeds 10 jaar! Op 24 november 2000 rond 15 uur is Slavko Barbaric teruggekeerd naar de Vader, van op de top van Krizevac, waar hij juist de kruisweg had geleid. Dit jaar zal de parochie van Medjugorje en al zijn vrienden de 10e verjaardag vieren van zijn "geboorte in de Hemel", volgens de uitdrukking van de H. Maagd. Ze zei inderdaad in haar boodschap van 25 november 2000: "Verheug u met mij, want uw broeder Slavko is geboren in de Hemel en spreekt voor u ten beste". De getuigenissen zijn talrijk over de genaden, die door zijn voorspraak verkregen zijn! Zijn graf wordt voortdurend bezocht en met bloemen versierd. Het is een plaats, die door de bedevaarders niet zou mogen voorbijgegaan worden. Laten we hem bidden, ter gelegenheid van deze verjaardag [men kan hem ook een noveen opdragen]. Laten we hem doen werken voor bekering, voor genezing en aan de weg van heiligheid voor ieder van ons! Hij was een harde werker en is zijn handen niet verloren! Dank u, dierbare Slavko, voor alle immense genaden, die ge voor ons al hebt verkregen! Bescherm uw parochie, zegen uw Franciscaanse broeders, begeleid de bedevaarders, bemoedig de mensen van het dorp, troost de armen en de wezen, spreek ten beste voor ons, zondaars. Help ons om de boodschappen van Gospa te verstaan en te beleven. Mogen er veel heiligen zijn in Medjugorje! En alstublieft, omhels de Koningin van de Vrede voor ons! Pater Tardif op de altaren? Pater Emiliano Tardif uit Quebec, die stierf in juni 1999 verstond de kunst duizenden mensen samen te brengen, gelovigen en ongelovigen! Hij deed goed voor iedereen, kondigde, zonder zich te sparen, Jezus aan in de H. Eucharistie. Hij verrichte tekenen en wonderen, zoals Jezus aankondigde voor "hen, die geloven" [Mc.16.17]. Pater Tardif kwam de eerste keer naar Medjugorje in 1983. Daar kreeg hij de genade vanwege de communistische autoriteiten, om 24 uur in de gevangenis van Čitluk door te brengen omwille van Jezus. Zonder voedsel en zonder drank en vooral zonder te weten wanneer hij er terug uit zou mogen. Zijn zonde? Hij had na de Avondmis lange tijd gebeden voor de zieken. Er waren genezingen en het aantal gelovigen was in 3 dagen tijd zo sterk toegenomen dat de militia schrik gekregen had. Kardinaal Nicolas Lopez Rodriguez van Santo Domingo, heeft bekend gemaakt dat hij van de Congregatie voor de Heiligverklaringen in Rome, de toelating gekregen heeft op diocesaan vlak een onderzoek te beginnen met het oog op de zaligverklaring van de Dienaar Gods, Emiliano Tardif. Elke getuigenis over hem is welkom. Een talisman [porte-bonheur]? Van in het begin van de verschijningen heeft de H. Maagd er bij de zieners op aangedrongen dat we een gewijd voorwerp zouden dragen, zoals medailles, kruisjes, Agnus-Dei’s, enz... Ze vroeg ook dat we kruisbeelden zouden aan onze muur hangen, beelden, die door een priester gewijd zijn, vooral deze van haar Onbevlekt Hart, het Heilig Hart van Jezus of andere godsdienstige afbeeldingen. Deze voorwerpen herinneren aan de aanwezigheid van God. Ze storen de kwade geesten, die door het feit van de zegen van God, ontwapend worden. Ze vallen ons bijgevolg minder aan en zo vermijden we heel wat moeilijkheden, ongevallen of conflicten, ziekten en depressies, slapeloosheid, zelfmoordneigingen, enz... [Het is duidelijk dat al deze zaken niet noodzakelijk aanvallen zijn van de duivel!] In Kroatië is het de traditie de huizen elk jaar door een priester te laten zegenen. Toen Frankrijk [en onze streken] nog christelijk waren, bestond die mooie traditie ook. Er waren toen meer priesters omdat de families fier waren een priester te hebben onder hun kinderen en dit aan God vroegen. De vijand, onze tegenstrever, aapt, soms op een heel subtiele manier, alles na wat God en de Kerk doet. Het is belangrijk de aandacht op deze zaken te trekken, want dikwijls worden we geconfronteerd met mensen, die slachtoffer geworden zijn van "wolven verkleed in schapenvacht". Zonder op private zaken te willen ingaan, wil ik eenvoudig waarschuwen: Neem geen nutteloze risico’s! Vlucht als de pest voor "porte-bonheur’s"! Tegenwoordig biedt men van langsom meer dingen aan die geluk of gezondheid zouden beloven, maar die enkel het venijn van de vijand meebrengen. Sommige zijn vervloekt tijdens geheime satanische bijeenkomsten en bestemd om degenen, die ze dragen te schaden. Zoveel Christenen dragen nog tekens van de dierenriem rond hun hals, of kleine slangen of dingen die ze van mensen gekregen hebben, die "ingewijd" zijn. Gospa zegt ons: "Kinderen, satan wil u op duizenden manieren bedriegen"! We hebben er alles bij te winnen om enkel gewijde voorwerpen te dragen. Het volstaat een godsdienstig voorwerp aan de priester aan te bieden na de H. Mis en hem te vragen het te zegenen. Laten we ons beschermen door de zegen van de priester! Het is ook goed met overtuiging de eindzegen van de H. Mis te ontvangen van de celebrant. Gospa heeft ons dikwijls gezegd: "Lieve kinderen, als een priester u zegent, dan is het mijn Zoon zelf, die u zegent". Daar zijn we zeker van, van het overige niet! De Advent nadert! Welk een vreugde! Het is een prachtige liturgische tijd, waar men zich kan onderdompelen in de onschuld van het heel kleine Kindje Jezus, dat zich vormt in de schoot van zijn Moeder Maria. De onschuld van Jezus is als een bad waarin men zich dompelt met vreugde, waarin het kwaad verzwindt en waaruit men, omgevormd, terug uit te voorschijn komt. Laten we de sleutel niet vergeten, die Gospa ons gaf op de vooravond van het nieuwe millennium, om vrede te hebben en voorspoed: "Lieve kinderen, door uw ja aan de vrede en uw beslissing voor God, opent er zich voor u een nieuwe mogelijkheid voor vrede. Alleen zo, kindertjes, zal deze eeuw voor u een tijd zijn van vrede en voorspoed. Daarom, geef de kleine Jezus de eerste plaats in uw leven, en Hij zal u leiden op de weg van het heil." [25-12-1999] Lieve Gospa, verre van u af te wijzen, nodigen wij u, meer dan ooit uit in onze ongeruste en gekwetste harten! Kom er de balsem aanbrengen van uw moederlijke liefde! Met u zullen we het leven vieren! Zr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2010 December 2010 Medjugorje, 12 december 2010 Dierbare kinderen van Medjugorje, Geloofd zij Jezus en Maria! Op 2 december 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het Blauwe Kruis, omringd door een wat minder talrijke menigte wegens de periode van het jaar. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Vandaag, hier bij u, bid ik opdat ge de kracht zoudt vinden om uw harten te openen en zo de machtige liefde zoudt kennen van God, die lijdt. Door deze liefde van God, door zijn goedheid en zijn tederheid, ben ook ik bij u. Ik roep u op: Moge deze bijzondere tijd van voorbereiding een tijd van gebed zijn, van boete en van bekering. Mijn kinderen, ge hebt God nodig. Ge kunt niet vorderen zonder mijn Zoon. Als ge dat zult begrijpen en aanvaarden, dan zal zich realiseren wat er u beloofd is. Door de H. Geest zal het Rijk der Hemelen in uw harten geboren worden. Ik dank u". Het kindje zien of niet zien! De Gospa telt onder haar trouwe apostelen allerhande dokters en specialisten. Een van hen, een bekende cardioloog, vertelde ons volgend weinig banaal verhaal: Men zond hem een 6 maanden zwangere vrouw om cardiologisch advies. Een echografie had een probleem laten vermoeden bij het kindje. Het onderzoek bevestigde het bestaan van een hartafwijking bij de foetus. Het geruststellende was, dat deze afwijking met goed resultaat kon geopereerd worden. Dergelijke afwijking is echter in een derde van de gevallen geassocieerd aan een trisomie 21 [mongolisme]. Het koppel, hierover ingelicht, aanvaardde dat men vruchtwaterpunctie deed om uit te sluiten of hun kindje aan deze trisomie leed en om de beslissing te kunnen nemen of ze het zouden houden of niet. We kennen allemaal de druk, die door de meerderheid van medisch raadgevers op de ouders wordt uitgeoefend als er een gezondheidsprobleem is bij het kind. Het verdict van de vruchtwaterpunctie luidde: Het ging wel degelijk om een kindje met trisomie. Het koppel besliste de zwangerschap te onderbreken in de 8e maand. In andere woorden: Tijdens een uitgelokte arbeid wordt het kind gedood door een dokter, voor het uit de moederschoot getrokken wordt. Het woordgebruik is hier heel betekenisvol: Men zegt niet: Een mensenleven is ten dode gedoemd, nee, men spreekt van een "slechte zwangerschap" en men bevestigt dat de beste oplossing voor iedereen is "deze af te breken en een andere te verwekken." Mensen uit de omgeving van het koppel begonnen vurig te bidden opdat dit kindje, schepsel van God, zou mogen leven. Dag "D" naderde voor de moeder om haar kind te laten sterven. Onze vrienden belden haar de avond voordien op. Er was niets veranderd. Het koppel was vastbesloten de zwangerschap te onderbreken en de moeder zou zich ’s anderendaags om 7 uur aanmelden in het ziekenhuis. Onze vrienden baden nog meer, met veel droefheid in hun hart. Ze hebben echter niet tevergeefs gebeden. ‘s Anderendaags, om 3 uur in de morgen, heeft de moeder plots aanhoudende weeën en in minder dan één uur bevalt ze thuis, voor ze naar het ziekenhuis kan vervoerd worden. De kleine heeft het goed idee gehad spontaan geboren te worden enkele uren voor zijn executie! In het hospitaal vindt onze cardioloog de ouders terug, ontdaan en overstuur. Ze houden het kindje in hun armen en slaan zich op het hoofd: "Wij zijn crimineel! Gisteren nog hebben we zelf zijn executie getekend. We gingen dat klein wezentje doden! We zijn het niet waard zijn ouders te zijn! Dokter, alstublieft, doe alles om hem te redden!" En ze omhelzen het met veel tederheid. Ouders, is uw kindje niet hetzelfde in of buiten de moederschoot? Waarom was dit zieke baby’tje, toen het nog verborgen was in de schoot van zijn moeder, ongewenst en veroordeeld, terwijl er, eens zichtbaar geworden, alles moest gedaan worden om het te beschermen en te redden? Moeten we wachten om ons kind met onze ogen te zien en met onze handen aan te raken, om ons er rekenschap van te geven dat het een schat is, een schepsel van God dat het leven waard is? Dit kind heeft een strik kunnen spannen voor de strikkenspanners. Het werd geopereerd en is nu in goede gezondheid. Met zijn trisomie 21 behoort het tot hen die, te midden van onze gejaagde en materialistische wereld, knipperen als tekens. Laten we hen niet verwerpen! Ze herinneren er ons aan dat het menselijk hart en zijn immense mogelijkheid tot liefde belangrijker zijn dan alles en dat, op de laatste dag, het de onschuld van de kinderen zal zijn, die alle vernielende Goliath’s zal overwinnen, die mijnen leggen in onze droevige doodscultuur. "Hij, die een van deze kleinen in mijn Naam opneemt, neemt Mijzelf op" zegt Jezus. [Lc.9.48] Vicka ... De terugkeer! Na twee jaar afwezigheid omwille van haar gezondheidsproblemen, hebben we de laatste dagen het groot geluk Vicka terug te vinden, boordevol vreugde, en haar de boodschappen van Maria te horen verkondigen op haar trap. De bedevaarders, die gekomen waren voor het feest van de Onbevlekte Ontvangenis hebben haar inderdaad terug kunnen ontmoeten en genieten van haar lang zegeningsgebed. Tijdens deze afwezigheid is ze echter niet werkloos gebleven! Het lichamelijk en moreel lijden, dat ze geleden heeft en dat door God alleen gekend is, heeft ze geestdriftig geofferd voor ieder van ons. Op een dag had Gospa haar gezegd: "Zeer zeldzaam zijn de mensen, die de grote waarde van het lijden begrepen hebben, als het aan Jezus geofferd wordt!" Als bedevaarders haar vragen stellen, geeft ze soms als uitleg: "Lijden kan niet uitgelegd worden. Lijden kan enkel in ons eigen hart worden beleefd. Als de Heer ons een lijden geeft, een kruis, dan is het echt een groot geschenk dat Hij ons geeft. Dikwijls denken we: "Hoe kan een ziekte nu een geschenk zijn?" Het is nochtans een groot geschenk! Alleen God weet waarom hij dit geschenk geeft, en waarom hij het op een bepaald moment weer wegneemt. Wij zijn echter vrij om te beslissen: Ben ik bereid dit geschenk te aanvaarden? Er zijn veel soorten lijden: Er is lijden dat God zelf geeft en lijden dat we onszelf aandoen. Ze hebben niet dezelfde waarde. Als ge blijft glimlachten, ondanks het lijden, dan is het omdat ge het hebt aanvaard en dat ge volledig aan God toebehoort. Daarna merkt ge zelfs het lijden niet meer, maar voelt vreugde. Vermits ge lijdt met vreugde, is er geen spanning meer. Deze vreugde komt echter niet van buiten uit, ze komt van uit uw binnenste, uit uw hart. Ik voel zulk een sterke vreugde dat ik meer wil doen voor de H. Maagd". Het kindje Jezus verwacht ons aan de kribbe! Tijdens de Advent is het Kindje Jezus nog verborgen in de schoot van Maria. Hij hoopt echter een warm onthaal te vinden en te rusten in onze harten, die de kribbetjes zijn van vandaag. "Lieve kinderen, zegt de H. Maagd ons, ik verlang dat mijn kleine Jezus zou geboren worden in uw hart!" Ze vraagt dat we elke dag zouden verzamelen voor het familiegebed voor de kribbe, die we van in het begin van de Advent hebben klaar gemaakt. In een gesprek met de kleine Vietnamees Marcel Van [die nu reeds eerbiedwaardig is en waarvan de zaligverklaring voorbereid wordt] vertelde Jezus dat hij kou had in de grot van Bethlehem. We kunnen Hem echter verwarmen! Niet enkel door het gebed, maar door eenvoudige handelingen, die getuigen van onze liefde. Hij heeft immers in het Evangelie gezegd "Al wat ge doet voor de minsten van deze kleinen, hebt ge voor Mij gedaan". Hier volgt een bekend gesprek tussen Jezus en Van, tijdens de 3de mis van Kersmis 1945, waarin de kleine Thérèse van Lisieux ook tussenkomt. Van had gemerkt dat het Kindje Jezus heel mooi is en hij vraagt: Marcel: "O Jezus, wie heeft er U zulke mooie kleren aangedaan? En deze kleren, wie heeft ze voor U gemaakt? Jezus: "Ah, Marcel. Ge zegt dat ik prachtig gekleed ben? Wie anders dan gij, Marcel zou me zo mooi gekleed hebben?" Marcel: "Maar Jezus, ik heb nooit kleren leren maken!" Jezus: "Wel, vraag dan aan uw zus Thérèse, om te weten wie me zo mooi uitgedost heeft, door me zo mooie kleren te geven." Marcel: "Zus Thérèse, is het Maria niet die deze kleren voor Jezus gemaakt heeft?" Thérèse: Het is niet Maria, die deze kleren gemaakt heeft, ook ik heb ze niet gemaakt. Wel dan, raad wie het kan gedaan hebben... Maar, het zijt gij zelf, broertje! Ikzelf heb niets anders gedaan dan u wat te helpen om ze te maken en gij zelf hebt er Jezus mee gekleed. Marcel: "Zus, wat heb ik kunnen doen om zo mooie kleren te maken?" Thérèse: "Wel dan, broertje lief, laat me u eerst een zoen geven. En nu, hier mijn antwoord. Luister goed. Elke zucht, die uw pijnen u de laatste weken hebben uitgelokt, elke zucht volstond om een vlokje wol te maken of een bloem. Ik heb dus die vlokjes wol, die ge door uw lijden elke dag gesponnen hebt, evenzeer als de bloemen, die ge geplukt hebt, gebruikt om voor Jezus zulk een prachtig kleed te breien. Verstaat ge broertje? En doet het u genoegen Jezus zo mooi gekleed te zien? Als het kleed van Jezus nu al zo mooi is, dan zal het nog veel mooier zijn op de dag dat ge met Hem zult verenigd zijn. Waar die schoonheid van zal komen, daar moet ge u niet om bekommeren. Nu Jezus u zijn zoenen geeft, denk er eerst en voor al aan om vreugdevol te blijven en verjaag elk idee van droefheid en afkeer." [Marcel Van, Gesprekken, p.98. Voorvoord van Kard. Schönborn. Ed. Saint-Paul]. Zalig Kerstfeest voor u allen! Lieve Gospa, Gij zijt de Morgenster, die een nieuwe dageraad aankondigt! Naar u richten we onze blik en zien het Leven! Sr. Emmanuel © Enfants de Medjugorje 2010 Met dank aan Dr. Guy Claes