| |
Download PDF
Interview van Mirjana Dragicevic met bedevaarders, 18 juni 2008
Vraag: Als ik naar de video's van uw maandelijkse verschijningen kijk, dan lijkt het of u zich soms dient in te spannen en naar voor buigt om Onze-Lieve-Vrouw te kunnen verstaan. Is dat omdat Zij heel zacht spreekt of omdat Zij iets heel belangrijks zegt en dat u werkelijk aandachtig dient te zijn?
Mirjana: Om eerlijk te ziijn bekijk ik nooit de videos van de verschijningen, omdat dit voor mij te pijnlijk zou zijn omdat dit het moment was waarop ik Haar zag, zo bekijk ik deze nooit: ik weet reeds van in het begin dat ik Haar kan horen met mijn oren en zien met mijn ogen, maar wij hebben hier vele commissies gehad die de verschijningen kwamen onderzoeken en in het begin waren zij niet zo uitgerust als nu. Zo staken ze met naalden in onze armen tijdens de verschijningen, en pas na de verschijning konden we enig bloed waarnemen op onze jurk. Het laatste onderzoek gebeurde door een commissie voor bovennatuurlijk onderzoek uit Insbruck, Oostenrijk. U ziet, wij zijn bovennatuurlijk (gelach). Zij plaatsten allerlei soorten voorwerpen en apparatuur op mijn hele lichaam: oren, ogen, hoofdscanners, bloeddrukmeters, werkelijk alles. Zij brachten mij onder hypnose terug naar het tijdstip van een verschijning. Ik werd aan de leugendetector onderworpen, werkelijk alles. Het onderzoek nam twee dagen in beslag. Maar om een lang verhaal kort te maken, kwamen ze tot het besluit dat er zich iets bevindt voor mijn ogen, iets bovennatuurlijks en mooi, maar zij kunnen niet zeggen of het Maria, Jezus of engelen zijn die ik waarneem. Het moet iets mooi en bovennatuurlijk zijn omdat een normaal lichaam zo niet zou reageren en nog in leven zou zijn zoals mijn lichaam. Waarom ik zo doe (naar vorend leunend)? Ik weet het niet, soms hoor ik misschien niet te goed.
Vraag: Praat de Gezegende Moeder met u? Kan u Haar vragen stellen? Geeft Zij antwoord? Praten jullie heen en weer met elkaar?
Mirjana: Ons gesprek wordt steeds door Haar geleid. Ik voel binnen in mijzelf wat Ik mag en niet mag vragen. Zij hoeft deze vraag niet te stellen, omdat ik dit in mijzelf voel. Mijn vragen gaan gebruikelijk over ernstige aangelegenheden, zoals zieke mensen in een familie en dan krijg ik een antwoord terug. Maar tegelijkertijd krijgen dezelfde mensen bij hun aanwezigheid, en als de vraag uit hun hart komt en met een open hart is gesteld, eveneens het antwoord, maar niet door mij, omdat wij in de ogen van Maria allen dezelfde zijn. Ik zal u twee voorbeelden geven:
Zo was er een meisje, geknield naast mij tijdens een verschijning, en zij weende echt zo pijnlijk tijdens het gebed, zelfs tot na de verschijning. Ik wist niet wie het was of waarom zij weende. Na de verschijning schreef ik, zoals gebruikelijk, de boodschap neer en ging ik door. Na zo een maand ongeveer vertelden ze mij dat het meisje kanker had met uitzaaiingen over het hele lichaam, maar eens ze terug thuis was, stelden ze bij de analyse vast dat alle metastasen verdwenen waren. Het was zij zelf, die de vraag stelde aan Onze-Lieve-Vrouw en ik wist zelfs niet wat er gebeurde met haar.
Zo was er eens een priester die, ne de verschijning, aan de voordeur van mijn huis klopte. Hij zei: "Ik kom zien wat er gebeurt. Waarom sprak u tot mij nà de verschijning? U vertelde mij iets, maar ik begreep het niet omdat ik Italiaans spreek. Ik bekeek hem raar. Ik spreek met niemand na de verschijning. Ik schrijf enkel de boodschap op en daarna verlang ik, vanwege de intense pijn binnen in mij, enkel naar mijn eigen kamer voor stilte en gebed.
Ik antwoordde: "Dat was ik niet". Hij bekeek mij gedurende enkele seconden, draaide zich dan om en wou vertrekken. Toen vroeg ik: "Vader, wat is er gebeurd, kan ik u helpen?" Hij zei: "Nu begrijp ik alles. Diegene die tot Mij sprak was Onze Hemelse Moeder die mij zei ... Bekeer, mijn zoon."
Vraag: Wij bevinden ons allen op een spirituele reis, maar uw spirituele reis werd geleid door Onze-Lieve-Vrouw. Zijn er zaken waarin u zich ooit vergiste of hebt u dingen begaan waarover Zij ooit zei: "Nee doe het niet zo, maar zo"
Mirjana: Ik moet u vraag onmiddellijk verbeteren (gelach). Onze-Lieve-Vrouw is zowel mijn als uw geestelijke begeleidster. Zij vertelt mij zelfs geen woord meer als tot u. Ik hoef te bidden om de boodschap te kunnen begrijpen, evenals u. En zo heb ik evenals u ook een priester nodig, om mij alles te helpen begrijpen en mij te leiden. In de ogen van Onze-Lieve-Vrouw geniet niemand haar voorkeur.
Vraag: Als ik tot mensen praat die in Medjugorje niet geloven, dan vermeld ik soms dat er 10 geheimen zijn die er zullen gebeuren en die vooraf zullen worden aangekondigd, met de bedoeling van hen doen te luisteren en in de hoop dat zij zullen geloven wanneer het eerste geheim gebeurt. Ik ga dan door en vertel hen dat dit 10 keer staat te gebeuren. Zullen ze alle 10 worden aangekondigd en wat is u toegestaan om ons te vertellen?
Mirjana: Alles wat mij toegelaten is te zeggen over de geheimen, heb ik reeds gezegd. Maar Onze-Lieve-Vrouw wenst niet dat wij bevreesd zijn, omdat uit het ware geloof geen vrees voortkomt. Maar ik heb nooit tegen iemand gezegd of de geheimen goed of slecht zijn. Als Onze-Lieve-Vrouw zegt dat Haar Hart zal zegevieren, waarom hoeven we dan bevreesd te zijn?
Vraag: Ik kan hier in naam van iedereen spreken en wij bedanken u omdat u hier onder ons bent. Ik bevond mij eens naast u tijdens een verschijning. Mijn zoon is gedood in Afghanistan en ik wou u enkel zeggen dat ik naar hier ben gekomen om vrede te zoeken, en ik heb vrede gevonden. Ik dank u. (op dit ogenblik, werden de dame in kwestie en iedereen in de kamer heel emotioneel, Mirjana en Miki Musa, de gids, inbegrepen).
Mirjana in het Engels: Spreek zo niet tegen mij, ik bedoel over deze zaken, nu moet ik mijn tranen drogen (op een goedbedoelde manier). Ik denk dat u allen vrede hebt gevonden, omdat u zo'n bewonderenswaardige bedevaarders bent en ik voor u, sinds uw aankomst hier heb gebeden, opdat God u zou helpen begrijpen waarom u naar hier bent gekomen en u zou helpen om vrede te vinden. En ik vraag aan u om voor ons te bidden zodat wij alles zouden kunnen doen wat Onze-Lieve-Vrouw van ons verlangt, op de juiste wijze.
Vraag: Als Maria opstijgt, ziet u dan de Hemel?
Antwoord: Neen. Ik hoop dat ik op een dag de Hemel mag zien. (gelach) Hoe oud bent u? (de jongen antwoordt dat hij 12 jaar is) . Kijk, toen de verschijningen begonnen was Jakov maar goed negen jaar werden wij elke dag door de politie meegenomen. Op een zekere dag slaagden er enkel Jakov en Vicka in om zich te verbergen. En toen Maria dan verscheen, was het enkel tot hen en toen zei Ze: "Nu neem Ik u met Mij mee". Zij dachten dat ze gingen sterven omdat ze met Haar meegingen (gelach) en Jakov zei: "Maria, neem Vicka, zij heeft zeven broers en zussen en ik ben de enige in de familie." (gelach) Onze-Lieve-Vrouw glimlachte enkel en zei: "Nee, ik wens u te laten zien dat Hemel, Vagevuur en Hel werkelijk bestaan". Zo hebben enkel 2 zieners de Hemel gezien. Jakov is nu 36 en is nu daarom niet dapperder. De aarde is hier nooit stabiel, maar nooit is er iets gebeurd, zelfs niet aan de oude huizen, geen steen heeft zich verzet, zo kan het dus absoluut niet gevaarlijk zijn, maar leg dat aan Jakov maar eens uit. Ooit, bij een lichte aardbeving, liep hij het huis uit en zijn vrouw Annalisa riep hem na: "En wat met de kinderen, Jakov?". Hij antwoordde: "zo lang ik leef zullen er kinderen zijn (gelach) ... zijn vrouw, zijn kinderen (fluisterend).
Vraag: U legt steeds de nadruk op het belang van het bidden van de rozenkrans in familiekring. Kunt u ons zeggen hoe u de rozenkrans bidt met uw eigen kinderen?
Antwoord: Meestal 's avonds, wanneer we wat bekomen zijn, bidden we samen een rozenkrans. Dit gebeurt zo mooi, met liefde. Normaal! (gelach) Ik weet niet welk andere woord te gebruiken omdat het reeds zo is sinds de kinderen geboren zijn. Natuurlijk niet, toen ze nog te klein waren, maar ze waren wel aanwezig en zo groeiden ze op alsof dit iets normaal was. Zo aanvaardde mijn oudste dochter, Maria, dit steeds met haar hart. En ik heb een ander voorbeeld. Op zondag beklimmen we samen met mensen uit de parochie de berg der verschijningen. Vader Slavko, die op de Kruisberg overleed, leidde het gebed. Marko, Maria en ik bekommen de berg. Vader Slavko is de oom van mijn echtgenoot. Als grap gaf hij de microfoon aan Maria en vroeg: "Wil je bidden?" Nog maar drie jaar oud, antwoordde zij: "wenst u dat ik dat doe in het Kroatisch of het Italiaans?" (gelach). Hij zei "Het is eender, bid juist" (gelach). Hij was verrast door haar antwoord. Met haar jongere zus, Veronika, ging het niet zo gemakkelijk. Zij probeerde steeds een uitvlucht te zoeken. Ik geloof dat u uw kinderen hierin ook wel herkend: "Ik moet naar het toilet, heb honger, heb dorst. Ga maar en begin, ik kom af". Steeds met de glimlach zeggen we dan tot haar: "geen probleem, doe maar, wij zullen wel op u wachten." (gelach). Maar toen ze 6 of 7 was was zij het die ons vroeg om te bidden. Goddank, zijn we hier tot nu toe goed in geslaagd. (Hierop herhaalt Mirjana in het Engels: "tot nu toe" (gelach). Nu geef ik mijn kinderen in de handen van Onze-Lieve-Vrouw en kan ik zo voor hen bidden.
Vraag: Verschijnt Onze-Lieve-Vrouw gelukkig of verdrietig tijdens de verschijningen?
Mirjana: Dit hangt er van af. Het is niet altijd hetzelfde. Het hangt af van de boodschap die Zij geeft of over wat Zij praat. Praat Zij over iets droevig, dan is Zij verdrietig. Als Zij over Jezus spreekt of over Gods liefde, dan heeft Zij altijd een glimlach op het gelaat. Hetzelfde gebeurt met ons. Enkel tot de Italianen zeg ik dat zij anders doen (maakt gebaren met de armen) (gelach). Maar nu is er een mirakel gebeurd. Ik moet dit toegeven. Ik ben er nog wat van gedaan, ik kan het niet geloven. Italianen hebben temperament, weet u, en zij zijn gelukkig om lichamelijk hun gevoelens te kunnen uitdrukken. Zo moeten ze u gewoonweg eens kunnen knuffelen of kussen. Zij zouden zelfs mijn haar knippen tijdens de mis. Maar afgelopen zondagmorgen was ik om 9 uur tegen zo'n 4.000 Italianen aan het praten en toen alles was afgelopen kon ik zo maar normaal naar mijn auto wandelen! Ze zegden enkel "dank u". Hetzelfde tijdens en na de mis van gisteren, enkel "dank u". Ik was hiervan zo gedaan (lachend). Ik begrijp het nog steeds niet. Voor mij is dat werkelijk een wonder! Misschien kunt u dit begrijpen, maar ik zeg dit steeds tegen iedereen.
Vraag: Als Onze-Lieve-Vrouw verschijnt, ziet Zij er dan oud of jong uit?
Mirjana: Persoonlijk schat ik haar tussen de 20 en 25 jaar, en Zij is helemaal nog niet verouderd tijdens deze jaren (gelach) . Steeds dezelfde leeftijd.
Vraag: Heeft Onze-Lieve-Vrouw al specifiek verwezen naar de schandalen binnen de priestergemeenschap?
Antwoord: Neen, Zij vraagt enkel te bidden, te vasten en onze priesters lief te hebben en dat God iedere priester zal oordelen over de wijze waarop hij priester was en dat wij niet in onze handen moeten nemen wat Gods taak is.
Vraag: Wanneer zullen jullie allen elkaar opnieuw ontmoeten, waar en wanneer?
Mirjana: Vóór de verschijningen begonnen, waren de zieners geen vrienden, sommigen van ons kenden elkaar zelfs niet. Onze-Lieve-Vrouw bracht ons bij elkaar. Zelfs vandaag heeft ieder van ons zijn of haar eigen vrienden. Wij zien elkaar enkel als we het hebben over onze opdrachten. Ik ben enkel echt bevriend met Jakov, die hier rechtover woont. We zien elkaar elke dag zo'n tien minuten, en eerlijk gezegd word ik wat moe van hem! (gelach) Ik weet niet of jullie Ivan kennen, maar wanneer hij mij komt opzoeken praat hij tot mij als een pelgrim! Hij preekt! Dan laat ik hem zo'n 10 minuutjes doen en zeg ik: "Ivan, ook Ik zie Maria". Hij is een beetje ernstig! We komen enkel bij elkaar als het over onze opdrachten gaat. Een andere mooie gebeurtenis was er met Vader Slavko. Sinds een jaar ondernam hij pogingen om ons alle zes bij elkaar te krijgen en hij slaagde hier maar niet in. Ten einde raad kwam hij kwaad bij mij thuis. Ik vroeg: "wat gebeurt er?" en hij antwoordde: "Hoe durft u dit te vragen? Indien ik Onze-Lieve-Vrouw was geweest, dan had ik nooit jullie zes gekozen. Enkel Zij kan zoiets en het feit dat Zij jullie zes verkoos overtuigt mij van ervan dat Zij werkelijk hier verschijnt" en ik zei, "dank u, Vader Slavko.
Vraag: De boodschap die u maandelijks op de tweede krijgt is voor de hele wereld (Mirjana knikt). De dagelijkse boodschappen voor de overige zieners, zijn deze ook voor de wereld of zijn deze persoonlijk?
Mirjana: Ik denk dat de zaken waarover Onze-Lieve-Vrouw praat met diegenen die nog dagelijks verschijningen hebben een soort voorbereiding is voor de zieners over wat er gaat gebeuren, omdat ze het tiende geheim nog niet kennen. Zo was er eens een journalist uit New York die een interview afnam. Het was een aangenaam persoon en zo maakten we wat grapjes. Dan vroeg hij mij: "Hoe komt het toch dat u de geheimen zo vlug ontving en de overigen niet?" Ik grapte maar door en zei: "Onze-Lieve-Vrouw zal verstandig genoeg geweest zijn om te weten wie de dingen vlug zou verstaan en wie niet." We lachten hierover, maar het zijn de exacte woorden die hij neerschreef! (gelach). Toen Ivan dit in Amerika las, sprak hij enkele dagen niet meer, maar hij heeft het overleefd (gelach). Maar dat is uiteindelijk wat Onze-Lieve-Vrouw ook van ons verlangt. Dat we ook kunnen lachen, want welk voorbeeld kunnen wij zijn voor anderen die Gods liefde nog niet kennen als wij steeds bezorgd, angstig en droevig rondlopen. Dan zullen deze al vlug zeggen dat wij niet anders zijn dan hen en het is precies van ons dat er verwacht wordt dat we glimlachen en liefde schenken want Onze-Lieve-Vrouw vraagt dat wij ons hierin onderscheiden van anderen.
Vraag: Zijn alle geheim dezelfde voor ieder van jullie?
Mirjana: We spreken met elkaar nooit over de geheimen omdat geheimen nu eenmaal geheimen en ook wij, vrouwen, onze mond kunnen houden (gelach en applaus). Een vriend van ons zei tegen mijn echtgenoot: "Ik denk dat mijn vrouw er geheimen op nahoudt". Marko bekeek hem en antwoordde: "Wat moet ik dan zeggen? (gelach) . Die van mij houdt er wel tien achter en wie weet hoeveel meer nog!" (gelach).
Vraag: Tijdens een van de verschijningen werd u gevraagd om priester of kloosterling(e) worden.
Mirjana: Als kinderen vroegen wij Haar wat Zij verlangde van ons leven en Zij zei het volgende: "Als u in uw harten voelt om priester of zuster te worden, dan wens Ik dat anderen het ook zouden merken dat Ik bij u was. Maar als u voor een familie verkiest, dan is Mijn wens dat uw familie een voorbeeld zou zijn voor de anderen. Dat is alles wat Ze ooit zij over ons persoonlijk leven.
Vraag: Draagt Zij steeds dezelfde kledij? Dezelfde kleuren? (gelach)
Mirjana: U bent zo'n goed voorbeeld van een niet-gelovige (lachend). Bent u uit Italië afkomstig? Dit is een typisch Italiaanse vraag. Zij vragen zelfs uit welke stof het is gemaakt. Onze-Lieve-Vrouw draagt steeds een grijs, lang kleed en een witte, lange hoofddoek, behalve met Kerstmis en Pasen wanneer haar kleed als goud lijkt, niet het grijs en goud dat wij kennen, maar hemels, veel mooier.
De vraagsteller antwoordt: Nu weet ik nog niet wat ik moet kopen! (gelach)
Mirjana: Maar ik heb u wel een beetje geholpen! (gelach)
Vraag: Van welk uur tot welk uur vast u?
Mirjana: Dit is een typisch Amerikaanse vraag (gelach). Alsof ik de woensdagen en vrijdagen zelf kan bepalen. Wij weten allemaal hoelang een woensdag duurt, hetzelfde als een vrijdag.
Vraag: Ik heb gehoord dat de plaatselijke bisschop Medjugorje niet volledig ondersteunt. Hebt u hierover enige opmerking?
Mirjana: Onze bisschop is eerst en vooral onze bisschop. Wij bidden voor hem en eerbiedigen hem omdat Onze Hemelse Moeder het ons zo heeft geleerd. Hij heeft nooit gepraat met ons, zieners en daarom kan ik eenvoudig weg geen opmerkingen maken. Ik kan wel zeggen dat we over een brief beschikken van het Vaticaan dat, wat de bisschop ook over Medjugorje zegt, dit enkel wordt aanzien als zijn persoonlijke mening, maar niet als zijn mening als bisschop omdat Medjugorje nu rechtstreeks onder de bevoegdheid van het Vaticaan valt, omdat het een wereldgebeuren is. Nu zijn wij dus in handen van het Vaticaan. Persoonlijk had ik de grote eer om te mogen spreken met de overleden Paus Johannes-Paulus II. Dat was zo prachtig. Ik bevond mij in de Sint-Pietersbasiliek te Rome, tussen alle overige pelgrims. Toen de Paus voorbijkwam zegende hij iedereen en ging door. Dit was ook zo bij mij. De Italiaanse priester die bij mij was zei: "Heilige Vader, dit is Mirjana uit Medjugorje." Hij kwam terug, zegende mij opnieuw, om terug zijn weg te vervolgen. En ik zei tot de priester: "Vader, hij denkt dat ik een dubbele zegen nodig heb" (gelach). Hoedanook, in de namiddag kregen wij een uitnodigeng om de volgende ochtend ontvangen te worden op Castelgondolfo, dichtbij Rome, om met de Heilige Vader te praten. Ik hoef u niet te vertellen dat ik die nacht amper kon slapen (lachend). Toen ik daar aankwam zag hij dat ik zo opgewonden was. Wij waren alleen en hij begon met mij in het Pools te praten. Hij dacht dat ik dat zou begrijpen omdat het zowel het Pools als het Kroatisch Slavische talen zijn? Hij wou dat ik me gemakkelijk voelde, maar ik begreep er niets van, het llijkt zelfs niet op onze taal. Ik weende en ik kon geen adem uitbrengen om een woord te zeggen. Toen ik daar uiteindelijk toch in slaagde, vroeg ik hem: "Heilige Vader, kunnen wij Italiaans spreken?" (gelach). Toen begonnen we te praten en, tussen de zaken door, zei hij: "Indien ik geen paus was, zou ik reeds lang naar medjugorje zijn geweest. Ik weet en ik volg alles. Vraag de pelgrims om voor mijn intenties te bidden en draag goed zorg voor Medjugorje want Medjugorje is de hoop van de hele wereld."
Vraag: Wanneer ik terugkeer, kunt u dan bidden voor mij zodat ik een antwoord kan horen en voelen op mijn vragen?
Mirjana: Jullie kwamen op dinsdag. Sedert dinsdag bid ik reeds voor jullie. Dat wou ik aan ieder van jullie vragen. Bid voor mij en ik zal voor jullie bidden want er is een reden waarom jullie hierheen zijn gekomen. Onze-Lieve-Vrouw brengt ons hier bij elkaar en wij moeten bij elkaar in gebed blijven.
Vraag: Bent u nooit bezorgd om uw vrijheid?
Mirjana: Ik ben in Gods handen. Het is onmogelijk om in alles zeker te zijn, maar ik zou wel nooit lijfwachten rond mij willen, want mijn leven is in Gods handen, en wat Hij wenst, wat Zijn wil is, zal geschieden. Ik denk hier niet aan. Hetzelfde als wij bidden, if vraag nooit iets specifiek voor mijn dochters, steeds zeg ik: "Mijn Lieve God, wij zijn in Uw handen en het is U die weet wat het beste is voor ons. Wij plaatsen ons in Uw handen." Er waren sommige spijtige voorvallen, maar God heeft er steeds voor gezorgd dat ik er goed uitkwam (glimlach). Niet iedereen die naar Medjugorje is van goede wil. Er waren sommige gevallen, maar God heeft hierin voorzien.
Vraag: Hoelang denkt u hiermee te kunnen doorgaan, met het individueel praten tegen de bedevaarders?
Mirjana: Zolang God het wil, omdat ik bid. Ik probeer door gebed alles te begrijpen. Vóór dit gesprek met jullie heb ik ook tot God gebeden zodat ons gesprek inhoud zou hebben. Met lege woorden bereik je immers juist het tegenovergestelde. Maar als u bidt, dan praat Jezus tot u.
Vraag: Moet ik blijven alleen bidden omdat ik soms de rest van de familie stoor? Ik bid dikwijls de Rozenkrans alleen omdat de rest van de familie hiervan niet houdt.
Mirjana: Deze vraag wordt dikwijls gesteld. Ik kan u enkel mijn persoonlijke mening zeggen, de manier waarop ik het begrijp door Maria's boodschappen. Neem bijvoorbeeld dat in uw familie enkel u bidt en uw echtgenoot of kinderen niet meebidden. Verberg u dan in een stille omgeving en bid, bid voor hen, plaats hen in Maria's handen en wees niet bevreesd. Begin niet tegen hen te preken of hen te bekritizeren. Dwing hen niet, maar bemin hen. Onze-Lieve-Vrouw zal de rest wel doen. Wij mogen geen hundernis zijn in de gebeden van anderen. Op die manier bereiken we enkel het tegenovergestelde. Dit zou ik doen als ik u was.
Vraag: Zegt Maria ooit iets over radicale islamieten, want soms is het beangstigend?
Mirjana: Nee, radicale islam is niet zo gevaarlijk, maar het zijn wij die te zwak zijn. Laat mij u een voorbeeld geven. Toen ik zaterdag met Italianen sprak, was de vraag: "er zijn zovele moslims nu die naar Italië komen en zij veranderen alles. Wij mogen geen kruisen meer hebben in onze klinieken, scholen..." Ik heb hem onmiddellijk gestopt en gezegd: "Wie neemt er dat kruis van de muur? Jij of die moslim?". Hij aarzelde en ik antwoordde dat er niet te aarzelen valt dat er geen verontschuldigingen zijn. Wij zijn zwak. Wij zijn zwak in ons geloof en zo laten we iedereen toe om maar te doen wat ze willen. Als Jezus mij onderwijst om de deur voor iedereen te openen, dan doe ik dat. Diezelfde Jezus vraagt mij om die deur voor u te openen, maar als diezelfde Jezus voor u een hindernis blijkt, ga dan terug naar huis. Dat denk ik. We geven steeds de schuld aan anderen, maar leggen nooit de oorzaak bij onszelf: hoe gedraag ik mij tegenover God, wat doe ik voor hem, hoe sterk is mijn geloof, hoeveel ben ik bereid op te geven voor mijn geloof? De gemakkelijkste weg is om te zeggen dat ze radicaal zijn, dat ze dit of dat zijn. Ik woonde ooit in Sarajevo en de meesten waren moslim ginds, maar thuis hadden wij een Kruisbeeld een een beeld van Maria. Dit zouden we voor geen prijs ter wereld hebben weggedaan. Als u bereid bent voor God te sterven, dan zal u leven. Maar zegt u "nee" tot God, dan zal u sterven. 
|
|
